ik zou wel eens willen weten

.
Dit liedje zong mijn vader vroeger, al spelend op het orgel. Een prachtig liedje wat nog regelmatig in mijn hoofd speelt.

Ik zou wel eens willen weten waarom zijn de mensen zo moe
Misschien door hun jachten en jagen
Of misschien door hun tienduizend vragen
En ze zijn al zo lang onderweg naar de vrede toe
Daarom zijn de mensen zo moe

Wreedheid der natuur
Het is eten of gegeten worden. Zo vond ik deze lege dop op ons pad. Een rover heeft de inhoud verslonden. In mijn melancholische buien kan ik de natuur zo wreed vinden.

Maar hey, het zijn de overlevingsmechanismen die zo zijn geëvolueerd. Dit om een soort in stand te houden. Het gaat om concurrentie, predatie* en aanpassing aan veranderende omstandigheden. Dus met andere woorden, het heeft zo zijn zin. Toch vind ik dit facet van de natuur lastig.
(*= het vangen, doden en opeten van een dier door een ander dier).

Wreedheid der mensen
Maar is de mens an sich niet wreder? Volgens Bregman niet. In zijn boek ‘De meeste mensen deugen’ concludeert Rutger dat mensen over het algemeen geneigd zijn tot samenwerken, empathies en onbaatzuchtig zijn. Dit in plaats van slechtheid en egoïsme. Hij verklaart dit gegeven door het kijken naar historische en wetenschappelijke inzichten.

Zo heeft Rutger het over het ‘nocebo-effect’ als tegenhanger van het ‘placebo-effect’. Er zijn onderzoeken geweest waar mensen een nepmedicijn (placebo) kregen en die patiënten toch positieve resultaten ervaarden omdat ze dàchten dat het middel werkte.

Tegenovergesteld heet dus het necebo-effect. Wanneer men een negatief effect verwacht bevordert dit ook werkelijk een mindere werking van het medicijn. Bregman stelt dat ons negatieve mensbeeld een nocebo is. Als we gelóven dat we van nature slecht zijn, gaan we elkaar ook zo behandelen en ons zo gedragen.

Zo als de waard is vertrouwd hij zijn gasten.

Als ik, dit wetende, zo naar de wereld kijk, met al haar ruzies, conflicten en oorlogen kan ik weemoedig worden. Mensen maken ruzie over grondstoffen, territorium, religie, politiek en macht. In het klein (rijdende-rechter-deelnemers) en in het groot (de Poetin’s op de wereld).

Natuurlijk moeten we ons richten op het positieve in de wereld. Ons richten op de mens die wel wil samenwerken en empathies & onbaatzuchtig is. En wees de verandering die je in de wereld wilt zien.

‘And when life became too frenzied she took up her knitting and breathed a while to the rhythm of the stitches and rows until her smile returned and her mind was calm.’

Lytse sokjes
Er werd een jongetje geboren met de naam Niek.

Natuurlijk laat ik dan al mijn werkjes vallen en brei een paar stoere babysokjes!

Jawel: Twee hondenkopjes op mijn schoot. Ach zo lief!
And… done!

Verjaardag
Mijn knappe prins op zijn rode motor verruilde 64 voor 65 jaar.

‘If I coud give you any gift I’d give you love and laughter, a peaceful heart, a special dream and joy forever after!’

Work in progress (wip’s)
Ik werk aan ongeveer 6 projecten. Dan heb ik een ruime keus aan technieken. Breien van sokken, een trui, een shawl of een deken. Haakwerk of borduurwerk. Wat een keuze, wat een luxe!

Voorheen lagen die wip’s allemaal naast en op onze bank.

Het was een ‘rommelhoekje’, lees: voor mij een ‘kieshoekje’. Vroeger op de kleuterschool was er een vak dat heette ‘Uit de kast kiezen’. Als kind mocht je dus letterlijk kiezen waar je mee wilde spelen. Nou dat ‘vak’ heb ik nog steeds: ‘Uit de handwerkjes kiezen’.

De twee werkjes waar ik dagelijks aan werk heb ik alleen nog onder handbereik. Eén in de mand die precies onder het tafeltje past, met de kabeltrui in wording. En één erop: sokken in wording.

Het hoekje, in de woonkamer, is een stuk opgeruimder zo.

In het ronde mandje mijn sokwerkje met mijn gereedschaps-etui.

De rest van mijn werkjes zitten in dit eierkistje, boven.

Mijn grootvader en vader hadden een eierhandel. De eieren werden destijds hierin vervoerd. Het kistje stamt nog uit de tijd dat een het telefoonnummer uit 3 nummers bestond. In deze regio waren er dus max. 1000 aansluitingen! (999 + 000 = 1000)

Anyhow: Het is helemaal niet erg om even iets van boven te moeten halen. We zitten al genoeg sinds we geen jagers of verzamelaars meer zijn. Alhoewel ik qua beweging niet hoef te klagen.

Aan de wandel
Met onze wandelingen tikken we de 10 km dagelijks aan. We lopen normaliter drie maal hetzelfde rondje à 3.4 km. Dat vind ik fijn. Een dagelijkse vorm van regelmaat & routine.

Voordeel: Ik hoef bij elke afslag geen keus te maken want elke kruising schept een keuze. De dagen zitten al zo vol keuzes. Van ‘wat zullen we eten’ tot ‘neem ik de fiets of de auto’. Van ‘welke kleding zal ik dragen’ tot ‘hang ik de was buiten of binnen’ en dan heb ik het nog niet eens over de echte grotere keuzes in het leven.

Wanneer ik op de automatische piloot ons rondje wandel heb ik ruimte om content voor mijn blog te verzamelen, ruimte om een oplossing te bedenken voor een handwerkperikel of gewoon de ruimte om te genieten van de natuur.

Cold sheep
Ook in april heb ik geen garen gekocht. Attentie, attentie: Ook in april heb ik GEEN garen gekocht!

Wel stond ik bloot aan verleidelijke bolletjes. Zo zag ik dat de Zeeman zijn schappen weer vol had. Oeps, wel erg mooi die groene tinten. Nee, Froukje, nee, doorlopen!

En op Instagram, Wol met Verve, oeps wel zeer mooie fades. Nee Froukje, nee, weg klikken!

Vier maanden op een rij geen wol gekocht, dat is wel een beloning waard zou ik zeggen. En nu weet ik wel wat leuks, iets met garen? Want zie nu, die groene kleurnuances van de Zeeman heb ik nog niet… Eh, nee, toch maar niet, zei ze weifelend.

Ondertussen in ons voegelbakkien

.

.

Slotgroet

Kalm an, be kind & take care!
Lieve groet uit Olpae!

het is net als tienduizend lepels, terwijl je alleen maar een mes nodig hebt

.
Titel uit ‘Ironic’ 1996.

Tekst:
Een oude man werd 98, hij won de loterij en stierf de volgende dag. 
Het is een zwarte vlieg in je Chardonnay. Het is een ter dood veroordeelde zijn gratie, twee minuten te laat.

Is het niet ironisch? Denk je niet? 

Het is net als regen op je trouwdag. Het is een gratis rit als je al hebt betaald. Het is het goede advies dat je gewoon niet hebt opgevolgd. 

Meneer ‘Play It Safe’ was bang om te vliegen, hij pakte zijn koffer en kuste zijn kinderen vaarwel. Hij heeft zijn hele verdomde leven gewacht om die vlucht te nemen en toen het vliegtuig neerstortte, dacht hij: “Is dit nou niet grappig?”

Het leven heeft een grappige manier om je te besluipen. Als je denkt dat alles in orde is en dat alles goed gaat.
Het leven heeft een grappige manier om je te helpen. En als je denkt dat alles mis is gegaan en alles ontploft. 

Een file als je al te laat bent. Een rookverbod tijdens jou sigarettenpauze.
Het is net als tienduizend lepels, terwijl je alleen maar een mes nodig hebt. 
Het is de man van mijn dromen ontmoeten en dan zijn mooie vrouw ontmoeten. 

Is het niet té ironisch? Denk je niet?
Ik zal je helpen.

In dit liedje bezingt de Canadese Alanis Morisset de ironie van het leven. Immers ieder leven zit vol met tegenstrijdigheden, onverwachte wendingen en situaties waarin dingen anders lopen dan verwacht. Ironie kan soms humoristisch zijn, maar het kan ook een diepere betekenis hebben, waarbij de realiteit op een onverwachte manier wordt gepresenteerd.

Misschien moeten wij daarom het leven en in het bijzonder ons eigen leven, niet altijd zo serieus nemen. Als je het leven te serieus neemt, dan ben je vaak ergens ongerust over. Bang, misschien wel om de controle te verliezen, om niet geliefd te zijn, om te mislukken of er alleen voor te staan.

Nota bene: Dingen serieus nemen kan een goede eigenschap zijn, waarmee je laat zien dat je ernstig, hardwerkend en zorgzaam bent. Maar als je alles te serieus neemt, leidt dat tot onnodig veel stress en ga je je zorgen maken om onnodige dingen. Situaties waar je niets aan kunt veranderen, ook al zou je willen.



Enkelboordjes


Wanneer je het jezelf niet aan tijd gunt om een paar sokken te breien maar je wel wilt dat er een randje sok boven je Dr. Martens uitpiept, dan maak je enkelboordjes. Ik gebruikte de koffieboontjes-steek, die is lekker stretchy. 


Outfit
Popkoor VocaLinde waar ik bij zing gaf een optreden. Een thuiswedstrijd hier in Olpae. Er was een dresscode: Spijker met wit. Ik was wel blij met deze look, aangezien ik mezelf net getrakteerd had op een leuk spijkerjurkje. Het ‘witte’ voegde ik toe in een stenen-kralenketting (kringloopgelukje) en dus de enkelboordjes.


Prima toch? Maar bij binnenkomst zag ik mijn collega-zangers (m/v) en concludeerde dat ik toch wel wat afweek in het geheel. Iedereen had een spijkerbroek/rok aan en wit erboven. Tja…


Gelukkig stond ik aan de zijkant. En het optreden? Want daar gaat het uiteindelijk om, dat ging goed. Het werd een gezellige avond. 

Lezen
Vorig jaar las ik ‘Fulltime Avonturier’ van Tamar Valkenier. Een aanrader! 

Wanderlust dat woord omschrijft Tamar. Deze term staat voor iemand die een sterk verlangen heeft om de wereld te ontdekken. Het verlangen om uit je eigen leefwereld te stappen en naar andere dingen op zoek te gaan. Dit door te reizen. Hier beschreef ik haar in mijn blog.


Onlangs las ik het boek van Miriam Lancewood, ‘Liefde in de wildernis’.


Miriam is uit hetzelfde hout gesneden als Tamar.

Een gedeelte in het boek van Miriam overlapt het boek van Tamar. Deze avonturiers overleefden namelijk samen de ruim twee maanden durende expeditie in de wildernis van Nieuw-Zeeland. Ze beklommen vele hoge bergen, zonder een spoor of pad te volgen. Ze staken melkachtige gletsjerrivieren over, zonder de bodem te kunnen zien. Ze aten wat ze konden jagen en verzamelen. Van hertenhersenen tot sprinkhanen, van sneeuwbessen tot paardenbloemen. Ze leefden op de rand en werden gedwongen in het moment te leven. Ze beleefden een geweldig avontuur omdat Tamar en Miriam elke dag het onbekende durfden te betreden.

Hieronder een ‘docu’ over deze bijzonder indrukwekkende hike. 

.
Aan het eind van de reis werd het tweetal opgezocht door Floortje Dessing voor haar tv-programma ‘Terug naar het einde van de wereld’. 

Wat mij, bij het lezen van beide boeken, opviel was dit:
‘We zien de dingen niet zoals ze zijn maar zoals wij zijn. (Anais Nin)
Beide vrouwen beschrijven dezelfde reis, maar ervaren het ieder op een eigen manier. Zo boeiend!

Still knitting socks


Twee gelijke sokken rolden van mijn pennetjes. Zie daar wordt ik nu blij van! En Jan ook, alhoewel hij die ‘gelijkheid’ niet echt spannend vindt.
Garen: Regia Spring Fling Color, naaldjes 2.25. Steken 60. Ik begon de tweede sok bij de kleur waar ik ook de eerste sok mee begon. Zo krijg je een identiek paar.


Us Douwe en oppaspup Sky
Geweldig zoals die twee samen kunnen.



Wandelen
Het is echt lente, de Vogelkers staat in volle bloei en dat is niet alleen mooi om te zien maar heerlijk om te ruiken.


Cold sheep
Ook in maart heb ik geen garen gekocht. Attentie, attentie: Ook in maart heb ik GEEN garen gekocht!




Slotgroet
Terugkomend op het begin van de blog, de ironie des levens: Wat ik bedoel is dat we misschien een situatie ook zonder oordeel kunnen accepteren en té hoge verwachtingen los kunnen laten. Zodat we niet verstrikt raken in onze emotionele reacties erop. Let wel: Dit moet u natuurlijk wel zien in de juiste context. 


Geen paniek, niets is onder controle. Nou, dat dus!


Kalm an, be kind & take care!
Lieve groet uit Olpae!

my life is changing everyday

.
Titel uit ‘Dreams’ van de The Cranberries. Op 11 februari plaatste ik het origineel. Deze versie van ‘The woodgies‘ vind ik ook zo mooi, die eenvoud! De stemmen van de zusjes Hannah-Leah en Megan passen zo perfect bij elkaar.

Zoek
Mijn brei-MoJo ben ik ergens verloren. Want het ligt wat stil, mijn handwerken. Er zijn andere dingen die, met de elleboog werkend, zich op de voorgrond verdringen. Ook het voorjaar slaat me met moeheid om de oren. 

MoJo is een moderne term en letterlijk een combinatie van motivation en joy. Dus als je gemotiveerd bent en je doet wat je leuk vindt.


It is lykas it is. Het is zoals het is. Alleen voor een blog, waarvan de hoofdmoot toch wel bestaat uit ‘handwerken’ is dit wel een dingetje. 


Work in progress: Garen Regia Spring Fling Color 4 ply, naaldjes 2.25. 

Verwennerij
Jambers: ‘Overdag is ze docent geschiedenis maar ’s avonds bakt ze soezen!’ Zo bracht onze schoondochter een doos vol soezen naar Olpae! Afke bakte ze bruin tijdens een workshop. Nee, we snoepten er niet zo’n minihapje van, zoals we dat Janny en Robert altijd zien doen. We aten gewoon alle soezen op! Het was tè lekker om er maar een muizenhapje van te nemen.


Bananensoes (1), moorkop chocobol (2) en tijgersoes met Zwitserse room (3). Jan zijn ranking: 2-1-3, ik 3-1-2. Maar echt, alle drie zooooo lekker! Dat smaakt naar veul meer! A big shout-out to Afke!

Zingen
Ik zing al mijn mijn hele leven, eerst op de schommel, later bij het jongerencentrum alwaar ik gitaar leerde spelen. Op mijn 21ste bij een zanggroep. Daar zat ik 10 jaar bij. Toen klikte het repertoire niet meer met mijn interesse en sloot ik me aan bij een groepje met gitaren, bas, drum en fluit. Zingen en gitaar spelen. Heerlijk!


Er kwam een periode dat ik niet speelde. Maar begin 2019 sloot ik me aan bij het popkoor ‘VocaLinde‘ in ons dorp. Echt mijn ding! Meerstemmig zingen: ik vind het zoooo leuk!

VocaLinde
‘Zonlicht op het water, glinstert prachtig’, die regel komt uit de vertaling van John Denver’s ‘Sunshine on my schouders‘. uit 1971. Claudia de Breij maakte een vertaling. Dit deed ze voor het programma ‘De beste zangers’. 


Denver schreef het lied in de tijd van ‘late winter, vroege lente’. Op een koude, sombere en grijze dag. De sneeuw smolt en het was te koud. Het gevoel dat je weer naar buiten wilt en dat de zon weer gaat schijnen. Je herinnert je hoe soms alleen al de zon zelf je een goed gevoel kan geven. En met dat melancholische gemoed schreef Denver dit liedje. 


Dankzij onze dirigent Hinke Jelsma hebben wij dit liedje ook op ons repertoire. Maar Hinke vond ook de Engelse tekst zo mooi. Ze maakte een combi arrangement van zowel de Engelse als de Nederlandse tekst. Zo prachtig! 

Zo arrangeert ze vaak mooie popnummers zodat wij die in koorzetting kunnen zingen. Ik ben erg blij met het liedjesaanbod bij ons koor VocaLinde. Het is elke week weer een feestje om met elkaar te zingen.

Hinke op archieffoto hieronder.


Ook zo mooi gearrangeerd door Hinke: ‘Someone to you‘ van de uit Liverpool afkomstige Michael J. Nelson, met artiestennaam ‘Banners’. Een lekker ‘up-tempo’. Ik zou heel veel kunnen schrijven over de nummers die we zingen.


Echt, ons repertoire is zo veelzijdig en dat is ook echt de kracht van ons koor: de veelzijdigheid van de muziek, zingen waarbij gezelligheid voorop staat zonder het niveau uit het oog te verliezen. Last but not least onze dirigente! Ze staat al 34 jaar (!) voor ons koor.


Zaterdag 6 april geven we met het koor ‘Sjongersnocht’ een concert. Hier de info.

Onze zoon Wessel was jaren dirigent van een drumband. 


Hij wilde de band ook graag nummers laten spelen, waar geen bladmuziek voor was. Dus ging hij zelf aan de slag om nummers van bijv. Michael Jackson geschikt te maken voor de drumband. En zo arrangeerde hij zelf stukken. Ik weet dus van dichtbij, hoeveel tijd en energie er in het herschrijven van muziek zit. 

Sky
Sinds deze week zijn wij de oppasbaasjes van een Australian Shepherd pup. Twee dagen in de week is ze hier. Ze luistert al goed naar haar naam. Het is echt zo’n lieverdje. Een meisjes-puppy. 


De renovatie in huis maakt haar niets uit. Zie nu:



We hebben voor Sky een bench. Ze moet natuurlijk wel haar rust krijgen. Nu zoekt ze zelf ook wel dit plekje op. Handig. 


Natuurlijk is ze pup en weet nog niet dat de waterbak rechtop moet staan en het geen speelgoed is. Voortdurend gooit ze die om en gaat er dan mee spelen. Maar het meest spelen ze samen, Douwe en Sky. 


Zo leuk als beide honden voor je staan en je ‘ZIT’ zegt en de kleinste ook meteen, zo koddig, gaat zitten.

.
Duurzaam 
In de gemeente waar we wonen wordt met beleid het groen verzorgt. Het nieuwe rozenperk wordt bedekt met gekneusd stro. Dit houdt regenwater vast en voorkomt kiemend onkruid.


Dit is natuurlijk niets nieuws onder de zon. Immers bij de aardbeien doen we dit al eeuwen. Daarom heten ze in het Engels ‘strawberrys’. Ik ben wel voor zulke duurzame uitprobeersels.

Slotgroet




Kalm an, be kind & take care!
Lieve groet uit Olpae!

het licht komt van ver, van lichtjaren her en ik ben onderweg

.
Titel uit ‘Onderweg’ Boudewijn de Groot met dochter Caya.

Eerste hulp bij uitsterven
Dit is een podcast van Clarice van Houten en Sieger Sloot gemaakt in samenwerking met Cordaid. Deze hulporganisatie komt op voor mensen in de meest moeilijke gebieden ter wereld.

De podcast is een spoedcursus om in actie te komen tegen de klimaatverandering. De aarde warmt op en de gevolgen zijn zeer heftig: overstromingen, extreme udroogte, hitte, woongebied van zowel mens als dieren verdwijnen.

Klimaatverandering, ofwel klimaat ontwrichting daar is de mens in de westelijke, ontwikkelde en rijke wereld verantwoordelijk voor. Terwijl de ‘derde wereld’ er juist de gevolgen ervan ondervindt.

‘There’s so many different worlds, so many different suns. And we have just one world, but we live in different ones’ (Mark Knopfler)

Er is goed nieuws: u heeft nog de kans er iets tegen te doen.

Doet het er nu echt toe wat het individu doet?
Ja! We moeten het collectief doen maar een kleine gedragsverandering kan al 40 tot 70% van de huidige CO2 wereldwijd terugbrengen. Diverse studies tonen aan dat 60 tot 80% van de huidige CO2 uitstoot komt van gewone huishoudens. Dat zijn wij: hoe we wonen, hoe we reizen, hoe we eten. Al die dingen hangen daarmee samen.

Door zelf daarin individueel verantwoordelijkheid te nemen. Dus is het niet alleen je ‘voetafdruk’ die jezelf kunt verkleinen maar ook jou ecologische ‘handafdruk’. Met andere woorden: je laat aan anderen zien dat dit duurzame leven hetgeen is wat jij gewoon vind. Normaliseren van duurzaam gedrag als het ware.

Voetafdruk, ofwel hoeveel aarde heeft u nodig?
Een ecologische voetafdruk is de oppervlakte van de aarde die je nodig hebt om te leven én om te verwerken. Hoe minder je verbruikt, hoe kleiner jouw voetafdruk. Het is de ruimte die nodig is om je voedsel te verbouwen, je huis te verwarmen, je afval te laten verwerken, je kleding te produceren of naar je werk te reizen. Dus ook de ruimte die nodig is om je CO2 te compenseren. Per persoon hebben we op aarde zo’n 1,7 hectare als oppervlakte beschikbaar: dat is ongeveer 1 voetbalveld.

Als iedereen zoals een gemiddelde Nederlander zou leven, komen we never nooit niet uit met 1 aardbol. Wij maken in Nederland gebruik van vaste diensten en infrastructuur die voor een relatief hoog verbruik zorgen. Dit wordt in ‘CO2 uitstoot’ gemeten. Een gemiddelde Nederlander stoot 9 ton CO2 per jaar uit. Een Amerikaan 14 ton CO2 en een inwoner van Burkina Faso maar 0.5 ton.

Wanneer we duurzaam willen zijn en de aarde willen laten doorleven mogen we per persoon 2.5 ton CO2 uitstoten.

Voetafdruk berekenen

In mijn eigen wereldje
Ik probeer mijn voetafdruk zo gering mogelijk te maken. Dit doe ik door mijn spullen/kleding uit de kringloop te kopen. Vleesarm te leven. We stoken alleen onze woonkamer warm met pelletbrokjes en hebben een zonnepaneel op de camper. Natuurlijk zou het beter zijn om niet meer op reis te gaan. Maar met onze bus op pad is nog altijd beter dan vliegen.

Hypocriet
Niemand is consequent. Sommige mensen noemen het hypocriet. Hypocriet en in-consequent. Maar het is niet zo zwart-wit. De één is misschien iets lichter grijs en de ander antraciet. Maar laten we dan als ‘in-consequente’ mensen er wel het beste van maken. Op een, voor je eigen geweten, verantwoorde manier.

Duurzaam
Zo staat er bij ons een emmer onder de douche waarin het water valt voordat de kraan behaaglijk warm water geeft. Die kieper ik dan weer om in de wc na de plasjes. Ik vind het zonde om elke keer 5 liter schoon drinkwater door de plee te spoelen met doortrekken, terwijl ik ook nog water zou verspillen met wachten op warm water. Ik kan me voorstellen dat een ander dit overdreven vind, en dat is prima. Het is mijn eigen geweten wat maakt dat ik dit zo doe.

Zelfgebreide sokken gaan trouwens veel langer mee dan goedkope en over de wereld gereisde sokken uit de winkel, om maar een zijstraat te benoemen.

Als ik buiten loop en snoeppapiertjes, blikjes of andere troep vindt ruim ik dat op (binnen ook trouwens). Als iedereen dit zou doen dan wordt het overal een stukje schoner. Het is een soort van way of life denk ik.

Mijn ideaal? Een klimaatneutraal, zelfvoorzienend Tiny house waarin toch nog voldoende ruimte is voor mijn stash (garen-voorraad).

Cool sheep
Over stash gesproken, ook in februari heb ik geen garen gekocht. Douze pointe! Ik kreeg wel wol: een doos vol Lopi (IJslandse wol). Bedankt J!

Gedragsverandering
Anyway: Net als met roken, in de jaren ’70 ’80 rookte 80% van de mensen en we zitten nu onder de 20%. Dat is niet spontaan ontstaan. Uiteindelijk wil je gewoon een juf hebben die zegt: ‘we gaan het vanaf nu anders doen’. Dat zag je in de Corona tijd. In de periode vòòr de Corona prik. Maatregels die massaal en direct opgevolgd werden want anders werd je ziek.

Bij CO2 is dit echter niet meteen zichtbaar dus zal een maatschappelijke gedragsverandering lastiger zijn. Toch hoop ik dat, met mij, de mensen zich bewuster worden van hun voetafdruk en dat dit direct gevolgen heeft voor de toekomst.

Ik weet echt dat, hoe klein mijn verandering ook is, dit gedrag toch zal bijdragen aan CO2 reductie. Net als bij Douwe die drinkt uit de sloot. Het kleine slokje maakt golfjes die zich wijd verspreiden.

Nou, dat dus. ‘Goed verhaal, lekker kort!’

Still knitting socks
Er rolde weer een paar sokken van de pennetjes. Een vrolijk paar! Ik kan nog niet verklappen voor wie ik dit paar breide.
Garen: Phildar Phil Folk 100, 4 ply. Naaldjes: 2.25 mm, 60 steken, plat boordje, Hollandse hiel.

Hieronder making off.

En natuurlijk een foto van de finish.

Wandelen
En de lente ging van start, de meteologische dan. Op het ogenblik dat de zon in de loop van maart loodrecht invalt op de evenaar, dan begint bij ons de astronomische lente. In 2024 is dat op 20 maart om 04.06 uur. Ook wel de lente-equinox genoemd. (Latijn: aequinoctium, gelijke nacht) Het moment waarop de dag en nacht even lang zijn. Deze onderstaande foto nam ik 1 maart, langs de Linde.

We wandelen graag in de natuur. Met het starten van maart mogen we op een aantal plaatsen een tijdje niet meer komen.

Dat komt omdat dit broedgebieden zijn voor de vogels. Een tijdelijke ontzegging dus.

Gelukkig hebben we hier nog genoeg andere mogelijkheden om door de natuur te struinen.

Overal staan ze in bloei, de krokussen! Maar ook het speenkruid geeft het voorjaar kleur!

Slotgroet
Wees de verandering die je in de wereld wilt zien.

Kalm an, be kind & take care!
Lieve groet uit Olpae!

 

ik leef met de snelheid van het leven

.

Titel uit: ‘Speed Of Light’ van de de Haarlemse band Chef’ Special. Het liedje reflecteert op de snelheid waarmee het leven voorbijgaat.

Voor de videoclip heeft de band synchroonzwemmen geleerd. Het is een illustratie van hoe de band als collectief uitdagingen aangaat, zelfs wanneer de individuele leden niet zeker weten of ze het wel kunnen: “We hebben met Chef’Special een veilige omgeving gecreëerd waarin we dingen kunnen proberen, in de wetenschap dat anderen je opvangen mocht het mis gaan. Het bouwen van zo’n omgeving daar zou iedereen naar moeten streven.”

Never ending story
Het begint op een eindeloos verhaal te lijken, de Dreams of Aran die ik 10 jaar terug al eens begon en weer afhaalde nog voor de finish. Wol van Drops: Karisma (100 % wol). Voor Janlief. Toen dronk ik mijn koffie nog ‘cafe au lait’.


Inmiddels, 10 jaar later en ‘black coffee’ nu, was ik best alweer een stukje onderweg met het ‘lijf’. Petrol vervangen voor antraciet kleurige Karisma.

Ik had aan in het werk, in het honinggraat-stuk op achterkant, al een foutje ontdekt. Ach, daar is mee te leven, als Jan hard loopt zie je er niets van.

Eergisteren had ik een foute toer had gebreid, 3 toer eerder. Ik heb nog niet de vaardigheid om kabels af te halen dus breide ik terug, 3 toeren. Dat is, met 284 steken per toer, nog best een klus!

Anyhow, vrijdag morgen had het werk weer ‘on track’. Ik had de steekmarkeerders (roze ringetjes) er maar uit gelaten, ik heb het patroon nu wel in de vingers en het breit lekker weg. Toen ik het werk even voor me op schoot legde zag ik het, de eerste naalden honinggraat van de voorkant waren ook niet goed. Dit kan ik, mezelf respecterende breister, niet zo laten zitten, toch? Zie nu!

Ik vind dit patroon nog steeds erg mooi. De techniek is ook zo prettig om te doen, want na een paar toeren rechte en averechte steken wordt er gekabeld, dat is even een werkje maar daarna weer 3 toeren ‘gewoon’ breien. Een heerlijke afwisseling.

Voor ik uit ging halen heb ik eerst enkele hulplijnen ingeschakeld, er een nachtje over geslapen en een paar keer diep gezucht. Toen: rats de naald uit de trui in wording. Uren breiwerk in no time afgehaald.

Maar hey, er zijn ook geen levens mee gemoeid. Dus zo spannend is het ook weer niet.

Het is een kwestie van ‘trial and error’ (vallen en opstaan ofwel uithalen en opzetten). Dit is een fundamentele methode voor het oplossen van problemen die wordt gekenmerkt door herhaalde, gevarieerde pogingen die worden voortgezet tot succes (of totdat de beoefenaar ophoudt met proberen). Dat dus.
‘Goed verhaal, lekker kort!’

De kracht van breien
Het staat mooi beschreven in het boek ‘De kracht van breien‘ van Loretta Napoleoni:
‘Een goede breister heeft de moed om een breiwerk uit te halen zodat een fout hersteld kan worden. Een goede breister weet dat alles gerepareerd kan worden zo lang ze naalden en breigaren heeft, én de moed om een breisel desnoods helemaal uit te halen en opnieuw te beginnen. Dit is breiwijsheid.’

Over een kleine mol die wil weten wie er op zijn hoofd gepoept heeft
Het prentenboek van Werner Holzwarth: De kleine mol gaat op onderzoek uit wie er nu op zijn hoofdje heeft gepoept. Alle dieren die hij vraagt geven aan dat ze andere poep poepen en niet zo’n worstachtige drol maken zoals die op het hoofdje van de mol. De strontvliegen kunnen het raadsel oplossen: het is de hond van de slager, die heeft het gedaan. Dus die kleine mol klimt op het dak van het hondehok en poept op het hoofd van de hond!

Het is geen fantasieverhaal van Werner want hondachtigen doen dat: op molshopen poepen! Ja, vossen doen dat en ook wolven zullen het doen.

Ook Douwe heeft er een pootje van om het op een molshoop te doen. Raar maar waar!

Een molshoop is nieuw, gemaakt van verse grond. De eerste hond die er langs loopt, zal erop poepen (of plassen) om zijn territorium af te zetten. Elke hond die vervolgens passeert, zal dan ook zijn plasje erover doen. Dit om zo z’n eigen geurtje aan te brengen. De hond wil die molshoop zichzelf toe-eigenen. Hij wil daarmee zijn territorium juist bewaken.

Hoe dan ook: wel gericht en niet per ongeluk legt Douwe zijn hoopje op de hoop!

Vandaag is er de mollentelling. Zie hier.

Still knitting socks
De sokken voor de actie, genaamd ‘Groene Sokken’ zijn klaar. Ik schreef al eerder over dit project voor vrouwen met gynaecologische kanker. Hier een ‘behind the scenes’:

Klussen
De renovatie van ons huis vordert. Nu zijn we is Jan zowel boven als beneden bezig. Ik ben voor het opruimen en ontspullen. Komende week wordt onze keuken/woonkamer gestuct, dat betekent dat onze keuken er uit moet. De nieuwe keuken komt half maart. Dat wordt even behelpen maar allez we zijn maar met zijn 3en hier. En als het af is wonen we in een paleisje!

Deze kaart kregen we van J. Zo lief!

Slotgroet

Kalm an, be kind & take care!
Lieve groet uit Olpae!

it’s never quite as it seems

.
Titel uit ‘Dreams’ van de Ierse rockband ‘The Cranberry’s. De zangeres, Dolores O’Riordian, had zo’n specifieke stem. Ze overleed in 2018, ze is maar 46 jaar geworden en liet drie kinderen achter. Enkele maanden na Dolores dood besloten de overgebleven bandleden ermee te stoppen, na het maken van hun laatste album.

Grillig gewicht
In mijn babyboek werd ik al als ‘Hollands Welvaren!’ bestempeld.

Later als kleuter werd m’n stevige voorkomen steevast door m’n moeder vergoeilijkt als ‘babyvet’.

Ik houd van lekker eten en van bewegen juist weer niet. Slechte combi, dus op mijn veertiende werd de eerste lijnpoging al gestart. Vele pogingen volgden. Minder eten en meer bewegen. Sportschool, tennis, windsurfen, volleybal, jazzballet, gym en hardlopen. Ik probeerde van alles.

Als ik foto’s terug zie, dan zie ik dat lijnen absoluut niet nodig was. Anyhow, mijn gewicht hield en houdt me wel bezig. Eigenlijk heb ik tot mijn veertigste een prima gewicht gehad. Op mijn 45 was ik slank, lees dun, met 60 kg. Zie foto hieronder.

Vervolgens kwamen er kilo’s bij.

Toen zoon en zijn lief in 2022 kwamen vertellen dat ze trouwplannen hadden, was dat voor mij het startschot om de overtollige kilo’s kwijt te raken. Want bij mij staat een jurkje met wat minder gewicht mooier, misschien ook wel omdat ik me dan beter voel.

Ik haat de sportschool, zo ook joggen of andere tak van sport. Maar wandelen dat doe ik graag en ik maakte de wandelingen iets langer. Ik heb de drank afgezworen, chocola niet meer gekocht en de ‘lekkere’ koeken voor ‘smerige’ koek ingeruild. Gevulde koeken of kokosmakronen vind ik niet lekker en laat ik dus gemakkelijk liggen.

Heel geleidelijk gaf de weegschaal minder aan. Toen Wessel en Afke elkaar het ‘ja-woord’ gaven zat ik op mijn streefgewicht, maatje ‘leuk jurkje’. 21 juli 2023. Zie foto hieronder.

Vervolgens kwam daar nog eens 12 weken een ontstekingsremmend dieet bij, als deelnemer aan ‘No guts, no Glory‘ en ik viel nog wat af. Inmiddels ben ik 30 kg lichter. Ik voel me fitter. Cholesterol ging van 6 naar 3 mmol/l, om maar een punt van de gezondheidswinst te benoemen.

Het voedingspatroon van het dieet is nu ons normale voedingspatroon. Minder bewerkte producten, geen pakjes & zakjes in de maaltijd. Veel groente, fruit & vezels. Ik hoop dat ik op deze manier mijn huidige gewicht te behouden. Maar wat minstens zo belangrijk is, me blijvend energieker te voelen.

Ik ben best een beetje trost op mezelf. Om zonder sportschool, zonder shakes of hongerdieet op een (voor mij) gezond gewicht te komen. Ik had dat niet durven dromen. Nu dit vasthouden, dat is denk ik nog wel een dingetje. Wordt vervolgd.

Vestje
Van de week had ik alle squares gehaakt. Ik schreef er eerder al over. Garen: 2 bollen Lana Grossa Gomitolo Molto, haaknaald 4 mm.

En heb het vestje in elkaar gezet. Vervolgens heul veul draadjes weggewerkt.

Ook een rand erom toe gehaakt. Ja, ik ben tevreden!

Uiteindelijk heb ik het patroon niet aangehouden. Ik heb alleen het idee gebruikt, verder het op eigen houtje gedaan.

Still knitting socks
De sokken voor de actie, genaamd ‘Groene Sokken’ vordert gestaag.

Ik ben nu met sok twee bezig.

Dit project is overgekomen uit Duitsland en biedt een geschenk van warmte en medeleven aan vrouwen met gynaecologische kanker, groen als kleur van hoop. De gebreide sokken worden gegeven aan ziekenhuizen en zijn voor vrouwen die chemotherapie of een andere behandeling nodig hebben tegen deze vorm van kanker. Een bijwerking van de chemo kan intens koude voeten zijn.

Ook verschillende breivriendinnen hebben groene sokken op de pennen gezet. Fijn!

Us Douwe
Een stabij is van oorsprong een mollenvanger. Het zit echt in de hond. Tijdens het wandelen heeft Douwe zijn staart omhoog en de neus naar beneden.

En wanneer Douwe echt iets ruikt dan zet hij het op een graven. Enorme gaten kan hij maken. Echter de mol is hem tot nu toe sneller af.

Echt, je moet niet in zijn buurt staan want de modder vliegt je om de oren!

Lief
Van zus kreeg ik een mooie kaart, prachtig projecttasje & fleurig sokkenwolletje. Zo blij mee! Zo lief!

Ik ben dankbaar want het is, in het algemeen, zo waardevol om een goede band met belangrijke naasten te hebben. En, in het bijzonder, het zeker weten dat mijn zus er altijd voor me is.

Op pad
Onlangs gingen we wandelen in het Lauwersmeergebied. Ook zo’n mooi stukje Fryslân!

Deze route loopt bij Dokkumer Nieuwe Zijlen. Dit is de geboorteplaats van mijn oma Froukje. Ze struinde als klein meisje het liefst door het oneindige rietland. Ik zal, samen met de ‘handwerk’ genen, ook de ‘liefde voor de natuur’ genen van haar hebben geërfd. Dubbel fijn om eens in dit gebied te lopen.

Kofje en broadjes mei! (Koffie en broodjes mee)

Sommige paden waren ietwat moeilijk begaanbaar. Het was een ‘hike’ met de nodige uitdagingen. Tjonge, wat een klei! Tot de enkels erin!

Slotgroet


Kalm an, be kind & take care!
Lieve groet uit Olpae!

so if you take care of me, maybe I’ll take care of you

.
Titel uit ‘Beautiful People’ van de Amerikaanse Melanie Safka. Ze schreef het in 1967. Melanie stierf van de week, ze werd 76 jaar.

Safka haalde de inspiratie voor dit liedje uit een stroomstoring in New York tijdens haar jeugd. Ze deelde toen kaarsen uit in de buurt. Melanie vertelde: “Het was donker. Er waren oude mensen in het gebouw. Oké, misschien waren het veertigers, maar destijds leken zij oud. […] De avond was magisch. Het was allesbehalve koud en gevoelloos, wat de reputatie van New York was. Enkele dagen na de stroomstoring dacht ik, ‘beautiful people caring from the heart’ vertaald: ‘mooie mensen die vanuit het hart voelen’.

Actie groene sokken
Via mijn breivriendin werd ik geattendeerd op een mooi project, genaamd ‘Groene Sokken’. Het initiatief is overgekomen uit Duitsland en biedt een geschenk van warmte en medeleven aan vrouwen met gynaecologische kanker, groen als kleur van hoop.

De gebreide sokken worden gegeven aan ziekenhuizen en zijn voor vrouwen die chemotherapie of een andere behandeling nodig hebben tegen deze vorm van kanker. Een bijwerking van de chemo kan intens koude voeten zijn. Inmiddels zijn ook in Nederland de eerste sokken uitgedeeld en ze werden met dankbaarheid ontvangen. De voorschriften zijn eenvoudig:
* Sokken met liefde gebreid
* Maat 38 tot 43
* Goede kwaliteit sokkenwol (75% wol/25%polyamide)
* Kleur groen, in welke tint dan ook
* Patroon naar keuze
Er is een Facebookgroep van deze fijne actie.

Natuurlijk doe ook ik mee. En ik deelde deze actie weer met mijn andere breivriendinnen. Ook die reageerden positief.

Ik had nog een perfect bolletje liggen: Regia 4 ply. Ik koos er een bolletje wolwit bij, voor binnenkant van het platte boordje, hak en teen.

Dat andere bolletje voeg ik toe omdat:
1. het mooi staat
2. dan lopen strepen mooi door van been naar voet
3. het is makkelijker om twee dezelfde sokken uit de bol te breien
4. je houdt meer garen over van het ‘streepjes garen’ en dat is weer fijn voor mijn lapjesdeken van restjes sokkenwol
5. het breit zo lekker weg, die streepjes, zeker nummer twee.

Over de grens
Voordat ik de ‘sokken van hoop’ opzette ‘moest’ ik nog een paar sokken afronden. Afgelopen zomer breide ik een paar sokken voor W. die in Oostenrijk woont.

Hij was er zo blij mee dat hij mij vroeg nog 2 paar te breien, tegen betaling. Eh… dat doe ik niet, breien voor geld. Natuurlijk voelde ik me gevleid dat de sokken zo in de smaak vielen. Ik had geen ‘ja’ gezegd maar ook niet een ‘nee!’ gecommuniceerd.

Daarom breide ik toch nog een paar voor W., met een prachtig blauw wolletje van Hobbii. ‘Dolce Socks Wool Dots’. Gewoon hetzelfde recept als die sokken die ik eerder breide.

Het garen vond ik fijn breien. Wel een aanrader, al zag ik dat het niet het goedkoopste bolletje is. 11, 90 euro voor 100 gram. Maar daar heb ik geen actieve herinnering meer aan.

Hobbii is een Deense wolverkoper. Toen de firma de Nederlandse markt ging verkenden ben ik gesponsord door hen. Hier de blog erover.

Dry January
Het schiet alweer op en dan breekt februari aan. Of ik aan ‘Dry january’ doe? Nee, niet echt. Ik drink sinds begin 2023 wel veel minder. Ik wilde wat gewicht verliezen en een glas alcohol is nu eenmaal een caloriebommetje. Het niet meer drinken beviel me wel. Het aantal wijntjes vorig jaar zijn op twee handen te tellen.

Archief foto, breiwerk en glüwein: een prettige combi, of toch niet?

Een voornemen, of een afspraak, is nog geen gedragsverandering. Daar is tijd voor nodig. Mensen hebben zeker 40 dagen nodig voor het aanwennen van nieuw gedrag. Zo lang duurt het om een nieuw ‘pad’ aan te leggen in onze hersenen. Dat gegeven klopt want ik heb nu geen moeite meer om ‘niet te drinken’.

Een ander verhaal is mijn ‘garenstash’ (garen voorraad). Ik heb veel, heel veel wol en er komt meer bij dan ik op brei. Menig maal nam ik me voor om op ‘cold sheep’ te gaan. Dat betekent dat je een tijd geen garen koopt. De term komt uit de drugsscene en komt van ‘cold turkey’ het abrupt stoppen met drugs om in één keer af te kikken.

Anyhow, het is me nog nooit gelukt dat ‘cold sheep’. Tot nu. Ik bedacht me namelijk dat ik deze maand nog geen garen heb gekocht. Wel stond ik aan vele verleidingen bloot.

Zo zag ik bij de ‘Action’ een bolletje verloopgaren liggen, prachtige kleuren (én laten liggen), bij de ‘Welkoop’ een bolletje sokkengaren in handen gehad (én weer terug gelegd) en bij de ‘Zeeman’ me een tijdje opgehouden bij de rekken ‘wol’ (én toch niets in mijn winkelmandje gegooid). Ik had online bij ‘De Draadzaak’ doorgeklikt op een streng sokkengaren (én weer weg geklikt). O ja, dit gebeurde ook bij ‘Wol met Verve’ onlangs.

Douce points zou ik zeggen! Dat mag beloond worden, toch? Nu plopt er gelijk een mooie beloning in mijn hoofd op. Ja, een bolletje garen of 2, 3, 18! Nee Froukje, dat is nou net NIET te bedoeling. 😉

Wist u dat-tje
Dat het spreekwoord luidt: ‘Ziet men in januari veel mollen, dat laat de winter niet met zich sollen’?

Deze volkswijsheid wijst op een strenge winter in het vooruitzicht, dit wanneer er veel molshopen te zien zijn.

Nu is het zo dat nà een periode van vorst er vaak meer molshopen zijn. Wanneer het vriest dan gaan de regenwormen en andere bodemdiertjes dieper de grond in. De mol eet graag een worm dus graaft hij (m/v) ook wat dieper.

Komt de temperatuur weer boven het vriespunt dan verplaatsen die wormen zich ook weer wat hoger, dus gaan Momfer en konsoorten ook een verdiepinkje omhoog. Bij al die graafwerkzaamheden komt er veel grond vrij en dat komt dan weer boven het maaiveld uit.

Slotgroet

Kalm an, be kind & take care!
Lieve groet uit Olpae!

how may we do

.
Titel uit het mooie kerstlied: The Coventry Carol. Toch heeft dit wiegenliedje een wrede tekst. Het verwijst naar Herodes, de koning ten tijde van de geboorte van Jezus. Hij liet alle babyjongetjes die destijds geboren werden vermoorden. Herodes hoopte dat hij door deze daad ook het Koningskind zou doden. Ik kan dat niet duiden. Ik heb dan ook geen theologie gestudeerd.


Donkere dagen
Een ieder die mij kent weet dat de december-maand niet my cup of chocomelk is. Nee, ook niet met een toefje slagroom. Het liefst reis ik af naar het Zuiden. Vanwege het onderzoek vanuit het UMCG, zit dat er dit jaar niet in. In het nieuwe jaar zal ik nog wat dieper op dit onderzoek en met name het voedingspatroon in gaan. 

Willem Wilmink (1936-2003) laat een ander kerstgeluid horen:


Vandaag, 22 december, is het midwinter. Ook wel de winter-zonnewende genoemd. Tijdens het Keltische Yule feest staat de terugkomst van het licht centraal. Nieuwe licht dat wordt herboren op deze kortste dag. Alhoewel we nog wel eventjes geduld moeten hebben voordat dagen écht lengen.

Wist u datje
De dagen pas weer lengen vanaf 1 januari?

Als we kijken naar de kortste dag van 2023, die valt dus op vrijdag 22 december. Dan komt de zon om 08:46 op en gaat onder om 16:29. Maar de dagen erna komt de zon nog later op maar gaat ook iets later onder, wat per saldo de dag er niet langer op maakt. Zo komt de zon op 25 december om: 08:48 op en onder om 16:31. De dagen erna komt de zon zelfs nóg ietsjes later op.

Pas op 1 januari schijnt de zon 1 minuut langer dan de dag ervoor. We moeten dus wel eventjes geduld hebben voordat de dagen echt lengen. Hieronder inzichtelijk gemaakt. (2003/04)


Dit komt doordat de baan van de aarde om de zon geen perfecte cirkel vormt, maar een ellips. 
Foto hieronder: De lange schaduwen op de middag. 


Still knitting socks
Ik vond een bolletje 6 draads Regia sokkenwol in mijn voorraad. Die ging op mijn pennetjes. Voor dit dikkere garen gebruik ik naaldjes 2.75 mm.


Voor maatje ‘Jan’ betekend dat 52 steken. Hieronder een ‘Work In Progress’ foto.


Nu het buiten donker, winderig, koud & nat is ziet het er redelijk vaak zó uit:


Niet echt gezellig, zo met het wasrekje. Maar hey, voor de kachel droogt het nog wat. Nee, we hebben geen droger. Zonde van de stroom. Want zonnepanelen hebben we ook niet. Bij ons droogt alles buiten of op zolder. Behalve in deze tijd. We verwarmen alleen de woonkamer, met een pelletkachel. Prima voor ons. We gebruiken uitsluitend nog gas om te koken of voor warm water.

Anyhow:
Sokken op dikkere naalden vlogen de pennen af! Zaterdag begonnen en woensdag klaar.

Zoals elke breister weet, is afhalen van je werk een terugkerende routine. Een voudje is zo gemaakt. Deze keer: Sokken af, zelfs draadjes weggewerkt, toen ik er achter kwam dat de sokken niet dezelfde maat hadden. Ja echt, zo’n verschil! Waar zat ik met mijn hoofd?


Dus teen uitgehaald en klein stukje van de voet, om vervolgens de teen opnieuw te breien.


Uiteindelijk kreeg Jan twee even grootte sokken.



Vivid Blanket
Sinds ik mijn tiende deken af heb begon het al te kriebelen. Een nieuwe deken maken.


Bij de Zweedse Sofia Karlsson, op Instagram  Sofia’s Tales en hier (haar YouTube account) zag ik deze deken.  Een patroon van Tin Can Knits.


Eerder had ik via een sale wat bolletjes Metropolis van Scheepjes kunnen scoren. Een jaar later ergens anders, ook in de aanbieding, wat bij kunnen kopen en tenslotte de laatste bolletjes vorige week besteld. Uiteindelijk 16 kleuren bij elkaar gespaard. Wat een prachtig mandje vol, toch?


Het beginnetje is er:


VocaLinde
Het is alweer een week geleden dat we met ons koor VocaLinde een kerstconcert gaven. De Stephanus-kerk (ja, die van de laatste foto) was tot de nok toe gevuld. Er was een gastoptreden van het ‘Zingen voor je Leven‘ koor uit Leeuwarden.


Er waren ook een paar samenzang kerstliederen. Ik denk dat het geluid van het zingende publiek samen met de bovenstem van ons koor tot in de omtrek te horen was, het kan haast niet anders. 


Hier beeld plùs geluid:


.
Slotgroet


All the darkness in the world can’t extinguish the light from a single candle. Francis of Assisi.
Vertaling: Alle duisternis in de wereld kan het licht van een enkele kaars niet doven.


Kalm an, be safe & take care.Lieve groet uit Olpae!

and the wolves will be tame

.
Titel uit ‘Peace in the Valley’ geschreven door de Amerikaanse blues- en gospelmuzikant Thomas A. Dorsey (1899-1993). We willen allemaal vrede in het leven. Maar hoe hard we ook proberen dit te vinden, we raken al snel van slag. Zelfs door de eenvoudige beproevingen in het leven, laat staan de echte ontberingen.

Dit liedje vertelt ons dat we écht ooit vrede zullen ervaren. Dorsey werd geïnspireerd toen hij door een vallei liep waar verschillende soorten dieren waren. Hij zag hoe vredig ze daar leefden, vandaar ‘Peace in the Valley’. Hier de uitvoering van Danny Vera e.a..

Adventstijd
Elke zondag een kaarsje erbij. Vorige week, de eerste stond voor Hoop. De tweede advent voor Vrede.

Het is de tijd van bezinning, van overdenken en van verwachting.


Voor mij een periode om even mijn pas wat te vertragen.


Gewoon meegaan met het ritme van de natuur.


Wolven
Ik geloof echt dat de polarisatie in Nederland toeneemt. Of het nu gaat over Zwarte Piet, Klimaat, Asielbeleid of de Wolf (om maar een paar onderwerpen te noemen), er barst meestal een discussie los waarbij beide kampen het alleen te doen is om hun eigen mening te verkondigen. Want dat is de (enige) waarheid. Er is  geen ruimte voor een ander zijn bedenkingen. Tegenwoordig zijn de mensen verbaal bij het agressieve af in zulke discussies. Het maakt mij bezorgd en het maakt ook dat ik mijn mening, als ik die al heb, niet uitdraag. 

Anyhow: onderstaande bericht kregen we via de buurt-whatapp. Wolven, wel erg dicht bij.

Hier, in de omgeving van Wolvega, was ooit het leefgebied van het hondachtige zoogdier. Maar de wolvenpopulatie was in 1712 vrijwel verdwenen. Dat is dik 300 jaar geleden!


Deze foto’s zijn gemaakt door onze dorpsgenoot, de natuurfotograaf Ruurd-Jelle van der Leij. Ik mocht ze delen. Want of je nu voor of tegen bent, het zijn prachtige foto’s.





“Onze dagen worden mooier als we anderen een stukje van ons hart geven in plaats van onze mening.”
Ik weet niet wie dit schreef, maar het is zo waar.

Recht-toe-recht-aan
Ik pakte in oktober een bolletje Lang Yarns Super Soxx.



Het kleurverloop was erg lang: van grijs naar kleur en weer terug. Ongeveer 2 à 3 veranderingen in 1 sok. Dus wanneer je de Hollandse Hiel (mijn lievelings) in hetzelfde garen zou breien krijg je sowieso een kleurcontrast en niet het mooie, geleidelijke kleurverloop zoals deze bol. Ik koos dan ook voor de hak in een andere kleur.

Ik had al een stuk van de bol afgewikkeld zodat niet de roze bovenaan de sok zit. Door dit afgewikkelde stuk garen kon ik bij sok twee meten waar ik moest beginnen om identieke sokken te krijgen. Uiteindelijk lukte het, bijna! Eh, ben ik nog te volgen? 


Ik had dus aan het begin een stuk van de bol afgewikkeld, bij de tweede sok weer en daarna had ik nog een restje over. Uiteindelijk kwamen beide kleuren mooi in midden van been en voet. Soms moet je gewoon even nadenken bij een bolletje.


Maatje schoonvader. Toen ik met sok één bezig was gaf hij al aan dat hij deze sok erg mooi vond worden. Naaldjes 2.25, 60 steken, been 20 toer boord, 60 toer tricot, Holandse Hiel, voet 70 toeren tot teen.

Collect moments not things
Dochterlief nam me mee naar de voorstelling ‘Een avond gezelligheid’  van Aaf en Lies. We zaten op het balkon van de prachtige schouwburg van Groningen.


Ik luister regelmatig de podcast van deze twee vriendinnen. Zoals ze daar praten, zo zijn ze ook op het podium.


Voordat de voorstelling begon kregen we een kijkje in de ‘kleedkamer’. Lies was aan het breien, zo leuk!


Er werd tijdens de avond gezocht naar dé Gezelligste Groninger. Dit door middel van gezellige vragen. ‘The last man woman standing’. Vragen zoals: ‘heb je een verjaardagskalender in de wc?’ en ‘ben jij degene die voor iedereen toastjes smeert?. Ja = blijven staan en nee = zitten gaan. Echt zo hilarisch bedacht. We konden niet anders zeggen dan dat we een gezellige avond hadden.

Slotgroet


Kalm an, be safe & take care.
Lieve groet uit Olpae!

forevermore

.
Titel uit: ‘By my side’ van de Australische Indierockband The Paper Kites samen met de Ierse Rosie Carney. Door de eenvoud juist zo prachtig!

Het lied duikt in het diepe verlangen om aan iemands zijde te staan, de ups en downs van het leven te delen en troost te bieden wanneer dat nodig is.

Still knitting socks
Ik kwam tot de grappige waarneming dat ik de sokken in de zomer aanmerkelijk korter brei dan in de winter. Jan had sokken aan die ik vorige zomer breide. Zijn been was zichtbaar ondanks lange broek.

Nu ben ik over het algemeen wel een koukleum. Ik kies in herfst/winter altijd de langste sokken uit mijn sokkenmand.

Onlangs in augustus die paarse sokken afgebreid. Achteraf jammer dat ik ze niet langer heb gebreid. Maar hey, het was warm en dan vind ik het blijkbaar niet nodig om een lang been te breien. Een aandachtspunt dus!

Die roze-gele sokken hebben een kort ‘been’. Deze zijn namelijk van een zomer wolletje gebreid: 44%wol, 42%katoen, 14%nylon.

Anyhow: Als ik de pubers op hun fiets naar school zie rijden, met van de blote enkeltjes krijg ik het al koud!

Het doet me herinneren aan vroeger. Wanneer ons moeder het koud had, moesten wij een trui aan. En wanneer Ma moe was, stuurde ze ons op tijd op bed! We maakten er  grapjes over. (foto uit 2013)

IJsvogeltje
Mijn lievelingsvogel is toch wel de IJsvogel. De laatste 10 jaar zie ik dit beestje heel sporadisch. Van de zomer iets vaker.

Als ik het vogeltje spot maakt mijn hart een sprongetje! Zo bijzonder, zo kleurig! Meestal hoor je het vogeltje eerder dan dat je hem (m/v) kunt spotten. Hier het typische hoge geluid.

Nu was er een IJsvogelpaartje op het land van Ruurd-Jelle, de natuurfotograaf hier in het dorp. Van hem mag ik deze foto’s gebruiken. Zelf krijg ik never nooit niet een ijsvogeltje op de foto. Ze zijn namelijk schuw en watervlug.

Van der Leij heeft hier in Oldeholtpade een stuk weide terug gegeven aan de natuur. Zo heeft hij een ijsvogel-wand gemaakt met een nestgang. Er werd flink “getest” en als dartpijlen vlogen de IJsvogeltjes de gang in. Het lukte! Er waren dit jaar IJsvogelnestjes!

Let’s knit a kingfisher
Toen las ik over een workshop van Miriam Tegels, de Snelbreister. Haar wereldrecord staat op: 118 steken in 1 minuut!

Miriam gaf op de Knit & Knot Beurs les in het breien van het IJsvogeltje. Maar de breibeurs was in Tilburg, voor mij echt te ver weg. Ik mailde of ze het patroon en materialen ook naar me toe wilde verzenden. Dat kon!

En zie hier: de making of:

Het was nog best een dingetje, dat maken. Maar ik deed het stapje voor stapje, toer voor toer. Het is geen perfecte ijsvogel maar ik vind haar uiteindelijk wel gelukt. Het blokje hout, de pootjes en het snaveltje zaten ook in het pakketje.

En een foto in haar natuurlijke habitat:

Herfstwandeling

Us Douwe
Hij houdt van natuurfilms, hier vol aandacht kijken naar ‘Grutto!’.

Slotgroet

Kalm an, be safe & take care.
Lieve groet uit Olpae!