nieuwe maan

Filmpje:

.
Titel: De nieuwe maan valt deze maand op 25 september. Dan staat de maan precies tussen de aarde en de zon en is de donkere kant van de maan naar de aarde gericht. Vanaf dan wordt de maan weer groter, wassende maan. Tot het volle maan is op 9 oktober.

Anyhow: Onlangs waren we bij een concert van Stephanie Struijk en Tim Knol. De Limburgse Stephanie schrijft persoonlijke verhaaltjes in liedjes. Toen ze in het Engels zong heette ze Stevie Ann. Nu ze Nederlands zingt gebruikt ze gewoon haar eigen naam.

Hierboven een archieffoto.

Voor de pauze zong Stephanie met haar band en erna Tim, ook met zijn band. Aanvankelijk was dit een tuinconcert georganiseerd door Het Podium in Hoogeveen maar de weergoden zaten daar niet op te wachten dus zochten de muzikanten een droog heenkomen in het grote theater De Tamboer.
Filmpje:

.
We gingen niet alleen voor de muziek. Sinds het voorjaar is ‘Het Podium’ de werkplek van zoonlief. Het werd een soort van #neemjemoedermeenaarjewerk. Zo leuk! En ja, we hebben genoten van het concert.

Still knitting socks
Met dit garen brei ik een paar echte herfstsokken.

Geverfd door Jeannet van Blij dat ik brei. Patroontje is geïnspireerd op Zigzagular Socks van ontwerpster Susie White. Naaldjes 2.25 en 64 steken.

Ik noem het Breigeluk! De combi van garen, patroon en naaldjes van Knitpro Zing.

Mijn sokkengarenstash is huge! Echt, ik kan nog jaren vooruit. Toch liet ik me weer verleiden. Linda van Wolhobby heeft een serie sokkengarens geverfd die ze de ‘kleurexplosie collectie’ noemt. En deze kerstvariant vond ik zo mooi! Kleur: ‘Santa’s sok’. En laat het nu over 92 dagen Kerst zijn! Mooi excuus om het garen toch te kopen. Zie nu: daar wordt je toch blij van!

Veren
Op onze wandelingen ligt er vaak een veertje op mij te wachten. Fijn want zo weet ik dat ik op de goede weg ben. Niet alleen letterlijk. Het is ook een teken dat je eigen Engel er altijd voor je is: een soort van ‘vergeet-dàt-nietje’.

Wanneer ik zo’n veertje goed bekijk dan zie ik dat het deel uit maakt van een heel verenpakket, een heel vogeltje. Zie nu deze veertjes. Op verschillende dagen gevonden.

Elk veertje heeft zijn eigen patroon, valt er eentje uit dan groeit er weer er een ander veertje met exact hetzelfde patroon weer aan. Want het moet natuurlijk kloppen, in het geheel. Net puzzelstukjes die ieder vogeltje zijn eigen uiterlijk geeft. Fascinerend toch!

De buitenste veertjes zijn van een Vlaamse Gaai. De middelste, zo prachtig gestipt, is van een Grote Bonte Specht, zie foto hieronder. (Bron: Meiner schöner Garten)

Ik verzamel de kleinste en mooiste veertjes in mijn agenda. De grote veren staan in een zilveren vaasje.

Laatbloeier

Een kadootje van de natuur. Zonnestralen door één van de laatste bloemen. Een Cosmea.

Lopen op het wad
Het was nog zulk mooi weer. Heerlijk om nog even op het wad te kijken. On the road again, voor de Instagrammers onder ons hier linkje. Wel even geluid aanzetten.

Met eb kun je zo lekker struinen op de zeebodem. Een eindeloze vlakte. En us Douwe: staart omhoog en snuit op de grond. Helemaal in zijn element.
Filmpje:

.
Gewoon een bakje koffie kunnen zetten op de pier van Holwerd. Happy vanlife!

Slotgroet
Like birds, let us leave behind what we don’t need to carry, grudges, sadness, pain, fear and regrets. Life is beautiful, enjoy it.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

though the truth may vary

.
Titel uit ‘Little talks’ van Monsters and Men door ‘The Running Mates‘. Het liedje is gebaseerd op een huis waar men al generaties woont. Eén van het oude echtpaar sterft. Ze zijn daarom uit elkaar gescheurd. Er is een verlangen naar contact, maar dat lukt niet. En ook het verlangen naar de tijden dat ze jong waren.

Includes paid promotion
Onlangs heeft een Scandinavische onderneming zijn werphengels in Nederland uitgegooid. En niet onopgemerkt. Deze online-handwerkzaak heeft alle, in de picture zijnde, handwerksters een goodiebox gestuurd. Ik zag, zo vluchtig kijkend in mijn socials, al bijna 15(!) keer veel lovende woorden over dit bedrijf voorbij komen.

Ik sta hier dubbel in:
1. Dat die ontvangers uitgebreid gaan unboxen en als makke schapen deze winkel promoten.
2. Als ontvanger, kun je je naam ‘in zetten’ als kortingscode. Zo krijgen je volgers 25% korting bij hun eerste bestelling. Je brengt dus, met je eigen naam, deze zaak onder de aandacht.

Waarschijnlijk is dit een grote speler in deze sector, gezien hun weggeefactie. Een sector waarin de real-winkels het al zo moeilijk hebben. Prima, dat deze onderneming aandacht wil, maar dat al die handwerksters door deze ‘spiegeltjes en kraaltjes’ meteen reclame gaan maken, hmmmm… Dat dus!

Nota Bene
Alhoewel ik bij bovenstaand zo mijn kanttekening plaats moet ik bekennen dat ook ik niet ‘zonder zonde’ ben. Ook ik ben ooit verleid met ‘spiegeltjes en kraaltjes’ door een wol-webwinkel. En ik moet toegeven, ik was erg gevleid en heb de goedgevige firma ook positief genoemd. Mia Culpa too! 

Still knitting socks
Enkelsokjes

Deze leuke sneakersokjes zijn van de pennetjes gegleden. Gekregen als restje.

Gewoon recht-toe-recht-aan, Hollandse hiel en bovenaan een muizentandje.

Herfstsokken
De pennetjes zijn alweer in beslag genomen.

Ik zocht in mijn stash voor een najaarskleurtje en dook deze op. 80% merino 20% polyamide.

Geverfd door Jeannet van Blij dat ik brei. Herfstige kan ik het niet maken. Patroontje is geïnspireerd op Zigzagular Socks van ontwerpster Susie White.

Zie nu hoe leuk het wordt!

Onzeker
Ik blink nergens in uit. Bovendien zit ik in het team ‘ik-doe-ook-maar-wat’. Ik hou van breien maar niet omdat ik dat zo goed kan. Het is gewoon fijn om te doen.

(foto: eerste sokkengarendeken met om elk lapje een randje donkerblauw)

Onlangs werd ik toch wel wat onzeker over mijn maaksels. Concreet: Ik was bezig met een mijn tweede restjesdeken. Ik had mijn werkwijze op verzoek uitgetypt.

Ik dacht dan wel de wijsheid in pacht te hebben tijdens uitschrijven van het patroon, maar dat was misschien niet zo. Alhoewel er vele wegen naar Rome deze deken leiden, maar dat terzijde. Leermoment: misschien is het beter om het ‘kennis verspreiden’ aan anderen over te laten wanneer je eigen kennis wat meer houtje-touwtje is.

En weer kom ik uit bij de tekst uit Baltimore: ‘Wanneer je je met anderen vergelijkt, zou je ijdel en verbitterd kunnen worden, want er zullen altijd kleinere en grotere mensen zijn dan je zelf bent’. En zo is het.

Ik heb mijn tweede deken in wording af gehaald en brei het opnieuw. Met de kennis van nu.

Paniek
Stabij Douwe is nog nooit echt in paniek geweest. De onweersbuien van afgelopen week lieten hem koud.

Tot afgelopen vrijdag. Tijdens een rondje lopen komen we andere wandelaars tegen. Ik ging aan de kant staan met Douwe kort aan de riem. De wandelaars waren nog niet eens voorbij toen hij schrok en om me heen stoof, zijn riem trok mij omver. Douwe weg, met riem achter hem aan. In mijn val liet ik die namelijk los.

Douwe rende terug het bos in. Gelukkig niet richting de provinciale weg maar toch… Ik schreeuwend achter hem aan, althans ik pakte het andere pad zodat ik hem tegen kon houden in de rondgang. Maar aan het eind van het bos, geen hond. Een man riep dat Douwe al op de Hoofdweg was, een heel eind van mij vandaan. Ik rennend die kant op.

F. kwam toevallig uit het pad waar Douwe in zou kunnen zijn gegaan. Nee, zij had Douwe niet gezien. Ok, dat wandelstuk is uitgesloten. Ik besloot richting huis te lopen, wie weet. Op de hoek van onze straat zag ik wat buren staan met Douwe aan de lijn!

Ik was zo geschrokken, zo in paniek, dat ik het spontaan op een huilen zette. En zij waren weer ongerust om mij, want de buren hadden dan Douwe wel, maar waar was zijn baasje? Eén buurman was mij al aan het zoeken. Die werd gebeld want de zoekactie kon worden gestaakt.

Een buur heeft Douwe en mij naar huis gebracht, zo lief. Douwe bekaf! En ik liep over van adrenaline. Het is goed afgelopen, gelukkig! Nu moet ik vooral ook niet bedenken wat er gebeurd zou kunnen zijn als…

Douwe is in paniek geschoten, door iets van de tegenliggers? Doordat hij weg spurtte ging de riem + handvat achter hem aan, dat vond hij vervolgens weer doodeng en daardoor bleef hij in blinde paniek verder rennen. Wel een paar kilometer!

Toen ik het voorval later aan Jan vertelde, kwamen de tranen alweer. Zo was ik geschrokken! We schaffen nu, voor de zekerheid, een koffertracker aan. Lees hondentracker.

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

and how I could

.
Titel uit ‘Green eyes’ van Coldplay. Hier in het klein gespeeld door Chase Eagleson en waarbij zijn zusje Sierra de tweede stem zingt. Coldplay zelf heeft het duo ook opgepikt, ze deelden een link op hun socials.

Een echt liefdesliedje wat Chris Martin ooit schreef voor een Amerikaans vriendinnetje. Een op country music geïnspireerde song. Coldplay bracht het in 2002 uit.

Zomergasten
In de laatste aflevering van dit seizoen was de psychiater Dessel van der Kolk te gast. Alhoewel ik het hele tv-programma van 3 uur niet afkeek viel me één fragment wel op.

Het stukje gaat over psychisch trauma en aartsbisschop Desmond Tutu (1931-2021). Hij had een rol in de Waarheids- en Verzoeningscommissie, waarin Zuid-Afrikanen publiekelijk getuigen over het leed dat hen is berokkend. Wat daar verteld werd was zo heftig, iedere aanwezige was kapot van de gruwelijke verhalen. Mentaal letterlijk stuk.

Dan zegt de bisschop: ‘Let’s sing and dance!’ Dat klinkt misschien raar in zo’n sfeer van gruwel, verdriet en ontzetting. Toch was dat de manier om gezamenlijk afstand te kunnen nemen van die overweldiging van leed.

Er is veel onderzoek naar wat trauma doet in het brein. Met daaraan gekoppeld hoe te handelen. Wat werk en hoe? Wetenschappers zijn zoekende. Maar het staat boven kijf: Wat Tutu voorstelde werkt ook. Zie het zo: Een baby die huilt en ongelukkig is daar ga je als vanzelf ook voor zingen en laat het erbij wiegen. Er gaat een helende werking vanuit.

(D. Gracia)

In onze Westerse wereld is het gewoon om heftige negatieve gevoelens weg te drinken of lam te leggende met pillen. Maar hoe goed is het om zang en dans in te zetten. Dit klinkt misschien gemakkelijk, maar dat bedoel ik niet zo. Ik ben gewoon onder de indruk van het optreden van Tutu en de uitwerking ervan op deze groep getraumatiseerde getuigen. Er leiden vele wegen naar Rome herstel.

(Het prachtige decor van zomergasten)

Ik heb zelf gelukkig geen ervaring met echte levens ontwrichtende trauma’s. Toch sprak dit fragment me zo aan dat ik het wilde delen.

Wat naar was in mijn kindertijd was de schooltandarts. Ik schreef hier al eens eerder over. Maar ik heb natuurlijk geen flashbacks van mijzelf als klein meisje in de grote tandartsstoel. Niet dat ik met graagte plaatsneem in die stoel hoor. Nu is mijn enige angst bij de tandarts hoe hoog de rekening uit zal vallen.

Laten we breien
Breien kan ook heel helend werken.
Onrust verdrijven door ritmisch je handen te laten werken.
Insteken, omslaan, doorhalen en af laten glijden. Insteken omslaan, doorhalen en af laten glijden.

En hup: een paar sokken voor Janlief.

Het patroontje komt uit de ‘Bleu Berry Waflle socks’ van Sandy Turner. Ik liet het reliefje maar niet doorlopen op de voet. Ik denk dat door het dragen van schoenen het ribbelsteekje dan zichtbaar achterblijft in de huid van Jan zijn voeten. Dat moeten we natuurlijk niet hebben: ribbelvoeten!

Restjes
Mijn omgeving weet dat ik graag handwerk. En zo komt het voor dat restjes overgebleven garen bij mij belanden. Al die bolletjes vang ik dan liefdevol op. Zo vond ik in een tasje vol garentjes deze:

Geen wikkel maar wel bijna een volle bol. Zo te zien echte sokkenwol. Ikzelf zou dit bolletje qua kleuren nooit gekocht hebben, wilde het bij het andere sokkenbolletjes voegen, maar bedacht me. Eerst maar opbreien. Zo zette ik een sok één op. En ik werd echt blij van het resultaat van deze kleurtjes. Zie nu:

Ik maak er sneakersokjes van, gewoon voor mezelf! Zo leuk!

Appelboom
In onze postzegel-achter-tuin staat al een jaar of twintig een appelboom. Ze gaf trouw elk jaar wat appels. Maar de laatste acht jaar kregen, ondanks uitbundige bloesems, de appels geen kans.

Afgelopen winter hebben we de boom voor een keer niet gesnoeid en zowaar kregen we nu wel appels.

Mijn hulp bij de oogst:

Oost-Indische Kers
De regenmeter had de afgelopen tijd niets te doen. De Oost-Indische Kers heeft met haar grijpgrage stengels ontdekt. Een prima plantensteun en nu voelt de regenmeter zich ook weer zinvol.

Mini-docu
Ik heb een mini-documentaire gemaakt over ‘de hond’. Sir David Attenborough was zo vriendelijk om deze docu van commentaar te voorzien.

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

bramen en zo

promenade van gebroken dromen

.
Hier het originele liedje is van de Amerikaanse Punkrockband Green Day. Over de eenzaamheid van een te drukke stad en dromen die niet uitkomen. Betreffende dat laatste: Weet je, het is goed om altijd dromen te hebben. Het geeft mij althans, perspectief voor de toekomst. Op welke wijze het uiteindelijk zal uitpakken weet niemand, het leven geeft je toch wel wat in het verschiet zit. Dus maak plannen, heb dromen en wees niet bang. En toch, hoe je het ook wendt of keert:

Filmpje
Onder de naam Acoustic Trench zet het baasje van Maple en Cherry stukjes muziek op You Tube. Maple wandelde een jaar geleden over de regenboogbrug. Ze wordt nog elke dag gemist door hondenzusje Cherry en haar baas. Maar Maple leefde een lang en gelukkig leven vol liefde. Een tweedehands hond met een verleden. Een rescuedog zoals dat heet.

Omdat Maple zo bang was voor onweer pakte haar baasje de gitaar voor haar, daar werd Maple altijd rustig van.

Ook het tweede hondje, Cherry is een vaste sitekick wanneer hij gitaar speelt. AT maakt er mooie, sfeervolle filmpjes van. Video’s waar, volgens mij, iedere onrustige geest vredig van wordt.

.
Van mijn musiceren raakt Douwe echter niet in een soort van relaxmodus. Meewarrig is het juiste woord van zijn gemoed richting mijn gitaarspel. Een blijk geven aan de ietwat sneue klanken.

Ach jongen, ik weet best dat ik niet speel zoals AT. Maar om meteen dekking te zoeken, is dat nou nodig?

Lopende werkje I
De sokken voor Jan vorderen gestaag. Ik gebruik het reliëfpatroonje van de ‘Bleu Berry Waffle socks’ van ontwerpster Sandy Turner. Zoals altijd heb ik mijn eigen systeem in sokkenbreien. Alleen het werkje in de sok gebruik ik van het patroon van Turner.

Lopend werkje II
Alweer even geleden vertelde ik hier dat ik een sjaal brei met een patroon van Drops, de ‘Happy Hour’.

Inmiddels heb ik aan het patroon zoveel veranderd dat alleen nog de vorm overeen komt met het originele design!

Ik meerder 2 steken aan 1 kant en minder 1 aan de andere kant. Hierdoor loopt de sjaal asymmetrisch. Dus per saldo meerder ik 1 steek om de toer. Zo wordt de sjaal breder en breder. Steeds meer steken op de naald dus. Dat stoort me niet, al toerend kom je in een soort cadans.

De vier kleurtjes Merino gebruik ik gewoon uit de losse pols. Op eigen gevoel dus.

Ik gebruik een ChiaoGoo rondbreinaald 3.5 mm, ik heb 4 strengen 75% merino, 25% nylon in de kleuren: beige, lime-green, tree-green, tuscan-red (laatste 3 van Bresni’s Wool.)

Herfstkleuren
Het bos laat een verkleuring zien. En op de grond tref ik per dag meer bladeren aan.

In het najaar verliezen de groene blaadjes hun kleur omdat de zon dan minder schijnt. Bladeren hebben veel zonlicht nodig voor aanmaak van chlorofyl of bladgroen. De kleuren oranje en geel zitten dan ook in het blad. Maar in de zomer kunnen we die tinten niet zien doordat het groen overheerst.

In de herfst schijnt de zon korter en staat lager. Minder zonlicht = minder chlorofyl. Het groen verdwijnt dan van de bladeren en komen de kleuren geel en oranje tevoorschijn.

Wanneer het ook nog kouder wordt hebben bomen het moeilijker om water op te nemen via hun wortels.

Om te voorkomen dat bomen meer vocht verdampen dan dat ze opnemen uit de grond laten ze hun bladeren vallen. ‘Droogtestress’ zorgt ook voor bladverkleuring en bladverlies. Zoals we nu zien.

“Worden de bladeren, geel en krom, kijk dan naar uw kachel om.” Ik heb een donkerbruin vermoeden dat dit gezegde nu nog niet op gaat.

Pas op: drokte!
Bij evenementen in onze regio hangen deze spandoeken over de weg. Nederlands: ‘Pas op: het is druk!’

Het is vol op het fluitenkruid, vlinders en andere insecten verdringen zich op de schermbloemen.

Slotgroet
‘Een vriendelijk woord wat vandaag van de boom valt
kan morgen vruchten dragen.’

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

het water

.
‘Waar het blauwe van de zee grenst aan de lucht en de grote zon leidt me naar huis.’  Een prachtig liedje van de Britse sing & songwriter Johnny Flyn samen met Laura Marling. Zij is ook bekend in de Britische folkrockscene.

‘The river is always my home. Please help me build a small boat. One that’ll ride on the flow.’
Bovenstaande foto is gemaakt in Zweden een paar weken terug.

De tekst is filosofisch. Het kan op vele manieren worden uitgelegd. Maar ik viel voornamelijk voor de sound van tweestemmigheid.

Het is niet een ingewikkeld liedje. Soms pak ik mijn gitaar en sluit me bij Johnny en Laura aan.

Still knitting socks

Er gleden weer een paar sokken van de pennen. Dit is mijn 200ste paar! Gebreid van een bolletje Opal, in de serie Herbstmelodie, de kleur: Maronenduft ofwel kastanjegeur. Ik ruik het er niet aan. Maar ik weet ook niet zo goed hoe kastanje ruikt.

Ik combineerde de wol met een knalblauw draadje. Twee identieke sokken, daar word ik altijd blij van.

Klaar om weg te geven! Klaar om een nieuw paar sokken op de pennen te zetten.

Ik word altijd onrustig als ik niet een paar sokken op de pennen heb staan. Raar maar waar!

Dus nieuw bolletje uit mijn stash opgedoken. Voor manlief. Hij draagt veel gebreide sokken, en heeft nu 8 paar in zijn la. Nóg 8 paar van de 15, want ze slijten natuurlijk door de (8) jaren heen.

Blueberry Waffle Socks, is een fijn patroontje. Ik gebruikte dit reliëfje al eens eerder.

Ik brei op 2.5 mm. Normaal doe ik sokkenwol, 4 ply op 2.25 mm, maar dit Engelse garen is net iets dikker. Wel 4 draads, dat betekent dat de draad uit 4 dunnere draadjes bestaat, die getwijnd zijn in één draad.

Bloemenpracht

De route die ik dagelijks met Douwe loop, komt langs een perceel weidebloemen. Zo mooi! Die wilde bloemen trekken niet alleen veel insecten aan maar ook reeën en andere zoogdieren.

Zo zag ik dat de korenbloem niet altijd blauw hoeft te zijn!

Us Douwe

Nog steeds koudwatervrees. Zo erg dat hij een teiltje water al eng vindt. Zijn bal lag achter een teiltje water, het duurde nogal even voordat Douwe de bal durfde te pakken. Ik dacht dat Douwe dit teiltje wel lekker zou vinden zo tijdens die warme dagen. Lekker pootjes afkoelen. Een badje zou hij toch te eng vinden. Nu: een teiltje is ook al tè eng!

Waar dat vandaan komt? Geen idee. In vorig leven verdronken, je zou het haast denken.

Het geeft niet hoor, wij zijn ook helemaal niet van die waterratten. Blijkbaar krijgt ieder de hond die bij hem (m/v) past.

Us Douwe heeft van nature veel contact met andere dieren. Elke keer weer zo bijzonder om te zien. Zo is Douwe een volmaakte paardenfluisteraar.

Heil & zegen
Heil betekent oorspronkelijk geluk. Zegen betekent het verlenen van een stukje Goddelijke of Bovennatuurlijke Bijstand. Het is het antoniem van onheil, pech of rampspoed.


Dus:
Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

road trippin’ with my two favorite allies

.
Titel uit Road Trippin’ van Red Hot Chilli Peppers. De tekst spreekt voor zich: On the road met mijn twee besties. Let’s go get lost!

6626 km
We zijn op pad geweest in Scandinavië, tot voorbij Poolcirkel.

Elke nacht op een andere plek, midden in de natuur. Zie de zwarte puntjes. Een reis van totaal 6626 km.

Wildcamperen mag alleen nog in Zweden, Noorwegen en Schotland. Met onze Citroën Jumper kunnen we overal komen. Het is een compacte ex-bedrijfsbus waar Jan deze camper van heeft gemaakt.

We stonden gewoon ‘into the wild’ met een vast bed en koffiezetapparaat. Dat dan weer wel. Zo fantastisch, waar het mooi is parkeer je de bus. Meestal aan het water. Schoon water waar we koffie van konden zetten.

Hoogvlakte
Ook stonden we een nacht boven de boomgrens. Nee, het was er niet koud en dat terwijl de wintersneeuw nog hier en daar zichtbaar was.

Zo stil, zo indrukwekkend!

Poolcirkel
En hoe hoger we kwamen, hoe dichter bij Poolcirkel hoe lichter de nacht.

Voorbij deze Artic Circle kan je midden in de nacht gerust de krant lezen. Zo s’avonds dacht ik dat het uur of 7 was maar in werkelijkheid was het dan al ver over bedtijd. Dat komt omdat de zon richting Noorpool in de zomer hoger staat dan thuis.

Grote grazers & ander vee
Omdat we allerlei binnendoor weggetjes reden zagen we regelmatig rendieren en elanden.

Het verschil tussen deze schijnherten of Capreolinae: Rendieren zijn kleiner max. 1.25m hoog, elanden schouderhoogte tot 2.40m. Rendieren leven vaak in kuddes, elanden zijn solitaire beesten.

In Noorwegen is er maar één hoofdweg richting Noorden. Maar ook deze is erg rustig. We kwamen meer schapen tegen dan auto’s. Verder hier veel Fjorden, pontjes en onverharde kronkelwegen.

Hieronder Møsjoen. Een prachtig typisch Noorse plaats.

Lezen & breien
Ik heb niet veel gebreid. Overdag waren we on the road, dan is er zoveel te zien dat ik het zonde zou vinden om met mijn neus in het breiwerk te zitten. Hier en daar een toertje. Ik mag ook graag lezen in de vakantie. Misdaadverhalen, heerlijk!

Tijdens één van de stops zag ik in de struiken een laars liggen. Ik durfde niet te kijken of er nog iets uit het schoeisel stak. Jan kon me gerust stellen, er zat geen lijk aan vast. Duidelijk: ik lees teveel Scandinavische thrillers. Later kwam Douwe trots aanlopen met een bot ter grote van een dijbeen!

Of hij had het plaats delict geruïneerd of hij is een cold case op het spoor. Hoe dan ook, bot ging mee naar huis. Jan ging namelijk niet uit van een misdrijf.

Aanwinsten
In de noordelijke landen ligt de breiwol in de supermarkt, gewoon naast de luchtverfrisser! Maar ik heb ook nog twee prachtige handwerkwinkels kunnen bezoeken.

Mijn vakantiebuit. Naast veel, heel veel stenen heb ik op de Poolcirkel een mooi vest gekocht, in de supermarkt die twee acryltjes. En in de wolwinkels die twee groene bollen voor sokken: echt Noorse wol. Dat bolletje Regia kun je ook in Nederland krijgen, maar het is toch zo leuk om even een bolletje in een Laplandse wolwinkel te scoren.

Us Douwe
Op de Poolcirkel was de wereld nog best wit en bevroren. Douwe was niet te houwe! Uitgelaten en rollebollend ging hij door de koude sneeuw.

We wisten wel dat we Douwe een plezier zouden doen om hem mee op reis te nemen. Hij zit graag in de cabine. Voordat wij rijklaar waren voor de volgende etappe zat hij al lang en breed voorin onze bus.

Doordat we in het wild kampeerden konden we Douwe rustig los laten, hij bleef keurig bij ons.

.
We probeerden in the middle of nowhere te staan zodat er geen weg langs de camper liep. Alhoewel de wegen in Lapland erg rustig zijn, is het fijner om van de weg af te staan.

Inmiddels zijn we alweer een aantal dagen op ons honk. Dus…

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

what will be, will be

.
1956: ver voor mijn tijd. Maar och zo mooi! De vertaling is eigenlijk: sommige dingen zijn niet te voorkomen. Het is gewoon zo. Daarmee hebben we het maar te doen. Maar hey:

Life is 10% what happens to you and 90% how you react to the situation. Op foto hieronder mij als ‘little girl’.

Boeken
Ik lees graag, maar zeker niet alles wat los en vast zit. Het komt dan ook veelvuldig voor dat ik enthousiast aan een boek begin en er na een aantal pagina’s al klaar mee ben.

Dan is een abonnement op de streamingsite StoryTel handig. Ik kan zo doorscrollen naar een ander boek. Maar zo makkelijk ik de, voor mij niet interessante boeken in de hoek werp, zo moeilijk kan ik afscheid nemen van de voor mij boeiende boeken. Ik blijf gerust nog een weekje in die sfeer & kan ongelofelijk balen dat het boek uit is. (Foto: een klein deel van mijn lievelingsboeken)

Bij een goed boek weet ik vaak ook nog waar ik hem las. Zo zat ik in Engeland 2001 in het boek ‘De Razende Stilte’, de tranen amper bedwingend. Zo’n mooi boek!

‘De crèche’ van Elle van Rijn, maar De Zevenzussen serie vond ik ook mooi en de Nicci French serie van de dagen van de week of Camilla Lackberg, de misdaadromans over Patrik Hedström en Erica Falck. Zo ik kan nog wel even doorgaan. De boeken die ik echt bijzonder vind staan in onze boekenkast. In, hoe kan het ook anders, een Billy!

Net als mijn breiprojecten die ik bij houd in Ravelry, zo houd ik de boeken die ik lees bij in Pinterest, ook per jaar. Waarom? Gewoon ik ben dol op lijstjes bijhouden.

Een beetje van mezelf en een beetje van Maggie  Drops
Al een tijdje heb ik deze shawl op de pennen. Ik had wat problemen met het Engelse patroon, dus die in de prullenbak* gegooid en een Nederlands patroon geprint van Drops. Drops is een garenmerk. Dit merk heeft een enorme database aan patronen op het World Wide Web staan. Ook veel goede in het Nederlands vertaalde patronen. Ik koos voor de ‘Happy Hour’ shawl*.

Maar hierbij liep ik vast met het ajour (gaatjes) gedeelte. Dus uiteindelijk mijn eigen ajourtje maar bedacht. Een repeterend patroon van maar 3 steken. De moeilijkheid is dat de shawl aan één kant meerdert en aan andere kant minderingen zitten. Dat is met ajour lastig om de juiste gaatjes op de juiste plek te krijgen. Tenminste bij mij. Maar zie nu: mooi toch! Strepen afgewisseld met ajour.

*Een prullenbak (ook wel prullenmand) is een bak of mand waarin je kleine zaken die niet meer nodig zijn weggooit.

Us Douwe
Het valt me op dat Douwe erg gecharmeerd is van andere dieren. Poezen & paarden worden met de hoogst voorzichtigheid benaderd.

Zo ook koeien. Zo prachtig!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

good riddance

.
Zanger Billie Joe Armstrong van de Californische punkband Greenday schreef dit nummer toen zijn vriendin naar Ecuador verhuisde. Hij probeerde er nuchter over te zijn, maar om zijn woede toch te tonen, noemde hij het nummer “Good Riddance” = “Opgeruimd staat netjes”. Met “Time Of Your Life” als ondertitel.

“Het gaat erom cool te zijn, te accepteren dat mensen in het leven verschillende kanten op gaan”, vertelde de dappere Armstrong, “Mensen komen in je leven en het is geweldig, maar ze lijken net zo snel uit je leven te gaan als ze binnenkwamen.”

‘People come into your life for two reasons: to love you or to teach you a lesson’.

Bril
Sinds deze maand ben ik brildragend. Ik had al een aantal jaren een leesbril. Toen kwam ik in een periode: ‘bril op, bril af’ tot ik daar zo klaar mee was dat ik naar Robtiek in Noordwolde toog. De aardige Rob meette mijn ogen en ja, ik zou wel beter af zijn met een dagelijkse bril.

Samen met dochterlief heb ik een montuur uitgekozen. En een weekje later kreeg ik hem opgezet.

Er ging een wereld voor me open. De tv is een stuk scherper, ik hoef niet meer te wisselen van leesbril +3 voor lezen, naar leesbril +2 voor computeren. En breien voor de tv: Super! Nu heb elk voordeel zijn nadeel: Ik zie opeens veel stof en vuiligheid in huis….

Ik voel me nog wel wat onzeker over mij met bril. Ik heb erg weinig reactie gehad uit mijn omgeving.

Of: Het staat bagger en men zegt dat niet. Of: Het valt niet op omdat deze bril blijkbaar past bij mijn gezicht. Gelukkig heb ik wel een compliment gekregen. Dank je wel Annemiek!

Ik ga er dus maar vanuit dat een ieder in mijn omgeving meteen aan mijn ‘nieuwe normaal’ gewend is geraakt.

Still knitting socks
Nummer 199 gleed van de pennen. Een paar voor Jan z’n vader. Hij is een trouwe drager van mijn gebreide sokken. Dus ik denk dat ik hem met dit paar ook wel blij kan maken. Het is me gelukt om twee identieke sokken te breien. Altijd weer een uitdaging in sokkenbreiland.

Ik ben nu begonnen met mijn 200 ste paar! Sinds 2006 ben ik aan het sokkenbreien. En ik heb er lol in. Duhu anders brei ik natuurlijk geen 200 paar.

Van sokjes maatje baby S tot sokken maat 47.
Van sneaker-sokjes tot over-knees voor de motorcross.

Hieronder twee paar die ik binnenkort weggeef.

Mijn eerste paar was ‘a mess’, but it doesn’t matter. Deze voet doet denken aan een klompvoetje. Niets mis mee, maar ik heb die niet. Ach al doende leert men.

Hierna had ik de smaak van het sokkenbreien te pakken. Elk jaar breide ik er wat meer.

Hierboven een grafiek van mijn sokkenmojo in getallen. Top: 2021 31 paar, zou ik dat in 2022 evenaren? Zit nu op paar 13, nog 18 (!) te gaan. We shall see, want hey, het is geen moeten.

Maar in die 16 jaar wel een duidelijke stijgende lijn. En nog altijd piepen er foutjes in de sokken maar okay het is handwerk dus uniek maar niet perfect. Mijn uitspraak altijd: wanneer je snel loopt zie je het niet!

Voordeel van sokken breien:
*Je maakt de ontvanger er blij mee. (Ik geef ze alleen aan mensen waarvan ik vermoed dat ze er blij mee zijn.)
*Het is een werkje waar nog eens een eind aan komt. (Ik brei één paar in 11 uur en 20 minuten.)
*Er zijn heel veel leuke verschillende sokkenwolletjes te koop. (Je weet gewoon dat je met 100 gram een paar sokken kan breien. Kopen, kopen, kopen!)
*Het breitje pas makkelijk in mijn rugzak. (Ik doe het werkje in een projecttasje in mijn tas, altijd bij de hand.)
*Je kunt er altijd en overal mee verder breien. (Elk ‘pauze’ momentje kan ik even een toertje weg prikken.)

Dus, een gevleugelde uitdrukking van Zuslief en mij: Never leave home without dit sokkenbreiwerkje!

Getallen
Ik ben wel van de getalletjes. Zo houd ik het aantal gebreide sokken bij in Ravelry. Ik hoor dat vrouwen (m/v) het jammer vinden dat ze niet weten hoeveel sokken ze al hebben gebreid. Ja, dat kan ik me voorstellen.

Ik heb het aantal gebreide truien ook niet bij gehouden want dat was vóór Ravelrytijd. Best jammer, maar hey, de wereld vergaat er niet van. Gelukkig hebben we de foto’s nog. Hierboven de Nijntje trui van dochterlief. Met veel plezier gemaakt indertijd!

Vakantie
Nog even en we gaan weer op reis. Voor mij begint de voorpret al door te snuffelen in de wegenatlas. Dit jaar Scandinavië.

Us Douwe
Ja, ik was boos! Heel boos! Douwe sloopte in no time onze mooie stokroos!

En daar laat ik het voor deze week even bij.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

wind of change

Titel van de Duitse band ‘The Scorpions’: Een lied dat het einde van de koude oorlog symboliseert. Maar hoe relevant nu ook weer! Opnieuw is er een issue tussen oost en west.

.
Toen Poetin Oekraïne inviel was het ineens oorlog met veel doden, vernielingen en vluchtelingen. Ik merk dat het minder prioriteit heeft in onze media. Maar, tja er is ook wel veel wat er speelt hier: Stikstof, gaswinning & energieprijzen. En toch, en toch: Er is ook hongersnood in Afrika. Kinderen gaan dood door gebrek aan graan vanuit het oorlogsgebied. We leven in 2022. Alles is mogelijk, toch? Hoe kan dit dan gebeuren? Waarom laten wij dit gebeuren?

En ik, ik maakte me óók druk over een hond die in volle zon opgesloten zat in een auto in onze straat. Zeven adressen bij langs gegaan om eigenaar van wagen mét hond op te sporen.

Met mijn boodschap was duidelijk: haal je hond eruit of zet je auto in schaduw… Dom volk!

Spoorloos
Kent u het programma ‘Spoorloos’ NPO 1? Volwassen kinderen die na lange tijd kennis maken met biologische ouders? Nou dat was het hier, in Haule, afgelopen zaterdag. Een light versie dan. Douwe ontmoette na een klein jaar zijn moeder en broertjes weer. Hieronder de ontmoedig tussen moeder en zoon.

.

We kregen sterk het idee dat de broertjes elkaar ook herkenden. Ze gingen gelijk spelen en hadden de grootste lol. Zo mooi om te zien!

Moederhond Fenny kreeg op 10 juli 2021 zevens puppy’s. Daarvan waren er zaterdag 6 bij elkaar. Douwe was nu echt de grootste van alle stabijtjes!

Fotomoment: Het was niet te doen om alle broertjes & mem netjes naast elkaar neer te zetten. Wanneer ze eindelijk netjes zaten ging nummer 7 ervandoor en de rest er achteraan.

Met baasjes erbij lukte het wel. Links moeders, in het midden Douwe met Jan. En… gelukkig hebben we de foto’s beelden nog. Douwe vond het fijn om de ontmoeting nog even terug te zien!

Still knitting socks
Na de regenboogsokken voor Hester, brei ik nu een paar voor Jan’s vader. Ik ben inmiddels bij de hak van nummer twee. Pa is 29 juni jarig, dan moeten ze dus af zijn. Maar dat lukt me denk ik wel.

Garen: Regia 4 draad: Black, Blue & Friends. Color nummer 03801. Naaldjes 2.25 KnitPro Zing 15 cm.

Knitting In Public Day

Ik zag op Instagram een oproepje van wolwinkel Van draad in Grou. In het kader van ‘World Wide Kitting In Public Day’ had Sytske in haar voortuin tafels en stoelen klaargezet om de knitters in de omgeving een plaats te geven mee te doen met deze KIP-dag op 11 juni.

Ik had het gelezen op de socials, dus toog ik zaterdagmiddag naar de winkel van Sytske. O, wat een mooie snoepwinkel! Nadat ik een bolletje sokkengaren had gescoord, schoof ik aan bij de andere vrouwen die lekker in het zonnetje zaten te breien en te praten.

Breisters van ver: Utrecht en Lelystad, maar ook van Harlingen, Dronryp, Aldeboarn, Grou, Leeuwarden, Roden, Heerenveen en Wolvega waren aangeschoven. Het voelde zo goed en gemoedelijk. Breisters zijn ook zo ‘hetzelfde’. Zooooo leuk!

En er was koffie & thee, koekjes & chocola! En voor alle breisters een kadootje, zo lief! Bedankt Sytske!

Thats all folks…

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!