het begint met een vonkje, een beetje licht in het donker

.
Titel uit ‘Back to you’ van Hannah Mae. Het liedje werd populair door een commercial van de Plus.

Venus en Jupiter
Ik keek naar een ster en onder mij zakte de aarde langzaam weg. (J. Degenaar)

Boven de westelijke horizon staan ze te stralen, Venus en Jupiter. Ze lijken op sterren maar het zijn planeten. Sterren schitteren, planeten niet. De helderste is Venus.

Venus is een binnenplaneet en Jupiter een buitenplaneet. Venus draait om de zon, binnen de baan van de aarde. Jupiter draait ook om de zon, maar die doet dit buiten de baan van de aarde. Dat duurt 11 jaar.

Op 1 maart leek het vanaf de aarde of de planeten elkaar kusten. Deze ‘kus’ heet een Venus-Jupiter conjunctie. Een zeldzame gebeurtenis.

Venus: de planeet van de liefde, harmonie, balans maar ook een snufje materialistisch. Jupiter is op zijn beurt wijs, optimistisch en heeft een onstilbare honger naar kennis. De koppeling van deze twee planeten geeft, hier op aarde, veel goede vibraties dit door de harmonieuze en vrolijke out-put van beide. Positief toch!

.
Dit liedje mag niet ontbreken in mijn blogje: beide planeten worden genoemd. Het is van de Amerikaanse rock-band Train. ‘Drops of Jupiter’ heeft prachtige lyrics. Frontman Pat Monahan schreef het nadat zijn moeder overleed. In het nummer stelt hij zich voor dat zijn moeders geest overal heen kan en dat ze zo het universum kan onderzoeken.

Poezekeskol
Onlangs breide ik deze poezekeskol. Heerlijk warm en makkelijk even aan/om te doen.

Vanaf de achterbank: ‘Wat heb je een mooie kol! Vast moeilijk om te maken…’ ‘Valt mee hoor Tess, als je weet hoe het moet dan lukt dat wel!’

Natuurlijk heb ik twee kleurtjes gekozen en heb een kol voor Tess op de pennen gezet. Ze is begin maart 11 jaar geworden. Eventjes dacht ik, ik brei er één voor haar verjaardag. Tot ik ging rekenen: Ik doe zo’n 30 uur over zo’n kol. Tja… ik heb best veel handwerktijd maar dit zal me never nooit niet lukken. Dus heb ik dat plan los moeten laten. En hey, het wordt vanzelf weer winter!

Taxiritjes
9 jaar terug ‘begon het met een vonkje, een beetje licht in het donker’. De start van onze relatie. En met Janlief ontving ik er meteen een heel gezin bij! Andersom natuurlijk ook. Zo zijn wij nu een stiefgezin (of ‘quasigezin’, dat woord duikt tegenwoordig ook op, in plaats van ‘bonus/stief’) met 5 kinderen, 5 schoonkinderen en 3 kleinkinderen. De derde kwam met onze schoondochter mee.

Door de week mag ik onze kleindochter Tess naar dansen brengen. Onlangs promoveerde ze met haar team tijdens een United-Dance-Organisation wedstrijd. En Kyan (7 jaar), die breng ik naar de voetbaltraining. Het is zo gezellig, die achterbank-gesprekjes.

Brieke kippetjes
Op de handwerkbeurs kocht ik het patroontje ‘Spikkelkipjes’ van Anja Toonen. Ik zag de kippetjes hangen op haar stand en dacht dat dit wel haalbaar voor me was. Ik ben namelijk geen ster in haken. Vroeger, als tiener, wel veel beestjes gehaakt. Beestjes haken heet nu ‘amigurumi’. Deze naam komt uit het Japans: 編み包み.

Ik had nog kleurige minibolletjes katoen van de Action. Het kippenlijfje was prima te doen, de grappige pootjes ook. Die kammetjes, dat lukte me niet van het patroon dus zelf maar iets gehaakt. Zo ook de snaveltjes. Ik noem ze dan ook: brieke kippetjes. Aldus Stellingwarfs – Nederlands verklarend handwoordenboek:

Hier the making of:

Ik heb de kippetjes gevuld met afhechtdraadjes. Ja, die bewaar ik voor zulke karweitjes. Hoe duurzaam.

En die ‘brieke kiepen’ zijn best lollig geworden…

Us Douwe
Het allerliefst is Douwe aan het rauzen. Keihard rennen. Als een komeet!

.
Ik viel niet hoor, alleen de telefoon. Een iets te enthousiaste sprong van Douwe.

Slotgroet

Kalm an, be safe, take care
en een lieve groet uit Olpae!

 

angry star

.
Een cover door Chase Eagelson en zijn zusje. Een indrukwekkende tekst, geschreven in 1987 door Gordon Summer ofwel Sting. Het gaat over Ben Linder, die op zijn 28ste werd vermoord door contra-rebellen in Nicaragua. Hij kwam op voor de minderbedeelde medemens.

Het liedje is uiteindelijk een ode geworden aan geweldloosheid. Hoe actueel! Als mensen zijn we “fragiele” wezens, broos en kwetsbaar.

Er is een zin die er voor mij uitspringt:
‘For all those born beneath an angry star, lest we forget how fragile we are.’
Vrije vertaling: ‘Voor iedereen die gewoon de pech heeft om geboren te worden onder een boze ster, opdat we niet vergeten hoe kwetsbaar we zijn’.

(foto: Tom Grimshaw)
Het is niet zo gek om te denken dat er een verband bestaat tussen het leven van mensen op aarde en de stand van de sterren en planeten. Ofwel sterrenwichelarij uit: Zo boven, zo beneden. Zoals bij een geboortehoroscoop: Het gesternte wat op dat moment aan de hemel staat is een soort blauwdruk van het pasgeboren kindje. Zijn (m/v) karakter, levensweg, mogelijkheden en beperkingen. Plaats en tijd zijn van belang.

‘Zo boven’ staat voor de macrokosmos, het heelal. En die wordt weerspiegeld in de microkosmos ‘zo beneden’ zoals de mens. Deze opvatting komt uit de oud Griekse kosmologie en vond zijn weg tot in de huidige natuurreligies.

Toch heeft ieder mensenkind een eigen wil, een vrije keus. ‘Astra inclinant, non necessitant’, aldus de Italiaanse filosoof Thomas van Aquino. Wat betekent ‘De sterren neigen, maar dwingen niet’.

Tot zover de astrologische uiteenzetting.

Stash
Ik had gedroomd, het was een nachtmerrie: motten hadden mijn stash gevonden. Vanaf 14 jaar brei ik. Sindsdien heb ik altijd wat op de pennen. Van elk project heb je garen over. Dus dan vormt zich als vanzelf een voorraad. Daarnaast ben ik een verzamelaar. Van anderen krijg ik soms wol toegestopt, dat garen vang ik dan liefdevol op. Maar ik heb zo ook mijn impuls-aankopen in wolwinkels, op beurzen en breidagen. Nu heeft mijn stash de grote van een wolwinkel.

Al twee keer eerder vonden de motten dit ‘all you can eat- restaurant’. De meeste wolletjes zitten dan ook in een afgesloten plastic bak maar veel van die bakken kunnen door een veelheid van garen niet goed dicht. Hmmm….
Veel zit wel in plastic zakken maar veel ook niet. Tijd om kritisch te kijken en op te ruimen waar op te ruimen valt. Een gewaarschuwd mens telt voor twee toch?

Dus bij het Kruidvat mottenballen gekocht.

Stephen West Mystery KAL
Ik ben er klaar mee! Applaus voor mezelf!
Nee, ik maak geen selfie met de shawl. Ik vind altijd dat ik stom op foto’s sta. In mijn hoofd zie ik er namelijk anders uit dan op de foto’s van mij. Zoiets:

Maar ik heb een fotoshoot gedaan. Zie hier, de ‘Twist and turns’.

Voor deze shawl gebruikte ik Merino 1-draads van ‘Lindewol’. Credit voor het kleurgebruik: Marianne van atelier Lindelicht. Naald 3.5 mm.

Ik had hulp bij de shoot. Altijd fijn als er iemand even kritisch meekijkt.

Ik vertelde al eerder over dit project. Ontwerper West lanceert al 13 jaar in oktober een Mystery KAL (Knit-a-long). Je weet dat het een shawl wordt en hoeveel garen je nodig hebt maar voor de rest is het een misterie. Al eerder deed ik mee. In 2012 breiden we de ‘Rockefeller’.

Still knitting socks
Onze kleinzoon was uit zijn sokken gegroeid. In de auto naar de voetbaltraining, vanaf de achterbank: ‘Froukje? Wil je wel sokken voor me breien? Dezelfde als Opa!’ Maar natuurlijk!

Garen Botter IJsselmuiden Bergen, naaldjes 2.5 mm, maat 32/33.

Content
In het bos verzamel ik geen paddestoelen maar vind ik content. Content is eigenlijk een Engelse term. De algemene definitie: de ideeën die worden weergegeven via een medium. Bij mij is het de inhoud van mijn blog. Al wandelend ploppen er onderwerpen, zinnetjes of thema’s op in mijn brein. Meestal onthoud ik ze wel, maar zet de input soms in mijn mobiel. Zo heb ik al heel wat content verzameld.

.
Nadat ik een blogje de ether heb in geslingerd voel ik het na zo’n dag of zeven weer kriebelen en begin ik te schrijven, foto’s te nemen of vind dàt ene liedje. Ik hoef dus niet te zoeken naar inhoud, er is altijd wel iets wat voor mij het schrijven waard maakt. Sinds 2006 ben ik zichtbaar met een blog. Gewoon omdat ik het leuk vind om die alledaagse prietpraatjes te maken. Bij deze blogje 1001 +.

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

stare at the sea, that’s what I need from time to time

.
Titel uit ‘Karaoke’ van de Utrechtse singer-songwriter Judy Blank. Lief liedje met prachtige tekst.

Slipping through my fingers
30 jaar geleden werd onze jongste geboren. Dertig! Time flies! Ik moet dan denken aan het liedje van ABBA, ‘Slipping true my fingers’.

Herman van Veen, ‘Kinderfiets’:
‘Hé lieve meid op je kleine fiets, als een roze stip in het groen.
Slingert je blinkende kinderfiets, zich dwars door het zomerseizoen.
En je rijdt maar door en je fiets wordt steeds kleiner, plotseling ben je weer weg, fiets’.

Jildou heeft dat kinderfietsje omgeruild voor de motorfiets van haar stiefvader.

Hier linkje naar bewegend beeld materiaal. Wat hebben we toch een stoere dochter!

5981 km
was onze roadtrip van afgelopen tijd. We gingen 7 december op pad en gisteren reden we de dam weer op. Het deed ons beseffen dat je in elk jaargetijde best kan ‘camperen’. Ondanks de frisse vriesnachten hebben we het niet koud gehad. En ook de vele regen maakte ons niet uit, we zaten droog.

Natuurlijk hebben we ook prachtig weer gehad hoor. Het enige nadeel van het reizen in december is dat de dagen kort zijn. We reden geregeld door tot het al donker was. Van de omgeving waar je dan terecht komt zie je dan niet zoveel. Pas de volgende dag kun je dan de streek verkennen.

Onze reis: Zuid Frankrijk, via kust van Golf van Biskaje naar Spanje. Door Baskenland naar Portugal. Aanvankelijk wilden we over Pyreneeën terug en via Lourdes weer richting Noorden. Maar om die bergen te nemen in de winter met min 12 leek ons geen goed plan. Dus opnieuw langs de westkust.

In het nu
Wanneer we op pad zijn in onze camperbus is de reis onze vakantie. Niet het doel om ergens te komen. Niet die bestemming. Natuurlijk nemen we wel eens de snelweg om even wat kilometers in korte tijd te kunnen overbruggen maar wanneer we weer op de kleinere wegen rijden is dat echt genieten.

Het gaat er dan ook niet om waar we aan het eind van de dag zijn. We stoppen gewoon wanneer de dag aan het eind loopt. Of waar het mooi is. Een andere mind-set dan wanneer je naar een vakantiehuisje moet rijden. De groene puntjes: daar stonden we voor de nachten. Vaak gratis gedoogplaatsen, soms betaald en 4 campings.

Knitting on the road
Onderweg brei ik niet zoveel, ik vind het fijn om naar buiten te kijken. Er is zoveel te zien! Zo prachtig om over kleine B- (of C-)weggetjes te rijden, dwars door natuur, hoogtes & kleine dorpjes. Toch is het paar sokken welke ik op de pennen had wel af gekomen.

De avonden zijn lang in deze tijd van het jaar. Heerlijk om te breien, te lezen of een spelletje scrabble te doen. Zo lekker rustig en gezellig in ons kleine huisje op wielen.

Haakvlijt
We reden door Quamada in de regio Castilië en León, een dorpje bestaande uit kleine oude huisjes met maar 235 inwoners. Maar wel met een prachtige kerstboom! Een gevalletje ‘haakvlijt’.

Prachtig toch?

Weer thuis
De donkere dagen voor Kerst. En drinken we, sinds gisteren, onze thee weer voor de (pallet-)kachel.

‘Waar besteed jij op een vrije dag de meeste tijd aan?’ stond er op het labeltje. Dat is duidelijk:

Hierboven de Stephen West shawl ‘Twist & turns’. Echt een fijn en mooi patroon, waar ik bovendien veel van leer. Dit lopend werkje heeft prioriteit.

Slotgroet
Merry everything and a happy always.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

tell me why

.
Titel uit ‘I don’t like mondays’. Bob Geldof, de zanger van The Boomtown Rats, schreef het nummer in 1979. De aanleiding was verschrikkelijk: Een schietpartij op een school waarbij 2 dodelijke slachtoffers vielen. De dader zei, dat de reden van het schieten was dat ze niet van maandagen hield.

En heftig liedje, ik wist dit dus niet. Ik twijfelde dan ook of ik dit nummer wel moest plaatsten. Maar een wijs man zei eens: Het leven is geen ponykamp. Dus ook zulke liedjes mogen er zijn.

Shawl
In het vorige blogje liet ik al zien wat mijn plan was met de strengen merino wol.

Ik heb twee strengen 75% merino, 25% nylon, ‘lime green’ en ‘tree green’.

Nu ben ik een echte houtje-touwtje-handwerkster. Ik hou vast aan de technieken die ik al ken. Sokken: cuff-down en hollandse hiel, ALTIJD! Dus van boord naar teen en niet van teen naar boord.

Nu heb ik een Engels patroon voor die shawl, pff voor mij een uitdaging. Toch ga ik dat aan! En ik heb zo mijn hulplijnen. Wordt vervolgd!

Oranjeconcert
Zoonlief was nog klein toen hij begon als slagwerker bij de Christelijke Brassband Euphonia in Wolvega. Naast de repetities van de Brassband haalde hij de 4 diploma’s bij de muziekschool. Vanaf zijn 14de kwamen daar ook andere bandjes bij. Wessel is altijd breed georiënteerd als het gaat om muziek maken.

Hieronder bij het peiltje staat Wessel, zijn vriendin Afke zit vlak voor hem, maar die is niet zichtbaar.

Alhoewel hij nu bij Solibrass Leeuwarden speelt, had Euphonia Wessel’s hulp bij het Oranjeconcert nodig. Omdat ze ook nog een blazer konden gebruiken nam Afke plaats in de sectie kornetten.

Met schoonzoon Sandor, dochter Jildou woonden ik het concert bij. Als gast had Euponia de “the Tribute” band ‘Billy Joel Experience’ uitgenodigd. De mannen speelden fantastisch. Euphonia ook.

De Speaker zette Wessel, als invalslagwerker, nog even in het zonnetje. In het publiek veel goede bekenden van mijn ouders. Beide zijn al uit de tijd. Zouden die kennissen nog weten dat Wessel de kleinzoon van Teije en Ali was? Het maakt niet uit. Ik was trots op onze zoon & schoondochter!

En hoe dat dan klinkt:

En zo:

En zo:

.
Spinnen
Wanneer je iets hardop oppert komt datgene vaak vanzelf naar je toe. Zo ging het mij tenminste. Dit jaar wil ik leren spinnen. De vader van Jan zorgde voor een Big-bag wol.

Zomaar gekregen van boer Ulbe! 8 vuilniszakken vol. Niet alle wol is spinbaar maar er zitten prachtige vachten bij. Blij mee! De schapen stonden er prima bij, geschoren en wel! 8 Blauwe Tesselaars.

Us Douwe
Hij mocht een nachtje proef draaien in de camperbus. We gingen naar camperplaats Midas in Rijssen (Achterhoek). Een hondvriendelijk plaats, ook mensvriendelijk! Groot sanitair én droge schone handdoeken die je mocht gebruiken. Super!

Er was een uitlaatplek in het bos. Royaal met hek uitgezet stuk bos waar Douwe los kon rauzen!

Het ging goed. We hadden Douwe met een touw aan de trekhaak gebonden. Hij ging niet blaffen als er mensen of honden langs onze camper liepen. Gewoon rustig liggend zag hij alles gebeuren

’s Nachts sliep Douwe goed. Logisch door alle indrukken.

Ik moet wel toegeven dat ik dan veel met hem bezig ben. Constant staat bij mij het zendertje aan! Ik ben altijd bang dat Douwe in een onbewaakt ogenblik wegloopt. Dit is voor mij een leerproces. Vertrouwen hebben dat het goed gaat.

Janneman
De dag voor Koningsdag is hij jarig, mijn man. Inmiddels zijn we een stiefgezin met 15 mensen. Dat betekent nu: 3 tekeningen op de deur!

Natuurlijk was er taart met kaarsjes! Ik maakte het me gemakkelijk, 63 losse kaarsjes is ook best wel veel.

Oldeholtpade
Het Fluitenkruid bloeit! Een echt voorjaars- bermbloeier!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

homesick

.
Kings of Convenience is een indie folk-pop duo uit Noorwegen. De muziek kan het beste worden omschreven als dromerige en melancholische gitaarpop. ‘Homesick’ stond lange tijd op mijn mp3speler. Soms kan heimwee je overvallen, zelfs als je thuis bent.

A song for
Someone who needs somewhere
To long for

Homesick
Cause I no longer know
Where home is

Wanderlust
Als dyslext-light maak ik daar dan wandeLlust van. Het graag willen wandelen. Uiteindelijk klopt dat ook wel. Maar het woord wanderlust is meer dan dat. Het is namelijk een sterk verlangen om te reizen, de wijde wereld ontdekken. De term ‘wanderlust’ is een Duits leenwoord.

Wanderlust staat dus voor het verlangen om op pad te gaan, om uit je eigen leefwereld te treden en naar andere dingen op zoek te gaan. Zowel mijn Oma als mijn Moeder hadden het wanderlust-gen. Zo klom Oma op een kameel in Egypte en zag mijn moeder de meeste continenten.

Ik was nooit reislustig. Als kind leed ik aan heimwee. Logeerpartijtjes werden afgebroken omdat ik letterlijk ziek werd. Ik begon gewoon over te geven tot ik weer werd opgehaald. Alleen bij mijn Oom en Tante van vaders kant hield ik het binnen.

Mijn moeder haalde me, wanneer dat moest, altijd weer op. Ook toen ik al volwassen was drukte ze me op het hart, dat ze me zo weer op zou halen, waar dan ook vandaan. Fijn en vertrouwd gevoel voor mij! Zelf had ze ook altijd haar atlas binnen handbereik. Zo kon Ma altijd zien wie waar was.

Echter een mens veranderd, omstandigheden veranderen. Afgelopen jaren heb ik het reizen ontdekt. Inmiddels heel wat landen van Europa gezien, heel wat bergen beklommen. Dat laatste dan per motor, maar toch.

Ik kwam er achter hoe ruig Noorwegen is, hoe uitgestrekt Schotland en hoe groen Slovenië.

Nu we een eigen huisje op wielen hebben, is het voor ons nog makkelijker op pad te gaan. Jan bouwde deze eigenhandig. De eerste reis plannen zijn alweer gemaakt.

Jan is een echte reiziger, hij wil altijd weten hoe het er na die bergtop uitziet. Nadeel: dat maakt een lange wandeling nog langer! Wil je immers wat zien dan zal je op de blaren moeten lopen.

Dit hangt bij ons in huis.
‘Some beautiful paths can’t be discovered without getting lost’

40 dagen project
Ik ben bij met de Mysterie Knit A Long. Alle streepjes zijn gebreid. Alleen vandaag nog en dan zit dit project erop.

Ik ben er dan ook wel een beetje klaar mee. Het is leuk om nieuwe steekjes te leren, zeker. Maar aanvankelijk had ik verwacht dat ik meer kneepjes zou leren over colorwork breien (kleurwerk breien).

Still knitting socks
Eerste sok is af, tweede volgt vast snel. Heerlijk wolletje & fijne kleurtjes.

Us Jildou
Dochterlief haalde haar motorrijbewijs. Zo knap & stoer! Om je rijbewijs te halen moet je tegenwoordig theorie examen doen, dan moet je examen doen in de kunstjes (rondjes draaien, slalom, hard remmen en zo) en uiteindelijk afrijden op de weg. Destijds kon ik in 1x afrijden en theorie hoefde toen ook niet apart voor de motor.

Van ons samengestelde gezin hebben 8 van de 12 m/v het motorrijbewijs. Dus we kunnen nu een echte motorclub oprichten!

Us Douwe

Wat wordt Douwe groot! Een echte Friese Stabij van 9 maanden en bijna 22 kg.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

it’s fryday, I’m in love

.
Het was net 2014, na een lastige periode begon dat jaar buitengewoon goed. Ik werd verliefd op de buurman met zijn zwarte Aprilia.

Ik speelde destijds in een bandje. Die repetitie mocht ìk het laatste liedje kiezen. Voor mij niet moeilijk! ‘Fryday I’m in love’ van The Cure.

Omdat ik toch wel veel uitviel door ziekte besloot ik in dat jaar te stoppen met de muziekgroep. Maar o, wat heb ik warme herinneringen aan deze band. Hieronder op archiefbeeld. Linksonder ondergetekende.

40 dagen project
Ik loop wat achter met de Mysterie Knit A Long. Dat geeft niet, zeg ik heldhaftig. Ik hoef het immers niet in te halen. Het is voor de lol immers. Maar stiekem, stiekem wil ik wél weer bij zijn. Dat wordt minstens nachtje doorhalen ben ik bang. Overdrijven is ook een vak! Nu 6 dagen achterop.

De Lento-col wordt mooi. Linda (ontwerpster en organisator) van dit project heeft het er maar druk mee.

Tussen de bedrijven door maakt ze ook nog vlogjes. De laatste was samen met haar zusje: Links Linda rechts zus.

Het maakt zo’n filmpje wel gezellig. Meteen plopte er een ideetje in mijn hoofd en ik zag me samen met zuslief vloggen. Zo nu en dan de kippetjes (zus), de hond (ik) en de poezen (zus) in beeld. Hier en daar een bolletje wol, patroon of finished object. Kijkcijfers skyhigh natuurlijk! Dat betekend op zijn minst een carrièreswitch!

Us Chiqo
Gisteren was het de sterfdag van onze hond Chiqo. Vorige jaar raakte hij uit de tijd. Hij werd 16 jaar. Natuurlijk missen we hem. Natuurlijk hebben we het nog over hem. Natuurlijk brengt dat herinneringen terug.

Het geeft me wel een soort van vrede te weten dat Chiqo over de regenboogbrug is gewandeld. Vooral het idee dat we hem weer terug zullen zien, geeft troost. En dat hij het goed heeft daar, met zijn poezen-zusjes.

Waar Chiqo net geen Stabij was, maar een kruising tussen Friese Stabij en Wetterhoun: Een Stabijna dus.  Is Douwe een echte Stabij met bijbehorende gebruiksaanwijzing, die we zeer regelmatig kwijt zijn.

Natuurlijk vergelijken we Chiqo en Douwe. Maar daarbij komen we elke keer weer tot de conclusie dat ze meestal totaal niet op elkaar lijken. Nu is Douwe natuurlijk een puber en ik leerde Chiqo pas echt kennen toen hij al 10 jaar was.

Daarvoor kende ik hem als buurhond, waar ik stiekem bang voor was. Hij kon namelijk heel hard blaffen, waar ik enorm van kon schrikken. Bovendien had ik het sowieso niet zo op honden. Ik ben vooral een poezemens. Maar ja, met man kwam ook hond mee. En we werden dikke vrienden, Chiqo en ik.

Us Douwe
En nu woont Douwe hier, 7 maand alweer. Een echte puber toch, zo hangend op de stoel!

Still knitting socks

Een nieuw paar sokken op de pennen. Niet voor charity. Of moet ik zeggen: wel? Zijn niet alle sokken die ik weg geef, aan bekenden of onbekenden, een soort van liefdadigheid?

Boek
Onlangs heb ik het boek van Sonja Barend geluisterd. Ze sprak het zelf in, fijn! Barend is een integere vertelster.

Aanvankelijk dacht ik dat het boek oorlog gerelateerd was maar het gaat vooral ook over haar eigen leven en carrière. Natuurlijk dan ook over de oorlog door haar Joodse vader, maar Sonja verteld zoveel meer dan dat. Zo probeert ze de beweegredenen van haar moeder te ontrafelen om haar geen deelgenoot te maken van de voor Sonja raadsels over haar moeder. ‘Ach kind, het is zo lang geleden.’ Was haar standaard antwoord.

Een aanrader. Ik luister via Story Tel. Dit is een streamingdienst voor ebooks en luisterboek. Heerlijk om tijdens het breien een boek te luisteren. Maar in bed, dan lees ik weer graag zelf.

Prikje
Jan zijn kleindochter moest een prikje. Ik mocht met haar mee. Er was een lange wachtrij. Prikjes zijn nooit leuk. Maar Tess was dapper en nam plaats bij een vriendelijke mevrouw. ‘Kijk maar naar je moeder’ opperde de prikzuster. We zeiden er allebei maar niets op. Ik moest inwendig wel lachen en Tess had andere dingen aan haar hoofd!

We hebben ons na het hele gebeuren maar getrakteerd op een Hema-tosti.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

driving down the road

.
Uit: Country Roads, J.Denver gecoverd door The Petersens, de Bluegrass familieband uit Missouri. Toen de kinderen van Karen en Jon ouder werden wilde vader graag iets sámen doen, als gezin. Aangezien de kinderen Petersen ook voor 89% uit muziek bestaan was het logisch dat ze samen een band gingen vormen. Met dit als resultaat, prachtig!

Bluegrass
Bluegrass was de muziek van Ierse en Schotse immigranten die zich vestigden in de bergstreken van het oosten van Amerika. Daardoor heeft het veel Iers/Schotse invloeden.

Het genre zit ergens tussen Folk en Country in. The sound van Bluegrass wordt vooral ook bepaald door de instrumenten zoals mandoline, viool, contrabas, resonatorgitaar, 5-snarige banjo en gitaar.

Vrolijke sokjes
Het garen, Lang Yarns Super Soxx, breidde zo fijn. Ik had deze sokken dan ook in vijf dagen af. De sokken gingen even badderen alvorens ze op de kachel mochten drogen. Voor kleindochter. Maat 34/35. Naaldjes 2.25 mm.

Het patroontje kwam op mijn Socials voorbij:
Steken deelbaar door 4.
Toer 1 en 3 recht breien.
Toer 2 omslag, 2 recht breien en omslag over de twee steken halen, 2 recht.
Toer 4 2 recht, omslag, 2 recht breien en omslag om de twee steken halen.

Lopend haakwerkje
Eén van de projecten waar ik nu mee bezig ben:


Het zonnehoedje vordert gestaag.

Boek
Momenteel dwaal ik hoog in de bergen, een honderd jaar in het verleden. Ik reis mee met Agata, een moedige vrouw en de hoofdpersoon uit het boek. Voor mij voelt dat echt zo. Ik reis in gedachten mee, doordat ik in het verhaal gezogen word. Zo zat ik tijden in Ierland, door het boek ‘De Zevende Zus’.

Het is een prachtig boek, tenminste dat vind ik. Maar boeken zijn zo smaak gevoelig! Als iemand me zegt: dat was het mooiste boek ven 2021 dan kan het zijn dat ik dat boek al na een paar bladzijden aan de kant leg.

Dit boek heeft een bijzonder thema. Speelt zich af in 1915, hoog in de Alpen, omgeving Timau, Italië. Tijdens de eerste Wereldoorlog strijdt het Italiaanse leger in een loopgravenoorlog tegen Oostenrijk-Hongarije. Het gaat over moed en doorzettingsvermogen.

Ilaria Tuti weet van elke zin een pareltje te maken. Echt, ik zou elke regel willen arceren. Natuurlijk speelt de vertaalsters Hilda Schraa hier ook een rol in.

En als dan ook het ‘breien’ nog wordt aangehaald, dan is het boek voor mij al een juweeltje.

Behandeling
Voor de behandeling van een plekje op mijn neus reizen Douwe en ik elke werkdag naar Leeuwarden. Het gaat goed. Het begint op routine te lijken: Ik word opgehaald uit wachtkamer, hang mijn mondkapje, jas en tas op, ga op de behandelbank liggen. Mijn neus word dan eerst vol gestopt met een soort verbandkoord. Niet echt prettig. Ik voel me elke keer weer een stuffed animal. Zoals ikzelf aapje Jacobus opvul, met de achterkant van een haaknaald, zo doet de verpleging dat bij mij, dan met zo’n stokje.

Dan gaat het masker op en volgt de bestraling. Dat gaat best snel. Ik ben meestal nog niet eens klaar met mijn gedachten of de verpleging staat alweer naast me. Waar ik aan denk? Nou, meestal aan handwerken!

Ze verlossen me uit het aparaat, halen masker af, laten tafel zakken. Dan probeer ik met een zo’n vloeiend mogelijke beweging eraf te stappen. Want ik ben natuurlijk nog jong! Daarna loop ik naar de prullenbak om mijn neus te ‘un-stuffen’ en ontsmet mijn handen. Ik loop naar mijn jas en tas, doe mondkapje weer op en roep ‘Tot morgen!’

Beetje lastige foto door weerspiegeling van een andere auto, maar zo tref ik Douwe dan aan. Hij gaat altijd op de bestuurdersplek zitten. Grapjas! En erger nog, hij wil altijd moeilijk het plaatsje weer afstaan aan mij.

Us Douwe
Hij was niet fit, de dierenarts dacht aan een voedselvergiftiging. Gelukkig is hij nu weer D’ouwe!

Wanneer je een hond hebt die alles ziet als iets eetbaars, dan besef je pas hoeveel zwerfvuil er in ons dorp ligt. Douwe zou het prima doen als ‘litter picker’ maar dan moet hij alle troep wel netjes aan mij afgeven. En dat zit er (nog) niet in.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

I’ve been for a walk on a winter’s day

.
Een song van vóór mijn tijd. The Mamas & the Papas, een folk/rock/vocal groep, zijn bekend van hun mooie harmonische klank. Het liedje (1965) gaat over de koude winter in New York en het verlangen naar de warmte in California. Hoe simpel wil je het hebben, maar hoe mooi ook.

Hoedje
Een zonnehoed, dat is wat ik wil maken. Bij Drops staan er wel 60 patronen!

Hele leuken, maar geen enkele is gehaakt met dun garen. En ik heb juist wel fijne katoen. Durable no.8.

Ik ga deze dan maar op mijn gevoel haken. Ik heb al eens eerder een hoed gehaakt, dus ik denk dat ik het nog wel kan.

Gewoon eenvoudig met vasten en dan zo’n leuk sjaaltje erom. Tip die langs kwam: hang een stekenmarkeerder aan je laatste lus, dan rafelt je werkje niet spontaan af bij het wegleggen.

Mantra
Een mantra is een reeks woorden die gebruikt worden als een soort van meditatie of gebed. Meestal in het Sankriet, dat is de oudste taal uit India. Een mantra geeft houvast en ontzorgt.

Mijn mantra heb ik al jaren:
  ‘Alles komt goed’.
Niet in het Sankriet maar gewoon in het Nederlands. Niet een echt gebed maar meer een soort van wishful zeker weten. Die kaart, 2e foto, kreeg ik onlangs van zuslief.

  ‘Je kunt niets zeker weten en alles gaat voorbij.’
Is ook een regel die in mijn hoofd woont. Uit ‘Avond’ van B. de Groot, hier gecoverd door zangeres Meau, die uitvoering is zo mooi!

Katoen
Anyhow, over het algemeen ben ik wel goed georganiseerd. Zo heb ik alle katoentjes in één bak zitten.

In deze bak vond ik het katoentje om te gebruiken voor dat hoedje. Het zit vol met kleurige bolletjes. Bij het aanzien daarvan ploppen er meteen 1000 en 1 ideeën in mijn hoofd op. Maar ook herinneringen.

Deze roze katoen kocht ik toen ik nog op zaterdags bij mijn ouders in de winkel werkte. Ik zal 17 jaar zijn geweest. Onze winkel ging om 16:00 dicht maar handwerkwinkel Pinguin om 17:00. Zo kon ik, net voor sluitingstijd, garen kopen voor een trui. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik kom met de vraag voor garen voor een trui, invalhulp Laura stelde deze katoen/acryl voor mét een patroon erbij van een reliëf truitje. Echt zomers.

Iedere handwerkster weet hoe ik me voelde toen ik met mijn buit naar huis fietste. Wat kan je blij worden van een nieuw te starten project! Die trui heeft de finish niet gehaald. Dat geeft helemaal niet. Het garen is er nog. Ook nu krijg ik weer een fijn gevoel, alleen al van die herinnering.

Nee, mijn enorme stash zit me niet op mijn nek. Ik word er altijd blij van!

Tienersokken
Een appje van een breivriendin:
Een foto gevolgd door: ‘Kun jij hier mooie sokjes van breien voor Tess?’
Zo lief! Ja, dat kan ik zeker. Dus het bolletje kwam mijn kant op.

Nu wordt kleindochter begin maart 10 jaar. TIEN! De tiid hâldt gein skoft, (Frysk voor ‘de tijd houdt geen pauze’). Ze is altijd blij met zelfgebreide sokken. Dus heb ik een paar voor haar op de pennetjes gezet. Er komt een leuk patroontje in.

Behandeling
In mijn vorig blogje vertelde ik dat ik momenteel behandeld wordt voor een plekje op mijn neus. Elke werkdag, 22 dagen lang. De eerste behandelingen zitten erop en het gaat goed. Wordt vervolgd.

Us Douwe

.
Douwe is een beetje ziekjes. De dierenarts denkt dat hij iets verkeerds heeft gegeten. Tijdens de wandelingen ziet Douwe het dorp als één groot lopend buffet. Hap, slik en weg! Douwe is niet kieskeurig, echt alles is in zijn ogen eetbaar. Vaak lukt het me om één en ander uit zijn bek te vissen. En commando ‘NEE’ werkt ook, zo nu en dan dan…

Douwe moest overgeven. Ja… ook in de auto… op de bestuurdersstoel… toen ik er niet zat. En tegen het raam… en in het bakje dat onder het raam zit… Arm beest, arme ik ook wel een beetje.

Goed, hij heeft een prikje tegen misselijkheid gehad en apart blikvoer voor gisteren en vandaag. Ik hoop maar dat Douwe snel opknapt.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

time won’t wait

‘Cause time won’t wait for us
It fades away so fast
And soon these days will pass
So make these moments last

Alweer een mooi liedje van de jongens van Hollow Coves.

Troostdeken voor de planeet
De klimaatactivist Gijsje van Bakel pakt onderwerp ‘aandacht voor het klimaat’ grondig aan. Ze ging per fiets naar Glasgow. In een karretje de ‘Comfortblanket‘ gepropt.

De deken kwam tot stand door een berichtje van Gijsje op internet. Gevolg was dat haar brievenbus vol raakte met enveloppen met lapjes. Uiteindelijk telt de blanket 2865 lapjes van 10 x 10 cm. Gemaakt in 22 verschillende landen verdeelt over 4 verschillende continenten.

Van Bakel mag drie keer de deken presenteren tijdens de klimaattop. Elk lapje symboliseert de handtekening van de maker onder het statement ‘Zo kan het niet langer’.

Ik waardeer het doorzettingsvermogen van Gijsje. En natuurlijk de manier waarop ze met deze deken haar punt neerzet. Go for it Gijsje!

Socials
Ik plaatste op de socials een illustratie van Charlie Mackesey.

Waar ik dan verbaast over ben is, dat ik op Instagram 96 likes had en op Facebook maar 5. Ik vraag me dan af hoe dat kan. Vallen tijdlijnberichtjes op Facebook weg? Of hebben Facebookgebruikers geen behoefte aan zulk soort quotes? Wie het weet mag het zeggen.

Het doet er natuurlijk niet toe, ik plaats dingen niet om het aantal likes, begrijp me goed. Ik deel foto’s vooral om het delen an sich. Zo van ik vind het ook leuk van een ander berichtjes voorbij te zien komen. Met name dan de mooie natuurfoto’s, harige beestjes en creatieve uitspattingen van een ander. En de blije dingen natuurlijk.

Nu ik toch bezig ben… wat ik zo raar vind is dat mensen hun liefde uiten over de ander en dat die ander bij wijze van spreken naast de schrijver zit! Zeg het dan rechtstreeks. Echt, ik vind dat zo raar! En ook zo iets: berichtjes waarin wel ‘iets’ wordt gezegd maar dat het heel vaag blijft. Dit vooral bij nare & verdrietige dingen in het leven. Of je zegt het òf zeg niets!

Adventsjaal
Om bij Facebook te blijven, ik ben lid van de groep ‘Wij breien sokken (en andere dingen)’. Nu heeft Linda (van die groep) voor advent een Gansey Shawl ontworpen. Een Gansey patroon heeft alleen rechte en averechte steken. Van 1 tot en met 24 december krijg je iedere dag 20 toeren van het patroon.

En als je  dan ‘bij’ blijft is je shawl met kerst af. Zo leuk!
I’m in! Ik weet nog niet welk garen er wordt geadviseerd, ik ontvang binnenkort de mail hierover.

Slofjes
Dit was waar mijn handen druk mee waren:

Een paar kleine slofjes voor een nieuwe wereldburger die nog lekker warm in mama’s buik zit. Nu maar hopen dat ze in Glasgow spijkers met koppen slaan!

Garen Zeeman Royal, naaldjes 3.5 mm.

Soli Brass Leeuwarden
Zoon en schoondochter spelen beide bij dit korps. Een brassband bestaat uit koperen blaasinstrumenten en percussiesectie.

Wessel is slagwerker en Afke speelt cornet. Afgelopen weekend was het Nederlandse Kampioenschap. Soli Brass wisten de beker mee naar Leeuwarden te nemen. In de hoogste devisie. Zo fantastisch!
En als voorzitter mocht Wessel die beker in ontvangst gaan nemen.

Vroeger, heel vroeger wist hij al snel dat hij slagwerker wilde worden.

Dus naar de muziekschool, bij brassband Euphonia in het C-orkest. Droom toen: spelen in het A-orkest. Dat lukte al best snel. Hoogtepunten waren toen de Oranjeconcerten samen met bijvoorbeeld Sieb van de Ploeg, Jan Vayne of Ernst Daniel Smit.

Maar dromen blijven komen. Wessel wilde best wel een trapje hoger, zo kwam hij bij Soli Brass spelen in Leeuwarden.

En nu, DE grote droom voor het hele korps: Het winnen van deze enorme beker.

Wessel gaf een prachtig interview voor Omrop Fryslan. Ik luisterde en ben dan zo trots!

Voor geïnteresseerden heb ik toch even het interview geplaatst.

Us Douwe
Toch nog een paar foto’s van Douwe. Ik was met hem naar de Noordwolder Meenthe, een stuk natuur vlak bij Hooltpae.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

looking’ out my back door

Woord vooraf: De puppyspam treft u achteraf aan.

Dit liedje is geschreven door de frontman van Cleer Water Revival, John Fogerty. De tekst is gevuld met reuzen, dinosaurussen en olifanten die in een vrolijke optocht, al dansend door de achtertuin gaan. Je zou kunnen denken dat het over een drugs-trip gaat, maar Fogerty vertelde dat hij het voor zijn destijds driejarige zoon Josh schreef.

Ooit zat ik in een muziekgroepje.
En gelukkig hebben we de foto’s nog! Really, it’s my lefthand. ↑
Anyhow: Van dit nummer werd ik altijd vrolijk wanneer we het speelden. En nog steeds als ik het hoor.

Deken nummer 9 eh, geloof ik, zoiets…
Eigenlijk was het de bedoeling dat deze plaid voor de camperbus zou worden.

Ik heb geen bestaand patroon gebruikt, maar heb me laten inspireren door urenlang Pinterest-surfing. Echter is deze Granny-Square-deken ietwat veel te klein geworden! Om met de deken te gaan goochelen om passend te krijgen op ons camperbed: Geen-zin-in. Bovendien vind ik haar zo mooi.

De plaid dat er nu op ligt, misstaat niet. Man evenmin trouwens. Noodzaak om nu als de wiedeweerga een nieuw sprei te maken is er dus niet.

Ik hoop dat ik, met dit te-kleine-plaid, Jan zijn kleindochter blij kan maken.

Vrolijke kleurtjes en lekker dik. Echt een meisjes-plaid om heerlijk onder te verdwijnen.

Garen Royal van Zeeman. Fijn garen om mee te werken. En eerlijk is eerlijk: betaalbaar. Naald 4 mm. 140 cm x140 cm.

De beroemde Granny Square, of het Oma Vierkantje is de basis voor veel haakwerk. De eerste vermelding van dit vierkantje is te vinden in het Engelse boek “The Weldon Company” uit 1897. Dit patroontje werd aanbevolen voor het opmaken van restjes. Maar waarschijnlijk bestond deze techniek al veel langer.

Tot op vandaag maken wij er nog dankbaar gebruik van. Je kunt er dan ook van alles van maken, van onderzetter tot sprei. Het is maar net hoeveel van deze vierkantjes je inzet.

Deken nummer 10 of zo?
Deze Granny Square is af dus doorrrrr…. Deken nummer 10 of zo… Ik haak deze nu in Granny Stripes. Ja, dat kan ook, gewoon tomeloze toeren haken. Deze (foto hieronder) maakte ik al eens, ook van Royal Zeeman:

Zo in de herfst, richting winter haakt het lekker weg, een plaid. Lekker warm op schoot. Nu heb ik dáárover niet te klagen now-a-days. Douwe vindt het zo fijn om op een schoot uit te rusten. En vaak is mijn schoot wel beschikbaar.

Haken of breien met een hond op schoot is prima te doen. Bloggen is een andere tak van sport. Niet echt ergonomische typen zo.

Goed, even terug naar deken 10 of zo. De kleurtjes koos ik onlangs bij de Zeeman. Ik kan niet goed ontdekken of Douwe het met de kleurcombi eens is.

Beginnetje, nee begin! Toeren worden 2 meter lang. Of breed, dat ligt eraan hoe veel toeren ik uit een bol kan halen. Eh, snapt u het nog?

Puppyspam

Het valt niet mee om mooie foto’s van een enthousiaste spring in het veld te maken!

Douwe groeit als kool en dartelt door het leven. Observeert alle nieuwe honden in de omgeving, om dan te bedenken, ‘hé ik ken jou al’. En dan gaan de remmen los. Hij bespringt de volwassen buurhond dol enthousiast, wat dan meestal niet beantwoord wordt.

Wel logisch, ik zou ook niet willen dat een nieuwe buurman me op de rug zou springen en me bovendien om mijn mond zou slikken.

Douwe springt ook bij mensen op, bijt blij in het rond. Ik verontschuldig me dus nu al naar de ander toe: ‘Ja, hij moet nog veel leren en pas op hoor hij bijt! ‘

‘Toen onze Douwe een Douwe-tje was, was ie aardig om te zien. Nu blaft hij alle da-ag-en en bijt nog bovendien!’ Dat liedje spookt op die momenten door mijn brein.

Een pup krijgt tijdens wandelingen veel aandacht van willekeurige passanten. Een pup, althans deze, vindt die aandacht geweldig en springt, likt en bijt er op los. Nu is dat nog acceptabel, want och hij is nog maar 11 weken maar wanneer hij 11 jaar is dan is dit gedrag niet zo fijn meer. In mijn hoofd: ‘Help! Hij leert het nooit!’ Of eerder: ‘Help! Ik leer het hem nooit!’

Het is niet zo dat ik niet-wetend de opvoeding instap hoor. Ik lees boeken, zie blogs en snuffel op internet naar hondengedrag en hondenopvoeding. Beluister de podcast ‘Doet ie anders nooit’ van Monique Bladder, ook informatief! Nee, ik onderschat dit proces niet. Maar besef me ook dat niemand de perfecte hond heeft. Net zo min er geen enkele baas perfect is. Want hey, zo is het maar net.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!