you know it’s me, Cathy

.
Als meisje van 5 jaar deed dochterlief mee met de playbackshow in ons dorp.
Ik had een jurkje in elkaar geflanst en samen een dansje ingestudeerd. Jildou vertolkte Cathy uit een nummer van Kate Bush.

Op haar blote voetjes vulde Jildou zo onbevangen het hele podium. Zo prachtig. Ze won er een enorme beker mee.

“Wuthering Heights” is een nummer gebaseerd het gelijknamige boek. Cathy is eigenlijk een geest die verlangt naar haar voormalige minnaar, Heathcliff.

Later playbackte ze niet meer, maar stond met verschillende bandjes op de bühne. Zij met haar basgitaar. Contrast: Hard rock spelen in een door mij gemaakt ‘Hou-van-Holland-jurkje’. Geweldig!

En dat meisje is vandaag jarig. Negenentwintig jaar geleden kwam Jildou ter wereld: Een lieve, prachtige dochter!

Poezekes
In augustus 2014 hebben Sandor* en Jildou zich ontfermd over 3 poezekes. Opgehaald bij Kat in Nood.

Broer Bruce en de zusjes Daley en Abbey. Het zijn lieve beestjes.

Wat geef je een jarig kind dat alles al heeft. Nee, ik zeg het verkeerd. Wat geef je een kind dat bijna alles heeft? Het onbrekende poezeke!

(* Ja: dé Sandor die mijn getuige was bij ons huwelijk.)

Making of Mies
Met een bolletje Metropolis van Scheepjes breide ik Mies. Kleur: Liverpool en naaldjes: 2.5 mm. Ik denk dat ik de volgende met dunnere naaldjes ga breien. Hier en daar piept toch de vulling eruit. Hier en daar dus wat gesmokkeld met extra draadjes.

De patronen van Annita Wilschut van ‘Zij maakt het’ zijn zo mooi om te maken. Jaren terug was ze met dit patroon bezig. Ik bezocht haar stand op de beurs. Annita verklapte dat ze met een poes bezig was. Ze wist dat ik een poezemens ben. Ik moest al breiend aan dit gesprekje denken. Zo leuk!

En deze kleur heeft Jildou nog niet. Dit exemplaar maakt geen ruzie, behoeft geen kattenbak en voer evenmin. Handig toch?

Us Douwe

De vervolgcursus hebben we met positief resultaat doorlopen! Ook de puppycursus deden we bij Happy Honden. We hebben veel geleerd daar! Zodra we het erf opreden was Douwe al door het dolle! Helemaal Happy!

Douwe is een stoere hond, de grootste takken sleept hij mee rond!

.
Wandelen

Spending time in nature
put everything else in perpective.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

superman never made any money

Superman never made any money
Savin’ the world from Solomon Grundy
And sometimes I despair
The world will never see another man like him.

Band: Crash Test Dummies, Superman’s song.

Ik zie een wereld waar zoveel ellende is. Anderen zullen zeggen, het is van alle tijden. En dat klopt, maar ik leef nu, ik zie het nu. Me afsluiten van het nieuws wil ik niet. Ik leef in deze wereld en maak er deel van uit. De hele wereldproblematiek, niet alleen in Afganistan.

Het stemt me droevig. We leven al 1.75 miljard jaar als mens op aarde en nog hebben we niets geleerd. Ik snap het niet. Aan één kant kunnen we al zoveel: Naar de maan of we kunnen via WhatsApp zo elkaar berichtjes sturen over de hele wereld. Floep, en je ziet een foto vanuit Nieuw Zeeland.

Maar de vrede bewaren is nog steeds niet gelukt. Vluchtelingen op tijd evacueren evenmin. Och, ook ik heb de wijsheid niet in pacht. Ik kan alleen een kaarsje branden.

Planet crumbled, but Superman he forced himself
To carry on, forget Krypton*, and keep goin’

Deurkrans
Dit voorjaar maakte ik een krans met wol en breinaalden, voor op de voordeur. Inmiddels is het garen flets geworden en werd het tijd voor een nieuwe krans. Herfstig. Nog heel eventjes en de R is weer in de maand. Ik vind het wel kunnen, nu al vast een najaarskrans.

Still knitting socks
Onlangs kocht ik een fel gekleurde streng sokkengaren. Bij Winnie’s wol. Kleur: Oepsie-regenboog. Blijkbaar zit ik in de ‘felle-kleuren-mojo’. Zie nou, hoe mooi!

Het garen breit super-leuk op. Ik doe hak en teen roze. Kleurige sokken, dat is een feit.

Oppaspoes Joep
Joep is weer opgehaald door zijn eigen personeel. Het was reuze gezellig om hem hier te hebben. Wat een lieverd. We kregen een lief ‘poezenpakketje’ en bloemen. Dat had niet gehoeven maar hé, het was wel een verrassing! Zie nou hoe aardig! Bedankt!

Die reep…. die is inmiddels op natuurlijk!

Nog een lopend werkje
In 2019 had ik al een beginnetje gemaakt met deze sjaal met een ajourmotiefje van Gomitolo Molto van Lana Grossa. Een leuk werkje.

Maar ergens zinde het me niet. Het is zelfstrepend garen en die strepen werden best wel breed. En dat in combi met een gaatjespatroon, ik twijfelde. Aangezien ik van lange sjaals houd had ik twee bollen. Ik heb het begin afgehaald en wissel de bollen nu af.

Twee toer ene bol, twee toer de andere. Ik heb een heel klein beginnetje, maar dit bevalt me wel.

Nog even dit
Wat er ook speelt in de wereld, laat het vooral de kinderen zijn. (Vrij vertaald naar Loesje)

Op de foto, buurvriendje Leon en dochterlief Jildou. Door de relatie met buurJan is Leon nu mijn stiefzoon geworden. Hoe verrassend kan het leven soms lopen.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

*Krypton is de thuisplaneet van Superman, hier is de zwaartekracht veel groter dan op aarde. Dat is de reden dat Superman hier op de aarde zo sterk is.

with grace in your heart and flowers in your hair

Get over your hill and see what you find there, with grace in your heart and flowers in your hair.

‘After the storm’ is een liedje van de Londense folkrockband Mumford & Sons. Het is zo bijzonder hoeveel gevoel er in muziek kan worden weergegeven. Foto: Karinthië 2016.

Kringloopgelukje
Onlangs vond ik een prachtig geborduurd tafelkleedje bij ‘De lege knip’ Heerenveen. Ik kan zo’n stukje nijver handwerk echt niet laten liggen. Buurpoes Sarah is het overigens geheel met mij eens.

Wat bin we mooi fuort net
We gingen de Groninger prairie door om uiteindelijk in Warffum uit te komen. De bekende liedjesschrijver Ede Staal is hier geboren. De tekstregel uit het bekende lied van Ede: ’t Het nog nooit, nog nooit zo donker west, of ’t wer altied wel weer licht’. Het liedje werd pas bekend toen Staal al overleden was.

We brachten een bezoek aan het openluchtmuseum Het Hoogeland. Ik schreef in deze blog, helemaal onderaan, dat de klip van Them Dirty Dimes daar is gedraaid. Hier de video. Zo geweldig!
Prachtig om door het decor van het filmpje te lopen! Overal herkenning. Zoonlief Wessel is drummer van deze band maar maakte ook de videoklip.

Natuurlijk trok de woonwagen daar, mijn aandacht. Tiny houses, I love them! In dit kleine huisje-op-wielen reisden de handelaren en ambachtslieden vroeger rond. Gemeentes hadden toen een gedoogbeleid, voor enkele dagen mochten de reizigers blijven staan maar dan moesten ze weer verder trekken.

TBC
Ook liepen we langs een TBC-huisje. Tuberculose is een ernstige bacteriële infectieziekte. In deze tijd vaak goed te behandelen met antibiotica. Toch staat TBC nu nog wereldwijd in de top tien van meest voorkomende doodsoorzaken.

Vroeger was rusten, buitenlucht en zonlicht het enige wat misschien genezing zou kunnen brengen. Patiënten werden in zo’n huisje gelegd. Het huisje kon met de zon mee draaien. Die huisjes kon men kopen of huren bij het Groene kruis en dan zette men die in de tuin.

Bij mijn vader thuis hadden ze deze oplossing niet. In de oorlog heeft één van de evacuees, die ze in huis hadden TBC. Die besmette mijn vader, tante en opa. Mijn oma ontsprong, als enige gezinslid, de dans.

Eerste instantie werd er thuis gekuurd. Kuren is bedrust houden, rust dus en goede voeding. Mijn opa knapte snel op, ook mijn tante herstelde. Mijn vader niet, gevolg dat hij naar het Sanatorium in Appelscha werd gebracht om te kuren. Hij heeft maar 1 jaar naar de lagere school kunnen gaan. Tijdens het kuren kreeg pa les in bed. Vele jaren later kwam hij weer thuis, toch bleef de TBC niet weg.

Weer kuren in Appelscha en Assen. Uiteindelijk een long operatie in Groningen waarna vader wel herstelde. Zijn kinderjaren en jeugd zijn totaal in beslag genomen door die ellendige ziekte. Als jochie veel te jong van huis gehaald. Foto: Ons pa in het Sanatorium.

Lopend werkje
Garen Wol met Verve 44%wol, 42%katoen, 14%nylon. Naaldjes 2.5 mm. Recht-toe-recht-aan met plat boordje.

Ik vind de kleur zo mooi, zo fel. Voor sokken prachtig, maar een auto in die kleur… hmm. Ik vind eigenlijk het hele kleurenpallet prachtig, echt! Qua sokken: bij mij kan bijna alles wel. Maar de inrichting van de camper? Dan hoef ik geen hippie-paars, -geel en -oranje. Maar waar ik wel weer blij van wordt in onze bus is een honderd-kleuren-granny-plaid of rood-met-witte-stippen-mokken om maar wat te noemen. Zo heeft ieder zijn eigen smaak, toch?

Oppaspoes Joep
Joep heeft nog geen heimwee. Het is een gezellig poezeke die graag op schoot ligt. Ik zal hem straks nog missen! En dat is prima, een teken dat we het heel gezellig hebben gehad.

Zie nou hoe lui Joep erbij ligt 😉

Werkje van de pennen
Wanneer je voldoende tijd hebt willen de sokken wel vlotten. Tja, wanneer Joep op schoot ligt, zo diep in rust dat hij wilde dromen droomt dan moeten andere belangrijkheden maar even wachten. Een mooi excuus om toch nog een paar toeren te breien.

Sokken in een blij kleurtje! Het bolletje wat ik over heb, verdwijnt niet in mijn sokkengarendeken. Dit omdat er katoen in zit en dat valt gelijk op als ‘ander’ garen in de deken. Het restje komt zeker & vast nog wel eens van pas.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

 

why waste hours a day, worrying all night long

Die regel komt uit het liedje ‘Passing by’ van Them Dirty Dimes. Een relativerende tekst met een vrolijke melodie. Heerlijk! Hier op Spotify.

You tell me that the world is cruel and nature don’t care about you.
And in time: we’ll be passing by, looking up at the skies.
You stop and realize: What am I? Only passing by.

Why waste hours a day, worrying all night long
while all the stress and the sorrow can wait till tomorrow,
when we’ll all be dead ’n gone.

Settle down, take a break, let them worries go astray.
May it ease your mind, we’re only passing by. 
Zoonlief Wessel is de drummer van de band. Ik schreef al eerder over Them Dirty Dimes. (Hier of hier) Iedereen die onze zoon kent weet dat hij voor 91% uit muziek bestaat. Liedjes speelt hij het liefst samen met z’n vrienden. Of dat nu is bij brassband SoliBrass, Billy and the Bobcats of deze old-fashioned blues & gypsy band.
Gisteren waren we bij een optreden van die laatste band in Lewinski Sneek. Gezellig samen met Jan, dochterlief Jildou en schoonzoon Sandor, ja hij is ook lief! 😉 De mannen van Them Dirty Dimes gingen helemaal los. Ze mochten de hele avond vullen. Dat lukt TDD overigens prima want ze hebben al een behoorlijk repertoire. Onlangs een langspeelplaat uitgebracht met 13 gloednieuwe nummers.

Als trotse moeder kan ik het niet laten wat filmpjes op mijn blog neer te zetten:

Lytse sokjes
Het is zo bijzonder wanneer een kindje groeit in moeders buik. Deze nieuwe wereldburger moet nog heel veel groeien voordat het kennis zal maken met real life.
Ik heb de aanstaande papa en mama maar alvast een paar sokjes gestuurd.

Achtertuin
Onze achtertuin heeft maatje postzegel. Maar dat is prima, het is onze plek onder de zon. Een plek vol bloemetjes, bijtjes en zo nu en dan een vlinder.

Oppaspoes
Met Joep gaat het uitstekelbaar!

Het is zo gezellig hem om ons heen te hebben.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

hot flush comes, memory goes, mood is high, then it’s low

Gast onder tafel
Huize Heida heeft een nieuwe logee: Joep! Een lief poezenbeest van 11 jaar.

Eigenlijk een ex-kater, maar dat weet Joep dan weer niet. De baasjes van Joep zijn op vakantie gegaan. En zo had dochterlief geregeld dat Joep wel bij ons mocht. Want ja, Joep home alone… Ik kreeg al visioenen van die kerstfilms, Joep die het huis tegen klunzige inbrekers moet beschermen.

O geloof me, hij zou zijn huis prima kunnen bewaken. Maar deze oplossing is voor Joep toch iets gezelliger. En voor ons ook!

Joep is geen stresskip, eh stresspoes, eh stress ex-kater, welnee. Vanaf het begin gaat hij zijn eigen gang, maar maakt wel contact met ons hoor. Ik heb al heel wat kopjes geïncasseerd! En het spinnertje van hem maakt overuren. Ook Joep pakt zijn taak als neigbourhood watch serieus op!

Goed zo Joep!

Lopend werkje
De sok met reliëfpatroontje (Cornwallwerkje) heeft even plaatst gemaakt voor een recht-toe-recht-aan sok.


Sylvia van Wol met Verve gaf deze streng echt een zomers kleurtje! (44%wol 42%katoen 14%nylon)


Van zo’n bolletje wordt je toch meteen vrolijk!

Clumsy
Idee: Een paar babysokjes breien. Het nieuwe wereldburgertje zit nog lekker warm in moeders buik hoor, geen haast dus. Ik had een bolletje gepakt en was gaan breien:

Eerste poging: ik kwam er achter dat ik geen geschikt garen had gekozen. Handiger is een acryltje in plaats van katoen. Beetje dom! Afhalen dus.
Poging twee: Teveel steken, ik had maatje 18/19 gekozen, maar dat is voor een peuter! Ook een beetje dom!

Poging drie: babymaatje M van Wolhalla. Ik denk dat dit wel goed komt.

Zo gaat er veel nuttige breitijd verloren. Ik brei dan eerst toch door, laat het dan weer liggen en vervolgens haal ik het werkje toch van de pennen. Ach ja, zo blijf je wel bezig.

In de tijd van al dat hannesen had ik al lang 3 paar babysokjes klaar kunnen hebben.

Menopause Rhapsody
Titel van deze blog komt uit een parodie van Queen’s Bohemian Rhapsody. Deze dames bezingen hierin de overgang. Sla gerust over als u hier niets over wilt horen.

Feit is dat ik er midden in zit. Lastig en vervelend. Zweten, slecht slapen en die andere 100 dingen waar je ongelukkig van wordt. Maar deze vrouwen herkennen mijn gevoel! Fijn!

Ondertussen luister ik naar het boek ‘Ook leuke meisjes worden 50’ van gezondheidswetenschapper dr. Maaike de Vries en uro-gynaecoloog dr. Manon Kerkhof.

Ik steek best wel wat op van dit boek maar als ik eerlijk ben vind ik het hier en daar betuttelend overkomen. Over sommige onderwerpen (zoals verzakkingen) gaan ze wel erg lang door. En een hoofdstuk ‘Zeg vaker nee tegen Chardonnay’ noemen, tja..

Knitting tools
Goed gereedschap is het halve werk. Zo bewaak ik mijn etui met mijn leven.

Allerlei kleine handigheidjes voor handwerken zitten erin. Mijn vorige meetlint had het loodje gelegd en tadaaaaa, een prachtige blauwe met witte stippen gescoord bij de Zeeman! Verder schaartjes, naalden, toerenteller en haaknaalden. En ook niet onmisbaar: steekmarkeerders en progresskeepers.

Matentabel
Als sokkenbreister heb ik mijn matentabel in een keurig plastic mapje. Heel handig, het papiertje wordt zo niet kreukerig.

Aan de achterkant zit een foto met tekst. Ook handig. Wijze woorden van hoop en houvast.

You have to take the good with the bad,
smile when you’re sad,
love what you’re got
and remember what you had.
Always forgive
but never forget,
learn from you mistakes
but never regret.
People change, things go wrong,
just remember,
life goes on.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

looked at clouds that way

Wolken
Ik hou van de Hollandse wolkenluchten. Een strakblauwe lucht vind ik eigenlijk maar saai. Van de week schoot ik deze foto, hieronder, van alleen maar de wolkenlucht. Geen filter en het lijkt net nep!

Het deed me denken aan een liedje van Joni Mitchell, ‘Both sides, now’.

Natuurlijk gaat de tekst niet alleen over het aanschouwen van wolkenluchten maar staat synoniem voor andere vlakken in het leven. Ook daar kan ik me wel in vinden. Ik aanschouw het leven, net als de wolken, van alle kanten. En dan tot de conclusie komend dat ook ik het niet weet. Zoiets als: ‘Don’t follow me, I’m lost too.’

Mijn Oma aan moederskant had ook wat met wolken en het weer. Ze deed destijds een cursus, iets van ‘Wolkenstaren’ met Jan Pelleboer. 😉
Pelleboer was destijds de meest bekende weerman in Nederland. Ik vond dat als kind machtig interessant!

Mooi paars is niet lelijk

Hier nog mijn lopend werkje. Garen: Zareska Maris. Zelf geverfd. Naaldjes 2.5 mm. Reliefpatroontje: 3 toeren: tricot, 1 toer: 1 recht 1 averecht. De boord is een muizentandje. Die ‘piept’ mooi boven mijn Dr. Martens uit!

En hier het eindresultaat:

Blij mee!

Poezeke
Bruce is een uit de kluiten gewassen kater die met zijn twee zusjes bij mijn dochter en schoonzoon, ja die ene die mijn getuige was van ja-zeggen tegen Jan, wonen. Jildou en Sandor werken allebei fulltime. Gelukkig kunnen ze mijn dan inroepen. Dus ging ik dinsdagmorgen poolshoogte nemen. Bruce zat echt niet lekker in zijn vachtje. Ik vertrouwde het niet. Zo ken ik hem niet, zo zielig!

Waarom kunnen beestjes je niet vertellen wat er aan de hand is. Omdat ik er niet gerust op was ben ik middags nog een keer wezen kijken. Ik trof Bruce aan die weer kopjes gaf, spinnertje deed het ook weer en hij rolde ook weer op zijn rug. Zo ken ik hem. Hij gedraagd zich dan als een hond, zo blij is hij dan om mij te zien. Hieronder twee foto’s: links een zielige Bruce, rechts een iets minder zielige Bruce.

Het is wat met die poezekes. Je raakt zo aan ze gehecht! Echt alle drie beestjes zijn anders van aard. Ieder heeft zijn (m/v) eigen eigenaardigheden.

Verwennerij


Van de week kwamen Wessel (zoon) en Afke (schoondochter) langs waaien. Een bliksembezoekje. Ze hadden dit boek voor me gekocht, zo lief! Allerlei voorbeelden om Fair Isle te breien. Dit is een techniek die veel wordt toegepast in Noorse truien. Maar ook in wanten of mutsen.

Het boek is van Mary Jane Mucklestone. Deze breitechniek vindt zijn oorsprong op de Shetlandeilanden. Het ziet er kleurrijk uit maar elke toer bevat maar twee kleuren. Door de draad achter het werk mee te nemen maak je een warm breisel waar de wind niet doorheen komt.

De mofjes die ik onlangs voor Afke breide is ook een soort van Stranded Colorwork.

Maar deze wanten (hieronder) is ook met de Fair Ilse techniek gemaakt. Echt, zo warm en dus winddicht door de dubbele draden achter het werk.

Ik heb ze in 2010 gemaakt en eigenlijk zijn ze al zo’n beetje afgedragen. Dit garen had ik ook zelf geverfd, net als mijn paarse sokken. Dezelfde verfsessie. Tijd voor een nieuw paar. Maar ook tijd om weer eens zelf te gaan verven.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

het wordt vanzelf weer winter

Vingerloze handschoenen
Viool- of G-sleutel. Een symbool bij muziekpapier dat aangeeft welke noot de ‘G’ of ‘sol’ is. De tweede lijn, van de vijf = ‘G’.

Deze sleutel stond centraal in het patroontje welke ik gebruikte bij de vingerloze wantjes die ik maakte voor mijn lieve schoondochter. Zij speelt namelijk cornet bij twee Brassbands in Friesland. (Soli Brass & De Bazuin)

Een Brassband is een orkestvorm met koperen blaasinstrumenten en een slagwerksectie. Haar partij, haar bladmuziek dus, staat altijd in ‘G’.

Ik had dit patroon in 2019 al gekocht, ja voor Afke. ‘Noteworthy fingerless mitt’ van ontwerpster Shawn Glidden. Aangezien Afke cornet speelt leek het me leuk om muzikale mofjes voor haar te breien. Nu, in 2021, kwam het er eindelijk van.

Die etui, onder die kaart, is van Knit Pro, een Charts Keeper. Een handig systeem voorzien van magneetstrip waar je je telpatroon op kan vastklemmen.

Echt voor dit werk zo fijn om te hebben. Ik zeg het vaker, vakvrouwschap valt of staat met goed gereedschap!

Ik gebuikte een grijze Fabel van Drops en Running van Lammy Yarns. Naaldjes 2.5 mm. Het patroon was in het Engels, maar er zat een telpatroon (chart) bij. En samen met het boekje ‘Handschoenen en wanten brei je zo’ van Jolein Copier kon ik de mofjes breien. Zo leuk dat er in het boekje wordt gezegd dat je best wel mag smokkelen bij de duimaanzet. Smokkelen, ja daar ben ik super goed in!

Het was best nog een dingetje hoor. Bovenhand in collourwerk en tegelijkertijd de duim-spie breien. Tellen in kwadraat.

Maar het is gelukt, ik had ze af op haar verjaardag (10 juni). De mofjes mochten nog even lekker badderen en viola, klaar om weg te geven.

Nu kan ze, indien het erg koud is buiten, met warme handjes ook daar haar cornet bespelen. Maar eigenlijk misstaan ze op de fiets ook niet, denk ik zo.

Hoofdpijndossier
Onder het motto: kleine ergernissen in het dagelijks leven. Zo nu en dan heb ik een migraine aanval. Ik had het in het verleden zo vaak dat ik nu dagelijks Propranolol slik. Het werkt goed, maar soms dan heb ik nog een aanval. Dan kan je me opvegen. Ik gebruik Rizatriptan hiervoor. Alleen de verpakking… ‘Peel here’ staat er. Hmmm, pielen ja dat doe je dan…

Want als je een aanval van migraine hebt is dit een hele uitdaging. Waarom niet een doordruk strip, of nog handiger een tabletje in een busje of doosje?

Poes & hond
Op maandag laat ik Shadow, de zwarte herder, van Stiefdochter even plassen. Want op maandag is hij wel erg lang alleen thuis. Beide ouders werken dan en onze kleinkinderen zijn dan op de BSO (buitens schoolse opvang). Al om kwart over 7 verlaat het gezin de woning om na 5en weer thuis te komen. Rond het middaguur laat ik de hond even buiten.

Dit is ook het thuis van Twinkel, de ietwat obese lapjeskat die een aantal maanden bij ons logeerde. Het is grappig te merken dat zij me nog kent. Gisteren zat ze me toe te spinnen. Zo gezellig!

Ik denk dat Twinkel hoogbezoek van Maxima verwacht. Zou zo maar kunnen! 😉

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

them dirty dimes

Optreden
Afgelopen zaterdag kwamen ze langs, de hele band van Them Dirty Dimes. Onze Wessel is de drummer van de band. Vorig jaar hadden ze een crowdfunding om hun debuurtalbum te maken.

Ze kregen meer geld dan verwacht. Nee, zij kochten met dit geld geen stuk land in Spanje. Aanvankelijk zou de band een concert geven voor alle donaties. Door Corona lukte dit niet. Dus gingen ze over op plan B: bij alle crowdfunders langs om enkele liedjes te spelen. Super leuk natuurlijk!

En zo deed de band zaterdag Hooltpae aan.

Ik had in elke brievenbus van de straat een briefje gedaan dat de band hier zou komen spelen. Het is natuurlijk sneu dat je er pas bij het laatste nummer er achter komt dat er een goede band in je straat staat te spelen. Of erger nog, je door het dubbel glas, het niet hebt gehoord en het hele optreden hebt geminst.

Maandag stond het in de krant, in de Leeuwarder Courant. Als een goede moeder betaamt knipte ik het berichtje uit, om te bewaren. Het stond ook op Weststellingwerf.nl.

De band speelde ook op het bevrijdingsfestival in Groningen dit jaar. Hier de opnames.

Sarah’s kal
Sarah is een mevrouw die leuke vlogjes maakt onder de naam “It’s a Sarah”. Ze had zelf het koffieboontje ontdekt en was er enthousiast over, zo enthousiast dat ze er een KAL (Knit a long) mee begon. Ik ken het deze steek al wat jaren. Hier een paar sokken uit 2009.

Toch doe ik natuurlijk ook mee met deze KAL. Ik koos een bolletje uit mijn stash (voorraad). Opal Abo.
Ik doe niet de hele sok met koffieboontjes, want dan slaap je immers nooit meer. Nee, ik doe aan elke voet drie rijtjes boontjes.

Zomerse krans
Mijn zus had op haar voordeur in Leeuwarden een mooie winterse krans.

Volgens mij niet deze maar wel één die er op leek. Maar die krans werd gejat! Tssss!

Ik vond het idee erg leuk en ik heb een, op deze krans geïnspireerde krans gemaakt. Voor de zomer weliswaar.

Wat heb je nodig? Een krans, wat wol en wat piepschuimballen. O ja ook twee breinaalden.

Het velletje om de krans breien. De piepschuimen ballen met wat lijm met garen omwikkelen. Eén en ander vastzetten en klaar!

Een zomerse variant.

Nu weet een ieder dat hier een breister woont. Het kan ook zijn dat je denkt dat hier de ‘murderer’ woont en de breinaalden associeert met het moordwapen. Dit in het geval wanneer je (te) veel detective’s kijkt. Vrijdag starten de zomer-uitzendingen van dit genre op NPO.

Janssen met dubbel s
Ik ben gevaccineerd. Nee, geen last van gehad. Ik kreeg Janssen, dus in één keer klaar. Ik behoor tot de groep 1968, die nog net Janssen kregen. Ik ben blij dat ik met één vaccin klaar ben.

Ik kon net een paar steekjes breien tijdens de 15 minuten wachten. Never leave home without a breiwerkje

Poezeke
Sinds hier geen beestjes meer wonen, komt buurpoes Sarah geregeld buurten. Het gras is immers groener bij de buren, ofwel de tegels zijn er warmer!

Zo gezellig. Ze krijgt af en toe een snoepje van me. Moet kunnen!

Lief poezeke!

De bloemenhanger doet het goed met dit weer!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

Lapjes, oppaspoes en een happy hond

Eén van mijn lopende werkjes. Een babydekentje, bedoelt als een troostdekentje. Ik schreef er al eerder over. Hier ook meer info.

Het is fijn werken aan dit dekentje. Omdat ik naalden 2.5 mm gebruik is het nog wel een heel ‘geprikt’. Over 1 lapje doe ik 53 minuten en er zit 4 gram garen in. Nu zijn 21 van de 63 lapjes af. Daarna nog een wolwit randje rondom toe, maar zover is het nog niet.

Niet alle kleuren passen bij elkaar.

De donkergroene en donkerblauwe vond ik toch niet zo mooi combineren. Ik dacht nog, die kleurtjes, dat trekt wel bij in het geheel. Maar het bleef me irriteren. Dus afhalen en een ander kleurtje kiezen.

Zie maar, much better!

Sinds december hebben we een hele lieve oppaspoes. Dit is de ietwat obese lapjeskat van onze kleindochter. Twinkel logeert hier omdat haar baasje even tussen twee huizen in zit. Poes vindt het fijner om tijdelijk bij ons te wonen dan van hot naar her gesleept te worden. Eind maart is Twinkel haar nieuwe huis klaar en mag ze zich weer bij haar baasje voegen.

Ons doel was om haar binnen te houden zolang ze bij ons logeert.  We willen niet dat ze wegloopt of onder een auto beland.

Maar ook vanwege één dingetje: Twinkel haar jachtskills zijn namelijk niet voor de poes! Op haar vorige adres kwam ze regelmatig met een prooi thuis. Gaddegaddegat!

Afgelopen maandag was onze achterdeur zo bevroren dat deze niet op slot wilde. Omdat ik eerst met Chiqo op pad wilde liet ik dit maar zo. Maar bij terugkomst van ons rondje stond de achterdeur op een kier!
Oeps, Twinkel!
Nog voor ik in de stress kon schieten hoorde ik haar al mauwend vanuit de kamer op mij af komen.
Pfffff, Twinkel!

Toen we de camerabeelden later ging bekijken zagen we dat Twinkel wel degelijk buiten was geweest!

Twinkel probeerde steeds al naar buiten te gaan. Maar op zich ging het binnen best goed. Tot maandag dus, na de vrijheid geroken te hebben bleef ze maar mauwen voor de deur.

Nu gunnen we haar het avontuur wel of zijn we het gemiauw gewoon zat, het zal er ergens tussen in zitten…

En nu loopt Twinkel, sinds kort, dagelijks haar rondje. Fingers crossed dat ze geen kadootjes mee naar huis neemt.

Wanneer het zo koud is, is het fijn een dikke sjaal, Herbs&Spices te hebben en een muts is ook geen overbodige luxe. Nu had ik afgelopen zomer van de restjes van de sjaal een muts gemaakt.

Eerlijk, ik had niet gedacht dat ik er zoveel plezier van zou hebben. Lang leve Wibragaren. (Saskia en Bianca)

Chiqo, onze sta-bijna, vind het fijn om door de sneeuw te lopen.

Sta-bijna, net geen Friese Stabij. Chiqo is een halfbloedje, dus een volbloed ouder (Friese stabiel) en een dreuzel ouder (Wetterhoun). Chiqo heeft dan ook een sympathie voor Harry Potter, hij is net als Potter een half-blood. Maar Chiqo heeft geen magische krachten. Hij kan ook niet toveren. Maar ja, die eigenschappen zien je zelden bij een Sta-bijna.

Aan zijn staart kan je veel aflezen. Zoals hieronder, een vrolijke swiepstaart! Happy dog!

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

sjaal, sokken & stoute schoenen

Allereerst wil ik de lezers van mijn blog bedanken voor de warme reacties op het overlijden van Guusje. Zo lief en steunend! Bedankt!

In 2018 kocht ik in Zwartsluis bij ‘Wol met Verve’ deze prachtige streng. Het is sokkenwol maar om die nu in schoenen te laten verdwijnen? Over dát onderwerp later meer in deze blogpost.

Ik zag dat ‘Siets aan de maak‘ een MAL (Make-a-long) gaat organiseren, vanaf januari. Het patroon wat gebruikt wordt is van ontwerpster Amilishly Boonstra. Een sjaal: ‘Segelschiff am See’.

Omdat deze sjaal mooi royaal is er en maar één streng ‘ander’ garen nodig is, leek dit me hét patroon. Een deel is gestreept en een deel ajour. Ik had nog een streng grijs, samen met nog een ander kleurtje uit mijn stash.

Ik heb gisteren het patroon gekocht. Lang leve Ravelry, zo handig en coronaproof. Ik ben er klaar voor.

Deze maand doe ik mee aan de fotochallenge van Makersdecember (van Mara en Nadja) op Instagram. Elke dag is er een ‘prompt’ ofwel een bepaald woord waar je een foto bij plaatst. De eigen interpretatie van het woord zorgt voor verrassende verschillen onder de deelnemers.

Ik merk dat ik de prompt’s soms filosofisch benader. Vaak ook niet. Maar gister was de prompt ‘Sustainable’ oftewel ‘Duurzaamheid’. Ik plaatste deze foto:

Deze Loesjespreuk is van de eerste golf, maar hoe relevant ook nu. Ik plaatste de tekst:
‘Hoe duurzaam moeten we überhaupt worden om de puinhopen van de mensheid nog recht te kunnen breien’.

Gisteren was de prompt ‘Hidden’, dan komen er diepzinnige gedachten in me op. Ik wilde deze prompt gebruiken om aandacht te vragen voor verborgen ziektes, aandoeningen en stoornissen.

Soms zou ik willen dat de ander even in mijn schoenen zou kunnen staan. Want het is niet uit te leggen wat bijvoorbeeld een bipolaire aandoening (bij mij dan) met je doet. En je ziet het namelijk niet.

Wat ik moet doen is meevieren met het getij, met de golven. Niet ertegen in zwemmen, dat heeft totaal geen zin. Maar ja, juist wanneer het stormt zwem ik tegen de stroom. Wil ik juist niet accepteren dat het stormt. En geloof ik er bovendien niet in dat storm overdrijft.

Maar ik heb deze prompt ‘Hidden’ niet besteed aan dit onderwerp. Te zwaar vond ik. Dat klinkt vaag en dat is het ook: want ik typ het hier wel op.

Mijn ‘Hidden’ op Instagram vandaag:
Ik vind het best wel jammer dat de mooiste sokken verborgen worden door je schoenen. Er piept wel een boordje boven de schoen uit maar daarmee zie je de hele sok nog niet. Best wel zonde.

Maar ja, het is ook zo wat om op kousenvoet door het bos te kuieren. Om deze gedachte kracht bij te zetten heb ik de stoute schoenen úitgetrokken en op mijn sokken door het bos gekuierd.

Ok eerlijk, 10 meter, maar toen was het beeld wel duidelijk.

Be safe, take care en kalm an!
En blijf dingen doen waar je blij van wordt.