het is net als tienduizend lepels, terwijl je alleen maar een mes nodig hebt

.
Titel uit ‘Ironic’ 1996.

Tekst:
Een oude man werd 98, hij won de loterij en stierf de volgende dag. 
Het is een zwarte vlieg in je Chardonnay. Het is een ter dood veroordeelde zijn gratie, twee minuten te laat.

Is het niet ironisch? Denk je niet? 

Het is net als regen op je trouwdag. Het is een gratis rit als je al hebt betaald. Het is het goede advies dat je gewoon niet hebt opgevolgd. 

Meneer ‘Play It Safe’ was bang om te vliegen, hij pakte zijn koffer en kuste zijn kinderen vaarwel. Hij heeft zijn hele verdomde leven gewacht om die vlucht te nemen en toen het vliegtuig neerstortte, dacht hij: “Is dit nou niet grappig?”

Het leven heeft een grappige manier om je te besluipen. Als je denkt dat alles in orde is en dat alles goed gaat.
Het leven heeft een grappige manier om je te helpen. En als je denkt dat alles mis is gegaan en alles ontploft. 

Een file als je al te laat bent. Een rookverbod tijdens jou sigarettenpauze.
Het is net als tienduizend lepels, terwijl je alleen maar een mes nodig hebt. 
Het is de man van mijn dromen ontmoeten en dan zijn mooie vrouw ontmoeten. 

Is het niet té ironisch? Denk je niet?
Ik zal je helpen.

In dit liedje bezingt de Canadese Alanis Morisset de ironie van het leven. Immers ieder leven zit vol met tegenstrijdigheden, onverwachte wendingen en situaties waarin dingen anders lopen dan verwacht. Ironie kan soms humoristisch zijn, maar het kan ook een diepere betekenis hebben, waarbij de realiteit op een onverwachte manier wordt gepresenteerd.

Misschien moeten wij daarom het leven en in het bijzonder ons eigen leven, niet altijd zo serieus nemen. Als je het leven te serieus neemt, dan ben je vaak ergens ongerust over. Bang, misschien wel om de controle te verliezen, om niet geliefd te zijn, om te mislukken of er alleen voor te staan.

Nota bene: Dingen serieus nemen kan een goede eigenschap zijn, waarmee je laat zien dat je ernstig, hardwerkend en zorgzaam bent. Maar als je alles te serieus neemt, leidt dat tot onnodig veel stress en ga je je zorgen maken om onnodige dingen. Situaties waar je niets aan kunt veranderen, ook al zou je willen.



Enkelboordjes


Wanneer je het jezelf niet aan tijd gunt om een paar sokken te breien maar je wel wilt dat er een randje sok boven je Dr. Martens uitpiept, dan maak je enkelboordjes. Ik gebruikte de koffieboontjes-steek, die is lekker stretchy. 


Outfit
Popkoor VocaLinde waar ik bij zing gaf een optreden. Een thuiswedstrijd hier in Olpae. Er was een dresscode: Spijker met wit. Ik was wel blij met deze look, aangezien ik mezelf net getrakteerd had op een leuk spijkerjurkje. Het ‘witte’ voegde ik toe in een stenen-kralenketting (kringloopgelukje) en dus de enkelboordjes.


Prima toch? Maar bij binnenkomst zag ik mijn collega-zangers (m/v) en concludeerde dat ik toch wel wat afweek in het geheel. Iedereen had een spijkerbroek/rok aan en wit erboven. Tja…


Gelukkig stond ik aan de zijkant. En het optreden? Want daar gaat het uiteindelijk om, dat ging goed. Het werd een gezellige avond. 

Lezen
Vorig jaar las ik ‘Fulltime Avonturier’ van Tamar Valkenier. Een aanrader! 

Wanderlust dat woord omschrijft Tamar. Deze term staat voor iemand die een sterk verlangen heeft om de wereld te ontdekken. Het verlangen om uit je eigen leefwereld te stappen en naar andere dingen op zoek te gaan. Dit door te reizen. Hier beschreef ik haar in mijn blog.


Onlangs las ik het boek van Miriam Lancewood, ‘Liefde in de wildernis’.


Miriam is uit hetzelfde hout gesneden als Tamar.

Een gedeelte in het boek van Miriam overlapt het boek van Tamar. Deze avonturiers overleefden namelijk samen de ruim twee maanden durende expeditie in de wildernis van Nieuw-Zeeland. Ze beklommen vele hoge bergen, zonder een spoor of pad te volgen. Ze staken melkachtige gletsjerrivieren over, zonder de bodem te kunnen zien. Ze aten wat ze konden jagen en verzamelen. Van hertenhersenen tot sprinkhanen, van sneeuwbessen tot paardenbloemen. Ze leefden op de rand en werden gedwongen in het moment te leven. Ze beleefden een geweldig avontuur omdat Tamar en Miriam elke dag het onbekende durfden te betreden.

Hieronder een ‘docu’ over deze bijzonder indrukwekkende hike. 

.
Aan het eind van de reis werd het tweetal opgezocht door Floortje Dessing voor haar tv-programma ‘Terug naar het einde van de wereld’. 

Wat mij, bij het lezen van beide boeken, opviel was dit:
‘We zien de dingen niet zoals ze zijn maar zoals wij zijn. (Anais Nin)
Beide vrouwen beschrijven dezelfde reis, maar ervaren het ieder op een eigen manier. Zo boeiend!

Still knitting socks


Twee gelijke sokken rolden van mijn pennetjes. Zie daar wordt ik nu blij van! En Jan ook, alhoewel hij die ‘gelijkheid’ niet echt spannend vindt.
Garen: Regia Spring Fling Color, naaldjes 2.25. Steken 60. Ik begon de tweede sok bij de kleur waar ik ook de eerste sok mee begon. Zo krijg je een identiek paar.


Us Douwe en oppaspup Sky
Geweldig zoals die twee samen kunnen.



Wandelen
Het is echt lente, de Vogelkers staat in volle bloei en dat is niet alleen mooi om te zien maar heerlijk om te ruiken.


Cold sheep
Ook in maart heb ik geen garen gekocht. Attentie, attentie: Ook in maart heb ik GEEN garen gekocht!




Slotgroet
Terugkomend op het begin van de blog, de ironie des levens: Wat ik bedoel is dat we misschien een situatie ook zonder oordeel kunnen accepteren en té hoge verwachtingen los kunnen laten. Zodat we niet verstrikt raken in onze emotionele reacties erop. Let wel: Dit moet u natuurlijk wel zien in de juiste context. 


Geen paniek, niets is onder controle. Nou, dat dus!


Kalm an, be kind & take care!
Lieve groet uit Olpae!

het licht komt van ver, van lichtjaren her en ik ben onderweg

.
Titel uit ‘Onderweg’ Boudewijn de Groot met dochter Caya.

Eerste hulp bij uitsterven
Dit is een podcast van Clarice van Houten en Sieger Sloot gemaakt in samenwerking met Cordaid. Deze hulporganisatie komt op voor mensen in de meest moeilijke gebieden ter wereld.

De podcast is een spoedcursus om in actie te komen tegen de klimaatverandering. De aarde warmt op en de gevolgen zijn zeer heftig: overstromingen, extreme udroogte, hitte, woongebied van zowel mens als dieren verdwijnen.

Klimaatverandering, ofwel klimaat ontwrichting daar is de mens in de westelijke, ontwikkelde en rijke wereld verantwoordelijk voor. Terwijl de ‘derde wereld’ er juist de gevolgen ervan ondervindt.

‘There’s so many different worlds, so many different suns. And we have just one world, but we live in different ones’ (Mark Knopfler)

Er is goed nieuws: u heeft nog de kans er iets tegen te doen.

Doet het er nu echt toe wat het individu doet?
Ja! We moeten het collectief doen maar een kleine gedragsverandering kan al 40 tot 70% van de huidige CO2 wereldwijd terugbrengen. Diverse studies tonen aan dat 60 tot 80% van de huidige CO2 uitstoot komt van gewone huishoudens. Dat zijn wij: hoe we wonen, hoe we reizen, hoe we eten. Al die dingen hangen daarmee samen.

Door zelf daarin individueel verantwoordelijkheid te nemen. Dus is het niet alleen je ‘voetafdruk’ die jezelf kunt verkleinen maar ook jou ecologische ‘handafdruk’. Met andere woorden: je laat aan anderen zien dat dit duurzame leven hetgeen is wat jij gewoon vind. Normaliseren van duurzaam gedrag als het ware.

Voetafdruk, ofwel hoeveel aarde heeft u nodig?
Een ecologische voetafdruk is de oppervlakte van de aarde die je nodig hebt om te leven én om te verwerken. Hoe minder je verbruikt, hoe kleiner jouw voetafdruk. Het is de ruimte die nodig is om je voedsel te verbouwen, je huis te verwarmen, je afval te laten verwerken, je kleding te produceren of naar je werk te reizen. Dus ook de ruimte die nodig is om je CO2 te compenseren. Per persoon hebben we op aarde zo’n 1,7 hectare als oppervlakte beschikbaar: dat is ongeveer 1 voetbalveld.

Als iedereen zoals een gemiddelde Nederlander zou leven, komen we never nooit niet uit met 1 aardbol. Wij maken in Nederland gebruik van vaste diensten en infrastructuur die voor een relatief hoog verbruik zorgen. Dit wordt in ‘CO2 uitstoot’ gemeten. Een gemiddelde Nederlander stoot 9 ton CO2 per jaar uit. Een Amerikaan 14 ton CO2 en een inwoner van Burkina Faso maar 0.5 ton.

Wanneer we duurzaam willen zijn en de aarde willen laten doorleven mogen we per persoon 2.5 ton CO2 uitstoten.

Voetafdruk berekenen

In mijn eigen wereldje
Ik probeer mijn voetafdruk zo gering mogelijk te maken. Dit doe ik door mijn spullen/kleding uit de kringloop te kopen. Vleesarm te leven. We stoken alleen onze woonkamer warm met pelletbrokjes en hebben een zonnepaneel op de camper. Natuurlijk zou het beter zijn om niet meer op reis te gaan. Maar met onze bus op pad is nog altijd beter dan vliegen.

Hypocriet
Niemand is consequent. Sommige mensen noemen het hypocriet. Hypocriet en in-consequent. Maar het is niet zo zwart-wit. De één is misschien iets lichter grijs en de ander antraciet. Maar laten we dan als ‘in-consequente’ mensen er wel het beste van maken. Op een, voor je eigen geweten, verantwoorde manier.

Duurzaam
Zo staat er bij ons een emmer onder de douche waarin het water valt voordat de kraan behaaglijk warm water geeft. Die kieper ik dan weer om in de wc na de plasjes. Ik vind het zonde om elke keer 5 liter schoon drinkwater door de plee te spoelen met doortrekken, terwijl ik ook nog water zou verspillen met wachten op warm water. Ik kan me voorstellen dat een ander dit overdreven vind, en dat is prima. Het is mijn eigen geweten wat maakt dat ik dit zo doe.

Zelfgebreide sokken gaan trouwens veel langer mee dan goedkope en over de wereld gereisde sokken uit de winkel, om maar een zijstraat te benoemen.

Als ik buiten loop en snoeppapiertjes, blikjes of andere troep vindt ruim ik dat op (binnen ook trouwens). Als iedereen dit zou doen dan wordt het overal een stukje schoner. Het is een soort van way of life denk ik.

Mijn ideaal? Een klimaatneutraal, zelfvoorzienend Tiny house waarin toch nog voldoende ruimte is voor mijn stash (garen-voorraad).

Cool sheep
Over stash gesproken, ook in februari heb ik geen garen gekocht. Douze pointe! Ik kreeg wel wol: een doos vol Lopi (IJslandse wol). Bedankt J!

Gedragsverandering
Anyway: Net als met roken, in de jaren ’70 ’80 rookte 80% van de mensen en we zitten nu onder de 20%. Dat is niet spontaan ontstaan. Uiteindelijk wil je gewoon een juf hebben die zegt: ‘we gaan het vanaf nu anders doen’. Dat zag je in de Corona tijd. In de periode vòòr de Corona prik. Maatregels die massaal en direct opgevolgd werden want anders werd je ziek.

Bij CO2 is dit echter niet meteen zichtbaar dus zal een maatschappelijke gedragsverandering lastiger zijn. Toch hoop ik dat, met mij, de mensen zich bewuster worden van hun voetafdruk en dat dit direct gevolgen heeft voor de toekomst.

Ik weet echt dat, hoe klein mijn verandering ook is, dit gedrag toch zal bijdragen aan CO2 reductie. Net als bij Douwe die drinkt uit de sloot. Het kleine slokje maakt golfjes die zich wijd verspreiden.

Nou, dat dus. ‘Goed verhaal, lekker kort!’

Still knitting socks
Er rolde weer een paar sokken van de pennetjes. Een vrolijk paar! Ik kan nog niet verklappen voor wie ik dit paar breide.
Garen: Phildar Phil Folk 100, 4 ply. Naaldjes: 2.25 mm, 60 steken, plat boordje, Hollandse hiel.

Hieronder making off.

En natuurlijk een foto van de finish.

Wandelen
En de lente ging van start, de meteologische dan. Op het ogenblik dat de zon in de loop van maart loodrecht invalt op de evenaar, dan begint bij ons de astronomische lente. In 2024 is dat op 20 maart om 04.06 uur. Ook wel de lente-equinox genoemd. (Latijn: aequinoctium, gelijke nacht) Het moment waarop de dag en nacht even lang zijn. Deze onderstaande foto nam ik 1 maart, langs de Linde.

We wandelen graag in de natuur. Met het starten van maart mogen we op een aantal plaatsen een tijdje niet meer komen.

Dat komt omdat dit broedgebieden zijn voor de vogels. Een tijdelijke ontzegging dus.

Gelukkig hebben we hier nog genoeg andere mogelijkheden om door de natuur te struinen.

Overal staan ze in bloei, de krokussen! Maar ook het speenkruid geeft het voorjaar kleur!

Slotgroet
Wees de verandering die je in de wereld wilt zien.

Kalm an, be kind & take care!
Lieve groet uit Olpae!

 

so if you take care of me, maybe I’ll take care of you

.
Titel uit ‘Beautiful People’ van de Amerikaanse Melanie Safka. Ze schreef het in 1967. Melanie stierf van de week, ze werd 76 jaar.

Safka haalde de inspiratie voor dit liedje uit een stroomstoring in New York tijdens haar jeugd. Ze deelde toen kaarsen uit in de buurt. Melanie vertelde: “Het was donker. Er waren oude mensen in het gebouw. Oké, misschien waren het veertigers, maar destijds leken zij oud. […] De avond was magisch. Het was allesbehalve koud en gevoelloos, wat de reputatie van New York was. Enkele dagen na de stroomstoring dacht ik, ‘beautiful people caring from the heart’ vertaald: ‘mooie mensen die vanuit het hart voelen’.

Actie groene sokken
Via mijn breivriendin werd ik geattendeerd op een mooi project, genaamd ‘Groene Sokken’. Het initiatief is overgekomen uit Duitsland en biedt een geschenk van warmte en medeleven aan vrouwen met gynaecologische kanker, groen als kleur van hoop.

De gebreide sokken worden gegeven aan ziekenhuizen en zijn voor vrouwen die chemotherapie of een andere behandeling nodig hebben tegen deze vorm van kanker. Een bijwerking van de chemo kan intens koude voeten zijn. Inmiddels zijn ook in Nederland de eerste sokken uitgedeeld en ze werden met dankbaarheid ontvangen. De voorschriften zijn eenvoudig:
* Sokken met liefde gebreid
* Maat 38 tot 43
* Goede kwaliteit sokkenwol (75% wol/25%polyamide)
* Kleur groen, in welke tint dan ook
* Patroon naar keuze
Er is een Facebookgroep van deze fijne actie.

Natuurlijk doe ook ik mee. En ik deelde deze actie weer met mijn andere breivriendinnen. Ook die reageerden positief.

Ik had nog een perfect bolletje liggen: Regia 4 ply. Ik koos er een bolletje wolwit bij, voor binnenkant van het platte boordje, hak en teen.

Dat andere bolletje voeg ik toe omdat:
1. het mooi staat
2. dan lopen strepen mooi door van been naar voet
3. het is makkelijker om twee dezelfde sokken uit de bol te breien
4. je houdt meer garen over van het ‘streepjes garen’ en dat is weer fijn voor mijn lapjesdeken van restjes sokkenwol
5. het breit zo lekker weg, die streepjes, zeker nummer twee.

Over de grens
Voordat ik de ‘sokken van hoop’ opzette ‘moest’ ik nog een paar sokken afronden. Afgelopen zomer breide ik een paar sokken voor W. die in Oostenrijk woont.

Hij was er zo blij mee dat hij mij vroeg nog 2 paar te breien, tegen betaling. Eh… dat doe ik niet, breien voor geld. Natuurlijk voelde ik me gevleid dat de sokken zo in de smaak vielen. Ik had geen ‘ja’ gezegd maar ook niet een ‘nee!’ gecommuniceerd.

Daarom breide ik toch nog een paar voor W., met een prachtig blauw wolletje van Hobbii. ‘Dolce Socks Wool Dots’. Gewoon hetzelfde recept als die sokken die ik eerder breide.

Het garen vond ik fijn breien. Wel een aanrader, al zag ik dat het niet het goedkoopste bolletje is. 11, 90 euro voor 100 gram. Maar daar heb ik geen actieve herinnering meer aan.

Hobbii is een Deense wolverkoper. Toen de firma de Nederlandse markt ging verkenden ben ik gesponsord door hen. Hier de blog erover.

Dry January
Het schiet alweer op en dan breekt februari aan. Of ik aan ‘Dry january’ doe? Nee, niet echt. Ik drink sinds begin 2023 wel veel minder. Ik wilde wat gewicht verliezen en een glas alcohol is nu eenmaal een caloriebommetje. Het niet meer drinken beviel me wel. Het aantal wijntjes vorig jaar zijn op twee handen te tellen.

Archief foto, breiwerk en glüwein: een prettige combi, of toch niet?

Een voornemen, of een afspraak, is nog geen gedragsverandering. Daar is tijd voor nodig. Mensen hebben zeker 40 dagen nodig voor het aanwennen van nieuw gedrag. Zo lang duurt het om een nieuw ‘pad’ aan te leggen in onze hersenen. Dat gegeven klopt want ik heb nu geen moeite meer om ‘niet te drinken’.

Een ander verhaal is mijn ‘garenstash’ (garen voorraad). Ik heb veel, heel veel wol en er komt meer bij dan ik op brei. Menig maal nam ik me voor om op ‘cold sheep’ te gaan. Dat betekent dat je een tijd geen garen koopt. De term komt uit de drugsscene en komt van ‘cold turkey’ het abrupt stoppen met drugs om in één keer af te kikken.

Anyhow, het is me nog nooit gelukt dat ‘cold sheep’. Tot nu. Ik bedacht me namelijk dat ik deze maand nog geen garen heb gekocht. Wel stond ik aan vele verleidingen bloot.

Zo zag ik bij de ‘Action’ een bolletje verloopgaren liggen, prachtige kleuren (én laten liggen), bij de ‘Welkoop’ een bolletje sokkengaren in handen gehad (én weer terug gelegd) en bij de ‘Zeeman’ me een tijdje opgehouden bij de rekken ‘wol’ (én toch niets in mijn winkelmandje gegooid). Ik had online bij ‘De Draadzaak’ doorgeklikt op een streng sokkengaren (én weer weg geklikt). O ja, dit gebeurde ook bij ‘Wol met Verve’ onlangs.

Douce points zou ik zeggen! Dat mag beloond worden, toch? Nu plopt er gelijk een mooie beloning in mijn hoofd op. Ja, een bolletje garen of 2, 3, 18! Nee Froukje, dat is nou net NIET te bedoeling. 😉

Wist u dat-tje
Dat het spreekwoord luidt: ‘Ziet men in januari veel mollen, dat laat de winter niet met zich sollen’?

Deze volkswijsheid wijst op een strenge winter in het vooruitzicht, dit wanneer er veel molshopen te zien zijn.

Nu is het zo dat nà een periode van vorst er vaak meer molshopen zijn. Wanneer het vriest dan gaan de regenwormen en andere bodemdiertjes dieper de grond in. De mol eet graag een worm dus graaft hij (m/v) ook wat dieper.

Komt de temperatuur weer boven het vriespunt dan verplaatsen die wormen zich ook weer wat hoger, dus gaan Momfer en konsoorten ook een verdiepinkje omhoog. Bij al die graafwerkzaamheden komt er veel grond vrij en dat komt dan weer boven het maaiveld uit.

Slotgroet

Kalm an, be kind & take care!
Lieve groet uit Olpae!

so forget who you are, just go into the dark and be sure that the light will be yours

.
Van Town of Saints uit ‘The Silent Sea’. Deze regel is de vertaling van de titel van de blog: Dus vergeet wie je bent, ga gewoon het donker in en zorg ervoor dat het licht van jou zal zijn.

Town of Saints is een Groningse band. Aanvankelijk waren het straatmuzikanten. Na wat wisselingen werd het in 2011 Town of Saints met Harmen, Heta en Sietse. 

Verspulling
Een gemiddeld huishouden heeft veel, heel veel spullen in huis. We ‘verspullen’ met elkaar. Te denken valt dan aan kleding, keukenspullen, vervoersmiddelen, spullen om de socials op de volgen en zo nog véél meer spullen. Ik neem aan dat je wel een idee hebt, rondkijkend in je eigen kot. Zo’n 30.000 spullen per huishouden! Maar hoeveel spullen heeft een mens nodig?

Ik denk dat we ook door de Action en dat soort winkels eerder verspullen. Voor een prikkie koop je die sooi, die je misschien niet eens nodig hebt, maar ach, kost geen drol dus meenemen. Vroeger deed men langer met de spulletjes in huis. Nu leven we toch wel in een weggooimaatschappij. Niet zo duurzaam trouwens.

Ik ben al een aantal jaar bewust van de spullen in ons huis. Ik ben ook wel van het opruimen. En ja, ik heb de boeken van Marie Kondo gelezen. En natuurlijk die van Dennis Storm: ‘Weg ermee’.

Onze zolder was dan ook bijna leeg. Toch togen de kabouters s’nachts weer spulletjes mee naar binnen en ontstaat er weer één looppad op zolder, in plaats van een lege vloer.

Ik koop weinig, maar de kringloop blijft voor mij heel aantrekkelijk. In mijn geval ‘De Veurdele’ in Noordwolde. 


Ik kan zelfs wel zeggen: mijn sport is kringlopen! Wanneer ik daar ben geweest heb ik toch meestal weer spulletjes gekocht. Nodig? Welnee! Maar ja, ik wordt er wel blij van en dat telt dan wel. Toch? Ach het leven zit vol tegenstrijdigheden.

Goed voornemen 2022
Nu heb ik mezelf een 2022-challange bedacht. Elke dag één ‘ding’ wegdoen. Weggeven of naar de kringloop. 365 dingen dus in 2022. Nee, niet veel gezien de 30.000 spullen die zich hier in huis verzameld hebben. Het is maar 1, 1 %! Het maakt wel dat ik me bewust blijf van ontspullen. Het is nu eenmaal fijner leven met minder spullen. NB: Misschien toch elke dag 4 spullen? Dat is 4.4 % = 28.540 spullen. 


Jan en ik trokken in 2014, 2015 en 2016 door Europa samen op één motor. Op die motor onze bagage én de hele kampeeruitrusting. Het ging prima. 


Hoe minder we mee hadden hoe makkelijker we konden reizen. Echt, ik vond het zo fijn. Maar ook het besykje (onderzoeken) wat je nu echt nodig hebt en wat dus niet. 

Zo ook in onze camper, niets te veel! En dat leeft zoveel fijner! ’s Morgens na het ontbijt zo weg kunnen rijden. Alles wat je dan ál mee hebt heeft een eigen plekje.

Simple life, dat is het.

Wolvoorraad
Ik  moet toegeven dat ik wel een grote wolvoorraad heb. Dit voelt echter niet als ‘druk’ of als ‘te veel’. Het komt omdat het een bezigheid is welke je graag doet. Dan is het fijn om keuze te hebben wanneer je iets nieuws wilt opzetten. De spullen liggen op een kamertje welke we ‘kantoor’ noemen. Nog uit de tijd het Wessel zijn werkplek was. Heerlijk om zo’n kamertje te hebben! Filmpje heb ik al eens eerder geplaatst.



Warme sjaal
In 2021 begon ik met een Trees. Dat is een patroon van Puk Vossen, eigenlijk een sjaal in vorm van koker, dus gewoon rond breien. Hierdoor wordt sjaal wel dubbel dik.


Ik ben super blij met het garen: Zeeman Royal gecombineerd met Zeeman Batik. Voor op mijn donkerblauwe winterjas. Met de temperaturen van now a days zou je vermoeden dat ik deze dikke sjaal komende winter niet zal dragen. We will see…


Het breit heerlijk, vooral met luisterboek omdat het gewoon immer gerade aus breien is.

Us Douwe
Hij is oud & nieuw doorgekomen. Om 00.15 even in de stress omdat ze hier in Hooltpae schijt hadden aan het vuurwerkverbod. Hij trilde zo, daar kon ik geen snackjes tegen op voeren. Idee hierachter is dat je iets engs voor de hond omzet door iets prettigs, dus snackje. In de weken vooraf oud & nieuw tijdens wandelen bij elke harde knal snackje geven. Verder geen aandacht aan geven. 


Ging super, oudejaarsavond, bij knallen geen angst. Maar om 00:15… paniek! Gelukkig zocht hij steun bij mij. Hij zat rechtop naast me op de bank. Ik heb gewoon een arm om hem heen geslagen. Negeren terwijl de hond angst ervaart is ook zo wat. Maar bevestigen in zijn angst door ‘oh kom maar hier, och wat een knallen!’ is ook niet goed. Zodra hardste knallen voorbij waren was Douwe weer D(e) ouwe!


Puberhond
Kan dat? ’s Middags loop je nog een coöperatieve hond en ’s avonds is diezelfde hond veranderd in een draakje! Gisteravond wilde Douwe echt alle kauwgommetjes op straat opeten die hij kon vinden. En geloof me, dat zijn er veel. Die kids van Hooltpae lusten wel kauwgom! Nee, nee, nee van mijn kant inclusief de daarbij behorende snoepje. Zo is mijn jaszak snel leeg. Dan gaat hij poepen, ik zakje pakken: wil zakje niet open… Zit ik aan de verkeerde kant? In donker ook zo lastig te zien (in licht trouwens ook).

Afijn, Douwe klaar met poepen, glipt hij me het weiland op. Onder hekken met linten door, om paal heen, dus riem om paal heen. Ik nog steeds met zakje klooien. Eerst maar achter hond aan. Dus al dansend tussen poep wat niet door anderen is opgeruimd, richting stekpaal, riem eromheen en trekken: ‘Kom Douwe, kom!’ Nee, dus. In één keer is dát lint van de afzetting ook heel eng. Met nog meer trekwerk en Douwe weer op het goede spoor.

Hij had gepoept en geplast voor mij dus reden om meteen richting huis te lopen. Ook dat weer met veel trekwerk (Douwe) en trekwerk (mijn kant). Douwe nog steeds gefocust op alle kauwgom en ik gefocust dat hij dat niet kan pakken. Mijn jaszak inderdaad bijna leeg.

En thuis? As we speak gaat het pubergedrag door. Nu op onze meubels gericht. Het slopen van de voortafel. Och, het is ‘iene’ van de kringloop maar toch. DAT DEED HIJ ANDERS NOOIT! Help hoe overleef ik een puberhond!


De overige voornemens
Nog even een briefje over goede voornemens delen. Dit plaatste caberetier Marjolijn Vank op Instagram.

Haha, zooo herkenbaar!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

motorschaamte

Vervolg op de motor-vakantie 2019. De blog van 30 juli.
In de bergen was het zo rustig, alleen de bellen van het vee wat daar liep kon je horen.

Wanneer we zo berg op en af reden had ik soms wel een dubbel & knagend gevoel. Het gebrom dat onze motor produceerde in die prachtige natuur en daarnaast de uitstoot van CO2… ‘Motorschaamte’ zo zou je het kunnen noemen.

Dit komt overeen met het bestaande woord ‘Vliegschaamte’: een ongemakkelijk gevoel wanneer je het vliegtuig neemt terwijl dit juist zo slecht is voor het milieu. ‘Vliegschaamte’ is een vrij nieuw woord dat genomineerd was voor het Woord van het jaar 2018.

Vliegen is verreweg de meest klimaat-intensieve manier van transport. Bij kerosine-verbranding komt er giga veel CO2 vrij. Bijvoorbeeld één keer heen en terug met 2 personen naar San Francisco is goed voor 5.600 kg CO2. Een gemiddeld huishouden, per jáár is goed voor 4.160 kg CO2 uitstoot. Wat een verschil!

Natuurlijk kun je vervuilende vliegtuigen niet vergelijken met de vervuiling van een motor. Bovendien is een motor op zijn beurt ook nog eens twee keer minder vervuilend als een gemiddelde auto.

Ik heb enorm genoten van de motorroutes die we door Midden Europa reden. De rotswanden en ongerepte natuur. Voor mezelf kan ik het ook wel verantwoorden. Natuurlijk, zo’n motorvakantie is nu eenmaal niet de groenste manier van vakantievieren. Maar het kan ook veel erger, zoals een vliegvakantie naar Zanzibar! Of alleen al een retourtje Londen.

Door bewust duurzaam te leven en te consuminderen probeer ik onze voetafdruk zo klein mogelijk te maken.

Want ook ik maak me zorgen over onze aarde en de klimaatveranderingen die gaande zijn. Logisch dus dat ik kritisch blijf in de keuzes die ik maak.

Hieronder is toch nog even mijn breiwerkje te zien.

Deze week hadden we nog vakantie, reden we een tochtje langs de Waddenzee.
Zo’n sok in wording past altijd mee in de koffer. Tijdens een koffiebreak is het fijn om toch nog even een naaldje weg te prikken. Deze pauze was bij Holwerd.

reclame vrij en breidagen

Als het goed is, dan is mijn blog nu reclamevrij. Het stoorde me al een tijdje, die reclame. Zowel op de blog als via de ‘volg’mail had ik ontsierende reclames.

Ik ben een tevreden WordPress-gebruiker. Alweer 8 jaar. Daarvoor had ik 5 jaar een blog via de Nederlandse blogdienst Web-log. Deze dienst stopte in 2011, vandaar mijn overstap naar WordPress.

Een weblog of blog is een persoonlijke website dat als een soort dagboek door de schrijver of blogger wordt bijgehouden.

In mijn geval deel ik, met de bezoekers van mijn site, handwerkprojecten, huislijkheden of levensperikelen, verder plaats ik met regelmaat foto’s over hond & natuur. Ik heb er na 13 jaar nog steeds schik in om prietpraatjes te plaatsen. Misschien vind ik het fotograferen voor de blog nog wel leuker. Toen ik mijn eerste blogje schreef bij WordPress gebruikte ik onderstaande foto.

And now for something completely different.
Ik ben aan het aftellen! Nog een paar nachtjes en dan ga ik de beursvloer met 50 standhouders onveilig maken!

Nou ja, dat valt dan ook wel weer mee hoor.
Ik sta nog steeds op Cold Sheep eigenlijk. De enige regel van, de onder breisters gebruikte term Cold Sheep, is geen garen/wol meer te kopen. Hoe moeilijk kan dat zijn zou je zeggen…

Maar ik ken mezelf. Bij de laatste handwerkbeurs kwam ik toch ook met een sokkenbolletje terug.
Mijn motto ‘eerst-op-breien-wat-ik-heb’ zette ik toen heel eventjes opzij. Immers je moet er niet te spastisch mee om gaan. Eén bolletje mag dan best, zo zei ik toen. Net als bij afvallen & diëten: wanneer je te streng bent voor jezelf dan hou je het never nooit niet vol.
Dus nu zeg ik dan ook maar niet dat ik Cold Sheep ga.

Wordt vervolgd!

af

Het tweede sokje voor Tess gleed gisteren van mijn naaldjes. Het beenstuk van de sok is in streepjes. Ik heb de draadjes achter het werk ‘mee-laten-lopen’ om zo minder afwerkdraadjes te hebben. Maar door het gebruik van zes kleurtjes had ik uiteindelijk nog wel een klusje met het afhechten.

En ja, als je dan weer een paar sokjes klaar hebt is het tijd voor een foto-momentje:

En waar ik ben is de hond ook, hier een foto vanuit een ander perspectief.

Deze week braken er opnieuw weer-records. Alhoewel ik natuurlijk geniet van dit vroege voorjaarsweer geeft het me ook wel een onrustig gevoel.

De laatste jaren breken er iets te veel weer-records. Klimaatverandering? Wanneer je even googled dan lees je dat deze weerveranderingen inderdaad passen bij klimaatverandering. Dit komt door het op grote schaal verbranden van fossiele brandstoffen.
We moeten nu dus onze wereldwijde CO2-uitstoot terugdringen. Alleen dan kunnen we de temperatuurstijging nog beperken tot 2 graden Celsius.

Het is niet een ver-van-mijn-bed-show voor mij. Op internet kan je een testje doen om je eigen CO2-voetafdruk te berekenen. Ik had het er op 17 januari ook al over, ‘our footprint’.

De voetafdruk van Jan en mij is gelukkig tamelijk klein. Wanneer we dit jaar dat ene geplande vliegreisje zouden cancelen dan was onze voetafdruk nog veel kleiner. Tja…

Het is goed om kritisch te blijven ten opzichte van duurzaam leven, maar je hoeft geen voetafdruk-patheet te worden denk ik zo.

Fijn weekend!

consuminderen

Consuminderen, kent u dat woord?
Het is het tegenovergestelde van consumeren.
Voor mij houdt dat in: Minder kopen en dan vooral dat ik geen spullen koop die ik niet echt nodig heb. En dat gaat me steeds beter af.
Het heeft zo zijn voordeel in het milieu én, ook niet onbelangrijk, voordeel in mijn portemonnee. Wat ik niet koopt hoeft ik ook niet te betalen. En dat scheelt. Och, ik ben geen hardcore-consuminderaar hoor. Maar het heeft mijn interesse.

Daarnaast probeer ik duurzame keuzes te maken. Het niet-kopen-van-spullen is natuurlijk al een vorm van duurzaamheid. Maar ook door stoken van de pellet kachel, weliswaar niet energieneutraal maar nog altijd beter dan de cv.

Maar, ik geef toe, ik rijd auto en pak niet zo vaak de fiets als ik zou kunnen.Ik weet best dat ik nog zoveel meer kan doen om mijn footprint* kleiner te maken.
*Deze ecologische voetafdruk is de totale oppervlakte aan landbouwgrond én water dat gebruikt wordt om alle middelen en energie, die door mij gebruikt worden, te produceren (voedsel, energie en materiaal) maar ook om het afval van mij af te breken.
Poeh een hele zin!

Verder met het consuminderen van mij:
Ik ruim op ofwel ik ben aan het ontspullen. Hierdoor houden we meer ruimte over in ons huis. En daar wordt de mens, ik dus wel, blij van. Geloof me, spullen en dan een teveel eraan, vreet energie. Alles heeft aandacht nodig. Alleen al het schoonhouden van je huis met een veelvoud aan (overbodige)spullen is een hele klus. Minder kleren in je kast verminderd je keuzestress.

Zo las ik het boek van Dennis Storm: Weg ermee, over de schoonheid van minimalisme. Een leuk & leesbaar boekje over consuminderen.

De maatschappij is aan het consumeren. Men is enorm koopziek en daar vaart de economie wel bij, zeker. Het maakt dat enorme containerschepen vol goedkope zooi over de wereldzeeën varen. Wanneer het dan stormt en er 270 containers overboord vallen geeft dat een enorme troep. Zo vervuilend!
Zie me nu niet als een moraalridder, echt niet. Maar ik ben me wel bewust van het feit dat ik hieraan niet meer mee wil doen. Ik wil consuminderen.

Al in 2014 schreef ik voor het eerst over consuminderen op mijn blog.
De term ‘cold sheep’ liet ik wel vaker vallen. Het betekent: de uitdaging om een bepaalde tijd geen garen meer te kopen. Gewoon omdat je genoeg ‘stash’ (voorraad) hebt. De uitdrukking komt van ‘cold-turkey’ een term die gebruikt wordt bij afkicken van drugs.

Nu mag moet ik toegeven, ik heb een behoorlijke voorraad garen. Van lace tot sokkengaren, van ongeverfd garen tot merino-wol. Echt, ik heb voor de komende 10 jaar genoeg garen! Dus brei ik nu (bijna altijd) netjes mijn WIP’s af (work in progress). Op de foto de sok van garen van Arne en Carlos Pairfect van Regia. Alweer een tijdje op de pennen.

Ik heb mezelf in 2019 niet opgelegd écht geen garen te kopen hoor. Ik heb voldoende zelfkennis om te weten dat dat me niet gaat lukken.
Maar ik consuminder wel, op mijn manier. Het moet goed voelen én het mag ook wel even pijn doen om net dat leuke (afgeprijsde) vest te laten hangen in de winkel puur omdat ik al genoeg vesten heb.

Anyhow: Geniet momenten uit mijn leven zijn de niet-materialistische momenten. Of met andere woorden: Ze kosten geen geld.
Lopen met Chiqo in de natuur, de dag doorspreken met m’n lief of de kinderen die thuis komen met verhalen.

cold sheep

In eerdere blogjes liet ik de term ‘cold sheep’ als eens vallen. Het betekent: de uitdaging om een bepaalde tijd geen garen meer te kopen. Gewoon omdat je genoeg ‘stash’ (voorraad) hebt. De uitdrukking komt van ‘cold-turkey’ een term die gebruikt wordt bij afkicken van drugs.
Nu mag moet ik toegeven, ik heb een behoorlijke voorraad garen. Van lace tot sokkengaren, van ongeverfd garen tot merino-wol. Echt, ik mag de komende 10 jaar wel het dubbele uren in een etmaal hebben om het op te breien. (En een dubbele hoeveelheid energie erbij natuurlijk).
Maar niet alleen mijn stash is behoorlijk, en dat is licht uitgedrukt. Ook mijn huis is gevuld met een grote hoeveelheid spullen. Mijn kledingkast idem. Och, als ik me vergelijk met anderen in dezelfde omstandigheden valt het met mijn kledingkast nog wel mee hoor. Ik heb welgeteld 10 paar schoenen. Dat vind ik best wel veel maar de meeste vrouwen in mijn omgeving hebben er toch echt meer. En mijn kleren: het overgrote deel komt uit de kringloopwinkel. De meeste bij mijn favoriete kringloopwinkel in Wolvega. Maar, zo bedacht ik, wanneer ik genoeg heb, genoeg garen, kleding en spullen, waarom niet een jaar (of langer) op ‘cold sheep’ en ook geen nieuwe spullen of ‘nieuwe’ kleding te kopen.
Ik las een artikel in de flow, een tijdje terug alweer, over een Amerikaans stel dat ook minder wilde. Eerst gingen ze kleiner wonen, minder spullen en ook geen behoefte om meer spullen te kopen, immers ze woonden kleiner. Daarna was de vervolgstap dat ze in een soort van woonwagen gingen wonen. Nog goedkoper en nog minder spullen. Nog minder te hoeven werken omdat leven goedkoper was geworden. Zij had/heeft(?) een blog waarop ze elke ochtend een foto van haar koffiekopje laat zien met de meest mooie achtergronden. Immers, ze wonen nu ‘flexibel’. Simpeler en soberder. En het enige wat het hun bracht was meer geluk & meer rust.

Wat soberder leven, ja dat lijkt me ook wel wat. Niet dat ik nu meteen mijn huis en inboedel ga verkopen en in een woonwagen rond ga trekken. Alhoewel?
Ook al heeft het m’n interesse, ik gooi het roer niet meteen helemaal om. Wel ben ik met consuminderen.
Zo zei mijn Oma altijd  over ‘uitverkoop’: “als je het niet echt nodig hebt is het nog steeds te duur”.
En ook een uitspraak die ze zo nu en dan liet vallen: “Alles waar ‘te’ voor staat is niet goed behalve te-vreden!”
En juist het laatste woord is in dit blogje het belangrijkst. Tevreden! Genoeg van alles hebben en tevreden ermee zijn. Dus ook niet ‘te’ extreme bezuinigingen maar gewoon niet meer, meer, meer willen. Eerst kijken wat je al hebt, is het echt nodig? Ja, het lijkt op een blogje van mijn zus dat ze in april 2012 schreef. ‘Hebbe hebbe hebbe’. Blijkbaar speelt het item nu voor mij. 
Dus even geen spullen kopen, geen garen en kleding. Dat is misschien al uitdaging genoeg.
Maar ook: Opruimen en overtollige ballast naar de kringloop. Ook in het dagelijkse leven. Het levert rust op, echt!
Deze regel uit het liedje ‘een Spaanse moslim groet zijn God’ van Acda en de Munnik:
‘Je hoeft niet elke keer met elk circus mee’ komt vaak in mij op. Wanneer ik enthousiast weer aan iets nieuws wil beginnen.
Het is goed zo, Froukje, je hebt genoeg, genoeg spullen, genoeg hobby’s en genoeg uitjes. Het enige wat me te doen staat is ervan te genieten. Genieten van ’t leven op zich.
De geniet momenten uit mijn leven zijn de niet-materialistische momenten. Ze kosten geen geld. Lopen met hond Chiqo in de natuur, de dag doorspreken met m’n lief, kinderen die thuis komen en wijntjes* drinken met elkaar, Jiske-poes die luid spinnend op schoot wil liggen, bij elkaar komen van de breibende, of muziek maken met de capo’s.
Collect moments not things!
In 2015 ga ik verder met consuminderen, beter nog: Cold Sheep! Zowel voor garen, kleding als spullen. Wordt vervolgd!
* wijn kost natuurlijk wel wat, maar die rode wijn van de Hema a 2,75 is heerlijk en zelfs het pak wijn (1,5l) van 2.99 van Lidl is ook lekker! Gewoon testen!