do things you want

.
Titel uit: ‘Almost made it’ van de melodieuze rockgroep ‘Racoon’. Het liedje gaat over nét niet winnen. Winnen of verliezen maakt eigenlijk niets uit. Het beste kun je gewoon jezelf blijven. Ook een mooie zin uit de tekst; ‘Op een dag sterven we, de meeste dagen niet’.

Lytse sokjes foar Nanne
Van de week breide ik kleine sokjes voor een nieuwe wereldburger. Patroon: Een persoonlijk brei-recept van F. (Thanks!)

Ik gebruikte een restje Popular Perlé van Beijer en had maar 8.29 gram nodig. Naaldjes 2.5 mm.

Still knitting socks
De sokken die ik op de pennen had moesten even ‘on hold’. Inmiddels ‘one sock done & one to go’.


Lijstjes
Ik ben van de lijstjes. Van een ‘to-do-lijstje’ op de tafel, tot mijn Pinterest* verzameling: Boekenlijstjes, per jaartal, van welke boeken ik heb gelezen. Plekken die we ooit nog eens wil bezoeken en een verzameling van allerlei mooie dingen. Alles overzichtelijk per prikbord ofwel per categorie.

Mijn Ravelry* is tot op het laatste ‘WIP-je’ (work in progress ofwel lopend werkje) bijgewerkt.

En zelfs mijn Spotify* houd ik bij. Wanneer er een liedje bij mijn lijstje gevoegd moet worden of er juist vanaf mag, kan ik nauwelijks het geduld opbrengen om dit op een rustig moment te doen.

Lijstjes geven een soort van structuur aan mijn leven, houvast of grip. Alhoewel dit natuurlijk de zekerheid geeft van één nachtvorstje ijs!

*Pinterest = een sociaalnetwerksite die fungeert als prikbord. Plaatjes die je, al surfend, vindt prik je op één van je eigen prik-borden.

*Ravelry = ook een socialnetwerkdienst, die in 2007 werd gelanceerd. Het is een organisatorisch hulpmiddel voor handwerkers (m/v). Leden delen ook hun projecten, ideeën en hun verzameling garen met elkaar. En mede een internet-tijd-vreter!

*Spotify = een audiostreamingdienst sinds 2006. Je kunt naast je eigen playlist met liedjes en die van anderen, hier ook podcasts mee luisteren.

BuJo
Een Bullet Journal is een agenda, dagboek en to-do lijstje in één. De bullets is een afgeleide van het woord bulletin, wat kort bericht betekend. Een journal staat voor logboek.

Als tiener maakte ik van mijn schoolagenda al een plakboekje. Wat nu ‘bullet journal’ of ‘scrapbooking’ wordt genoemd. Vandaag de dag kun je hele knipvellen kopen, kleurige glitterpennen en washi-tape.

Toen moesten we het doen met plaatjes uit de Popfoto, Hitkrant of Club. Ik schreef er liedteksten en quotes in, heerlijk om zo te spelen op papier. Maar ook het wegstrepen van taken en opdrachten gaf een fijn gevoel.

Foto: Mijn huidige agenda. Een verzamelplaats van kiekjes, veertjes & kattebelletjes. Ik heb al jaren dezelfde HEMA agenda. Elk jaar gaan de oude blaadjes eruit en de nieuwe blaadjes erin. Dit jaar met de Maan-agenda. Wanneer de adressenblaadjes nog netjes zijn hoef ik die niet te vervangen natuurlijk. Een voordeel van dit systeem.

Brei-journal
Anyhow: Scrollend op het World Wide Web zag ik dat handwerkers een breiboek bij houden. Hierin aantekeningen per project: data, welk draadje je gebruikte, welke naalden. Eigenlijk precies dezelfde notities die je ook op je ‘project-pagina’ zet van Ravelry, maar dan op papier. Het inspireert mij, die brei-journals.

Dat wil ik ook!

Dan niet in een tekenschrift want ik ben zo’n dummy die liever geen voudjes wil maken. En dus bedacht ik: Mijn brei-aantekeningen in een kleine multomap te ordenen. Ordenen, het woord alleen al is heerlijk!

Maar dan komen we na punt 1 als vanzelf bij punt 2. Onder moto: mijn ‘voortgang-lijstje’.
Begin ik nu, vandaag, met het bijhouden? Of ga ik alle 323 projecten van mijn Ravelry, mijn online breiboek ook registreren? Dat is 16 jaar!

Ik heb gewikt & gewogen en uiteindelijk besloten de uitdaging aan te gaan. Het grote online archief van mijn werkjes op papier zetten. Ik begon met Ravelry toen ik 38 jaar was. Ik mis dus nog zo’n 24 jaar* aan projecten. Dat knaagt wel een beetje, voor zo’n lijstjes-junk als ik ben. * ik breide mijn eerste trui met 14 jaar. 38-14=24 jaar.

Wat heb ik nu gedaan? Punt 3: alle projectfoto’s van Ravelry in een bestand gezet en bij Printboer Barry laten afdrukken. Full-colour in dik papier.

Nu mag ik die foto’s weer gaan koppelen aan de projecten. Punt 4 dus. En dan punt 5: knippen & plakken met de juiste aantekeningen erbij.

Iedereen snapt dat dit monnikenwerk is. Monnikenwerk staat voor het geduldig en aandachtig uitvoeren van een taak die een lange adem vereist. Voor een goed resultaat ben je wel een tijdje bezig, helemaal wanneer je er wat gezelligs van wilt maken. En toch wil ik het. Dus dat!

Stash-voorraad
Ik zou zelfs nog een stapje verder kunnen gaan en mijn stash (wol-voorraad) op papier kunnen documenteren of ordenen. Eh, nee… dat is echt te confronterend voor mij.

Mijn stash heeft namelijk de grootte van een wolwinkel. Zo is mijn voorraad sokkewolletjes echt niet meer te tellen, het is gewoon veel, heel veel. Nu kan ik nog zeggen, bij het aankopen van een nieuw bolletje, dat ik geen ‘actieve herinneringen’ heb aan die stash boven op dat kamertje.

Wilgenkatjes
Ik ben dol op wilgenkatjes, de knoppen van de wilg. In het voorjaar gaan deze open en dan verschijnen de bloemen, boordevol stuifmeel en honingzoete nectar. Dat is een belangrijke voedselbron voor de eerste insecten.

De reden dat wilgen-KATJES worden genoemd komt omdat de bloeiwijze een lijkt op een kattenstaart. Maar ook de knopschubben: ze zijn zacht behaard en zilverachtig. Zo aaibaar als een kat.

De natuur in
Brandemeer 18 maart.


Echt voorjaarsweer, heerlijk!

Slotgroet
De natuur telt geen uren, alleen de mens wil weten hoe laat het is. (E. Tolle)

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

slow down, you move to fast

.
Titel uit ‘The 59th streed bridge song’ hier gecoverd door Scott en Rosanna Spindler. Officieel heet deze brug Queensboro Bridge en verbindt de oevers van East River in New York City. Waar het leven hectisch is.

Dit liedje is een ode om het rustiger aan te doen. De alledaagse dingen van het leven te zien, zoals de bloemen die groeien, aldus schrijver Paul Simon.Het woord ‘groovy’ dook voor het eerst op in een liedje van Bayer-Sager & Wine in 1965.

Later werd ‘A groovy kind of love’ gecoverd door Phil Collins. Groovy staat voor hip, iets goeds of gemakkelijk. En aldus gebruikte Simon ook ‘groovy’ in zijn liedje.

Slow down
Rust nemen neemt niets weg van je productiviteit.
Rust nemen neemt niets weg van je waarde als mens.

Rust en tijd nemen om op te laden zal juist ten goede komen aan je productiviteit en waarde. Als je uitgerust bent voel je jezelf beter en kun je de wereld om je heen met energie aan.

Iets dat veel mensen moeilijk vinden, rust nemen. Voor sommigen voelt het als iets stouts of slechts, of zelfs iets egoïstisch. Vaak voortkomend vanuit je kindertijd: dat je ergens onderweg die overtuiging hebt opgedaan dat het beter is om bezig te zijn, omdat je anders lui bent.


Dieren kunnen hier een mooie spiegel in zijn, ze kunnen zelfs rusteloos worden, of jou tegen werken. Zo zijn er honden die overprikkeld worden en zodra het baasje gaat zitten, wordt de hond rustig. Of honden die op je voeten gaan liggen, katten die in je armen kruipen of op je laptop gaan liggen.


Rust is belangrijk, dieren weten dit instinctief. Als je naar dieren kijkt, zie je dat ze het grootste gedeelte van de tijd gewoon rusten. Ze eten, slapen en doen andere dingen die van levens belang zijn. Maar voor de rest zijn ze gewoon.

Moeiteloos doen ze dat, het gaat vanzelf. We mogen daar een voorbeeld aannemen. Rusten is een belangrijk onderdeel van een leven. Niets om je voor te schamen of iets dat je moet verdienen’.

Geparafraseerd uit een publicatie van N. Cuijten.

En waar sta ik in bovenstaand verhaal over ‘rust’. Ik heb moeten leren dat ik voldoende rust moet pakken. Ik gedij goed op Rust, Routine en Regelmaat.

Ook ik ben opgevoed met het gegeven dat je je altijd nuttig kunt maken. Er is altijd iets te doen, vooral in een ondernemersgezin. Ledigheid is des duivels oorkussen betekent iets als ‘met luie mensen loopt het niet goed af’. Ledigheid = luiheid en oorkussen = hoofdkussen. Meestal wordt dit als vermanend gebruikt tegenover iemand die niets uitvoert.

Inmiddels weet ik (1): Rust = niet synoniem aan lui. (2) Dat ik rust moet nemen om vitaal te blijven. Mijn leven moest een standje lager. En nee, dat gaat niet vanzelf. Ik kwam mijzelf veelvuldig tegen.

Still knitting socks
Een nieuw paar sokken gleed van de pennen. Regenbooggaren van de Zeeman. Altijd leuk om streepjes te breien. Maatje 40, 64 steken op KnitPro Zing naaldjes 2.25. Plat boordje.

Het zijn recht-toe-recht-aan sokken geworden. ‘Plain vanilla socks’ in het Engels, wat zoiets betekent als ‘zonder toeters en bellen’. Het komt voort uit het idee dat de standaard smaak voor ijs, vanille is. Plain staat voor ‘gewoon’.

Nieuwsgierige schaapjes
Voor onze camperbus maakte ik een kussen. Een pakket van Vervaco met de mooie naam ‘Nieuwsgierige schaapjes’.

Het is voorbedrukt stramien, wat het borduren gemakkelijk maakt.

Het was zo leuk om deze te maken!


Nog even voor de borduurders (m/v) onder ons, de achterkant:

Litter picking
Er lag al een paar dagen een brok in elkaar geperst plastic op onze looproute.

Dus nam ik een vuilniszakje mee. Meteen maar een rondje ‘litter picking’ gedaan.

Opbrengst:
ondefinieerbaar stukjes plastic 13x, sigaretten peuken 3x, snoeppapier 3x, plastic beker 1x, blikjes 2x, volle poepzakjes 7x (!!!!), lege ballon 1x.

Kan iemand me uitleggen waarom mensen wél de poep op van hun hond oprapen, maar vervolgens het volle zakje in het bos flikkeren?

En mag ik hardop zeggen dat ik tegen het oplaten van ballonnen ben?

Slotgroet
Zit je in team ‘Ren je rot’: dan kan het zo zijn dat je aan veel moois voorbij rent. Slow down dan zie je echt zoveel meer!

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

good riddance

.
Zanger Billie Joe Armstrong van de Californische punkband Greenday schreef dit nummer toen zijn vriendin naar Ecuador verhuisde. Hij probeerde er nuchter over te zijn, maar om zijn woede toch te tonen, noemde hij het nummer “Good Riddance” = “Opgeruimd staat netjes”. Met “Time Of Your Life” als ondertitel.

“Het gaat erom cool te zijn, te accepteren dat mensen in het leven verschillende kanten op gaan”, vertelde de dappere Armstrong, “Mensen komen in je leven en het is geweldig, maar ze lijken net zo snel uit je leven te gaan als ze binnenkwamen.”

‘People come into your life for two reasons: to love you or to teach you a lesson’.

Bril
Sinds deze maand ben ik brildragend. Ik had al een aantal jaren een leesbril. Toen kwam ik in een periode: ‘bril op, bril af’ tot ik daar zo klaar mee was dat ik naar Robtiek in Noordwolde toog. De aardige Rob meette mijn ogen en ja, ik zou wel beter af zijn met een dagelijkse bril.

Samen met dochterlief heb ik een montuur uitgekozen. En een weekje later kreeg ik hem opgezet.

Er ging een wereld voor me open. De tv is een stuk scherper, ik hoef niet meer te wisselen van leesbril +3 voor lezen, naar leesbril +2 voor computeren. En breien voor de tv: Super! Nu heb elk voordeel zijn nadeel: Ik zie opeens veel stof en vuiligheid in huis….

Ik voel me nog wel wat onzeker over mij met bril. Ik heb erg weinig reactie gehad uit mijn omgeving.

Of: Het staat bagger en men zegt dat niet. Of: Het valt niet op omdat deze bril blijkbaar past bij mijn gezicht. Gelukkig heb ik wel een compliment gekregen. Dank je wel Annemiek!

Ik ga er dus maar vanuit dat een ieder in mijn omgeving meteen aan mijn ‘nieuwe normaal’ gewend is geraakt.

Still knitting socks
Nummer 199 gleed van de pennen. Een paar voor Jan z’n vader. Hij is een trouwe drager van mijn gebreide sokken. Dus ik denk dat ik hem met dit paar ook wel blij kan maken. Het is me gelukt om twee identieke sokken te breien. Altijd weer een uitdaging in sokkenbreiland.

Ik ben nu begonnen met mijn 200 ste paar! Sinds 2006 ben ik aan het sokkenbreien. En ik heb er lol in. Duhu anders brei ik natuurlijk geen 200 paar.

Van sokjes maatje baby S tot sokken maat 47.
Van sneaker-sokjes tot over-knees voor de motorcross.

Hieronder twee paar die ik binnenkort weggeef.

Mijn eerste paar was ‘a mess’, but it doesn’t matter. Deze voet doet denken aan een klompvoetje. Niets mis mee, maar ik heb die niet. Ach al doende leert men.

Hierna had ik de smaak van het sokkenbreien te pakken. Elk jaar breide ik er wat meer.

Hierboven een grafiek van mijn sokkenmojo in getallen. Top: 2021 31 paar, zou ik dat in 2022 evenaren? Zit nu op paar 13, nog 18 (!) te gaan. We shall see, want hey, het is geen moeten.

Maar in die 16 jaar wel een duidelijke stijgende lijn. En nog altijd piepen er foutjes in de sokken maar okay het is handwerk dus uniek maar niet perfect. Mijn uitspraak altijd: wanneer je snel loopt zie je het niet!

Voordeel van sokken breien:
*Je maakt de ontvanger er blij mee. (Ik geef ze alleen aan mensen waarvan ik vermoed dat ze er blij mee zijn.)
*Het is een werkje waar nog eens een eind aan komt. (Ik brei één paar in 11 uur en 20 minuten.)
*Er zijn heel veel leuke verschillende sokkenwolletjes te koop. (Je weet gewoon dat je met 100 gram een paar sokken kan breien. Kopen, kopen, kopen!)
*Het breitje pas makkelijk in mijn rugzak. (Ik doe het werkje in een projecttasje in mijn tas, altijd bij de hand.)
*Je kunt er altijd en overal mee verder breien. (Elk ‘pauze’ momentje kan ik even een toertje weg prikken.)

Dus, een gevleugelde uitdrukking van Zuslief en mij: Never leave home without dit sokkenbreiwerkje!

Getallen
Ik ben wel van de getalletjes. Zo houd ik het aantal gebreide sokken bij in Ravelry. Ik hoor dat vrouwen (m/v) het jammer vinden dat ze niet weten hoeveel sokken ze al hebben gebreid. Ja, dat kan ik me voorstellen.

Ik heb het aantal gebreide truien ook niet bij gehouden want dat was vóór Ravelrytijd. Best jammer, maar hey, de wereld vergaat er niet van. Gelukkig hebben we de foto’s nog. Hierboven de Nijntje trui van dochterlief. Met veel plezier gemaakt indertijd!

Vakantie
Nog even en we gaan weer op reis. Voor mij begint de voorpret al door te snuffelen in de wegenatlas. Dit jaar Scandinavië.

Us Douwe
Ja, ik was boos! Heel boos! Douwe sloopte in no time onze mooie stokroos!

En daar laat ik het voor deze week even bij.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

een leven met liefde is een leven dat geleefd is

.
Titel uit Supermarket Flower van Ed Sheeran. Hier tekst.

Dit liedje speelde de dominee tijdens de herdenkingsdienst in 2017. Die laatste zondag van het kerkelijk jaar worden de overleden gemeenteleden van dat jaar herdacht. Zo ook onze moeder.

Elke keer als ik dit nummer hoor dan denk ik aan haar. Ik mis haar enthousiasme en positiviteit.

Hier dierbare foto’s. Vooral ook het zo herkenbare handschrift van mijn moeder.

Moederdag: ik ben zelf al 31 jaar moeder. Van ma hoefde ik niet langs te komen, immers nu had ik zelf moederdag. Natuurlijk kon ik het niet laten om toch langs te gaan met een bloemetje.

Still knitting socks
Een paar voor dochterlief Jildou. Zij is onbetwist de grootste draagster van mijn sokken! Gedeelde plaats met mijn manlief.

Garen: Regia Desing Line Kaffe Fasset. Naald 2.25 mm. Patroontje erin. Ik weet zo niet hoe die heet.

Het gaat zo:  1 toer: 3 recht 1 overslaan. Toer 2: 3 recht 1 overslaan. Toer 4: alle toeren recht. Dit herhalen.

Us Douwe
We waren laatst een weekend weg naar Rijssen. Bij de camperplaats lagen allerlei grote groene matten. Thuisgekomen vonden we dat ook wel wat voor us Douwe. Onze achtertuin is nogal een tegelvloer. Van de zomer warmt dat enorm op, dus kochten we ook een ‘grasmat’ voor hem. Hij is er zichtbaar blij mee.

3 bij 2 meter, je zou er een puzzel op kunnen maken van zo’n 18.000 stukjes.

Ik hou het op puzzels van 1000  stukjes. Groot genoeg! (68/ 49 cm)

Vogeltjes

.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

all around my hat

.
‘Steeleye Span’ is een Britse folk-rockgroep, met een 1-dags-vlieg uit 1975.

Dit liedje kwam echter al uit 1820. En gaat over een straatverkoper die trouw blijft aan zijn verloofde. Deze mevrouw is wegens diefstal 7 jaar verbannen naar Australië. Door een wilgenteen in de band van zijn hoed te dragen toont hij haar trouw.

De wilg staat voor teken van rouw. Rouwtijd duurde destijds 1 jaar en een dag. De opleiding tot heks ook, maar dat is een zijstraat. Anyhow, het tweede couplet geeft aan dat dit vriendinnetje misschien niet de meest geschikte vrouw is voor hem, want zij zal hem niet trouw zijn daar in de ginder. (Tekst)

Het Engelse liedje is later gebruikt als Iers vrijheidslied, dat was omstreeks 1916. Hierin gaat het over een vrouw die haar verloofde verloor tijdens deze Paasopstand. Ze zweert om voortaan rondom haar hoed de Ierse driekleur te dragen.

Rondom mijn hoed
Mijn zonnehoed is af. Durable no.8 katoen en haaknaald 2.5 mm, met vasten gehaakt. Hier ligt de hoed te drogen.

Aangezien ik niet in rouw ben hoef ik geen ‘green willow around my hat’, ik hou het op fleurig een sjaaltje. Ik ben er blij mee!

De kleine dingen
Zo heette een Knit-A-Long van Scheepjes-wol in 2020. Een babydekentje met allerlei strepen. Ik had nog wol liggen van een gehaakte deken die de finish niet haalde.

Dus die bollen Scheepjes Colour Crafter gebruik ik voor dit babydekentje.

Ik brei de deken wat groter. Origineel is het patroon ‘Le petit choses’ 168 steken = 80 x 85 cm. Ik heb 252 steken opgezet wat ongeveer neerkomt op 120 cm breed.

Bij mij een terugkerend dingetje, ik brei mijn eigen draai eraan. Sommige strepen vind ik lastig te breien en dan verzin ik wat anders. Ik moet toegeven dat er in de laatste decimeters geen overeenkomsten meer zijn met het originele patroon. Ik noem dat gewoon creatieve vrijheid. ‘Wie dot mij wat, wie dot mij wat, wie dot mij wat vandage, ‘k Soll wel zeggen ja het mag wel zo.’ Uit Fietse Skik 

Wat ik zo mooi vind aan dekens maken is dat het eindeloze projecten zijn. Ik noem het nog niet monnikenwerk maar je ziet niet veel progressie met zulke lange toeren. En juist dàt geeft mij een soort rust. Het doen, het breien an sich is wat het project zo fijn maakt.

Laat ze breien

Annie M.G. Schmidt wist het wel. Hier de hele tekst. Een blik op de wereld doet je beseffen dat de mensheid beter kan gaan breien. Want dan, ja dan, wordt het hier op de aarde een heilzame toestand van rust en harmonie en de afwezigheid van macht, twist of strijd. Dus: Laat ze ons breien!

Behandeling
In de vorige blogjes had ik het er al over, de behandelingen in het RIF* voor een plekje op mijn neus. Elke werkdag gaan Douwe en ik naar Leeuwarden. *Radiotherapeutisch Instituut Friesland.

Op foto de behandeltafel, die schuift in het ronde apparaat, dat dan weer om mijn hoofd draait. Secuur pakt het apparaat de goede plaats voor de ioniserende bestraling. Deze straling maakt het DNA in de verkeerde cellen kapot en dood. De gezonde cellen gaan ook wel kapot, alleen die herstellen zich weer.

Ik heb een hoofdmasker op, daarin is alleen een gaatje voor mijn mond, dus ik kan die leuke schapen op het plafond niet zien tijdens de behandeling.

Ik ben over de helft. Als ik eerlijk ben, voel ik me wel wat brak. Normaal voel je je belabberd na teveel drank, nou dat kan dus ook na de nodige bestralingen. Het hoort erbij.

Us Douwe

Douwe kan zo enorm hard lopen, het is net een komeet!

Hier alle vier de pootjes van de grond. Foto credits: Jan.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

snow in april

Als de sneeuw valt in april, in plaats van zonlicht in je ogen. Dan weet je dat er dingen aan het veranderen zijn.
Hier hele: Tekst.

Een protestliedje van Vera. Zo mooi, dus voor mij de drang om het te willen delen. (foto van vorig jaar)

Warm hart warme voeten
Via de podcast van de dames van ‘Ministerie van gebreide zaken’ kwam ik op de site van ‘warm hart warme voeten’

Nu heb ik net een paar sokken van de naalden laten glijden. Hieronder een foto van pas gewassen, drogende sokken op de kachel. Ideaal die nep-voeten.

Het lijkt me goed die te gaan doneren. In Nederland gaan de sokken dan naar het Leger des Heils, in België naar Hart voor Vluchtelingen. Wat een goed initiatief!

De envelop gooi ik vandaag nog op de bus.

Handwerkhoekje
Mijn handwerk’hoekje’ is nu dicht bij de kachel. In november kregen we deze stoel van M. Ze past prachtig in ons interieur. Douwe vindt dit een mooi plaatsje, but the chair is mine!

An Acquisition
An acquisition is een nieuwe aankoop. Ik had het geloof ik niet met zoveel woorden gezegd, dat ik op Cold Sheep sta. Dit betekent: de uitdaging om een bepaalde tijd geen garen meer te kopen. Gewoon omdat je genoeg ‘stash’ (voorraad) hebt. De uitdrukking komt van ‘cold-turkey’ een term die gebruikt wordt bij afkicken van drugs.

Toch ging ik voor de bijl, of nee eigenlijk ook niet. Ik zag dit sokkengaren bij Sylvia van Wol met Verve. Lekker zomers! Ik kocht het gewoon omdat ik er blij van word en ik mezelf best eens mag verwennen. Bovendien is het de uitzondering die het bestaan van een regel bevestigt.

Zie nu zelf, prachtig toch!

Basis sock 75% superwash virgin wool en 25% nylon. Dat ‘virgin’ staan voor de eerste scheering van een schaap. Meestal met een jaar. Ligt even aan de geboortedatum.

Ik heb nog geen concreet plan met de streng. Toch in schoenen laten verdwijnen? Misschien verwerk ik het ook wel in een shawl. Gelukkig mag je van sokkenwol best andere projecten maken. Net als in een stacaravan, daar mag je ook in gaan zitten. Deze streng mag nu gewoon even ‘mooi’ liggen wezen.

Therapie
Eind december roerde ik het al aan in een blog. Er zit een verkeerd plekje op mijn neus. Aanvankelijk zou dit weggesneden worden. Omdat het best wel groot plek is voor een neus, zou ik in een lastig traject van plastische chirurgie komen. Ik zag hier tegenop. Maar ja, wat moet dat moet.

Toch twijfelde ik of dit wel de juiste weg zou zijn. En zo kreeg ik een verwijzing naar het RIF. Een vriendelijke radiotherapeutisch oncoloog stelde ons, alles afwegende, bestraling voor.

Gevolg: een bestalingsmasker is gemaakt en toen door de CT-scan om masker te markeren. Komende weken word ik elke dag bestraald. Hierdoor zullen de kankercellen op mijn neus vernietigd worden. Ik zal het er ongetwijfeld over hebben in de blogs. Ook dit is mijn leven (momenteel even).

Us Douwe
Hij kan nog niet alleen thuis blijven. Maar gelukkig hij houdt erg van autorijden.

.
Hij mag mee, alle ritjes naar Leeuwarden. Wel zo gezellig.

Grijze luchten
De modderpoel laat niet alleen een grijze winterlucht zien. Wat zijn de bomen toch ook mooi in hun kaalheid.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

alle goeds voor 2022

De laatste avond raakt de eerste morgen.
Het jaar verjaart.

Tekst: Paulo Coelho
Foto: Rottige Meente

maybe I should just let it be

.
Een regel van ‘The Decemberists’ uit het nummer ‘January hymne’ mooier kan het niet voor deze blog, zo op de drempel van 2021/22. Deze folk & alternatieve rock band en komt uit Oregon. Frontman Meloy zegt dat het nummer gaat over het scheppen van sneeuw. Hij was verhuisd naar Portland en 10 dagen afgesloten door het winterweer. Een hymne is een lofzang, een lofzang op de sneeuw dus. Ik lees echter meer in het nummer. En dat mag.

2021
Elk jaar blik ik even terug. Met in mijn hoofd de tekst van ‘Uren, dagen, maanden, jaren vliegen als een schaduw heen’ (Johannes de Heer, 406) Dat lied zong mijn vader in deze tijd.

Breiwerkjes
Op handwerkgebied heb ik wel één en ander verzet.
31 paar sokken, 2 shawls, 1 paar mofjes. 1 deken en 1 poesje.

Ik denk dat ik van al de projecten de ‘Segelschiff am See Shawl’ het mooist vind. Dit was een Knit-A-Long van Alexandra Boonstra. In deze blog de info. Deze driehoek-shawl heeft een gedeelte gestreepte ribbels en eindigt met een ajour (gaatjes) stuk.

Leesvoer
20 boeken uitgelezen/uitgeluisterd: Indrukwekkendste De Crèche van Elle van Rijn.

Beestjes in het nieuws
Afgelopen jaar is in april, Chiqo over de regenboogbrug gekuierd. Hij was na 16 jaar echt op.

Dit, hieronder, plaatste ik op dierendag.

Links Chiqo, rechts Douwe. Zonder dat we er op uit waren kwam in augustus Douwe op ons pad.

Getipt door een buurvrouw zagen we dit nestje. Zeven stabijtjes. Op 11 september kwam Douwe bij ons wonen.

Nee, we zijn Chiqo niet vergeten, hij heeft een plaatsje in ons hart.

Us Douwe
Zo vol leven! Maar beslist geen ADHD hond. Hij luistert goed. En in de buurt al flink wat hondenvriendjes gemaakt: Fauno, Pelle, Pacha en natuurlijk Bob.

Camper
2021 is ook het jaar dat Jan de camperbus bouwde. Onze Jolly Jumper. Een enorme klus!

Een iemand die geen weet van campers heeft kan zich niet voorstellen wat voor kennis & kunde er nodig is bij de verbouwen van een bus.

We zijn door omstandigheden nog niet ver weg geweest.

Vooruitblik 2022
Hmm, daar heb ik wat moeite mee dit jaar. Op mijn neus zit een basaalcelcarinoom, dat is een vorm van huidkanker. Nee, daar ga je niet aan dood. Wel moet een deel van mijn neus worden weggesneden. Ergens in maart hebben ze plaats voor mij. De plastisch chirurg kan het gat daarna weer dichten. Dit heet ‘voorhoofdsflap reconstructie’. Dat betekent meerdere operatie’s onder narcose. Een heel traject dus.

Ik zie vooral beren en op elke weg. Dat heb ik van mijn oer-beppe Margje. De oma van mijn vader. Die kon zich ook té grote zorgen maken. Hier het kleine huisje van haar op de Meulepolle in Wolvega.

Een mens lijdt het meest van het lijden dat zij vreest, valt hier bij mij wel op zijn plaats. Wanneer ik in een positieve bui ben niet hoor, dan bezie ik alles door een roze bril. Maar dát gevoel ben ik nu even kwijt.

Op reis
Wie weet kunnen we later in het jaar lekker weg met onze Jumper-bus. Scandinavië, Ierland, Noord-Spanje? Douwe tussen ons in. Gewoon maar zien waar we heen gaan.

Poezen
Vanaf 1999 hebben we steeds poezen gehad. Rebbel, Jiske, Guusje, Twinkel (oppaskat), Joep (oppaskat) ik ben echt een katten-mens.

Wanneer ik Douwe van de opvang haal, waar ook het asiel zit, sta ik altijd even met mijn neus tegen het glas. (Sorry, schoonmaakster!). Al die asielpoezekes daar. Ze liggen lekker in een warme kamer met veel zachte plekjes om te slapen. O, ik zou er zo één meenemen. Nee, allemaal! Eh, doe dat maar niet. Twee! Ja, twee! Wanneer wij weg zijn hebben ze elkaar nog…

Het geeft mij wel een mooi vooruitzicht te weten dat, na het ‘neustraject’, we twee lieve poezen te kunnen adopteren. Jan? Ja toch? Please?

Verdwenen
De Stephanuskerk was van de week niet te zien. Denk hem er maar even bij!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

ie magen hier altijd henkommen

‘Je mag hier altijd heen komen.’
Eh, alleen dit liedje, van slechte van kwaliteit, op You Tube:

Mutch better, de versie op Spotify, even klikken op onderstaande tekst, tenminste als je Spotify hebt.
https://open.spotify.com/embed/track/717m6lM8xLmXKcLzKVR0ba?utm_source=generator

Liedje Daniel Lohues:

Ie maggen hier altied henkommen. Okal ben ‘k der niet.
Ie weten waor de sleutel is en waor de koffie stiet.
Ie hebben joen eigen kamertie ‘t Bère (bed) stiet al klaor.
Kroep hier mar fijn eben weg as ‘t weer te gek wordt daor.
Hele tekst hier.

Over je kinderen: Ze zijn volwassen maar je wilt toch nog graag een veilige haven voor ze zijn. Zoals Daniël het beschrijft, zo is het precies.

Kom maar thuis wanneer het even niet mee zit. Wegkruipen in het ouderlijk huis waar je alles weet te liggen en het rustig is. Ik moet altijd even slikken als ik dit liedje hoor. Gewoon omdat het zo recht uit Lohues zijn hart is geschreven denk ik. Zo zou ik het ook willen zeggen.

(foto uit 2014) Beide kinderen hebben een heel druk leven. Ze zijn geboren met een gezonde dosis ambitie, dat maakt het ook zo vol in hun leven. Is het niet in de muziek dan is het wel in op een ander creatief vlak. Aanpakken en doorgaan. ‘Ach, ze zijn jong’, denk ik dan, ‘ze kunnen heel wat aan.’
Toch wil ik laten weten dat ze hier nog steeds even weg kunnen kruipen.

Deze tekst van Daniël Lohues heb ik mijn kinderen wel eens toegestuurd. Het werd goed ontvangen.

Ook ik kon altijd bij mijn ouders schuilen. Dat klinkt heftiger dan dat het was hoor. Toen ik net mijn eerste echte grote-mensen-baan had belde ik vaak vanaf mijn werk mijn moeder: ‘Wat ga je koken?’. En als het gerecht me aanstond prikte ik een vorkje mee. Later kon ik ook terecht om mijn verhaal te delen met hun. Onze beide ouders zijn uit de tijd. Maar ik kan nu gelukkig altijd bij mijn kinderen terecht, gewoon als het even tegen zit. Fijn idee.

Still knitting socks
De spiraal sokken.  Eigenlijk heel simpel eigenlijk. Steeds twee steekjes samenbreien en een omslag en dat dan verspringen.

Ik heb gekozen om er in de voet geen nieuwe te maken en de spiralen ‘uit’ te laten draaien.

Ja, ik ben tevreden over dit paar. Ik vind het zo leuk om ergens dit steekje op te pikken en dan zelf bedenken hoe ik het verder ga verwerken. Zo geef ik mijn eigen ‘twist’ aan deze sokken.

Granny-stripes deken
Heerlijk, dat tomeloze haken en elke keer de kleurcombi’s bepalen. De toeren zijn lang: 250 cm! Garen Zeeman Royal, haaknaald 4 mm. Alle kleuren zitten er nu in.


Herfstwandelingen
Douwe en ik lopen elke dag wel even het bos rond. Nu zitten we op 5 km per dag. Douwe is nog klein, alhoewel hij bijna een kilo groeit per week. Nu 12.6 kg schoon aan de haak. Dus de afstanden zullen snel groter worden. Hij is nu 4 maanden oud.

Het is nu prachtig in het bos. ‘Ja toch, Douwe, mooie kleuren hè?’ ‘WAFF!’ maar daar meent hij niets van. Een hond heeft wat moeite met het zien van de herfstkleuren. Rood en groen zijn voor een hond haast hetzelfde.

Echt een hond ziet een biefstuk niet als mooi rood stuk vlees, nee, hij ruikt het als mooi stuk vlees. Een mens heeft 3 soorten kegeltje op het netvlies en een hond  maar 2. Met kegeltjes zie je kleur. Zo is het voor mij in het bos:

En zo loopt het voor Douwe:

Maar een hond ziet dan wel weer erg goed in het donker. Hij heeft namelijk veel staafjes op zijn netvlies. Staafjes heb je nodig om licht en donker te kunnen zien. Maar bij een hond is het hoornvlies ook groter dan bij een mens, dit werkt ook nog eens positief bij kijken in het donker. En daarnaast: Tapetum Lucidum dit is een soort spiegeltje, op deze manier wordt binnenkomend licht extra benut.

Ik zie niet veel in het donker. Echt niet! Ben dan ook blij met de straatverlichting in het dorp. Maar in principe zou Douwe best als mijn ‘Nacht-blindegeleide-hond’ kunnen fungeren.

We zijn met de vervolgcursus bij Happyhonden begonnen. En zowel Douwe als ik vinden dit leerzaam en vooral leuk ook!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

afraid of the dark

Seizoen na seizoen
De dagen worden weer korter, de langste dag is alweer langs gekomen (21 juni).
The annual rhythm goes on and on. En wij, wij deinen mee op haar ritme.

Koffieboontjeskal
Het ene moment ben ik productief, het andere moment komt me minder uit handen. Mijn ritme. Ik deed mee met de koffieboontjes-knit-a-long. Ben ik even blij dat Sarah, van ‘It’s a Sarah‘ stelde dat de werkjes niet klaar hoefde te zijn. Deze foto stuurde ik dus in:

Afraid of the dark
De Haarlemse band Chef’special heeft een liedje waarvan de tekst wel heel toepasselijk is op mij. Zowel letterlijk als figuurlijk. Een vrolijk nummer.

Anyhow: ‘Afraid of the dark’, de tekst hieronder. Ook ik ben bang in het donker. Wanneer de maan erbij is dan durf ik best een wandeling te maken hoor. Nee, dat is het niet.

Het is de intense donkerte in de slaapkamer wanneer de lichtjes uit zijn, that scares me! Dan zit er een monster onder mijn bed, of in die ene hoek in de kamer… Wanneer Janlief er is, deert de duisternis me totaal niet. Wanneer hij er niet is, dan laat ik daarom een lichtje aan.

Een mooie clip, ik hoop dat je de rust en tijd hebt om deze te bekijken:

“We’re grateful for making this video with fellow War Child ambassador/star ballerina Michaela DePrince and we couldn’t be happier with how it all came together. It’s a song about trying to befriend the dark, despite our fear for it. To dance, without knowing where it will take you.” (Chef’special)

There’s a monster under my bed, we pillow talking

Oh, how I long to be its friend but I don’t wanna end up in that same place again

I been doing better, doing better. Been through heavy weather, heavy weather

Never going back, going never I’ve been doing better, but I

I am still afraid of the dark. Even though there’s a sky full of stars

I don’t know where I’m going, but I’m on the run. Can you leave a little light on?

Sing another song, come sleepwalk with me till it’s dawn

Come sweet talk to me ‘til my heart has got nothing but love for the dark

And I wish I was fast asleep, dreaming of my…

Breiwerk
Ik neem mijn breiwerkje op en brei steek voor steek, toer na toer verder. Zodat het kalme ritme mijn geest bereikt.

Garen: Opal Abo kleur: 2021 M Rz. Naaldjes: 2.25 mm.

Scheenebos
Wat geniet ik toch van de dagelijkse wandelingetjes hier in de omgeving.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!