het is net als tienduizend lepels, terwijl je alleen maar een mes nodig hebt

.
Titel uit ‘Ironic’ 1996.

Tekst:
Een oude man werd 98, hij won de loterij en stierf de volgende dag. 
Het is een zwarte vlieg in je Chardonnay. Het is een ter dood veroordeelde zijn gratie, twee minuten te laat.

Is het niet ironisch? Denk je niet? 

Het is net als regen op je trouwdag. Het is een gratis rit als je al hebt betaald. Het is het goede advies dat je gewoon niet hebt opgevolgd. 

Meneer ‘Play It Safe’ was bang om te vliegen, hij pakte zijn koffer en kuste zijn kinderen vaarwel. Hij heeft zijn hele verdomde leven gewacht om die vlucht te nemen en toen het vliegtuig neerstortte, dacht hij: “Is dit nou niet grappig?”

Het leven heeft een grappige manier om je te besluipen. Als je denkt dat alles in orde is en dat alles goed gaat.
Het leven heeft een grappige manier om je te helpen. En als je denkt dat alles mis is gegaan en alles ontploft. 

Een file als je al te laat bent. Een rookverbod tijdens jou sigarettenpauze.
Het is net als tienduizend lepels, terwijl je alleen maar een mes nodig hebt. 
Het is de man van mijn dromen ontmoeten en dan zijn mooie vrouw ontmoeten. 

Is het niet té ironisch? Denk je niet?
Ik zal je helpen.

In dit liedje bezingt de Canadese Alanis Morisset de ironie van het leven. Immers ieder leven zit vol met tegenstrijdigheden, onverwachte wendingen en situaties waarin dingen anders lopen dan verwacht. Ironie kan soms humoristisch zijn, maar het kan ook een diepere betekenis hebben, waarbij de realiteit op een onverwachte manier wordt gepresenteerd.

Misschien moeten wij daarom het leven en in het bijzonder ons eigen leven, niet altijd zo serieus nemen. Als je het leven te serieus neemt, dan ben je vaak ergens ongerust over. Bang, misschien wel om de controle te verliezen, om niet geliefd te zijn, om te mislukken of er alleen voor te staan.

Nota bene: Dingen serieus nemen kan een goede eigenschap zijn, waarmee je laat zien dat je ernstig, hardwerkend en zorgzaam bent. Maar als je alles te serieus neemt, leidt dat tot onnodig veel stress en ga je je zorgen maken om onnodige dingen. Situaties waar je niets aan kunt veranderen, ook al zou je willen.



Enkelboordjes


Wanneer je het jezelf niet aan tijd gunt om een paar sokken te breien maar je wel wilt dat er een randje sok boven je Dr. Martens uitpiept, dan maak je enkelboordjes. Ik gebruikte de koffieboontjes-steek, die is lekker stretchy. 


Outfit
Popkoor VocaLinde waar ik bij zing gaf een optreden. Een thuiswedstrijd hier in Olpae. Er was een dresscode: Spijker met wit. Ik was wel blij met deze look, aangezien ik mezelf net getrakteerd had op een leuk spijkerjurkje. Het ‘witte’ voegde ik toe in een stenen-kralenketting (kringloopgelukje) en dus de enkelboordjes.


Prima toch? Maar bij binnenkomst zag ik mijn collega-zangers (m/v) en concludeerde dat ik toch wel wat afweek in het geheel. Iedereen had een spijkerbroek/rok aan en wit erboven. Tja…


Gelukkig stond ik aan de zijkant. En het optreden? Want daar gaat het uiteindelijk om, dat ging goed. Het werd een gezellige avond. 

Lezen
Vorig jaar las ik ‘Fulltime Avonturier’ van Tamar Valkenier. Een aanrader! 

Wanderlust dat woord omschrijft Tamar. Deze term staat voor iemand die een sterk verlangen heeft om de wereld te ontdekken. Het verlangen om uit je eigen leefwereld te stappen en naar andere dingen op zoek te gaan. Dit door te reizen. Hier beschreef ik haar in mijn blog.


Onlangs las ik het boek van Miriam Lancewood, ‘Liefde in de wildernis’.


Miriam is uit hetzelfde hout gesneden als Tamar.

Een gedeelte in het boek van Miriam overlapt het boek van Tamar. Deze avonturiers overleefden namelijk samen de ruim twee maanden durende expeditie in de wildernis van Nieuw-Zeeland. Ze beklommen vele hoge bergen, zonder een spoor of pad te volgen. Ze staken melkachtige gletsjerrivieren over, zonder de bodem te kunnen zien. Ze aten wat ze konden jagen en verzamelen. Van hertenhersenen tot sprinkhanen, van sneeuwbessen tot paardenbloemen. Ze leefden op de rand en werden gedwongen in het moment te leven. Ze beleefden een geweldig avontuur omdat Tamar en Miriam elke dag het onbekende durfden te betreden.

Hieronder een ‘docu’ over deze bijzonder indrukwekkende hike. 

.
Aan het eind van de reis werd het tweetal opgezocht door Floortje Dessing voor haar tv-programma ‘Terug naar het einde van de wereld’. 

Wat mij, bij het lezen van beide boeken, opviel was dit:
‘We zien de dingen niet zoals ze zijn maar zoals wij zijn. (Anais Nin)
Beide vrouwen beschrijven dezelfde reis, maar ervaren het ieder op een eigen manier. Zo boeiend!

Still knitting socks


Twee gelijke sokken rolden van mijn pennetjes. Zie daar wordt ik nu blij van! En Jan ook, alhoewel hij die ‘gelijkheid’ niet echt spannend vindt.
Garen: Regia Spring Fling Color, naaldjes 2.25. Steken 60. Ik begon de tweede sok bij de kleur waar ik ook de eerste sok mee begon. Zo krijg je een identiek paar.


Us Douwe en oppaspup Sky
Geweldig zoals die twee samen kunnen.



Wandelen
Het is echt lente, de Vogelkers staat in volle bloei en dat is niet alleen mooi om te zien maar heerlijk om te ruiken.


Cold sheep
Ook in maart heb ik geen garen gekocht. Attentie, attentie: Ook in maart heb ik GEEN garen gekocht!




Slotgroet
Terugkomend op het begin van de blog, de ironie des levens: Wat ik bedoel is dat we misschien een situatie ook zonder oordeel kunnen accepteren en té hoge verwachtingen los kunnen laten. Zodat we niet verstrikt raken in onze emotionele reacties erop. Let wel: Dit moet u natuurlijk wel zien in de juiste context. 


Geen paniek, niets is onder controle. Nou, dat dus!


Kalm an, be kind & take care!
Lieve groet uit Olpae!

ie moeten niet bange wezen veur hoe de wind soms stiet

.
Titel: Je hoeft niet bang te zijn voor hoe de wind soms staat. Uit: ‘Angst is mar veur eben, spiet is veur altied’ van Daniël Lohues gecoverd door Anniek Pheifer. Tekst onder het youtubefilmpje, even doorklikken hiervoor.

Boek
Ik las ‘Fulltime Avonturier’ van Tamar Valkenier. Hier een linkje naar haar site waar je het boek kan bestellen mét handtekening van schrijfster!

Wanderlust dat woord omschrijft Tamar. Deze term staat voor iemand die een sterk verlangen heeft om de wereld te ontdekken. Het verlangen om uit je eigen leefwereld te stappen en naar andere dingen op zoek te gaan. Dit door te reizen. 


Op haar achtentwintigste besloot de sterrenchef & recherche-psycholoog afstand te doen van al haar bezittingen en op avontuur te gaan. Twee jaar lang fietste ze de wereld rond. Eerst in het ‘veilige’ Europa en daarna alsmaar verder. Vervolgens reisde ze vier maanden door Mongolië met haar paard, kameel en hond en liep nog eens 600 kilometer door Jordanië met een ezeltje. ‘Niet durven maar toch doen!’

Met Miriam Lancewood doorkruiste Tamar het hooggebergte van Nieuw-Zeeland, terwijl ze leefden als jagers-verzamelaars. Ze werden daar opgezocht door Floortje Dessing voor haar tv-programma ‘Terug naar het einde van de wereld’. 


Wat Tamar doet en deed is heftig. Ze zoekt elke keer de grens op. ‘Om je grens te kennen moet je die nu eenmaal wel opzoeken en af en toe overschrijden’. Hier nog een artikel van Paulien met quotes van Valkenier.

Tamara beschrijft goed wat het met haar doet, dat ECHTE avonturieren. Ik ben blij dat ze haar verhaal heeft op geschreven zodat wij lezers een klein beetje mee kunnen beleven wat haar leven inhield tijdens deze tochten.


Ik las met veel ontroering over de momenten dat ze afscheid moest nemen van haar dieren. Het verdriet om haar ezeltje Yustra achter te moeten laten. En het verdriet en frustratie toen haar kameel Simbat gewond raakte.  

Nomadenbestaan
Het spreekt tot mijn verbeelding: reizen met zo weinig mogelijk bagage (letterlijk en figuurlijk) stap-voor-stap in het ‘nu’ zijn. Dit laatste klinkt zweverig en dat bedoel ik ook zo.


Tijdens het lezen kreeg ik ook veel bewondering voor Tamar. Het is echter niet dat ik die avonturen ook zou willen. Het Nomadenbestaan stopt voor mij bij het reizen in onze camperbus, met Janlief en Douwe.


Het ’s morgens niet weten waar we ’s avonds staan. Leven met de dag. Het simpel genieten van het vers gezette kopje koffie in het bos. 

Durf
Je hoeft niet op reis te gaan om je grens op te zoeken, of wie weet te verleggen. Dit reclamefilmpje van merkkleding SAGA, spreekt voor zich, denk ik.

Durf waar je naar verlangt (G.R. Gissing)


.
Dapper zijn betekent niet dat je geen angsten hebt. Dapper zijn betekent handelen ondanks die angsten! (T. Valkenier)


And now for something completely different
Still knitting socks: De recht-toe-recht-aan sokken zijn van de pennetjes gegleden.


Ik breide ze in maatje Zuslief. Een restje groene merino sokkenwol en een ‘veel-kleuren-garentje’ van Bella Lana Gute Laune kleur 422. Naaldjes 2.25, 60 steekjes, 60 toer been, 65 toer voet.


Socktoberparty2023
Ingrid en Tiny organiseren deze maand een Knit A Long. Het patroon lokte me! Op 1 oktober was de start. Nadat ik het patroon geprint had en stash-dive deed kon ik los.


Het is een patroon met een soort van kabeltje. ‘Soort van’ want je gebruikt geen kabelnaald. Je gebruikt een techniek om twee steekjes om elkaar heen te breien. Erg leuk! Wordt vervolgd.


Us Douwe
Niets is lekkerder dan vers slootwater! Zo mooi, hoe zijn slokjes kringen maken in het water.

Slotgroet




Kalm an, be safe & take care.
Lieve groet uit Olpae!

 

so hold your head up high again

.
Titel uit ‘Like it always was’, van Danny Vera. Prachtig, zo’n akoestisch liedje.

Klimaatverandering
Het lijkt er qua temperatuur nog helemaal niet op: Herfst. We kunnen er niet omheen, de klimaatverandering met extremen qua weer. Het klimaat is al aardig in de hobbel en dat is zacht uitgedrukt.

Hieronder een grafiek van de Rijksoverheid. Ik vind het zo zorgwekkend dat het me dan ook bezig houdt.


Wetenschappers roepen al jaren dat we de aarde aan het uitputten zijn. Er wordt maar niet naar geluisterd. Wat moet er gebeuren voordat er wel geluisterd wordt? Extinction Rebellion roept ons op de A12 te bezetten. Werkt dat? Ik denk dat actievoeren beter is dan passief afwachten. Maar misschien is het handiger om op het Malieveld te blijven? Ik weet het niet.

Zolang de collectieve mensheid zelf niet ongerust over de klimaatverandering is, zich niet bewust is van de ramkoers van moeder aarde zal er ook niets veranderen.

De deskundigen en activisten zijn roependen in de woestijn. Ze zijn uitgedorst en oververhit tegen de zandstormen zich hees aan het schreeuwen. Een ‘roepende in de woestijn’ is iemand naar wie niet wordt geluisterd. De uitdrukking heeft een bijbelse oorsprong en verwijst naar Johannes de Doper, die in de woestijn preekte. Het is niet duidelijk hoe de uitdrukking deze betekenis heeft gekregen, want naar Johannes werd juist wél geluisterd.

Herfstkrans
Het lijkt dus wat raar, maar op onze voordeur prijkt een herfstkrans.

Hieronder de making of:

Een spinnenweb-krans met ijzerdraad, garen, echte berkentakjes, nep blaadjes en een gehaakte spin met chenille pootjes in het midden.

Boek
Ik luisterde naar ‘De zin van het bestaan’ van Viktor E. Frankl (1905-1997). Het is een indrukwekkend boek. De Oostenrijkse psychiater werd vooral bekend als overlever van de holocaust. Frankl was de grondlegger van de logotherapie,

In dit boek beschrijft hij het leven van een gewone gevangene in het concentratiekamp vanuit het perspectief van een psychiater. Hij beschrijft het vinden van de bedoeling van het leven in alle levensomstandigheden. Wat daarmee een reden is om (verder) te leven.

Tijdens zijn loopbaan was Viktor geïnteresseerd in suïcidepreventie. Voor zijn gevangenschap gaf Frankl leiding aan het Selbstmörderpavillon van het ziekenhuis in Wenen. Hij behandelde met name suïcidale vrouwen.

Tussen 1942 en 1945 overleefde Viktor vier verschillende concentratiekampen. Met zijn ervaringen onderbouwt hij zijn therapie.

‘De zin van het bestaan’ an sich is heel veranderlijk. Het is voor ieder mens anders en is vooral ook veranderlijk gedùrende dat mensenleven.

Frankl beschrijft in zijn boek dat juist het ontbreken van een zinvol leven het bestaan zeer kwetsbaar maakt. Ik denk dat ik hiermee wel de essentie weergeef.

‘Hij die een reden tot leven heeft kan vrijwel alle levensomstandigheden aan’. (Nietzsche)

Ook toen mijn vader praktisch door zijn tijd heen was, had hij nog zoveel plannen, zoveel dromen. Mijn broer zei toen: ‘Zonder dromen heb je geen leven.’ Oftewel je moet je dromen blijven koesteren. Altijd!

Ik mocht het boek ontvangen met een toepasselijke kaart, met een werk van de Joodse Eli Content (1943-2022). Zijn inspiratie lag in de Joodse cultuur.
Dankjewel J!

Bramen
Ik snoep er lekker van, tijdens de rondjes door het bos. Er hangen zoveel rijpe bramen. Nee, ik ben niet bang voor de vossenlintworm of andere beestjes. Onder motto: ‘Never eat the yellow snow’, eet ik alleen de bramen die hoog hangen. En voor ik ze in mijn mond prop worden de bramen kritisch geïnspecteerd op gaafheid.

Wist-u-datjes
…bramen veel vitamine K en vitamine A bevatten. Maar ook boordevol vitamine C zitten. En ze zijn rijk aan mangaan. Dit is weer goed voor het immuunsysteem & de stofwisseling.

…wildplukken in Nederland verboden is en je een fikse boete kunt krijgen. Een kleine hoeveelheid plukken voor eigen gebruik wordt overigens wel gedoogd. Pluk dus nooit meer dan ongeveer een champignonbakje vol.

Still knitting socks
Dit keer recht-toe-recht-aan sokken in maatje Jildou. Bolletje: Regia Magic Mirror Color en een restje effen blauw. Naaldjes: Knitpro Zing 2.25. 60 steekjes opgezet. Plat boordje. Toeren niet geteld deze keer, ik telde de streepjes voor twee identieke sokken.


Ik werd blij van de kleurstelling. Misschien heeft de ontwerper zich laten inspireren door de mooie kleuren van het IJsvogeltje? Zie nu:

De sokken heb ik niet geblockt. Bij mijn breiwerk zie je welk steekje het begin van de pen was. Maar 1 keer in de was en die steekjes zitten weer keurig in het gelid.

Us Douwe
Lekker zwemmen? Nou, us Douwe niet. Je hoort hem denken: ‘Ik ben toch geen zeehond!’ Maar hij is wel van het pootjebaden.

.
Hier een linkje naar 3 jaar terug, het zelfde plekje, ander hondje 😉 (Iets naar beneden scrollen)

Slotgroet

Kalm an, be safe & take care.
Lieve groet uit Olpae!

 

zoiets als dit

.
Titel uit ‘Something like this’ van The Chainsmokers & Coldplay. Deze koor-cover vind ik geweldig. Het enthousiasme van de jonge zangers! Ik zou graag ook deze versie op ons* repertoire hebben staan.

Het nummer gaat over de onzekerheid dat je niet iemand bent die zo buitengewoon is als helden zoals Superman, Batman of de dappere Hercules. Maar de ander is vaak helemaal niet op zoek naar ‘iemand met bovenmenselijke gaven’, die wil gewoon een lieve man/vrouw. Hier linkje naar het origineel.

Niet iedereen kan een held zijn, er moeten ook mensen gered.
Uit ‘Slaap zacht Elisabeth‘, Acda & de Munnik.

Ik hou van zingen en zing al mijn hele leven. Zoals hieronder: zingen voor het slapen gaan. De jongste, dat ben ik. Fijne herinneringen.

Veel later zong ik bij een koor en weer later bij een bandje. Hieronder een foto uit 2014.

Sinds 2019 zing ik bij VocaLinde*, het popkoor hier in Oldeholtpade. Ik vind het heerlijk om samen muziek te maken.

Wandelen met de hond

Nature is not a place to visit, it is home. (G. Snyder)


Still knitting socks
De paarse sokken van Lana Grossa Meilenweit Soja gleden van mijn pennen. In mijn vorige blog uitleg over de soja in dit garen.

Deze sokken geïnspireerd op het patroon ‘Woodland Walk Socks’ van Olivia Villarreal.

Inmiddels alweer een sok opgezet. Daar wordt ik altijd blij van: een nieuw breitje opzetten. Deze keer streepjes garen van Regia. In combi met een effen bolletje.

Dat doe ik wel vaker bij zelfstrepend garen. Wanneer je de hak met een ander bolletje maakt dan loopt het strepenpatroon mooi door in de sok.

Logeetjes
Omdat kleindochter op vakantie ging pasten wij op Twinkel en Frits. Twinkel heeft hier al eens eerder een poos gelogeerd. Het is een allerliefste, ietwat obese, assertieve lapjespoes. Ja, assertief! Ze weet namelijk heel goed haar ruimte (al mauwend) in te nemen. Niets mis mee!

Frits is de hamster van Tess. Een prachtig beestje waar je geen werk van hebt. Hij pakt elke dag zijn beweging in zijn (hard)loop-wieltje. En dat kan hij! Hele marathons worden erin gerend. Wanneer Frits schoon eten krijgt gaat hij met zijn koddige lijfje zo middenin zijn schaaltje zitten eten. Jammer genoeg geen scherpe foto van Fritsie.

Gelukkig kregen we een goede gebruiksaanwijzing bij de logeerbeestjes.

Boek
Ik las: ‘Vuurtorenwachter’ van Camila Läckberg. Dit het 7de boek van de 10 in de serie over Erica en Patrick. Genre: literaire thriller en 424 bladzijden.

Ik heb het boek wel met plezier gelezen maar heb ook zo wel wat kanttekeningen. De pagina’s over Erica en haar gezin vond ik best wel saai. Dat mocht Camila van mij wel weglaten. En ook deze keer ging het weer over een dader met psychose. Dat pad had Läckberg ook al eerder bewandeld. Dus, al met al, weet ik niet of ik deel 8: ‘Engeleneiland’ nog ga lezen.

Ik lees & luister via streamings-app Storytel. Dit bevalt goed. Veel goede titels, zowel de oudere boeken als nieuwe uitgaves. Toch merk ik dat ik vaker podcasts luister dan luisterboeken.

Mijn favoriete podcasts: ‘Ministerie van Gebreide Zaken’, van de Belgische Loes Peters en Jacky van Boxtel en die van ‘Aaf en Lies lossen het wel weer op’, van de vriendinnen Aaf Brandt Corstius en Lies Visschedijk. Hier kan ik vreselijk om lachen!

Slotgroet

Kalm an, be safe & take care.
Lieve groet uit Olpae!

en het ruimteschip zeilde de blauwe en zonnige ochtend in

.
Titel uit ’39’ van Queen. Geschreven door Brian May in 1975. May is een natuurkundige. Doordat hij het met Queen zo druk had promoveerde hij pas op zijn zestigste in de Astrofysica. 

May schreef dit futuristische verhaal om universele thema’s te onderzoeken, zoals verloren liefde en eenzaamheid.

Het liedje verwoord namelijk het verhaal van ruimtereizigers, die op reis gaan naar een nieuw land in verband met de stervende Aarde. Na één jaar komen de vrijwilligers terug om te ontdekken dat de Aarde met iedereen daarop inmiddels 100 jaar verder is in haar geschiedenis. Iedereen die zij kenden, is overleden. De ruimtereizigers kunnen alleen nog spreken met een nazaten.

Theoretisch kan het lied kloppen; als het ruimteschip op 99,995% van de lichtsnelheid heen en weer reist, is de tijdvergelijking exact. Hoe dat zit? Geen idee, maar ik ben geen astrofysicus.

Random Socks

Paar 13 van dit jaar, gleed van mijn pennetjes. Recht-toe-recht-aan sokken. Dit paar stuur ik op naar Oostenrijk, naar W. Ik hoop dat hij er blij van wordt en vooral ook dat ze passen. Ik breide de boord 20 toer, been 60 toer, hollandse hak en voet 70 toer. Een gemiddelde mannenvoet zou het moeten passen. Nu is W geen gemiddelde man, maar ik hoop stiekem dat zijn voeten dat wel zijn.

Regia Buzzy Stripes Color no.04553, naaldjes 2.25, 64 steken.

Lace Socks


Ik had dit paar nog op de pennen staan. Een zacht wolletje merino van Meilenweit met een lacepatroontje.


Ik heb me laten inspireren door de ‘Woodland Walk Socks‘ een gratis patroon van Olivia Villarreal. Best raar eigenlijk: mooie sokken maken terwijl die zich altijd verstoppen in mijn schoenen of pantoffels. 


Toch geeft het dragen van ‘luxe sokken’ mij een speciaal gevoel. Net zoals een ander dat misschien heeft bij het dragen van ‘luxe lingerie’. Daar zie je ‘in de loop weg’ ook niets van. Ik ben dan weer niet van de lingerie, ik draag gewoon onderbroeken van de Zeeman.

Gelezen
Ik las:

Het zit de 35 jarige Nora in haar leven niet mee. Ze heeft ruzie met haar broer, stelt haar ouders teleur, krijgt ontslag en tot overmaat van ramp verongelukt haar kat Voltaire.

Ze voelt zich zo eenzaam en zo vol spijt over de kansen die ze in haar leven verknalt heeft (volgens zichzelf). De verkeerde keuzes die ze maakte in haar leven waarmee ze iedereen teleurstelt (volgens zichzelf). Ze besluit om uit de tijd te stappen.

Dan op de ‘overgang’ komt ze in de Middernachtbibliotheek. In die boekerij is er ruimte om haar leven te overdenken. Waar ze spijt van heeft. Keuzes die ze maakte en welke uitwerking had dat op haar leven en dat van de ander. Een bieb met eindeloze boekenplanken. Elk boek biedt de kans om een leven uit te proberen dat je geleefd zou kúnnen hebben. Gewoon om te zien hoe het zou zijn gelopen als je een andere afslag had genomen.

(foto: gewone rolklaver)

Nora krijgt de kans om andere levens te leiden die uitrolden door een bepaalde keus.
Wat als… ze wél was blijven wedstrijdzwemmen en olympisch kampioen werd.
Wat als… ze wél gletseronderzoeker was geworden.
Wat als… ze wél met haar vriend was getrouwd en zijn droom om een pub te hebben op het platteland. En zo veel meer.

Zo springt ze van het ene leven in het andere. Van elk leven een stukje ervaren. Daarna weer terug naar de bieb alwaar het steeds 00:00 is.

Eén van de doelen van proeven aan de verschillende levens is de vraag: Zou je het anders hebben gedaan als je alles waarvan je spijt hebt ongedaan kunt maken?

Welk leven je ook leidt, welke keuzes je ook maakt, het zal nooit hét leven zijn wat je droomt. Aan elke keus zitten consequenties. En de ander maakt ook keuzes. Dus veranderingen in het leven komen niet alleen voort vanuit jou, maar zeker ook door de keuzes van een ander. Met andere woorden, leg dus niet teveel het gewicht op je eigen keuzes. 

‘We can’t all be heroes. Someone has to sit on the sides and clap as they go by.’ (W. Rogers)

Je hoeft het leven niet altijd te begrijpen. Je hoeft het alleen maar te leven.
Als je de zin van je leven wilt ontdekken, doe dan wat je vreugde schenkt. Let wel: het zit hem vooral in de kleine dingen. En dat hoeft niet per se saai te zijn.

Leven is de enige manier op iets te leren.

Uiteindelijk slaagt de suïcide poging van Nora niet. Ze komt terug in haar ‘stamleven’ en kan het leven omarmen. Een bijzonder boek: een ode aan het leven ook als dat gebreken vertoont.

Het onderwerp boeit me enorm. Ik kan uren bomen over onderwerpen zoals ‘de kunst van het leven’.

Us Douwe
Kiekeboe! 


En gewoon omdat het zo’n lief filmpje is:


.
Slotgroet

Kalm an, be safe & take care.
Lieve groet uit Olpae!

 

een vriendelijke beer en een tamme wolf

.
Titel uit ‘Peace in the Valley’, hier schreef ik over deze gospel gecoverd door Vera.

Danny Vera

Gisteravond waren we bij zijn concert in het Ziggo Dome. Echt geweldig! En ja, Danny speelde ook ‘Peace in the Valley’ van hierboven. Bedankt fam B, voor zo’n mooi kado!

Stephen West
De in Amsterdam wonende Amerikaanse Stephen West is een excentrieke ontwerper in breisels. Hij is erg populair in de breiwereld.

Zijn designs zijn kleurrijk en ‘over the top’. ‘Westknit’ is zijn eigen brand, lees merk. West is mede eigenaar van de wolwinkel Stephen & Penelope. In 2019 bezocht ik samen met breivriendinnen deze shop. Een winkel vol wol uit het duurdere segment, zeg maar.

Anyhow: Alweer 13 jaar organiseert West een Mystery Knit Along (MKAL). Dit is een samenbrei event op internet. In oktober komt in 4 delen een stuk patroon online. Je weet dat het een shawl wordt en wat voor garen je nodig hebt. Maar je weet dus niet hoe de shawl eruit komt te zien, dat is ‘the mystery’.

Ik heb 10 jaar terug al eens meegedaan. Toen maakten we de ‘Rockefeller-shawl’. Het was een feestje om die te maken. Zie onderstaande foto’s.

Ik draag de shawl niet vaak. Hij is eigenlijk een beetje huge! Ik heb wel tijdens het breien grote stappen gemaakt in mijn skills!

Wanneer ik door mijn socials scroll, dan komt de MKAL steeds voorbij. Overal zie ik prachtige garen-combi’s aan kleuren. Ook Stephen zelf heeft al vier video’s gemaakt om ons te enthousiasmeren.

Vooreerst zou ik niet meedoen. Vond ikzelf. Tot ik op de site Marianne van Lindelicht de mooiste garencombi’s voorbij zag komen. Op zondagavond… ‘Jan… Ja-ha-n zal ik? Echt i-e-d-e-r-e-e-n doet mee!’ En Jan: ‘Wordt je er blij van? Dan doe je het toch!’ Een begrijpende lieverd!

Want zie nu, deze handgeverde merinowol.

Laat MKAL 2022 maar beginnen. Of zoals West het zelf benoemt: deze masterclass.

Still knitting socks
Ondertussen doe ik ook mee met een KAL met de hashtag #herfstsokkenkal van Puk Vossen.

Herfstsokken: ‘done’. Een kleurig wolletje (merino sock) en leuk patroon (Zigzagular socks van Susie White).

En dan begint op 1 oktober #socktoberparty van Ingrid (@sunny_designes) en Tiny (@design_by_tiny). In deze KAL breit iedereen het patroon van Debbie Ford: Strawberry Cheesecake, de naam alleen al is heerlijk! Ik heb al een wolletje uit mijn stash opgediept. Zelf geverfd.

Het patroon is geprint en de naalden geslepen! En daar laat ik het even bij, qua KAL’s dan. Tenslotte hoef ik niet met elk circus mee!

Boek
Ik las het boek ‘Achtendertig nachten’ van Janne IJmker.

Een historische roman over het leven van Elsjen Roelofs (1738-1767). In de gevangenis wachtend op haar vonnis gaan de gedachtes van Elsjen door haar leven. Hoe ze als kind gevormd is door haar  omstandigheden. Welke keuzes ze maakte en waar ze niet die zelfbeschikking had. Uiteindelijk heeft ze, zwanger van haar tweede kindje, haar man vergiftigd met rattengif. Elsjen bevalt in de cel en haar dochtertje wordt afgenomen. Nadat ze ‘ontzwangerd’ is wordt ze ter dood gebracht.

Het boek is niet alleen een prachtige beschrijving van Elsjen. Haar zoektocht naar het waarom van bepaalde keuzes in het leven. Ze koppelt haar worsteling aan bijbelse figuur Job. Maar het geeft ook een goed tijdsbeeld van de 18e eeuw in Drenthe. Ymker heeft met veel onderzoek en precisie geschreven.

Onlangs kwam Elsjen Roelofs in de media. Een nazaat van haar vertelde zijn verhaal. Het geeft een ander beeld van Elsjen. Fragment hier. Ikzelf denk dat de meeste mensen deugen en dat echt íedereen onderweg een ongelukkige keuze kan maken.

Het boek liet me niet los. Ik kreeg de tip van T, zij is een nicht van de schrijfster. Dank!

Lezen
Ik ben een conventionele lezer. Dat betekent dat ik lezen ‘verklank’ in mijn hoofd. Dit heet vocaliseren. Deze manier kost tijd volgens de leesexperts. Omdat ik eerst nog van letters woorden moet maken, wat niet vanzelf gaat, heb ik een bovengemiddeld laag leestempo.

Met technieken zoals scannen, skimmen en fotografisch lezen krijg je sneller een beeld van een tekst. Vaardigheden die je zo op YouTube kunt leren. Ik heb zulke trucs wel toegepast toen ik voor mijn opleiding een stapel moeilijk leesvoer tot me moest nemen. Ik moet toegeven, het hielp wel. Foto uit 2018.

Maar als ik voor mijn plezier lees, hoef ik niet als een sneltrein door een boek. Ik doe er langer over wat niet vervelend is bij mooie boeken. De tijd van verplichte lectuur ligt achter me.

Via de streamingsapp Storytel luister ik ook boeken. Dat gaat iets sneller dan ikzelf kan lezen maar het is nog steeds vocaal. Ik lees/luister ongeveer één boek in de maand.

Us Douwe
Tijdens onze rondjes laten we de zomer achter ons en lopen we zo de herfst in.

Slotgroet
Je ziet de wereld niet zoals hij is maar zoals jij bent.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

road trippin’ with my two favorite allies

.
Titel uit Road Trippin’ van Red Hot Chilli Peppers. De tekst spreekt voor zich: On the road met mijn twee besties. Let’s go get lost!

6626 km
We zijn op pad geweest in Scandinavië, tot voorbij Poolcirkel.

Elke nacht op een andere plek, midden in de natuur. Zie de zwarte puntjes. Een reis van totaal 6626 km.

Wildcamperen mag alleen nog in Zweden, Noorwegen en Schotland. Met onze Citroën Jumper kunnen we overal komen. Het is een compacte ex-bedrijfsbus waar Jan deze camper van heeft gemaakt.

We stonden gewoon ‘into the wild’ met een vast bed en koffiezetapparaat. Dat dan weer wel. Zo fantastisch, waar het mooi is parkeer je de bus. Meestal aan het water. Schoon water waar we koffie van konden zetten.

Hoogvlakte
Ook stonden we een nacht boven de boomgrens. Nee, het was er niet koud en dat terwijl de wintersneeuw nog hier en daar zichtbaar was.

Zo stil, zo indrukwekkend!

Poolcirkel
En hoe hoger we kwamen, hoe dichter bij Poolcirkel hoe lichter de nacht.

Voorbij deze Artic Circle kan je midden in de nacht gerust de krant lezen. Zo s’avonds dacht ik dat het uur of 7 was maar in werkelijkheid was het dan al ver over bedtijd. Dat komt omdat de zon richting Noorpool in de zomer hoger staat dan thuis.

Grote grazers & ander vee
Omdat we allerlei binnendoor weggetjes reden zagen we regelmatig rendieren en elanden.

Het verschil tussen deze schijnherten of Capreolinae: Rendieren zijn kleiner max. 1.25m hoog, elanden schouderhoogte tot 2.40m. Rendieren leven vaak in kuddes, elanden zijn solitaire beesten.

In Noorwegen is er maar één hoofdweg richting Noorden. Maar ook deze is erg rustig. We kwamen meer schapen tegen dan auto’s. Verder hier veel Fjorden, pontjes en onverharde kronkelwegen.

Hieronder Møsjoen. Een prachtig typisch Noorse plaats.

Lezen & breien
Ik heb niet veel gebreid. Overdag waren we on the road, dan is er zoveel te zien dat ik het zonde zou vinden om met mijn neus in het breiwerk te zitten. Hier en daar een toertje. Ik mag ook graag lezen in de vakantie. Misdaadverhalen, heerlijk!

Tijdens één van de stops zag ik in de struiken een laars liggen. Ik durfde niet te kijken of er nog iets uit het schoeisel stak. Jan kon me gerust stellen, er zat geen lijk aan vast. Duidelijk: ik lees teveel Scandinavische thrillers. Later kwam Douwe trots aanlopen met een bot ter grote van een dijbeen!

Of hij had het plaats delict geruïneerd of hij is een cold case op het spoor. Hoe dan ook, bot ging mee naar huis. Jan ging namelijk niet uit van een misdrijf.

Aanwinsten
In de noordelijke landen ligt de breiwol in de supermarkt, gewoon naast de luchtverfrisser! Maar ik heb ook nog twee prachtige handwerkwinkels kunnen bezoeken.

Mijn vakantiebuit. Naast veel, heel veel stenen heb ik op de Poolcirkel een mooi vest gekocht, in de supermarkt die twee acryltjes. En in de wolwinkels die twee groene bollen voor sokken: echt Noorse wol. Dat bolletje Regia kun je ook in Nederland krijgen, maar het is toch zo leuk om even een bolletje in een Laplandse wolwinkel te scoren.

Us Douwe
Op de Poolcirkel was de wereld nog best wit en bevroren. Douwe was niet te houwe! Uitgelaten en rollebollend ging hij door de koude sneeuw.

We wisten wel dat we Douwe een plezier zouden doen om hem mee op reis te nemen. Hij zit graag in de cabine. Voordat wij rijklaar waren voor de volgende etappe zat hij al lang en breed voorin onze bus.

Doordat we in het wild kampeerden konden we Douwe rustig los laten, hij bleef keurig bij ons.

.
We probeerden in the middle of nowhere te staan zodat er geen weg langs de camper liep. Alhoewel de wegen in Lapland erg rustig zijn, is het fijner om van de weg af te staan.

Inmiddels zijn we alweer een aantal dagen op ons honk. Dus…

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

what will be, will be

.
1956: ver voor mijn tijd. Maar och zo mooi! De vertaling is eigenlijk: sommige dingen zijn niet te voorkomen. Het is gewoon zo. Daarmee hebben we het maar te doen. Maar hey:

Life is 10% what happens to you and 90% how you react to the situation. Op foto hieronder mij als ‘little girl’.

Boeken
Ik lees graag, maar zeker niet alles wat los en vast zit. Het komt dan ook veelvuldig voor dat ik enthousiast aan een boek begin en er na een aantal pagina’s al klaar mee ben.

Dan is een abonnement op de streamingsite StoryTel handig. Ik kan zo doorscrollen naar een ander boek. Maar zo makkelijk ik de, voor mij niet interessante boeken in de hoek werp, zo moeilijk kan ik afscheid nemen van de voor mij boeiende boeken. Ik blijf gerust nog een weekje in die sfeer & kan ongelofelijk balen dat het boek uit is. (Foto: een klein deel van mijn lievelingsboeken)

Bij een goed boek weet ik vaak ook nog waar ik hem las. Zo zat ik in Engeland 2001 in het boek ‘De Razende Stilte’, de tranen amper bedwingend. Zo’n mooi boek!

‘De crèche’ van Elle van Rijn, maar De Zevenzussen serie vond ik ook mooi en de Nicci French serie van de dagen van de week of Camilla Lackberg, de misdaadromans over Patrik Hedström en Erica Falck. Zo ik kan nog wel even doorgaan. De boeken die ik echt bijzonder vind staan in onze boekenkast. In, hoe kan het ook anders, een Billy!

Net als mijn breiprojecten die ik bij houd in Ravelry, zo houd ik de boeken die ik lees bij in Pinterest, ook per jaar. Waarom? Gewoon ik ben dol op lijstjes bijhouden.

Een beetje van mezelf en een beetje van Maggie  Drops
Al een tijdje heb ik deze shawl op de pennen. Ik had wat problemen met het Engelse patroon, dus die in de prullenbak* gegooid en een Nederlands patroon geprint van Drops. Drops is een garenmerk. Dit merk heeft een enorme database aan patronen op het World Wide Web staan. Ook veel goede in het Nederlands vertaalde patronen. Ik koos voor de ‘Happy Hour’ shawl*.

Maar hierbij liep ik vast met het ajour (gaatjes) gedeelte. Dus uiteindelijk mijn eigen ajourtje maar bedacht. Een repeterend patroon van maar 3 steken. De moeilijkheid is dat de shawl aan één kant meerdert en aan andere kant minderingen zitten. Dat is met ajour lastig om de juiste gaatjes op de juiste plek te krijgen. Tenminste bij mij. Maar zie nu: mooi toch! Strepen afgewisseld met ajour.

*Een prullenbak (ook wel prullenmand) is een bak of mand waarin je kleine zaken die niet meer nodig zijn weggooit.

Us Douwe
Het valt me op dat Douwe erg gecharmeerd is van andere dieren. Poezen & paarden worden met de hoogst voorzichtigheid benaderd.

Zo ook koeien. Zo prachtig!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

it’s fryday, I’m in love

.
Het was net 2014, na een lastige periode begon dat jaar buitengewoon goed. Ik werd verliefd op de buurman met zijn zwarte Aprilia.

Ik speelde destijds in een bandje. Die repetitie mocht ìk het laatste liedje kiezen. Voor mij niet moeilijk! ‘Fryday I’m in love’ van The Cure.

Omdat ik toch wel veel uitviel door ziekte besloot ik in dat jaar te stoppen met de muziekgroep. Maar o, wat heb ik warme herinneringen aan deze band. Hieronder op archiefbeeld. Linksonder ondergetekende.

40 dagen project
Ik loop wat achter met de Mysterie Knit A Long. Dat geeft niet, zeg ik heldhaftig. Ik hoef het immers niet in te halen. Het is voor de lol immers. Maar stiekem, stiekem wil ik wél weer bij zijn. Dat wordt minstens nachtje doorhalen ben ik bang. Overdrijven is ook een vak! Nu 6 dagen achterop.

De Lento-col wordt mooi. Linda (ontwerpster en organisator) van dit project heeft het er maar druk mee.

Tussen de bedrijven door maakt ze ook nog vlogjes. De laatste was samen met haar zusje: Links Linda rechts zus.

Het maakt zo’n filmpje wel gezellig. Meteen plopte er een ideetje in mijn hoofd en ik zag me samen met zuslief vloggen. Zo nu en dan de kippetjes (zus), de hond (ik) en de poezen (zus) in beeld. Hier en daar een bolletje wol, patroon of finished object. Kijkcijfers skyhigh natuurlijk! Dat betekend op zijn minst een carrièreswitch!

Us Chiqo
Gisteren was het de sterfdag van onze hond Chiqo. Vorige jaar raakte hij uit de tijd. Hij werd 16 jaar. Natuurlijk missen we hem. Natuurlijk hebben we het nog over hem. Natuurlijk brengt dat herinneringen terug.

Het geeft me wel een soort van vrede te weten dat Chiqo over de regenboogbrug is gewandeld. Vooral het idee dat we hem weer terug zullen zien, geeft troost. En dat hij het goed heeft daar, met zijn poezen-zusjes.

Waar Chiqo net geen Stabij was, maar een kruising tussen Friese Stabij en Wetterhoun: Een Stabijna dus.  Is Douwe een echte Stabij met bijbehorende gebruiksaanwijzing, die we zeer regelmatig kwijt zijn.

Natuurlijk vergelijken we Chiqo en Douwe. Maar daarbij komen we elke keer weer tot de conclusie dat ze meestal totaal niet op elkaar lijken. Nu is Douwe natuurlijk een puber en ik leerde Chiqo pas echt kennen toen hij al 10 jaar was.

Daarvoor kende ik hem als buurhond, waar ik stiekem bang voor was. Hij kon namelijk heel hard blaffen, waar ik enorm van kon schrikken. Bovendien had ik het sowieso niet zo op honden. Ik ben vooral een poezemens. Maar ja, met man kwam ook hond mee. En we werden dikke vrienden, Chiqo en ik.

Us Douwe
En nu woont Douwe hier, 7 maand alweer. Een echte puber toch, zo hangend op de stoel!

Still knitting socks

Een nieuw paar sokken op de pennen. Niet voor charity. Of moet ik zeggen: wel? Zijn niet alle sokken die ik weg geef, aan bekenden of onbekenden, een soort van liefdadigheid?

Boek
Onlangs heb ik het boek van Sonja Barend geluisterd. Ze sprak het zelf in, fijn! Barend is een integere vertelster.

Aanvankelijk dacht ik dat het boek oorlog gerelateerd was maar het gaat vooral ook over haar eigen leven en carrière. Natuurlijk dan ook over de oorlog door haar Joodse vader, maar Sonja verteld zoveel meer dan dat. Zo probeert ze de beweegredenen van haar moeder te ontrafelen om haar geen deelgenoot te maken van de voor Sonja raadsels over haar moeder. ‘Ach kind, het is zo lang geleden.’ Was haar standaard antwoord.

Een aanrader. Ik luister via Story Tel. Dit is een streamingdienst voor ebooks en luisterboek. Heerlijk om tijdens het breien een boek te luisteren. Maar in bed, dan lees ik weer graag zelf.

Prikje
Jan zijn kleindochter moest een prikje. Ik mocht met haar mee. Er was een lange wachtrij. Prikjes zijn nooit leuk. Maar Tess was dapper en nam plaats bij een vriendelijke mevrouw. ‘Kijk maar naar je moeder’ opperde de prikzuster. We zeiden er allebei maar niets op. Ik moest inwendig wel lachen en Tess had andere dingen aan haar hoofd!

We hebben ons na het hele gebeuren maar getrakteerd op een Hema-tosti.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

on this roller coaster with those crazy highs and real deep lows

.
Vorige jaar kwam Danny Vera ‘ineens’ op 1 binnen in de top 2000. Logisch eigenlijk: Dit nummer is zo mooi, zo herkenbaar. Het nummer gaat over het leven, zoals het is. Soms is het leuk, soms verdrietig. En je vindt altijd weer je weg naar huis, alwaar de Magnolia groeit.

VocaLinde
Al weken zijn we, als koor, druk doende om een mooi kerstconcert neer te zetten. Op ons lijstje ook een paar andere prachtige popnummers zoals Shallow (Gaga & Cooper) en Door de wind (Sanne Hans).

In de eerste coronatijd heeft dirigent Hinke Jelsma verschillende arrangementen geschreven, zodat wij, als koor, deze nummers kunnen zingen. En dat is veel, heel veel werk. Dat weet ik want zoonlief maakte in der tijd ook arrangementen voor de drumband waar hij toen dirigent van was.

Hoe het allemaal komt, ik weet het niet, niemand weet het. Nu ik dit typ zijn de nieuwe maatregelen nog niet bekend. Maar stel, stel we mogen blijven zingen dan hoop ik echt dat we deze concert-nummers één keer in de Stephanuskerk mogen zingen, met of zonder publiek. Want echt, met ons koor zingen in de kerk is zoooo fijn!

Nieuwe stoel
Onlangs kregen we van A & M een stoel, een tweedehandsje dus maar voor ons is die natuurlijk nieuw. Ze past prachtig in ons interieur.

Lekker bij de kachel. Een heerlijke handwerk/lees/mijmer stoel. Blij mee!

Tomeloze grannystripe-deken
Zeeman Royal garen, naald 4 mm en 2.50 cm breed.

Mijn tomeloos haakproject vordert gestaag. Ik haak er veel aan.

Uit de kast kiezen
Ik heb 4 lopende werkjes. Wanneer ik handwerktijd heb kies ik waar ik zin in heb. Heel handig. Het is natuurlijk wel zo dat, wanneer je aan één werkje werkt, je dat eerder af hebt. Maar daar gaat het eigenlijk niet om. Ik merk dat ik het gewoon fijn vind om te kunnen afwisselen. Te kunnen kiezen.

Vroeger op de kleuterschool was er een vak dat heette ‘Uit de kast kiezen’. Als kind mocht je dus letterlijk kiezen waar je mee wilde spelen. Nou dat ‘vak’ heb ik nog steeds: ‘Uit de handwerkjes kiezen’.

Sokken op bestelling
Natuurlijk heb ik sokken op de pennetjes. Dochterlief vroeg me een paar te breien voor een dierbare naaste. Natuurlijk! Ik ben zo tevreden over het garen!

Er zit geen eindtijd op dus dat is handig.

Nieuwschierige schaapjes
Het borduurwerkje, een kussenhoes. Zo nu en dan komt er een draadje bij. Blauw zit er nu in. Zo leuk om mee bezig te zijn.

Het mooie kringloopblikje waar ik de draadjes in bewaar, daar wordt ik al blij van!

Lana Grosso shawl
De shawl waar ik ook zo nu en dan aan werk. Dan weer een uurtje dan weer wat langer.

Werkjes in ruste
Boven liggen nog meer werkjes hoor. Zo heb ik nog 3 dekens in wording liggen: de Persian Tiles (haakwerk rechtsonder op foto) en een Sokkengarendeken (breiwerk bovenste twee) en Les Petites Choses van Scheepjes (breiwerk linksonder). Die werkjes pak ik wel weer eens op hoor. Wat in het vat zit…

Alles staat trouwens keurig op mijn Ravelrypagina. Ik ben te vinden op dit platvorm onder de naam ‘Froukjes’. Onderaan deze blog uitleg over de online breicommunity Ravelry.

Nee, ik hoef me niet te vervelen. Want o, ik heb nog zoveel plannen, garen & patronen die op me liggen te wachten.

Us Douwe

Douwe vindt dingen leren leuk! Het is dan ook fijn dat we naar de vervolgcursus gaan bij Happyhonden. Ik krijg hier de handvatten om Douwe woordjes te leren. Niet dat hij in woordjes gaat blaffen, maar dat hij weet wat hij moet doen als ik ‘Plaats’ ‘Blijf’ of ‘Zit’ zeg, dat soort dingen. ‘Zit’ zit er al goed in. Alleen heb ik ergens in het leerproces ‘Zit’ vervangen in ‘Mooi Zit!’. Het maakt Douwe niet uit. Ook bij ‘Mooi Zit’ gaat hij in standje ‘Zit’.

Kwestie is nu om veel te oefenen met lekkere beloningen.

Ik word er altijd zelf ontspannen van, Douwe die prinsheerlijk voor de kachel ligt. Vanwege de gasprijs stoken we bewust vaker altijd de palletkachel.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!