wegduiksjaal II

Mijn lopend werkje is over de finishlijn gekomen. Altijd leuk als een werkje de eindstreep heeft gehaald.

Hieronder één van mijn progresskeepers, die hang ik in mijn breiwerk gewoon om mijn vorderingen bij te houden. 


De laatste dagen heb ik wel even de turbo aangezet. De rook komt nog net niet van mijn rondbreinaald! Maar wel alle breitijd aan mijn sjaal besteed.

Ik had onlangs een nieuwe jas gekocht en ja, daar moet een passende sjaal bij. Een mooi excuus om een tweede Herbs & Spices sjaal te breien. Patroon van drops. Hier de sjaal die ik voor Jildou maakte. Het is koud dus tijd voor een dikke jas mèt sjaal. Dus hier nummer II:

Wol van de Wibra: Saskia en Bianca. Naald 4 mm. 

Het is een soort brieke (scheve) driehoek. Groot genoeg om een paar keer om je hals heen te wikkelen.


Nu brei ik er nog een muts bij, gewoon van de restjes. Recht-toe-recht-aan. Wordt vervolgd.

Nog even wat herfstplaatjes. De natuur, ze gaat gewoon haar gang. Geen last van wat voor 4us dan ook. Ik voel me wel bevoorrecht dat ik elke dag door het bos mag struinen. Chiqo achter me aan snuffelend. 

Hier in de omgeving volop vliegenzwammen. Enorme paddestoelen, zo mooi. Deze is nog maar net verschenen, zo bol hoedje nog. 

Het bos heeft nu echt de zomer achter zich gelaten en kleurt de herfst volop. Vele tinten geel.

Onze Guus gaat elke dag even de buurt door. Een soort van neighborhoodwatch. En wanneer alles veilig is en ze dus terug komt van haar missie dan wil ze in huis. Guusje kijkt dan zéér indringend naar binnen. Echt ik voel haar ogen op mij gericht! 

Wanneer ze binnen is, is ze weer helemaal zen hoor.


Take care en kalm an!

4211

We zijn weer thuis met een telefoon vol foto’s, een hoofd vol herinneringen en 4211 km op de teller.

De reis ging naar de Drôme in Frankrijk. Heenweg in 3 dagen, terug in 2. Het is een prachtige en bergachtige streek in het Franse departement Auvergne-Rhône-Alpes.

We verbleven bij Judith en Etienne. Zij hebben het Motorhotel Ferme Chamauche in the middle of nowhere the Drôme. Ver weg van de bewoonde wereld. Inderdaad, praktisch geen bereik met de telefoon. Het hotel: zo Frans en authentiek. Wat ik mooi vond was de ‘stairway to heaven’. Boven aan de trap een boekenkast vol Nederlandse boeken, o daar word ik zo blij van! Het eten was heerlijk en wat ik ook zo fijn vond: wakker worden met de geur van vers gezette koffie! Het was ook heel gezellig met de andere gasten. We zagen elkaar bij het ontbijt, het diner, om daarna nog lekker de dag & de wereld door te spreken onder de vele sterren.

Judith kan zo gaan paardrijden, op haar Fries (een indrukwekkend en mooi paard) waarbij zij de de andere drie paarden gewoon los mee kan laten lopen. Zo stil daar.

Tijdens ons verblijf in de Drôme was Chamauche elke dag het vertrekpunt. Etienne heeft 25 routes om te rijden, daar in het gebied. Elke dag wat anders.

Zo verassend, zo prachtig mooi! Veel, heel veel natuurschoon met hier en daar een klein pittoresk dorpje.

Het is elke keer toch nog wel een uitdaging om met zo min mogelijk bagage op reis te gaan. Alles wat ik thuislaat is mooi meegenomen.

Eén ding is duidelijk: Jacobus mag altijd mee. Ook hier nu safety first!

Wijzelf hebben geen horecagelegenheden bezocht of winkeltjes, je moet gewoon niet willen dat je extra risico loopt om Corona op te lopen. In het gebied waar we waren, was het overigens gewoon code geel hoor.

Deze reis veel toeren op de motor en weinig toeren gebreid, gelezen ook niet trouwens. Maar dat is prima, natuurlijk. Breien kan ik het hele jaar. Op de motor breit het nu eenmaal niet zo gemakkelijk. Hier het werkje met de progress keeper van de hele reis.

Dit bloemetje is de Wegenwachter (wilde cichorei), een bermplantje. Hoe toepasselijk! Nee, geen pech gehad. De Ducati St 3 S deed het super. Berg op en af, geen probleem.

Stiekem vind ik onszelf best wel stoer, nog niet eerder reden we zoveel kilometers.

Be careful en kalm an!

zomerhitte

Hier nog een ‘lopend werkje’ (L.W.).

En hieronder is het ‘werkje af’ (W.A.). Patroon: Soxxlook no.5 van Kristin Balke. Garen: Supra Wave. Naalden 2.25. Voor Janlief. 19 gram garen over van de 100 gram.

Maar om terug te komen op de titel van deze blog:
Ik ben geen fan van zomerhitte.

Strakblauwe luchten waardeer ik alleen in de winter, liefst met dikke laag ijs op de sloten en vaarten. Zoiets als hieronder.

Op zich kan ik er wel tegen hoor.
Mijn Oma Froukje niet, die ging op extreem warme dagen gewoon met haar handwerkje in de kelder zitten. Nee, ook ik ben dus geen zomermens, maar duik nog net niet de kelder in.

Alhoewel ik vies plakkerig ben van het zweet, (bah, bah, bah!) heb ik geen plakhanden dus breien gaat prima.

Chiqo vindt de warmte ook niet leuk. Met zijn dikke vacht hijgt hij zich door de dag.
In het bos is het dan wel aangenaam. We lopen ’s morgens gewoon wat vroeger dan normaal.

Even pootjebaden.

Gelukkig gaat hij zo nu en dan wel op zijn cooling-mat, van de Action, liggen.

Als je de bovenstaande plaatjes ziet, is het net alsof Chiqo er voortdurend op ligt, niets is minder waar. Meestal ziet het er zo uit.

‘Nee hoor, alleen mijn voorpootjes hoeven gekoeld’. Hoe eigenwijs kun je zijn…

Afgelopen maandag nam dochterlief Jildou me mee voor een dagje Walibi, een dagje achtbanen. Zowel Sandor als Jan wagen zich niet in een achtbaan die over de kop gaat, dus mochten zij niet mee.

O, ik vind dat zoooo leuk! Bij elke achtbaan mekker ik dat ik niet durf. Wat halen we ons dan ook aan, om vrijwillig plaats te nemen in een zo’n stoeltje met beugels. Maar wanneer het ritje klaar is dan vind ik het fantastisch: gewoon omdat het best wel eng & spannend is en echt zó hard gaat!

Express Platform 13, El condor, Untamed & Goliath. Dat waren de achtbanen waar we in hebben gezeten. Maar ook deden we een ritje in La Grande Roue (reuzenrad), zaten in het treintje, G-Force, Super Swing (2x) en de Crazy River. Die laatste zag eruit of je niet nat zou worden, nou wij wel hoor! Zo flats: een golf water zo over ons heen!

Echt geweldig zo’n dagje. Nergens wachtrijen want bij Walibi maken ze gebruik van een slimme app waarbij je jezelf op een virtuele wachtrij zet. Zo weet je dus precies op welke tijd je in de attractie kan.

Kalm an en tot kiekes!

klein geitje

Een kleinigheidje, ofwel een ‘klein-geitje’.

Dit geitje woont met zijn twee broertjes een straatje verderop. Eigenaresse heeft ze behoed voor de slager, anders was het trio in de worst beland. Wat me opvalt is dat deze geitjes heel zachtjes mekkeren. Natuurlijk: op zo’n plaatsje mét stalletje, heb je eigenlijk ook niets te mekkeren.

Zo nieuwsgierig zijn ze, als Chiqo langs loopt moet er even worden gegroet!

Anyhow: Buren iets verderop, hebben gezinsuitbreiding gehad. Een klein jongetje is geboren: Pieter Hendrik. Ik heb een ‘klein-geitje’ voor het knulletje gemaakt.

Garen genoeg, gewoon even in mijn stash duiken. Deze kleurtjes heb ik opgedoken.

Botter Ijselmuiden Bergen en een blauw garen. Naaldjes 2.25. Lekker stoer.

Een kattebelletje is altijd handig voor sok nummer twee.

Sokjes maatje baby.

De foto hieronder is genomen tijdens onze dagelijkse wandelingen. Foto credit: Jan. Want ere wie ere toekomt.

Een rustige zondag toegewenst.

 

een woensdagblogje

Eigenlijk wilde ik deze sokken als FO laten zien. Een ‘Finished Object’ is een projectje wat je àf heb. Maar dat heb ik nog niet. Ik ben wel zonder problemen met de tweede sok bezig. Geen second sock syndrome dus.

Garen: Superba Wave. Ik ken het merk niet. Dus is het even afwachten hoe dit garen zich houdt in de was. Naalden 2.25 en 64 steken. Sokken voor Janlief.

Het reliëfpatroon komt uit het boek SOXX Look van Kerstin Balke.

Onze stabijna* Chiqo is 15.5 jaar en heeft vier standen.

Stand één is ‘Slak’. Wanneer we, na een wandeling, bijna thuis zijn dan gebruikt hij deze stand. Ook wel stand ‘Zeer Langzaam’ of ‘Pootje-voor-pootje’ stand.

Hierna komt stand ‘Kuieren’. De laatste tijd is dit Chiqo zijn favoriet. Hier en daar wat snuffelen en rustig ons rondje lopend.

Stand drie ‘Wandelen’ is stevig de pas erin. Toen ik hem in het begin van onze relatie, 6 jaar terug, uitliet konden we samen nog kilometers maken. Chiqo vond dat prachtig! En ik ook natuurlijk. Maar Chiqo heeft nu, door zijn leeftijd vaak wat minder energie.

Dan stand vier: ‘Sprinten’. Heel sporadisch draaft Chiqo nog wel een stukje. Alleen als hij echt ver achterop is geraakt dan sprint hij naar me toe.

Er is nog een vijfde: Stand ‘Weiger’. Wanneer Chiqo, ’s avonds, er met me uitgaat en zijn boodschapjes heeft gedaan, gaat hij in deze stand. Het enige wat ik dan kan doen is rechts-om-keren en met hem naar huis gaan.

Chiqo loopt graag voorop zodat kan hij het tempo bepalen.

* Chiqo is een kruising tussen Friese Stabij en Wetterhoun, dus net niet een hele Stabij, vandaar Stabijna.

Hieronder: De braambloezem nog nat van de regenbui.

Tijdens onze wandelingen zien we ze regelmatig: reeën. Ik vind het altijd prachtig om beestjes in het wild te zien.

Take care en kalm an!

lopend werkje

In de knittersworld (breiwereld) noemt men het project waarmee je bezig bent een WIP, Work In Progress. Vertaald: Werk In Uitvoering. Maar ik, ik noem het een LW, een lopend werkje.

Ik ben al even met deze meloensokken bezig. Ze komen maar niet af. Sok één ging voorspoedig. Maar sok twee schiet gewoon niet op. Gevalletje van ‘second sock syndrome’?

Dit syndroom is een wereld wijd fenomeen. Het wordt gekenmerkt door het feit dat het bij de tweede sok veel langer duurt om deze af te krijgen dan bij de eerste sok. Of dat er aan de tweede sok niet eens wordt begonnen. Maar normaal is mijn tweede sok echt ALTIJD sneller klaar dan de eerste.

Na enig zelfberaad kom ik tot deze mogelijke verklaringen:
1. Dit is mijn derde paar sokken met dit ajourpatroontje van spiralen vol met gaatjes en samengebreide steken. Is het dat ik wel klaar ben met het patroontje?
2. Zo klaar, dat ik er geen zin meer in had om er nóg een paar (!) fouten uit te moeten halen. Raar, dat ik, nu bij sok III, zo makkelijk steeds de fout in ga. Bij deze sok al héél véél aan retourbreien gedaan. Dus laat de fouten nu maar zitten… En door al die fouten in mijn LW, heb ik er ook geen plezier meer in.

Omdat ik mijn nocht van dit breiwerk af heb, laat ik het werkje steeds links liggen. Maar ik mag óók niet een ander werkje oppakken van mezelf. Laat staan nieuwe sokken opzetten. Nee, die tweede meloensok moet eerst af.
Gevolg: ik kom tot niets. Een patstelling, ik kan het niet anders benoemen.

Dus gisteren drie keer diep zuchten en weer aan de brei. Tijdens een autorit de pennen er flink onder gezet.

Dit paar zal voor mezelf worden. Nog zo’n regel van mij:
Als ik in sokken teveel fouten maak houd ik ze zelf.
Zit een klein ver-steek-inkje in dan zijn ze voor dochterlief.
En de foutloze die gaan naar zuslief. Haha, dan weet je, zus, waarom er niet zo heel vaak sokken jou kant op komen!

Feit is wel dat je die fouten in het breisel, bij het dragen, echt niet ziet. Behalve dan de maakster, die blijft alle fouten, hoe klein ook, wel zien. Dat is net als bij spulletjes naaien, je zit er met je neus zooo dicht op, dat je elke oneffenheid ziet. Bij het breiwerk hetzelfde, met je leesbril op zie je alle ongelijkheden.

Nog even een paar plaatjes vanuit mijn ‘habitat’.

Luierende schapen in de schaduw. Gewoon wat liggen, wat kijken en herkauwen. En deze ree, iets minder relaxt dan de schapen, al herkauwend houdt ze haar omgeving goed in de gaten.

Tot slot: Door de halmen de weide niet meer zien

Take care en kalm an!

boterbloem

Deze keer geen breisels of haakwerk op m’n blog. Maar een paar woorden en foto’s over omloop en tijd.

De mens kan niet duizend dagen ononderbroken goede tijden beleven, zoals bloemen niet honderd dagen kunnen bloeien.(Tseng-Kuang)

Onlangs plaatste ik een foto(derde van boven) op Instagram.
Van de verschillende stadia van de boterbloem vind ik die het mooiste.
De blaadjes iets gehavend door het verstrijken van de tijd.

Imperfect? Misschien wel perfect door de imperfectie.

Voor alles wat er gebeurt is er een uur. Een tijd voor alles wat er is onder de hemel. Prediker 3: 1-8. Bij de meeste mensen beter bekend als een liedje: ‘Turn, turn, turn’ van The Byrds.
Zo heeft ook alles in de natuur heeft zijn eigen cyclus. Er is tijd voor activiteit en een tijd voor passiviteit. De rust van de winter en het ontwaken in de lente. De energievolle zomer en de oogst in de herfst.

Take care en kalm an!

still knitting socks

‘Still knitting socks’  klinkt net wat vlotter dan ‘nog steeds aan het sokken breien’ maar dat kan aan mij liggen.
Watermeloensokken, ja dat kan! Met dit Regia-garen. Het is een zomers bolletje want het is een katoentje.

Ik was nog niet klaar met het ajour patroontje van twee paar sneakersokjes dus ga ik er vrolijk mee verder. Dat ajourtje komt uit een ontwerp van Gaby M. Sternfeld ‘Strandkorb Söckchen’. Spiralen met gaatjes en samengebreide steken.

Watermeloen, zo lekker! Sokken om op te eten, toch?

Ik heb een plat boordje gedaan met drie toeren zwart. De draadjes van het zwarte randje moeten wel gelijk weggewerkt worden want door het samenbreien van het boordje kun je er natuurlijk niet meer bij.

Ik ben nu bezig met sok twee.

Het gaat voorspoedig. De eerste sok heb ik eventjes aan getrokken en goed bevonden. Ondanks het katoenen garen geeft het acryl (28%) nog de nodige elasticiteit.

Een koolwitje, zou ze een wens hebben gedaan en vervolgens heeeeeeel hard hebben geblazen?

Take care en kalm an!

sokjes voor Anna

Het nichtje van dochter & schoonzoon wordt binnenkort 3 jaar. Een coronafeestje dus. Strak gepland wie op welk tijdstip de jarige mag bezoeken en haar een cadeautje mag toegooien. Het is even niet anders.

Aangezien ik voor haar grote zus dino-sokjes had gebreid kon Anna niet achterblijven. Bovendien is het ook zo leuk om kleine sokjes te breien.

Ik gebruik garen van Zareska. Alweer een poosje terug had ik behoorlijk wat van van dit garen ingekocht, ecru. Ik heb van de bolletjes strengen gemaakt en heb de strengen geverfd. Leuk werk! Achter het fornuis vol grote pannen textielverf en een heleboel strengen garen. Wanneer ik door de voorraad heen ben zal ik zeker nog wel eens sokkengaren gaan verven.

Door het garen in verschillende verfbaden te doen kan je allerlei kleuren combineren. Maar wanneer je het bij één kleur houdt en gedeeltes korter in de verf laat krijg je een ‘levendige’ kleur.

Dit garen gebruik ik voor Anna haar sokjes. Er zit een vleugje bruin in en verschillende tinten roze.

Het liefst zit ik op de bank te breien. Vooral als Guusje tevreden naast me komt liggen. Zo rustgevend.

Een kopje koffie erbij, heerlijk! Dit koekje lijkt op een stroopwafel maar is een karamel-zeezout-wafel. En die zijn lekker! Bij de Lidl vandaan. Omdat de stroopwafels op waren kocht ik deze. Je moet het wel weten, niet dat je een hap neemt in de veronderstelling in een stroopwafel te happen, dan smaakt het heel vreemd… Maar echt, een aanrader hoor, deze karamel-zeezout-wafel. Wessel zei als kleuter altijd ‘strooptafel’ en zo noemen we deze koekjes nog steeds.

Dit weekend maakten we onze eerste gezamenlijke rit. Binnendoor naar Harlingen en daar langs de Waddendijk naar Moddergat en zo door de Friese Wouden weer op huis aan. Ik kan zo genieten van de schapen en lammetjes op de dijk. De beestjes zijn helemaal gewend aan mensen en motoren, ze worden er niet koud of warm van en grazen lekker door.

Het Wad, ik vind het zo mooi, zo wijds. Altijd weer boeiend om daar te rijden.

Take care en kalm an.

kleurrijke plaid

Het werd weer tijd voor een nieuw plaid.
De Persian Tiles stond al een tijdje op mijn wenslijstje. Het is een patroon van Janie Crow maar in een ander kleurenjasje gegoten door Lucia Dun. Hieronder een voorbeeld.

Omdat ik deze kleuren wilde gebruiken heb ik bij ‘La Vivere’ in Zoetermeer het hele pakket besteld, inclusief Nederlands patroon.

Het patroon bestaat uit zestien achthoeken, negen vierkanten en zestien driehoekjes. Voor een houtje-touwtje-haakster, als ik ben, nog wel een uitdaging.

De plaid word gehaakt van Stylecraft Special DK. Gisteren heb ik het eerste vierkantje als gehaakt.

Nou dat smaakt naar meer: Wordt vervolgd!

De bermen staan volop in bloei en hier in de buurt zijn er veel graspercelen waar (nog) niet gemaaid wordt. Een walhalla voor alle insecten. Het hoge gras is niet alleen goed voor insecten. Het is ook fijn voor andere dieren zoals muisjes, vogels en egels. Zij kunnen er in schuilen en vinden er allerlei voedsel, zoals dus insecten!

Hieronder de berm bij de Tjonger.

Ons dorp ligt tussen twee rivieren. Aan de noordkant de Tjonger, aan de zuidkant de Linde. Hieronder de Tjonger, of in het dialect de Kuunder. In de Friese taal wordt deze rivier de Tjsonger genoemd. Ten Noorden van de Tjsonger wordt Fries gesproken en ten Zuiden het Stellingwarfs. Dit is dus de taalgrens.

Take care en kalm an!