en de bomen zitten vol herinneringen

.
Titel uit: ‘Bloom’, een liedje van de Australische Indierockband ‘The Paper Kites’ hier gecoverd door Johnathan Reed. Gewoon een lief liedje. En ik hou van lieve liedjes.

Tiid van kommen, tiid van gaon
Jan zijn laatste werkdag brak aan. Douwe keek er al naar uit!

Na 45 jaar in het bedrijfsleven gewerkt te hebben krijgt Jan nu meer tijd voor dingen die ook fijn zijn om te doen.

Ik heb dus al zo’n vermoeden dat ik niet de enige ben, hier in huis, die dit wel ziet zitten!

Still knitting socks
Ik kan wel zeggen dat ik het sokkenbreien wel onder de knie heb, zo na 200 paar. De laatste tijd hang ik om de 10 toeren een steekmarkeerder in mijn sokkenwerkje. Handig voor tellen en meten. Ik dàcht dat ik 60 toeren had gebreid voor de voet en daarmee precies op maat 41 = 26.5 cm kwam. Het waren er 70, let wel: 70 toeren.

Bij mijn laatste paar, voor Janlief, hield ik dus 60 toeren aan. Het kwam niet in mij op om nog een keer na te meten met de centimeter.

Tijdens het breicafé liet ik sok 1 aan buur-breivriendin zien. ‘Goh, wat een kleine sok!’ was haar commentaar. En ik: ‘Ja hoor, maatje 41 niet zo groot, bovendien mag de sok wel aansluitend zitten dan slijt hij minder.’ A. zal wel gedacht hebben, ‘die overdrijft in kleinigheid!’

Want toen ik na een paar dagen eens kritisch keek zag ik dat de sok inderdaad veel kleiner uitviel als die van het vorige paar. Nu (ja, nu pas) zie ik op de foto dat die vorige sok 70 toeren heeft voor de voet.

Sok twee heb ik de juiste lengte gemaakt, in dit geval 70 toeren. Waarna ik de teen van sok 1 heb afgehaald en de voet 10 toertjes langer heb gebreid. Ach, een karweitje van niets natuurlijk.

Door de patronen het project niet meer zien!
Ik heb nog mooie katoen in mijn stash, 10 bolletjes van 50 gram, 50% katoen/ 50% acryl. Aran dikte. Net genoeg voor een shirtje met korte mouwtjes.

Mijn proeflapje geeft het mooiste resultaat met 4.5 mm en dan heb ik 16 steken op 10 cm. Zover ben ik al. Maar ja, dan begint het zoeken. Ik heb best wel veel patronen in mijn Ravelry bibliotheek. Ook heb ik de patronen van Drops Design door geploegd. Maar ik kom er niet uit. Twijfel-de-twijfel…

Want hoe reken ik uit:
1. welke maat moet ik hebben?
2. hoeveel steken moet ik dan opzetten voor die maat?
3. want als je meer/minder steken opzet moet je wel de juiste centimeters aanhouden van die maat die je nodig hebt, hmm, beetje lastig.
4. en hoe zit dat dan met het proeflapje? Als er staat 19 steken (op de wikkel) en ik heb er 16 op 10 cm, dan zou je een andere naalddikte moeten nemen, maar juist dikker, dunner? Maar wordt dat dan nog wel mooi?

Ik vind dit zo ingewikkeld! Vroeger was het handig, alles wat je breide werd oversize, dat was mode toen.

Nu heb ik mijn oog laten vallen op een patroontje uit de Sandra (nr. 60) uit de supermarkt. Ik had dit tijdschrift even in gekeken en zag meerdere patronen die ik mooi vind. Niet dat ik één op één het patroon zal breien, ik pas wel modificaties toe. Hoe ik het doe met het aantal steken, maatvoering en zo, daar moet ik nog over nadenken. (Hellup!)

IJsvogeltje

Mijn lievelingsvogel is toch wel de IJsvogel. De laatste 10 jaar zie ik dit vogeltje maar een paar keer per jaar vliegen. De laatste maanden vaker. Als ik het beestje spot maakt mijn hart een sprongetje! Wat een bijzonder kleurig vogeltje!

Nu is er een IJsvogelpaartje dat een nestje heeft gemaakt op het land van Ruurd-Jelle, de natuurfotograaf hier in het dorp. Van hem mag ik deze foto’s gebruiken. Zelf krijg ik never nooit niet een ijsvogeltje op de foto. Ze zijn namelijk schuw en watervlug.

Van der Leij heeft hier in Oldeholtpade een stuk weide terug gegeven aan de natuur. Zo heeft hij een ijsvogel-wand gemaakt met een nestgang. Er werd flink “getest” en als dartpijlen vlogen de IJsvogeltjes de gang in. Het lukte! Er is nu een IJsvogelnestje! Van de week schoof Ruurd-Jelle aan tafel bij ‘Op 1‘ om hierover te vertellen.

Slotgroet
A note to myself, want soms zie ik overal apen en beren op de weg.


Take it easy, Froukje!

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

niet meer zien wat er niet is

.
Titel uit ‘De weg’ van Stef Bos. Een prachtige tekst!

Volg niet de aangegeven richting
Volg niet altijd de route die je kent
Want de omweg is soms mooier en duurt langer
Je ziet soms meer langs een weg die je niet kent
Stef Bos

Spelen met kleurig katoen
Wie mij kent, weet dat ik graag granny’s haak. De grootmoeders vierkantjes.

Het is zo leuk: bij elk vierkantje mag je weer een nieuwe kleurencombi kiezen. Zeker wanneer je, zoals ik, veel, heel veel kleine kleurige bolletjes heb liggen.

Die bolletjes komen van de Action. Elke keer als ik in de Action was, kon ik de verleiding niet weerstaan. Gevolg twee glazen potten vol mini’s.

De start van de vierkantjes haakte ik met een ‘magische ring’. Dat klinkt toverachtig maar is het niet. Tenminste niet zoals zij het me leerde.

Lang leve YouTube. Want de granny’s square an sich leerde ik ook via een filmpje: Marieke van de Wolfabriek. Alweer wat jaren terug. Die magische ring kwam er niet van, tot nu. Terwijl dit juist een makkelijke en mooie manier is om een vierkant (of rondje) mee te beginnen.

Uiteindelijk heb ik drie glazen waxinelichthouders een kleurig jasje gegeven.

Ministerie van gebreide zaken
Dit is één van mijn favoriete podcasts. De Belgische Loes Peters en Jackie van Boxtel nemen je daarin mee in hun handwerken.

Waarom handwerken zo waardevol is? Jackie gaf het goed weer:
‘Gij maakt iets heel moois.
Gij zit minder op uw telefoon.
Gij zijt trots over uzelf.
Gij houdt de focus bij één ding.
De oog-hand coördinatie.
Het uitzoeken van hoe moet dat.’

Zo is het precies. En voor mij het belangrijkste: Het is fijn voor mijn brein.

Recht-toe-recht-aan sokken
Sokken voor mijn schoonbroer. Gebreid van Opal Abo 75% wol/ 25% polyamide, superwash. Voor boord, hak en teen Drops Fabel kleur 107.

Voor maat 46: 64 steken op naald 2.25. Het been: 20 toer 2 bij 2 rib. 60 toer tricot. Voet tot teen 70 toer.

Door op elke 10 toeren een steekmarkeerder in het werk te hangen is het heel gemakkelijk om de maat te bepalen. Ja, dat bevalt me goed. Minder tellen, minder meten en het werkt ook stimulerend. De meeste mensen herkenen het wel bij streepjes breien, toch nog één baantje erbij en nog één… en dan nog één. Zo gaat het ook bij steekmarkeerders: Voor je het weet is maat 46 ook af!

Inpakken en weggeven!
Ik was een fervent fan van inpak-cellofaan. Toch begon het me tegen te staan. Ik, gever, pak het in en de ontvanger pakt het vervolgens uit om dan het plastic weg te gooien. Niet zo duurzaam! De laatste pakjes pakte ik dus al niet meer in.

Tijdens mijn werk, bij voedselbank, moest ik witlof verdelen. De groente zat in kartonnen dozen, netjes in paars/blauw papier gepakt. Te mooie vellen om het zo bij het oud papier te doen. Nu krijgen die stukken bij mij nog een tweede kans als kado-verpakking.

Wandelen
We hadden een wandeldate. Zuslief, ik en onze doggy’s.

Ik koos een route waar de honden lekker konden rauzen. En dat deden ze! Geweldig te zien dat Veto het gezellig had met haar grote neef Douwe. Dat was trouwens wederzijds. |

Hier beeldmateriaal van de date.

Vlinders
Ik spotte het Koolwitje. Koolwitjes heb je in vier smaken. Het Klein Koolwitje, het Groot Koolwitje, Scheefbloemwitje en Klein Geaderd Koolwitje. Ik ben niet zeker maar ik denk dat we hier te maken hebben met het Klein Geaderde variant.  Hier de info.

Slotgroet
Met een pootje van Douwe, zeg ook ik u gedag.

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

let it blossom

.
Titel uit ‘Let it grow’ van Eric Clapton, een oudje: 1974.

Wanneer je op een kruispunt staat en probeert het antwoord op belangrijke vragen te vinden. Dan weet je, dat de enige manier om te krijgen wat je nodig hebt, is de bemoediging om liefde te planten en te laten bloeien in de zon, regen en sneeuw.

Heimwee moet je koesteren
Floortje Dessing op NPO Radio 2 bij Annemiekes A-Lunch, over de mens/dier verstandhouding:

‘We vinden het volslagen normaal dat wij helemaal bovenaan de pyramide staan, want we zijn slimmer, wijzer en kunnen veel meer dan dieren. Maar tegelijkertijd zijn wij ook de enigen die deze wereld vakkundig slopen!

De mens is het enige wezen in de rangorde die geen functie heeft in dit ecologisch systeem. Als wij er niet zijn, dan maakt dat niet uit. Als er, bijvoorbeeld, een bij niet meer is, dan is er geen bestuiving en dus een énorm probleem.

Dat is een hele gekke gewaarwording. We voelen ons almachtig, wij bepalen waar dieren leven, of ze überhaupt kunnen leven. Het mag best wat nederiger.’
Dat dus!

Van de week kwam haar boek uit. Dessing beschrijft hierin haar bijzondere reizen, ontmoetingen en inzichten. Ik mocht het boek mezelf kado doen.

Call it spring
is de naam van het ‘Drops’ patroon wat ik gebruikte. Hier nog op de pennen maar inmiddels is het truitje geblocked en alle draadjes weggewerkt.

Tijdens het badderen gaf de verf nog behoorlijk af. Zaak om het truitje even apart te wassen wanneer ik het aan heb gehad. Ik heb nog veel garen over. Van de 8.5 zitten er uiteindelijk maar 4 bolletjes in het shirtje. Omdat het garen zo ‘bloed’ weet ik niet of ik de het overgebleven garen nog wel verwerk in een ander project. Hier schreef ik er eerder over.

Natuurlijk heb ik wat modificaties toegepast. Het patroon geeft de halslijn in 4 verschillende charts aan, ik heb er één minder gebreid. Zo loopt het lacepatroon niet zo ver door in de pas. De minderingen heb ik op Stephen-West-manier gedaan, wat geeft dat de v-tjes mooi boven elkaar vallen.

Ipv
1 recht afhalen, 2 recht samenbreien, afgehaalde steek overhalen
deed ik
2 steken recht (en samen) afhalen, 1 steek recht, de afgehaalde 2 steken recht (en samen) overhalen.

Het was een fijn breiwerkje! Garen: Pinguin Corrida 3 katoen, 60%/acryl40%. Naald 2.5 mm. Zelf geverfd.

Still knitting socks
Op mijn pennen: sokken voor Jan. Ik schreef hier eerder over. Een deel van de opbrengst van het garen, de ‘Faszination Schafpate’ van de Duitse firma Opal, gaat naar het beschermen van de Duitse herders met hun merinoschapen, wat zich weer doorberekend in de biodiversiteit van de natuur. Dit project loopt sinds 2008 en leverde al 181.000 euro op!

Koeien kijken

Een gezellige boel daar op het weiland.

Slotgroet
Met een pootje van Douwe.

Stephanuskerk in de avondzon. Het gebouw stond er al in 1545. De kerk is vernoemd naar de diepgelovige apostel die, samen met 6 anderen, zich moest buigen over het lot van de weduwen destijds. Later is hij ter dood veroordeeld omdat hij zich tegen ‘tempel en wet’ zou hebben gekeerd. Stephanus ging de boeken in als de eerste ‘martelaar’, ofwel iemand die sterft voor zijn geloof. Dit speelde in de eerste eeuw van onze jaartelling.

De typische ‘bollende’ torenspits is van verre te zien.

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

I know it’s fighting human nature, and I know we always will

.
Titel uit: ‘Snow in April’, Danny Vera. Als de sneeuw valt in april, in plaats van zonlicht in je ogen. Dan weet je dat er dingen aan het veranderen zijn. 


Een kleurrijke melodie met een zwarte tekst. Ja, sommige mensen zien bij muziek ook kleuren, daar is zelfs een naam voor: Synesthesie.

Anyhow, ik deelde dit liedje al eens eerder. Vera bracht het in 2009 uit. En het blijft maar actueel. 

‘And we’re still sending kids off to war
And a bomb goes off somewhere
A mother screams for her children
‘Cause one guy, he didn’t care’

Hier hele: Tekst.
Het doet mij denken aan die regel, op een poster:
‘Stel je voor er komt oorlog en niemand gaat er naar toe.’
Ja, was dat eens waar.

Lytse sokjes
Ik heb sokjes gebreid voor een klein buurkindje.


Met een restje Botter IJselmuiden Bergen en een draadje groen. Naaldjes 2.5 mm.


Ik heb zo mijn eigen recept voor babysokjes. 

Granny-stripes
Ik ben er al even mee onderweg, mijn deken nummer 10. Om precies te zijn sinds 26 september 2021. Deze deken is voor het bed in onze bus. Lengte 190 cm en breedte 220 cm. Ik wil de sprei graag onder het matras instoppen en ons matras heeft behoorlijk wat hoogte, met ook nog het beddengoed erop, maakt dat ik deze breedte koos. 


Het haakwerk: de Granny-stripes is afgeleid van de Granny-square. Vertaald: ‘Oma’s vierkantjes’, die naam komt van de eerste emigranten vanuit Europa in Amerika. Vanwege hun armoedige bestaan haalden ze oude sokken en truien uit om van dat garen vierkantjes te haken. Zo konden ze dekens breien van relatief weinig garen.


Het werkje werd vaak door de oudere vrouwen, de granny’s, gedaan omdat zij niet meer deelnamen aan het arbeidsproces. Bovendien was de haaktechniek handig voor de oudere mensen, die misschien niet meer zo goed konden zien: Je kan het patroon namelijk letterlijk voelen, door de clusters van stokjes die je haakt. 


Ik haak geen squares maar stripes. Garen: Zeeman Royal, naald 4 mm.

Uit de oude doos
Onze lapjeskat heette Vodje, logisch.


Als kitten is ze een keer door een auto geschept. Mijn moeder stond bij de open boven-deur Vodje te roepen. Ma had de auto niet gezien en Vodje kwam blij aangerend vanuit de tuin van de overburen. Een aanrijding was niet te voorkomen en Vodje vloog door de lucht. Ze was eventjes weg maar kwam toch weer heelhuids thuis.


Ook mijn moeder breidde veel. Onze Vod had regelmatig de kolder in haar koppie. Ze rende dan idioot hard rondjes door de kamer, springend van bank op grond. Tijdens zo’n wilde ren-sessie is ze in het breiwerk van ma beland en kreeg één van de lange pennen in haar lijf. Ze rende in blinde paniek nog harder rondjes door de kamer, zo tussen de bank en verwarming door. Pa er achteraan en de breipen verwijderd. Die stond in een hoek van 90 graden! Gelukkig geen fitale delen geraakt want ook dit keer overleefde Vodje. Iets met negen levens.

Vodje heeft één keer een nestje gekregen. Achter ons huis was de winkel van mijn ouders en de klanten liepen dan langs ons huis. De hal had een enorm raam met vitrage alwaar die vier kittens spelend in hingen. Nee, dat ontging die klanten niet.


Zo lief, dat kleine spul. Zo weg, dat kleine spul. Vodje zoekend achterlatend, lastig. Maar ja, één Vodje was genoeg. Het poezeke is erg oud geworden. Misschien wel dank zij haar dieet van verse kippenbotjes en reeën hart! Want ja, ze was natuurlijk wel de kat van de poelier. 

And Now for Something Completely Different

Wandelen
Heerlijk om de zon steeds wat later te zien zakken.


Het is zo mooi onderweg.  


Slotgroet
Hollandse luchten hier boven Olpae.

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

tell her everything’s gonna be fine

.
Titel uit ‘Sing’ van de Schotse rockband Travis. 1999. Een liedje over het blijven zingen van je eigen liedje en je er niet voor te schamen, ook al gaat het ruk.
Een prominente rol voor de banjo en in de video een echte footfight.

Over het liedje: Het is de tijd nemen om je innerlijke kracht te vinden en dat op een creatieve manier uit te drukken. The song suggereert dat alle ontberingen waarmee iemand wordt geconfronteerd, kunnen worden overwonnen als ze ervoor kiezen om te ‘zingen’. Een opbeurende tekst dat zelfexpressie, veerkracht en moed aanmoedigt, ondanks de worstelingen waarmee men wordt geconfronteerd. (Amen FH).

Still knitting socks

‘Faszination Schafpate’ van de Duitse firma Opal. Dit is een wolletje waaraan een goed doel gekoppeld is. De ‘Schafpate-serie’ is een project van Opal dat tot doel heeft de Duitse herders met hun trekkende merino-schapenhouderij te helpen beschermen.

Bijvoorbeeld in Dudelberg (midden-Duitsland) met orchideeënrijke heidevelden, soortenrijke kalkgraslanden, rotsen, wilgenbeuken, de lijsterbes en zilverdistels. Dit cultuurlandschap wordt sterk beïnvloed en behouden door het grazen van deze gesponsorde schapen.

Garens uit deze serie zijn gemaakt van de wol van dit Duitse schapenras, dat zowel zacht, duurzaam als slijtvast is. Wat wil een breister nog meer? Nou: ook nog garen dat superwash-behandeld is, wat betekent dat het garen in de wasmachine kan. Dus ideaal voor sokkenwol.

Over dat laatste zijn de meningen verdeeld. Ik? Ik verkies toch wasbare sokken boven sokken die je met veel toewijding moet laten badderen. En die je eigenlijk alleen aan kan trekken als je niet hoeft te lopen, de zogenaamde zitsokken. Wanneer sokken veel langer meegaan dan zijn ze meteen ook duurzamer. Tenminste dat is mijn nuchter kijk op de zaak. Tegen argumenten zijn welkom!

Anyhow: Dit project loop al sinds 2008 en elk jaar worden er bolletjes ‘Schaftpate collecties’ op de markt gebracht, dit bracht al 181.000 euro op!

Lopend werkje

Dit Schafpate-bolletje kreeg de mooie naam: ‘Übernachtung auf der Heide’ mee. Prachtig toch! Naaldjes 2.25 KnitPro zing. 60 steekjes. Boord 2 r, 2 av.

Breiboek
Al eerder vertelde ik dat ik een breiboek aan het maken was.

Dit van alle 324 projecten uit mijn online Ravelry-account. Van alle projecten heb ik een plaatje laten printen en de beschrijving erbij gezet. Inhoud van 51 dubbele pagina’s in een 17 rings-multomap gedaan.

Ik ben bij! Alle projecten, sinds 2007, zitten erin. Het is zo leuk om erdoor te bladeren.

Uiteindelijk viel het me mee om alles te archiveren. Ben er blij mee. Nu houd ik het bij, gewoon als een breiboek. Ik plak er etiketjes in, stukjes garen en andere info.

Call it spring
Project Drops 159-4, een zomers truitje. Zie vorige blog.
Dit project vordert gestaag. Ik ben halverwege het pand. Dit truitje is button-up (onderkant-eerst) en bijna bij de armsgaten beland. Zoals ik het nu bekijk heb ik best veel garen over. Er zitten bijna 3 bolletjes in. Ik heb 8,5 bollen. We shall see.

Sofia’s Tales
Eén van mijn favoriete podcast is de Zweedse Sofia van Sofia’s Tales. Ze plaatst niet zo vaak een filmpje.

Ook zij heeft haar eigen levensleed. Haar huwelijk met meneer Kammebornia liep op de klippen. Uiteindelijk vond ze haar Mister Right, tenminste vooreerst. You never know…
Vandaar de naamswijziging van haar vlog van Kammeborina in Sofie’s Tales.

Zij begint haar vlog altijd met:

‘I can not stop knitting
Mij skeins turning to mittens, gardiaans and socks
And I knit stitch after stitch, row after row on my needles
With the rhythme like the waves and the beating of the heart
My yarn running to my fingers day and night
And between al the things I called life
Just one more row, one more row and one more
The soft and peaceful thythm of the knitting
prepare opportunities for thoughts, feelings and discussions
about life in general and knitting in particular.’

Precies, so be it.

Us Douwe
Fotomomentje: Wat stond Douwe daar mooi, op het bospad in de lentezon. Snel een foto! Wat ik toen niet zag was dat Douwe vol interesse naar een eekhoorntje keek. Pas later zag ik de het kleine eekhoorntje op de foto!

Slotgroet

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

 

let’s work it out

.
Titel uit ‘In Circles’ van Staring at Cows. Er is weinig over deze groep te vinden, alleen dat ze een EP uitbrachten in 2015. Maar ze hebben wél een gave bandnaam. Ook uit ‘In Circles’: ‘You got wings but no one told you you can fly.’

Ik denk dat ze uit Zweden komen want de Zweedse Sofia’s Tales gebruikt de muziek onder haar video’s.

Zomers shirtje
Ik had al jaren garen in mijn stash voor een zomers truitje. Gekocht toen ik tiener was.

Ik werkte op zaterdags in de winkel van mijn ouders. Om 16:00 ging de winkel dicht en omdat we ’s middags al begonnen met poetsen konden we ook op tijd naar huis. Laat ik nu op de terugweg langs de Pinguin komen. En zo kon ik van mijn net verdiende geld een tasje garen scoren. Met het patroon van een trui met reliëf steken. De koningin te rijk kwam ik thuis!
Pinguin Corrida 3: 60% katoen, 40% acryl.

Het truitje heeft nooit de finish bereikt. De bolletjes bleven in mijn voorraad. 37 jaar! Wat goed dat er op garen geen houdbaarheidsdatum zit.

Zo’n mooi garen. En toch… Op één of andere manier vond ik de kleur niet bij me passen. Of ik hou gewoon niet van lila.

Dus heb ik van de bolletjes strengen gemaakt en in rode verf gedompeld. Zo, ik werd echt blij van het kleurtje dat de strengen hadden opgedaan tijdens het badderen. Koraal!

Wassen en drogen graag!

En van de strengen weer yarncake’s gemaakt.

Zo heten de bolletjes die van de wolwinder komen.

Na veel wikken en wegen begonnen met een patroon van Drops. Een bottom-up-shirtje (onderkant-eerst-truitje) met een kort mouwtje en ajour aan onder- en bovenkant.

Mijn proeflapje gaf naald 2.5 mm aan. Een uitdaging, zo’n dun naaldje.

De eerste opzet
294 steken (!) en eerste ajourpatroontje verder: hmmm, toch wat té wijd. Afhalen.

De tweede opzet
266 steken, bezig met ajourtje toen ik er achter kwam dat er een draai in mijn werk zat. Een ongewilde mobius! Bah, bah, bah! Afhalen.


De derde opzet
Vaak heb ieder nadeel zijn voordeel. In het lacepatroontje zit een mindering:
1 r afhalen, 2 r samenbreien, afgehaald st overhalen.

Met de Stephen West methode kan zo’n mindering veel mooier:
2 samen re afhalen, 1 re, de 2 samen overhalen, ofwel S2KP.
‘It’s one of mine favourite decreases, it look so clean.’ aldus West.

Ik leerde dat in de WestKnit KAL 2022. Het was een hele bevalling die shawl. Maar, oh, ik leerde er wel van. Krachtsport voor mijn breispierballen!

Dus: een nieuwe poging, het ajourrandje met de ‘favoriete minderingen’ van West.

Rip-it again!
Na het ajour randje gebeurt er een tijdje niets spannends meer, kwestie van wat minderen voor taille. Maar oeps, je zag heel goed de overgang van ene bol naar ander.

Ik wist drommels goed dat ik met handgeverfd garen bij bolwisseling een aantal toeren om en om moet breien. Zo voorkom je namelijk een kleur-overgang. ‘Alternating Hand Dyed Yarns’ in het Engels. Maar niet doen hé… gewoon stug door breien. Wat dacht ik? Dat die overgang wel zou vervagen door het wassen?

Je zag het verschil bij de nieuwe bol aanzet zo goed. Toch zus maar appen met een foto. Zuslief zei wat ik natuurlijk ook wel wist. Ik had alleen het zetje van haar nodig!

Dus rats, steken van de naald en ‘frogged it’. Want zo noem je breiwerk uithalen. Waarom ze dat zo noemen? Als je afhaalt heet dat in Engels: rip-it, dus dat gaat van ‘rip-it rip-it rip-it’, het geluid van een kikker!

Ah, that’s much better!

Rauzen
Terwijl wij een fijne wandeling maakten met zwager en schoonzusje, konden de ‘neefjes’ heerlijk rauzen. Ze zijn aan elkaar gewaagd. Dolle pret met die twee.

Ze schelen niet veel in leeftijd en in hoogte. Bobby en Douwe. Allebei ‘enighonds’ dus zo’n date vinden ze beide geweldig.

Wat er ook speelt in de wereld, laat het vooral de honden zijn.

.
Slotgroet

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

 

zonder hoed in de regen staan

.
Titel uit: ‘Go like Elijah’ uit 1973 van de Amerikaanse zangeres Chi Coltrane. Het gaat over het heengaan van de profeet Elia (Bijbel: 2Koningen2). Hij stierf niet, maar werd door een rijtuig met vurige paarden in de hemel opgenomen.

Coltrane en haar moeder reden in de auto. Omdat zij achter het stuur zat, vroeg Chi haar moeder om haar gedachten op te schrijven: Someday my time to die will come. When that will be, I don’t know. I only know that when I have to go, I want to go like Elijah when I go.

(foto: de lende/linde)

Still knitting socks
Een actiefoto van de tweede sok met een hoopje hond op de grond.

Inmiddels gleed dit paar van mijn naaldjes. Voor Janlief. Garen: Admiral Ombré kleur 1879. 60 steken, plat boordje, naaldjes 2.25 mm.

Na elke 10 toeren hang ik een steekmarkeerder in mijn werkje, zo wordt sok II even groot. En het werkt ook motiverend, net als bij streepjes breien.

Sokken-opvouw-trucje
Onze sokken liggen er sinds kort heel netjes bij. Op Instagram kwam ik deze vouwwijze tegen.
1: leg de sokken met hakken op elkaar


2: vouw bovenste teen naar de hak toe.

3: vouw been van bovenste sok eroverheen.

4: onderste teen over bovenste been.

5. onderste been ook vouwen en onderste teen netjes in onderste been stoppen.

Marie Kondō is er niets bij! Zie nu: allemaal nette sokpakketjes.

Boek
Ik las: ‘Je hond beter begrijpen’ van Nadieh Cuijten. Nadieh kende ik al via ‘Van hakjes tot poepzakjes’.

Een pleidooi voor een holistische benadering van hondengedrag.
Een hond (en alles wat ademt, FH) is een systeem van eenheid: fysiek, mentaal, emotioneel, energetisch en spiritueel. De holistische betekenis is allesomvattend. Het één kan niet zonder het ander en een verandering op één niveau beïnvloedt alle andere niveaus. Daarom kijkt Nadieh altijd naar de hond in zijn geheel. Gewoon logisch in mijn beleving.

Veel van wat ik las wist ik eigenlijk wel. Maar het is prima om die kennis wat af te stoffen. (Foto: eerste kennismaking met Douwe)

Douwe en ik hebben bij Danielle Mastenbroek (Happyhonden) de puppycursus en een verdieping hierop gevolgd. Op haar site: ‘De moeilijkste oefening voor een hond is om ons, als mens, te leren begrijpen.’

Danielle leerde mij om goed te kijken wat Douwe aan gedrag liet zien. Ook de beloningsgerichte aanpak. Wanneer een puppy bij je komt wonen, krijg je van alle kanten veel (goedbedoelde) adviezen. Ik werd er best wel onzeker van. Fijn, dat ik met die twijfels bij Danielle terecht kon. September 2021:

Ook heb ik veel gehad aan de podcasts van Monique Bladder ‘Dat doet ie anders nooit’.

Anyhow: Nadieh schrijft verschillende keren in haar boek: ‘Kijk naar de lichaamstaal van je hond, luister naar het gefluister en je hond hoeft niet te schreeuwen.’

Een hond geeft veel signalen af, zie het! Die kleine veranderingen in gedrag beschrijft Cuijten in haar boek. Het opstapelen van binnenkomende prikkels. Hoe werkt het stresssysteem (3x woordwaarde, eh…zitten er wel 5 S-en in Scrabble?). Ook beschrijft ze de Piramide van Maslow vanuit de hond.

Het reukvermogen is enorm van honden. Ze ruiken zelfs ‘stereo’. Als wij de Mac binnenlopen ruiken we de typische geur van ‘de Mac’, een hond ruikt hamburgers, koffie, die ongewassen meneer in het hoekje, augurken etc. Voor een hond is rustig snuffelen van levensbelang. Het koppie wordt er kalm van. Net zoals een breiwerkje voor mij.

Snuffelen is dus hersenwerk voor een hond. Ons rondje hondje bestaat voor een groot deel uit snuffelen en scharrelen van Douwe. Facebooken voor doggy’s. Hij ruikt dan de ree die langs liep, welke honden er voor ons op het pad liepen. Wie er ziek is, wat die ene reu heeft gegeten, etc.

Ook zien & horen honden veel beter dan de mens.

Een hond gedijt goed op keuzevrijheid. Waar hij wil liggen, met welke knuffel hij wil spelen. Douwe heeft een mandje vol ‘sloopknuffels’, hij kiest zelf met welke hij wil spelen. Sommigen worden gelijk gesloopt anderen gaan maanden mee. Kringloop 50 cent en lol voor 50 euro. Een knuffel wordt vaak vakkundig door Douwe uit elkaar gehaald.

Wat nieuw voor me was: Een hond is een conflictvermijdend dier. Dit gaat heel ver. Wanneer Jan bij thuiskomst mij een kus geeft, springt Douwe op. Jaloezie? Nee, hij ziet zichzelf als vredestichter en springt ertussen.

Waar Nadieh ook duidelijk in is: dat een hond het, voor jóu negatieve gedrag, altijd doet vanuit een reden. Heeft het beestje pijn? Is hij bang? Of is er een andere reden voor het gedrag? Speel daar op in. Observeren dus!

In het boek een mooie aanvulling: Nadieh gaf haar pen aan andere experts op hun vakgebied, zoals bijvoorbeeld R. Koeter over osteopathie en G. Engelmoer over Bach Bloesems. De paragraaf over edelstenen was voor mij ook van toegevoegde waarde.

Slotgroet
It is goed om net fêst te witten wat der barre sil,
mar besef dat wat der ek bard, it goed is.

Het is goed om niet alles te weten wat er gebeuren zal,
maar er bewust van te zijn dat wat er ook gebeurd, het goed is.

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

do things you want

.
Titel uit: ‘Almost made it’ van de melodieuze rockgroep ‘Racoon’. Het liedje gaat over nét niet winnen. Winnen of verliezen maakt eigenlijk niets uit. Het beste kun je gewoon jezelf blijven. Ook een mooie zin uit de tekst; ‘Op een dag sterven we, de meeste dagen niet’.

Lytse sokjes foar Nanne
Van de week breide ik kleine sokjes voor een nieuwe wereldburger. Patroon: Een persoonlijk brei-recept van F. (Thanks!)

Ik gebruikte een restje Popular Perlé van Beijer en had maar 8.29 gram nodig. Naaldjes 2.5 mm.

Still knitting socks
De sokken die ik op de pennen had moesten even ‘on hold’. Inmiddels ‘one sock done & one to go’.


Lijstjes
Ik ben van de lijstjes. Van een ‘to-do-lijstje’ op de tafel, tot mijn Pinterest* verzameling: Boekenlijstjes, per jaartal, van welke boeken ik heb gelezen. Plekken die we ooit nog eens wil bezoeken en een verzameling van allerlei mooie dingen. Alles overzichtelijk per prikbord ofwel per categorie.

Mijn Ravelry* is tot op het laatste ‘WIP-je’ (work in progress ofwel lopend werkje) bijgewerkt.

En zelfs mijn Spotify* houd ik bij. Wanneer er een liedje bij mijn lijstje gevoegd moet worden of er juist vanaf mag, kan ik nauwelijks het geduld opbrengen om dit op een rustig moment te doen.

Lijstjes geven een soort van structuur aan mijn leven, houvast of grip. Alhoewel dit natuurlijk de zekerheid geeft van één nachtvorstje ijs!

*Pinterest = een sociaalnetwerksite die fungeert als prikbord. Plaatjes die je, al surfend, vindt prik je op één van je eigen prik-borden.

*Ravelry = ook een socialnetwerkdienst, die in 2007 werd gelanceerd. Het is een organisatorisch hulpmiddel voor handwerkers (m/v). Leden delen ook hun projecten, ideeën en hun verzameling garen met elkaar. En mede een internet-tijd-vreter!

*Spotify = een audiostreamingdienst sinds 2006. Je kunt naast je eigen playlist met liedjes en die van anderen, hier ook podcasts mee luisteren.

BuJo
Een Bullet Journal is een agenda, dagboek en to-do lijstje in één. De bullets is een afgeleide van het woord bulletin, wat kort bericht betekend. Een journal staat voor logboek.

Als tiener maakte ik van mijn schoolagenda al een plakboekje. Wat nu ‘bullet journal’ of ‘scrapbooking’ wordt genoemd. Vandaag de dag kun je hele knipvellen kopen, kleurige glitterpennen en washi-tape.

Toen moesten we het doen met plaatjes uit de Popfoto, Hitkrant of Club. Ik schreef er liedteksten en quotes in, heerlijk om zo te spelen op papier. Maar ook het wegstrepen van taken en opdrachten gaf een fijn gevoel.

Foto: Mijn huidige agenda. Een verzamelplaats van kiekjes, veertjes & kattebelletjes. Ik heb al jaren dezelfde HEMA agenda. Elk jaar gaan de oude blaadjes eruit en de nieuwe blaadjes erin. Dit jaar met de Maan-agenda. Wanneer de adressenblaadjes nog netjes zijn hoef ik die niet te vervangen natuurlijk. Een voordeel van dit systeem.

Brei-journal
Anyhow: Scrollend op het World Wide Web zag ik dat handwerkers een breiboek bij houden. Hierin aantekeningen per project: data, welk draadje je gebruikte, welke naalden. Eigenlijk precies dezelfde notities die je ook op je ‘project-pagina’ zet van Ravelry, maar dan op papier. Het inspireert mij, die brei-journals.

Dat wil ik ook!

Dan niet in een tekenschrift want ik ben zo’n dummy die liever geen voudjes wil maken. En dus bedacht ik: Mijn brei-aantekeningen in een kleine multomap te ordenen. Ordenen, het woord alleen al is heerlijk!

Maar dan komen we na punt 1 als vanzelf bij punt 2. Onder moto: mijn ‘voortgang-lijstje’.
Begin ik nu, vandaag, met het bijhouden? Of ga ik alle 323 projecten van mijn Ravelry, mijn online breiboek ook registreren? Dat is 16 jaar!

Ik heb gewikt & gewogen en uiteindelijk besloten de uitdaging aan te gaan. Het grote online archief van mijn werkjes op papier zetten. Ik begon met Ravelry toen ik 38 jaar was. Ik mis dus nog zo’n 24 jaar* aan projecten. Dat knaagt wel een beetje, voor zo’n lijstjes-junk als ik ben. * ik breide mijn eerste trui met 14 jaar. 38-14=24 jaar.

Wat heb ik nu gedaan? Punt 3: alle projectfoto’s van Ravelry in een bestand gezet en bij Printboer Barry laten afdrukken. Full-colour in dik papier.

Nu mag ik die foto’s weer gaan koppelen aan de projecten. Punt 4 dus. En dan punt 5: knippen & plakken met de juiste aantekeningen erbij.

Iedereen snapt dat dit monnikenwerk is. Monnikenwerk staat voor het geduldig en aandachtig uitvoeren van een taak die een lange adem vereist. Voor een goed resultaat ben je wel een tijdje bezig, helemaal wanneer je er wat gezelligs van wilt maken. En toch wil ik het. Dus dat!

Stash-voorraad
Ik zou zelfs nog een stapje verder kunnen gaan en mijn stash (wol-voorraad) op papier kunnen documenteren of ordenen. Eh, nee… dat is echt te confronterend voor mij.

Mijn stash heeft namelijk de grootte van een wolwinkel. Zo is mijn voorraad sokkewolletjes echt niet meer te tellen, het is gewoon veel, heel veel. Nu kan ik nog zeggen, bij het aankopen van een nieuw bolletje, dat ik geen ‘actieve herinneringen’ heb aan die stash boven op dat kamertje.

Wilgenkatjes
Ik ben dol op wilgenkatjes, de knoppen van de wilg. In het voorjaar gaan deze open en dan verschijnen de bloemen, boordevol stuifmeel en honingzoete nectar. Dat is een belangrijke voedselbron voor de eerste insecten.

De reden dat wilgen-KATJES worden genoemd komt omdat de bloeiwijze een lijkt op een kattenstaart. Maar ook de knopschubben: ze zijn zacht behaard en zilverachtig. Zo aaibaar als een kat.

De natuur in
Brandemeer 18 maart.


Echt voorjaarsweer, heerlijk!

Slotgroet
De natuur telt geen uren, alleen de mens wil weten hoe laat het is. (E. Tolle)

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

zolang de lente maar blijft komen

.
Titel uit: ‘Zolang de liefde maar blijft winnen’ van Daniël Lohues en gecoverd door Stephanie Struijk samen met het Noordpool Orkest. Een prachtig liedje. Ik kreeg dit filmpje van mijn buurvrouw doorgestuurd. (Dank T!)

Foto: ‘zolang de Oostenwind blijft waaien zullen bladeren blijven vallen’

Ik deelde hier al eens eerder een stukje van Stephanie Struijk.

De tekst is zo mooi, ongecompliceerd en natuurlijk. Zo vol van hoop ook: ‘Zolang de liefde maar blijft winnen, komt het allemaal wel goed’.

Poezekes-kol

De tweede kol gleed van de pennen. Zeeman Royal, 4 mm naald. Voor onze kleindochter Tess.

Still knitting socks
Hoeveel ‘lopende werkjes’ ik ook heb, één ervan is een sok.

Ieder sokkenbreister zal het beamen. Het is het perfecte werkje voor onderweg. Zo’n projectje neemt weinig ruimte in en past altijd in mijn tas. Wachtmomentjes worden fijn met een breiwerkje.

Op Facebook ben ik lid van deze groep:

En in februari deelde ik dit bericht:

Het was een onderwerp wat ‘speelt’ onder de sokkenbreiers (en andere dingen) gezien dat er 175 (!) opmerkingen op kwamen. Er was een veelzijdigheid in antwoorden. Mensen die juist altijd breien vs mensen die dat juist niet doen. En alles ertussen.

En ik? Ik pak mijn breiwerkje soms wel en soms niet uit mijn tas. Mijn gevoel verteld me wanneer het ‘kan’ of wanneer misschien niet. Ik hou hierin de veilige kant aan. Lang leve de ‘breibende’ en het ‘breicafé’ waar we ongegeneerd & eindeloos kunnen breien en toch ook de wereld bespreken.

Acquisitions
Bij de Zeeman in Leeuwarden vielen er zomaar 3 bolletjes sokkenwol in mijn winkelmandje.

Ja, ik koop garen bij de Zeeman of de Wibra. En ja, ik koop ook garen bij kleine ‘stenen winkels’, online of bij Indie dyers*. Ik wissel het af. Dat vindt mijn beurs het fijnste.

*Indie dyers staat voor ‘Independently dyer’. Iemand die garen verft op kleine schaal, gewoon in de keuken bijvoorbeeld. Kleine hoeveelheden en daardoor unieke garens.

Honing
Stem van Paul Jambers: ‘Overdag is hij apotheker maar s’nachts is hij imker’. Als imker had mijn apotheker een goed honingjaar. Genoeg om in de apotheek aan de klanten te verkopen.

Honing uit eigen buurt, altijd goed. En helemaal omdat de opbrengst van dat potje naar Brooke gaat. Beerend rook de zoete verleiding al.

In de categorie ‘Maartse buien’
Natte sneeuw.

Maart Douwe roert zijn staart.

.

Bezem
En ach, mijn bezem ook helemaal nat gesneeuwd, gelukkig hoefde ik niet meer weg.

Slotgroet
Zorg dat je zoveel vertrouwen in jezelf krijgt, dat andermans oordeel, verwijt of afwijzing je niet van slag brengt. (anonymous)

foto: Ruurd-Jelle van der Leij

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

 

het begint met een vonkje, een beetje licht in het donker

.
Titel uit ‘Back to you’ van Hannah Mae. Het liedje werd populair door een commercial van de Plus.

Venus en Jupiter
Ik keek naar een ster en onder mij zakte de aarde langzaam weg. (J. Degenaar)

Boven de westelijke horizon staan ze te stralen, Venus en Jupiter. Ze lijken op sterren maar het zijn planeten. Sterren schitteren, planeten niet. De helderste is Venus.

Venus is een binnenplaneet en Jupiter een buitenplaneet. Venus draait om de zon, binnen de baan van de aarde. Jupiter draait ook om de zon, maar die doet dit buiten de baan van de aarde. Dat duurt 11 jaar.

Op 1 maart leek het vanaf de aarde of de planeten elkaar kusten. Deze ‘kus’ heet een Venus-Jupiter conjunctie. Een zeldzame gebeurtenis.

Venus: de planeet van de liefde, harmonie, balans maar ook een snufje materialistisch. Jupiter is op zijn beurt wijs, optimistisch en heeft een onstilbare honger naar kennis. De koppeling van deze twee planeten geeft, hier op aarde, veel goede vibraties dit door de harmonieuze en vrolijke out-put van beide. Positief toch!

.
Dit liedje mag niet ontbreken in mijn blogje: beide planeten worden genoemd. Het is van de Amerikaanse rock-band Train. ‘Drops of Jupiter’ heeft prachtige lyrics. Frontman Pat Monahan schreef het nadat zijn moeder overleed. In het nummer stelt hij zich voor dat zijn moeders geest overal heen kan en dat ze zo het universum kan onderzoeken.

Poezekeskol
Onlangs breide ik deze poezekeskol. Heerlijk warm en makkelijk even aan/om te doen.

Vanaf de achterbank: ‘Wat heb je een mooie kol! Vast moeilijk om te maken…’ ‘Valt mee hoor Tess, als je weet hoe het moet dan lukt dat wel!’

Natuurlijk heb ik twee kleurtjes gekozen en heb een kol voor Tess op de pennen gezet. Ze is begin maart 11 jaar geworden. Eventjes dacht ik, ik brei er één voor haar verjaardag. Tot ik ging rekenen: Ik doe zo’n 30 uur over zo’n kol. Tja… ik heb best veel handwerktijd maar dit zal me never nooit niet lukken. Dus heb ik dat plan los moeten laten. En hey, het wordt vanzelf weer winter!

Taxiritjes
9 jaar terug ‘begon het met een vonkje, een beetje licht in het donker’. De start van onze relatie. En met Janlief ontving ik er meteen een heel gezin bij! Andersom natuurlijk ook. Zo zijn wij nu een stiefgezin (of ‘quasigezin’, dat woord duikt tegenwoordig ook op, in plaats van ‘bonus/stief’) met 5 kinderen, 5 schoonkinderen en 3 kleinkinderen. De derde kwam met onze schoondochter mee.

Door de week mag ik onze kleindochter Tess naar dansen brengen. Onlangs promoveerde ze met haar team tijdens een United-Dance-Organisation wedstrijd. En Kyan (7 jaar), die breng ik naar de voetbaltraining. Het is zo gezellig, die achterbank-gesprekjes.

Brieke kippetjes
Op de handwerkbeurs kocht ik het patroontje ‘Spikkelkipjes’ van Anja Toonen. Ik zag de kippetjes hangen op haar stand en dacht dat dit wel haalbaar voor me was. Ik ben namelijk geen ster in haken. Vroeger, als tiener, wel veel beestjes gehaakt. Beestjes haken heet nu ‘amigurumi’. Deze naam komt uit het Japans: 編み包み.

Ik had nog kleurige minibolletjes katoen van de Action. Het kippenlijfje was prima te doen, de grappige pootjes ook. Die kammetjes, dat lukte me niet van het patroon dus zelf maar iets gehaakt. Zo ook de snaveltjes. Ik noem ze dan ook: brieke kippetjes. Aldus Stellingwarfs – Nederlands verklarend handwoordenboek:

Hier the making of:

Ik heb de kippetjes gevuld met afhechtdraadjes. Ja, die bewaar ik voor zulke karweitjes. Hoe duurzaam.

En die ‘brieke kiepen’ zijn best lollig geworden…

Us Douwe
Het allerliefst is Douwe aan het rauzen. Keihard rennen. Als een komeet!

.
Ik viel niet hoor, alleen de telefoon. Een iets te enthousiaste sprong van Douwe.

Slotgroet

Kalm an, be safe, take care
en een lieve groet uit Olpae!