do things you want

.
Titel uit: ‘Almost made it’ van de melodieuze rockgroep ‘Racoon’. Het liedje gaat over nét niet winnen. Winnen of verliezen maakt eigenlijk niets uit. Het beste kun je gewoon jezelf blijven. Ook een mooie zin uit de tekst; ‘Op een dag sterven we, de meeste dagen niet’.

Lytse sokjes foar Nanne
Van de week breide ik kleine sokjes voor een nieuwe wereldburger. Patroon: Een persoonlijk brei-recept van F. (Thanks!)

Ik gebruikte een restje Popular Perlé van Beijer en had maar 8.29 gram nodig. Naaldjes 2.5 mm.

Still knitting socks
De sokken die ik op de pennen had moesten even ‘on hold’. Inmiddels ‘one sock done & one to go’.


Lijstjes
Ik ben van de lijstjes. Van een ‘to-do-lijstje’ op de tafel, tot mijn Pinterest* verzameling: Boekenlijstjes, per jaartal, van welke boeken ik heb gelezen. Plekken die we ooit nog eens wil bezoeken en een verzameling van allerlei mooie dingen. Alles overzichtelijk per prikbord ofwel per categorie.

Mijn Ravelry* is tot op het laatste ‘WIP-je’ (work in progress ofwel lopend werkje) bijgewerkt.

En zelfs mijn Spotify* houd ik bij. Wanneer er een liedje bij mijn lijstje gevoegd moet worden of er juist vanaf mag, kan ik nauwelijks het geduld opbrengen om dit op een rustig moment te doen.

Lijstjes geven een soort van structuur aan mijn leven, houvast of grip. Alhoewel dit natuurlijk de zekerheid geeft van één nachtvorstje ijs!

*Pinterest = een sociaalnetwerksite die fungeert als prikbord. Plaatjes die je, al surfend, vindt prik je op één van je eigen prik-borden.

*Ravelry = ook een socialnetwerkdienst, die in 2007 werd gelanceerd. Het is een organisatorisch hulpmiddel voor handwerkers (m/v). Leden delen ook hun projecten, ideeën en hun verzameling garen met elkaar. En mede een internet-tijd-vreter!

*Spotify = een audiostreamingdienst sinds 2006. Je kunt naast je eigen playlist met liedjes en die van anderen, hier ook podcasts mee luisteren.

BuJo
Een Bullet Journal is een agenda, dagboek en to-do lijstje in één. De bullets is een afgeleide van het woord bulletin, wat kort bericht betekend. Een journal staat voor logboek.

Als tiener maakte ik van mijn schoolagenda al een plakboekje. Wat nu ‘bullet journal’ of ‘scrapbooking’ wordt genoemd. Vandaag de dag kun je hele knipvellen kopen, kleurige glitterpennen en washi-tape.

Toen moesten we het doen met plaatjes uit de Popfoto, Hitkrant of Club. Ik schreef er liedteksten en quotes in, heerlijk om zo te spelen op papier. Maar ook het wegstrepen van taken en opdrachten gaf een fijn gevoel.

Foto: Mijn huidige agenda. Een verzamelplaats van kiekjes, veertjes & kattebelletjes. Ik heb al jaren dezelfde HEMA agenda. Elk jaar gaan de oude blaadjes eruit en de nieuwe blaadjes erin. Dit jaar met de Maan-agenda. Wanneer de adressenblaadjes nog netjes zijn hoef ik die niet te vervangen natuurlijk. Een voordeel van dit systeem.

Brei-journal
Anyhow: Scrollend op het World Wide Web zag ik dat handwerkers een breiboek bij houden. Hierin aantekeningen per project: data, welk draadje je gebruikte, welke naalden. Eigenlijk precies dezelfde notities die je ook op je ‘project-pagina’ zet van Ravelry, maar dan op papier. Het inspireert mij, die brei-journals.

Dat wil ik ook!

Dan niet in een tekenschrift want ik ben zo’n dummy die liever geen voudjes wil maken. En dus bedacht ik: Mijn brei-aantekeningen in een kleine multomap te ordenen. Ordenen, het woord alleen al is heerlijk!

Maar dan komen we na punt 1 als vanzelf bij punt 2. Onder moto: mijn ‘voortgang-lijstje’.
Begin ik nu, vandaag, met het bijhouden? Of ga ik alle 323 projecten van mijn Ravelry, mijn online breiboek ook registreren? Dat is 16 jaar!

Ik heb gewikt & gewogen en uiteindelijk besloten de uitdaging aan te gaan. Het grote online archief van mijn werkjes op papier zetten. Ik begon met Ravelry toen ik 38 jaar was. Ik mis dus nog zo’n 24 jaar* aan projecten. Dat knaagt wel een beetje, voor zo’n lijstjes-junk als ik ben. * ik breide mijn eerste trui met 14 jaar. 38-14=24 jaar.

Wat heb ik nu gedaan? Punt 3: alle projectfoto’s van Ravelry in een bestand gezet en bij Printboer Barry laten afdrukken. Full-colour in dik papier.

Nu mag ik die foto’s weer gaan koppelen aan de projecten. Punt 4 dus. En dan punt 5: knippen & plakken met de juiste aantekeningen erbij.

Iedereen snapt dat dit monnikenwerk is. Monnikenwerk staat voor het geduldig en aandachtig uitvoeren van een taak die een lange adem vereist. Voor een goed resultaat ben je wel een tijdje bezig, helemaal wanneer je er wat gezelligs van wilt maken. En toch wil ik het. Dus dat!

Stash-voorraad
Ik zou zelfs nog een stapje verder kunnen gaan en mijn stash (wol-voorraad) op papier kunnen documenteren of ordenen. Eh, nee… dat is echt te confronterend voor mij.

Mijn stash heeft namelijk de grootte van een wolwinkel. Zo is mijn voorraad sokkewolletjes echt niet meer te tellen, het is gewoon veel, heel veel. Nu kan ik nog zeggen, bij het aankopen van een nieuw bolletje, dat ik geen ‘actieve herinneringen’ heb aan die stash boven op dat kamertje.

Wilgenkatjes
Ik ben dol op wilgenkatjes, de knoppen van de wilg. In het voorjaar gaan deze open en dan verschijnen de bloemen, boordevol stuifmeel en honingzoete nectar. Dat is een belangrijke voedselbron voor de eerste insecten.

De reden dat wilgen-KATJES worden genoemd komt omdat de bloeiwijze een lijkt op een kattenstaart. Maar ook de knopschubben: ze zijn zacht behaard en zilverachtig. Zo aaibaar als een kat.

De natuur in
Brandemeer 18 maart.


Echt voorjaarsweer, heerlijk!

Slotgroet
De natuur telt geen uren, alleen de mens wil weten hoe laat het is. (E. Tolle)

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

zolang de lente maar blijft komen

.
Titel uit: ‘Zolang de liefde maar blijft winnen’ van Daniël Lohues en gecoverd door Stephanie Struijk samen met het Noordpool Orkest. Een prachtig liedje. Ik kreeg dit filmpje van mijn buurvrouw doorgestuurd. (Dank T!)

Foto: ‘zolang de Oostenwind blijft waaien zullen bladeren blijven vallen’

Ik deelde hier al eens eerder een stukje van Stephanie Struijk.

De tekst is zo mooi, ongecompliceerd en natuurlijk. Zo vol van hoop ook: ‘Zolang de liefde maar blijft winnen, komt het allemaal wel goed’.

Poezekes-kol

De tweede kol gleed van de pennen. Zeeman Royal, 4 mm naald. Voor onze kleindochter Tess.

Still knitting socks
Hoeveel ‘lopende werkjes’ ik ook heb, één ervan is een sok.

Ieder sokkenbreister zal het beamen. Het is het perfecte werkje voor onderweg. Zo’n projectje neemt weinig ruimte in en past altijd in mijn tas. Wachtmomentjes worden fijn met een breiwerkje.

Op Facebook ben ik lid van deze groep:

En in februari deelde ik dit bericht:

Het was een onderwerp wat ‘speelt’ onder de sokkenbreiers (en andere dingen) gezien dat er 175 (!) opmerkingen op kwamen. Er was een veelzijdigheid in antwoorden. Mensen die juist altijd breien vs mensen die dat juist niet doen. En alles ertussen.

En ik? Ik pak mijn breiwerkje soms wel en soms niet uit mijn tas. Mijn gevoel verteld me wanneer het ‘kan’ of wanneer misschien niet. Ik hou hierin de veilige kant aan. Lang leve de ‘breibende’ en het ‘breicafé’ waar we ongegeneerd & eindeloos kunnen breien en toch ook de wereld bespreken.

Acquisitions
Bij de Zeeman in Leeuwarden vielen er zomaar 3 bolletjes sokkenwol in mijn winkelmandje.

Ja, ik koop garen bij de Zeeman of de Wibra. En ja, ik koop ook garen bij kleine ‘stenen winkels’, online of bij Indie dyers*. Ik wissel het af. Dat vindt mijn beurs het fijnste.

*Indie dyers staat voor ‘Independently dyer’. Iemand die garen verft op kleine schaal, gewoon in de keuken bijvoorbeeld. Kleine hoeveelheden en daardoor unieke garens.

Honing
Stem van Paul Jambers: ‘Overdag is hij apotheker maar s’nachts is hij imker’. Als imker had mijn apotheker een goed honingjaar. Genoeg om in de apotheek aan de klanten te verkopen.

Honing uit eigen buurt, altijd goed. En helemaal omdat de opbrengst van dat potje naar Brooke gaat. Beerend rook de zoete verleiding al.

In de categorie ‘Maartse buien’
Natte sneeuw.

Maart Douwe roert zijn staart.

.

Bezem
En ach, mijn bezem ook helemaal nat gesneeuwd, gelukkig hoefde ik niet meer weg.

Slotgroet
Zorg dat je zoveel vertrouwen in jezelf krijgt, dat andermans oordeel, verwijt of afwijzing je niet van slag brengt. (anonymous)

foto: Ruurd-Jelle van der Leij

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

 

het begint met een vonkje, een beetje licht in het donker

.
Titel uit ‘Back to you’ van Hannah Mae. Het liedje werd populair door een commercial van de Plus.

Venus en Jupiter
Ik keek naar een ster en onder mij zakte de aarde langzaam weg. (J. Degenaar)

Boven de westelijke horizon staan ze te stralen, Venus en Jupiter. Ze lijken op sterren maar het zijn planeten. Sterren schitteren, planeten niet. De helderste is Venus.

Venus is een binnenplaneet en Jupiter een buitenplaneet. Venus draait om de zon, binnen de baan van de aarde. Jupiter draait ook om de zon, maar die doet dit buiten de baan van de aarde. Dat duurt 11 jaar.

Op 1 maart leek het vanaf de aarde of de planeten elkaar kusten. Deze ‘kus’ heet een Venus-Jupiter conjunctie. Een zeldzame gebeurtenis.

Venus: de planeet van de liefde, harmonie, balans maar ook een snufje materialistisch. Jupiter is op zijn beurt wijs, optimistisch en heeft een onstilbare honger naar kennis. De koppeling van deze twee planeten geeft, hier op aarde, veel goede vibraties dit door de harmonieuze en vrolijke out-put van beide. Positief toch!

.
Dit liedje mag niet ontbreken in mijn blogje: beide planeten worden genoemd. Het is van de Amerikaanse rock-band Train. ‘Drops of Jupiter’ heeft prachtige lyrics. Frontman Pat Monahan schreef het nadat zijn moeder overleed. In het nummer stelt hij zich voor dat zijn moeders geest overal heen kan en dat ze zo het universum kan onderzoeken.

Poezekeskol
Onlangs breide ik deze poezekeskol. Heerlijk warm en makkelijk even aan/om te doen.

Vanaf de achterbank: ‘Wat heb je een mooie kol! Vast moeilijk om te maken…’ ‘Valt mee hoor Tess, als je weet hoe het moet dan lukt dat wel!’

Natuurlijk heb ik twee kleurtjes gekozen en heb een kol voor Tess op de pennen gezet. Ze is begin maart 11 jaar geworden. Eventjes dacht ik, ik brei er één voor haar verjaardag. Tot ik ging rekenen: Ik doe zo’n 30 uur over zo’n kol. Tja… ik heb best veel handwerktijd maar dit zal me never nooit niet lukken. Dus heb ik dat plan los moeten laten. En hey, het wordt vanzelf weer winter!

Taxiritjes
9 jaar terug ‘begon het met een vonkje, een beetje licht in het donker’. De start van onze relatie. En met Janlief ontving ik er meteen een heel gezin bij! Andersom natuurlijk ook. Zo zijn wij nu een stiefgezin (of ‘quasigezin’, dat woord duikt tegenwoordig ook op, in plaats van ‘bonus/stief’) met 5 kinderen, 5 schoonkinderen en 3 kleinkinderen. De derde kwam met onze schoondochter mee.

Door de week mag ik onze kleindochter Tess naar dansen brengen. Onlangs promoveerde ze met haar team tijdens een United-Dance-Organisation wedstrijd. En Kyan (7 jaar), die breng ik naar de voetbaltraining. Het is zo gezellig, die achterbank-gesprekjes.

Brieke kippetjes
Op de handwerkbeurs kocht ik het patroontje ‘Spikkelkipjes’ van Anja Toonen. Ik zag de kippetjes hangen op haar stand en dacht dat dit wel haalbaar voor me was. Ik ben namelijk geen ster in haken. Vroeger, als tiener, wel veel beestjes gehaakt. Beestjes haken heet nu ‘amigurumi’. Deze naam komt uit het Japans: 編み包み.

Ik had nog kleurige minibolletjes katoen van de Action. Het kippenlijfje was prima te doen, de grappige pootjes ook. Die kammetjes, dat lukte me niet van het patroon dus zelf maar iets gehaakt. Zo ook de snaveltjes. Ik noem ze dan ook: brieke kippetjes. Aldus Stellingwarfs – Nederlands verklarend handwoordenboek:

Hier the making of:

Ik heb de kippetjes gevuld met afhechtdraadjes. Ja, die bewaar ik voor zulke karweitjes. Hoe duurzaam.

En die ‘brieke kiepen’ zijn best lollig geworden…

Us Douwe
Het allerliefst is Douwe aan het rauzen. Keihard rennen. Als een komeet!

.
Ik viel niet hoor, alleen de telefoon. Een iets te enthousiaste sprong van Douwe.

Slotgroet

Kalm an, be safe, take care
en een lieve groet uit Olpae!

 

dust if you must

.
Justin Timberlake (ja echt!), Carey Mulligan en Stark Sands zingen ‘Five Hundred Miles’, de soundtrack van de film ‘Inside Llewyn Davis’. Een zwarte comedie over een fictieve folkzanger zonder veel succes. Met de ontsnapte kater loopt het gelukkig goed af.

Afstoffen

(Rose Milligan)

Vrije vertaling:
Laat je pannen niet helderder stralen dan jij. Stof af als het nodig is, maar neem tijd om te schilderen, een gedicht te schrijven, te wandelen, een vriend te bezoeken of een zaadje te planten.

Maak tijd vrij om rivieren te bezwemmen en bergen te beklimmen, te spelen met honden of katten, muziek te luisteren, boeken te lezen en gewoon te genieten van het leven. Stof af als het nodig is maar het leven gaat door. Je weet dat deze dag nooit meer terug zal komen.

Stof af als het nodig is maar vergeet niet dat je ouder wordt en dat veel dingen die je nu kunt doen niet zo makkelijk zijn om op oude dag te doen. En als je weggaat, aangezien we allemaal op een dag vertrekken, zul je zelf stof achterlaten.

En niemand zal zich herinneren hoeveel rekeningen je betaald hebt, niet hoe je schoon huis was, maar ze zullen je vriendschap, je plezier en wat je hen geleerd hebt wel herinneren.
Niemand zal je herinneren of je goed kon stoffen. Ze zullen je herinneren of je vriendelijk was, klaar stond om te helpen of hoe inspirerend je was. Dus stof af als het moet maar let op waar je je aandacht en tijd aan geeft.

Dit maakt een prachtig bruggetje naar mijn volgende onderwerp. Ik schreef er in de vorige blog al over, het geheim van de tijd. We meten het in uren, dagen, maanden en jaren maar we beleven tijd ieder op onze eigen manier en ervaren tijd altijd weer anders.

Tijdmanagement
Tijd: het vliegt gewoon voorbij! Floep en de dag wordt weer nacht. Hoe komt het toch, mijn gevoel van gebrek aan handwerk-tijd? In dit blogje (weer) geen ‘finished objects’. Private investigation leverde het volgende op:

Tijd-te-kort-syndroom
Op nummer 1: Socials
Afgeleid worden door internet. Vaak is het zo dat, wanneer ik met breiwerk, kop thee en hond me op de bank heb geïnstalleerd dat ik dan, na een paar toeren breien ‘even’ iets op moet zoeken.

Vervolgens blijf ik hangen op de socials zoals WhatsApp, Pinterest, Ravelry, Instagram of Facebook. Ergelijk, dat doelloos gesurf.

Op nummer 2: Energie
De dagelijkse dingen kosten mij gewoon wat meer tijd, lees: energie. Iedereen heeft dat volgens mij wel eens: er komt je even niets uit handen. In het huishouden rommel ik maar wat aan. Het gedicht hierboven is voor mij dan ook ‘koren op mijn molen’.

Op nummer 3: Hond
Us Douwe. Ik loop dagelijks met hem door het bos. Heerlijk om samen op pad te zijn. Het zijn de mooie momenten van de dag. Het ‘kost’ geen tijd, maar de wandelingen nemen wel tijd.

Op nummer 4: Andere bezigheden
Andere dingen die ik graag doe. Lezen en blogjes maken natuurlijk! Dit is het 1000 ste blogje in WordPress. In 2006 begon ik met bloggen, toen via Web-log. Dat platform stopte en ben ik in 2011 overgestapt op mijn huidig computerprogrammatuur. Dit is dan ook blog 1000+.
Maar ook mijn klusjes buitenshuis, zoals het helpen van de minder bedeelden in deze maatschappij, nemen tijd.

Conclusie
Alles heeft zijn tijd. Jaren zeggen niet zoveel, maar hoe je die gebruikt deste meer. Het gaat om de dagen met dat gouden randje want die blijf je je herinneren.

Dus wat ik allemaal bij elkaar handwerk, of juist niet, doet er eigenlijk niet toe. Het is en blijft een fijne bezigheid. Het moet mag vooral ontspannend zijn!

Wel zou ik, als ik heel eerlijk ben, willen dat er meer uit mijn handen komt. Ik maak veel maar er is nog veel meer wat nooit gemaakt wordt. Ik heb nog zoveel projecten op mijn lijstje staan. Nog zoveel mooi garens liggen…

Ik weet dat ik die gedachte los moet laten. Het breien zelf, het bezig zijn met garen, de repeterende beweging, het nadenken over moeilijke patronen: Handwerken is goed voor je (geestelijke) gezondheid. Laat dat de boventoon voeren.

Zo, dat was mijn ‘time-management’ betreffende UKT (uninterrupped  knitting time). Want: tijd hebben we allemaal hoe we die gebruiken is onze eigen keus. Laten we die tijd, voor zo ver het kan, vooral besteden aan leuke en gezonde bezigheden!

Us Douwe
Natuurseries zijn Douwe’s lievelings.

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

I wanna take you everywhere I go, have you by my side

.
Titel uit ‘For all you give’. Het is een duet tussen de Australische band The Paper Kites en de Britse zing & liedjesschrijfster Lucy Rose. Een echt ‘weg-droom-liedje’.

Stervelingen in de tijd
De mens op aarde is sterfelijk en door dat gegeven leven wij in tijd. Ik kwam deze alinea (hieronder) tegen en het fascineerde mij op één of andere manier.

‘Alle mensen hebben er mee te maken, iedereen kent het, maar slecht weinigen denken er ooit overna. De meeste mensen accepteren het gewoon en verbazen zich er helemaal niet over: De tijd. Je hebt kalenders en klokken om hem te meten, maar dat wil weinig zeggen. Iedereen weet dat één enkel uur wel een eeuwigheid kan lijken. Maar soms kan hij ook als een ogenblik voorbijvliegen – het hangt er maar vanaf wat je dat uur beleeft. Want tijd is leven en het leven woont in je hart’. Uit ‘Momo en de tijdspaarders’ van Michael Ende.

Still knitting socks
Mijn eerste paar van 2023. Sok één is af. Garen: Opal ABO, naaldjes 2,25 en 64 steken.

Hoe komt het toch dat je in sokken die je voor jezelf maakt gemakkelijk foutjes laat zitten. Terwijl je, wanneer je voor een ander breit, de sokken in de richting van perfect moeten zijn.

Ik weet het niet. Feit is dat de (platte) boord netter kon van deze sok. Ik kwam niet helemaal uit met de steken tijdens het vast breien van de boord. Bovendien in de eerste teen liet ik 3 steken (!) vallen die ik met een draadje weer heb vastgezet onder mom van ‘dat-zie-je-toch-niet’. Da’s toch best raar! Bij weg-geef-sokken zou ik de teen hebben uitgehaald.

Wanneer ik foutjes maak denk ik gemakzuchtig: Mensen-werk mag niet perfect zijn, alleen wat God maakt is perfect.

Ik heb in deze sok steekmarkeerders gezet bij elke 10 toeren. Normaal mat ik de centimeters, nu een keer de toeren, dit is net wat nauwkeuriger. Zie, dat dan weer wel.

Stephen West Mystery KAL
Inmiddels bij Clue 3 aangekomen. Beginnend met twee lange rechthoeken met kabel. Het is een leuk werkje maar neemt enorm veel tijd. In mijn hoofd was de shawl al af en kon ik met de trui van Jan beginnen. Dus niet. Maar ik houd vol! Ik heb mijn einddatum iets aangepast. Ik wil de shawl kunnen dragen op de Handwerkbeurs. Dat is 9 t/m 12 februari.

Je kunt de Stephen West Mystery KAL vergelijken met een geheim genootschap. Iedereen die hem heeft gemaakt herkend de ander die dezelfde shawl ook van de naalden liet glijden.

Ik brei stug door. Steek na steek, uur na uur, dag na dag. Wel met plezier hoor!

Us Douwe
Het is echt nat in het bos now-a-days.

Dan loop ik ons loopje op Jan zijn rubberen kaplaarzen. Zo blijven mijn voeten droog en warm, ook bij de grootste modderpoelen. Ik loop erbij als Nelly Frijda in Flodder, alleen de sigaar ontbreekt.

Het maakt me niets uit hoor. Immers wanneer het ‘Takkieweer’ is kom ik in de regel niemand tegen die mij ziet in mijn Ma Flodder outfit.

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

and save these questions for another day

.
Titel uit: ‘Lullabye’ van Billy Joel. Hij schreef dit slaapliedje voor zijn toen 7-jarige dochter toen ze vroeg: ‘Waar gaan we heen als we doodgaan?’ Billy beschreef het als ‘Nadat je sterft, ga je in de harten van andere mensen en ze nemen je mee door hun leven, en dan geef je dat door aan je kinderen.’ Alexa Ray leek tevreden met dit antwoord.

Maar Joel wilde ook dat zijn dochter het gevoel had dat ze niet in de steek werd gelaten, nadat Joel ging scheiden van haar moeder. Het gaat dus niet alleen over doodgaan maar ook om wat er na andere dingen gebeurt: ‘Ik blijf bij je, no matter what!’. Een slaapliedje met een bron van troost.

I’histoire se répète
De geschiedenis herhaalt zich.

Mijn grootvader had een transportbedrijf en eierhandel. Mijn vader ging als vanzelfsprekend bij mijn opa werken. Pa liet de bodedienst voor wat het was en ging door als ‘eierhandel en poelier’.

De eieren werden destijds vervoerd in houten kistjes. Onlangs kreeg ik zo’n kistje. Dit is één van de eerste kistjes die in omloop waren. Nog uit de tijd dat het telefoonnummer uit 3 nummers bestond. Dus in deze regio waren er dus max. 1000 aansluitingen! (999 + 000 = 1000)

U zult wel begrijpen dat ik erg blij ben met dit stukje geschiedenis. Het krijgt dan ook een mooi plaatsje in onze woonkamer.

Ik begon de alinea met ‘de geschiedenis herhaalt zich’, deze keer wel heel letterlijk. Mijn oma Froukje was getrouwd met mijn opa Jan. Zie deze vrolijke foto:

En zie hier, jaren later, ben ik, Froukje, ook weer met een Jan getrouwd! Best bijzonder eigenlijk.

Lopende werkjes
Volgens mijn Ravelry heb ik 7 ‘work in progress’. Echter 2 van de 7 moet ik nog mee beginnen. En 2 liggen eventjes stil. Dan blijven er 3 over waar ik dagelijks aan werk. Een shawl, een deken en sokken (of course!). Lekker overzichtelijk.

Breien met zijwieltjes
Het werkje wat nu veel van mijn aandacht en breitijd neemt is de Stephen West Mistery Knit A-Long. Dit was een samenbreiproject waarvan de deelnemers van te voren niet wisten hoe het patroon, een shawl, eruit kwam te zien.

Het evenement was in oktober. De eerste clue (aanwijzing) kwam op 6 oktober en de laatste clue kregen we op 29 oktober. Ik was toen al niet ‘bij’ met breien want ik brei de shawl op mijn gemakje.

Ik ben nu bij het laatste stukje van clue 2. Het patroon is in het Engels. Ik heb nog niet heel veel ervaring met Engelse patronen. Ik ben van het team ‘vermijding’. Wanneer ik iets ga maken kies ik eerder voor een Nederlandse beschrijving. Voor mij een mooie uitdaging.

Maar ik brei dus met ‘zijwieltjes’. Ontwerper West heeft namelijk van de hele shawl tutorials gemaakt, instructievideo’s. Ik maak er dankbaar gebruik van. Soms zet ik de laptop op de grote tafel en zit ik in een geconcentreerde & actieve houding de steken die hij doet, na te doen.

Maar er zijn ook stukken in het patroon dat ik ‘alleen’ kan breien. Dan lukt het me prima met het patroon, op papier. Tjonge, wat groeien mijn brei-spier-ballen zo!

Deze shawl brei ik met luxe garen. Soms mag dat. Gekocht bij Lindelicht.
100% merino, 1 draads in de kleuren Pyroop, Rozenkwarts en Mosgroen. Geverfd door Marianne van Lindelicht en zij bedacht ook deze kleurstelling. Het is fijn om met dit garen te werken. Het maakt het breien tot een feestje!

Deken voor Jolly Jumper
Op het bed in onze camperbus ligt een deken dat veel weg heeft van een kleurige quilt. Deze heeft zijn langste tijd wel gehad. Dus tijd voor een nieuwe.

Een granny stripes plaid. Ik gebruik hiervoor de ‘Zeeman Royal’ in 9 kleuren. De deken wordt breed 250 cm en 190 cm lang. Ons camperbed is 140 x 190 cm. Ik wil de deken mooi kunnen instoppen onder het matras, dus die royale afmeting is een goede breedte.

Het is een fijn werkje met een vlog aan of luisterboek. Regelmatig word ik onderbroken door ons Prinsje. Aandacht vragen, daar is hij goed in. En dat is prima! Dan brengt hij me één van zijn knuffels of plant hij zijn pootje stevig op mijn knie.

Still knitting socks
Garen: Opal ABO, naaldjes 2.25 mm, 64 steken. Nieuw projecttasje: Dille & Kamille, gekregen van dochterlief.

Us Douwe
Niets is lekkerder dan vers slootwater! Zo mooi, zijn slokjes maken kringen in het water.

Slotgroet
Winter reminds us that everyone needs some quiet time. (Katrina Mayer)

(foto: maan schijnt door de bomen 6-1-23)

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

and we’re turning on the tide, the tide and the time

.
Titel uit ‘The Tide’ van The Lasses . Deze video is opgenomen tijdens de ‘Amsterdam boot sessies’.

Toch nog even over mijn schouder kijken
Elk jaar blik ik terug. Met in mijn hoofd de tekst van ‘Uren, dagen, maanden, jaren vliegen als een schaduw heen’ (Johannes de Heer, 406). Dat zong mijn vader in deze tijd van het jaar. Hier op een dierbare foto, zo tussen het werk door. Stofjas aan en even een liedje zingen.

Lastig
Het is gek dat de mooie momenten eerder je gedachtes vullen dan de moeilijker dingen van 2022. Net een fotoboek: daarin worden, in de regel, alleen de prachtigste momenten vastgelegd. In die fotoboeken is het altijd feest, altijd vakantie ook.

De lastigste maand was februari, toen waren mijn dagen gevuld met ritjes naar het Radiotherapeutisch Instituut Friesland vanwege bestraling van een plekje op mijn neus. Ik heb me best beroerd gevoeld en moe. Maar het herstel verliep voorspoedig.

Gouden-randjes-dagen
Mijn mooiste moment is, denk ik het concert in het Albert Stadion in Brussel. We waren bij Coldplay. Prachtig!

Maar ook het concert van Danny Vera in het Zigggodome. En de roadtrips met onze camperbus naar de poolcirkel en de andere kant uit, naar Portugal, zijn toch echt de dagen met gouden randjes.

Maar als ik eerlijk ben, zijn het ook vooral de alledaagse dagen die een gouden randje krijgen. Het wandelen met Douwe, wakker worden met de geur van verse koffie, bloemetjes spotten in de weide of een mooie zonsondergang.

Terugkijkend op handwerkgebied
Dit jaar breide ik 1 zonnehoed, 3 shawls & 21 paar sokken.

Hieronder mijn laatste paar van 2022:

Zelf geverfd garentje (Zareska Maris) en eigen patroontje (naaldjes 2.5 mm). Voor mijn schoonzusje, die er blij mee was! Fijn!

Plannen voor 2023
Ik ga met 5 lopende werkjes het nieuwe jaar in. Natuurlijk heb ik sokken op de pennen, daarnaast 2 dekens, 1 shawl en 1 col.

Vooreerst ga ik de Stephen West shawl ‘Twist en turns’ afmaken. Verder heb ik heb garen gekocht voor een prachtige trui voor Jan, de ‘Moby’ van Petit Knit. Hieronder een voorbeeld.

Antraciet Karisma garen van Drops.

Best wel overzichtelijk eigenlijk. Want voor de rest, qua handwerkplannen, zie ik het wel. Vooral projecten maken waar ik plezier in beleef.

Een ‘wist-u-datje’
Sinds ik ze in Spanje aan de boom zag hangen, heb ik de mandarijn ingeruild voor de sinaasappel.

Op internet zag ik DE manier om netjes een sinaasappel te eten: Dakje en onderkantje eraf snijden, één snijtje verticaal en je vouwt het appeltje van oranje open. Zo kan je de partjes er, zonder geknoei, uit halen.

Us Douwe
In zijn korte hondenleventje heeft Douwe al heel wat van Europa gezien. Hij is geboren op 10 juli 2021. En dit jaar mocht hij een paar keer mee op reis. Zo zag Douwe Duitsland, Denemarken, Zweden, Noorwegen, België, Frankrijk, Spanje en Portugal.

Vanaf pup zat hij graag in de auto. Of het onze kleine Panda is of onze camperbus, het maakt hem niet uit, zolang hij maar uit het raampje kan kijken.

Reizen met een hond maakt dat je je wel iets moet aanpassen. Langere pauzes houden om lekker te kunnen wandelen bijvoorbeeld. Maar hé, wandelen is voor iedereen goed. Ik denk dat Douwe het vooral fijn vindt om samen met ons te zijn. Waar we dan ook maar naar toe gaan. Tuurlijk lekker rennen op het strand vindt Douwe geweldig! Welke hond nou niet? Douwe onze ‘beachdog’.

Wat zo fijn is, is dat Douwe altijd blij en tevreden is. Gezellig om hem om ons heen te hebben.

Het enige nadeel is wel dat je eigenlijk niet kan stoppen langs de snelweg: het is er zo ontzettend smerig, zoveel vieze doekjes en ander afval. Douwe vindt die doekjes niet vies en is het lastig ze uit zijn bek te houden. Wat zijn reizigers toch een stelletje viesterts!

Vuurwerk
Gisteravond vonden mensen (m/v) het nodig om vuurwerk af te steken. Met die actie was het raak, ook al zat Douwe bij mij op de bank en wij er geen aandacht aan schonken: Douwe is angstig geworden. Toen Jan hem later op de avond uitliet hadden we niet verwacht dat er weer vuurwerk zou worden afgeschoten. Dus toch! Jan houden en keren met Douwe, hij wilde vluchten en wel weg van ons dorp, waar het schieten was. Gelukkig hield zijn riem het anders was Douwe zo, in blinde paniek, over de provinciale weg gerend.

Waarom, waarom o, waarom moeten mensen nu al vuurwerk afschieten? Het maakt de dieren banger dan bang. Als we ons nu gewoon aan de regels houden en op 31-12 vanaf 18:00 pas gaan schieten. En, ook niet onbelangrijk, hiermee te stoppen op 1-1 02:00 uur.

Slotgroet
Tijd hebben we allemaal, hoe we die gebruiken is onze eigen keus.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

stare at the sea, that’s what I need from time to time

.
Titel uit ‘Karaoke’ van de Utrechtse singer-songwriter Judy Blank. Lief liedje met prachtige tekst.

Slipping through my fingers
30 jaar geleden werd onze jongste geboren. Dertig! Time flies! Ik moet dan denken aan het liedje van ABBA, ‘Slipping true my fingers’.

Herman van Veen, ‘Kinderfiets’:
‘Hé lieve meid op je kleine fiets, als een roze stip in het groen.
Slingert je blinkende kinderfiets, zich dwars door het zomerseizoen.
En je rijdt maar door en je fiets wordt steeds kleiner, plotseling ben je weer weg, fiets’.

Jildou heeft dat kinderfietsje omgeruild voor de motorfiets van haar stiefvader.

Hier linkje naar bewegend beeld materiaal. Wat hebben we toch een stoere dochter!

5981 km
was onze roadtrip van afgelopen tijd. We gingen 7 december op pad en gisteren reden we de dam weer op. Het deed ons beseffen dat je in elk jaargetijde best kan ‘camperen’. Ondanks de frisse vriesnachten hebben we het niet koud gehad. En ook de vele regen maakte ons niet uit, we zaten droog.

Natuurlijk hebben we ook prachtig weer gehad hoor. Het enige nadeel van het reizen in december is dat de dagen kort zijn. We reden geregeld door tot het al donker was. Van de omgeving waar je dan terecht komt zie je dan niet zoveel. Pas de volgende dag kun je dan de streek verkennen.

Onze reis: Zuid Frankrijk, via kust van Golf van Biskaje naar Spanje. Door Baskenland naar Portugal. Aanvankelijk wilden we over Pyreneeën terug en via Lourdes weer richting Noorden. Maar om die bergen te nemen in de winter met min 12 leek ons geen goed plan. Dus opnieuw langs de westkust.

In het nu
Wanneer we op pad zijn in onze camperbus is de reis onze vakantie. Niet het doel om ergens te komen. Niet die bestemming. Natuurlijk nemen we wel eens de snelweg om even wat kilometers in korte tijd te kunnen overbruggen maar wanneer we weer op de kleinere wegen rijden is dat echt genieten.

Het gaat er dan ook niet om waar we aan het eind van de dag zijn. We stoppen gewoon wanneer de dag aan het eind loopt. Of waar het mooi is. Een andere mind-set dan wanneer je naar een vakantiehuisje moet rijden. De groene puntjes: daar stonden we voor de nachten. Vaak gratis gedoogplaatsen, soms betaald en 4 campings.

Knitting on the road
Onderweg brei ik niet zoveel, ik vind het fijn om naar buiten te kijken. Er is zoveel te zien! Zo prachtig om over kleine B- (of C-)weggetjes te rijden, dwars door natuur, hoogtes & kleine dorpjes. Toch is het paar sokken welke ik op de pennen had wel af gekomen.

De avonden zijn lang in deze tijd van het jaar. Heerlijk om te breien, te lezen of een spelletje scrabble te doen. Zo lekker rustig en gezellig in ons kleine huisje op wielen.

Haakvlijt
We reden door Quamada in de regio Castilië en León, een dorpje bestaande uit kleine oude huisjes met maar 235 inwoners. Maar wel met een prachtige kerstboom! Een gevalletje ‘haakvlijt’.

Prachtig toch?

Weer thuis
De donkere dagen voor Kerst. En drinken we, sinds gisteren, onze thee weer voor de (pallet-)kachel.

‘Waar besteed jij op een vrije dag de meeste tijd aan?’ stond er op het labeltje. Dat is duidelijk:

Hierboven de Stephen West shawl ‘Twist & turns’. Echt een fijn en mooi patroon, waar ik bovendien veel van leer. Dit lopend werkje heeft prioriteit.

Slotgroet
Merry everything and a happy always.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

iets in het water

.
De Nieuw-Zeelandse Brooke Fraser schreef dit nummer in 2010. Het is gewoon een vrolijk liedje over de goede dingen in het leven: hangen in de hangmat op een zwoele avond, een glas wijn en verliefdheid. Zo mooi om, in a split second, de gehaakte dekens in de videoclip te zien.

Still knitting socks
Hier nog op de pennen, de Curieus Cable Socks van ontwerper Brittany.


Maar inmiddels van de pennen, gewassen, geblockt, gedroogd en weggegeven.

Ik brei graag sokken voor een ander. Gewoon omdat je er wat liefde in kan stoppen voor iemand die het kan gebruiken. Nu heeft ieder mens liefde nodig, net als zonlicht & gezelschap. Maar sommige mensen krijgen nu eenmaal meer op hun bord dan de gemiddelde mens.

Tussendoor breide ik ook deze kleine sokjes. Voor een nieuwe wereldburger, een klein manneke. Ik gebruikte dikker garen dan sokkengaren met naaldjes 2.5 mm. Iets groter ook dan ik normaal brei. Maar nu kunnen deze sokjes over andere sokjes gedaan worden. Lekker warm.

Nieuwe sok opzet: Van zelf-geverfd garen. Laatst had ik ook al streng opgebreid en die sokken zijn zo lekker warm dat ik ze steeds draag. Dus ik kan er nog wel een paar van gebruiken.

Een eigen patroontje genaamd ‘Aaltje’. Een sok met een ajourtje erin. Ofwel een gaatjes patroon.

Dieren in het nieuws
Dorpsgenoot Jeffrey Griffioen had afgelopen week de wildcamera opgehangen in het Scheenebos. Wij lopen daar dagelijks. Zo leuk om de verschillende bosdieren langs te zien komen.

.

Aangenomen handwerk
Soms krijg ik de vraag of ik wil breien in opdracht.
Maar ik neem geen (hand-)werk meer aan. Is dat lastig om ‘nee’ te zeggen? Ja, dat is lastig. Toch is dit gewoon een afspraakje met mezelf. Te vaak heb ik ‘Ja’ gezegd en breiwerk ‘aangenomen’. En altijd kwam ik van een koude kermis thuis. Ik zei te snel ‘Ja’ omdat ik me dan best gevleid voelde door de opdracht-gever.

Handwerken is een tijdrovende bezigheid. Dat maakt het juist speciaal. Maar… als je iets móet maken dan werkt het niet, voor mij althans. Toen ik nog een tiener was breide ik op verzoek een peutertruitje. Het garen was niet fijn, de kleuren afschuwelijk (in mijn beleving) en het werd een hele bevalling.

Zo heb ik eens een shawl gebreid, voor een bedrijf. Ik kreeg er wol voor terug. Och dacht ik, dikke pennen (7 mm): snel af. Maar dat valt toch tegen bij een beetje shawl.

Of de keer dat iemand me vroeg om motorcross-sokken te breien: die zijn óver de knie hè! Maat 47 ook nog eens.

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Natuurlijk, soms, heel soms komt er een verzoekje van dochterlief wat ik dan wel aanneem. Immers het zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen! 😉

Douze points
Die waren voor Douwe. Ik heb Douwe altijd aan de lijn. Dat komt omdat Douwe vaak bananen in zijn oren heeft en op mijn ‘Kom’ en ‘Wacht’ niet reageert. Nu komt dat vaker voor bij stabijtjes. In dit geval misschien iets te weinig overwicht mijnerzijds en Douwe die alle bospaadjes op zijn pootje kent.

Gister kwam Douwe stabijvriendje Olke tegen. We waren ver van drukke wegen dus toch, voor deze keer Douwe maar even los gelaten. Altijd leuk om die ravottende honden te zien. Tot ze beide over de sloot sprongen om opgetogen & hongerig aan een koeienvlaai te beginnen.

Holy Shit! Olke had bananen in zijn oortjes. Maar, je raad het nooit: Douwe kwam wél bij ‘Douwe KOM!’ Dat doet hij anders nooit! En met Olke in zijn kielzog. Gelukkig! De draakjes!

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

we doen wat we kunnen

.
Bløf samen met Geike Arnaert: ‘We doen wat we kunnen’.
Je weet dat de wijzer blijft draaien, je weet dat het nooit anders wordt.
Je weet dat je tijd niet kunt stoppen, maar we doen wat we kunnen.

De wet van polariteit
‘Geluk zit ‘m niet in de afwezigheid van ongeluk, pech of pijn. Geluk zit ‘m in de bereidheid om de aanwezigheid van die dingen ontspannen te accepteren’.

Lastig. Ik ben van het type dat wel bereid is om mijn kop lekker in het zand te steken en die pas weer bovenhalen wanneer de storm is overgewaaid. Nu leert het boek van Susan Smit, ‘De wijsheid van de heks’ juist om alle facetten in het leven te accepteren. Dat klinkt makkelijk maar zo bedoeld ze het niet. Smit gebruikt de metafoor van een koorddanser die met een lange stok zijn evenwicht bewaard op de draad. Soms buigend naar links, soms naar rechts maar de koorddanser blijft op zijn koord lopen, juist door deze balancerende stok. In het midden blijven door wel mee te bewegen naar links en rechts.

Het zijn twee tegengestelde principes of krachten wat in elk aspect van het leven en het universum zit. De zon komt immers op omdat het nacht was. Hoog en laag, koud en warm.

De deugd ligt in het midden. Voorbeeld: Tussen ‘angst’ en ‘overmoed’ ligt ‘moed’. Je laat je niet verlammen door angst voor gevaar, maar je neemt ook niet overmoedig risico’s alsof je onkwetsbaar bent. Nee, wees juist moedig (in het midden).

Het gaat om het verzoenen van die tegengestelden; dat is de kunst van polarisatie. Voor mij is de uitdaging om ook met de ‘donkere’ kant te dealen. Het ‘waarom’ omzetten in ‘het zij zo’. Bij de zegeningen in mijn leven, de positieve dingen, zet ik meestal niet dit ‘waarom’ in maar juist wél bij het leed, verdriet en pijn op deze aarde.

Een col met poezekes
Afgelopen maart breide ik mee met de KAL (Knit Along ofwel een samenbreiproject) van Wolhobby, de Lentocol. Resultaat was een heerlijk dichte warme col. Ik gaf hem aan dochterlief. Ze was er blij mee. Een dikke col met warmte van een shawl.

Terwijl je niet zo’n stuk overtollig stof op je borstpartij hebt liggen zoals bij een dikke shawl. Ik bedacht me er nog een te maken, met poezekes. Dochterlief heeft er drie dus kan ik haar daar vast blij mee maken. Ik was al best een eindje op pad. Ik had dus de originele col even mee naar huis om te passen.

Oeps, de nieuwe col werd veel smaller. Ik had het zelfde aantal steken en dezelfde naalddikte. Toch blijkt deze wol net wat dunner, met dit als resultaat. Afhalen?

Twijfel duurde niet lang. Afhalen! Deze col wordt niet gedragen wanneer hij te strak zit. Maar zo wijd als de ‘Lento’ is ook geen goed plan aangezien het breisel dunner is. Dus ik zette opnieuw op met twee poesjes extra. Nu moet het goed komen.

Best wel jammer, zoveel uren breiwerk afhalen. Maar als het niet goed blijkt, kun je volgens mij niet anders. Zo heb ik eens een kabeltrui voor Jan, waarbij ik bijna bij armsgaten was (button-up) afgehaald omdat het te smalletjes werd. Foto uit de tijd dat ik nog koffie in mijn melk dronk.

Garen: Drops Karisma, patroon: Dreams of Aran (Dropsdesign).

Mijn breiwerken hoeven echt niet perfect. Maar moeten wel draagbaar zijn. Klopt het niet dan is het afhalen. Zowel bij trui als col kwam ik tot dat besef na heel wat breiuren. Jammer en ook wel beetje dom. Het is niet anders. Dubbel lol van de wol zullen we maar zeggen.

Us Douwe
Ik kan het niet laten even wat foto’s te delen.

Het is zo mooi om interactie tussen dieren te zien. De koeien vs hond. Het vee kwam op een rijtje naar Douwe kijken. En Douwe keek weer vol interesse naar de koeien.

En ik keek vervolgens weer verwonderd naar het schouwspel.

En als laatste foto: Douwe in de bocht!

Slotgroet
Niet iedereen kan een held zijn, er moeten ook mensen (worden) gered.
De truc is dansen op de gulden middenweg en dat red ik nog maar. (Acda en De Munnik, ‘Slaap zacht Elisabeth‘.)

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!