stil

Eerst en vooral willen we iedereen bedanken voor de lieve woorden, berichtjes en kaarten die we kregen na het overlijden van ons vriendje Chiqo. We missen hem erg. Het is zo stil in huis.

Streepjes
De (klein)kindersokken zijn af.

Mooi concept van garenmerk Regia. 60 grams bolletjes met streepjeseffect. Serie Pairfect Pair. Om uit het bolletje twee matchende kindersokken te breien heeft Regia een afwijkende kleur toe gevoegd. Zo weet de breister (m/v) precies waar ze met het tweede sokje moet beginnen.

Deze kleuren zijn er.

Ik koos nu ‘Hilde’ voor Tess en ‘Harald’ voor Kyan. Maar bij het zien van alle kleurtjes sluit ik andere combi’s niet uit.

Nu is het bij gezinnen vaak zo dat de kindjes in het weekend eerder beneden zijn dan papa en mama. En als we dan, op zondagmorgen, van onze kleindochter deze foto toegestuurd krijgen is dat zo leuk! Daar brei je het toch voor! (Fotocredit Tess)

Klompen
Onze jongste telg werd 28 jaar. Feestje dus. Coronaproof zou ik mijn koffie in de steeg moeten nuttigen. Ook zo wat. Dus ‘bijna-coronaproof’ dus zaten wij, pa en stiefma daar op de bank een gebakje te eten.

Bij weggaan zag ik Leon’s zijn klompen staan. Goh, ik wist niet dat hij op klompen liep.

‘Heb je wel sokken voor in de klompen?’ Nee. ‘Wil je sokken voor in de klompen?’ Ja. Maar dan wel echte geitewollensokken. ‘Komt voor de bakker*, eh breister!’

‘Komt voor de bakker’: Vroeger toen men vaak zelf deeg kneedde, bracht men het vervolgens naar de bakker om het te laten bakken. Als het deeg ‘voor de bakker’ was, was het belangrijkste werk dus al gedaan. Dus vandaar de betekenis: ‘Het komt in orde’.

Bij Kreativa in Noordwolde had ik een afspraak gemaakt en drie bollen wol gehaald. De mevrouw van de winkel zei me namelijk dat ik waarschijnlijk net niet uitkwam met 1 bol. Dan koop ik dus drie voor twee paar sokken, da’s logisch.

Wel saai garen eigenlijk. Als ik nu eens een andere techniek toepas, dat maakt het breien vast interessanter. Misschien sokken breien op de rondbreinaald?

Magic Loop
Zuslief breid al jaaaaaaaren twee sokken tegelijkertijd, toe-up (teen-been) Magic Loop. Dat is de techniek waarbij je met relatief weinig steken toch rond kan breien. Hieronder een sok in wording van zus. Breien in lapland, hoe fijn! Maar dat terzijde. Sok twee hangt rechts naast haar voet.

Om het me niet meteen al te moeilijk te maken zou ik eerst twee sokken top-down (been-teen) breien. En van 1 bol had ik twee bolletjes gewonden.

Zus doet dat trouwens niet, zij breit sok 1 van de buitenkant en sok 2 vanuit de binnenkant van de bol. Zuslief was verbaast dat ik, bij haar uitleg van het gebruik van de bol, me afvroeg hoe ze dan met de kleuren uitkwam. Dit bij zelfstrepend- of verloopgaren. Zus staat er niet eens bij stil… is dat een dingetje van mij? Of hebben meer breisters ook het streven om identieke sokken te breien? Bij het belachelijke af?

Dat is waarom ik blij ben met die lijn van sokkenwol Regia ‘Pairfect Pair’. Heerlijk, breien zonder hoofdbrekens bij de strepen. Froukje, als je deze tik van ‘dezelfde sokken willen breien’ loslaat, dan zijn alle sokkenbolletjes fijn om te breien.

Anyhow: Ik had twee bolletjes, een rondbreinaald 2.5 mm van 120 cm en een youtubefilmpje met Magic Loop. Deze mevrouw legde het prima uit.

Ik aan de slag…

Na dit te ontwarren heb je dit:

Zag er wel ok uit. Maar jeetje, ik zat zo te hannesen. Het is natuurlijk logisch dat, wanneer je een onbekende techniek toepast, je vlieguren, eh breiuren, moet maken. Gewoon om het je eigen te maken.

Maar mijn hoofd zei me dat het nu niet zo slim is om dit te gaan leren. Dus ik heb het beginnend werkje in het trommeltje opgeborgen. Voor een andere keer.

Heb mijn vertrouwde zing naaldjes gepakt en een andere sok opgezet.

Okay, wel een saai bolletje, maar hey: de sokken worden sowieso identiek qua kleurstelling!

Huurwoning
Na bezichtiging van de woning, die we in de verhuur hadden, is de nieuwe huurder al druk aan de gang om in het huisje zijn eigen nestje te realiseren. Meneer Koolmees heeft geen last met ‘click en collect’ of ‘doe-het-zelf-winkel met tijdsslot’. Hij haalt zijn bouwmateriaal gewoon uit de natuur.

Last but not least

No matter how or when we lose our furry friends, their love lasts a lifetime.

 

Lieve groet uit Olpae!

 

verdrietig

Deze week moesten we afscheid nemen van ons lieve vriendje.

Chiqo is zestien en een half jaar oud geworden. De dierenarts bevestigde wat wij al vermoeden, hij was op.

Wat zullen we hem missen!

Chiqo is nu over de regenboogbrug gewandeld. Aan de andere kant van de burg bevindt zich een prachtig landschap waar hij weer kan rennen en spelen. Chiqo is daar niet meer oud, schokkerig en stram.

De legende zegt dat wanneer het beestje zijn baas ineens midden op de regenboogbrug ziet staan, hij hem blij en vrolijk tegemoet rent. Mens en dier, die zielenmaatjes zijn, worden dan weer herenigd, om nooit meer van elkaar gescheiden te worden. Een mooie gedachte.

Dogs come into our lives to teach us about love.
They depart it to teach us about loss.

Lieve groet uit Olpae.

mojo

Brei mojo
Mojo komt uit het Engels en staat voor motivation en joy. Ook wel je innerlijke kracht of je ‘sparkle’. Wanneer je gemotiveerd bent en doet waar je blij van wordt dan straal je positieve energie uit. Het valt me op dat deze term regelmatig op duikt in breipodcasts en breivlogs en -blogs.

Kort door de bocht: Wanneer ik brei dan voel ik me prettig. Dat kan komen doordat ik me goed voel dóór het breien. Maar het kan ook dat ik juist mijn breiwerk op pak om in mijn ‘brei-mojo’ te komen. Vice versa dus.

Dat goede gevoel wordt veroorzaakt door het vrijkomen van een aantal ‘feel good’ hormonen in de hersenen, waaronder serotonine, dopamine, endorfine en zelfs endocannabinoïden (cannabis-achtige hormonen van nature geproduceerd in het lichaam).

Voorwaarde is natuurlijk wel dat het breiwerk, an sich, je ‘sparkle’ geeft en er geen stress is door fouten en achteruitbreien, maar dat is logisch.

Gefinisht werkje
De dochter van mijn zus, mijn nichtje dus, is met gezin in een nieuw huis gaan wonen. Dus kon ze wel een paar ‘nieuwe-huis-sokken’ gebruiken. Ik dook in mijn stash en kwam boven met een prachtige bol Novita 7 Veljestä Polkka, kleur 828. Het is een Noors bolletje die ik kreeg van mijn zus. Ze nam van vakanties geregeld een mooi garentjes voor mij mee. Zo fijn!

Nieuwe-Huis-Sokken mogen wel iets meer body hebben dan de gewone sok van 4 ply. Deze bol was wel 8 ply! Ik brei vrij luchtig dus ik ging los op pen 3.5 mm. Ik had er lol in, het schoot lekker op en de kleuren op de bol maakten mooie strepen in het werk.

En bij streepjgesgaren is het altijd een uitdaging om twee gelijke sokken te breien.

I love it when a plan comes together! Ik heb er een ministrengetje bij gedaan, voor eventueel gaten te stoppen.

Lopend werkje
In mijn laatste shop-update liet ik ze al zien, 2 bolletjes Regia Pairfect Kids Color. Gekocht voor onze kleinkinderen Tess en Kyan.

Het zijn bolletjes van 60 gram. Wanneer je je aan de instructie houdt dan krijg je automatisch identieke sokken. Er zitten stukken geel garen in de bol. Zo weet je waar je met de boord kan beginnen.

Regia gaat uit van een ‘shortrow heel’ (verkorte toeren hak). Je kunt uit de bol max maatje 36 breien. Ik heb, voor het eerst, een ‘shortrow heel’ gebreid. Ik werd geholpen door Arne van Arne en Carlos. Maar gek genoeg kwam ik niet uit met het garen. Met andere woorden ik was nog met de hak bezig terwijl het grijze garen alweer roze kleurde.

Het is eigenlijk niet moeilijk hoor, zo’n ‘shortrow heel’. Ik was niet tevreden omdat ik niet uit kwam met het garen maar ook was het nog niet helemaal netjes. Met wat vlieguren wordt ook deze hak mij wel eigen.

Ik koos uiteindelijk voor de gewone ‘hollandse hiel’, het hiellapje is precies het grijze garen. De kleine hiel is al in kleur. Waarschijnlijk heeft Regia er niet aan gedacht dat een sok maatje 33 meer hak-garen neemt als maatje 29? Voor mijn gevoel begint het grijze teenstuk ook iets te vroeg. Maar uiteindelijk kan ik me wel vinden in het resultaat.

Beestjes in het nieuws
Lapjespoes Twinkel mocht 3 maanden bij ons logeren. Nu is het nieuwe huis klaar en de rust weder gekeerd. Tijd dat Twinkel zich weer bij haar gezin voegde.

Het poezeke is dapper. Toen ze bij ons kwam, was ze in no time gewend.

Zwarte herder Schadow was even buiten gezet zodat Twinkel rustig kon rond kijken. Het was prachtig te zien hoe ze elkaar door de schuifpui begroetten, neusje-glas-neusje.

En ook nu liep ze weer rond alsof ze hier al jaren woont. Geweldig!

Onze stabijna Chiqo is met 16,5 jaar echt een hondje van de dag. Maar dat zeggen wij al jaren!

Hij heeft elke dag ook momenten dat slecht gaat. Dan willen de achterpootjes niet en valt hij om. Zo viel hij al een keer in een sloot. Hij was net wat te dicht bij de rand gaan staan. De sloot was bijna leeg. Ik liet me zakken in de sloot en drukte Chiqo weer omhoog. Toen hij weer op zijn pootjes en op de kant stond liep hij verder alsof er niets gebeurd was. Zwiepstaart hoog!

Aan zijn staart is trouwens goed af te lezen hoe het met het beestje gaat. Staart omhoog: blij, staart laag: niet blij, staart tussen pootjes: helemaal niet blij!

Chiqo is een sterke hond, de combi stabij/wetterhoun heeft goed uitgepakt.

Huis te huur

Het vogelhuisje is schoon en kan zo weer in de verhuur. De eerste bezichtiging heeft al plaatsgevonden.

Kalm an & geniet van de voorjaarszon!

Lieve groet uit Olpae!

Lapjes, oppaspoes en een happy hond

Eén van mijn lopende werkjes. Een babydekentje, bedoelt als een troostdekentje. Ik schreef er al eerder over. Hier ook meer info.

Het is fijn werken aan dit dekentje. Omdat ik naalden 2.5 mm gebruik is het nog wel een heel ‘geprikt’. Over 1 lapje doe ik 53 minuten en er zit 4 gram garen in. Nu zijn 21 van de 63 lapjes af. Daarna nog een wolwit randje rondom toe, maar zover is het nog niet.

Niet alle kleuren passen bij elkaar.

De donkergroene en donkerblauwe vond ik toch niet zo mooi combineren. Ik dacht nog, die kleurtjes, dat trekt wel bij in het geheel. Maar het bleef me irriteren. Dus afhalen en een ander kleurtje kiezen.

Zie maar, much better!

Sinds december hebben we een hele lieve oppaspoes. Dit is de ietwat obese lapjeskat van onze kleindochter. Twinkel logeert hier omdat haar baasje even tussen twee huizen in zit. Poes vindt het fijner om tijdelijk bij ons te wonen dan van hot naar her gesleept te worden. Eind maart is Twinkel haar nieuwe huis klaar en mag ze zich weer bij haar baasje voegen.

Ons doel was om haar binnen te houden zolang ze bij ons logeert.  We willen niet dat ze wegloopt of onder een auto beland.

Maar ook vanwege één dingetje: Twinkel haar jachtskills zijn namelijk niet voor de poes! Op haar vorige adres kwam ze regelmatig met een prooi thuis. Gaddegaddegat!

Afgelopen maandag was onze achterdeur zo bevroren dat deze niet op slot wilde. Omdat ik eerst met Chiqo op pad wilde liet ik dit maar zo. Maar bij terugkomst van ons rondje stond de achterdeur op een kier!
Oeps, Twinkel!
Nog voor ik in de stress kon schieten hoorde ik haar al mauwend vanuit de kamer op mij af komen.
Pfffff, Twinkel!

Toen we de camerabeelden later ging bekijken zagen we dat Twinkel wel degelijk buiten was geweest!

Twinkel probeerde steeds al naar buiten te gaan. Maar op zich ging het binnen best goed. Tot maandag dus, na de vrijheid geroken te hebben bleef ze maar mauwen voor de deur.

Nu gunnen we haar het avontuur wel of zijn we het gemiauw gewoon zat, het zal er ergens tussen in zitten…

En nu loopt Twinkel, sinds kort, dagelijks haar rondje. Fingers crossed dat ze geen kadootjes mee naar huis neemt.

Wanneer het zo koud is, is het fijn een dikke sjaal, Herbs&Spices te hebben en een muts is ook geen overbodige luxe. Nu had ik afgelopen zomer van de restjes van de sjaal een muts gemaakt.

Eerlijk, ik had niet gedacht dat ik er zoveel plezier van zou hebben. Lang leve Wibragaren. (Saskia en Bianca)

Chiqo, onze sta-bijna, vind het fijn om door de sneeuw te lopen.

Sta-bijna, net geen Friese Stabij. Chiqo is een halfbloedje, dus een volbloed ouder (Friese stabiel) en een dreuzel ouder (Wetterhoun). Chiqo heeft dan ook een sympathie voor Harry Potter, hij is net als Potter een half-blood. Maar Chiqo heeft geen magische krachten. Hij kan ook niet toveren. Maar ja, die eigenschappen zien je zelden bij een Sta-bijna.

Aan zijn staart kan je veel aflezen. Zoals hieronder, een vrolijke swiepstaart! Happy dog!

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

zeilschip op het meer & schapen op de hei

Het eerste deel van de shawl is klaar. Ik loop op schema.


Deze ‘Segelschiff am See’ is een MAL (Make-a-long) van Siets aan de maak en de ontwerpster van de shawl Alexa Boonstra. De shawl dankt haar naam aan het handgeverfde garen waar Alexa het ontwerp van maakte. Die kleur heette Zell am See, naar de plaats in Oostenrijk. Omdat de vorm op een zeil lijkt, vond ze het leuk om dat samen in de naam te verwerken: ‘Segelschiff am See’. Zeilschip op het meer dus.

Na de strepen komt kantpatroon. Alexa noemt dit ajour stuk ‘Opkruisen in breed vaarwater’. Dit omdat het visualiseert welk spoor een zeilboot in het water zou achterlaten bij het laveren.


Ik heb hiervoor een mooi sokkenwolletje, te mooi om in de schoenen te verdwijnen. Nu bestaat dit kantstuk ook uit ribbels. Ik twijfelde of ik dit, met zulk bont garen, wel zo mooi vindt. Dus een klein stukje in patroon gebreid. Best wel druk met dit kleurige draadje. Na rijp beraad en onderling overleg met zuslief besloten toch van het patroon af te wijken.


Dus ging ik zo verder. Geen ribbels in dit deel, wel ajour.
Handig trouwens, zo’n Yarn Cosy, een soort hoesje die om je yarncake kan doen. Deze voorkomt dat de bol bij het opbreien uit elkaar valt.


Hier één keer het patroon van de totaal acht keer om voldoende shawl-lengte te krijgen. De shawl wordt steeds breder dus de toeren steeds langer. Maar het is fijn breien. 


In de breierij heb je drie namen voor dezelfde techniek. Kant, lace of ajour. Het is breiwerk met gaatjes die ontstaan door omslagen van het garen om de pen. Door ook weer steken samen te breien kan je prachtige patronen in het breiwerk maken.
à jour komt uit het Frans en betekent letterlijk: aan de dag, ofwel je kunt het daglicht door het breiwerk zien. Dus eigenlijk is ajour: opengewerkt.

Bij ajourbreien kun je de heengaande toer in patroon breien. De teruggaande naald brei je dan averecht. Op deze manier krijg je tenminste twee draden tussen elke twee rijen met gaatjes. En je krijgt een voor- en achterkant.

Een moeilijker variant is, om in beide breirichtingen gaatjes te maken waarbij de gaatjes gescheiden worden door slechts één draad. Deze techniek beheers ik (nog) niet. Bij de bovenste manier zie ik beter wat ik doe, dit omdat de teruggaande toer alle steken weer netjes averechts worden gebreid. 

(foto: je kan natuurlijk ook best een Ajourtje in je sokken stoppen, deze sokken breide ik in 2009, de Blackrose)

Deze shawl hieronder is de ‘Brain Waves‘ ontworpen door Monique Boonstra. Ik breide dit patroon voor onze huwelijksdag. Een brede omslagdoek uitlopend op twee punten

Ik ben een Instagram-gebruiker. Regelmatig plaats ik foto’s. Maar ik kan ook enorm genieten van foto’s van anderen. Zo volg ik al een tijdje Schaapsherder Daphne. Herder van Schaapskudde Elspeterheide.


De kudde bestaat uit ongeveer 200 schapen van het zeldzame huisdierras Veluws heideschaap. Daphne hoedt de schapen samen met haar Bordercollies, Sem Jan en Tan. Dit hondenras is afkomstig uit het gebied dat men de Borders noemt, tussen Engeland en Schotland. Collie betekent herdershond.

Pup Keet staat nog aan het prille begin van haar loopbaan. Zij mag nog lekker mee snuffelen.


Keet heeft wel eigen knuffels hoor, maar ze zeult het liefst met de sokken van haar baas rond.


Deze week werd het eerste l(r)ammetje geboren. Hierna volgden er (veel) meer! Drukke tijden dus voor de kudde en verzorgers! 


Van zulke foto’s wordt je toch vanzelf blij! Dat vind ik nou zo mooi aan Instagram, dat ik zo even een kijkje kan nemen bij de schaapskudde. Het zien van de natuur en dat ik eventjes mee kan wandelen met Daphne. Virtueel dan.

De spreuk hieronder plaatste ik al eens eerder maar het is zo waar dat ik deze nogmaals plaats.

De taak die we onszelf moeten stellen is niet
om onszelf veilig te voelen,
maar om onzekerheid te verdragen.
(E. Fromm)


Vanuit Olpae:
Een poot van Chiqo en een lieve groet van mij.

bel, blokjes, een snufje streep & een vleugje beest

I confess: Ik ben naar de winkel geweest voor een fietsbel. Aangezien er in mijn stuur een geintegreede bel zit, heb ik dus niet echt een bel nodig. En was het totaal niet noodzakelijk om hiervoor de deur uit te gaan. Geloof me, voor de rest houd ik me keurig aan de Coronaregels hoor.

Zo nu en dan breng ik een bezoekje aan de OMAH in Gorredijk. Een winkel met zowel voedingsmiddelen als andere dingen. Van schroefjes tot plastic bakjes. Van puzzelboekjes tot garen. Dat laatste maakt dat ik er graag even rond snuffel.

Tijdens mijn vorige bezoekje zag ik deze fietsbel, maar liet hem liggen. Ik heb immers een bel. Nu mocht de bel toch in mijn winkelwagentje. Does it sprak joy? Yess it does! Rood met witte stippen, hoe leuk is dat!

Meestal kom ik deze winkel uit met:
1. lekkere koeken, ja duhu, ik koop natuurlijk geen vieze koeken…
2. sokkengaren
3. een bot voor de hond

Resolut ging ik deze keer het rek ‘sokkengaren’ voorbij. Ik heb nog wel een paar bolletjes sokkengaren vandaar. Maar ik kocht wel 7 kleurtjes Populair van Beijer. Why? Nou, to make a short story long:

In de lente kocht ik ook Populair garen, roze en geel. De kleuren van spekkies.

Ik had 20(!) glazen potten verzameld. Appelmoes-, kapucijners- en jampotten. Ik wilde ze vullen met spekkies en een dekseltje haken van dat roze/gele garen. Hieraan een etiketje met ‘Dat 2021 een spek-taculair jaar mag worden!’.

Bedoeld als eindejaars-aardigheidje voor m’n breivriendinnen. Maar ja, 2020 werd een lastig jaar met zijn Corona. En 2021 zal ook niet spetterend & spectaculair worden vrees ik. Dit idee, dit presentje zou niet gepast zijn, zo vond ik. Dus heb ik die 20 potten maar in de glasbak geflikkerd gegooid.

Het roze en gele garen lag te verstoffen. Dus daarom kocht ik er 7 kleuren bij. Voor mijn eerste Troostdekentje. Op deze manier heb ik toch een mooie bestemming voor het spekkies-garen. Ik was er al mee begonnen. De techniek van de sokkengarendeken.

Vierkantjes breien en leuke kleurcombi’s bedenken. Ik begon op pen 3 mm. Dat werd toch te losjes dus nu op pen 2.5 mm. Zulke dunne naaldjes maakt dat ook zo’n babydekentje nog wel een heel project wordt. Ik vind het niet erg als ik er wat langer over doe. Ik hoop vooral dat het mooi wordt en troost mag geven.

In mijn eerste probeersel deed ik een randje wit om de blokjes. Bij nader inzien vond ik dit toch rommelig worden. Breien is trial and error. Niet bang zijn om het uit te halen en opnieuw beginnen.

Hier een nieuw beginnetje, nld 2.5 mm en 51 steken. Net wat netter!

Onze logeerpoes is een prima aanwinst voor de buurt. Twinkel neemt haar taak als neighborhood watch serieus.

Een paar keer per dag houdt ze vanachter het raam de buurt in de gaten.

Een veilig idee.

Als ik op tv die rellende mensen zie, dan schrik ik van de agressie van die mensen. En met die gewelddadigheid alles wat er maar voor handen is kapot maken. Maar ook verbaas ik me over de naïviteit van de mensen die juist daar gaan staan te filmen. Wanneer je daar niets te zoeken hebt, dan moet je er weg gaan en anders moet je niet schrikken van de M.E. die op je af komt.

Jarenlang hing er hier een poster met de tekst:
Stel je voor er komt oorlog en niemand gaat er naar toe.
Nowadays: Stel je voor er komen rellen en er gaat niemand naar toe.

Rare tijden.

Anyhow…Al eerder schreef ik over de ‘Segelschiff am See‘ make a long. Het patroon, de sjaal, is van Alexa Boonstra.

Ik lig op schema. Het breit erg leuk! Eind van deze week moet het streepjes deel af zijn en starten we met het ajour stuk.

Er is een klein foutje in mijn sjaal geslopen. Ik haal het niet uit want wanneer ik de sjaal om heb en hard loop zie je het niet. Alleen wanneer ik de sjaal laat zien aan een andere breister, zal ze (m/v) het zien… misschien… Dus heb ik er vrede mee. Ja, echt.

Tirza Haasnoot maakte deze kaart. Het is voor mij een eyeopener. De kaart staat dan ook op een zichtbaar plekje.

Het flinterdunne laagje in de sloot verdwijnt als ijs voor de zon!

We wandelden zondag in de Noordwoldermeenthe. Een stuk natuur ten noorden van Noordwolde. We hadden het bos en de heide voor onszelf, zo rustig. Chiqo wordt altijd blij van een ander bos. Hij loopt met een vrolijk zwiepende staart met ons mee.

Chiqo kiest als het er op aankomt de kortste weg, zo nodig met natte pootjes.

Be safe, take care en kalm an! En blijf vooral de dingen doen waar je blij van wordt.
Lieve groet uit Olpae!

sjaal, sokken & stoute schoenen

Allereerst wil ik de lezers van mijn blog bedanken voor de warme reacties op het overlijden van Guusje. Zo lief en steunend! Bedankt!

In 2018 kocht ik in Zwartsluis bij ‘Wol met Verve’ deze prachtige streng. Het is sokkenwol maar om die nu in schoenen te laten verdwijnen? Over dát onderwerp later meer in deze blogpost.

Ik zag dat ‘Siets aan de maak‘ een MAL (Make-a-long) gaat organiseren, vanaf januari. Het patroon wat gebruikt wordt is van ontwerpster Amilishly Boonstra. Een sjaal: ‘Segelschiff am See’.

Omdat deze sjaal mooi royaal is er en maar één streng ‘ander’ garen nodig is, leek dit me hét patroon. Een deel is gestreept en een deel ajour. Ik had nog een streng grijs, samen met nog een ander kleurtje uit mijn stash.

Ik heb gisteren het patroon gekocht. Lang leve Ravelry, zo handig en coronaproof. Ik ben er klaar voor.

Deze maand doe ik mee aan de fotochallenge van Makersdecember (van Mara en Nadja) op Instagram. Elke dag is er een ‘prompt’ ofwel een bepaald woord waar je een foto bij plaatst. De eigen interpretatie van het woord zorgt voor verrassende verschillen onder de deelnemers.

Ik merk dat ik de prompt’s soms filosofisch benader. Vaak ook niet. Maar gister was de prompt ‘Sustainable’ oftewel ‘Duurzaamheid’. Ik plaatste deze foto:

Deze Loesjespreuk is van de eerste golf, maar hoe relevant ook nu. Ik plaatste de tekst:
‘Hoe duurzaam moeten we überhaupt worden om de puinhopen van de mensheid nog recht te kunnen breien’.

Gisteren was de prompt ‘Hidden’, dan komen er diepzinnige gedachten in me op. Ik wilde deze prompt gebruiken om aandacht te vragen voor verborgen ziektes, aandoeningen en stoornissen.

Soms zou ik willen dat de ander even in mijn schoenen zou kunnen staan. Want het is niet uit te leggen wat bijvoorbeeld een bipolaire aandoening (bij mij dan) met je doet. En je ziet het namelijk niet.

Wat ik moet doen is meevieren met het getij, met de golven. Niet ertegen in zwemmen, dat heeft totaal geen zin. Maar ja, juist wanneer het stormt zwem ik tegen de stroom. Wil ik juist niet accepteren dat het stormt. En geloof ik er bovendien niet in dat storm overdrijft.

Maar ik heb deze prompt ‘Hidden’ niet besteed aan dit onderwerp. Te zwaar vond ik. Dat klinkt vaag en dat is het ook: want ik typ het hier wel op.

Mijn ‘Hidden’ op Instagram vandaag:
Ik vind het best wel jammer dat de mooiste sokken verborgen worden door je schoenen. Er piept wel een boordje boven de schoen uit maar daarmee zie je de hele sok nog niet. Best wel zonde.

Maar ja, het is ook zo wat om op kousenvoet door het bos te kuieren. Om deze gedachte kracht bij te zetten heb ik de stoute schoenen úitgetrokken en op mijn sokken door het bos gekuierd.

Ok eerlijk, 10 meter, maar toen was het beeld wel duidelijk.

Be safe, take care en kalm an!
En blijf dingen doen waar je blij van wordt.

soep met kerstballen

Nadat ik twee kerstballen in de grote boom hier in het dorp had gehangen, kon ik het niet laten om er nog een paar te breien. Zo’n leuk werkje!

En hangen deze ballen nu in de voortuin.

Ik heb allerlei kleurtjes gebruikt want ik wilde me niet beperken tot de kerstkleuren groen/rood en wit.

Zo zou je ook paaseieren kunnen breien natuurlijk. Ik had het nog niet gedacht of ik kreeg een boekje van dochterlief: Arne en Carlos ‘Breien op hun paasbest’. Hoe leuk is dat! Nu hoeven mijn breipennen tenminste niet in het vet! 😉

De adventstijd gaat bij ons niet ongemerkt voorbij. Het stalletje staat klaar voor Jozef en Maria. Zij zijn met hun ezeltje op weg. Nu op de afzuigkap, elke week leggen ze weer een stukje van hun reis af.

Tot ze op 24 december in de stal aankomen en op 25 december Jezus wordt geboren. Ik ben ook jarig op Eerste Kerstdag. Wel bijzonder eigenlijk. Ik ben een kerstkind en dat staat gelijk aan een zondagskind, althans dat is mijn overtuiging.

Wanneer je op een rare dag jarig bent, is het vieren van je verjaardag een gedoe. Niemand kan wanneer jij dat graag zou willen. Ik ga die uitdaging dan ook niet meer aan.

Onze ouders hadden vroeger een poelierderij. Ik hielp toen ook wel mee in de winkel. Voor de Kerst was het altijd heel druk, we werkten hard maar hadden ook veel lol.

Waar ik me over verbaasde, jaar in jaar uit weer, waren de gestreste klanten die enorme hoeveelheden eten insloegen. Alles moest veel én perfect. Nu nog. Dat zie je ook terug in de media en lijkt met het jaar erger te worden.

Als ik die poppenkast rond de feestdagen zie, dan moet ik denken aan mensen met verdriet, ziekte of ander leed. Ook aan de derde wereld. Mensen die niets hebben, zelfs geen toekomstperspectief.
‘We have just one world but we live in different ones.’

Ik ben dan wel een kerstkind maar ik ben niet van de hele soesa rond Kerst. Ik bewandel, zeg maar, de gulden middenweg. En die houding deugd volgens Aristoteles.

Het idee om van Olpae een kerstdorp te maken vind ik dan wel weer prachtig, dus hangen de gebreide ballen in de boom. En branden er buiten lichtjes bij ons.

Geen boom in huis maar wel het stalletje.
De doos met kerstmeuk blijft lekker op zolder staan maar de krans hangt wel op de deur.
Geen Skyradio met kerstliedjes maar wel NPO radio 2.
Geen adventskalender unboxen maar wel de foto-challange van #Makersdecember (hierover vorig blogje).
Wel kaarten versturen maar hier géén Prettige Feestdagen op zetten.

Gelukkig is Janlief ook niet van het kerstgedoe, dus we eten lekker boerenkool of zo. Jan mag aan de klus.

En ik mag aan de brei! Heerlijk toch!

Hieronder onze bejaarde beestjes. Chiqo valt wat vaker om en slaapt meer. Guusje haar toestand is zorgwekkender. Ze valt af, gaat niet meer op’e strún buiten en ze eet slecht. De dierenarts deelt onze zorgen. We zijn nu in afwachting van de bloeduitslag.

Be safe, take care en kalm an! Met een lieve groet uit Olpae.

kerstballen en zo

Geboren en getogen in een dorp 3 km verderop, verkaste ik op mijn 22ste naar Olpae. Dit dorp voelde voor mij meteen vertrouwd. Dat komt omdat mijn moeder juist hier is geboren en getogen. Mijn opa en oma woonden hier en ook familie van opa’s kant. Dus ik kan wel zeggen dat mijn roots ook in Olpae liggen.

Opa was postbode en oma had een postkantoortje. Op de foto zitten ze voor het postagentschap. Het dorp is in de loop der jaren groter geworden. Nu 1035 inwoners. Natuurlijk ken ik niet iedereen, maar ik groet wel iedereen.

We kregen dit weekend een flyer met een oproep om dit jaar de tuin extra mooi te versieren dit jaar. Om met elkaar van Olpae een kerstdorp te maken. Initatief: de jeugd van Olpae. Ze hebben er ook voor gezorgd dat er midden in het dorp een grote kerstboom is neergezet die door iedereen versierd mag worden. Ik vind het een super initiatief!

Dus ik naar de boekenkast om dit boek te pakken, een setje naalden en garen in wat kleurtjes.

Want wat is er nu mooier dan een paar gebreide kerstballen in die dennenboom.

Ik was vergeten hoe leuk het is om kerstballen breien!

Hierboven nummer 1, nog een leeg omhulsel.

Ik moest glimlachen toen ik het boek opendeed. Er zat dit kattebelletje in met mijn naam, ‘God Jul’, gevolgd door de namen van de schrijvers van dit boek, de Noren Arne en Carlos. Ooit had E. in de rij gestaan bij deze heren om een handtekening voor mij te scoren. Zo leuk!

De zon staat steeds lager aan de horizon. Nog even en dan staat ze op haar laagste stand. Het zijn de fases van het jaar, de seizoenen die elkaar onvermoeibaar opvolgen. Jaar in, jaar uit.

Dumblemdore memoreede: ‘Happiness can be found, even in the darkest times, if one only remembers to turn on the light’.

Ik denk niet dat de tovenaar doelt op het korter worden van de dagen, maar eigenlijk vind ik de quote wel mooi passend hier. En ik, ik doe de lichtjes gewoon wat eerder aan op de donkere dagen, want ik weet nog waar de knopjes zitten.

Be safe, take care en kalm an! Met een lieve groet uit Olpae.

draadjes afhechten en klaar

Hierboven nog een lopend werkje maar inmiddels zijn de laatste draadjes afgehecht en kan ik de sokken aan. Ik vond het garen zo leuk: geel en roze. Een vrolijke combi die ik zelf ooit eens geverfd had. 


Ik begon met een muizentandje als boord. Dan brei je de boord eigenlijk een soort van dubbel. Ook het reliefpatroon ‘Greed‘ een ontwerp van Renée Kies, nam het nodige garen. Gevolg, ik had net vóór de teen al praktisch 50 gram opgebreid. Het was een streng van 100 gram dus zou ik sowieso tekort komen. Het garen heeft wel iets van het Split-ijsje dus dan maar twee witte tenen. Nu is een Split-ijsje geel/wit maar een vleugje roze kan natuurlijk ook: vrije interpretatie zullen we maar zeggen. 


Ik liet sok één aan Jildou zien. Zij dacht echt dat het zo de bedoeling was, zo’n witte teen. Nee, niet dus. Maar in de schoenen zie je de teen toch niet, dus ik kan er zo wel mee leven.

We hebben hangvogels achter het huis. Echt een hele groep. Prima natuurlijk, want hé vogels vallen niet onder het corona-samenscholingsverbod. Koolmeesjes, pimpelmeesjes en mussen. Een gezellige boel.


Ik heb zo’n vogelvoer-silo. Die is binnen mum van tijd leeg.


Maar ik heb ook vetbolletjes hangen. 


Ik haal het gevaarlijke groene netje er-om-weg en doe de bolletjes in een garde. Heel handig. In die groene netjes kunnen de vogelpootjes in verstrikt raken.

Onze Chiqo is 16 lentes herfsten. Wanneer hij moe is dan heeft hij moeite met ons laminaat. Zijn pootjes glijden dan, door krachtverlies, weg. Net Bambi op het ijs.

Dit speelt al iets langer hoor, vorig jaar kocht we al een groot vloerkleed zodat Chiqo toch nog op de bank kon springen vanaf de door het kleed stugge ondergrond.


En nu hebben we gewoon wat extra matten neergelegd. Een prima oplossing vooreerst.


Tot nu toe kon ik Chiqo nog steeds verlijden om een boswandeling te maken. De loopjes later op de dag worden korter.



Chiqo slaapt wat meer en vind het vervelend als ik uit zijn gezichtsveld ben. En ja, hij is erg doof. Maar voor de rest: ‘still alive and kicking’ hoor!


Be safe, take care en kalm an.