lopende werkjes

Op dit moment heb ik drie lopende werkjes. Een paar recht-toe-recht-aan sokken. Deze keer regenbooggaren: Pairfect van Regia.

De Pairfect bollen zijn geniaal. Je krijgt twee identieke sokken. De draad begint met een geel stuk, deze wikkel je af en begint te breien. Voor de tweede sok geldt hetzelfde, stuk geel afwikkelen en gaan. Nu wilde ik een platte boord. De bol gaat uit van meteen boordsteek. Ik heb roze garen gebruikt voor het eerste stukje boord.

En zo doe ik de hak ook, alleen dan met een blauwe kleur. Dat is zo leuk aan handwerken, gewoon naar eigen inzicht je ding doen.

Het tweede lopende werkje is een sjaal van Lana Grossa: Gomitolo Molto. Het patroon kreeg ik bij aanschaf van dit garen op de breidagen, bij Ajoure. Nog niet heel ver maar het is wel een leuk werkje.

En de derde: Een plaid voor dochterlief. 49 of 64 granny squares haken. Als ik genoeg garen heb dan wordt het plaid 8 x 8 lapjes, anders 7 x 7. Of 56 lapjes voor 7 x 8, wie weet.

Tomeloos haken voor de kachel, heerlijk!

Ik ben een hamsteraar, ik kan het niet anders benoemen. Wat heb ik namelijk gedaan van de week? Ik ben weer met een big shopper naar de Zeeman gegaan en opnieuw 14 bollen Royal wol gekocht.

Ja, ik heb nog heel veel garen, echt. Maar nu lagen de bakken bij de Zeeman zo vol en kon ik van alle vier kleuren nog voldoende kopen voor een nieuw plaid. Bang dat ik een andere keer mis grijp daar. Raar hè… Het geeft me rust om mijn voorraad op peil te houden. Echt waar! Ik heb in een vorige leven waarschijnlijk veel schaarste mee gemaakt: daar komt zeker & vast die drang vandaan.

Het is momenteel best nattig in het bos. De regen laat zo zijn poelen achter. Wij geven niets om wat modderpoelen hè Chiqo!

Ondanks de modderpoelen, hier en daar, is het mooi in het bos. Nog net genoeg bladeren aan de bomen om de herfstkleuren niet alleen op de grond te laten zien.

druilerige dinsdag

In september zette ik voor manlief dit paar sokken op. Langgarens Super Soxx. Tussen de l.o.’s (lopende werkjes) van mij zit standaard een recht-toe-recht-aan sok. Het is fijn zo’n werkje bij me te hebben voor als ik in de wacht(kamer) zit. Maar na een tijdje wil ik zo’n werkje dan ook wel weer eens af hebben.

En zo had ik afgelopen weekend even wat meer tijd aan dit paar sokken besteed. Gisteravond waren ze af. Dus ‘mag’ ik weer een ander bolletje uit mijn stash (voorraad) opdiepen.

Het is toevallig dan het subtiele verloop van de blauwe kleur precies klopt: twee identieke sokken. Achteraf had ik dit paar op 2.25 mm naaldjes moeten breien. Met 2.5 mm vind ik ze iets los. Ik had 60 steken opgezet voor maat 41. Dat is eigenlijk te weinig maar uit ervaring weet ik dat 60 steken Jan beter past als 64.

Zie er ligt iets harigs ↗ onder de tafel! Hieronder een foto vanuit andere positie.

And then something completely different…
Jan en ik zijn geen shoppers. Eigenlijk hebben we een hekel aan kleren kopen. Het aantal keren dat we per jaar winkelen is dan ook echt op één hand te tellen.

En zo waren we zondag in Leeuwarden. We mijden de kleren- en schoenenwinkels gewoon. Maar de boekwinkel vind ik dan wel weer leuk. Dus heerlijk gestruind bij Van der Velde. Ik vond een tweedehands boek van Camilla Läckberg: ‘Oorlogskind’. Het vervolg van het boek welke ik nu lees, ‘Zusje’. Blij mee!
Läckberg heeft 10 literaire thrillers in deze reeks geschreven. Ik zit nu in deel 4 dus heb ik nog wel wat leervoer voor komende tijd.

Jan trakteerde zich, heel verrassend, op een motortijdschrift 😉 . In een andere winkel vond ik ‘Sokken om zelf te breien’. Dit boekje wilde ik al langere tijd graag hebben, maar voor de prijs €5.99 helemaal! Ook blij mee. Daarnaast nog vogelvoer en 2 gardes gekocht. Na een kopje koffie op het terras van Fire, reden we weer naar huis.

Via social media las ik dat het gevaarlijk is om mezenbolletjes in zulke groene netjes op te hangen. Meesjes kunnen er met hun pootjes in verstrikt raken. Helaas zat er bij dat bericht een foto van een dood vogeltje. Ik had het zónder foto ook wel gesnapt!

Ik vind het erg naar als mensen dierenleed delen met foto’s. Nee, ik sluit mijn ogen echt niet voor dierenleed, ik vind dit afschuwelijk! Maar die foto’s, die heb ik dan haarscherp in mijn geheugen zitten. Op onverwachte momenten zie ik die nare foto’s weer op mijn netvlies, ook wanneer dit totaal niet relevant is. Dat is ronduit lastig! Dat dus.

Natuurlijk ik wil de meesjes niet in gevaar brengen dus het systeem van een garde met voer in de boom overgenomen. Er wordt constant van gesnoept!

De KAL (Knit-A-Long) van KnitPro de ‘soktober‘ is afgelopen. Ik viel helaas niet in de prijzen. Maar ik vond het meedoen echt leuk! Dus de volgende KAL ben ik vast wel weer van de partij.

vijftien kaarsjes

15 jaar geleden zag onze hond Chiqo het levenslicht in Ter Idzard. Een hele leeftijd: 83 in mensenjaren volgens deze site. Chiqo is een kruising tussen een Friese Stabij en een Wetterhoun. Een Sta-bijna dus.

Toen Chiqo het nestje mocht verlaten, kwam zijn mandje in Oldeholtpade te staan. In 2014 is zijn mandje van nummer 5 naar nummer 9 verhuisd, twee huisjes opgeschoven dus. Net als zijn baas trouwens.

In het begin van onze relatie was er toch nog wat angst van mijn kant. Voordat Chiqo in mijn leven kwam, was ik namelijk erg bang voor honden. Ooit ontstaan als klein meisje, toen ik besprongen werd door een enthousiaste Boxer. Ik viel en had de krassen van zijn poten in mijn rug had staan. Dat die hond enthousiast was besefte ik toen natuurlijk niet. Ik kreeg vertrouwen in Chiqo, ik begreep steeds meer de honden-taal. Bij de weg: ik ben nog steeds bang voor honden die ik niet ken.

Chiqo is een echte scharrelaar. Liefst banjert hij los door het bos. En dan thuis weer lekker bankhangen. Een beetje doezelen & een beetje slapen.

Chiqo heeft zo wat oude-honden-kwaaltjes. HIJ IS DOOF! Wat? HIJ IS DOOF! Ook heeft hij wat last van rug slijtage, maar: still alive and kicking! Maar we weten dat Chiqo een hondje van de dag is.

Vandaag is het Chiqo’s feestje!

Maar morgen… die van mij! Ik ga naar de Breidagen in Zwolle. Het is zo heerlijk om me te vergapen aan alle wolletjes daar. In mei waren de Breidagen in Groningen. Toen ging ik heen met een missie, nu heb ik geen boodschappenlijstje. Maar ik weet dat ik vast wel met een mooi bolletje thuiskom! Wordt vervolgd!

granny’s squares

Voor dochterlief haak ik een plaid. Ik vind het fijn om met zo’n deken bezig te zijn. ‘Tomeloos haken’, lapje voor lapje! Die term komt van Saskia Laan. Het betekent zoiets als ‘mindlessness haken’. Tijdens het haken van ons tuinhek viel het me al op hoe rustgevend mindlessness haken is.

Ik heb nu 13 lapjes gehaakt van de ongeveer 70 dus nog 57 lapjes te gaan.
Tomeloos ‘Granny squares’ haken:

Vertaald: ‘Oma’s vierkantjes’, die naam komt van de eerste emigranten vanuit Europa in Amerika. Vanwege hun armoedige bestaan haalden ze oude sokken en truien uit om van dat garen vierkantjes te haken. Zo konden ze dekens breien van relatief weinig garen. Dit haakwerk werd vaak door de oudere vrouwen gedaan omdat zij niet meer deelnamen aan het arbeidsproces. Granny-square’s dus.

Natuurlijk hebben we kleuren uitgekozen die passen in het interieur van Sandor en Jildou. Zelfs poezeke Daley kleurt met haar vachtje bij de lapjes! Maar ik vind dat broer Bruce en zusje Abby er ook wel op mogen liggen hoor. 😉

Het okergeel is precies de kleur van het berkenblad!

Herfst, fijn! Door de bladeren struinen en ’s avonds de kachel weer aan. Ik geloof dat ik niet de enige ben die het fijn vindt dat de kachel weer brandt!

‘Autumn is a second spring when every leaf is a flower.’

rood met witte stippen

Dochterlief nam deze stoel een keer mee naar huis. Rugleuning al eens gebroken en geplakt. Jildou hoefde hem niet dus belande de stoel bij ons op zolder.

Onlangs toogde ik hem naar beneden omdat ik de Breibende op bezoek kreeg. Normaal staan er maar vijf stoelen om de keukentafel en ik had er nog een paar extra nodig. Eigenlijk stond het wel, zo afwijkende stoel rond de tafel. Dus deze stoel mocht blijven staan.

Natuurlijk was de stoel, zo wit, wel wat saai. Dus heb ik hem, onder toeziend oog van Chiqo, geschuurd.

Vervolgens rood geverfd.

En uiteindelijk er 241 witte stippen op geplakt. Dat is nog wel een dingetje: witte stippen plakken maar dan vooral niet symmetrisch. Mies mocht de stoel het eerst uitproberen.

En zo staat het dan, om onze keukentafel…
Een vrolijke stoeltje toch?

And now for something completely different.
Praktisch elke dag lopen Chiqo en ik door het Scheenebos. We lopen eerst over het evenementen terrein en passeren dan het dit bordje.

Onze stabijna loopt dan ook keurig aan de riem over het terrein. Als je aan de andere kant het veld op wilt lopen passeer je ook zo’n bordje, alleen hier staat dit op:

Huh? Het is me nooit opgevallen dat hier een andere tekst staat. Het bordje hangt er al lang. Hieruit blijkt dan maar weer eens dat een mens eigenlijk niet goed oplet. Je leest wat je wilt lezen en omdat je eerder het andere bordje las, met NIET, dénk of verwácht je dat dat ook aan de andere kant erop staat. Ik heb mijn verwarrende situatie op Facebook gedeeld. Want ja, hoe leg je dit aan je hond uit?

lopende werkjes II

In no-time vlogen de drie vakantieweken voorbij, Jan is maandag weer naar zijn werk vertrokken. Ook ik pak de dagelijkse dingen weer op.
Poe, wat gaat de tijd toch snel wanneer je plezier hebt!

Hier mijn projecttasje waar twee van de werkjes inzitten. Het lijkt op een toilettasje, en dat is het waarschijnlijk ook, maar ik gebruik dit tasje voor mijn l.w.’s.

Hier een up-date van mijn lopende werkjes.

Links de recht-toe-recht-aan-sok van een bolletje Regia Etude Color.
Ik haak een plaid voor dochterlief met Zeeman Royal. Rechts de eerste Granny’s. En in het midden, de gele sok van gele Hobbii Mayflower Class 1. Hier brei ik een ajourpatroontje in, de Black Rose. Ik had dit werkje mee naar het breicafé, hier in ons dorp. Niet handig: volgens mij heb ik net zoveel vóóruit gebreid als áchteruit!

Het boekje is een dwarsligger van de Bibliotheek. Ik had het mee op tijdens de motorvakantie. Super klein en handig dus wanneer je weinig bagage mee kunt nemen. Natuurlijk zat mijn e-reader ook in de bagage, maar ik vind het fijn om altijd een plan B te hebben. Want wat als de e-reader het niet meer doet? Daarvoor had ik die dwarsligger mee. Maar ik pakte steeds de dwarsligger. Ja, dat formaat handigt me wel! Dit is ‘Steenhouwer’ van Camilla Lackberg, De derde van deze serie van tien titels. Deze misdaadromans spelen zich af in het zuiden van Zweden, in Fjällbacka. Echt heerlijk om je daarin te verliezen.

De Chileense Jasmijn bloeit dat het haar lieve lust is. Zo fleurig zo op de tuintafel!

Onze lieve Chiqo, een bejaard hondje 14-1/2 jaar. Een hondje van de dag. Soms wil het allemaal niet zo, loopt hij wat stram en ontbreekt het hem aan energie. Maar het komt ook voor dat hij ineens enthousiast op zijn knuffel duik en er mee aan de haal gaat.

Chiqo is wat hard horend, ook hard luisterend trouwens.
Maar zo nu & dan doet Chiqo of hij bij de commando’s zit en voert hij zijn bevel gewoon goed uit… ‘CHIQO ZIT!’ roep ik dan… en jawel: TADAAA!

sloopknuffels

Kringloop-strooptocht. Heerlijk, neuzen tussen oude spulletjes op zoek naar kringloopgeluk. Vaak kom ik thuis met een blikje, een kledingstuk, een boek of een puzzel. Het maken van een kringloop-puzzel heeft een extra spannings-gehalte, je weet immers nooit of de puzzel compleet is. 😉
Ook haal er ik voor onze stabijna ‘sloopknuffels’, voor 10 cent koop ik dan zo’n knuffel. En Chiqo is er zo blij mee!

Het begon met een bootje-knuffel. Hij kon er tijden zoet mee zijn, tot deze knuffel een leeg vodje werd. Ik vond in een kringloopwinkel dezelfde boot, zodat we het oude vodje weg konden gooien

Na de sloop van de tweede boot geef ik Chiqo willekeurige knuffels waar hij vervolgens mee speelt en uiteindelijk sloopt.

Hier een hoopje sloopknuffels.

Hij sleept zijn knuffel overal mee naar toe. En haalt uiteindelijk vakkundig alle vulling uit de knuffel.

Maar nu laat Chiqo zijn knuffels links liggen. Het is vandaag zijn dag niet. Vanmorgen wilde hij al niet wandelen. Chiqo is wat onrustig en loopt met de staart laag. Een teken dat het niet zo wil vandaag, ondanks de pijnmedicatie. Ja, ouderdom komt helaas met gebreken. Zo ook voor onze 14 jarige Stabijna. (Stabij/Wetterhoun)