good riddance

.
Zanger Billie Joe Armstrong van de Californische punkband Greenday schreef dit nummer toen zijn vriendin naar Ecuador verhuisde. Hij probeerde er nuchter over te zijn, maar om zijn woede toch te tonen, noemde hij het nummer “Good Riddance” = “Opgeruimd staat netjes”. Met “Time Of Your Life” als ondertitel.

“Het gaat erom cool te zijn, te accepteren dat mensen in het leven verschillende kanten op gaan”, vertelde de dappere Armstrong, “Mensen komen in je leven en het is geweldig, maar ze lijken net zo snel uit je leven te gaan als ze binnenkwamen.”

‘People come into your life for two reasons: to love you or to teach you a lesson’.

Bril
Sinds deze maand ben ik brildragend. Ik had al een aantal jaren een leesbril. Toen kwam ik in een periode: ‘bril op, bril af’ tot ik daar zo klaar mee was dat ik naar Robtiek in Noordwolde toog. De aardige Rob meette mijn ogen en ja, ik zou wel beter af zijn met een dagelijkse bril.

Samen met dochterlief heb ik een montuur uitgekozen. En een weekje later kreeg ik hem opgezet.

Er ging een wereld voor me open. De tv is een stuk scherper, ik hoef niet meer te wisselen van leesbril +3 voor lezen, naar leesbril +2 voor computeren. En breien voor de tv: Super! Nu heb elk voordeel zijn nadeel: Ik zie opeens veel stof en vuiligheid in huis….

Ik voel me nog wel wat onzeker over mij met bril. Ik heb erg weinig reactie gehad uit mijn omgeving.

Of: Het staat bagger en men zegt dat niet. Of: Het valt niet op omdat deze bril blijkbaar past bij mijn gezicht. Gelukkig heb ik wel een compliment gekregen. Dank je wel Annemiek!

Ik ga er dus maar vanuit dat een ieder in mijn omgeving meteen aan mijn ‘nieuwe normaal’ gewend is geraakt.

Still knitting socks
Nummer 199 gleed van de pennen. Een paar voor Jan z’n vader. Hij is een trouwe drager van mijn gebreide sokken. Dus ik denk dat ik hem met dit paar ook wel blij kan maken. Het is me gelukt om twee identieke sokken te breien. Altijd weer een uitdaging in sokkenbreiland.

Ik ben nu begonnen met mijn 200 ste paar! Sinds 2006 ben ik aan het sokkenbreien. En ik heb er lol in. Duhu anders brei ik natuurlijk geen 200 paar.

Van sokjes maatje baby S tot sokken maat 47.
Van sneaker-sokjes tot over-knees voor de motorcross.

Hieronder twee paar die ik binnenkort weggeef.

Mijn eerste paar was ‘a mess’, but it doesn’t matter. Deze voet doet denken aan een klompvoetje. Niets mis mee, maar ik heb die niet. Ach al doende leert men.

Hierna had ik de smaak van het sokkenbreien te pakken. Elk jaar breide ik er wat meer.

Hierboven een grafiek van mijn sokkenmojo in getallen. Top: 2021 31 paar, zou ik dat in 2022 evenaren? Zit nu op paar 13, nog 18 (!) te gaan. We shall see, want hey, het is geen moeten.

Maar in die 16 jaar wel een duidelijke stijgende lijn. En nog altijd piepen er foutjes in de sokken maar okay het is handwerk dus uniek maar niet perfect. Mijn uitspraak altijd: wanneer je snel loopt zie je het niet!

Voordeel van sokken breien:
*Je maakt de ontvanger er blij mee. (Ik geef ze alleen aan mensen waarvan ik vermoed dat ze er blij mee zijn.)
*Het is een werkje waar nog eens een eind aan komt. (Ik brei één paar in 11 uur en 20 minuten.)
*Er zijn heel veel leuke verschillende sokkenwolletjes te koop. (Je weet gewoon dat je met 100 gram een paar sokken kan breien. Kopen, kopen, kopen!)
*Het breitje pas makkelijk in mijn rugzak. (Ik doe het werkje in een projecttasje in mijn tas, altijd bij de hand.)
*Je kunt er altijd en overal mee verder breien. (Elk ‘pauze’ momentje kan ik even een toertje weg prikken.)

Dus, een gevleugelde uitdrukking van Zuslief en mij: Never leave home without dit sokkenbreiwerkje!

Getallen
Ik ben wel van de getalletjes. Zo houd ik het aantal gebreide sokken bij in Ravelry. Ik hoor dat vrouwen (m/v) het jammer vinden dat ze niet weten hoeveel sokken ze al hebben gebreid. Ja, dat kan ik me voorstellen.

Ik heb het aantal gebreide truien ook niet bij gehouden want dat was vóór Ravelrytijd. Best jammer, maar hey, de wereld vergaat er niet van. Gelukkig hebben we de foto’s nog. Hierboven de Nijntje trui van dochterlief. Met veel plezier gemaakt indertijd!

Vakantie
Nog even en we gaan weer op reis. Voor mij begint de voorpret al door te snuffelen in de wegenatlas. Dit jaar Scandinavië.

Us Douwe
Ja, ik was boos! Heel boos! Douwe sloopte in no time onze mooie stokroos!

En daar laat ik het voor deze week even bij.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

wind of change

Titel van de Duitse band ‘The Scorpions’: Een lied dat het einde van de koude oorlog symboliseert. Maar hoe relevant nu ook weer! Opnieuw is er een issue tussen oost en west.

.
Toen Poetin Oekraïne inviel was het ineens oorlog met veel doden, vernielingen en vluchtelingen. Ik merk dat het minder prioriteit heeft in onze media. Maar, tja er is ook wel veel wat er speelt hier: Stikstof, gaswinning & energieprijzen. En toch, en toch: Er is ook hongersnood in Afrika. Kinderen gaan dood door gebrek aan graan vanuit het oorlogsgebied. We leven in 2022. Alles is mogelijk, toch? Hoe kan dit dan gebeuren? Waarom laten wij dit gebeuren?

En ik, ik maakte me óók druk over een hond die in volle zon opgesloten zat in een auto in onze straat. Zeven adressen bij langs gegaan om eigenaar van wagen mét hond op te sporen.

Met mijn boodschap was duidelijk: haal je hond eruit of zet je auto in schaduw… Dom volk!

Spoorloos
Kent u het programma ‘Spoorloos’ NPO 1? Volwassen kinderen die na lange tijd kennis maken met biologische ouders? Nou dat was het hier, in Haule, afgelopen zaterdag. Een light versie dan. Douwe ontmoette na een klein jaar zijn moeder en broertjes weer. Hieronder de ontmoedig tussen moeder en zoon.

.

We kregen sterk het idee dat de broertjes elkaar ook herkenden. Ze gingen gelijk spelen en hadden de grootste lol. Zo mooi om te zien!

Moederhond Fenny kreeg op 10 juli 2021 zevens puppy’s. Daarvan waren er zaterdag 6 bij elkaar. Douwe was nu echt de grootste van alle stabijtjes!

Fotomoment: Het was niet te doen om alle broertjes & mem netjes naast elkaar neer te zetten. Wanneer ze eindelijk netjes zaten ging nummer 7 ervandoor en de rest er achteraan.

Met baasjes erbij lukte het wel. Links moeders, in het midden Douwe met Jan. En… gelukkig hebben we de foto’s beelden nog. Douwe vond het fijn om de ontmoeting nog even terug te zien!

Still knitting socks
Na de regenboogsokken voor Hester, brei ik nu een paar voor Jan’s vader. Ik ben inmiddels bij de hak van nummer twee. Pa is 29 juni jarig, dan moeten ze dus af zijn. Maar dat lukt me denk ik wel.

Garen: Regia 4 draad: Black, Blue & Friends. Color nummer 03801. Naaldjes 2.25 KnitPro Zing 15 cm.

Knitting In Public Day

Ik zag op Instagram een oproepje van wolwinkel Van draad in Grou. In het kader van ‘World Wide Kitting In Public Day’ had Sytske in haar voortuin tafels en stoelen klaargezet om de knitters in de omgeving een plaats te geven mee te doen met deze KIP-dag op 11 juni.

Ik had het gelezen op de socials, dus toog ik zaterdagmiddag naar de winkel van Sytske. O, wat een mooie snoepwinkel! Nadat ik een bolletje sokkengaren had gescoord, schoof ik aan bij de andere vrouwen die lekker in het zonnetje zaten te breien en te praten.

Breisters van ver: Utrecht en Lelystad, maar ook van Harlingen, Dronryp, Aldeboarn, Grou, Leeuwarden, Roden, Heerenveen en Wolvega waren aangeschoven. Het voelde zo goed en gemoedelijk. Breisters zijn ook zo ‘hetzelfde’. Zooooo leuk!

En er was koffie & thee, koekjes & chocola! En voor alle breisters een kadootje, zo lief! Bedankt Sytske!

Thats all folks…

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

but don’t think twice, it’s all right

.
Titel van Bob Dylan’s gelijknamige liedje, gecoverd door Jack en Daisy.

Rondje velden
Wat kan de natuur toch prachtig zijn! Erwin Bette komt uit Oost-Friesland in Duitsland. Ik volg hem al een hele tijd op de Socials. Hij maakt prachtige foto’s. Zie deze nou! Zo vol vertrouwen gaat het kalfje dapper achter zijn moeder aan. De wereld tegemoet.

Lytse sokjes
Bij ons in de buurt kregen we bezoek van een ooievaar. De grote vogel vloog met een klein, heel klein meisje naar het goede adres. Fotocredit: zoonlief.

Deze kleine sokjes verdwenen daar in de brievenbus.


Regenboogsokken
Nog een paar voor één van de schoondochters.


Een knoopje maakte dat het garen niet meer perfect doorloopt. O, ik kan daar zo van balen…


Maar toe-maar, het is zinloos om in dat gevoel te blijven hangen. Gewoon doorbreien. Wanneer ze hard loopt zie je het echt niet. Bij mijn vinger de plaats van het knoopje in het garen.

Wel heb ik de andere sok omgekeerd gebreid. Gewoon wol af wikkelen en weer op wikkelen. Zo heb je tenminste twee hélé verschillende sokken. Dat is beter dan twee bijna gelijksen!

Us Douwe
Ondanks dat hij pubert snapt Douwe de woorden ‘Wacht’, ‘Los,’ ‘Zit,’ ‘Af’ & ‘Kom’ goed. Meestal laat hij dan ook het gewenste gedrag zien. Bovendien kan Douwe al goed op ons huis passen, hij kan best wat uurtjes alleen zijn.

’s Avonds is het: ‘Mooi in je mandje!’. En hierna laat hij zich niet meer horen tot de volgende morgen. Er zit nog wel eens een misse nacht tussen hoor, dat staat hij om 5 uur al naast Jan zijn kant van het bed. Zo van: ‘De vogels fluiten dus ik ben ook wakker!’ Jan maant hem dan weer naar zijn mand.

Grasrand
De bermen staan zo volop in bloei.

Ik kan me niet herinneren zoveel klaprozen gezien te hebben. De foto ’s zijn genomen op de Jokweg, De Hoeve.

Lang leve het ‘Niet-maai beleid’.

Jolly Jumper

Onze camper is ietwat opgepimt. Met bestickering is ons busje nog mooier.

Nu vielen we al op. Bij camperplaatsen is onze bus altijd de kleinste. Maar nu ook nog de mooiste. Dank aan Jan zijn zoon Leon.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

just forget the world

.
Ik kwam deze prachtige cover tegen, van Sam Bettens. Toen heette hij nog Sarah. ‘Chasing cars’ van Snow Patrol.

Een paar woorden uit de mooie tekst: even liggen, gewoon liggen en de wereld even vergeten.

Vergaloppeerd
Hoe het begon: ik kocht een jurk met bijpassend garen. Vervolgens kocht ik een Engels patroon: ‘Take it all’. Hieronder voorbeeld van de sjaal.

Ik dacht zo: een mooie uitdaging zo’n Engels patroon. Ik zou gewoon het patroon stukje voor stukje gaan ontleden. Easy peacy! Ik had een A4 geprint met alle Engelse breitermen vertaald. Zover was ik ook al.

Toen begon ik te dralen. Eerst met het garen. Twee kleuren? Drie kleuren? Nee, vier kleuren! Ik liet Jildou kritisch meekijken. Wit erbij? Nee, dat is te wit, grijs erbij dan? Nee, dat matcht ook niet. Dus ten lange leste het witte garen met thee een beige look gegeven. Helemaal goed!

Zoals te zien: voor ‘bolletjes wikkelen’ krijg ik geen sticker.

En het garen kwam in een blikje. Het ‘gewoon’ beginnen met breien schoof ik steeds verder voor me uit. Want eigenlijk liep ik bij de eerste Engelse zin van het patroon al vast! Een soort van paniek overviel me. Ik kan dit gewoon niet.

Woordblindheid
Zo heette dyslexie vroeger. Ik vertelde al eens eerder dat ik een tikje van de dyslexie-molen heb gehad. Ik lees langzaam, maakt spelfouten en de mij vreemde talen, daar kan ik geen chocola van maken. Dat laatste is dan wel weer een beetje jammer.

Wanneer ik een Engelse weblog lees dan ben ik eindeloos aan het kopiëren en plakken in ‘vertalen.nu’. Op Insta is dat makkelijk, het knopje ‘vertalen’ is vaak de oplossing om de tekst voor mij leesbaar te krijgen.

Wanneer er ook nog tijdsdruk of een andere lastigheid meespeelt schiet ik in de paniek en blokkeer ik met lezen. Dit bij apparaten waarbij je al lezend iets moet doen bijvoorbeeld.

Zo heb ik eens in Oostenrijk 20 euro laten verdwijnen in een benzinepomp-automaat:
1. Uitleg in geschreven Duits / Engelse taal.
2. ’s Morgens vroeg (telt ook mee).
3. Tanken & betalen dus dubbele actie.
Geld kwijt en geen druppeltje benzine in de tank… Anyhow: misschien was het kiezen van een Engels patroon ook niet echt een slimme actie met de zelfkennis die ik inmiddels bezit.

Happy Hour
Omdat het garen vanuit het blikje mij riep, zocht ik een oplossing. Die vond ik in een Nederlands patroon van Drops. De ‘Happy Hour sjaal’ voorbeeld hieronder.

Dezelfde vorm van sjaal, ook een afwisseling in strepen en ajour. Knopje ‘print’ en ik kon los!

Ik gebruik een ChiaoGoo rondbreinaald 3.5 mm, ik heb 4 strengen 75% merino, 25% nylon in de kleuren: beige, lime-green, tree-green, tuscan-red (laatste 3 van Bresni’s Wool.)

Geluk is de kunst een boeket te maken van de bloemen waar je bij kunt! Ik zeg: amen!

Still knitting socks
Voor dochterlief, maatje 40. Garen: Regia Desing Line Kaffe Fasset. Naald 2.25 mm.

Patroontje: Toer 1: 3 recht 1 overslaan. Toer 2: 3 recht 1 overslaan. Toer 4: alle toeren recht. Dit herhalen.

Vogeltjesgeluk
Hieronder een filmpje van de laatste dag dat de vogeltjes nog in het huisje woonden.

.
De testfase: testing wings! Om de beurt fladderden ze met hun vleugels. En op vrijdag zijn ze dan voor het eggie gaan vliegen. Zeven piekjes! Een hele prestatie voor het ouderpaar.

En wat doe je dan als je uitvliegt? Even kennismaken met de buren! Deze foto maakte buurvrouw, zo leuk!

Wanderlust
Janlief is weer thuis met 3106 km op de Ducati-teller. Hij was namelijk een aantal dagen op de motor weg. Door Duitsland, Oosterijk en Slovenië. Fijn dat Jan weer thuis is en dat vond Douwe ook!!

Wanderlust is het verlangen om op pad te gaan, uit je eigen leefwereld te treden en de wereld te ontdekken.

Us Douwe

Lekker even wegkruipen bij de baas, daar ben je nooit te groot voor hè Douwe!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

ik mis je nu al

.
Titel uit: ‘Mis je zo graag’ van Claudia de Breij en Waylon. Zo toepasselijk! Tekst hoef ik niet te linken, luisteren naar liedje make sense!

Jan is een kleine week op pad met de Ducati, tent & toebehoren. Hij kan zich prima alleen vermaken. Aanvankelijk was het plan iets anders. Maar het leven veegt vaak de vloer aan met onze plannen.

Still knitting socks
One done, one to go! Sokken voor dochterlief.

Het is lastig om de tweede sok identiek te krijgen. Bij mij is het vaak zwart of wit. Dus dan totaal anders: ik heb het bolletje andersom opgewonden, zo krijg je nimmer twee dezelfde sokken.

Handwerkbeurs
Al voor de 18e keer slaat de handwerkbeurs zijn stands op in Zwolle. Voor zover ik weet was ik er alle voorgaande edities bij. Vaak samen met moeder en zus. Ook vaak alleen.

Alhoewel er allerlei snoepgoed op de socials voorbijkomt en ik dus enorm twijfelde om toch een ritje naar Zwolle te rijden, blijf ik thuis. Want…
1/ de drukte: het is net een kippenhok vol kakkelende vrouwen (m/v).
2/ ik heb echt, echt, echt geen garen nodig.
3/ ik heb echt, echt, echt geen borduurpatronen nodig.
4/ ik heb ook laadjes vol quiltlapjes.

Ik denk gewoon dat het slim is mezelf even niet bloot te stellen aan alle mooie & verleidelijke prikkels.

Huisje overvol vogelgeluk
.

Us Douwe
Jan gaat elke avond met Douwe op pad. Er is veel natuur rondom ons dorp. Het is er stil. Douwe rent dan als een stabij in het rond. Alle energie eruit. Nee, hij gaat niet achter reeën aan. Wanneer Jan reeën ziet dan lijnt hij Douwe aan, zodat die reeën die een plekje voor de nacht zoeken met rust gelaten worden.

Nu Jan op pad is, is het uitlaten van Douwe in de avond ook mijn taakje.

Douwe heeft nog steeds koudwatervrees. Geeft niet, zo heb je ook geen natte hond in de auto. Elk nadeel…

Gisteren bij Nijeholtpaaster Beach, aan het riviertje de Lende.

Gelukkig klaagt hondlief niet als hij aan de lijn moet.

Ik probeer één keer per dag ergens naar toe te gaan waar hij los kan.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

een leven met liefde is een leven dat geleefd is

.
Titel uit Supermarket Flower van Ed Sheeran. Hier tekst.

Dit liedje speelde de dominee tijdens de herdenkingsdienst in 2017. Die laatste zondag van het kerkelijk jaar worden de overleden gemeenteleden van dat jaar herdacht. Zo ook onze moeder.

Elke keer als ik dit nummer hoor dan denk ik aan haar. Ik mis haar enthousiasme en positiviteit.

Hier dierbare foto’s. Vooral ook het zo herkenbare handschrift van mijn moeder.

Moederdag: ik ben zelf al 31 jaar moeder. Van ma hoefde ik niet langs te komen, immers nu had ik zelf moederdag. Natuurlijk kon ik het niet laten om toch langs te gaan met een bloemetje.

Still knitting socks
Een paar voor dochterlief Jildou. Zij is onbetwist de grootste draagster van mijn sokken! Gedeelde plaats met mijn manlief.

Garen: Regia Desing Line Kaffe Fasset. Naald 2.25 mm. Patroontje erin. Ik weet zo niet hoe die heet.

Het gaat zo:  1 toer: 3 recht 1 overslaan. Toer 2: 3 recht 1 overslaan. Toer 4: alle toeren recht. Dit herhalen.

Us Douwe
We waren laatst een weekend weg naar Rijssen. Bij de camperplaats lagen allerlei grote groene matten. Thuisgekomen vonden we dat ook wel wat voor us Douwe. Onze achtertuin is nogal een tegelvloer. Van de zomer warmt dat enorm op, dus kochten we ook een ‘grasmat’ voor hem. Hij is er zichtbaar blij mee.

3 bij 2 meter, je zou er een puzzel op kunnen maken van zo’n 18.000 stukjes.

Ik hou het op puzzels van 1000  stukjes. Groot genoeg! (68/ 49 cm)

Vogeltjes

.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

tell me why

.
Titel uit ‘I don’t like mondays’. Bob Geldof, de zanger van The Boomtown Rats, schreef het nummer in 1979. De aanleiding was verschrikkelijk: Een schietpartij op een school waarbij 2 dodelijke slachtoffers vielen. De dader zei, dat de reden van het schieten was dat ze niet van maandagen hield.

En heftig liedje, ik wist dit dus niet. Ik twijfelde dan ook of ik dit nummer wel moest plaatsten. Maar een wijs man zei eens: Het leven is geen ponykamp. Dus ook zulke liedjes mogen er zijn.

Shawl
In het vorige blogje liet ik al zien wat mijn plan was met de strengen merino wol.

Ik heb twee strengen 75% merino, 25% nylon, ‘lime green’ en ‘tree green’.

Nu ben ik een echte houtje-touwtje-handwerkster. Ik hou vast aan de technieken die ik al ken. Sokken: cuff-down en hollandse hiel, ALTIJD! Dus van boord naar teen en niet van teen naar boord.

Nu heb ik een Engels patroon voor die shawl, pff voor mij een uitdaging. Toch ga ik dat aan! En ik heb zo mijn hulplijnen. Wordt vervolgd!

Oranjeconcert
Zoonlief was nog klein toen hij begon als slagwerker bij de Christelijke Brassband Euphonia in Wolvega. Naast de repetities van de Brassband haalde hij de 4 diploma’s bij de muziekschool. Vanaf zijn 14de kwamen daar ook andere bandjes bij. Wessel is altijd breed georiënteerd als het gaat om muziek maken.

Hieronder bij het peiltje staat Wessel, zijn vriendin Afke zit vlak voor hem, maar die is niet zichtbaar.

Alhoewel hij nu bij Solibrass Leeuwarden speelt, had Euphonia Wessel’s hulp bij het Oranjeconcert nodig. Omdat ze ook nog een blazer konden gebruiken nam Afke plaats in de sectie kornetten.

Met schoonzoon Sandor, dochter Jildou woonden ik het concert bij. Als gast had Euponia de “the Tribute” band ‘Billy Joel Experience’ uitgenodigd. De mannen speelden fantastisch. Euphonia ook.

De Speaker zette Wessel, als invalslagwerker, nog even in het zonnetje. In het publiek veel goede bekenden van mijn ouders. Beide zijn al uit de tijd. Zouden die kennissen nog weten dat Wessel de kleinzoon van Teije en Ali was? Het maakt niet uit. Ik was trots op onze zoon & schoondochter!

En hoe dat dan klinkt:

En zo:

En zo:

.
Spinnen
Wanneer je iets hardop oppert komt datgene vaak vanzelf naar je toe. Zo ging het mij tenminste. Dit jaar wil ik leren spinnen. De vader van Jan zorgde voor een Big-bag wol.

Zomaar gekregen van boer Ulbe! 8 vuilniszakken vol. Niet alle wol is spinbaar maar er zitten prachtige vachten bij. Blij mee! De schapen stonden er prima bij, geschoren en wel! 8 Blauwe Tesselaars.

Us Douwe
Hij mocht een nachtje proef draaien in de camperbus. We gingen naar camperplaats Midas in Rijssen (Achterhoek). Een hondvriendelijk plaats, ook mensvriendelijk! Groot sanitair én droge schone handdoeken die je mocht gebruiken. Super!

Er was een uitlaatplek in het bos. Royaal met hek uitgezet stuk bos waar Douwe los kon rauzen!

Het ging goed. We hadden Douwe met een touw aan de trekhaak gebonden. Hij ging niet blaffen als er mensen of honden langs onze camper liepen. Gewoon rustig liggend zag hij alles gebeuren

’s Nachts sliep Douwe goed. Logisch door alle indrukken.

Ik moet wel toegeven dat ik dan veel met hem bezig ben. Constant staat bij mij het zendertje aan! Ik ben altijd bang dat Douwe in een onbewaakt ogenblik wegloopt. Dit is voor mij een leerproces. Vertrouwen hebben dat het goed gaat.

Janneman
De dag voor Koningsdag is hij jarig, mijn man. Inmiddels zijn we een stiefgezin met 15 mensen. Dat betekent nu: 3 tekeningen op de deur!

Natuurlijk was er taart met kaarsjes! Ik maakte het me gemakkelijk, 63 losse kaarsjes is ook best wel veel.

Oldeholtpade
Het Fluitenkruid bloeit! Een echt voorjaars- bermbloeier!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

I’m ready to go anywhere, I’m full of hope and full of fear

.
Titel uit: ‘I will dance when I walk away.’  Een liedje van de Noorse meidengroep Katzenjammer. Een vrolijk wijsje met serieuze tekst. I love it! De vier (nu drie) leden wisselen vaak van instrumenten die ze bespelen. Samen ongeveer dertig! Dochterlief en ik hebben Katzenjammer al een paar keer live mogen bewonderen.

Nieuwe aankopen
Eerste paasdag was er markt in Oldeberkoop. ‘Wollig landleven’ is een fair vol wol en streekproducten. Bij de fietsenparkeerplaats trof ik M. en we hebben samen de markt afgestruind. Leuk!

Ik had eigenlijk niets nodig. Toch liep ik bij één van de eerste stands al tegen een leuk jurkje aan. En ik heb nog geen jurkjes 😉 , dus die ging mee naar huis. Later vond ik er twee prachtige wolletjes bij Bresni’s wol. Die kregen ook een plaatsje in de fietstas. Word ik er blij van? Ja! Nou dan mag het. Voor deze keer dan…

Na alles gezien & bewonderd te hebben dronken we samen nog een bakje thee en gingen toen ieder ons weegs.

Aangezien het project ‘Lento-col’ af is mag ik weer aan een ander breitje beginnen. Een zomersjaal voor bij de nieuwe jurk. Dus iets met ajour (gaatjes). Ik heb al een patroon gevonden.

‘Take it all’ van Lisa Hannes, ik gebruik dus die twee groene strengen hiervoor.

40 dagen project
De paasdagen liggen alweer achter ons. Op de zaterdag voor de Pasen was mijn Mysterie Knit A Long af. Dit samenbreiproject ‘Lento’ genaamd werd een col. Linda van Wolhobby heeft het patroon ontworpen en de MKAL georganiseerd. Het is een dikke col geworden met twee buitenzijden.

Ik heb het garen Saskia en Bianca van de Wibra gebruikt. Het gaf een mooi contrast. Hierboven en onder beide kanten.

Meesjes
Ook dit jaar hebben ze hun intrek genomen in ons huisje.

We hebben een camera waarop we ma en pa koolmees kunnen volgen. Vorige jaren ging het nog wel eens mis met hun broedsels. Een steenmarter, te weinig wormen, of één van de meesjes kwam niet meer terug. En ik me maar ongerust maken wanneer pa of ma te lang wegbleef. Tja, het is de natuur. Ik kijk nu wat minder op mijn app met camera.

Vannacht hoorden we een zorgwekkend geluid. Doordat Jan nu 3 camera’s heeft hangen zagen we gelijk dat het geen eier-stropers waren. Handig.

Nu 7 eieren en een broedend vogeltje.

.
Still knitting socks
Paar 8 van dit jaar is af. Sokken maatje 40, klaar om weg te geven.

Us Douwe
Nee, Douwe houdt niet van zwemmen. Hij is zelfs bang om natte pootjes te krijgen en loopt dan ook óm plassen heen bij regenachtig weer.

Wanneer hij uit de sloot wil drinken laat hij zich heel voorzichtig langs de slootkant bij het water zakken.

Dat hij geen bommetje maakt vinden wij niet erg. Want een natte hond mee terug in de auto, daar worden we niet vrolijk van.

Zijn broertje Jelle is wel een waterrat! Zie zo doe je dat!

.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

homesick

.
Kings of Convenience is een indie folk-pop duo uit Noorwegen. De muziek kan het beste worden omschreven als dromerige en melancholische gitaarpop. ‘Homesick’ stond lange tijd op mijn mp3speler. Soms kan heimwee je overvallen, zelfs als je thuis bent.

A song for
Someone who needs somewhere
To long for

Homesick
Cause I no longer know
Where home is

Wanderlust
Als dyslext-light maak ik daar dan wandeLlust van. Het graag willen wandelen. Uiteindelijk klopt dat ook wel. Maar het woord wanderlust is meer dan dat. Het is namelijk een sterk verlangen om te reizen, de wijde wereld ontdekken. De term ‘wanderlust’ is een Duits leenwoord.

Wanderlust staat dus voor het verlangen om op pad te gaan, om uit je eigen leefwereld te treden en naar andere dingen op zoek te gaan. Zowel mijn Oma als mijn Moeder hadden het wanderlust-gen. Zo klom Oma op een kameel in Egypte en zag mijn moeder de meeste continenten.

Ik was nooit reislustig. Als kind leed ik aan heimwee. Logeerpartijtjes werden afgebroken omdat ik letterlijk ziek werd. Ik begon gewoon over te geven tot ik weer werd opgehaald. Alleen bij mijn Oom en Tante van vaders kant hield ik het binnen.

Mijn moeder haalde me, wanneer dat moest, altijd weer op. Ook toen ik al volwassen was drukte ze me op het hart, dat ze me zo weer op zou halen, waar dan ook vandaan. Fijn en vertrouwd gevoel voor mij! Zelf had ze ook altijd haar atlas binnen handbereik. Zo kon Ma altijd zien wie waar was.

Echter een mens veranderd, omstandigheden veranderen. Afgelopen jaren heb ik het reizen ontdekt. Inmiddels heel wat landen van Europa gezien, heel wat bergen beklommen. Dat laatste dan per motor, maar toch.

Ik kwam er achter hoe ruig Noorwegen is, hoe uitgestrekt Schotland en hoe groen Slovenië.

Nu we een eigen huisje op wielen hebben, is het voor ons nog makkelijker op pad te gaan. Jan bouwde deze eigenhandig. De eerste reis plannen zijn alweer gemaakt.

Jan is een echte reiziger, hij wil altijd weten hoe het er na die bergtop uitziet. Nadeel: dat maakt een lange wandeling nog langer! Wil je immers wat zien dan zal je op de blaren moeten lopen.

Dit hangt bij ons in huis.
‘Some beautiful paths can’t be discovered without getting lost’

40 dagen project
Ik ben bij met de Mysterie Knit A Long. Alle streepjes zijn gebreid. Alleen vandaag nog en dan zit dit project erop.

Ik ben er dan ook wel een beetje klaar mee. Het is leuk om nieuwe steekjes te leren, zeker. Maar aanvankelijk had ik verwacht dat ik meer kneepjes zou leren over colorwork breien (kleurwerk breien).

Still knitting socks
Eerste sok is af, tweede volgt vast snel. Heerlijk wolletje & fijne kleurtjes.

Us Jildou
Dochterlief haalde haar motorrijbewijs. Zo knap & stoer! Om je rijbewijs te halen moet je tegenwoordig theorie examen doen, dan moet je examen doen in de kunstjes (rondjes draaien, slalom, hard remmen en zo) en uiteindelijk afrijden op de weg. Destijds kon ik in 1x afrijden en theorie hoefde toen ook niet apart voor de motor.

Van ons samengestelde gezin hebben 8 van de 12 m/v het motorrijbewijs. Dus we kunnen nu een echte motorclub oprichten!

Us Douwe

Wat wordt Douwe groot! Een echte Friese Stabij van 9 maanden en bijna 22 kg.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

it’s fryday, I’m in love

.
Het was net 2014, na een lastige periode begon dat jaar buitengewoon goed. Ik werd verliefd op de buurman met zijn zwarte Aprilia.

Ik speelde destijds in een bandje. Die repetitie mocht ìk het laatste liedje kiezen. Voor mij niet moeilijk! ‘Fryday I’m in love’ van The Cure.

Omdat ik toch wel veel uitviel door ziekte besloot ik in dat jaar te stoppen met de muziekgroep. Maar o, wat heb ik warme herinneringen aan deze band. Hieronder op archiefbeeld. Linksonder ondergetekende.

40 dagen project
Ik loop wat achter met de Mysterie Knit A Long. Dat geeft niet, zeg ik heldhaftig. Ik hoef het immers niet in te halen. Het is voor de lol immers. Maar stiekem, stiekem wil ik wél weer bij zijn. Dat wordt minstens nachtje doorhalen ben ik bang. Overdrijven is ook een vak! Nu 6 dagen achterop.

De Lento-col wordt mooi. Linda (ontwerpster en organisator) van dit project heeft het er maar druk mee.

Tussen de bedrijven door maakt ze ook nog vlogjes. De laatste was samen met haar zusje: Links Linda rechts zus.

Het maakt zo’n filmpje wel gezellig. Meteen plopte er een ideetje in mijn hoofd en ik zag me samen met zuslief vloggen. Zo nu en dan de kippetjes (zus), de hond (ik) en de poezen (zus) in beeld. Hier en daar een bolletje wol, patroon of finished object. Kijkcijfers skyhigh natuurlijk! Dat betekend op zijn minst een carrièreswitch!

Us Chiqo
Gisteren was het de sterfdag van onze hond Chiqo. Vorige jaar raakte hij uit de tijd. Hij werd 16 jaar. Natuurlijk missen we hem. Natuurlijk hebben we het nog over hem. Natuurlijk brengt dat herinneringen terug.

Het geeft me wel een soort van vrede te weten dat Chiqo over de regenboogbrug is gewandeld. Vooral het idee dat we hem weer terug zullen zien, geeft troost. En dat hij het goed heeft daar, met zijn poezen-zusjes.

Waar Chiqo net geen Stabij was, maar een kruising tussen Friese Stabij en Wetterhoun: Een Stabijna dus.  Is Douwe een echte Stabij met bijbehorende gebruiksaanwijzing, die we zeer regelmatig kwijt zijn.

Natuurlijk vergelijken we Chiqo en Douwe. Maar daarbij komen we elke keer weer tot de conclusie dat ze meestal totaal niet op elkaar lijken. Nu is Douwe natuurlijk een puber en ik leerde Chiqo pas echt kennen toen hij al 10 jaar was.

Daarvoor kende ik hem als buurhond, waar ik stiekem bang voor was. Hij kon namelijk heel hard blaffen, waar ik enorm van kon schrikken. Bovendien had ik het sowieso niet zo op honden. Ik ben vooral een poezemens. Maar ja, met man kwam ook hond mee. En we werden dikke vrienden, Chiqo en ik.

Us Douwe
En nu woont Douwe hier, 7 maand alweer. Een echte puber toch, zo hangend op de stoel!

Still knitting socks

Een nieuw paar sokken op de pennen. Niet voor charity. Of moet ik zeggen: wel? Zijn niet alle sokken die ik weg geef, aan bekenden of onbekenden, een soort van liefdadigheid?

Boek
Onlangs heb ik het boek van Sonja Barend geluisterd. Ze sprak het zelf in, fijn! Barend is een integere vertelster.

Aanvankelijk dacht ik dat het boek oorlog gerelateerd was maar het gaat vooral ook over haar eigen leven en carrière. Natuurlijk dan ook over de oorlog door haar Joodse vader, maar Sonja verteld zoveel meer dan dat. Zo probeert ze de beweegredenen van haar moeder te ontrafelen om haar geen deelgenoot te maken van de voor Sonja raadsels over haar moeder. ‘Ach kind, het is zo lang geleden.’ Was haar standaard antwoord.

Een aanrader. Ik luister via Story Tel. Dit is een streamingdienst voor ebooks en luisterboek. Heerlijk om tijdens het breien een boek te luisteren. Maar in bed, dan lees ik weer graag zelf.

Prikje
Jan zijn kleindochter moest een prikje. Ik mocht met haar mee. Er was een lange wachtrij. Prikjes zijn nooit leuk. Maar Tess was dapper en nam plaats bij een vriendelijke mevrouw. ‘Kijk maar naar je moeder’ opperde de prikzuster. We zeiden er allebei maar niets op. Ik moest inwendig wel lachen en Tess had andere dingen aan haar hoofd!

We hebben ons na het hele gebeuren maar getrakteerd op een Hema-tosti.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!