ratjetoe

Vandaag las ik ‘Het beste wat we hebben’ van Griet Op de Beeck uit. Het eerste deel van drie. Ik vind de schrijfstijl van Op de Beeck mooi, prachtige volzinnen. Het boek heeft, zoals al haar boeken, een donkere sfeer. Het thema, de complexiteit van collectief oud zeer binnen een gezin, loop als een rode draad door het boek heen. De schaduwen van het verleden reiken tot in het heden. Intens beschreven. Ondanks dat het boek, in mijn ogen, zwaar en rauw is, zal ik de andere delen zeker ook willen lezen.

Onze hond Chiqo is met zijn 14 jaar een bejaard beestje. De laatste tijd blaft veel meer dan eerder en kan mij dan maar niet kenbaar maken wat hij wil en blijft dus blaffen! Erg vervelend, met name wanneer er bezoek is. Maar natuurlijk is zijn blaffen bij de buren ook goed te horen, zucht…

Maar wat ons verontruste was dat Chiqo zo onrustig was in de namiddag en avond. Niet weten waar hij het zoeken moest, dan weer naar de gang, dan weer naar de bijkeuken en dat met de staart tussen de pootjes. Dat hij doof wordt en slechter begint te zien wisten we. De dierenarts denkt dat Chiqo last heeft van óf sponylose (slijtage in de wervels) óf een hernia in de rug heeft. Er is één plek waar hij namelijk pijn aangeeft. Sinds gisteren is hij aan de pijnstilling. Chiqo heeft nu niet meer het onrustige gedrag vertoont maar het vele blaffen is ongewijzigd. Komende week maar even aanzien. Ik heb de wandelingen aangepast, vaker en korter.

Wat een wind afgelopen dagen! Omdat het ook nog springtij was kwam het water net wat hoger dan normaal op de wadden. Springtij treedt op wanneer zon, maan en aarde in een rechte lijn staan, dus tijdens nieuwe maan en volle maan.
Deze foto is gisteren, gemaakt door natuurfotograaf Ruurd Jelle van der Leij. Hij is ook een van de filmers van de film Wad. En de ree, die kon gelukkig goed zwemmen en kon zijn vege lijf redden!

Advertenties

inktappels

Ik kende ze niet, inktappels of ook wel galappeltjes genoemd. Die bolletjes onder een eikenblad.

Deze bolletjes ontstaan door het insect Cynips, dit is een soort wesp. In juni legt een vrouwtjesgalwesp in of vlakbij de nerf van een eikenblad een eitje. Als reactie op deze irritatie maakt het eikenblad een soort gal aan waardoor het bolletje ontstaat.

Van een galappel zou je op een eenvoudige wijze inkt kunnen maken. Je moet dan het appeltje verpulveren, meng de inhoud met water en wijn en er ontstaat een soort van inkt. Ikzelf heb het nog niet uitgeprobeerd.

Ik kan enorm van de herfst genieten, elke wandeling weer zie je de vergankelijkheid van de natuur die zo bij het najaar past.

Het blad valt maar de nieuwe knoppen zijn al weer zichtbaar. De cyclus van de natuur.

Het doet me denken aan een Bijbelgedeelte: Prediker 3: 1-15. Alles heeft zijn tijd. Niets gebeurt zomaar, alles gebeurt op zijn eigen tijd voor alles wat er is onder de hemel.

Hier een mooie versie van Pete Seeger’s liedje ‘Turn, turn, turn!’ dit liedje is gebaseerd op deze Bijbeltekst.
‘To everything turn, turn, turn. There is a season turn, turn, turn. And a time to every purpose. Under heaven.’

 

sokkerdesok

De sokken die ik op de pennen had staan, die heb ik gisteren af gebreid.

Al wachtend in het ziekenhuis brei je zo wat toertjes weg! Ik vergezelde m’n schoonzoon die naar de oogarts moest in het UMC Groningen. Al met al viel het wachten best mee. De onderzoeken volgden elkaar snel op en we stonden ook zo weer bij de auto, met medicatie, druppels en vervolgafspraak.

Hier de foto’s van de nieuwe sokken voor MJanlief (garen Beijer Cocktail, naaldjes 2.5 mm, recht-toe-recht-aan):

Ik had de tweede sok al bijna klaar (dinsdag) toen ik erachter kwam dat deze veel ruimer werd dan nummer één. Wanneer ik snel brei (en dat deed ik…) dan brei ik dus veel losser! Ik heb de voet weer afgehaald en in een rustiger tempo af gebreid: nu kreeg nummer twee wel diezelfde wijdte als nummer één.

Vanmorgen bracht de postbode een grappige kaart, afkomstig van E. Een kaart vol zelfgebreide sokken met de tekst: ‘ik ken maar 1 sokkerdersoktalent!’.
Daar word je toch blij van! Zo lief! Dank je wel!

De nazomer is nu echt voorbij. Ik vond het al snel donker worden, zo ’s avonds, maar dit weekend gaat de klok óók nog een uurtje achteruit: Nog eerder donker! Toch houd ik wel van die wisseling in de seizoenen. De herfstkleuren in het bos zijn prachtig. Alsof we in een schilderij lopen.

ratjetoe

Even geen handwerk nieuws…
Afgelopen weekend sliepen de kleinkinderen een nachtje bij ons. Het is zo gezellig om Tess en Kyan over de vloer te hebben. Hun pratertjes staan niet stil! Behalve aan het eind van de dag, toen was de batterij bij Kyan leeg.
Lieve kleinkinderen!

Vorige week zijn we naar de film Wad geweest. Geweldig om zo’n mooie natuurfilm in de bioscoop te zien. Deze film laat het waddengebied prachtig zien. Eén van de filmers, een oud-dorpsgenoot van ons, was er ook. Ruurd-Jelle van der Leij vertelde over ‘the making of’ en er was ruim gelegenheid om vragen te stellen na de film. Zo bijzonder. Tot mijn grote verrassing lag onlangs dit boek op mijn te wachten toen ik thuiskwam. Het boek van de film vol foto’s van het waddengebied. Zo mooi! Zo’n boek hoort gewoon op de tafel te liggen, om er steeds even in te bladeren.

In mijn blog van 6 oktober had ik het er al over: het geplande concert van The Lasses en Katherine Claire. Afgelopen zaterdag was het optreden. Zo mooi! Het kleine kerkje in Ter Idzard leende zich uitermate goed voor een concert van deze muzikanten.

zomersokken

Zomer in de herfst. Van mij mag dit weer zo blijven tot de kerst. Maar aan de andere kant maak ik me dus wel zorgen over de klimaatverandering.
(zie ook blog 13-10)
Ondanks dat het midden oktober is kleed ik me dus maar zomers. En zodoende heb ik ook mijn zomersokken maar weer opgezocht.

Zomersokken tussen het herfstblad, net zo iets als met slippers door de bladeren lopen.

Dit paar heb ik in 2009 al gebreid, alhoewel ik ze vele malen heb gewassen zijn deze sokken nog steeds mooi. Gebreid van Online Supersocke cotton (45% katoen, 40% wol en 15% nylon, patroon: River Rapid Socks).

Ondanks het zomerweer zet de herfst wel door. Onze wingerd achterhuis steelt de show door zijn prachtig kleuren.

And now for something completely different:
Wat ligt er bij mij op mijn nachtkastje?
Kevin Breel met ‘Komiek versus depressie’.
Het is een autobiografisch relaas van een Canadese jongen over zijn depressie. Kevin (1994) is een schrijver, komediant en activist. Hij is vooral bekend geworden door zijn TEDx-praatjes.
TED staan voor Technology, Entertainment, Design. Dat zegt nog niet zo veel, maar het doel van die presentaties zijn dat je binnen 18 minuten een zo toegankelijk mogelijke lezing houdt over wat voor onderwerp dan ook.

Breel is nog maar 23 jaar, toch heeft hij al meerder periodes gekend dat hij zich depressief voelde. Hierover schijft hij uitgebreid over in zijn boek. Kevin maakt in mooie zinnen duidelijk hoe zijn leven tot nu toe verlopen is en welke rol depressieve periodes daarin speelden. Ik herkende mezelf vooral in het zo moe kunnen zijn en totaal geen energie hebben tijdens depressieve buien. Een universeel gegeven, helaas.
Een zin, uit het boek, verwoord zo goed hoe het is:
‘Het is echt afschuwelijk hoe snel je hersenen van een mooi, blij moment naar een gevoel van duisternis en wanhoop kunnen overschakelen’.
Kevin filosofeert over de wereld en onderzoekt zijn eigen rol hierin. Dit onderzoeken, analyseren en ontrafelen van zijn gevoelens vond ik soms wat langdraderig. Maar toch boeide het boek zo dat ik het wel uit heb gelezen.

En nu? Ga ik weer lekker naar buiten mét m’n breiwerk!

 

 

 

log cabin

Alweer een maand geleden dat ik vertelde van mijn log cabin sprei. Log cabin is een techniek vanuit het quilten. Hierbij staan kleur en symmetrie centraal. Het middelste blokje heet haardvuur. Officieel zou dit blokje ook rood moeten zijn. Ik zal nog eens onderzoeken waar de naam log cabin en hardvuur vandaan komen. Misschien weet één van de lezers het wel…

Ik doe het ‘haardvuur’ niet rood maar wit. Het breien van de blokken is een leuke bezigheid. Ik gebruik Royal van Zeeman.

Het werken met twaalf kleuren is fijn. Ik heb al wel een idee hoe ik ze uiteindelijk aan elkaar zet. Bij het maken hou ik al rekening met bepaalde kleuren en waar ik ze in de sprei wil hebben.

Twee en een half lapje.

Wat is het apart weer. Zo warm was het nog nooit in oktober. In dit jaar zijn er al 11 warmte record gemeten. 13 oktober en ik liet Chiqo vanmorgen in een rokje en t-shirt uit. Een zomer-outfit. Beetje raar toch wel. Door de klimaatverandering zullen we extremer weer zien, vaker warm weer en minder regendagen maar vaker extreme regenbuien. Alhoewel ik bezorgd ben over ons klimaat vind ik het dan wel weer fijn om onze hond lekker in het zonnetje uit te laten. En zo halve wege oktober nog lekker buiten te kunnen zitten met m’n breiwerkje of een mooi boek.

wafelsokken

De sokken voor dochterlief Jildou zijn af. Ik startte dit paar al op 3 mei. Het patroon is van Sandy Turner: Bleuberry Waffle Socks. Leuk om te breien.

Dit paar ging gepaard met de nodige onhandigheden van mijn kant.
– Ik kwam er achter dat ik verschillende naaldjes in mijn breiwerk had, 2.5 en 2.25 mm waarschijnlijk ergens in het beenstuk van de eerste sok verwisseld. Toch maar door gebreid met de verkeerde naaldjes, bij het dragen zal Jildou het denk ik niet merken.
– De wisseling van het patroon zit op de voorvoet, gelukkig valt dit niet op.
– Ik kreeg het niet voor elkaar dat de tweede sok dezelfde kleurwissel heeft. Normaal lukt me dit altijd wel om twee identieke sokken te maken. Maar nu ik ze af zie vind ik dit toch niet storend.
Jildou zal ook met dit paar vast wel weer blij zijn!

Nu het prachtig nazomerweer is, is het in het bos ook fijn wandelen. Mijn rondjes worden weer wat langer, gelukkig! Ik loop nog niet zo snel, Chiqo moet dus zo nu en dan wel even op mij wachten.

Maar dat vindt hij niet erg, onderweg is er genoeg te snuffelen.

Nog even en de bladeren van de eik, nu nog bladgroen, zullen verkleuren. Het lijkt hier mooi, zo met het zonlicht er op.