I’ll enjoy the wilderness of my own intuition

.
Titel uit ‘Where to go’ van The Woodgies. Dat zijn de twee Zwitserse zusjes Hannah-Leah en Megan. Een mooi liedje met prachtige videoclip.

Waar te gaan
Er zijn zoveel keuzes die mij naar verschillende plaatsen kunnen leiden
Ik vind het moeilijk om te weten welke kant ik op moet
De wegen zullen hun eigen weg gaan, terwijl ze ons verder brengen

Het leven is een lange, oude reis, geen bestemming
Ik zal genieten van de wildernis van mijn eigen intuïtie

De wind zal mijn zeil vullen en me wegleiden van de veilige haven.
Alleen als ik verdwaald ben, kan ik het echt ontdekken
De wegen zullen hun eigen weg gaan, terwijl ze ons verder brengen

Wild woman medicine
‘Oma, hoe ga jij om met pijn?’
‘Met mijn handen, lieverd. Als ik het met mijn geest doe, dan wordt de pijn nog erger. Onze handen zijn de antennes van onze ziel. Wanneer je ze beweegt door te naaien, breien, koken, schilderen of de aarde aan te raken, sturen ze signalen van zorgzaamheid naar het diepste deel van je en wordt je ziel kalm. Zo hoeft ze geen pijn meer naar je toe te sturen.

Denk aan baby’s: zij leren de wereld kennen dankzij hun aanrakingen. Als je naar de handen van oudere mensen kijkt, vertellen ze meer over hun leven dan enig ander deel van het lichaam. Alles wat met de hand wordt gemaakt, wordt met het hart gemaakt, omdat het werkelijk zo is: handen en hart zijn met elkaar verbonden.

Masseurs weten dit: wanneer ze het lichaam van iemand anders met hun handen aanraken, creëren ze een diepe verbinding. Denk aan geliefden: als hun handen elkaar raken, houden ze op de meest sublieme manier van elkaar.

Beweeg je handen, begin te creëren en alles in jou zal bewegen. De pijn zal niet verdwijnen. Maar het zal het beste meesterwerk zijn, omdat jij jouw essentie hebt weten te creëren.’
Vrije vertaling van de woorden van Elena Barnabé

Hobby-kriegel
Waarom voel ik bij het woord ‘hobby’ zo’n kriegel ofwel wat is de reden dat het woord op mij zo’n negatieve klank heeft? Misschien associeer ik het woord hobby als iets oppervlakkigs, onbelangrijks en een niet productieve bezigheid?
Komt dit gevoel mogelijk van de hilarische satirische serie ‘Kreatief met Kurk’?

.
Needlework is my way of life 😉 ! Ofwel iets waarin ik me kan verliezen. Eigenlijk is breien meer een nijverheid ofwel ambacht. Een ambacht is handwerk dat aangeleerd is om er je beroep van te maken. Maar vandaag de dag kun je met het breien an sich nog geen droog brood verdienen.

Ik zal dan ook de kamer waar ik mijn handwerkspul heb liggen nooit ‘hobbykamer’ noemen. ‘Atelier’ dekt ook de lading niet. Dat klinkt weer ‘te’ creatief. En ‘het kleinste (slaap-)kamertje’? Dan denk ik meteen weer aan het toilet.

Dus dan maar gewoon ‘het kantoor’. Dat stamt nog uit de tijd dat zoonlief deze kamer gebruikte om te werken. Zijn spullen zijn, al jaren terug, met hem mee verhuisd. Mijn spullen namen die plek weer in.

Heerlijk zo’n kamertje vol handwerkspullen. Het is ook een fijne werkplek met zo’n groot bureau en groot raam.

Ugg’s
Op de Facebookgroup zag ik ze langs komen, transparante laarsjes.

Dat is toch geweldig! Met deze laarzen zijn mijn gebreide sokken in het openbaar ook zichtbaar. Dus ook ik kocht een paar, zie nu!

De meningen over deze laarzen zijn erg wisselend. Of ze worden mooi bevonden of spuuglelijk. Ugg bracht ze op de markt. Jaren terug waren de ‘pantoffels om buiten op te lopen’ een rage. Nee, ik werd daar dan weer niet enthousiast van.

De naam komt oorspronkelijk van Australie, waar de ‘pantoffels voor buiten’ voor het eerst werden gemaakt. Het is afgeleid van het woord ‘ugly’ omdat de laarzen aanvankelijk werden beschouwd als functioneel maar niet bijzonder aantrekkelijk.

Still knitting socks
Voor Janlief.

Zeeman Sock Superwash, naaldjes Knitpro Zing 2.25 mm, 60 steekjes, 20 toer boord: 2 recht 2 averecht.

And… done!

Goed gereedschap is het halve werk

Mijn etui: Allerlei kleine handigheidjes voor handwerken zitten erin. Een meetlint met witte stippen had ik gescoord bij de Zeeman. Verder schaartjes, naalden, kabelnaadjes, toerenteller en haaknaalden. En ook onmisbaar: steekmarkeerders en progresskeepers.

Een katoenen draadje is om de steken van een trui erop te zetten. Dit om een trui-in-wording te kunnen passen.. Ik heb ook wel zo’n plastic barber-draadje maar die vind ik zo stroef om in het breiwerk te doen.

Dat ronde dingetje daar om de dikte van de breinaald te bepalen. Dochterlief nam het voor me mee uit Noorwegen, zo handig, zo klein dat ie ook in mijn etui past.

Slotgroet,

Kalm an, be kind & take care!
Lieve groet uit Olpae!

 

het is net als tienduizend lepels, terwijl je alleen maar een mes nodig hebt

.
Titel uit ‘Ironic’ 1996.

Tekst:
Een oude man werd 98, hij won de loterij en stierf de volgende dag. 
Het is een zwarte vlieg in je Chardonnay. Het is een ter dood veroordeelde zijn gratie, twee minuten te laat.

Is het niet ironisch? Denk je niet? 

Het is net als regen op je trouwdag. Het is een gratis rit als je al hebt betaald. Het is het goede advies dat je gewoon niet hebt opgevolgd. 

Meneer ‘Play It Safe’ was bang om te vliegen, hij pakte zijn koffer en kuste zijn kinderen vaarwel. Hij heeft zijn hele verdomde leven gewacht om die vlucht te nemen en toen het vliegtuig neerstortte, dacht hij: “Is dit nou niet grappig?”

Het leven heeft een grappige manier om je te besluipen. Als je denkt dat alles in orde is en dat alles goed gaat.
Het leven heeft een grappige manier om je te helpen. En als je denkt dat alles mis is gegaan en alles ontploft. 

Een file als je al te laat bent. Een rookverbod tijdens jou sigarettenpauze.
Het is net als tienduizend lepels, terwijl je alleen maar een mes nodig hebt. 
Het is de man van mijn dromen ontmoeten en dan zijn mooie vrouw ontmoeten. 

Is het niet té ironisch? Denk je niet?
Ik zal je helpen.

In dit liedje bezingt de Canadese Alanis Morisset de ironie van het leven. Immers ieder leven zit vol met tegenstrijdigheden, onverwachte wendingen en situaties waarin dingen anders lopen dan verwacht. Ironie kan soms humoristisch zijn, maar het kan ook een diepere betekenis hebben, waarbij de realiteit op een onverwachte manier wordt gepresenteerd.

Misschien moeten wij daarom het leven en in het bijzonder ons eigen leven, niet altijd zo serieus nemen. Als je het leven te serieus neemt, dan ben je vaak ergens ongerust over. Bang, misschien wel om de controle te verliezen, om niet geliefd te zijn, om te mislukken of er alleen voor te staan.

Nota bene: Dingen serieus nemen kan een goede eigenschap zijn, waarmee je laat zien dat je ernstig, hardwerkend en zorgzaam bent. Maar als je alles te serieus neemt, leidt dat tot onnodig veel stress en ga je je zorgen maken om onnodige dingen. Situaties waar je niets aan kunt veranderen, ook al zou je willen.



Enkelboordjes


Wanneer je het jezelf niet aan tijd gunt om een paar sokken te breien maar je wel wilt dat er een randje sok boven je Dr. Martens uitpiept, dan maak je enkelboordjes. Ik gebruikte de koffieboontjes-steek, die is lekker stretchy. 


Outfit
Popkoor VocaLinde waar ik bij zing gaf een optreden. Een thuiswedstrijd hier in Olpae. Er was een dresscode: Spijker met wit. Ik was wel blij met deze look, aangezien ik mezelf net getrakteerd had op een leuk spijkerjurkje. Het ‘witte’ voegde ik toe in een stenen-kralenketting (kringloopgelukje) en dus de enkelboordjes.


Prima toch? Maar bij binnenkomst zag ik mijn collega-zangers (m/v) en concludeerde dat ik toch wel wat afweek in het geheel. Iedereen had een spijkerbroek/rok aan en wit erboven. Tja…


Gelukkig stond ik aan de zijkant. En het optreden? Want daar gaat het uiteindelijk om, dat ging goed. Het werd een gezellige avond. 

Lezen
Vorig jaar las ik ‘Fulltime Avonturier’ van Tamar Valkenier. Een aanrader! 

Wanderlust dat woord omschrijft Tamar. Deze term staat voor iemand die een sterk verlangen heeft om de wereld te ontdekken. Het verlangen om uit je eigen leefwereld te stappen en naar andere dingen op zoek te gaan. Dit door te reizen. Hier beschreef ik haar in mijn blog.


Onlangs las ik het boek van Miriam Lancewood, ‘Liefde in de wildernis’.


Miriam is uit hetzelfde hout gesneden als Tamar.

Een gedeelte in het boek van Miriam overlapt het boek van Tamar. Deze avonturiers overleefden namelijk samen de ruim twee maanden durende expeditie in de wildernis van Nieuw-Zeeland. Ze beklommen vele hoge bergen, zonder een spoor of pad te volgen. Ze staken melkachtige gletsjerrivieren over, zonder de bodem te kunnen zien. Ze aten wat ze konden jagen en verzamelen. Van hertenhersenen tot sprinkhanen, van sneeuwbessen tot paardenbloemen. Ze leefden op de rand en werden gedwongen in het moment te leven. Ze beleefden een geweldig avontuur omdat Tamar en Miriam elke dag het onbekende durfden te betreden.

Hieronder een ‘docu’ over deze bijzonder indrukwekkende hike. 

.
Aan het eind van de reis werd het tweetal opgezocht door Floortje Dessing voor haar tv-programma ‘Terug naar het einde van de wereld’. 

Wat mij, bij het lezen van beide boeken, opviel was dit:
‘We zien de dingen niet zoals ze zijn maar zoals wij zijn. (Anais Nin)
Beide vrouwen beschrijven dezelfde reis, maar ervaren het ieder op een eigen manier. Zo boeiend!

Still knitting socks


Twee gelijke sokken rolden van mijn pennetjes. Zie daar wordt ik nu blij van! En Jan ook, alhoewel hij die ‘gelijkheid’ niet echt spannend vindt.
Garen: Regia Spring Fling Color, naaldjes 2.25. Steken 60. Ik begon de tweede sok bij de kleur waar ik ook de eerste sok mee begon. Zo krijg je een identiek paar.


Us Douwe en oppaspup Sky
Geweldig zoals die twee samen kunnen.



Wandelen
Het is echt lente, de Vogelkers staat in volle bloei en dat is niet alleen mooi om te zien maar heerlijk om te ruiken.


Cold sheep
Ook in maart heb ik geen garen gekocht. Attentie, attentie: Ook in maart heb ik GEEN garen gekocht!




Slotgroet
Terugkomend op het begin van de blog, de ironie des levens: Wat ik bedoel is dat we misschien een situatie ook zonder oordeel kunnen accepteren en té hoge verwachtingen los kunnen laten. Zodat we niet verstrikt raken in onze emotionele reacties erop. Let wel: Dit moet u natuurlijk wel zien in de juiste context. 


Geen paniek, niets is onder controle. Nou, dat dus!


Kalm an, be kind & take care!
Lieve groet uit Olpae!

my life is changing everyday

.
Titel uit ‘Dreams’ van de The Cranberries. Op 11 februari plaatste ik het origineel. Deze versie van ‘The woodgies‘ vind ik ook zo mooi, die eenvoud! De stemmen van de zusjes Hannah-Leah en Megan passen zo perfect bij elkaar.

Zoek
Mijn brei-MoJo ben ik ergens verloren. Want het ligt wat stil, mijn handwerken. Er zijn andere dingen die, met de elleboog werkend, zich op de voorgrond verdringen. Ook het voorjaar slaat me met moeheid om de oren. 

MoJo is een moderne term en letterlijk een combinatie van motivation en joy. Dus als je gemotiveerd bent en je doet wat je leuk vindt.


It is lykas it is. Het is zoals het is. Alleen voor een blog, waarvan de hoofdmoot toch wel bestaat uit ‘handwerken’ is dit wel een dingetje. 


Work in progress: Garen Regia Spring Fling Color 4 ply, naaldjes 2.25. 

Verwennerij
Jambers: ‘Overdag is ze docent geschiedenis maar ’s avonds bakt ze soezen!’ Zo bracht onze schoondochter een doos vol soezen naar Olpae! Afke bakte ze bruin tijdens een workshop. Nee, we snoepten er niet zo’n minihapje van, zoals we dat Janny en Robert altijd zien doen. We aten gewoon alle soezen op! Het was tè lekker om er maar een muizenhapje van te nemen.


Bananensoes (1), moorkop chocobol (2) en tijgersoes met Zwitserse room (3). Jan zijn ranking: 2-1-3, ik 3-1-2. Maar echt, alle drie zooooo lekker! Dat smaakt naar veul meer! A big shout-out to Afke!

Zingen
Ik zing al mijn mijn hele leven, eerst op de schommel, later bij het jongerencentrum alwaar ik gitaar leerde spelen. Op mijn 21ste bij een zanggroep. Daar zat ik 10 jaar bij. Toen klikte het repertoire niet meer met mijn interesse en sloot ik me aan bij een groepje met gitaren, bas, drum en fluit. Zingen en gitaar spelen. Heerlijk!


Er kwam een periode dat ik niet speelde. Maar begin 2019 sloot ik me aan bij het popkoor ‘VocaLinde‘ in ons dorp. Echt mijn ding! Meerstemmig zingen: ik vind het zoooo leuk!

VocaLinde
‘Zonlicht op het water, glinstert prachtig’, die regel komt uit de vertaling van John Denver’s ‘Sunshine on my schouders‘. uit 1971. Claudia de Breij maakte een vertaling. Dit deed ze voor het programma ‘De beste zangers’. 


Denver schreef het lied in de tijd van ‘late winter, vroege lente’. Op een koude, sombere en grijze dag. De sneeuw smolt en het was te koud. Het gevoel dat je weer naar buiten wilt en dat de zon weer gaat schijnen. Je herinnert je hoe soms alleen al de zon zelf je een goed gevoel kan geven. En met dat melancholische gemoed schreef Denver dit liedje. 


Dankzij onze dirigent Hinke Jelsma hebben wij dit liedje ook op ons repertoire. Maar Hinke vond ook de Engelse tekst zo mooi. Ze maakte een combi arrangement van zowel de Engelse als de Nederlandse tekst. Zo prachtig! 

Zo arrangeert ze vaak mooie popnummers zodat wij die in koorzetting kunnen zingen. Ik ben erg blij met het liedjesaanbod bij ons koor VocaLinde. Het is elke week weer een feestje om met elkaar te zingen.

Hinke op archieffoto hieronder.


Ook zo mooi gearrangeerd door Hinke: ‘Someone to you‘ van de uit Liverpool afkomstige Michael J. Nelson, met artiestennaam ‘Banners’. Een lekker ‘up-tempo’. Ik zou heel veel kunnen schrijven over de nummers die we zingen.


Echt, ons repertoire is zo veelzijdig en dat is ook echt de kracht van ons koor: de veelzijdigheid van de muziek, zingen waarbij gezelligheid voorop staat zonder het niveau uit het oog te verliezen. Last but not least onze dirigente! Ze staat al 34 jaar (!) voor ons koor.


Zaterdag 6 april geven we met het koor ‘Sjongersnocht’ een concert. Hier de info.

Onze zoon Wessel was jaren dirigent van een drumband. 


Hij wilde de band ook graag nummers laten spelen, waar geen bladmuziek voor was. Dus ging hij zelf aan de slag om nummers van bijv. Michael Jackson geschikt te maken voor de drumband. En zo arrangeerde hij zelf stukken. Ik weet dus van dichtbij, hoeveel tijd en energie er in het herschrijven van muziek zit. 

Sky
Sinds deze week zijn wij de oppasbaasjes van een Australian Shepherd pup. Twee dagen in de week is ze hier. Ze luistert al goed naar haar naam. Het is echt zo’n lieverdje. Een meisjes-puppy. 


De renovatie in huis maakt haar niets uit. Zie nu:



We hebben voor Sky een bench. Ze moet natuurlijk wel haar rust krijgen. Nu zoekt ze zelf ook wel dit plekje op. Handig. 


Natuurlijk is ze pup en weet nog niet dat de waterbak rechtop moet staan en het geen speelgoed is. Voortdurend gooit ze die om en gaat er dan mee spelen. Maar het meest spelen ze samen, Douwe en Sky. 


Zo leuk als beide honden voor je staan en je ‘ZIT’ zegt en de kleinste ook meteen, zo koddig, gaat zitten.

.
Duurzaam 
In de gemeente waar we wonen wordt met beleid het groen verzorgt. Het nieuwe rozenperk wordt bedekt met gekneusd stro. Dit houdt regenwater vast en voorkomt kiemend onkruid.


Dit is natuurlijk niets nieuws onder de zon. Immers bij de aardbeien doen we dit al eeuwen. Daarom heten ze in het Engels ‘strawberrys’. Ik ben wel voor zulke duurzame uitprobeersels.

Slotgroet




Kalm an, be kind & take care!
Lieve groet uit Olpae!

how may we do

.
Titel uit het mooie kerstlied: The Coventry Carol. Toch heeft dit wiegenliedje een wrede tekst. Het verwijst naar Herodes, de koning ten tijde van de geboorte van Jezus. Hij liet alle babyjongetjes die destijds geboren werden vermoorden. Herodes hoopte dat hij door deze daad ook het Koningskind zou doden. Ik kan dat niet duiden. Ik heb dan ook geen theologie gestudeerd.


Donkere dagen
Een ieder die mij kent weet dat de december-maand niet my cup of chocomelk is. Nee, ook niet met een toefje slagroom. Het liefst reis ik af naar het Zuiden. Vanwege het onderzoek vanuit het UMCG, zit dat er dit jaar niet in. In het nieuwe jaar zal ik nog wat dieper op dit onderzoek en met name het voedingspatroon in gaan. 

Willem Wilmink (1936-2003) laat een ander kerstgeluid horen:


Vandaag, 22 december, is het midwinter. Ook wel de winter-zonnewende genoemd. Tijdens het Keltische Yule feest staat de terugkomst van het licht centraal. Nieuwe licht dat wordt herboren op deze kortste dag. Alhoewel we nog wel eventjes geduld moeten hebben voordat dagen écht lengen.

Wist u datje
De dagen pas weer lengen vanaf 1 januari?

Als we kijken naar de kortste dag van 2023, die valt dus op vrijdag 22 december. Dan komt de zon om 08:46 op en gaat onder om 16:29. Maar de dagen erna komt de zon nog later op maar gaat ook iets later onder, wat per saldo de dag er niet langer op maakt. Zo komt de zon op 25 december om: 08:48 op en onder om 16:31. De dagen erna komt de zon zelfs nóg ietsjes later op.

Pas op 1 januari schijnt de zon 1 minuut langer dan de dag ervoor. We moeten dus wel eventjes geduld hebben voordat de dagen echt lengen. Hieronder inzichtelijk gemaakt. (2003/04)


Dit komt doordat de baan van de aarde om de zon geen perfecte cirkel vormt, maar een ellips. 
Foto hieronder: De lange schaduwen op de middag. 


Still knitting socks
Ik vond een bolletje 6 draads Regia sokkenwol in mijn voorraad. Die ging op mijn pennetjes. Voor dit dikkere garen gebruik ik naaldjes 2.75 mm.


Voor maatje ‘Jan’ betekend dat 52 steken. Hieronder een ‘Work In Progress’ foto.


Nu het buiten donker, winderig, koud & nat is ziet het er redelijk vaak zó uit:


Niet echt gezellig, zo met het wasrekje. Maar hey, voor de kachel droogt het nog wat. Nee, we hebben geen droger. Zonde van de stroom. Want zonnepanelen hebben we ook niet. Bij ons droogt alles buiten of op zolder. Behalve in deze tijd. We verwarmen alleen de woonkamer, met een pelletkachel. Prima voor ons. We gebruiken uitsluitend nog gas om te koken of voor warm water.

Anyhow:
Sokken op dikkere naalden vlogen de pennen af! Zaterdag begonnen en woensdag klaar.

Zoals elke breister weet, is afhalen van je werk een terugkerende routine. Een voudje is zo gemaakt. Deze keer: Sokken af, zelfs draadjes weggewerkt, toen ik er achter kwam dat de sokken niet dezelfde maat hadden. Ja echt, zo’n verschil! Waar zat ik met mijn hoofd?


Dus teen uitgehaald en klein stukje van de voet, om vervolgens de teen opnieuw te breien.


Uiteindelijk kreeg Jan twee even grootte sokken.



Vivid Blanket
Sinds ik mijn tiende deken af heb begon het al te kriebelen. Een nieuwe deken maken.


Bij de Zweedse Sofia Karlsson, op Instagram  Sofia’s Tales en hier (haar YouTube account) zag ik deze deken.  Een patroon van Tin Can Knits.


Eerder had ik via een sale wat bolletjes Metropolis van Scheepjes kunnen scoren. Een jaar later ergens anders, ook in de aanbieding, wat bij kunnen kopen en tenslotte de laatste bolletjes vorige week besteld. Uiteindelijk 16 kleuren bij elkaar gespaard. Wat een prachtig mandje vol, toch?


Het beginnetje is er:


VocaLinde
Het is alweer een week geleden dat we met ons koor VocaLinde een kerstconcert gaven. De Stephanus-kerk (ja, die van de laatste foto) was tot de nok toe gevuld. Er was een gastoptreden van het ‘Zingen voor je Leven‘ koor uit Leeuwarden.


Er waren ook een paar samenzang kerstliederen. Ik denk dat het geluid van het zingende publiek samen met de bovenstem van ons koor tot in de omtrek te horen was, het kan haast niet anders. 


Hier beeld plùs geluid:


.
Slotgroet


All the darkness in the world can’t extinguish the light from a single candle. Francis of Assisi.
Vertaling: Alle duisternis in de wereld kan het licht van een enkele kaars niet doven.


Kalm an, be safe & take care.Lieve groet uit Olpae!

and the wolves will be tame

.
Titel uit ‘Peace in the Valley’ geschreven door de Amerikaanse blues- en gospelmuzikant Thomas A. Dorsey (1899-1993). We willen allemaal vrede in het leven. Maar hoe hard we ook proberen dit te vinden, we raken al snel van slag. Zelfs door de eenvoudige beproevingen in het leven, laat staan de echte ontberingen.

Dit liedje vertelt ons dat we écht ooit vrede zullen ervaren. Dorsey werd geïnspireerd toen hij door een vallei liep waar verschillende soorten dieren waren. Hij zag hoe vredig ze daar leefden, vandaar ‘Peace in the Valley’. Hier de uitvoering van Danny Vera e.a..

Adventstijd
Elke zondag een kaarsje erbij. Vorige week, de eerste stond voor Hoop. De tweede advent voor Vrede.

Het is de tijd van bezinning, van overdenken en van verwachting.


Voor mij een periode om even mijn pas wat te vertragen.


Gewoon meegaan met het ritme van de natuur.


Wolven
Ik geloof echt dat de polarisatie in Nederland toeneemt. Of het nu gaat over Zwarte Piet, Klimaat, Asielbeleid of de Wolf (om maar een paar onderwerpen te noemen), er barst meestal een discussie los waarbij beide kampen het alleen te doen is om hun eigen mening te verkondigen. Want dat is de (enige) waarheid. Er is  geen ruimte voor een ander zijn bedenkingen. Tegenwoordig zijn de mensen verbaal bij het agressieve af in zulke discussies. Het maakt mij bezorgd en het maakt ook dat ik mijn mening, als ik die al heb, niet uitdraag. 

Anyhow: onderstaande bericht kregen we via de buurt-whatapp. Wolven, wel erg dicht bij.

Hier, in de omgeving van Wolvega, was ooit het leefgebied van het hondachtige zoogdier. Maar de wolvenpopulatie was in 1712 vrijwel verdwenen. Dat is dik 300 jaar geleden!


Deze foto’s zijn gemaakt door onze dorpsgenoot, de natuurfotograaf Ruurd-Jelle van der Leij. Ik mocht ze delen. Want of je nu voor of tegen bent, het zijn prachtige foto’s.





“Onze dagen worden mooier als we anderen een stukje van ons hart geven in plaats van onze mening.”
Ik weet niet wie dit schreef, maar het is zo waar.

Recht-toe-recht-aan
Ik pakte in oktober een bolletje Lang Yarns Super Soxx.



Het kleurverloop was erg lang: van grijs naar kleur en weer terug. Ongeveer 2 à 3 veranderingen in 1 sok. Dus wanneer je de Hollandse Hiel (mijn lievelings) in hetzelfde garen zou breien krijg je sowieso een kleurcontrast en niet het mooie, geleidelijke kleurverloop zoals deze bol. Ik koos dan ook voor de hak in een andere kleur.

Ik had al een stuk van de bol afgewikkeld zodat niet de roze bovenaan de sok zit. Door dit afgewikkelde stuk garen kon ik bij sok twee meten waar ik moest beginnen om identieke sokken te krijgen. Uiteindelijk lukte het, bijna! Eh, ben ik nog te volgen? 


Ik had dus aan het begin een stuk van de bol afgewikkeld, bij de tweede sok weer en daarna had ik nog een restje over. Uiteindelijk kwamen beide kleuren mooi in midden van been en voet. Soms moet je gewoon even nadenken bij een bolletje.


Maatje schoonvader. Toen ik met sok één bezig was gaf hij al aan dat hij deze sok erg mooi vond worden. Naaldjes 2.25, 60 steken, been 20 toer boord, 60 toer tricot, Holandse Hiel, voet 70 toeren tot teen.

Collect moments not things
Dochterlief nam me mee naar de voorstelling ‘Een avond gezelligheid’  van Aaf en Lies. We zaten op het balkon van de prachtige schouwburg van Groningen.


Ik luister regelmatig de podcast van deze twee vriendinnen. Zoals ze daar praten, zo zijn ze ook op het podium.


Voordat de voorstelling begon kregen we een kijkje in de ‘kleedkamer’. Lies was aan het breien, zo leuk!


Er werd tijdens de avond gezocht naar dé Gezelligste Groninger. Dit door middel van gezellige vragen. ‘The last man woman standing’. Vragen zoals: ‘heb je een verjaardagskalender in de wc?’ en ‘ben jij degene die voor iedereen toastjes smeert?. Ja = blijven staan en nee = zitten gaan. Echt zo hilarisch bedacht. We konden niet anders zeggen dan dat we een gezellige avond hadden.

Slotgroet


Kalm an, be safe & take care.
Lieve groet uit Olpae!

you don’t get a medal for the last one awake

.
Titel: ‘Je krijgt geen medaille voor ‘die-het-laatst-wakker-is’ uit : ‘Take care of yourself’ van de Engelse sing & songwriter Maisie Peters. Prachtige tekst!

No guts, no glorie
Zo heet het wetenschappelijk onderzoek vanuit het UMCG van psychiater Iris Sommer.

In december ’22 zag ik een oproep in de media voor deelnemers. Aangezien ik precies in de doelgroep val, heb ik me aangemeld. Het is belangrijk dat er onderzoek wordt gedaan naar (mentale) gezondheid. Hoe meer kennis, hoe beter de zorg, denk ik. De sleutel tot die kennis is wetenschappelijk onderzoek door observatie en experiment.

Dit is een ‘voedingsinterventie’ studie. Het onderzoekt of het verbeteren van de darmgezondheid een gunstig effect heeft op de hersenen. Dit door een dieet met veel, echt héúl véúl vezels, groente en fruit. En, ook heel belangrijk, geen bewerkte producten.

In de darm zitten veel zenuwcellen, die dezelfde afwijkingen kunnen vertonen als zenuwcellen in de hersenen.

Een gezond voedingspatroon draagt bij aan gezonde darmen, wat er dus (mogelijk) voor zorgt dat de klachten in de hersenen afnemen. Deze studie onderzoekt of een ‘ontstekingsremmend’ voedingspatroon bijdraagt aan darmgezondheid, algemeen functioneren, denkvermogen, welbevinden en ziekte-specifieke symptomen. Een hele mond vol!

Als deelnemer word ik 15 maanden gevolgd. Waarvan ik 12 weken een ‘ontstekingsremmend’ dieet krijg. Nu, (11 oktober – 4 januari) krijg ik mijn boodschappen van de Jumbo, aan huis geleverd. Jan eet ook met mij mee. Het begint wel te wennen, al dat gezonde voer. Echt, ik voel me fitter.

Ik begin steeds meer in te zien hoe verkeerd ons huidige voedsel eigenlijk is. 80% van alle producten in de supermarkt is ‘ultra-bewerkt’ ook wel UPF genoemd, vooral te herkennen aan de hoeveelheid ingrediënten (de E-nummers etc). En dan heb ik het nog niet eens over de pesticiden op groente en fruit.

(Op foto: Shakshuka)

De onderzoekers (m/v) komen mij thuis. Die visites kosten best wat tijd. Afgelopen dinsdag zaten twee onderzoeksters meer dan 2 uur aan onze keukentafel. Er wordt dan bloed afgenomen, ik wordt gewogen, de bloeddruk en hartslag wordt genoteerd en er moeten veel, heel veel vragenlijsten worden ingevuld. Ook zit er een interview bij, dus met open vragen.

Niet echt oppervlakkig. Zo kwam de vraag langs wat ik zag als ‘de zin van mijn leven’. Hmm, lastig zeg, om hier zo een antwoord op te hebben. Met mijn 54 jaar weet ik wel dat ‘zinvol leven’ niets heeft uit te staan met carrière, geld of een ander soort status.

Misschien is het antwoord op die vraag simpeler dan je verwacht. In 1976, ik was 7 jaar, schreef mijn moeder dit in mijn poezie-album:

Kwetsbaarheid
Ik ben best wel open, ik vertel mijn verhaal in de regel wel zonder zelfcensuur. Ik heb over die openheid wel eens een negatieve opmerking gehad. Maar is het erg om je kwetsbaar op te stellen? Om misschien je hele hebben en houden te delen met de ander?

Ik las: Het is belangrijk om je kwetsbaar te kunnen opstellen. Want in kwetsbaarheid schuilt juist de kracht met anderen contact te kunnen maken. (M. Lancewood)

Muts
Ik kreeg van zuslief twee bollen Drops Big Delight. (Thanks Sis)

Ik vang vaker wolletjes liefdevol op. Het is hier bijna een ‘weeshuis van de wol’. Maar bij dit garen had ik meteen een project bedacht. Een warme muts.

Mijn huidige muts is net iets te dun. Dit is een 100% dikke wollen draad.

Ik gebruikte het patroon Sugar Twists van Drops, maar gaf er wel mijn eigen twist aan.

Hierboven het beginnetje. Ik gebruikte mijn Knitpro Zing DPN’s van 15 cm. DPN staat voor double-pointed needles, dus punten beiderzijds. Ik ben niet van de ‘Magic loop’. Dat is een techniek dat je met een langere rondbreinaald ook een klein rondje kunt breien.

Eigenlijk waren de 80 steken wel wat veel voor 4 naaldjes van 15 cm. Ik heb mezelf dan ook getrakteerd op een DPN set van 20 cm.

Goed gereedschap is het halve werk, echt! Zie maar, hieronder, ‘muts’- better.

Ik maakte een platte boord, dubbel geslagen en voor alle duidelijkheid heb ik er letters op gemaasd.

Ok, ook even showen:

Ik had nog wat wol over, dus nog een paar beenwarmers gemaakt. Ook geen overbodige luxe now a days.

Wat deze blog niet haalde
* Samen met tante (91) bezocht ik het Mozart-concert in de Martinikerk in Sneek. We hebben ‘ge-noten’!
* Ons huis wordt renoveerd. We (Jan) is op zolder begonnen. Van roze, blauw, bruin is het fris wit geworden.

Wanneer de zolder klaar is, gaan we verder op de eerste verdieping en vervolgens beneden. Een enorme klus. Maar hey, we hebben de tijd.
* Still knitting socks

Slotgroet


Kalm an, be safe & take care.
Lieve groet uit Olpae!

give me one more cup of coffee, when I watch the world spin, if it doesn’t get any better, I turn to gin

.
We gingen uit in Hoogeveen. Naar een concert van de Canadese dames van Rumour Hill. Aline Deanna en Anna Katarina komen uit British-Columbia.

Titel van deze blog = ‘Birdsong’ geschreven door Aline. ‘Geef me nog een kopje koffie, wanneer ik ondertussen de wereld zie draaien en wanneer het niet beter gaat dan ga ik over op gin’. Een mooi liedje met prachtige tekst. Zie hieronder.

.
Ze schreef het omdat ze soms jaloers kan zijn op de vogels, het getij, de bloemen, de wind of de bomen. Wij mensen kunnen ons soms anders voordoen dan we zijn, dat kunnen alleen wij mensen. Zo niet in de natuur. Een boom = een boom en kan alleen maar een boom zijn, zo ‘simpel’ is dat in de natuur. Best bijzonder eigenlijk.

Nog een zelf gefilmd stukje van de show:

.
Maar we waren er niet niet alleen voor de muziek in “Het Podium”. Het is namelijk de werkplek van zoonlief.

Een soort van #neemjemoedermeenaarjewerk dus. Zo leuk dit!

Deken nummer 10
Ik startte in september 2021 een deken. In de granny stripe. En nu zijn ook de laatste draadjes weggewerkt en is de plaid KLAAR!

Breed, heel breed. Bedoeling was dat dit plaid voor onze camperbus zou worden. Naar gelang het kleed vorderde veranderde het plan en maakte ik het voor ons grenen bed.

Ik gebruikte Zeeman Royal garen in 10 kleuren. Breedte 2.50 m, lengte 2.0 m. Het kleed weegt 2.5 kg, dat komt neer op 25 bollen Royal à 100 gram.

Het waren 168 toeren om de lengte van 2 meter (inclusief sprei-rand) te krijgen. In de breedte zitten 104 clustertjes van 3 stokjes. Naald 4 mm.

Natuurlijk wilde ik ook zo’n ‘Insta-deken-uitrol-filmpje’! Nou hieronder mijn shorty:

.

Question
Krijg je voldoende rust? Ik vraag het mezelf wel eens af.

Weet je, wanneer je druk bent en actief bezig, is het gemakkelijk om tijd te nemen voor jezelf en vooral te rechtvaardigen om die rust te nemen.

Maar het zijn juist die dagen dat het wat tegen zit, dat er niets uit je handen komt, dan dénken we dat we geen rust verdienen. We moeten van onszelf juist dan harder werken en nuttig zijn. Maar we hebben juist dàn, op die dagen de stilte nodig. Gewoon de rust!

Misschien, wanneer je juist dan die pauze wel neemt, dat je dan weer de energie krijgt en om de dingen gedaan te krijgen. Maar, let wel, wanneer dat niet zo is, is dat ook ok!

Niemand verdiént rust, iedereen heeft rust nódig! Gun jezelf vooral die rust! Nou dat dus.

Shine

And the moon said: You do not have to be whole in order to shine. (anoniem)

Wandelen

En schapen kijken.

Ik word er altijd zo blij van!
En ik zie u denken… het antwoord is neen, ik zie echt wel de schaapjes staan en niet de bolletjes wol!

Slotgroet

Kalm an, be safe & take care.
Lieve groet uit Olpae!

forevermore

.
Titel uit: ‘By my side’ van de Australische Indierockband The Paper Kites samen met de Ierse Rosie Carney. Door de eenvoud juist zo prachtig!

Het lied duikt in het diepe verlangen om aan iemands zijde te staan, de ups en downs van het leven te delen en troost te bieden wanneer dat nodig is.

Still knitting socks
Ik kwam tot de grappige waarneming dat ik de sokken in de zomer aanmerkelijk korter brei dan in de winter. Jan had sokken aan die ik vorige zomer breide. Zijn been was zichtbaar ondanks lange broek.

Nu ben ik over het algemeen wel een koukleum. Ik kies in herfst/winter altijd de langste sokken uit mijn sokkenmand.

Onlangs in augustus die paarse sokken afgebreid. Achteraf jammer dat ik ze niet langer heb gebreid. Maar hey, het was warm en dan vind ik het blijkbaar niet nodig om een lang been te breien. Een aandachtspunt dus!

Die roze-gele sokken hebben een kort ‘been’. Deze zijn namelijk van een zomer wolletje gebreid: 44%wol, 42%katoen, 14%nylon.

Anyhow: Als ik de pubers op hun fiets naar school zie rijden, met van de blote enkeltjes krijg ik het al koud!

Het doet me herinneren aan vroeger. Wanneer ons moeder het koud had, moesten wij een trui aan. En wanneer Ma moe was, stuurde ze ons op tijd op bed! We maakten er  grapjes over. (foto uit 2013)

IJsvogeltje
Mijn lievelingsvogel is toch wel de IJsvogel. De laatste 10 jaar zie ik dit beestje heel sporadisch. Van de zomer iets vaker.

Als ik het vogeltje spot maakt mijn hart een sprongetje! Zo bijzonder, zo kleurig! Meestal hoor je het vogeltje eerder dan dat je hem (m/v) kunt spotten. Hier het typische hoge geluid.

Nu was er een IJsvogelpaartje op het land van Ruurd-Jelle, de natuurfotograaf hier in het dorp. Van hem mag ik deze foto’s gebruiken. Zelf krijg ik never nooit niet een ijsvogeltje op de foto. Ze zijn namelijk schuw en watervlug.

Van der Leij heeft hier in Oldeholtpade een stuk weide terug gegeven aan de natuur. Zo heeft hij een ijsvogel-wand gemaakt met een nestgang. Er werd flink “getest” en als dartpijlen vlogen de IJsvogeltjes de gang in. Het lukte! Er waren dit jaar IJsvogelnestjes!

Let’s knit a kingfisher
Toen las ik over een workshop van Miriam Tegels, de Snelbreister. Haar wereldrecord staat op: 118 steken in 1 minuut!

Miriam gaf op de Knit & Knot Beurs les in het breien van het IJsvogeltje. Maar de breibeurs was in Tilburg, voor mij echt te ver weg. Ik mailde of ze het patroon en materialen ook naar me toe wilde verzenden. Dat kon!

En zie hier: de making of:

Het was nog best een dingetje, dat maken. Maar ik deed het stapje voor stapje, toer voor toer. Het is geen perfecte ijsvogel maar ik vind haar uiteindelijk wel gelukt. Het blokje hout, de pootjes en het snaveltje zaten ook in het pakketje.

En een foto in haar natuurlijke habitat:

Herfstwandeling

Us Douwe
Hij houdt van natuurfilms, hier vol aandacht kijken naar ‘Grutto!’.

Slotgroet

Kalm an, be safe & take care.
Lieve groet uit Olpae!

zoiets als dit

.
Titel uit ‘Something like this’ van The Chainsmokers & Coldplay. Deze koor-cover vind ik geweldig. Het enthousiasme van de jonge zangers! Ik zou graag ook deze versie op ons* repertoire hebben staan.

Het nummer gaat over de onzekerheid dat je niet iemand bent die zo buitengewoon is als helden zoals Superman, Batman of de dappere Hercules. Maar de ander is vaak helemaal niet op zoek naar ‘iemand met bovenmenselijke gaven’, die wil gewoon een lieve man/vrouw. Hier linkje naar het origineel.

Niet iedereen kan een held zijn, er moeten ook mensen gered.
Uit ‘Slaap zacht Elisabeth‘, Acda & de Munnik.

Ik hou van zingen en zing al mijn hele leven. Zoals hieronder: zingen voor het slapen gaan. De jongste, dat ben ik. Fijne herinneringen.

Veel later zong ik bij een koor en weer later bij een bandje. Hieronder een foto uit 2014.

Sinds 2019 zing ik bij VocaLinde*, het popkoor hier in Oldeholtpade. Ik vind het heerlijk om samen muziek te maken.

Wandelen met de hond

Nature is not a place to visit, it is home. (G. Snyder)


Still knitting socks
De paarse sokken van Lana Grossa Meilenweit Soja gleden van mijn pennen. In mijn vorige blog uitleg over de soja in dit garen.

Deze sokken geïnspireerd op het patroon ‘Woodland Walk Socks’ van Olivia Villarreal.

Inmiddels alweer een sok opgezet. Daar wordt ik altijd blij van: een nieuw breitje opzetten. Deze keer streepjes garen van Regia. In combi met een effen bolletje.

Dat doe ik wel vaker bij zelfstrepend garen. Wanneer je de hak met een ander bolletje maakt dan loopt het strepenpatroon mooi door in de sok.

Logeetjes
Omdat kleindochter op vakantie ging pasten wij op Twinkel en Frits. Twinkel heeft hier al eens eerder een poos gelogeerd. Het is een allerliefste, ietwat obese, assertieve lapjespoes. Ja, assertief! Ze weet namelijk heel goed haar ruimte (al mauwend) in te nemen. Niets mis mee!

Frits is de hamster van Tess. Een prachtig beestje waar je geen werk van hebt. Hij pakt elke dag zijn beweging in zijn (hard)loop-wieltje. En dat kan hij! Hele marathons worden erin gerend. Wanneer Frits schoon eten krijgt gaat hij met zijn koddige lijfje zo middenin zijn schaaltje zitten eten. Jammer genoeg geen scherpe foto van Fritsie.

Gelukkig kregen we een goede gebruiksaanwijzing bij de logeerbeestjes.

Boek
Ik las: ‘Vuurtorenwachter’ van Camila Läckberg. Dit het 7de boek van de 10 in de serie over Erica en Patrick. Genre: literaire thriller en 424 bladzijden.

Ik heb het boek wel met plezier gelezen maar heb ook zo wel wat kanttekeningen. De pagina’s over Erica en haar gezin vond ik best wel saai. Dat mocht Camila van mij wel weglaten. En ook deze keer ging het weer over een dader met psychose. Dat pad had Läckberg ook al eerder bewandeld. Dus, al met al, weet ik niet of ik deel 8: ‘Engeleneiland’ nog ga lezen.

Ik lees & luister via streamings-app Storytel. Dit bevalt goed. Veel goede titels, zowel de oudere boeken als nieuwe uitgaves. Toch merk ik dat ik vaker podcasts luister dan luisterboeken.

Mijn favoriete podcasts: ‘Ministerie van Gebreide Zaken’, van de Belgische Loes Peters en Jacky van Boxtel en die van ‘Aaf en Lies lossen het wel weer op’, van de vriendinnen Aaf Brandt Corstius en Lies Visschedijk. Hier kan ik vreselijk om lachen!

Slotgroet

Kalm an, be safe & take care.
Lieve groet uit Olpae!

our younger days have sailed with the tide

.
No use tryin’ to hold on to a feeling. Feelings change and time won’t pass you by.
Je jonge jaren zijn met het getij meegenomen. Het heeft geen zin om te proberen dat gevoel vast te houden.

Uit ‘Younger days’ van de Amsterdamse rockband Fatal Flowers. Geschreven in 1986 door de gitarist en zanger van de band Richard Janssen. Tijdens een avond met iets te veel drankjes kreeg hij een ‘countryloopje’ in zijn hoofd, een melodietje. Helaas, de dag erna is hij het kwijt dus verzon Janssen een iets ander riffje en voegde er nog wat meeuwengeluiden aan toe (het woord tide (getij) wordt gebruikt). Alleen 2019 stond het, toch wel vergeten, nummer in de top 2000 op plaats 1952.

Granny-stripes deken
In 9 kleuren Royal-garen van de Zeeman. 2.50 meter breed en 2.00 meter lang. Haaknaald 4 mm.


Aan de foto te zien ben ik er al even mee bezig, deze granny-stripes deken.
Toen was Douwe nog zo’n droppie. Foto: september 2021.

Het was mijn bedoeling om een sprei over het camperbed te maken. Er ligt nu een quilten sprei op, eigenlijk is dat ook prima zo.

Toen ik laatst de deken ging passen & meten op ons grenen bed, vond ik dit wel zo mooi. Dus plan gewijzigd. Anyhow, ik ben er dus al een tijdje zoet mee. Bij vlagen haakte ik me een draad in de rondte en soms bleef het werkje even onaangeroerd.

Als ik m’n werk wegleg, dan haal ik de haaknaald eruit en doe er een steekmarkeerder in. In de laatste steek, zo rafelt het haakwerk niet af.

Nu heb ik de drang om elke dag eraan te werken, gewoon omdat het kan. Heerlijk tomeloos haken. Ik heb er even wat onderzoek naar gedaan: over 1 toer haak ik 27 minuten, twee draadjes afhechten kost me 3 minuten dus 1 toer = een half uur. Ik heb 180 toer nodig om de lengte van 2 meter (inclusief sprei-rand) te krijgen = 90 uur.

Ik ben nu op de helft en moet ik nog 45 uur haken. Dus ik hoef me voorlopig niet te vervelen. Nu staat dat laatste woord ook niet in mijn woordenboek.

Ik geef het al wel vaker aan, de kracht van tomeloos handwerken. Mijn repeterende, bewegende, handen die met haaknaald en draad de steken maken en daarmee, in dit geval, een sprei. Het geeft me rust, als een soort meditatie. En het creëren geeft voldoening.

Het is ook fijn om ermee bezig te zijn tijdens het volgen van een handwerkvlog. Mijn favoriet is toch wel ‘It’s a Sarah’ van de imperfecte perfectionist Sarah van Greven.

Still knitting socks

Wat worden ze mooi! Deze sokken geïnspireerd op het patroon ‘Woodland Walk Socks’ van Olivia Villarreal.

Ik gebruik garen van Lana Grossa, Meilenweit Soja. 60% merino, 20% nylon & 20% soy silk. Dit laatste ingrediënt komt van de sojazijdebonen. Sojazijdevezel is een eiwitvezel gemaakt van de bijproducten van sojamelk. Bij een nat spinproces wordt de soja-eiwitvloeistof door een spindop geperst en gekoeld om zo toe te voegen aan het bestaande garen.

Deze sojavezel maakt het garen super zacht! Een feestje om mee te breien. Maar ongetwijfeld zal het ook heerlijk voelen aan mijn voeten strakjes.

Ik hou wel van paars. Net als deze klaver, prachtig van  kleur.

De buitenboel
Ik had de schilder om de deur. Het hout van de woning was toe aan een nieuwe verflaag. Gelukkig ken ik de schilder goed, dat scheelt!


Us Douwe
Niets is zo bijzonder als het gewone.


.

Slotgroet

Kalm an, be safe & take care.
Lieve groet uit Olpae!