Allereerst wil ik de lezers van mijn blog bedanken voor de warme reacties op het overlijden van Guusje. Zo lief en steunend! Bedankt!
In 2018 kocht ik in Zwartsluis bij ‘Wol met Verve’ deze prachtige streng. Het is sokkenwol maar om die nu in schoenen te laten verdwijnen? Over dát onderwerp later meer in deze blogpost.
Ik zag dat ‘Siets aan de maak‘ een MAL (Make-a-long) gaat organiseren, vanaf januari. Het patroon wat gebruikt wordt is van ontwerpster Amilishly Boonstra. Een sjaal: ‘Segelschiff am See’.
Omdat deze sjaal mooi royaal is er en maar één streng ‘ander’ garen nodig is, leek dit me hét patroon. Een deel is gestreept en een deel ajour. Ik had nog een streng grijs, samen met nog een ander kleurtje uit mijn stash.
Ik heb gisteren het patroon gekocht. Lang leve Ravelry, zo handig en coronaproof. Ik ben er klaar voor.
Deze maand doe ik mee aan de fotochallenge van Makersdecember (van Mara en Nadja) op Instagram. Elke dag is er een ‘prompt’ ofwel een bepaald woord waar je een foto bij plaatst. De eigen interpretatie van het woord zorgt voor verrassende verschillen onder de deelnemers.
Ik merk dat ik de prompt’s soms filosofisch benader. Vaak ook niet. Maar gister was de prompt ‘Sustainable’ oftewel ‘Duurzaamheid’. Ik plaatste deze foto:
Deze Loesjespreuk is van de eerste golf, maar hoe relevant ook nu. Ik plaatste de tekst:
‘Hoe duurzaam moeten we überhaupt worden om de puinhopen van de mensheid nog recht te kunnen breien’.
Gisteren was de prompt ‘Hidden’, dan komen er diepzinnige gedachten in me op. Ik wilde deze prompt gebruiken om aandacht te vragen voor verborgen ziektes, aandoeningen en stoornissen.
Soms zou ik willen dat de ander even in mijn schoenen zou kunnen staan. Want het is niet uit te leggen wat bijvoorbeeld een bipolaire aandoening (bij mij dan) met je doet. En je ziet het namelijk niet.
Wat ik moet doen is meevieren met het getij, met de golven. Niet ertegen in zwemmen, dat heeft totaal geen zin. Maar ja, juist wanneer het stormt zwem ik tegen de stroom. Wil ik juist niet accepteren dat het stormt. En geloof ik er bovendien niet in dat storm overdrijft.
Maar ik heb deze prompt ‘Hidden’ niet besteed aan dit onderwerp. Te zwaar vond ik. Dat klinkt vaag en dat is het ook: want ik typ het hier wel op.
Mijn ‘Hidden’ op Instagram vandaag:
Ik vind het best wel jammer dat de mooiste sokken verborgen worden door je schoenen. Er piept wel een boordje boven de schoen uit maar daarmee zie je de hele sok nog niet. Best wel zonde.
Maar ja, het is ook zo wat om op kousenvoet door het bos te kuieren. Om deze gedachte kracht bij te zetten heb ik de stoute schoenen úitgetrokken en op mijn sokken door het bos gekuierd.
Ok eerlijk, 10 meter, maar toen was het beeld wel duidelijk.
Be safe, take care en kalm an!
En blijf dingen doen waar je blij van wordt.