zon

De zon gaat zo mooi onder. En morgen, dan komt ze gewoon weer op.
De meeste mensen zijn tot stilstand gemaand. Waarvan we dachten dat het vanzelfsprekend was blijkt niet zo zonneklaar te zijn. En de wereld zo als we die achterlieten vinden we niet meer terug.

Het water en de lucht worden aantoonbaar schoner.
En de aarde… zij slaakt een zucht van verlichting.

Ik begon dit stukje met ‘de zon’ en er is maar één liedje waar ik dan aan denk. Deze:

breiwerkje

Het zijn rare en aparte tijden.
De pandemie heeft de mensenwereld in zijn greep.
Elke dag veranderen richtlijnen, elke dag zijn de berichten beangstigender.
Hieronder een filmpje met een goede uitleg.
In 8 minuten duidelijke informatie over het 4us. Wel even de Nederlandse ondertiteling aanzetten. Rechtsonder icoontje met CC.

Ik ben geneigd om constant het nieuws te volgen. Ik wil getallen weten en wat er speelt. Maar daardoor wordt ik wel met de dag bezorgder en… het is natuurlijk ook zeer zorgwekkend.

Het rondje met het hondje doet mij goed. Door te wandelen in het bos kan ik de zorgen even los laten. In dit bos komen géén dagjesmensen hoor. Ondanks grote problemen in de mensenwereld is de lente gewoon begonnen. De natuur is een soort van hou vast aan het ‘gewone leven’.

Maar ook is het fijn om mijn haakwerk en breiwerk op te kunnen pakken.
Natuurlijk zit ik nu ook meer thuis. Dan ben ik blij dat ik kán handwerken.
Maar ik ben ook erg blij met WhatsApp zodat ik met familie en vrienden toch contact kan houden.

Ik laat mijn pas opgezette sok zien. Ik heb het garen zelf geverfd en het pakt best leuk uit, vind ik.

Patroon: ‘Aaltje’.
Dit patroon heb ik vorig jaar oktober ontworpen.

Ik heb het patroon nog steeds niet helemaal uitgewerkt.
Of om eerlijk te zijn is het een kladje…

 

 

Dit wordt nu het derde paar ‘Aaltje’-sokken.

In het licht van alles wat er speelt:
sterkte & (vooral ook) een fijne zondagavond en ‘kalm an’.

Ps:
Een vraag van Lily:
Heeft er iemand een bolletje Bianca garen van de Wibra.
Kleurnummer 70411.
Er zit roze, oranje, bruin en wit in.

plaid en 4us

Momenteel haak ik veel aan de deken. Ik gebruik Julia garen van de Zeeman. Dik garen voor haaknaald nummer 6.

Ik kocht het garen begin december. Gewoon omdat ik zin had in een lekkere warme deken met mooie kleurtjes. Ik mix acht kleurtjes en maak dus steeds andere combinaties.

Erg fijn om zo’n groot project onderhanden te hebben. Ik merk dat het haken me een soort van rust geeft. Gewoon geen einddatum hebben wanneer het af ‘moet’ zijn. Het is af wanneer het garen op is. Lekker duidelijk in deze tijden van onduidelijkheid! En de mand wordt steeds leger. Het gaat om het ‘doen’ minder om het resultaat.

Het is dus ineens helemaal anders in de mensenwereld. Dingen die vanzelfsprekend waren zijn dat nu niet meer. In mijn vorige blogje had ik het er ook al even over. Niet wetende hoe het nu, woensdag, ervoor zou staan. Mijn bezorgdheid neemt toe.

Loesje hieronder: Zou het zo zijn? Het zou me, eerlijk gezegd, niets verbazen…

De toespraak van Rutte maandag was duidelijk en helder. Het idee van deze aanpak kan ik me dus ook in vinden. Fijn dat Rutte transparant kon uitleggen waarom de regering tot deze maatregelen komt. Ik ben bezorgd voor de mensen in mijn omgeving die een slechte weerstand hebben. Maar ook de ouderen.

Het is lastig om met onduidelijkheid om te moeten gaan. Maar we moeten daar maar aan wennen. Wat gister was, is vandaag anders. Ik wil dan weten hoelang deze maatregelen gaan duren. Is dat weken of maanden? Kunnen de scholen over drie weken alweer open?

Maar ook de onduidelijkheid: heeft iemand het 4us nu gehad, of was het de ‘gewone’ griep. Jan zijn vader is erg snotterig en hoesterig geweest, heeft hij het dan gehad? We weten het niet, het blijft onduidelijk.

Ik ben niet alleen bezorgd om degene waarvoor het 4us ernstige consequenties kan hebben maar ook de economische problemen die er ontstaan wanneer álle sectoren stil staan. We hebben nu nog geen idee wat dit zal betekenen voor onze economie en maatschappij. Laat staan wereldwijd.

De onderstaande foto’s zijn de stille getuigen van een oppasdag maandag. Kleinkinderen zijn thuis van school en dat betekend aanpassen en normale schema’s omgooien.

Op Ravelry (online wereldwijde brei- en haak-community) is het het gesprek van de dag: wij handwerksters kunnen en blijven het handwerken gewoon door doen. Maar niet alleen dit, het geeft een soort van onderlinge verzustering (m/v). We dealen allemaal met dezelfde.

Naar ik weet hebben de meeste breisters een stash liggen voor meer dan een jaar (minstens). Daarbij viel me ook op dat de meeste wolwinkels weliswaar dicht zijn maar ze alle wol zo bij je voordeur willen afleveren. Altijd handig.

In de natuur gaat alles gewoon zijn gang, blaadjes groeien, vogels fluiten en ook de zon komt elke dag op.

Speenkruid:

Madeliefjes:

Paardenbloem (mét beestje):

Sterkte in deze rare tijden en ‘kalm an’!

leesvoer en sokken

Gisteren hechtte ik het laatste draadje af: sokjes voor Tess.
Onze (stief)kleindochter werd 2 maart alweer 8 jaar.

Tess weet heel goed wat ze mooi vindt en wat niet. Ik was eerder al een voorbereidend onderzoekje naar de favoriete kleuren van Tess gestart. Nu weet ik bijna zeker dat ze deze sokken mooi zal vinden.

Zo’n leuk wolletje breit ook lekker snel.
Garen: Opal Claude Monet, naalden 2.25 mm, maat 32/33.

Ik heb de boord met een muizentandje gedaan. Zo’n randje gebruik ik vaak en blijft net zo goed zitten als een boord van 2-recht-2-averecht.

De natuur staat op springen! Grappig dat zo alles in de natuur zijn eigen ritme heeft. Het ontluikende groen bij sommige bomen.

Maar ook bomen die gewoon wat meer moeite hebben met veranderingen en de laatste herfstblaadjes stevig vasthouden.

Met de zon erbij voel je gewoon de lente in het bos.

And now for something completely different:

Özcan Akyol was in ‘De wereld draait door.’ Akyol heeft dit jaar het boekenweek-essay geschreven.

Bij Matthijs aan tafel deelde hij met ons zijn ergernis over de literaire wereld. Ik heb hier een linkje naar het gesprek. Wat ik vooral mooi vond dat hij opkwam voor de ‘normale’ lezer. Lezers van Lucinda Riley, Ester Verhoef of Saskia Noort worden door de ‘boeken elite’ als NIET-lezers weggezet.

Lucinda Riley met haar serie ‘De Zeven Zussen’ staat sinds zomer 2018 al in de boeken top 10. Elke week weer! Vertaald in 36 talen. Let wel, ‘De Zeven Zussen’ wordt in de media niet gerecenseerd, ook schuift de schrijfster niet aan bij Matthijs of in welk praat programma dan ook. Toch verkocht, vorig jaar, ‘De Zeven Zussen’ béter als het literaire ‘Grand Hotel Europa’ van Ilja Leonard Pfeiffer.

Hieruit blijkt maar weer eens: goede boeken zichzelf verkopen. Er wordt over gepraat op verjaardagsfeestjes, in breicafé’s of bij andere bijeenkomsten. Lucinda krijgt de vrouwen (m/v) aan het lezen. Het is al lange tijd een enorme hype. Dat is toch prachtig!

Ik lees Riley graag. Ik ben bezig in boek 3: ‘Schaduw’. Ik heb nog wat boeken te gaan, gelukkig! Nu is deel 6 uit ‘Zon’. Er zullen in deze serie 7 delen verschijnen.

Hier schreef ik ook al eens over ‘De Zeven Zussen’.

 

 

lopend werkje

Wanneer ik zo over de handwerkbeurs slenter doe ik inspiratie op. Door daar allerlei projecten te bekijken is de drang om dat ook te willen maken groot. Nieuwe kleuren, heel veel mooie garens en even zoveel patronen.

Toch begin ik niet luk raak met nieuwe projecten hoor. Wanneer ik, zoals nu, nog een aantal ‘lopende werkjes’ heb liggen geeft dat me een wat onrustig gevoel wanneer ik dan tóch een nieuw werkje ga opzetten. Eerst wil ik dan wat van die ‘lopende werkjes’ af maken.

En als dat er niet in zit, wanneer ik het zin eraf heb, dan haal ik het project uit en verdwijnt de bol in mijn stash (vooraard): Zie dan zit het me niet meer op mijn nek. Ik streef naar 5 lopende werkjes, op dit moment zijn het er 8 dus hier en daar moet wat worden afgebreid of afgehaald vrees ik.

Deze sokken zijn in ieder geval nu wel klaar. Garen: Regia Classic Stars 2.25mm.  Ik houd ze zelf. Er zitten naar mijn gevoel te veel foutjes in (minstens één in elke sok).

Ook de boordjes van beide sokken vind ik net niet netjes genoeg.

Maar voor de rest zijn het prima sokken hoor!

Dit is het tweede paar van de ‘Aaltje-sokken’, eigen ontwerp en echt: binnenkort werk ik het patroon netjes uit als een pdf-file en zet het op Ravelry.

Wanneer ik een paar sokken heb gebreid houd ik altijd garen over, nu zo 43 gram.

Ik wind de restjes altijd op tot keurige bolletjes. Waarom?
Omdat ik het zo leuk vind staan in mijn restjes-bak! De plastic bak raakt alweer aardig vol. Ik heb twee (!) keer bezoek gehad van ongenodigde gasten. Motten vraten alle sokkengarens aan flarden. Niet meer te gebruiken. Zo verdrietig!

Maar zie hier: alweer heel wat bolletjes! En in een afgesloten bak kunnen motten er niet bij. Wanneer ik de inhoud van die bak zie, wordt ik al blij! Zoveel kleurtjes, zoveel ideeen: van pipisokken tot sokkengarendeken!

Gister tegen de avond nam ik deze foto’s: vlak bij ons huis, vrolijke lammetjes!
Prachtig hè! Hét begin van de lente!

het water komt

Dat is de titel van een brief die Rutger Bregman aan alle Nederlanders heeft geschreven. Gratis te bestellen via deze link.

Vorige jaar bracht Bregman het boek ‘Alle mensen deugen’ uit. Een pleidooi gestoeld op de jongste inzichten uit de psychologie, biologie en archeologie.
De mens is een beest, zeiden de koningen. Een zondaar, zeiden de priesters. Een egoïst, zeiden de boekhouders. Al eeuwen is de westerse cultuur doordrongen van het geloof in de verdorvenheid van de mens.

Rutger Bregman beschrijft in dit boek de nieuwe inzichten uit de psychologie, economie, biologie en archeologie. Hoe verklaren we onze grootste misdaden? En zijn we diep van binnen geneigd tot het kwade of het goede? ‘De meeste mensen deugen’ zegt het al: de meeste mensen deugen.

Ok, terug naar ‘Het water komt’, een pamflet over de nabije toekomst. Hierin haalt Rutger Johan van Veen (1893-1959) aan. Deze man was ingenieur van de Deltawerken.

Zijn ongerustheid over mogelijke dijkbreuk werd door niemand geloofd tot in 1953, tijdens storm en springtij, de dijken braken. Een gebied van 129.000 hectare (!) overstroomde. Daarna werd wel de Deltawerken, van Van Veen, gerealiseerd.

Ondertussen stijgt de zeespiegel door. Zelfs als alle landen rondom ons hun beloftes omtrent klimaat nakomen, en het lukt om de opwarming van de aarde tot 2 graden te beperken, dan nóg lopen we volgens het KNMI risico op een 2 meter hogere zeespiegel. De Deltawerken kunnen een stijging van 40 cm aan (!). Er zijn ideeën gelanceerd om de zee buiten het land te houden door een paar eilanden voor de kust op te spuiten om de golven te breken. Wanneer het water verder stijgt kunnen we die eilanden aan elkaar verbinden tot een grote ringdijk.

Ik hoop dat er veel ‘Rutgers’ op mogen staan, zodat ook onze kleinkinderen met droge voeten in Nederland kunnen wonen.

(Hoog water in de Waal, zaterdag)

sokkerdesok #811

In december zette ik sokken no.236 op. Ik ben erg blij met deze bol: Regia Classic Star Color. Dit garen is niet zelf strepend maar alle kleuren voegen zich in elkaar en dit geeft een prachtig effect.

De tweede sok staat nu op de pennen. Ik had in oktober, voor de KAL ‘Soktober’, dit patroontje gebruikt, ook met bont garen. Omdat ik maar op één pen een ajourpatroontje brei, komt op de rest van de sok de kleuren van het garen goed uit. Het patroon (‘Aaltje’) heb ik zelf ontworpen. Het ligt al een tijdje te wachten om van het kladje naar een echt patroon te worden om gezet.

De sokken, waar ik nu mee bezig ben, geef ik niet weg: ik vind ze net niet mooi genoeg. De platte boordjes heb ik met een gele binnenkant gebreid. Ik vond geel zo mooi kleuren bij deze bol. Maar door het contrast in kleur vallen alle oneffenheden giga op bij het samen-breien van de boord.

Ik ben niet een puntje precies, of misschien ook juist wél. Nu ik mezelf zo ontleed in dit proces van de niet-perfecte sok. Ik kan enorm twijfelen: is het breisel wel mooi genoeg. Zo zelfs dat ik ‘hulplijn’ zus inschakel en haar foto’s stuur via Whatsapp van de boord en de lelijke aangebreide toer. Met haar: ‘Gewoon doorgaan’ kan ik gewoon doorgaan en twijfel los laten.

Toen sok één af had zag ik ook nog dat ik een klein foutje in het ajourpatroontje heb gemaakt… Het gaatje twee steken te vroeg…  Nu kan ik dat foutje óók in sok twee maken, dan zijn de sokken weer symetrisch. Haha, maar dat doe ik denk ik maar niet.

‘Wanneer je je met anderen vergelijkt, zou je ijdel en verbitterd kunnen worden, want er zullen altijd kleinere en grotere mensen zijn dan je zelf bent.’

Hier denk ik vaak aan wanneer ik twijfel aan mijn eigen kunnen. Zo is het precies! Of je moet Suzanne Schulting heten die oppermachtig is in de Schorttrack.

Deze regel komt trouwens uit een proza uit 1927 van de Amerikaanse schrijver Max Ehrmann. Het werd bij het grote publiek bekend nadat het in 1965 op het doodsbed van de politicus Adlai Stevenson werd gevonden. Stevenson wilde namelijk de tekst gebruiken voor zijn kerstkaarten.

De tekst werd vaak op posters verspreid met de toevoeging dat het was gevonden in de Saint Paul’s Church van Baltimore (1692). Daarmee werd gesuggereerd dat de tekst eeuwenoud was, maar de kerk dateert uit 1692, niet de tekst. Ehrmann schreef deze tekst als instructie voor een goed en zinvol leven.

Wanneer ik zit te breien, hier aan sok twee, dan ligt Chiqo vaak bij me. Lieve gezellig hond!
En zo ziet dat er dan uit.

Hier en daar is het voorjaar al een beetje zichtbaar!

Fijn weekend allemaal!