een uiltje knappen

Zo ver weg, dat Chiqo mij niet eens opmerkte.
Even een uiltje knappen. Best wel een aparte uitdrukking vind ik.
Er zijn twee mogelijke verklaringen.
1. Uilen zijn nachtdieren en slapen dus overdag. Door de gedachte aan de overdag slapende uil kreeg uiltje de betekenis ‘dutje overdag’. Knappen betekent hier dan iets als ‘meepikken’.
2. Met uiltje wordt ook een de vlindersoort bedoeld. Wie zegt even een uiltje te gaan knappen, beweert eigenlijk dat hij een vlindertje gaat vangen. De uitdrukking is een soort grappend eufemisme: iemand wil niet toegeven dat hij een dutje wil doen, maar doet net alsof hij even weggaat om een vlinder te vangen. (onzetaal.nl)
O ik geeft het toe, ik vang zo heel wat vlinders!

Sokken 212 zijn af.

Een standaard paar, recht-toe-recht-aan ofwel plain vanilla socks. Gebreid van Bellalana Marathon, een garen uit Duitsland, mij onbekend merk. Nld 2.5, maat 43, 60 steken.

Voor het eerst heb ik de tijd bij gehouden. Ik was benieuwd hoe lang ik nu brei over een paar sokken. Elke keer wanneer ik het breiwerkje oppakte schreef ik de tijd neer. Wanneer ik het de pennen weer liet rusten dan schreef ik dit ook op. Een gedoe maar ik was té benieuwd hoe lang ik nu werkelijk over een paar sokken brei, dat ik dit er wel even voor over had.

Het viel me vooral op dat ik een ‘niet-constante’ breister ben. Hiermee bedoel ik dat wanneer ik tv kijk en brei ik ook regelmatig even niet-brei maar even de tv volg. Bij dit paar was ik consequent en breide ik door, óf breide ik niet. Alles voor de wetenschap.

De tijd opgeteld kwam ik op 5 uur en 40 minuten dus voor één paar sokken 11 uur en 20 minuten. Ik had verwacht dat ik 8 uur over één sok zou doen. Maar dat is dus niet zo.

Terugkomend op mijn vorige blogje: de bloedwaarde was wel afwijkend en medicatie is hierop aangepast. Het is niet zo dat ik mijn klachten daar op af kan schuiven. Soms dan gaat niet alleen je ‘denken’ met je op de loop maar ook de signalen die je lichaam uitzendt. Dus tijdelijk even een pas op de plaats om vervolgens de draad weer op te kunnen pakken. Het komt goed.

She’ll be right is een uitdrukking die komt van Nieuw Zeeland en betekend: het komt goed. ‘She’ betekend hier ‘alles’.

Advertenties

baantjes trekken

Hij wist precies waar hij heen wilde… De hele dag had hij al in de zon liggen bakken en wat afkoeling zou fijn zijn.

Even uitschudden en Chiqo kan er weer tegen. Z’n natte vacht houd hem nog wel even koel.

sokken

De sokken voor Janlief zijn af. Toen ik de eerste, een weekje terug, af had was de tweede ook zo klaar.
Nee, ik heb geen last van het ‘second-sock-syndrome’. Bij het ‘tweede-sok-syndroom breit de breister met veel plezier de eerste sok echter de tweede sok wil maar niet af komen. Een reden hiervoor kan zijn dat het ‘nieuwe’ er wel van af is en daardoor de tweede sok gewoon te saai is om te breien. Bij mij werkt dat niet zo. Mijn ‘tweede’ sokken zijn meestal snel af. Misschien omdat er al een sok, als voorbeeld, ligt en het verleidelijk is om sneller te breien. Immers ik zie hoe ver ik nog moet breien en ben ik daardoor geneigd om nog ‘eventjes’ door te breien tot de hak of teen.

Ik heb alweer een bolletje uit m’n stash opgediept voor een nieuw paar sokken. Gekocht op de Breidag in 2016. Een Italiaans bolletje van Lang & co: Super SOXX. Het worden een recht-toe-recht-aan sokken of zoals ze in het Engels zeggen: plain vanilla socks. Dit streepjesgaren leent zich niet voor ingewikkelde patronen.

Het is in een week tijd voorjaar geworden. Tijd om lekker in de tuin bezig te gaan. Zelfs onze tuin, maatje postzegel, heeft wel wat snoeiwerk nodig. Omdat het steeds vroor konden we de appelboom niet snoeien. Vandaag is ze flink gekortwiekt. We snoeien zoveel mogelijk bij afnemende maan. Dan is de sapstroom naar beneden gericht en is de kans op doodbloeden minder.

Onze stabijna* wordt is oud. Dertien lentes! De ene dag huppelt hij vrolijk mee en kan ik lekker de bos* in maar het komt ook voor dat de hond halverwege blijft staan. Dan wil hij niet verder. Geen idee waarom hij niet wil. Chiqo loopt soepel dus ik kan me niet voorstellen dat hij pijn in zijn gewrichten heeft of iets. Het zij zo. En zoals we denken, het zal wel met z’n leeftijd te maken hebben.

Over oud gesproken: Jiskepoes is met haar negentien jaar ook een bejaard dametje. Ze brengt haar dagen veelal slapend door, behalve als we zitten te eten. Dan komt ze er gezellig bij zitten. Lief poezebeest!

* Stabijna: Chiqo is nét geen Stabij, het is een kruising Stabij/Wetterhound.
* De bos: In het Stellingwerfs, een soort Drents dialect wat we hier spreken, hebben we het over Dé bos in plaats van Hét bos.

leesvoer

Mijn schoondochter attendeerde me al eens op deze schrijfster, Camilla Läckberg. Ik was onlangs begonnen in het eerste boek van deze Zweedse schrijfster. En nu nog veertig bladzijden dan heb ik “IJsprinses” uit. En inderdaad, wat een mooie schrijfstijl heeft Camilla. Het genre valt onder ‘literaire thrillers’ en ik moet zeggen, het is een page-turner. “IJsprinses” kwam uit in 2006, inmiddels heeft Läckberg nog elf boeken geschreven. Dus ik kan even vooruit!

De sokken die ik op de pennen heb staan zijn, voor Janlief.
Garen: Opal Classics, naald no. 2.5, vier recht twee averecht.

Maar mijn Stationzwaanshawl heeft even voorrang. De shawl moet eigenlijk eerst af. Vorige week sloot de KAL (Knit Along – samen brei project) van Puk Vossen. Er waren mooie prijzen te winnen bij deze KAL. Maar goed, die shawl van mij was gewoon nog niet af. Jammer, want ik zou dan niet meedingen met het prijzenfestival… dacht ik…
Wat deed Puk, ze verdeelde de prijzen over verschillende catagorieen. De breisters die de shawl inderdaad af hebben, de breisters die mee babbelden in de Ravelrygroep en diegene die hun Stationzwaanshawl op Instagram deelden. En zo leuk, in de catagorie Instagrammers won ik een prijs!

Yess!
Ik mocht een mooi patroon uitkiezen van de ontwerpster Renée Kies! Ik koos het prachtige sokkenpatroon “Greed”.

Vanmorgen was het heerlijk wandelen met onze Stabijna Chiqo. Winterse kou en een opkomende zon. Beide een frisse neus gehaald!

twaalfuurtje

Normaal gesproken ben ik op donderdag op mijn stageplaats. Aangezien ik er gisteren ook al was vanwege een cursus én ik in de tentamenweken zit op school, heb ik een dagje vrij gevraagd.
Tijd om met verslagen voor de studie bezig te gaan. Natuurlijk ook om de huishoudelijke dingen te doen.
Eigenlijk zou ik het wel fijn vinden om een paar kaboutertjes in huis te hebben, gewoon om mij wat te helpen bij die dagelijkse klusjes.
Ik heb ze nog niet ontdekt. Misschien moet ik ze lokken door lekkere hapjes bij de achterdeur te zetten…

Mijn Stationszwaanshawl vordert gestaag. Volgende week sluit de KAL (Knit Along – Samen-breiproject) Ik hoop dat ik de shawl dan af heb. Nog wel even een dingetje, het wordt een huge-shawl en er moet nog wel een stuk gebreid worden. In mijn vorige blog had ik al wat foto’s laten zien.

Ik ben een boek aan het lezen van Cornelie Egelie-Sprenger. Zij moet ook dealen met ups en downs vanwege manische depressiviteit (Bipolaire aandoening). Het boek is een verzameling van columns. Ik vind dit minder fijn lezen dan een ‘normaal’ boek, maar de inhoud is herkenbaar voor mij. Cornelie had zelf ook graag zo’n boek gelezen toen ze net de diagnose van deze psychische aandoening had gekregen, vandaar dat ze zelf in de pen is gekropen. In de media kwam ik nog een biografie tegen over een vrouw met deze kwetsbaarheid. ‘Karkas’ van Femke Schavemaker. Die staat dus ook nog op mijn lijstje van te lezen boeken. Blijkbaar is het ‘in’ om over je kwetsbaarheid te schrijven… Ik vind die extra aandacht niet verkeerd hoor. Meer openheid werkt de-stigmatiserend ofwel voor-oordeel-verlagend.

Zo tussen de middag ‘mag’ ik even een aantal stukjes van Cornelie lezen. Ze beschrijft haar leven met een nuchtere en humoristische stijl. Normaliseert waar mogelijke is. Een aanrader voor een ieder die iets meer over deze aandoening wil weten.
Lunchen doe ik natuurlijk niet alleen. Chiqo zit gezellig bij me te wachten op het laatste hapje.

Vandaag is februari gestart. In de tuin doen de sneeuwklokjes het goed. En zo fijn nu echt te merken dat de dagen alweer lengen!

208

Sinds ik heb leren sokken-breien, zo’n vijftien jaar geleden, heb ik  tweehonderacht paar gebreid. Eigenlijk gaat er bij sokken breien nooit echt iets mis. Dat maakt het ook zo leuk. Past altijd!

Eerder ging het één keer echt mis. De sokken die ik breide konden niet in de was. Dus vond de eigenaar van die sokken, een klein vervilten paar na de wasbeurt. Ik vond het zo sneu dat ik snel een tweede paar voor hem breide. Van betere kwaliteit wol! In drie dagen waren ze af.

Na zoveel sokken gebreid te hebben weet ik wel zo’n beetje welk garen mooi blijft. Toch kan ik vol gaan voor een mij onbekend merk hoor. Zo kocht ik ook dit garen. In Portugal. Ik diepte het bolletje op uit mijn stash (voorraad) en ging aan de slag om een paar voor zuslief te breien. Ik kan haar altijd wel verassen met een paar zelfgebreide sokken. Aangezien haar verjaardag met rasse schreden dichterbij komt zette ik op twee januari een sok op en zes januari kantte ik de tweede sok af. Het viel me al op dat het garen zo ‘los’ breide.

Raar want het garen was toch echt voor nld 2.5 mm en net zoals ik anders brei. Maar goed, zal wel ‘los’ lopen… ja, dus! Na blocken werden het slobbersokken…

Pfff…daar zit je dan uren op de breien. Misschien krimpen ze nog wat in de was. Het proberen wel waard. In ieder geval is het geen paar om iemand mee te verassen.
Dus zus…deze verjaardag geen zelfgebreide sokken van mij!

Wat heerlijk om vanmorgen weer eens een wandeling in de zon te maken. Het was de laatste dagen hier grijs en zacht. Nu koud en zonnig. Dit heeft mijn voorkeur toch wel hoor! Die zonnestralen, heerlijk!

Ook Chiqo pakt z’n loopje weer op. De hele week wilde hij niet mee wandelen. Angst dat er toch weer vuurwerk afgestoken ging worden.
Sinds gisteren loopt hij weer vrolijk met me mee.

station zwaan shawl kal

Sinds zaterdag doe ik mee met de kal van Puk Vossen. Kal staat voor Knit Along, een samenbreiproject.
Samen starten en breien aan hetzelfde project. Puk Vossen ontwierp al eerder het patroon van deze shawl. Leuk om mee te doen en te volgen hoe het de andere breisters vergaat. Op Instagram #stationszwaanshawl en in de Ravelrygroep van Puk Vossen komen de leukste projectfoto’s voorbij.
Deze kal brei ik met een bijzondere bol garen, een verrassingsbol, gekregen van zuslief. Ze wikkelde allerlei kleine dingentjes in de bol. Ik ben benieuwd wat ik tegen kom tijdens het breien!
Garen: Delight van Drops, naald: 3.5 mm.
Hier mijn beginnetje.

De donkere dagen voor kerst…Vanaf 12 december gaat de zon al vroeg onder (16:28) en de laatste zonsopgang (08:48) is omstreeks 30 december. Als het dan ook nog mistig is en de zon zich achter een dik wolkendek bevind lijken de dagen alleen nog maar donkerder.
Maar in Nederland hebben we natuurlijk geen klagen als we ons vergelijken met de Noordelijker landen.
We breien ons er wel doorheen!

Vertrouwen is…
ervan overtuigd zijn dat het goed is,
wat er ook gebeurd