simpel weg

Alhoewel ik onlangs dit prachtige plaid-pakket heb besteld ben ik er nog niet mee begonnen.

Het is een werkje waar je je hoofd wel bij moet houden, tenminste voor een niet-al-te-ervaren-haakster. De Persian Tiles Blanket zit in een mooie en goed afgesloten box klaar om ermee te beginnen wanneer ik me weer iets meer kan concentreren op iets moeilijkers.

Ik ben nu bezig met een simpeler werkstuk. Een logcabin deken met veertien kleuren. Makkelijk, groot en mindfulness. Het enige denkwerk wat bij dit project hoort is het bij elkaar kiezen van de kleuren. Ik gebruik Zeeman Royal garen.

Al eerder heb ik twee dekens gebreid van dit garen. Nu heb ik mezelf een grotere uitdaging gesteld, een sprei over ons tweepersoonsbed!

Aangezien ik nog steeds in het gips zit, kan ik niet wandelen. Jan was zo lief om gisteren met mij uit rijden te gaan. We wonen op de rand van Frysân, dicht bij het Drents-Friesewoud. In plaats van een wandeling deden we een autoritje.

We moesten wat geduld hebben. Onze weg werd versperd door wat Schotten. Erg veel haast leken deze Schotse Hooglanders niet te hebben. Wel een prachtig gezicht!

Advertenties

warm

Het is al weken zomers in Nederland. Warme dagen rijgen zich aaneen en het is droger dan ooit. Bomen laten massaal hun bladeren vallen. Ze gaan in een soort overlevingsmodus. Het klimaat verandert onder invloed van natuurlijke factoren maar afgelopen eeuw speelde ook de mens een grote rol, door de uitstoot van broeikasgassen als koolstofdioxide en methaan. In de media lees ik dat we in de toekomst vaker zulke extremen zullen zien zoals nu extreme droogte en zeer warm weer maar ook wateroverlast door veel en harde regenbuien. Dat laatste kan je je nu even niet voorstellen… Ik kan niet ontkennen dat ik deze klimaatverandering zorgwekkend vind.

Onder mijn gedachtespinsels brei ik stug verder met deze sokken. Immers deze zeer-lange-warme (hete) periode zal wel weer voorbij gaan en trekken we vast weer met plezier warme sokken aan!

Ik heb op zich geen last van de warmte hoor, maar nee, geef mij maar een ‘normale’ Nederlandse zomer. Ik ben sowieso niet een zonnebraadster. Ik trek liever een extra jasje aan tijdens het wandelen. Wanneer de weerman (m/v) temperaturen van boven de 27 aankondigt denk ik niet “Haaaaa, fijn!”.

Wandelen met Chiqo zit er een poosje niet in. Zie ook in mijn vorige blogje. Gisteren nieuw gips én verlenging van mijn loopverbod gekregen. Mijn been moet ook nog omhoog wat maakt dat ik in een rolstoel zit met beensteun. Hierdoor heb ik een behoorlijk draaicirkel, ik zwenk dus nogal uit. Janlief heeft kamer aangepast op de rolstoel en zelfs de drempel rolstoelvriendelijk gemaakt. Natuurlijk wil Jiskepoes die rolstoel ook wel even uitproberen!

zonnewende

Zonnewende ofwel zonnestilstand. Vandaag, 21 juni, is het de langste dag van het jaar, tenminste hier op het Noordelijk halfrond. Om 12:07 staat de zon op zijn hoogste punt. Loodrecht boven de Kreeftskeerkring.
Ik sta er elk jaar wel even bij stil. De zon die op haar hoogste punt beland is en daarbij op de top van haar kracht is. De aarde toont in volle omvang haar vruchtbaarheid, laat alles gedijen, bloeien en deelt haar overvloedige rijkdom met ons. De bomen zijn op zijn mooist. Volop in blad. Vanaf nu zullen de dagen weer korter worden. En ach, dat heeft ook wel weer wat. Ik houd wel van die wisseling in seizoenen. Elk jaargetij heeft zo zijn aantrekkelijkheid.

beginnetje

Dit bolletje lag al eventjes in mijn stash, geen idee meer waar ik die vandaan heb getoverd. Opal Sweet-Spicy kleur: Beerenmix ofwel Bessenmix. De sokkenwol van Opal bevalt me goed. Vele keren wassen maken de sokken niet minder.

Ik heb het boordje gebreid met een muizentandje, altijd leuk. Doordat ik met twee naaldjes opzet blijft de boord wel rekbaar.

Ik gebruik een patroontje in de sok. Ik houd het in de bessenstijl: De bleuberry waffle sock van Sandy Turner. Breit erg fijn en geeft een wat dikkere structuur aan de sok en dat geeft natuurlijk, in de winter, behaaglijke warme voeten. Zei ze met meer dan veertig graden in de zon!

Vooral in de avond is het fijn om het bos in te gaan. In no-time is de natuur groen geworden. Het bladeren-dak houd het meeste zonlicht tegen.

finished object

Ze is af, mijn Stationzwaanshawl van Puk Vossen.

Het is een rechthoekige driehoek geworden.
De rechthoekzijden zijn 1 m bij 2.70 m. Enorm dus! De hypotenusa (schuine zijde) is dan 2.87 m. Aldus de Stelling van Pythagoras. (a2 x b2 = c2)
Er zitten zes bollen Delight in van Drops kleur no. 13.

Ik ben blij dat ik hem zo groot heb gemaakt, dan kan ik er lekker in wegduiken.

Fijn, want het is echt winter in Nederland. Meneer Klaassen van Weerplaza vertelde ons dat de kans op ‘schaatsen op natuurijs’ erg groot is.
Dit weekend maakten we een wandeling in ‘De Deelen‘. Het viel ons op dat er ook overdag nog ijs op grote stukken van het water lag, ondanks de zon die toch al wat meer kracht heeft zo eind februari.

Mijn studie… Tja… Mijn stageverslag is beoordeeld met een onvoldoende. Dit betekend dat ik het verslag opnieuw moet maken. Het 31 pagina’s tellende verslag kreeg een 4.5. Teleurstellend. Demotiverend ook…
Waar ik het meest moeite mee heb is het reflecteren op beheersniveau 3. Ik ben een doener en analytische denker. Lichtelijk Allergisch voor zwevende taal.
Ik moet situationele factoren van mijn eigen gedrag in het kader van gewenst en relevant beroepsmatig handelen benoemen.
Wat? Hoe?

Het is de bedoeling dat we als EDZ-studenten in twee jaar worden klaargestoomd op HBO niveau. Dat betekend, wanneer we maar eens per week op school zitten, dat we veel zelf uit moeten vogelen. Zo ook de verslaglegging. Het is een vak apart. Dochterlief heeft me vorig jaar tips & trucs gegeven voor de manier van schrijven waardoor ik zonder kleerscheuren mijn propedeuse kon halen.
De lat ligt nu véél hoger dan vorig jaar. Waar ik tegenaan loop is dat ik vele uren bezig ben geweest met het schrijven van dit verslag en er echt mijn best voor heb gedaan maar het nu weer moet herschrijven. Maar HOE is de grote vraag. Gelukkig heb ik hulptroepen, dit keer in de vorm van zoonlief die geduldig met mij ervoor wil gaan zitten. Wordt vervolgd.
Het mag toch niet zo zijn dat ik in het zicht van de haven schipbreuk lijdt…

regenachtige vrijdag

Een herfstige dag in de zomer. In korte tijd een regenbui met 9 mm water. Dus dook ik in mijn stofjesbox op zoek naar een lapje om er een projecttasje van te maken. Ik heb altijd verschillende werkjes op de pennen dus heb ik nooit genoeg projecttasjes.
Mijn oude naaimachine doet het nog prima. Het is een Elna machine, loodzwaar en nog van mijn Oma geweest. Zo nu en dan even doorsmeren met wat druppeltjes olie hier en daar en dan bromt ze zo door alle stofjes heen.

Een leuk werkje zo voor een regenachtige middag.
En het resultaat: een handig projecttasje waar zo een sokkenwerkje in kan.

De regendruppen maken het gras prachtig!

reekalfje

Vrijdag liep ik met Chiqo, onze stabijna-hond, in het bos. Hij bleef te ver achter dus ik liep terug. Er sprongen twee reeën over het pad, terwijl ik naar Chiqo liep.
Wat bleek nu…Chiqo had een reekalfje in de struiken gevonden!
Gelukkig snuffelde Chiqo alleen aan het reetje en het reetje liep zo met Chiqo mee. Totaal niet bang voor de hond. Ik heb Chiqo meteen aangelijnd en weggetrokken van het kalfje. Ik kon het reetje natuurlijk niet in het bos verstoppen, immers je mag er niet met je handen aankomen. Ik hoop dus van harte dat moeder-ree zich weer over haar jong ontfermt heeft.
En Chiqo…die loopt nu tijdelijk aangelijnd door het bos.