. Titel van Bob Dylan’s gelijknamige liedje, gecoverd door Jack en Daisy.
Rondje velden Wat kan de natuur toch prachtig zijn! Erwin Bette komt uit Oost-Friesland in Duitsland. Ik volg hem al een hele tijd op de Socials. Hij maakt prachtige foto’s. Zie deze nou! Zo vol vertrouwen gaat het kalfje dapper achter zijn moeder aan. De wereld tegemoet.
Lytse sokjes Bij ons in de buurt kregen we bezoek van een ooievaar. De grote vogel vloog met een klein, heel klein meisje naar het goede adres. Fotocredit: zoonlief.
Deze kleine sokjes verdwenen daar in de brievenbus.
Regenboogsokken Nog een paar voor één van de schoondochters.
Een knoopje maakte dat het garen niet meer perfect doorloopt. O, ik kan daar zo van balen…
Maar toe-maar, het is zinloos om in dat gevoel te blijven hangen. Gewoon doorbreien. Wanneer ze hard loopt zie je het echt niet. Bij mijn vinger de plaats van het knoopje in het garen.
Wel heb ik de andere sok omgekeerd gebreid. Gewoon wol af wikkelen en weer op wikkelen. Zo heb je tenminste twee hélé verschillende sokken. Dat is beter dan twee bijna gelijksen!
Us Douwe Ondanks dat hij pubert snapt Douwe de woorden ‘Wacht’, ‘Los,’ ‘Zit,’ ‘Af’ & ‘Kom’ goed. Meestal laat hij dan ook het gewenste gedrag zien. Bovendien kan Douwe al goed op ons huis passen, hij kan best wat uurtjes alleen zijn.
’s Avonds is het: ‘Mooi in je mandje!’. En hierna laat hij zich niet meer horen tot de volgende morgen. Er zit nog wel eens een misse nacht tussen hoor, dat staat hij om 5 uur al naast Jan zijn kant van het bed. Zo van: ‘De vogels fluiten dus ik ben ook wakker!’ Jan maant hem dan weer naar zijn mand.
Grasrand
De bermen staan zo volop in bloei.
Ik kan me niet herinneren zoveel klaprozen gezien te hebben. De foto ’s zijn genomen op de Jokweg, De Hoeve.
Lang leve het ‘Niet-maai beleid’.
Jolly Jumper
Onze camper is ietwat opgepimt. Met bestickering is ons busje nog mooier.
Nu vielen we al op. Bij camperplaatsen is onze bus altijd de kleinste. Maar nu ook nog de mooiste. Dank aan Jan zijn zoon Leon.
.
Titel uit: ‘Mis je zo graag’ van Claudia de Breij en Waylon. Zo toepasselijk! Tekst hoef ik niet te linken, luisteren naar liedje make sense!
Jan is een kleine week op pad met de Ducati, tent & toebehoren. Hij kan zich prima alleen vermaken. Aanvankelijk was het plan iets anders. Maar het leven veegt vaak de vloer aan met onze plannen.
Still knitting socks One done, one to go! Sokken voor dochterlief.
Het is lastig om de tweede sok identiek te krijgen. Bij mij is het vaak zwart of wit. Dus dan totaal anders: ik heb het bolletje andersom opgewonden, zo krijg je nimmer twee dezelfde sokken.
Handwerkbeurs Al voor de 18e keer slaat de handwerkbeurs zijn stands op in Zwolle. Voor zover ik weet was ik er alle voorgaande edities bij. Vaak samen met moeder en zus. Ook vaak alleen.
Alhoewel er allerlei snoepgoed op de socials voorbijkomt en ik dus enorm twijfelde om toch een ritje naar Zwolle te rijden, blijf ik thuis. Want…
1/ de drukte: het is net een kippenhok vol kakkelende vrouwen (m/v).
2/ ik heb echt, echt, echt geen garen nodig.
3/ ik heb echt, echt, echt geen borduurpatronen nodig.
4/ ik heb ook laadjes vol quiltlapjes.
Ik denk gewoon dat het slim is mezelf even niet bloot te stellen aan alle mooie & verleidelijke prikkels.
Huisje overvol vogelgeluk
.
Us Douwe
Jan gaat elke avond met Douwe op pad. Er is veel natuur rondom ons dorp. Het is er stil. Douwe rent dan als een stabij in het rond. Alle energie eruit. Nee, hij gaat niet achter reeën aan. Wanneer Jan reeën ziet dan lijnt hij Douwe aan, zodat die reeën die een plekje voor de nacht zoeken met rust gelaten worden.
Nu Jan op pad is, is het uitlaten van Douwe in de avond ook mijn taakje.
Douwe heeft nog steeds koudwatervrees. Geeft niet, zo heb je ook geen natte hond in de auto. Elk nadeel…
Gisteren bij Nijeholtpaaster Beach, aan het riviertje de Lende.
Gelukkig klaagt hondlief niet als hij aan de lijn moet.
Ik probeer één keer per dag ergens naar toe te gaan waar hij los kan.
.
‘Steeleye Span’ is een Britse folk-rockgroep, met een 1-dags-vlieg uit 1975.
Dit liedje kwam echter al uit 1820. En gaat over een straatverkoper die trouw blijft aan zijn verloofde. Deze mevrouw is wegens diefstal 7 jaar verbannen naar Australië. Door een wilgenteen in de band van zijn hoed te dragen toont hij haar trouw.
De wilg staat voor teken van rouw. Rouwtijd duurde destijds 1 jaar en een dag. De opleiding tot heks ook, maar dat is een zijstraat. Anyhow, het tweede couplet geeft aan dat dit vriendinnetje misschien niet de meest geschikte vrouw is voor hem, want zij zal hem niet trouw zijn daar in de ginder. (Tekst)
Het Engelse liedje is later gebruikt als Iers vrijheidslied, dat was omstreeks 1916. Hierin gaat het over een vrouw die haar verloofde verloor tijdens deze Paasopstand. Ze zweert om voortaan rondom haar hoed de Ierse driekleur te dragen.
Rondom mijn hoed Mijn zonnehoed is af. Durable no.8 katoen en haaknaald 2.5 mm, met vasten gehaakt. Hier ligt de hoed te drogen.
Aangezien ik niet in rouw ben hoef ik geen ‘green willow around my hat’, ik hou het op fleurig een sjaaltje. Ik ben er blij mee!
De kleine dingen Zo heette een Knit-A-Long van Scheepjes-wol in 2020. Een babydekentje met allerlei strepen. Ik had nog wol liggen van een gehaakte deken die de finish niet haalde.
Dus die bollen Scheepjes Colour Crafter gebruik ik voor dit babydekentje.
Ik brei de deken wat groter. Origineel is het patroon ‘Le petit choses’ 168 steken = 80 x 85 cm. Ik heb 252 steken opgezet wat ongeveer neerkomt op 120 cm breed.
Bij mij een terugkerend dingetje, ik brei mijn eigen draai eraan. Sommige strepen vind ik lastig te breien en dan verzin ik wat anders. Ik moet toegeven dat er in de laatste decimeters geen overeenkomsten meer zijn met het originele patroon. Ik noem dat gewoon creatieve vrijheid. ‘Wie dot mij wat, wie dot mij wat, wie dot mij wat vandage, ‘k Soll wel zeggen ja het mag wel zo.’ Uit Fietse Skik
Wat ik zo mooi vind aan dekens maken is dat het eindeloze projecten zijn. Ik noem het nog niet monnikenwerk maar je ziet niet veel progressie met zulke lange toeren. En juist dàt geeft mij een soort rust. Het doen, het breien an sich is wat het project zo fijn maakt.
Laat ze breien
Annie M.G. Schmidt wist het wel. Hier de hele tekst. Een blik op de wereld doet je beseffen dat de mensheid beter kan gaan breien. Want dan, ja dan, wordt het hier op de aarde een heilzame toestand van rust en harmonie en de afwezigheid van macht, twist of strijd. Dus: Laat ze ons breien!
Behandeling
In de vorige blogjes had ik het er al over, de behandelingen in het RIF* voor een plekje op mijn neus. Elke werkdag gaan Douwe en ik naar Leeuwarden. *Radiotherapeutisch Instituut Friesland.
Op foto de behandeltafel, die schuift in het ronde apparaat, dat dan weer om mijn hoofd draait. Secuur pakt het apparaat de goede plaats voor de ioniserende bestraling. Deze straling maakt het DNA in de verkeerde cellen kapot en dood. De gezonde cellen gaan ook wel kapot, alleen die herstellen zich weer.
Ik heb een hoofdmasker op, daarin is alleen een gaatje voor mijn mond, dus ik kan die leuke schapen op het plafond niet zien tijdens de behandeling.
Ik ben over de helft. Als ik eerlijk ben, voel ik me wel wat brak. Normaal voel je je belabberd na teveel drank, nou dat kan dus ook na de nodige bestralingen. Het hoort erbij.
Us Douwe
Douwe kan zo enorm hard lopen, het is net een komeet!
Hier alle vier de pootjes van de grond. Foto credits: Jan.
Volg de zon, uit welke richting de wind ook waait. Wanneer deze dag voorbij is, adem in. Droom met zorg. Er is morgen een nieuwe dag voor iedereen. Een gloednieuwe maan en een gloednieuwe zon. Dus volg de zon.
In 2017, ver voor Corona, gingen dochterlief en ik naar een concert van deze Australische hippie-muzikant Xavier Rudd. Een prachtig, zij het wat zweverig concert.
De kleine dingen In 2020 deed ik mee aan een crochet-a-long van Scheepjes. Een samen-haak-project. Ik had het garenpakket gekocht en startte vol overgave. Maar na een paar weken bleek ik te weinig haakskills voor dit patroon de ‘d’Histoire Naturelle’. Ondanks de goede instructiefilmpjes was ik gewoon te veel aan het modderen en kwam daardoor niet aan haken toe.
Foto hierboven: zo zou de deken moeten worden, wel prachtig hè…Ik heb het werkje afgehaald. De wol opgeborgen. Tot ik, vorig jaar, dit project voorbij zag komen.
Deze deken ligt meer in mijn mogelijkheden. Ik brei het zelfs nog wat groter! Origineel is het patroon ‘Le petit choses’ 168 steken = 80 x 85 cm. Ik heb 252 steken opgezet wat ongeveer neerkomt op 120 cm breed. Het haakpakket bevatte 17 bollen Scheepjes Colour Crafter dus was er wel ruimte om meer steken op te zetten.
Ik had al een paar strepen gebreid, toen is het hele project naar boven verdwenen. Verdrongen door andere, in mijn ogen, belangrijker projecten.
Nu, begin 2022, pak ik dit werkje weer op. En… heerlijk al die strepen.
Voornemens Ik had eerder al verteld dat ik elke dag een keuze maak uit al mijn spullen/dingen om 1 item ervan naar de kringloop te doen. Gewoon ontspullen. Ik heb een doos waar ik elke dag wat bij doe. Easy peacy.
Maar ook is er bij mij een drang om eens wat ‘lopende werkjes’ weg te werken. Ik heb er 6. En nog 3 borduurwerkjes. Dat klinkt niet veel, 9. Maar ik heb ook nog de nodige wol liggen waar ik plannen mee heb. Zoals garen op deze foto, voor de Elfriede shawl. Okay, die heb ik nog niet op de pennen staan en dus telt die niet mee als ‘lopend werkje’.
Zie dit is de ‘in-weg-duik-shawl’ Elfriede:
Nota bene: Handwerken moet vooral een fijne bezigheid zijn en blijven. Dus kies ik waar ik op dat moment plezier aan beleef. Alhoewel het fijn zou zijn dat ik dan dus kies uit die 9 ‘lopende werkjes’.
Hoe dan ook: Doe waarvan je houdt, en hou van wat je doet. Easy peacy.
Afgerond werkje
Het eerste paar sokken van 2022 is een feit. Garen: Phildar Milky Way, naaldjes 2.25 en in elke sok 3 rijen koffieboontjes. Dat staat altijd leuk en breit zo fijn.
Ik kreeg deze verrassingsbol van zuslief. Een bolletje waar allemaal kleine dingetjes in verstopt zaten. Al breiend kom je die tegen.
En wat zit er dan in? Zie foto rechtsonder: Alle gezinsleden in kraaltjes. Zo bevrijdde ik ‘Sandor’ als eerste uit de bol. Douwe toonde voor het eerst interesse in mijn garen. Maar dat kwam doordat er ook voor hem snackjes in zaten. Zo leuk!
Zus had bewust gekozen voor NIET zelfstrepend garen. Ze kent mijn obsessieve perfectie in dezelfde streep-sokken breien. Dat lukt je niet met deze kleurstelling. En dat scheelt weer wat hoofdbrekens.
Elk voordeel heb zijn nadeel Dagelijks wandel ik door het Scheenebos, hier bij ons dorp. Vaak zie ik reeën. Voor de reeën is het hier in de omgeving een walhalla. Overal bos, akkers en weides.
Ze hebben zo wel hun eigen favoriete plaatsen. Vaak zag ik ze in het schraalgrasland aansluitend aan het bos. Dit perceel, ter grote van 3 hectare, is in 100 jaar nog nooit geploegd. En wordt dan ook niet gebruikt voor landbouw maar er groeit wat er groeit en eenmaal per jaar wordt dat gemaaid.
De grassen en weidebloemen kunnen er heerlijk groeien. Het trekt allerlei vogels, insecten en wilt aan. Reeën verschuilen hun kalfjes erin.
Het kwam te koop met de wens dat dit stukje natuur kon blijven bestaan. Filmer en fotograaf Ruurd-Jelle van der Leij stapte hierin.
Maanden lang is hij bezig geweest om deze grond om te zetten in een privé-natuurgebiedje met een zandwal en een stromende beek. Fragment Vroege vogels op NPO 1 radio HIER. Van der Leij hoopt op veel aantrek van vogels en insecten.
Die zandwal is helaas nodig om er de rust te creëren. Op het pad tussen bos en land was het te druk met wandelaars en loslopende honden. Niet ideaal dus.
Ik heb een reebruin vermoeden dat ik die sprong (zo noem je kudde reeën) hier niet meer zal zien. De zandwal is best wel hoog.
Gelukkig is er nog een plek waar de reeën ook graag verblijven, even eerder is een stukje land omgetoverd in een weidebloemen veld. Zo lag het er afgelopen zomer bij.
Dat veld heeft de Vogelwacht nu nog een keer zo groot gemaakt. Prachtig! Foto ook van afgelopen zomer.
Us Douwe Een hele hond. 19 kilo nu. Al vanaf heel klein heeft Douwe een grote interesse in schapen. Hij kan er uren naar kijken. Ik kon me dan ook voorstellen dat Douwe een baantje als herdershond ambieert.
Maar hij twijfelt nu tussen iets met schapen of sleutelen. Volgens de hond is er in de schapenhouderij geen droog brokje te verdienen. Dus nu loopt Douwe een snuffelstage bij Jan.
Hij mag gereedschap aangeven, maar het ‘los’ daar moet Douwe nog wat aan werken.
Ik ben geen held
Tenminste niet een die telt
Maar ik doe mijn best te blijven staan
Wat ik schreeuw lijkt niet slecht
Maar wat ik schrijf ben ik echt
Zo kan ik een beetje van de wereld aan
Vroeger luisterden we regelmatig Acda en De Munnik, onze kinderen kennen de nummers nu nog uit het hoofd. Dit liedje speelde ik vaak mee met mijn gitaar en dan heerlijk zingen. Waarom doe ik dat eigenlijk niet meer?
Still knitting socks Robuust garen. Die naam geven ze aan garen wat de uitstraling heeft van ‘puur, natuurlijk en echte schapenwol’ en wat dus bij mij de associatie ‘prik-garen’ geeft. Zoals de Lett Lopi garens uit IJsland. Alhoewel dat garen na wassen wel iets vriendelijker wordt.
Ik had een bolletje uit mijn stash opgediept voor nieuw te breien sokken.
Ik ben al bijna 10 cm op pad. Geïnspireerd op het patroontje van ‘Strandkorb‘ (Strandstoel) van Ravelry. Maar al breiend kom ik er achter dat het garen enigszins een robuuste uitstraling heeft. Met andere woorden: Het prik volgens mij. Dat wil je niet in sokken. Afhalen?
Ik heb er een nachtje over geslapen. Kort nachtje, pup Douwe meldde zich al voor 5 uur. Bij Jan weliswaar dus ik hoefde er niet uit, maar wakker ben je toch. In de ochtend besloten, na breiwerk nog eens geobserveerd te hebben en advies van dochterlief ter harte te hebben genomen, dat de prik wel mee valt, toch maar door te breien.
Deken De deken met Granny-stripes vordert gestaag. Garen Zeeman Royal, haaknaald 4 mm. Breedte 2.50 m.
Vliegenzwam
Hier in het bos staan ze met velen! ‘Als paddestoelen uit de grond schieten’ is hier wel op zijn plaats. De stoeltjes zijn ook zo weer verdwenen trouwens. Heel even staan de paddestoelen mooi te zijn en dan vallen de gaten er al weer in. Die ontstaan door slakken, muizen, konijnen, eekhoorns en kevers. Alhoewel deze zwammen wel een hallucinogene werking hebben, gaan de beestjes er niet aan dood.
Deze is ontdaan van haar mooiheid en daarom juist zo mooi!
Weblog Mijn Jan heeft op zijn werk veel contacten, met allerlei mensen in verschillende functies. En zo sprak een meneer Jan aan over de camper die hij gebouwd heeft.
Wat bleek: zijn vrouw volgt deze weblog. Grappig dat Jan in het wild herkend werd van mijn blog, gelukkig vond hij dat zelf ook.
Puppyspam
Thomas van Luyn schreef in de Volkskrant een prachtige collum. De titel zegt genoeg: ‘Puppybezitters krijgen de hele dag alleen maar goede raad.’ En een ieder met een pup kan dat bevestigen: Je moet hem aan een korte lijn doen, nee niet, juist een lange lijn. Hij moet brokjes, droge brokjes, nee hoor, juist vers vlees van de scharrelslager.
Zo gaat Van Luyn nog even door. Maar hij komt met een prachtige oplossing. De truc met de pup is nu, om uit te stralen dat je al een hele roedel honden heb opgevoed!
Ik heb mijn handvatten, wat dat betreft, van Daniëlle Mastenbroek van Happyhonden gekregen. Douwe heeft met goed gevolg de puppycursus gedaan. En dat staat weer goed op zijn Curriculum Vitae!
Herfst
Het is prachtig herfstweer. Heerlijk om er dan met de hond uit te mogen.
‘Sunlight fell and reminded me that life can be so gracious sometimes There are blessings all around you Open up your eyes, feel the sunlight fall upon you Let it free your mind, there are blessings all around you Take a step outside, let your heart shine in a new light.’ Luchtballon De titel komt uit dit prachtige liedje van de jongens van Hollow Coves. Ik ontdekte het via ‘Jochem in de Wolken‘. Lang leve Shazam, dit is een app die je verteld welk liedje het ‘hoort’.
Anyhow: een echte aanrader, dit programma. Samen met de nuchtere Drent Ike Visser vaart Jochem Myjer in Ike zijn luchtballon over Nederland. Het programma gaat vooral over de liefde voor de Nederlandse natuur.
Herfstsokken
Dit paar gleed me van de pennen, gelukkig toen ze af waren. Voor dochterlief.
Regia Classic Star Color, kleur 4462. Nld 2.25 mm. Recht-toe-recht-aan met plat boordje.
Meteen maar een nieuw paar opgezet. Voor Janlief:
Met dit garen. Huis-Beerend hielp even mee tijdens de shoot.
Breidagen Eindelijk…eindelijk kon het weer, struinen op beursvloer van de breidagen in Zwolle. Heerlijk om in ‘real life’ garens te bewonderen, mensen te spreken en gewoon een bak inspiratie op te doen.
Ik kocht bij Fratsen van Sas een leuke label. Sas heeft een prachtig winkeltje op wielen. Net zoiets als Holland Creatief. Het lijkt mezelf geweldig om zo de streek op te gaan en op elke markt je deurtjes los te gooien.
En dan hier mijn buit:
De sokkenwolletjes, die van ‘Scheepjes’, kocht ik bij Marianne van Lindelicht. Mooi ingepakt met een zakje met knoopjes, bedeltje, thee en wolwasmiddel. Zo leuk! Met deze wol heb ik een speciaal plan. Maar dat houd ik nog even voor me.
Dat boekje, ‘Vissersdeken van tante Knots’, stond al op mijn lijstje. Hierin allerlei steken die in visserstruien werden gebruikt en uitleg om een eigen deken te breien. Altijd leuk, dekens breien. Houdt je lekker van de straat, zal ik maar zeggen.
De streng garen ‘Eenhoorn bij nacht’ is gewoon zo mooi. Ik mocht van mezelf één streng sokkengaren kopen. En het werd deze.
Alleen dat labeltje ‘Keep calm and’ was een impulsaankoop. Applaus voor mezelf! Ik heb me supergoed in weten te houden. Want: 1. ik heb al een enorme stash, 2. ik heb (nog steeds) geen geldboom in de tuin.
Puppyspam Douwe houdt van stokken. Hij toogt ze nog niet mee naar huis hoor. Nee, gewoon een stok om mee te lopen, dat is altijd beter dan ‘mee te slaan’ toch. Gisteren zijn we naar het wad gereden. Schapen kijken! Maar ook even bij de waddenzee gesnuffeld. Gezellig samen in de camperbus.
Herfstkleuren Ik kan enorm genieten van de kleuren die de herfst met zich meebrengt. Zie nou, die schakeringen in dit eikenblad!
Het rent door het huis en het laat sporen na Het plast wanneer je je omdraait, zo op de vloer. Ja, ook op de mat waar de plas dan vervolgens onderloopt, dus mat aan twee kanten nat. Denk je dat die plasjes het enige zijn?
Nee dus. Een pup beschouwd het als zijn taak om, op een regendag, een gat in de tuin te graven tot minstens aan China toen. Heerlijk! Met andere woorden, je blijft lekker bezig. Net de vloer gedweild en het is weer vies. Ik heb nog nooit zoveel gedweild.
En dat is nóg niet het enige. Het bijt in je tenen, het bijt in je veters, je schoenen. Het bijt in je arm en in je neus als je niet oppast. Ja, het heeft bijt-speelgoed. Zeg maar gerust spoiled met bijt-speelgoed. Maar met een niet aflatend enthousiasme bijt het blij in het rond.
Als het gaat slapen dan is het nog oppassen geblazen. Want wordt het wakker dan moet het plassen. En snel ook. Gevolg dat je constant in een staat van alertheid verblijft ook wanneer het in dromenland verkeerd.
Fijn zo’n pup!
Begin 1991 werd ik moeder van een heel klein hummeltje dat veel later ging luisteren naar de naam Wessel. Natuurlijk waren we super blij, trots en al die dingen meer. Maar als ik heel eerlijk was vond ik het ook best wel lastig. De verantwoordelijkheid, de vermoeidheid en onzekerheid die me parten speelde.
Gelukkig kon ik zus altijd bellen om ongegeneerd van me af te klagen. Over de nachtelijke huilbuien, de dagelijkse huilbuien en het spugen. Ik vind dat iedere kersverse moeder zo’n zus moeten hebben. Iemand waartegen je je niet groot hoeft te houden en gewoon mag klagen. Eindeloos.
Anyhow: Het mooie is dat elk mens dat ooit een puppy heeft opgevoed wel begrijpt wanneer je even klaagt. Handwerken Breien en haken staan op een iets lager pitje, dat spreek voor zich. Het is wel zaak dat ik toch mijn handwerken wel blijf doen, het is namelijk fijn voor het brein.
Grannystripe deken Ik had een nieuwe deken opgezet. Deze maak ik maatje groot. Eén kant is 2.20 m. Vandaar dat ik nog naar de Zeeman ben gerent om nog een aantal bollen op te halen.
Helaas waren niet alle kleuren er meer, maar ik heb er nog wel een kleur bij gekocht. Die donkerrode in het midden. Negen verschillende bollen nu en van alle kleuren heb ik 2 à 3 bollen. Van ecru en leverkleur meer omdat ik die vaker ga gebruiken en ook de rand hiervan doe.
Het is een tomeloos haak project. Geen druk dat het project af moet. Een grote deken kost nu eenmaal tijd. Maar gek genoeg geeft dat ook een zekere rust. Gewoon haken om het haken.
Still knitting socks De sokken van Jildou? Zo nu en dan een toertje is een sok in een maand. Nu bijna eentje af. Garen: Regia Classic Stars Color, naald 2.25 mm.
Breit mooi! Herfsttinten hoe toepasselijk. Jildou loopt nog niet op blote voeten dus ook dit project heeft geen deadline. Hoe heerlijk toch!
Wandeling Douwe moet nog wat wennen aan de riem maar ik merk dat hij de ommetjes die we maken wel kan waarderen.
Het gekke is dat hij buiten onze tuin (& huis) nergens anders plast. Wanneer we op stap zijn houdt hij de plasjes in tot we thuis zijn.
Nu hoop ik dat Douwe, wanneer hij aan ons rondje-hondje gewend is geraakt ook in het bos gaat plassen.
Dierendag
Links Chiqo, rechts Douwe.
Sunset Zondag ging de zon zo mooi onder, dus inplaats van de kerktoren sluit ik af met deze foto.
Een nieuwe streng garen voor een nieuw paar sokken: Schoppelwolle Tausendschön, kleur: It’s teatime! Een geweldige kleurcombi alhoewel ik die niet meteen link aan theetijd.
Op Instagram zag ik een leuk reliëfpatroon voorbij komen. ‘Frost Socks Pattern’ van de Finse Marianne Heikkinen.
Ik gebruik dan alleen het reliëfsteekje voor de rest brei ik de sokken ‘my own way’.
Reliëf: 3 toer tricot, 4e toer 1 recht 1 averecht. Herhalen. Het geeft een leuk effect en is iets meer stretchy dan plain vanille (recht-toe-recht-aan) sokken.
Een ‘yarncake’ zo noemen ze een streng garen dat is opgewonden met behulp van wolwinder. Zo’n cake doe je dan in een ‘yarncosy’. Dit is een tricot zakje wat er voor zorgt dat de wol, zo’n cake dus, niet uit elkaar lubbert. Zo handig! Deze kocht ik bij Miss Knitwit.
Natuur in de neighbourhood
In het lange gras vallen ze niet eens zo op. In alle rust grazen de reeën zich vol.
Fruitenkruidbermen.
Even verderop, in De Hoeve, woont de familie Zwaan. Vijf kuikens waar pa en ma samen goed voor zorgen.
Mooi hè!
Tas Al een aantal jaren heb ik een jute tas in gebruik. Ik had er een voering in gemaakt met vakjes. Ook vakjes met een rits. Handig om mijn beurs, telefoon of sleutels in op te bergen.
Nu werd de buitenkant minder. Pure slijtage.
Onlangs vond ik in het bos een ‘paardendeken’. Ik ben ook net een jonge hond, sleep van alles mee naar huis.
Deken was vies en had hier en daar een gat. Maar ik kon de deken nog prima voor de buitenkant van mijn shopper gebruiken. Dus mocht de deken in bad en lekker in de wind opdrogen.
Ik heb de deken in de grootte van de tas-delen geknipt en met de festonsteek vast gemaakt aan de tas. Nu kan de tas wel weer even mee.
Ze mocht gisteren voor het eerst mee de winkel in. Een gezellig tas, ik kan niet anders zeggen.
Levende have Het is oorverdovend stil hier in huis, geen hond en geen poezekes. Bij gebrek aan levende have mocht Poes Mies op de foto met de werkjes die van mijn breipennetjes gleden.
ANWB stelletjes Wie kent ze niet, zo’n echtpaar die zomerdag er op uit gaat in dezelfde outfit. Soms inclusief indentieke tassen.
Zou het zijn omdat het paar korting kreeg? Twee voor prijs van één. Of misschien is zo’n setje, in de loop van vele jaren, zo naar elkaar toe gegroeid dat ze automatisch dezelfde, uniseks kleding zijn gaan kopen?
Ik heb geen idee, maar ik vind het hilarisch. Helemaal toen Koefnoen er een parodie op maakte (links boven).
Toen het garenmerk Schachenmayr Regia met een lijn kwam genaamd ‘Partnerlook’ vond ik dat zo leuk! Zouden ze het fenomeen ANWB-stelletje ook in Duitsland kennen?
Er zijn vier kleurcombi’s. ‘Anton & Antonia’, ‘Franz & Franziska’, ‘Emil & Emila’. Ik zag variatie ‘Erik & Erika’ in de kortings-mand bij Ajoure liggen: die zijn voor mij!
Dus afgelopen weken heb ik twee paar sokken gebreid. Streepsokken breien, I love it!
Super handig met Regia Pairfect. Gewoon instructie volgen en je krijg twee identieke sokken. Sowieso. Je begint in het midden van bol. De gele draad afwikkelen en gaan.
Nu zit ik in team Sjoemel. Ik ben namelijk van de Hollandse Hiel. En die hak neemt net wat meer garen dan een short-row-heel. Die laatste techniek wordt door Regia aangeraden en die hoeveelheid garen zit in de bol.
Wat doe ik dus: Bij hak sok 1 snoep ik van de teen van sok 2 een stukje garen af. Dat is de buitenste draad van de bol. Bij hak sok 2 snoep ik van de teen van sok 1. Is het nog te volgen? Er zit echt genoeg garen op de bol om dit te doen.
Zeg nou zelf, twee geweldige ANWB-set-sokken
En natuurlijk poseren wij ook even zoals de Regia-reclameposter:
Weidebloemen
De Vogelwacht Oldeholtpade kwam met een goed initiatief. Hier in het dorp hebben we een evenemententerrein (mooi scrabble-woord). Het laatste jaar doet die naam het terrein geen eer aan. Het aantal evenementen was makkelijk op één hand te tellen. Nu heeft de Vogelwacht, in overleg, een stukje grond van het terrein afgesnoept om hier een bloemenperk van te maken. Zoiets als hieronder is de bedoeling.
De bloemen bieden voedsel en veiligheid voor insecten en vogels. De insecten zorgen voor bestuiving en natuurlijke bestrijding van plagen op het boerenland. Deze biodiversiteit heeft niet alleen op de insecten en vogels positieve invloed maar op onze hele huidige leefomgeving.
Olifantenpaadjes
Olifantenpaadjes zijn vernoemd naar de typische eigenschap van olifanten om altijd de kortste weg te kiezen, waardoor een zichtbaar pad in de begroeiing wordt uitgesleten. Doordat mensen identiek gedrag vertonen, ontstaan vergelijkbare paden. In Hooltpae zijn er ook zulke paadjes.
Hier een Olifantenpaadje op het evenemententerrein, de linker is het snellere paadje. Gewoon het afsnijden van de route.
Bij het omploegen van het stukje grond voor de bloemenweide, heeft men rekening gehouden met het Olifantenpaadje. Dat vind ik dan wel weer mooi, want echt zo’n Olifantenpaadje houd je niet tegen…
Hieronder een ander Olifantenpad: vanaf de P.J. Gorteweg over de Stellingenweg. In Hooltpae is een fietstunnel gemaakt omdat het oversteken van de provinciale weg, de N351, gevaarlijk is.
Toch bleven mensen de oude oversteekplaats gebruiken. Dus plaatste de provincie tot twee keer, een hek. En dit werd twee keer gesloopt door Vandalen. Vervolgens werd er een zandbult neer gelegd en een sloot gegraven. Uiteindelijk zelfs betonblokken. Maar ook die houden overstekende passanten niet tegen. Overduidelijk een (gevaarlijk) Olifantenpaadje.
Ik neem overigens keurig de fietstunnel hoor.
Ondertussen in het vogelhuisje
Ons koolmeesje zit, as I type, nog te broeden. Wordt vervolgd.
Wandelen met Janlief
Ik wandel praktisch elke dag wel een uurtje. Fijn hier in de bosrijke omgeving. En zo wandelden we zondagavond in het Ketliker Skar. Een prachtig natuurgebied ten zuid-oosten van Heerenveen.
Het heeft een interessante historie. Zo aan het eind van de tweede wereldoorlog zijn er in dit bos, op een open plek, wapendroppings gedaan door de Engelsen. De ondergrondse haalden dan deze wapens, maar ook proviand, op. Alles moest ongezien en in de nacht gebeuren.
Er was een codetaal waarmee de Engelsen konden aangeven dat er weer een lading onderweg was. Drie riskante operaties. Maar het is gelukt. Helaas werden later 9 van de helden gearresteerd en gefusilleerd.
Veel bomen zijn niet meer in zo’n goede staat. Hier een stam vol Tonderzwammen.
Lijnen
Afgelopen zomer kwam ik in contact met 7 andere dames die ook de wens hadden om wat kilo’s af te vallen. We starten een WhatsAppgroepje om elkaar te steunen. Ik ben dan ook wel wat kilo’s kwijt geraakt hoor, maar nog niet op mijn streefgewicht.
Begin dit jaar heb ik medicatie erbij gekregen. Dat maakt afvallen nog moeizamer. Helemaal wanneer je, zoals ik, al vijf verschillende psychofarmaca neemt. Dit in verband met haperende hersenen. Nee, dat zie je niet. Ja, dat is lastig.
Deze groep medicatie corrigeert de gestoorde activiteit van neurotransmitters in het hoofd. Da’s mooi, maar de pillen hebben als bijwerking dat het basaal metabolisme vertraagd en daarnaast heb je constant een hongergevoel. Dit is voor mij geen vrijbrief om nog zwaarder te worden dus heb ik mezelf als doel gesteld om vooral niet meer aan te komen.
Lapjesdeken Anyhow: In de Appgroep hadden we afgesproken om een handwerkproject te koppelen aan het afvallen. Ik starte met een nieuwe sokkengarendeken, een ‘afvaldeken’ dus. Bij elke ons (=100 gram) minder mocht ik een lapje breien. Zo mocht ik 51 lapjes breien. Niet dat ik al 51 lapjes in de deken heb zitten hoor. De teller staat op 22 lapjes. De term ‘afvaldeken’ heb ik nu dus maar los gelaten.
Hieronder de sokkengarendeken die ik eerder al eens maakte.
Lapjes met daaromtoe een toertje donkerblauw. Het gaf een mooi effect. Helaas viel deze plaid ten prooi aan de motten. Zo zonde!
De deken is in de poezemand beland en na het overlijden van Jiskepoes in de kliko.
Een sokkengarendeken brei je van sokkengaren wat je over hebt nadat je een paar sokken hebt gemaakt. Deze plaids worden ook wel memorieblankets genoemd omdat er aan al die garentjes wel een herinnering kleeft.
Dat heb ik ook, zeer zeker! Ik weet van de restjes voor wie ik de sokken heb gebreid. Soms ook waar ik de wol kocht.
Al die lapjes, al die kleurtjes, zo mooi! Ik maak clusters van 9 lapjes en wil daar een wolwit randje omheen breien. Zelfs het afhechten van de draadjes is een kleurrijk werkje.
Ondertussen in het vogelhuisje Het bleef uiteindelijk bij 5 eitjes.
Het koolmeesje is nu aan het broeden. Het vrouwtje verlaat overdag ongeveer elk uur eventjes het nestje. Het broeden duurt 13 tot 15 dagen, dus nog ongeveer een weekje.
*Hooltpae is de Stallingwarfer naam voor Oldeholtpade. Je spreekt het uit als Olpae vandaar dat ook die naam wel geschreven wordt. Ik houd het vanaf nu maar bij de officiële Stallingwarfer naam.
Take care, kalm an
en een lieve groet uit Hooltpae.
Toen het garenmerk Schachenmayr Regia met een lijn kwam genaamd ‘Partnerlook’ vond ik dat zo leuk! Zouden ze het fenomeen ANWB-stelletje ook in Duitsland kennen?
Begin dit jaar heb ik medicatie erbij gekregen. Dat maakt afvallen nog moeizamer. Helemaal wanneer je, zoals ik, al vijf verschillende psychofarmaca neemt. Dit in verband met haperende hersenen. Nee, dat zie je niet. Ja, dat is lastig.
froukje's weblog 