tweeduizend drieëntwintig

foto: Noorwegen, Vang
61°19’58.1”N   8°16’28.9”E

Some beautiful paths
can’t be discovered
without getting lost. (Erol Ozan)

Sommige mooie paden
kun je zonder te verdwalen
niet ontdekken.

Alle goeds voor 2023!

and we’re turning on the tide, the tide and the time

.
Titel uit ‘The Tide’ van The Lasses . Deze video is opgenomen tijdens de ‘Amsterdam boot sessies’.

Toch nog even over mijn schouder kijken
Elk jaar blik ik terug. Met in mijn hoofd de tekst van ‘Uren, dagen, maanden, jaren vliegen als een schaduw heen’ (Johannes de Heer, 406). Dat zong mijn vader in deze tijd van het jaar. Hier op een dierbare foto, zo tussen het werk door. Stofjas aan en even een liedje zingen.

Lastig
Het is gek dat de mooie momenten eerder je gedachtes vullen dan de moeilijker dingen van 2022. Net een fotoboek: daarin worden, in de regel, alleen de prachtigste momenten vastgelegd. In die fotoboeken is het altijd feest, altijd vakantie ook.

De lastigste maand was februari, toen waren mijn dagen gevuld met ritjes naar het Radiotherapeutisch Instituut Friesland vanwege bestraling van een plekje op mijn neus. Ik heb me best beroerd gevoeld en moe. Maar het herstel verliep voorspoedig.

Gouden-randjes-dagen
Mijn mooiste moment is, denk ik het concert in het Albert Stadion in Brussel. We waren bij Coldplay. Prachtig!

Maar ook het concert van Danny Vera in het Zigggodome. En de roadtrips met onze camperbus naar de poolcirkel en de andere kant uit, naar Portugal, zijn toch echt de dagen met gouden randjes.

Maar als ik eerlijk ben, zijn het ook vooral de alledaagse dagen die een gouden randje krijgen. Het wandelen met Douwe, wakker worden met de geur van verse koffie, bloemetjes spotten in de weide of een mooie zonsondergang.

Terugkijkend op handwerkgebied
Dit jaar breide ik 1 zonnehoed, 3 shawls & 21 paar sokken.

Hieronder mijn laatste paar van 2022:

Zelf geverfd garentje (Zareska Maris) en eigen patroontje (naaldjes 2.5 mm). Voor mijn schoonzusje, die er blij mee was! Fijn!

Plannen voor 2023
Ik ga met 5 lopende werkjes het nieuwe jaar in. Natuurlijk heb ik sokken op de pennen, daarnaast 2 dekens, 1 shawl en 1 col.

Vooreerst ga ik de Stephen West shawl ‘Twist en turns’ afmaken. Verder heb ik heb garen gekocht voor een prachtige trui voor Jan, de ‘Moby’ van Petit Knit. Hieronder een voorbeeld.

Antraciet Karisma garen van Drops.

Best wel overzichtelijk eigenlijk. Want voor de rest, qua handwerkplannen, zie ik het wel. Vooral projecten maken waar ik plezier in beleef.

Een ‘wist-u-datje’
Sinds ik ze in Spanje aan de boom zag hangen, heb ik de mandarijn ingeruild voor de sinaasappel.

Op internet zag ik DE manier om netjes een sinaasappel te eten: Dakje en onderkantje eraf snijden, één snijtje verticaal en je vouwt het appeltje van oranje open. Zo kan je de partjes er, zonder geknoei, uit halen.

Us Douwe
In zijn korte hondenleventje heeft Douwe al heel wat van Europa gezien. Hij is geboren op 10 juli 2021. En dit jaar mocht hij een paar keer mee op reis. Zo zag Douwe Duitsland, Denemarken, Zweden, Noorwegen, België, Frankrijk, Spanje en Portugal.

Vanaf pup zat hij graag in de auto. Of het onze kleine Panda is of onze camperbus, het maakt hem niet uit, zolang hij maar uit het raampje kan kijken.

Reizen met een hond maakt dat je je wel iets moet aanpassen. Langere pauzes houden om lekker te kunnen wandelen bijvoorbeeld. Maar hé, wandelen is voor iedereen goed. Ik denk dat Douwe het vooral fijn vindt om samen met ons te zijn. Waar we dan ook maar naar toe gaan. Tuurlijk lekker rennen op het strand vindt Douwe geweldig! Welke hond nou niet? Douwe onze ‘beachdog’.

Wat zo fijn is, is dat Douwe altijd blij en tevreden is. Gezellig om hem om ons heen te hebben.

Het enige nadeel is wel dat je eigenlijk niet kan stoppen langs de snelweg: het is er zo ontzettend smerig, zoveel vieze doekjes en ander afval. Douwe vindt die doekjes niet vies en is het lastig ze uit zijn bek te houden. Wat zijn reizigers toch een stelletje viesterts!

Vuurwerk
Gisteravond vonden mensen (m/v) het nodig om vuurwerk af te steken. Met die actie was het raak, ook al zat Douwe bij mij op de bank en wij er geen aandacht aan schonken: Douwe is angstig geworden. Toen Jan hem later op de avond uitliet hadden we niet verwacht dat er weer vuurwerk zou worden afgeschoten. Dus toch! Jan houden en keren met Douwe, hij wilde vluchten en wel weg van ons dorp, waar het schieten was. Gelukkig hield zijn riem het anders was Douwe zo, in blinde paniek, over de provinciale weg gerend.

Waarom, waarom o, waarom moeten mensen nu al vuurwerk afschieten? Het maakt de dieren banger dan bang. Als we ons nu gewoon aan de regels houden en op 31-12 vanaf 18:00 pas gaan schieten. En, ook niet onbelangrijk, hiermee te stoppen op 1-1 02:00 uur.

Slotgroet
Tijd hebben we allemaal, hoe we die gebruiken is onze eigen keus.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

stare at the sea, that’s what I need from time to time

.
Titel uit ‘Karaoke’ van de Utrechtse singer-songwriter Judy Blank. Lief liedje met prachtige tekst.

Slipping through my fingers
30 jaar geleden werd onze jongste geboren. Dertig! Time flies! Ik moet dan denken aan het liedje van ABBA, ‘Slipping true my fingers’.

Herman van Veen, ‘Kinderfiets’:
‘Hé lieve meid op je kleine fiets, als een roze stip in het groen.
Slingert je blinkende kinderfiets, zich dwars door het zomerseizoen.
En je rijdt maar door en je fiets wordt steeds kleiner, plotseling ben je weer weg, fiets’.

Jildou heeft dat kinderfietsje omgeruild voor de motorfiets van haar stiefvader.

Hier linkje naar bewegend beeld materiaal. Wat hebben we toch een stoere dochter!

5981 km
was onze roadtrip van afgelopen tijd. We gingen 7 december op pad en gisteren reden we de dam weer op. Het deed ons beseffen dat je in elk jaargetijde best kan ‘camperen’. Ondanks de frisse vriesnachten hebben we het niet koud gehad. En ook de vele regen maakte ons niet uit, we zaten droog.

Natuurlijk hebben we ook prachtig weer gehad hoor. Het enige nadeel van het reizen in december is dat de dagen kort zijn. We reden geregeld door tot het al donker was. Van de omgeving waar je dan terecht komt zie je dan niet zoveel. Pas de volgende dag kun je dan de streek verkennen.

Onze reis: Zuid Frankrijk, via kust van Golf van Biskaje naar Spanje. Door Baskenland naar Portugal. Aanvankelijk wilden we over Pyreneeën terug en via Lourdes weer richting Noorden. Maar om die bergen te nemen in de winter met min 12 leek ons geen goed plan. Dus opnieuw langs de westkust.

In het nu
Wanneer we op pad zijn in onze camperbus is de reis onze vakantie. Niet het doel om ergens te komen. Niet die bestemming. Natuurlijk nemen we wel eens de snelweg om even wat kilometers in korte tijd te kunnen overbruggen maar wanneer we weer op de kleinere wegen rijden is dat echt genieten.

Het gaat er dan ook niet om waar we aan het eind van de dag zijn. We stoppen gewoon wanneer de dag aan het eind loopt. Of waar het mooi is. Een andere mind-set dan wanneer je naar een vakantiehuisje moet rijden. De groene puntjes: daar stonden we voor de nachten. Vaak gratis gedoogplaatsen, soms betaald en 4 campings.

Knitting on the road
Onderweg brei ik niet zoveel, ik vind het fijn om naar buiten te kijken. Er is zoveel te zien! Zo prachtig om over kleine B- (of C-)weggetjes te rijden, dwars door natuur, hoogtes & kleine dorpjes. Toch is het paar sokken welke ik op de pennen had wel af gekomen.

De avonden zijn lang in deze tijd van het jaar. Heerlijk om te breien, te lezen of een spelletje scrabble te doen. Zo lekker rustig en gezellig in ons kleine huisje op wielen.

Haakvlijt
We reden door Quamada in de regio Castilië en León, een dorpje bestaande uit kleine oude huisjes met maar 235 inwoners. Maar wel met een prachtige kerstboom! Een gevalletje ‘haakvlijt’.

Prachtig toch?

Weer thuis
De donkere dagen voor Kerst. En drinken we, sinds gisteren, onze thee weer voor de (pallet-)kachel.

‘Waar besteed jij op een vrije dag de meeste tijd aan?’ stond er op het labeltje. Dat is duidelijk:

Hierboven de Stephen West shawl ‘Twist & turns’. Echt een fijn en mooi patroon, waar ik bovendien veel van leer. Dit lopend werkje heeft prioriteit.

Slotgroet
Merry everything and a happy always.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

nieuwe maan

Filmpje:

.
Titel: De nieuwe maan valt deze maand op 25 september. Dan staat de maan precies tussen de aarde en de zon en is de donkere kant van de maan naar de aarde gericht. Vanaf dan wordt de maan weer groter, wassende maan. Tot het volle maan is op 9 oktober.

Anyhow: Onlangs waren we bij een concert van Stephanie Struijk en Tim Knol. De Limburgse Stephanie schrijft persoonlijke verhaaltjes in liedjes. Toen ze in het Engels zong heette ze Stevie Ann. Nu ze Nederlands zingt gebruikt ze gewoon haar eigen naam.

Hierboven een archieffoto.

Voor de pauze zong Stephanie met haar band en erna Tim, ook met zijn band. Aanvankelijk was dit een tuinconcert georganiseerd door Het Podium in Hoogeveen maar de weergoden zaten daar niet op te wachten dus zochten de muzikanten een droog heenkomen in het grote theater De Tamboer.
Filmpje:

.
We gingen niet alleen voor de muziek. Sinds het voorjaar is ‘Het Podium’ de werkplek van zoonlief. Het werd een soort van #neemjemoedermeenaarjewerk. Zo leuk! En ja, we hebben genoten van het concert.

Still knitting socks
Met dit garen brei ik een paar echte herfstsokken.

Geverfd door Jeannet van Blij dat ik brei. Patroontje is geïnspireerd op Zigzagular Socks van ontwerpster Susie White. Naaldjes 2.25 en 64 steken.

Ik noem het Breigeluk! De combi van garen, patroon en naaldjes van Knitpro Zing.

Mijn sokkengarenstash is huge! Echt, ik kan nog jaren vooruit. Toch liet ik me weer verleiden. Linda van Wolhobby heeft een serie sokkengarens geverfd die ze de ‘kleurexplosie collectie’ noemt. En deze kerstvariant vond ik zo mooi! Kleur: ‘Santa’s sok’. En laat het nu over 92 dagen Kerst zijn! Mooi excuus om het garen toch te kopen. Zie nu: daar wordt je toch blij van!

Veren
Op onze wandelingen ligt er vaak een veertje op mij te wachten. Fijn want zo weet ik dat ik op de goede weg ben. Niet alleen letterlijk. Het is ook een teken dat je eigen Engel er altijd voor je is: een soort van ‘vergeet-dàt-nietje’.

Wanneer ik zo’n veertje goed bekijk dan zie ik dat het deel uit maakt van een heel verenpakket, een heel vogeltje. Zie nu deze veertjes. Op verschillende dagen gevonden.

Elk veertje heeft zijn eigen patroon, valt er eentje uit dan groeit er weer er een ander veertje met exact hetzelfde patroon weer aan. Want het moet natuurlijk kloppen, in het geheel. Net puzzelstukjes die ieder vogeltje zijn eigen uiterlijk geeft. Fascinerend toch!

De buitenste veertjes zijn van een Vlaamse Gaai. De middelste, zo prachtig gestipt, is van een Grote Bonte Specht, zie foto hieronder. (Bron: Meiner schöner Garten)

Ik verzamel de kleinste en mooiste veertjes in mijn agenda. De grote veren staan in een zilveren vaasje.

Laatbloeier

Een kadootje van de natuur. Zonnestralen door één van de laatste bloemen. Een Cosmea.

Lopen op het wad
Het was nog zulk mooi weer. Heerlijk om nog even op het wad te kijken. On the road again, voor de Instagrammers onder ons hier linkje. Wel even geluid aanzetten.

Met eb kun je zo lekker struinen op de zeebodem. Een eindeloze vlakte. En us Douwe: staart omhoog en snuit op de grond. Helemaal in zijn element.
Filmpje:

.
Gewoon een bakje koffie kunnen zetten op de pier van Holwerd. Happy vanlife!

Slotgroet
Like birds, let us leave behind what we don’t need to carry, grudges, sadness, pain, fear and regrets. Life is beautiful, enjoy it.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

we are king

.
Coldplay
‘We are King” gaat over hoe mensen de neiging hebben om hun emoties te verbergen en sterker te handelen dan ze zijn. Hoewel het universum enorm en gecompliceerd lijkt, zijn mensen juist in staat fouten te maken. En hoe iemand zich ook identificeert, het menselijk hart kan gemakkelijk breken. Mensen hebben allemaal gebreken en het zijn deze gebreken die een mens maken.

Wanneer u met enige regelmaat komt buurten op mijn weblog dan weet u dat Jan en ik een geweldig concert van Coldplay bijwoonden in het gigantische Boudewijn Stadion in Brussel. Voorheen Heizel Stadion. In 1985 voltrok zich een ramp in dit stadion. 39 mensen kwamen om door rellen tussen supporters van Juventus en Liverpool. Ik ben zo oud dat ik dit drama nog weet.

Jan probeerde gisteren ook kaartjes te bemachtigen voor de show’s van Coldplay in Nederland. Niet geluk. Ook dochterlief had geen succes.

Van ons geen klacht hoor, wij hebben ze gezien, we hebben onze herinnering!

Van de week mocht je ook als Ziggoklant kaarten kopen. Meteen was de site overbelast. En nu zijn er alleen nog ‘zwarte kaarten’ voor woekerprijzen in de handel. Niet best! Ik denk niet dat Coldplay daar niet blij van wordt.

Breinaadjes
Regelmatig schiet ik in de stress (ja echt!) omdat ik een breinaaldje kwijt ben. Meestal vind ik deze tussen de kussens van de bank of stoel. Gek genoeg vind ik daar dan ook borrelnootjes & euromunten, een rare combi trouwens. Het spreekt vanzelf dat ik alleen van dat laatste blij wordt.

Toch is er één naaldje ‘echt’ verdwenen. Wat zou het fijn zijn om gewoon 1 naaldje te kunnen bestellen. Niet om het geld hoor: voor 7,87 heb ik een nieuwe set. Maar ik hoef alleen 1 naaldje. In het kader van duurzaamheid…

Levensstijl
Het duurt je zo’n 21 dagen om je een nieuwe levensstijl aan te meten. Hmm, het is me dus niet gelukt: Begin dit jaar was mijn doel om elke dag iets weg te doen. Naar kringloop, weggeven, of (drastisch) weggooien. Ontspullen dus. Ik hield het 19 dagen vol…Ik ben nog steeds super gemotiveerd en toch….en toch…. verdween het ergens naar de verdere achtergrond.

Als ik denk aan onze vakantie: in de camper waar niets te veel is, dan denk ik: waarom red ik dat thuis dan niet. Een huis vol spullen waar je never nooit niet een beroep op doet. En Marie Kondo maar roepen: ‘Does it spark you joy?’

Dus een nieuwe update! Ik begin nu, 26 augustus, gewoon weer opnieuw verder. Het gevoel van de camper: het niets te veel hebben. Dat gevoel, die vrijheid, wil ik ook in mijn dagelijkse leven.

Ok, het zal voorkomen dat ik dingen weg zal doen met later spijt. Dat mag. Maar ik denk echt dat wanneer je gaat ontspullen dit alleen maar positiviteit geeft in je dagelijkse leven. Dus pak ik de draad nu weer op.

Laat de herfst maar doorkomen!
Janlief zijn shawl is af, een dikke! Lekker voor de koude dagen op de fiets.

De adventshawl (hierboven) heb ik uitgehaald. Ik vond deze te ielig. Van dit garen kan ik een mooi babydekentje maken. Ik had destijds 3 bollen teveel. Misschien een kleurtje of twee erbij halen bij de WIbra, voor een kleurijk dekentje?

Hieronder de Sjaal voor Jan.

Gewoon lekker dik tweed garen (Zeeman Tweed). 2 meter +! Twee by twee rip dus twee averecht, twee recht.

Us Douwe
Een roerige nacht. Het was warm & zweterig. Tot twee keer toe viel, door het kleine beetje wind wat er was, de hor met veel kabaal, uit het raamkozijn. En Douwe kon zijn rust maar niet vinden. Om 4 uur bleek dat hij last had van diarree. Ok, het was niet koud om in nachtpon buiten te staan, maar toch… Zo gaan soms die dingen.

Slotgroet


Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

het zou hier Brussel moeten heten

Titel blog: wanneer ik denk aan Brussel dan denk ik aan dit nummer, van Acda en de Munnik. Maar dat terzijde.

.
Hierboven: mooiste videoclip ooit! Al uitgebracht in 2002 door de Britse rockband Coldplay. ‘The scientist’ gaat over een wetenschapper die zijn relatie heeft verwaarloosd. Hij zou het graag over willen doen: going back to the start.

Coldplay: Music of the spheres world tour

Iedereen is ergens een alien. En soms komen die aliens samen in een voetbalstadion om zich twee uur te laten vermaken door Coldplay. Dat overkwam manlief en mij een paar dagen geleden.

Als buitenaardse wezens die hun door oorlog verscheurde planeet ontvluchten, fungeren als een passende metafoor voor migranten over de hele wereld die gedwongen zijn hun thuisland te ontvluchten.

Janlief en ik waren met onze camperbus ‘Jolly Jumper’ naar Brussel. Dankzij een tip van Brusselaar parkeerden wij op de gedoog camperparkeerplaats ‘Ter Wilgen’ te Grimbergen. Maar 5 km vanaf Koning Boudewijn stadion. Hoe mooi wil je het hebben. (We hebben standaard twee vouwfietsen aan boord.)

Het concert was indrukwekkend. Ik zou tientallen filmpjes op deze blog willen zetten. Maar eigenlijk moet je er gewoon bij zijn geweest voor de ervaring. Kippenvel en met een brok in de keel tijdens het concert.

Duurzaam
Laat ik eerst even de ‘mondiale hectare’ met u doornemen:
Dit is de eenheid waarin een ecologische voetafdruk wordt weergegeven.

Coldplay is de goedkoopste topact het wereld: Ze willen dat iedereen ongeacht beurs toegang heeft tot hun concert. Wij betaalden 53 euro per kaart voor een mooie tribuneplaats. Maar er zijn ook kaarten voor 30.80 euro.

Achter de schermen is deze band niet veeleisend terwijl ze de best verdienende band ter wereld zijn: De chemie zit hem in hun gebrek aan hebzucht.

Coldplay heeft twee jaar onderzoek gedaan naar een ‘duurzaam concert’. Toen de band in 2019 een nieuw album uitbracht konden ze nog geen ‘groene tour’ doen, dus ging de band niet op pad.

Nu, in 2022, kan het wel duurzaam: Er wordt voor iedere bezoeker een boom geplant en wordt er geen gebruik gemaakt van single-use plastics. Daarnaast zijn er trampoline-achtige ‘kinetische vloeren’. Deze wekken energie op van het hossende publiek en die stroom gaat weer naar de verlichting, de instrumenten en andere stroomvreters.

Zo staan er windturbines boven op de geluidstorens. Maar ook zijn er de omgebouwde diesel-aggregaten die op gebruikte frituurolie draaien. Dit zijn zo maar enkele van de elementen waarmee Coldplay de ecologische voetafdruk van z’n gigantische wereldtournee wil beperken.

.
Maar eerlijk is eerlijk: Die innovaties maken niet de hele tour klimaatneutraal. Martin (zanger) geeft zelf toe dat klimaatneutraal vliegen lastig is. Dat was ook de reden dat Coldplay een paar jaar niet toerde.

Armbandjes
Bij binnenkomst kreeg iedereen een mysterieus armbandje. Op een groot scherm stond dat deze duurzaam ontwikkelde bandjes onderdeel waren van de show. De bewegingen vanuit het publiek wordt omgezet in energie in de bandjes. De bandjes zijn op afstand te bedienen. Tijdens de show kon men dit ‘sturen’. Bij Yellow schenen alle armbandjes geel.

Wanneer je het immense Koning Boudewijnstadion ziet oplichten op de tonen van ‘Higher power’, ‘Clocks’ of ‘A sky full of stars’ snap je wel dat dit erg indrukwekkend is. De hele show werd door deze armbandjes met allerlei kleuren, allerlei ritmes zo bijzonder. 50.000 mensen. Wauw!

.

Oriëntatie
Ons richtingsgevoel in de grote stad is niet om over naar huis te schrijven. Zo fietsten we zaterdagmiddag richting centrum van Brussel.

Na vele kilometers vonden we, ondanks google-maps, nog steeds geen binnenstad. Hopeloos verdwaald, op de vouwfiets, in de Brusselse achteraf-straten: Vol van troep. Vol van mannen op badslippers & joggingbroeken die hun tijd doden met het op straat rondhangen. Obese vrouwen met een donkere huidskleur achter ramen. En auto’s die rond scheurend met harde muziek. Afijn, u kunt zich er vast wel wat bij voorstellen.

Mijn humeur was inmiddels beneden alle peil. Met een aantal berg-beklimmingen van een buitencatogorie word ik al gauw knap chagrijnig (arme Jan). Ik knapte echter snel op toen we toch nog een mooi terrasje vonden, midden in de stad. Toegeven: een betere conditie zou wel fijn zijn…

Dichter bij huis
Al eerder schreef ik over de bloemenweide, dicht bij ons huis. De Vogelwacht heeft er een pad doorheen gemaakt. Zo loop je tussen alle mooie bloemen.

Zo prachtig!

Lopende werkjes
Toegeven ik heb niet veel gebreid afgelopen periode. Zo nu en dan pik ik een toertje weg. Onderweg naar en van Brussel bijvoorbeeld.


Ik lees meer wanneer het zo warm is. Zit volop in de Scandinavische thrillers. Nu de Noorse schrijfster Karin Fossum. Heerlijk leesvoer!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

road trippin’ with my two favorite allies

.
Titel uit Road Trippin’ van Red Hot Chilli Peppers. De tekst spreekt voor zich: On the road met mijn twee besties. Let’s go get lost!

6626 km
We zijn op pad geweest in Scandinavië, tot voorbij Poolcirkel.

Elke nacht op een andere plek, midden in de natuur. Zie de zwarte puntjes. Een reis van totaal 6626 km.

Wildcamperen mag alleen nog in Zweden, Noorwegen en Schotland. Met onze Citroën Jumper kunnen we overal komen. Het is een compacte ex-bedrijfsbus waar Jan deze camper van heeft gemaakt.

We stonden gewoon ‘into the wild’ met een vast bed en koffiezetapparaat. Dat dan weer wel. Zo fantastisch, waar het mooi is parkeer je de bus. Meestal aan het water. Schoon water waar we koffie van konden zetten.

Hoogvlakte
Ook stonden we een nacht boven de boomgrens. Nee, het was er niet koud en dat terwijl de wintersneeuw nog hier en daar zichtbaar was.

Zo stil, zo indrukwekkend!

Poolcirkel
En hoe hoger we kwamen, hoe dichter bij Poolcirkel hoe lichter de nacht.

Voorbij deze Artic Circle kan je midden in de nacht gerust de krant lezen. Zo s’avonds dacht ik dat het uur of 7 was maar in werkelijkheid was het dan al ver over bedtijd. Dat komt omdat de zon richting Noorpool in de zomer hoger staat dan thuis.

Grote grazers & ander vee
Omdat we allerlei binnendoor weggetjes reden zagen we regelmatig rendieren en elanden.

Het verschil tussen deze schijnherten of Capreolinae: Rendieren zijn kleiner max. 1.25m hoog, elanden schouderhoogte tot 2.40m. Rendieren leven vaak in kuddes, elanden zijn solitaire beesten.

In Noorwegen is er maar één hoofdweg richting Noorden. Maar ook deze is erg rustig. We kwamen meer schapen tegen dan auto’s. Verder hier veel Fjorden, pontjes en onverharde kronkelwegen.

Hieronder Møsjoen. Een prachtig typisch Noorse plaats.

Lezen & breien
Ik heb niet veel gebreid. Overdag waren we on the road, dan is er zoveel te zien dat ik het zonde zou vinden om met mijn neus in het breiwerk te zitten. Hier en daar een toertje. Ik mag ook graag lezen in de vakantie. Misdaadverhalen, heerlijk!

Tijdens één van de stops zag ik in de struiken een laars liggen. Ik durfde niet te kijken of er nog iets uit het schoeisel stak. Jan kon me gerust stellen, er zat geen lijk aan vast. Duidelijk: ik lees teveel Scandinavische thrillers. Later kwam Douwe trots aanlopen met een bot ter grote van een dijbeen!

Of hij had het plaats delict geruïneerd of hij is een cold case op het spoor. Hoe dan ook, bot ging mee naar huis. Jan ging namelijk niet uit van een misdrijf.

Aanwinsten
In de noordelijke landen ligt de breiwol in de supermarkt, gewoon naast de luchtverfrisser! Maar ik heb ook nog twee prachtige handwerkwinkels kunnen bezoeken.

Mijn vakantiebuit. Naast veel, heel veel stenen heb ik op de Poolcirkel een mooi vest gekocht, in de supermarkt die twee acryltjes. En in de wolwinkels die twee groene bollen voor sokken: echt Noorse wol. Dat bolletje Regia kun je ook in Nederland krijgen, maar het is toch zo leuk om even een bolletje in een Laplandse wolwinkel te scoren.

Us Douwe
Op de Poolcirkel was de wereld nog best wit en bevroren. Douwe was niet te houwe! Uitgelaten en rollebollend ging hij door de koude sneeuw.

We wisten wel dat we Douwe een plezier zouden doen om hem mee op reis te nemen. Hij zit graag in de cabine. Voordat wij rijklaar waren voor de volgende etappe zat hij al lang en breed voorin onze bus.

Doordat we in het wild kampeerden konden we Douwe rustig los laten, hij bleef keurig bij ons.

.
We probeerden in the middle of nowhere te staan zodat er geen weg langs de camper liep. Alhoewel de wegen in Lapland erg rustig zijn, is het fijner om van de weg af te staan.

Inmiddels zijn we alweer een aantal dagen op ons honk. Dus…

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

but don’t think twice, it’s all right

.
Titel van Bob Dylan’s gelijknamige liedje, gecoverd door Jack en Daisy.

Rondje velden
Wat kan de natuur toch prachtig zijn! Erwin Bette komt uit Oost-Friesland in Duitsland. Ik volg hem al een hele tijd op de Socials. Hij maakt prachtige foto’s. Zie deze nou! Zo vol vertrouwen gaat het kalfje dapper achter zijn moeder aan. De wereld tegemoet.

Lytse sokjes
Bij ons in de buurt kregen we bezoek van een ooievaar. De grote vogel vloog met een klein, heel klein meisje naar het goede adres. Fotocredit: zoonlief.

Deze kleine sokjes verdwenen daar in de brievenbus.


Regenboogsokken
Nog een paar voor één van de schoondochters.


Een knoopje maakte dat het garen niet meer perfect doorloopt. O, ik kan daar zo van balen…


Maar toe-maar, het is zinloos om in dat gevoel te blijven hangen. Gewoon doorbreien. Wanneer ze hard loopt zie je het echt niet. Bij mijn vinger de plaats van het knoopje in het garen.

Wel heb ik de andere sok omgekeerd gebreid. Gewoon wol af wikkelen en weer op wikkelen. Zo heb je tenminste twee hélé verschillende sokken. Dat is beter dan twee bijna gelijksen!

Us Douwe
Ondanks dat hij pubert snapt Douwe de woorden ‘Wacht’, ‘Los,’ ‘Zit,’ ‘Af’ & ‘Kom’ goed. Meestal laat hij dan ook het gewenste gedrag zien. Bovendien kan Douwe al goed op ons huis passen, hij kan best wat uurtjes alleen zijn.

’s Avonds is het: ‘Mooi in je mandje!’. En hierna laat hij zich niet meer horen tot de volgende morgen. Er zit nog wel eens een misse nacht tussen hoor, dat staat hij om 5 uur al naast Jan zijn kant van het bed. Zo van: ‘De vogels fluiten dus ik ben ook wakker!’ Jan maant hem dan weer naar zijn mand.

Grasrand
De bermen staan zo volop in bloei.

Ik kan me niet herinneren zoveel klaprozen gezien te hebben. De foto ’s zijn genomen op de Jokweg, De Hoeve.

Lang leve het ‘Niet-maai beleid’.

Jolly Jumper

Onze camper is ietwat opgepimt. Met bestickering is ons busje nog mooier.

Nu vielen we al op. Bij camperplaatsen is onze bus altijd de kleinste. Maar nu ook nog de mooiste. Dank aan Jan zijn zoon Leon.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

tell me why

.
Titel uit ‘I don’t like mondays’. Bob Geldof, de zanger van The Boomtown Rats, schreef het nummer in 1979. De aanleiding was verschrikkelijk: Een schietpartij op een school waarbij 2 dodelijke slachtoffers vielen. De dader zei, dat de reden van het schieten was dat ze niet van maandagen hield.

En heftig liedje, ik wist dit dus niet. Ik twijfelde dan ook of ik dit nummer wel moest plaatsten. Maar een wijs man zei eens: Het leven is geen ponykamp. Dus ook zulke liedjes mogen er zijn.

Shawl
In het vorige blogje liet ik al zien wat mijn plan was met de strengen merino wol.

Ik heb twee strengen 75% merino, 25% nylon, ‘lime green’ en ‘tree green’.

Nu ben ik een echte houtje-touwtje-handwerkster. Ik hou vast aan de technieken die ik al ken. Sokken: cuff-down en hollandse hiel, ALTIJD! Dus van boord naar teen en niet van teen naar boord.

Nu heb ik een Engels patroon voor die shawl, pff voor mij een uitdaging. Toch ga ik dat aan! En ik heb zo mijn hulplijnen. Wordt vervolgd!

Oranjeconcert
Zoonlief was nog klein toen hij begon als slagwerker bij de Christelijke Brassband Euphonia in Wolvega. Naast de repetities van de Brassband haalde hij de 4 diploma’s bij de muziekschool. Vanaf zijn 14de kwamen daar ook andere bandjes bij. Wessel is altijd breed georiënteerd als het gaat om muziek maken.

Hieronder bij het peiltje staat Wessel, zijn vriendin Afke zit vlak voor hem, maar die is niet zichtbaar.

Alhoewel hij nu bij Solibrass Leeuwarden speelt, had Euphonia Wessel’s hulp bij het Oranjeconcert nodig. Omdat ze ook nog een blazer konden gebruiken nam Afke plaats in de sectie kornetten.

Met schoonzoon Sandor, dochter Jildou woonden ik het concert bij. Als gast had Euponia de “the Tribute” band ‘Billy Joel Experience’ uitgenodigd. De mannen speelden fantastisch. Euphonia ook.

De Speaker zette Wessel, als invalslagwerker, nog even in het zonnetje. In het publiek veel goede bekenden van mijn ouders. Beide zijn al uit de tijd. Zouden die kennissen nog weten dat Wessel de kleinzoon van Teije en Ali was? Het maakt niet uit. Ik was trots op onze zoon & schoondochter!

En hoe dat dan klinkt:

En zo:

En zo:

.
Spinnen
Wanneer je iets hardop oppert komt datgene vaak vanzelf naar je toe. Zo ging het mij tenminste. Dit jaar wil ik leren spinnen. De vader van Jan zorgde voor een Big-bag wol.

Zomaar gekregen van boer Ulbe! 8 vuilniszakken vol. Niet alle wol is spinbaar maar er zitten prachtige vachten bij. Blij mee! De schapen stonden er prima bij, geschoren en wel! 8 Blauwe Tesselaars.

Us Douwe
Hij mocht een nachtje proef draaien in de camperbus. We gingen naar camperplaats Midas in Rijssen (Achterhoek). Een hondvriendelijk plaats, ook mensvriendelijk! Groot sanitair én droge schone handdoeken die je mocht gebruiken. Super!

Er was een uitlaatplek in het bos. Royaal met hek uitgezet stuk bos waar Douwe los kon rauzen!

Het ging goed. We hadden Douwe met een touw aan de trekhaak gebonden. Hij ging niet blaffen als er mensen of honden langs onze camper liepen. Gewoon rustig liggend zag hij alles gebeuren

’s Nachts sliep Douwe goed. Logisch door alle indrukken.

Ik moet wel toegeven dat ik dan veel met hem bezig ben. Constant staat bij mij het zendertje aan! Ik ben altijd bang dat Douwe in een onbewaakt ogenblik wegloopt. Dit is voor mij een leerproces. Vertrouwen hebben dat het goed gaat.

Janneman
De dag voor Koningsdag is hij jarig, mijn man. Inmiddels zijn we een stiefgezin met 15 mensen. Dat betekent nu: 3 tekeningen op de deur!

Natuurlijk was er taart met kaarsjes! Ik maakte het me gemakkelijk, 63 losse kaarsjes is ook best wel veel.

Oldeholtpade
Het Fluitenkruid bloeit! Een echt voorjaars- bermbloeier!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

homesick

.
Kings of Convenience is een indie folk-pop duo uit Noorwegen. De muziek kan het beste worden omschreven als dromerige en melancholische gitaarpop. ‘Homesick’ stond lange tijd op mijn mp3speler. Soms kan heimwee je overvallen, zelfs als je thuis bent.

A song for
Someone who needs somewhere
To long for

Homesick
Cause I no longer know
Where home is

Wanderlust
Als dyslext-light maak ik daar dan wandeLlust van. Het graag willen wandelen. Uiteindelijk klopt dat ook wel. Maar het woord wanderlust is meer dan dat. Het is namelijk een sterk verlangen om te reizen, de wijde wereld ontdekken. De term ‘wanderlust’ is een Duits leenwoord.

Wanderlust staat dus voor het verlangen om op pad te gaan, om uit je eigen leefwereld te treden en naar andere dingen op zoek te gaan. Zowel mijn Oma als mijn Moeder hadden het wanderlust-gen. Zo klom Oma op een kameel in Egypte en zag mijn moeder de meeste continenten.

Ik was nooit reislustig. Als kind leed ik aan heimwee. Logeerpartijtjes werden afgebroken omdat ik letterlijk ziek werd. Ik begon gewoon over te geven tot ik weer werd opgehaald. Alleen bij mijn Oom en Tante van vaders kant hield ik het binnen.

Mijn moeder haalde me, wanneer dat moest, altijd weer op. Ook toen ik al volwassen was drukte ze me op het hart, dat ze me zo weer op zou halen, waar dan ook vandaan. Fijn en vertrouwd gevoel voor mij! Zelf had ze ook altijd haar atlas binnen handbereik. Zo kon Ma altijd zien wie waar was.

Echter een mens veranderd, omstandigheden veranderen. Afgelopen jaren heb ik het reizen ontdekt. Inmiddels heel wat landen van Europa gezien, heel wat bergen beklommen. Dat laatste dan per motor, maar toch.

Ik kwam er achter hoe ruig Noorwegen is, hoe uitgestrekt Schotland en hoe groen Slovenië.

Nu we een eigen huisje op wielen hebben, is het voor ons nog makkelijker op pad te gaan. Jan bouwde deze eigenhandig. De eerste reis plannen zijn alweer gemaakt.

Jan is een echte reiziger, hij wil altijd weten hoe het er na die bergtop uitziet. Nadeel: dat maakt een lange wandeling nog langer! Wil je immers wat zien dan zal je op de blaren moeten lopen.

Dit hangt bij ons in huis.
‘Some beautiful paths can’t be discovered without getting lost’

40 dagen project
Ik ben bij met de Mysterie Knit A Long. Alle streepjes zijn gebreid. Alleen vandaag nog en dan zit dit project erop.

Ik ben er dan ook wel een beetje klaar mee. Het is leuk om nieuwe steekjes te leren, zeker. Maar aanvankelijk had ik verwacht dat ik meer kneepjes zou leren over colorwork breien (kleurwerk breien).

Still knitting socks
Eerste sok is af, tweede volgt vast snel. Heerlijk wolletje & fijne kleurtjes.

Us Jildou
Dochterlief haalde haar motorrijbewijs. Zo knap & stoer! Om je rijbewijs te halen moet je tegenwoordig theorie examen doen, dan moet je examen doen in de kunstjes (rondjes draaien, slalom, hard remmen en zo) en uiteindelijk afrijden op de weg. Destijds kon ik in 1x afrijden en theorie hoefde toen ook niet apart voor de motor.

Van ons samengestelde gezin hebben 8 van de 12 m/v het motorrijbewijs. Dus we kunnen nu een echte motorclub oprichten!

Us Douwe

Wat wordt Douwe groot! Een echte Friese Stabij van 9 maanden en bijna 22 kg.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!