zonnewende

Zonnewende ofwel zonnestilstand. Vandaag, 21 juni, is het de langste dag van het jaar, tenminste hier op het Noordelijk halfrond. Om 12:07 staat de zon op zijn hoogste punt. Loodrecht boven de Kreeftskeerkring.
Ik sta er elk jaar wel even bij stil. De zon die op haar hoogste punt beland is en daarbij op de top van haar kracht is. De aarde toont in volle omvang haar vruchtbaarheid, laat alles gedijen, bloeien en deelt haar overvloedige rijkdom met ons. De bomen zijn op zijn mooist. Volop in blad. Vanaf nu zullen de dagen weer korter worden. En ach, dat heeft ook wel weer wat. Ik houd wel van die wisseling in seizoenen. Elk jaargetij heeft zo zijn aantrekkelijkheid.

Advertenties

beginnetje

Dit bolletje lag al eventjes in mijn stash, geen idee meer waar ik die vandaan heb getoverd. Opal Sweet-Spicy kleur: Beerenmix ofwel Bessenmix. De sokkenwol van Opal bevalt me goed. Vele keren wassen maken de sokken niet minder.

Ik heb het boordje gebreid met een muizentandje, altijd leuk. Doordat ik met twee naaldjes opzet blijft de boord wel rekbaar.

Ik gebruik een patroontje in de sok. Ik houd het in de bessenstijl: De bleuberry waffle sock van Sandy Turner. Breit erg fijn en geeft een wat dikkere structuur aan de sok en dat geeft natuurlijk, in de winter, behaaglijke warme voeten. Zei ze met meer dan veertig graden in de zon!

Vooral in de avond is het fijn om het bos in te gaan. In no-time is de natuur groen geworden. Het bladeren-dak houd het meeste zonlicht tegen.

finished object

Ze is af, mijn Stationzwaanshawl van Puk Vossen.

Het is een rechthoekige driehoek geworden.
De rechthoekzijden zijn 1 m bij 2.70 m. Enorm dus! De hypotenusa (schuine zijde) is dan 2.87 m. Aldus de Stelling van Pythagoras. (a2 x b2 = c2)
Er zitten zes bollen Delight in van Drops kleur no. 13.

Ik ben blij dat ik hem zo groot heb gemaakt, dan kan ik er lekker in wegduiken.

Fijn, want het is echt winter in Nederland. Meneer Klaassen van Weerplaza vertelde ons dat de kans op ‘schaatsen op natuurijs’ erg groot is.
Dit weekend maakten we een wandeling in ‘De Deelen‘. Het viel ons op dat er ook overdag nog ijs op grote stukken van het water lag, ondanks de zon die toch al wat meer kracht heeft zo eind februari.

Mijn studie… Tja… Mijn stageverslag is beoordeeld met een onvoldoende. Dit betekend dat ik het verslag opnieuw moet maken. Het 31 pagina’s tellende verslag kreeg een 4.5. Teleurstellend. Demotiverend ook…
Waar ik het meest moeite mee heb is het reflecteren op beheersniveau 3. Ik ben een doener en analytische denker. Lichtelijk Allergisch voor zwevende taal.
Ik moet situationele factoren van mijn eigen gedrag in het kader van gewenst en relevant beroepsmatig handelen benoemen.
Wat? Hoe?

Het is de bedoeling dat we als EDZ-studenten in twee jaar worden klaargestoomd op HBO niveau. Dat betekend, wanneer we maar eens per week op school zitten, dat we veel zelf uit moeten vogelen. Zo ook de verslaglegging. Het is een vak apart. Dochterlief heeft me vorig jaar tips & trucs gegeven voor de manier van schrijven waardoor ik zonder kleerscheuren mijn propedeuse kon halen.
De lat ligt nu véél hoger dan vorig jaar. Waar ik tegenaan loop is dat ik vele uren bezig ben geweest met het schrijven van dit verslag en er echt mijn best voor heb gedaan maar het nu weer moet herschrijven. Maar HOE is de grote vraag. Gelukkig heb ik hulptroepen, dit keer in de vorm van zoonlief die geduldig met mij ervoor wil gaan zitten. Wordt vervolgd.
Het mag toch niet zo zijn dat ik in het zicht van de haven schipbreuk lijdt…

regenachtige vrijdag

Een herfstige dag in de zomer. In korte tijd een regenbui met 9 mm water. Dus dook ik in mijn stofjesbox op zoek naar een lapje om er een projecttasje van te maken. Ik heb altijd verschillende werkjes op de pennen dus heb ik nooit genoeg projecttasjes.
Mijn oude naaimachine doet het nog prima. Het is een Elna machine, loodzwaar en nog van mijn Oma geweest. Zo nu en dan even doorsmeren met wat druppeltjes olie hier en daar en dan bromt ze zo door alle stofjes heen.

Een leuk werkje zo voor een regenachtige middag.
En het resultaat: een handig projecttasje waar zo een sokkenwerkje in kan.

De regendruppen maken het gras prachtig!

reekalfje

Vrijdag liep ik met Chiqo, onze stabijna-hond, in het bos. Hij bleef te ver achter dus ik liep terug. Er sprongen twee reeën over het pad, terwijl ik naar Chiqo liep.
Wat bleek nu…Chiqo had een reekalfje in de struiken gevonden!
Gelukkig snuffelde Chiqo alleen aan het reetje en het reetje liep zo met Chiqo mee. Totaal niet bang voor de hond. Ik heb Chiqo meteen aangelijnd en weggetrokken van het kalfje. Ik kon het reetje natuurlijk niet in het bos verstoppen, immers je mag er niet met je handen aankomen. Ik hoop dus van harte dat moeder-ree zich weer over haar jong ontfermt heeft.
En Chiqo…die loopt nu tijdelijk aangelijnd door het bos.

wandelen en sokjes breien

Uit recentelijk onderzoek kwam naar voren dat wandelen in de natuur mentale vermoeidheid vermindert, een kalmerende werking heeft op je geest en het je creatieve denken vergroot. Dat wist ik natuurlijk al door eigen ervaring, maar toch. Dit geldt niet voor stadswandelingen. Stadslawaai kan ongelooflijk storend zijn, voortdurend onze aandacht vragen, ons belemmeren in focussen en concentratie, waardoor onze cognitieve functies worden overbelast. (bron) Ik verkies ook de natuur boven stedelijk gebied. Fluitende vogels hebben nu eenmaal een andere, positievere invloed op ons dan ronkende stadsbussen.

We wonen dicht bij het bos. Ik loop dan ook dagelijks met de hond door de natuur. Vooral nu, in de maitiid (lente) is het een kakafonie van fluitende vogels.
Zo mooi ook, om ’s morgens vroeg, een eekhoorntje in de boom te zien of een ree tussen het frisse groen te spotten.

Een roze tussendoor projectje.

Kleine roze sokjes! De eerste is af.

nestjes

Het is te merken dat het voorjaar is: de vogeltjes zijn druk doende met het maken van hun perfecte nestje! In ons vogelhuisje zijn twee koolmeesjes druk aan het verbouwen. Ze vliegen af & aan en het is één en al getik in het huisje. Maar ik zie merels, duiven en musjes ook met takjes, mosjes en ander bouwmateriaal in de weer.
We hangen wat hondenhaar van Chiqo in de boom: dat vinden de vogels ook fijn om in het nestje te verwerken.
Wollen draadjes afhechtdraadjes buitenleggen wordt afgeraden, dat kan om de pootjes van de jonge vogeltjes gaan vast zitten.

Chiqo gaat er altijd gemakkelijk bij liggen, helemaal ontspannen, soms zelfs met de oogjes dicht. Erg gemakkelijk kam-baar, deze hond!

En hier staat hij weer op zijn pootjes: