lopend werkje

In de knittersworld (breiwereld) noemt men het project waarmee je bezig bent een WIP, Work In Progress. Vertaald: Werk In Uitvoering. Maar ik, ik noem het een LW, een lopend werkje.

Ik ben al even met deze meloensokken bezig. Ze komen maar niet af. Sok één ging voorspoedig. Maar sok twee schiet gewoon niet op. Gevalletje van ‘second sock syndrome’?

Dit syndroom is een wereld wijd fenomeen. Het wordt gekenmerkt door het feit dat het bij de tweede sok veel langer duurt om deze af te krijgen dan bij de eerste sok. Of dat er aan de tweede sok niet eens wordt begonnen. Maar normaal is mijn tweede sok echt ALTIJD sneller klaar dan de eerste.

Na enig zelfberaad kom ik tot deze mogelijke verklaringen:
1. Dit is mijn derde paar sokken met dit ajourpatroontje van spiralen vol met gaatjes en samengebreide steken. Is het dat ik wel klaar ben met het patroontje?
2. Zo klaar, dat ik er geen zin meer in had om er nóg een paar (!) fouten uit te moeten halen. Raar, dat ik, nu bij sok II, zo makkelijk steeds de fout in ga. Bij deze sok al héél véél aan retourbreien gedaan. Dus laat de fouten nu maar zitten… En door al die fouten in mijn LW, heb ik er ook geen plezier meer in.

Omdat ik mijn nocht van dit breiwerk af heb, laat ik het werkje steeds links liggen. Maar ik mag óók niet een ander werkje oppakken van mezelf. Laat staan nieuwe sokken opzetten. Nee, die tweede meloensok moet eerst af.
Gevolg: ik kom tot niets. Een patstelling, ik kan het niet anders benoemen.

Dus gisteren drie keer diep zuchten en weer aan de brei. Tijdens een autorit de pennen er flink onder gezet.

Dit paar zal voor mezelf worden. Nog zo’n regel van mij:
Als ik in sokken teveel fouten maak houd ik ze zelf.
Zit een klein ver-steek-inkje in dan zijn ze voor dochterlief.
En de foutloze die gaan naar zuslief. Haha, dan weet je, zus, waarom er niet zo heel vaak sokken jou kant op komen!

Feit is wel dat je die fouten in het breisel, bij het dragen, echt niet ziet. Behalve dan de maakster, die blijft alle fouten, hoe klein ook, wel zien. Dat is net als bij spulletjes naaien, je zit er met je neus zooo dicht op, dat je elke oneffenheid ziet. Bij het breiwerk hetzelfde, met je leesbril op zie je alle ongelijkheden.

Nog even een paar plaatjes vanuit mijn ‘habitat’.

Luierende schapen in de schaduw. Gewoon wat liggen, wat kijken en herkauwen. En deze ree, iets minder relaxt dan de schapen, al herkauwend houdt ze haar omgeving goed in de gaten.

Tot slot: Door de halmen de weide niet meer zien

Take care en kalm an!

boterbloem

Deze keer geen breisels of haakwerk op m’n blog. Maar een paar woorden en foto’s over omloop en tijd.

De mens kan niet duizend dagen ononderbroken goede tijden beleven, zoals bloemen niet honderd dagen kunnen bloeien.(Tseng-Kuang)

Onlangs plaatste ik een foto(derde van boven) op Instagram.
Van de verschillende stadia van de boterbloem vind ik die het mooiste.
De blaadjes iets gehavend door het verstrijken van de tijd.

Imperfect? Misschien wel perfect door de imperfectie.

Voor alles wat er gebeurt is er een uur. Een tijd voor alles wat er is onder de hemel. Prediker 3: 1-8. Bij de meeste mensen beter bekend als een liedje: ‘Turn, turn, turn’ van The Byrds.
Zo heeft ook alles in de natuur heeft zijn eigen cyclus. Er is tijd voor activiteit en een tijd voor passiviteit. De rust van de winter en het ontwaken in de lente. De energievolle zomer en de oogst in de herfst.

Take care en kalm an!

still knitting socks

‘Still knitting socks’  klinkt net wat vlotter dan ‘nog steeds aan het sokken breien’ maar dat kan aan mij liggen.
Watermeloensokken, ja dat kan! Met dit Regia-garen. Het is een zomers bolletje want het is een katoentje.

Ik was nog niet klaar met het ajour patroontje van twee paar sneakersokjes dus ga ik er vrolijk mee verder. Dat ajourtje komt uit een ontwerp van Gaby M. Sternfeld ‘Strandkorb Söckchen’. Spiralen met gaatjes en samengebreide steken.

Watermeloen, zo lekker! Sokken om op te eten, toch?

Ik heb een plat boordje gedaan met drie toeren zwart. De draadjes van het zwarte randje moeten wel gelijk weggewerkt worden want door het samenbreien van het boordje kun je er natuurlijk niet meer bij.

Ik ben nu bezig met sok twee.

Het gaat voorspoedig. De eerste sok heb ik eventjes aan getrokken en goed bevonden. Ondanks het katoenen garen geeft het acryl (28%) nog de nodige elasticiteit.

Een koolwitje, zou ze een wens hebben gedaan en vervolgens heeeeeeel hard hebben geblazen?

Take care en kalm an!

sokjes voor Anna

Het nichtje van dochter & schoonzoon wordt binnenkort 3 jaar. Een coronafeestje dus. Strak gepland wie op welk tijdstip de jarige mag bezoeken en haar een cadeautje mag toegooien. Het is even niet anders.

Aangezien ik voor haar grote zus dino-sokjes had gebreid kon Anna niet achterblijven. Bovendien is het ook zo leuk om kleine sokjes te breien.

Ik gebruik garen van Zareska. Alweer een poosje terug had ik behoorlijk wat van van dit garen ingekocht, ecru. Ik heb van de bolletjes strengen gemaakt en heb de strengen geverfd. Leuk werk! Achter het fornuis vol grote pannen textielverf en een heleboel strengen garen. Wanneer ik door de voorraad heen ben zal ik zeker nog wel eens sokkengaren gaan verven.

Door het garen in verschillende verfbaden te doen kan je allerlei kleuren combineren. Maar wanneer je het bij één kleur houdt en gedeeltes korter in de verf laat krijg je een ‘levendige’ kleur.

Dit garen gebruik ik voor Anna haar sokjes. Er zit een vleugje bruin in en verschillende tinten roze.

Het liefst zit ik op de bank te breien. Vooral als Guusje tevreden naast me komt liggen. Zo rustgevend.

Een kopje koffie erbij, heerlijk! Dit koekje lijkt op een stroopwafel maar is een karamel-zeezout-wafel. En die zijn lekker! Bij de Lidl vandaan. Omdat de stroopwafels op waren kocht ik deze. Je moet het wel weten, niet dat je een hap neemt in de veronderstelling in een stroopwafel te happen, dan smaakt het heel vreemd… Maar echt, een aanrader hoor, deze karamel-zeezout-wafel. Wessel zei als kleuter altijd ‘strooptafel’ en zo noemen we deze koekjes nog steeds.

Dit weekend maakten we onze eerste gezamenlijke rit. Binnendoor naar Harlingen en daar langs de Waddendijk naar Moddergat en zo door de Friese Wouden weer op huis aan. Ik kan zo genieten van de schapen en lammetjes op de dijk. De beestjes zijn helemaal gewend aan mensen en motoren, ze worden er niet koud of warm van en grazen lekker door.

Het Wad, ik vind het zo mooi, zo wijds. Altijd weer boeiend om daar te rijden.

Take care en kalm an.

kleurrijke plaid

Het werd weer tijd voor een nieuw plaid.
De Persian Tiles stond al een tijdje op mijn wenslijstje. Het is een patroon van Janie Crow maar in een ander kleurenjasje gegoten door Lucia Dun. Hieronder een voorbeeld.

Omdat ik deze kleuren wilde gebruiken heb ik bij ‘La Vivere’ in Zoetermeer het hele pakket besteld, inclusief Nederlands patroon.

Het patroon bestaat uit zestien achthoeken, negen vierkanten en zestien driehoekjes. Voor een houtje-touwtje-haakster, als ik ben, nog wel een uitdaging.

De plaid word gehaakt van Stylecraft Special DK. Gisteren heb ik het eerste vierkantje als gehaakt.

Nou dat smaakt naar meer: Wordt vervolgd!

De bermen staan volop in bloei en hier in de buurt zijn er veel graspercelen waar (nog) niet gemaaid wordt. Een walhalla voor alle insecten. Het hoge gras is niet alleen goed voor insecten. Het is ook fijn voor andere dieren zoals muisjes, vogels en egels. Zij kunnen er in schuilen en vinden er allerlei voedsel, zoals dus insecten!

Hieronder de berm bij de Tjonger.

Ons dorp ligt tussen twee rivieren. Aan de noordkant de Tjonger, aan de zuidkant de Linde. Hieronder de Tjonger, of in het dialect de Kuunder. In de Friese taal wordt deze rivier de Tjsonger genoemd. Ten Noorden van de Tjsonger wordt Fries gesproken en ten Zuiden het Stellingwarfs. Dit is dus de taalgrens.

Take care en kalm an!

werksokken

Kyan is een ‘groot’ kereltje van alweer vier jaar. Het allerliefst helpt hij Opa. Lekker samen sleutelen.

Opa: ‘Kom Kyan we gaan aan het werk’. Kyan zijn antwoord: ‘Dan trek ik mijn werk-laarzen even aan!’
Geweldig! Als je als jochie zo aan het werk bent dan zijn een paar werk-sokken nooit weg. Tenslotte heeft hij ook werk-handschoenen aan tijdens het klussen.

Kyan heeft nu maat 27, dus zette ik maar 28/29 op. Een bolletje Durable in een echte jongenskleur met een streepje zwart.

Het verbaasde me dat maat 28 nog aardig wat garen nam. Het was een bolletje van 50 gram.

Nog vóór de teen van sok één had ik al 25 gram opgebreid. Ik hield me aan het schema van 13 steken per naaldje = 52 steken. De voet werd daar door best wel breed.

Dus voet afgehaald en 46 steken aangehouden. Zo hield ik genoeg garen over voor sokje twee.

Hier nummer twee nog op de pennen. Foto-momentje.

Het is altijd fijn dat er iemand even kritisch meekijkt.

Uiteindelijk hield ik 5 gram garen over.

Ik denk dat Kyan er wel blij mee is zal zijn.

Hollandse luchten tijdens het wandelen.

Ik zag zowaar een Oranjetipje op het fluitekruid, zo prachtig!

Fijne zondag verder!

sneakersokjes

Een nieuw werkje: sneakersokjes voor Jildou. Het patroontje is geinspireerd op het ontwerp van Gaby M. Sternfeld ‘Strandkorb Söckchen’.

Garen: Lana Grossa Meilenweit. Naaldjes 2.25 mm.

Lana Grossa noemt de kleur ‘Snow’. Wel een rare naam voor dit kleurige garen. Maar ach: ‘what’s in a name…’

Naast dit garen gebruik ik witte Boter IJselmuiden Bergen. Een muizentandje als begin en een zomers ajourtje in de bovenvoet. Ajourbreien is een techniek waarbij je gaatjes in een bepaald patroontje maakt.

Ik ben benieuwd hoe de sneakersokjes uiteindelijk zitten. Al met al een erg leuk lopend werkje!

Wanneer we op pad zijn raakt Chiqo wel eens wat achterop. Er is ook zoveel te snuffelen in het bos. Uiteindelijk komt hij altijd wel weer bij me. Wanneer hij zijn staart zo mooi laat zwiepen, dan is hij ‘goed te pas’ ofwel in zijn goede doen.

Onze oude hond, van 15 lentes, doet het nog. Deze week ging hij wel weer bijna ‘over zijn kant’. Dan doen de achterpootjes even niet meer mee. Maar een dag later rent Chiqo weer vrolijk achter me aan. Pijn heeft het beestje gelukkig niet. Hij heeft pijnstilling voor de slijtage in zijn ruggetje. Tja… Het is een hondje van de dag.

Het was koud vanmorgen tijdens onze wandeling. Zelfs de madeliefjes hielden hun kleine bloemblaadjes gesloten.

Take care en kalm an!