streepjes

Wanneer er weer een paar sokken van de pennen gegleden zijn, zet ik eigenlijk meteen weer een nieuw paar op. Sokkenbreien is nu eenmaal verslavend. Alhoewel ik het met zo’n gemiddelde van 11 paar sokken in het jaar niet echt een snelle breister ben.
Een sokkenbreiwerkje neemt nu eenmaal makkelijk mee in de tas en het is niet ingewikkeld.
Ik had deze twee bolletjes al eerder bij elkaar bedacht: Aqua blauwe Scheepjes wol en een bolletje Debbie Bliss.

Sokken brei ik altijd, op de voor mij vertrouwde manier, beginnend met de boord. Een muizentandje deze keer.

Volgens mij worden het wel grappige sokken zo. Het Debbie Bliss garen verloopt van kleur. Wordt vervolgd.

Vanmorgen heb ik de koelte van het bos opgezocht. Chiqo is geen fan van dit warme weer. En dan is het handiger om zo in de morgen, wanneer het nog niet op zijn warmst is, een bosje om te gaan.
Zwemmen gaf hem de nodige afkoeling.

maandagmorgen bolletje

Een maandagmorgen bolletje, zo noem ik de sokkenwol waar ik nu mee aan de brei ben. Ik ben in één sok al DRIE knoopjes tegen gekomen. Lastig, want hoe meer afhechtdraadjes hoe on-comfortabeler de sok wordt.
Het is wol van een goed merk, niets mis mee…Scheepjes Invicta Matterhorn.
Dus moet het wel een maandagmorgen bolletje zijn!

Nee, ik heb dit niet vaak, eigenlijk nooit, sokkenwol met knoopjes of andere onregelmatigheden.
Eén sok is af, met drie onderbrekingen. Hopen dat de tweede sok zonder oneffenheden van de pennetjes kan glijden!

Het is apart weer, dan weer erg warm, dan weer fikse buien en harde wind. We zullen deze extreme weertypes vaker zien, zo zeggen de weergeleerden.
En dan krijg je natte pootjes wanneer je door het bos loopt!

Nog even wat vertellen over ‘vlogs‘, dit zijn filmpjes op internet. Een blog of weblog is een soort internet dagboek, iemand beschrijft zijn belevenissen en deelt dit met de wereld. De auteur noem je dan blogger. Dit is alweer ouderwets! Tegenwoordig heb je dus vloggers! Een vlog is een video-dagboek (log = dagboek in het Engels)
Ik volgde die van Puk Vossen al een tijdje. Leuke, korte filmpjes met interessante onderwerpen, allemaal brei/haak gerelateerd. Nu heb ik een nieuwe vlogster ontdekt: Colourful Creativity. Echt leuk! Carolien heeft een Engelse vlog en haar filmpjes zijn iets langer dan die van Puk. Puk haar vlog duurt meestal een kwartiertje, Carolien haar vlog duur meestal wel een klein uurtje! Toch blijft ze boeien en inspireren, Puk ook hoor!
Nu ja, over wolletjes en breiwerkjes, daar raak je ook gewoon niet over uitgepraat, toch?
En ik… ik hou het voorlopig gewoon bij mijn blog.

ratjetoe III

Onze achtertuin staat in bloei. De klimhortensia geurt heerlijk en laat haar prachtige bloemen zien. Net als de roos trouwens. Onze tuin: Een postzegel van 6 bij 12 meter maar het zit er prima.

Tussen de bedrijven door brei ik aan een sok. Ik heb sokken opgezet met Scheepjes Invicta Matterhorn. Een streepje, breit altijd fijn!
Maar met het warme weer is het ook wel lekker om even weg te duiken in een mooi boek.

Ik belde gistermorgen de tandarts om te vragen of hij nog een gaatje had…dat had hij…gistermiddag al. Tandartsbezoek: niet echt een favoriet bezoekje van me, voor wie wel eigenlijk? Maar goed: wat moet, dat moet. En bovendien, ik zie die beste man meestal maar twee keer per jaar. Toch was ik blij te horen dat ík geen gaatje had. Daarom mocht ik aansluitend aan het tandartsbezoekje even lekker struinen door de kringloop.
En zo trakteerde mezelf op een boek: Marion Pauw ‘Daglicht’. Ben benieuwd naar haar schrijfstijl, ik houd wel van Nederlandse thrillerschrijvers m/v.
Nog een laatste foto om dit blogje mee af te sluiten.
Chiqo geniet op zijn eigen wijze van onze achtertuin: Lekker liggend op de tegels met zijn waterbakje op pootafstand.
Fijne Pinksteren!

reekalfje

Vrijdag liep ik met Chiqo, onze stabijna-hond, in het bos. Hij bleef te ver achter dus ik liep terug. Er sprongen twee reeën over het pad, terwijl ik naar Chiqo liep.
Wat bleek nu…Chiqo had een reekalfje in de struiken gevonden!
Gelukkig snuffelde Chiqo alleen aan het reetje en het reetje liep zo met Chiqo mee. Totaal niet bang voor de hond. Ik heb Chiqo meteen aangelijnd en weggetrokken van het kalfje. Ik kon het reetje natuurlijk niet in het bos verstoppen, immers je mag er niet met je handen aankomen. Ik hoop dus van harte dat moeder-ree zich weer over haar jong ontfermt heeft.
En Chiqo…die loopt nu tijdelijk aangelijnd door het bos.

hemelvaart

Wat is het prachtig weer op deze Hemelvaartsdag!
Ik vermaak me wel: toertje breien en wat studeren. Helemaal prima!

Chiqo is wat minder blij met dit zomerse weer. Hij probeert de koelste plekjes op te zoeken. Onder de tuinbank!

vraagsturing en emanciperend werken

…is een vak dat ik moet volgen op school. Een hele mond vol. Het is de bedoeling dat ik, als leerling social worker, een eigen visie heb op maatschappelijke thema’s. Over drie weken moet er in een presentatie mét PowerPoint gegeven worden. Hierin verwoord ik dan mijn visie op macro-, meso- en microniveau over de onderwerpen:
‘sociale cohesie en sociale uitsluiting’, ‘multiculturele samenleving’,
‘ouderen en vergrijzing’, ‘jongeren’ en ‘armoede’.

Pffff…het houd me wel van de straat kan ik wel zeggen, sterker nog: ik moet juist een visie vormen over de mensen ván de straat. Natuurlijk heb ik een visie over deze belangrijke onderwerpen die in de maatschappij een rol spelen. Van Verzorgingsstaat is bv Nederland nu een Participatiesamenleving geworden. Een mooie naam voor de enorme bezuinigingen die nodig waren om het begrotingstekort niet nog groter te laten worden. Het feit blijft dat, ook al is het idee dat we ‘samen-leven’ en ‘allemaal-mee-doen’ in de maatschappij, dezelfde maatschappij zo ingewikkeld wordt dat er aan de onderkant ervan steeds meer mensen uitvallen.
Deze problematiek moet ik dus verwoorden in het vak ‘vraagsturing en emanciperend werken’. Na een ochtend van typen was het een welkome afwisseling om een rondje met het hondje in het bos te doen.

Lekker lopen langs de bloeiende bermen.
Chiqo achter de schermbloemen, zijn staart vrolijk zwaaiend: dat valt wel op!

De kleine sokjes die ik dit weekend heb gebreid zijn af.

saai?

Van de week zette ik mijn breiwerkje op de foto. Het komt wel vaker voor dat stabijna Chiqo dan ook in een hoekje van de foto staat. Hij is eigenlijk altijd in mijn buurt te vinden.

Ook poes Jiske haar oortje is nog net te zien. Een bekend tafereeltje hier: breiwerk in m’n handen, poes op schoot en hond aan m’n voeten.
Chiqo vindt al dat gebrei zo te zien maar een saaie bedoeling!

De appelboom in onze achtertuin staat volop in bloei!