regenachtige vrijdag

Een herfstige dag in de zomer. In korte tijd een regenbui met 9 mm water. Dus dook ik in mijn stofjesbox op zoek naar een lapje om er een projecttasje van te maken. Ik heb altijd verschillende werkjes op de pennen dus heb ik nooit genoeg projecttasjes.
Mijn oude naaimachine doet het nog prima. Het is een Elna machine, loodzwaar en nog van mijn Oma geweest. Zo nu en dan even doorsmeren met wat druppeltjes olie hier en daar en dan bromt ze zo door alle stofjes heen.

Een leuk werkje zo voor een regenachtige middag.
En het resultaat: een handig projecttasje waar zo een sokkenwerkje in kan.

De regendruppen maken het gras prachtig!

reekalfje

Vrijdag liep ik met Chiqo, onze stabijna-hond, in het bos. Hij bleef te ver achter dus ik liep terug. Er sprongen twee reeën over het pad, terwijl ik naar Chiqo liep.
Wat bleek nu…Chiqo had een reekalfje in de struiken gevonden!
Gelukkig snuffelde Chiqo alleen aan het reetje en het reetje liep zo met Chiqo mee. Totaal niet bang voor de hond. Ik heb Chiqo meteen aangelijnd en weggetrokken van het kalfje. Ik kon het reetje natuurlijk niet in het bos verstoppen, immers je mag er niet met je handen aankomen. Ik hoop dus van harte dat moeder-ree zich weer over haar jong ontfermt heeft.
En Chiqo…die loopt nu tijdelijk aangelijnd door het bos.

wandelen en sokjes breien

Uit recentelijk onderzoek kwam naar voren dat wandelen in de natuur mentale vermoeidheid vermindert, een kalmerende werking heeft op je geest en het je creatieve denken vergroot. Dat wist ik natuurlijk al door eigen ervaring, maar toch. Dit geldt niet voor stadswandelingen. Stadslawaai kan ongelooflijk storend zijn, voortdurend onze aandacht vragen, ons belemmeren in focussen en concentratie, waardoor onze cognitieve functies worden overbelast. (bron) Ik verkies ook de natuur boven stedelijk gebied. Fluitende vogels hebben nu eenmaal een andere, positievere invloed op ons dan ronkende stadsbussen.

We wonen dicht bij het bos. Ik loop dan ook dagelijks met de hond door de natuur. Vooral nu, in de maitiid (lente) is het een kakafonie van fluitende vogels.
Zo mooi ook, om ’s morgens vroeg, een eekhoorntje in de boom te zien of een ree tussen het frisse groen te spotten.

Een roze tussendoor projectje.

Kleine roze sokjes! De eerste is af.

nestjes

Het is te merken dat het voorjaar is: de vogeltjes zijn druk doende met het maken van hun perfecte nestje! In ons vogelhuisje zijn twee koolmeesjes druk aan het verbouwen. Ze vliegen af & aan en het is één en al getik in het huisje. Maar ik zie merels, duiven en musjes ook met takjes, mosjes en ander bouwmateriaal in de weer.
We hangen wat hondenhaar van Chiqo in de boom: dat vinden de vogels ook fijn om in het nestje te verwerken.
Wollen draadjes afhechtdraadjes buitenleggen wordt afgeraden, dat kan om de pootjes van de jonge vogeltjes gaan vast zitten.

Chiqo gaat er altijd gemakkelijk bij liggen, helemaal ontspannen, soms zelfs met de oogjes dicht. Erg gemakkelijk kam-baar, deze hond!

En hier staat hij weer op zijn pootjes:

lente

Vandaag is de metrologische lente begonnen. Fijn! Ik hou wel van ’t voorjaar. Vogels die weer volop kwetteren en fluiten. Wanneer ik er met hond Chiqo op uit ga hoor ik allerlei vogels door elkaar. Prachtig! Meesjes, merels en soms de roffel van de specht. Maar niet alleen de vogels laten zich meer zien (en horen): van de week zat er een prachtig eekhoorntje op het bospad. Zo’n mooi klein bruin beestje. Nee, ik heb er geen foto van kunnen maken.
Ik word altijd blij van het onverwachte spotten van beestjes in het wild.
Zo stonden er, in het Scheenebos, zeven (!) reeën naar mij te kijken en ik, uiteraard, naar hen.
Om een beetje het begin van de lente te vieren plaats ik gewoon een plaatje van hét symbool van de lente voor mij: een lammetje.

kleurtjes breien en molshopen

Een kleurige shawl. Met elke streep erbij wordt mijn Trees kleurrijker! Ik ben erg benieuwd hoe de shawl uiteindelijk eruit komt te zien wanneer hij om m’n hals hangt.

De molshopen waar ik dagelijks langs loop zijn enorm! Hele bulten zand en modder hebben de beestje naar boven gewerkt. Energie voor tien dat moet wel!
Men zegt dat wanneer de molshopen zo hoog zijn dat er een strenge winter in het verschiet zit. Sommige volkswijsheden wijzen daar wel op. Maar dat valt nog te bezien.
Juist in deze tijd van het jaar kan de grondtemperatuur enorm verschillen. De ene keer zit de vorst diep in de grond en het andere moment is de temperatuur zes graden boven nul. Een mol heeft een territorium zo groot als een flink weiland. Daarin hebben ze een gangenstelsel waar ze als een torpedo doorheen schiet. Wel zo hard als een galopperend paard! Dat wil nog helemaal niks over de winter zeggen. Het kan twee dingen betekenen: het is ruim boven nul in de grond of de grondwaterstand is erg hoog. Zolang het niet vriest zakt die koude neerslag de grond in. Alles wat eetbaar is voor de mol, gaat mee dieper de grond in. De mol zal meemoeten en gaat diepere gangen graven en legt instinctief voorraad kamers aan voor barre tijden. Dat geeft dus die hele grote hopen. Of het wel of niet gaat vriezen? Daar weet mevrouw mol niks van! (bron RTVM)

wandelen

Uitwaaien met onze hond.

Deze keer kozen we de Lindevallei. Het riviertje Linde loopt langs ons dorp. En in de natuur langs de oevers is het heerlijk wandelen.

Zo aan het eind van de middag levert dat mooie plaatjes op.

Tijdens de kerstdagen heb ik de glittersokken af gebreid. Garen van Opal genaamd ‘Kuss im regen’.