zolang de lente maar blijft komen

.
Titel uit: ‘Zolang de liefde maar blijft winnen’ van Daniël Lohues en gecoverd door Stephanie Struijk samen met het Noordpool Orkest. Een prachtig liedje. Ik kreeg dit filmpje van mijn buurvrouw doorgestuurd. (Dank T!)

Foto: ‘zolang de Oostenwind blijft waaien zullen bladeren blijven vallen’

Ik deelde hier al eens eerder een stukje van Stephanie Struijk.

De tekst is zo mooi, ongecompliceerd en natuurlijk. Zo vol van hoop ook: ‘Zolang de liefde maar blijft winnen, komt het allemaal wel goed’.

Poezekes-kol

De tweede kol gleed van de pennen. Zeeman Royal, 4 mm naald. Voor onze kleindochter Tess.

Still knitting socks
Hoeveel ‘lopende werkjes’ ik ook heb, één ervan is een sok.

Ieder sokkenbreister zal het beamen. Het is het perfecte werkje voor onderweg. Zo’n projectje neemt weinig ruimte in en past altijd in mijn tas. Wachtmomentjes worden fijn met een breiwerkje.

Op Facebook ben ik lid van deze groep:

En in februari deelde ik dit bericht:

Het was een onderwerp wat ‘speelt’ onder de sokkenbreiers (en andere dingen) gezien dat er 175 (!) opmerkingen op kwamen. Er was een veelzijdigheid in antwoorden. Mensen die juist altijd breien vs mensen die dat juist niet doen. En alles ertussen.

En ik? Ik pak mijn breiwerkje soms wel en soms niet uit mijn tas. Mijn gevoel verteld me wanneer het ‘kan’ of wanneer misschien niet. Ik hou hierin de veilige kant aan. Lang leve de ‘breibende’ en het ‘breicafé’ waar we ongegeneerd & eindeloos kunnen breien en toch ook de wereld bespreken.

Acquisitions
Bij de Zeeman in Leeuwarden vielen er zomaar 3 bolletjes sokkenwol in mijn winkelmandje.

Ja, ik koop garen bij de Zeeman of de Wibra. En ja, ik koop ook garen bij kleine ‘stenen winkels’, online of bij Indie dyers*. Ik wissel het af. Dat vindt mijn beurs het fijnste.

*Indie dyers staat voor ‘Independently dyer’. Iemand die garen verft op kleine schaal, gewoon in de keuken bijvoorbeeld. Kleine hoeveelheden en daardoor unieke garens.

Honing
Stem van Paul Jambers: ‘Overdag is hij apotheker maar s’nachts is hij imker’. Als imker had mijn apotheker een goed honingjaar. Genoeg om in de apotheek aan de klanten te verkopen.

Honing uit eigen buurt, altijd goed. En helemaal omdat de opbrengst van dat potje naar Brooke gaat. Beerend rook de zoete verleiding al.

In de categorie ‘Maartse buien’
Natte sneeuw.

Maart Douwe roert zijn staart.

.

Bezem
En ach, mijn bezem ook helemaal nat gesneeuwd, gelukkig hoefde ik niet meer weg.

Slotgroet
Zorg dat je zoveel vertrouwen in jezelf krijgt, dat andermans oordeel, verwijt of afwijzing je niet van slag brengt. (anonymous)

foto: Ruurd-Jelle van der Leij

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

 

het begint met een vonkje, een beetje licht in het donker

.
Titel uit ‘Back to you’ van Hannah Mae. Het liedje werd populair door een commercial van de Plus.

Venus en Jupiter
Ik keek naar een ster en onder mij zakte de aarde langzaam weg. (J. Degenaar)

Boven de westelijke horizon staan ze te stralen, Venus en Jupiter. Ze lijken op sterren maar het zijn planeten. Sterren schitteren, planeten niet. De helderste is Venus.

Venus is een binnenplaneet en Jupiter een buitenplaneet. Venus draait om de zon, binnen de baan van de aarde. Jupiter draait ook om de zon, maar die doet dit buiten de baan van de aarde. Dat duurt 11 jaar.

Op 1 maart leek het vanaf de aarde of de planeten elkaar kusten. Deze ‘kus’ heet een Venus-Jupiter conjunctie. Een zeldzame gebeurtenis.

Venus: de planeet van de liefde, harmonie, balans maar ook een snufje materialistisch. Jupiter is op zijn beurt wijs, optimistisch en heeft een onstilbare honger naar kennis. De koppeling van deze twee planeten geeft, hier op aarde, veel goede vibraties dit door de harmonieuze en vrolijke out-put van beide. Positief toch!

.
Dit liedje mag niet ontbreken in mijn blogje: beide planeten worden genoemd. Het is van de Amerikaanse rock-band Train. ‘Drops of Jupiter’ heeft prachtige lyrics. Frontman Pat Monahan schreef het nadat zijn moeder overleed. In het nummer stelt hij zich voor dat zijn moeders geest overal heen kan en dat ze zo het universum kan onderzoeken.

Poezekeskol
Onlangs breide ik deze poezekeskol. Heerlijk warm en makkelijk even aan/om te doen.

Vanaf de achterbank: ‘Wat heb je een mooie kol! Vast moeilijk om te maken…’ ‘Valt mee hoor Tess, als je weet hoe het moet dan lukt dat wel!’

Natuurlijk heb ik twee kleurtjes gekozen en heb een kol voor Tess op de pennen gezet. Ze is begin maart 11 jaar geworden. Eventjes dacht ik, ik brei er één voor haar verjaardag. Tot ik ging rekenen: Ik doe zo’n 30 uur over zo’n kol. Tja… ik heb best veel handwerktijd maar dit zal me never nooit niet lukken. Dus heb ik dat plan los moeten laten. En hey, het wordt vanzelf weer winter!

Taxiritjes
9 jaar terug ‘begon het met een vonkje, een beetje licht in het donker’. De start van onze relatie. En met Janlief ontving ik er meteen een heel gezin bij! Andersom natuurlijk ook. Zo zijn wij nu een stiefgezin (of ‘quasigezin’, dat woord duikt tegenwoordig ook op, in plaats van ‘bonus/stief’) met 5 kinderen, 5 schoonkinderen en 3 kleinkinderen. De derde kwam met onze schoondochter mee.

Door de week mag ik onze kleindochter Tess naar dansen brengen. Onlangs promoveerde ze met haar team tijdens een United-Dance-Organisation wedstrijd. En Kyan (7 jaar), die breng ik naar de voetbaltraining. Het is zo gezellig, die achterbank-gesprekjes.

Brieke kippetjes
Op de handwerkbeurs kocht ik het patroontje ‘Spikkelkipjes’ van Anja Toonen. Ik zag de kippetjes hangen op haar stand en dacht dat dit wel haalbaar voor me was. Ik ben namelijk geen ster in haken. Vroeger, als tiener, wel veel beestjes gehaakt. Beestjes haken heet nu ‘amigurumi’. Deze naam komt uit het Japans: 編み包み.

Ik had nog kleurige minibolletjes katoen van de Action. Het kippenlijfje was prima te doen, de grappige pootjes ook. Die kammetjes, dat lukte me niet van het patroon dus zelf maar iets gehaakt. Zo ook de snaveltjes. Ik noem ze dan ook: brieke kippetjes. Aldus Stellingwarfs – Nederlands verklarend handwoordenboek:

Hier the making of:

Ik heb de kippetjes gevuld met afhechtdraadjes. Ja, die bewaar ik voor zulke karweitjes. Hoe duurzaam.

En die ‘brieke kiepen’ zijn best lollig geworden…

Us Douwe
Het allerliefst is Douwe aan het rauzen. Keihard rennen. Als een komeet!

.
Ik viel niet hoor, alleen de telefoon. Een iets te enthousiaste sprong van Douwe.

Slotgroet

Kalm an, be safe, take care
en een lieve groet uit Olpae!

 

I wanna take you everywhere I go, have you by my side

.
Titel uit ‘For all you give’. Het is een duet tussen de Australische band The Paper Kites en de Britse zing & liedjesschrijfster Lucy Rose. Een echt ‘weg-droom-liedje’.

Stervelingen in de tijd
De mens op aarde is sterfelijk en door dat gegeven leven wij in tijd. Ik kwam deze alinea (hieronder) tegen en het fascineerde mij op één of andere manier.

‘Alle mensen hebben er mee te maken, iedereen kent het, maar slecht weinigen denken er ooit overna. De meeste mensen accepteren het gewoon en verbazen zich er helemaal niet over: De tijd. Je hebt kalenders en klokken om hem te meten, maar dat wil weinig zeggen. Iedereen weet dat één enkel uur wel een eeuwigheid kan lijken. Maar soms kan hij ook als een ogenblik voorbijvliegen – het hangt er maar vanaf wat je dat uur beleeft. Want tijd is leven en het leven woont in je hart’. Uit ‘Momo en de tijdspaarders’ van Michael Ende.

Still knitting socks
Mijn eerste paar van 2023. Sok één is af. Garen: Opal ABO, naaldjes 2,25 en 64 steken.

Hoe komt het toch dat je in sokken die je voor jezelf maakt gemakkelijk foutjes laat zitten. Terwijl je, wanneer je voor een ander breit, de sokken in de richting van perfect moeten zijn.

Ik weet het niet. Feit is dat de (platte) boord netter kon van deze sok. Ik kwam niet helemaal uit met de steken tijdens het vast breien van de boord. Bovendien in de eerste teen liet ik 3 steken (!) vallen die ik met een draadje weer heb vastgezet onder mom van ‘dat-zie-je-toch-niet’. Da’s toch best raar! Bij weg-geef-sokken zou ik de teen hebben uitgehaald.

Wanneer ik foutjes maak denk ik gemakzuchtig: Mensen-werk mag niet perfect zijn, alleen wat God maakt is perfect.

Ik heb in deze sok steekmarkeerders gezet bij elke 10 toeren. Normaal mat ik de centimeters, nu een keer de toeren, dit is net wat nauwkeuriger. Zie, dat dan weer wel.

Stephen West Mystery KAL
Inmiddels bij Clue 3 aangekomen. Beginnend met twee lange rechthoeken met kabel. Het is een leuk werkje maar neemt enorm veel tijd. In mijn hoofd was de shawl al af en kon ik met de trui van Jan beginnen. Dus niet. Maar ik houd vol! Ik heb mijn einddatum iets aangepast. Ik wil de shawl kunnen dragen op de Handwerkbeurs. Dat is 9 t/m 12 februari.

Je kunt de Stephen West Mystery KAL vergelijken met een geheim genootschap. Iedereen die hem heeft gemaakt herkend de ander die dezelfde shawl ook van de naalden liet glijden.

Ik brei stug door. Steek na steek, uur na uur, dag na dag. Wel met plezier hoor!

Us Douwe
Het is echt nat in het bos now-a-days.

Dan loop ik ons loopje op Jan zijn rubberen kaplaarzen. Zo blijven mijn voeten droog en warm, ook bij de grootste modderpoelen. Ik loop erbij als Nelly Frijda in Flodder, alleen de sigaar ontbreekt.

Het maakt me niets uit hoor. Immers wanneer het ‘Takkieweer’ is kom ik in de regel niemand tegen die mij ziet in mijn Ma Flodder outfit.

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

and the songbirds are singing

.
‘Songbird’ is geschreven en gezongen door Christine McVie. Christine was één van de twee zangeressen van Fleetwood Mac. Ze is verleden week, op 79 jarige leeftijd, overleden.

McVie zei over dit liedje: ’It’s “about nobody and everybody…in retrospect, it’s like an anthem…a little prayer of sorts.”

(foto: bron onbekend)

Bij mooie liedjes mag je zo je eigen ideeën, gedachtes en gevoelens hebben, denk ik. Bij stome* liedjes mag dat natuurlijk ook.

*In ons gezin zeggen we tegen stomme ‘STOME’. Toen de kindjes nog op de lagere school zaten hadden ze samen een website over onze poezekes gemaakt. Een klasgenootje van de jongste had een reactie achter gelaten: ‘Ik vind dit een stome site!’ Sindsdien is stomme veranderd in stome.

(foto: Jiskepoes 1999-2018)

Adventstijd
Vier adventzondagen, vier kaarsen die week na week aangestoken worden. En met Kerst de vijfde. De kaarsen staan symbool voor het terugkerend licht.

Een tijd van bezinning, van overdenken en van verwachting. Voor mij een periode om even mijn pas wat te vertragen. Gewoon meegaan met het ritme van de natuur.

‘Alle duisternis in de wereld kan het licht van een enkele kaars niet doven’.

Kerststress
Onze ouders hadden vroeger een poelierderij. Ik hielp als tiener mee in de winkel. Voor de Kerst was het heel druk, we werkten hard maar hadden ook veel lol.

Waar ik me over verbaasde, jaar in jaar uit, waren de gestresste klanten die enorme hoeveelheden eten insloegen. Alles moest veel én perfect. Dat zie je vooral terug in de media en dat lijkt met de jaren erger te worden.

Als ik die poppenkast rond de feestdagen zie, dan moet ik denken aan mensen met verdriet, ziekte of ander leed. Mensen die niets hebben, zelfs geen toekomstperspectief. ‘The greatest gift they’ll get this year is life’. (Band Aid)

‘We have just one world but we live in different ones.’ (Dire Straits)

Kerstkind
Ik ben geboren met kerst, een kerstkind dus.

Maar ik ben niet van de hele soesa rond Kerst. Ik bewandel, zeg maar, de gulden middenweg. En die houding deugd volgens Aristoteles. Maar daar schreef ik onlangs nog over.

De doos met kerstmeuk blijft lekker op zolder staan maar de krans hangt wel op de deur.  Geen Skyradio met kerstliedjes maar wel NPO radio 2. Wel kaarten versturen maar hier géén ‘Merry Xmas’ op zetten, maar wel ‘Alle goeds voor 2023!’.

Gelukkig is Janlief ook niet van het kerstgedoe, dus we eten lekker boerenkool mét worst!

Top 2000
Ik ben wel van de lijstjes. Een to-do lijstje ligt dagelijks op de tafel. Lijstje met lopende projecten, lijstje met wat ik nog wil gaan starten qua breiwerkjes en het ‘gelezen-boeken-lijstje’. Ik heb zelfs een ‘bucketlist’, waarvan ik al heel wat kon wegstrepen. Hier een blogje erover.

Het is voor mij dan ook een feestje om mijn lijst met liedjes samen te stellen voor de Top 2000. Eén groot nadeel, het mogen maar 35 nummers zijn en ik moet ik dus een keuze maken. Lastig, lastig! Stemmen kan nog tot woensdag 7 dec 15:00. Hier mijn lijst. NB: Random oder.

Nieuwjaarsgroet
Nee, ik zet dus geen Prettige Kerstdagen op de kaarten die wij elk jaar versturen. Al sinds 2001 gebruikt ik een foto waar ik dan probeer een passend spreukje op te zetten.

Ik was nog nooit zo vroeg met de kaart als dit jaar. Eigenlijk waren we er gewoon snel uit welke foto wij zouden kiezen. Ik publiceer onze Nieuwjaarskaart op 1 januari.

Dus dat komt nog. In september begon ik met het breien van hele kleine sokjes.

Sleutelhangers! Voor iedere (brei-)vriendin één. Het was zo leuk karweitje! Elke keer weer andere kleurtjes, zie nu: zo veel!

Slotgroet
“Onze dagen worden mooier als we anderen een stukje van ons hart geven
in plaats van onze mening.”
Ik weet niet wie dit schreef, maar het is zo waar.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

better place

.
Een lief liedje van de Amerikaanse zangeres Rachel Platten.

I’ll tell the world, I’ll sing a song,
it’s a better place since you came along.
En zo is het maar net.

Een linkje naar Douwe’s Instagram: Us lytse Douwe

Us Douwe wat grutter:

Still knitting socks
Natuurlijk heb ik een paar sokken op de pennetjes. Garen: Opal Relief 2, naaldjes 2.25 mm.

Ik gebruik de charts van de Curious Cable Socks van Two Birds Knitting Co. Chart is een ander woord voor grafiek. Dus het patroon niet uitgeschreven maar als schema.

Ik heb onderhand een ‘eigen’ hand van sokkenbreien. Het aantal steken voor de maten haal ik van een tabel en gebruik altijd de Hollandse hiel. Door een chart toe te passen maak ik een patroontje in de sok, zoals hier een kabeltje met rechte en averechte steken.

Stash
Ik heb mijn voorraad weer eens even door handen gehad. Ik heb veel, heel veel. Ik zit nog niet bij de Anonieme Garen-spaarders (Anonymous Yarnhoarders). Alhoewel ik daar wel zeker thuis hoor.
‘Mijn naam is Froukje en ik koop meer wol dan ik opbrei…’

Garen heeft geen houdbaarheidsdatum, dat is dan wel weer fijn. Zo heb ik garen liggen voor wel 5 truien. Wol voor wel een stuk of 3 dekens. Lacegaren voor minstens 7 shawls. En sockyarn… ik denk wel voor 30 paar sokken.

Maar net als Katootje, die van de botermarkt, kan ik maken wat ik wil, ja ik kan maken wat ik wil!

Het voelt trouwens goed om lang liggende projecten af te halen en het garen weer netjes bij mijn stash te voegen. Mijn lopende werkjes zijn zo weer te overzien. 3 breisels en 2 haakwerkjes.

Process- of project-knitter?
Een project-knitter is iemand die de focus heeft op het resultaat. Het project moet zo snel mogelijk van de pennen. Om aan te doen of weg te geven, wat dan ook.

Een proces-knitter geniet meer van het ‘doen’, dan wanneer het klaar en af is. Het gaat om de weg ernaar toe. Niet het resultaat.

Bij mij werkt het wel door elkaar. Ik geniet van het handwerken an sich, dit scoort hoog bij mij. Wanneer dat niet zo is dan haal ik het werkje af. Natuurlijk bedoel ik dan niet de toeren die lastig zijn in een werkje, daar moet je soms even doorheen. Draadjes wegwerken is ook niet echt een uitdaging maar hey, het hoort erbij. Wanneer ik iets zou maken wat ik niet leuk vind, dan is dat een ‘no-go’.

Natuurlijk, soms wil je een project af hebben voor een bepaalde datum dan ben ik weliswaar een project-knitter maar alsnog geniet ik wel van het maken.

Stephen West Mystery Knit Along
Ik werk op mijn gemakje aan de Stephen-West-shawl. Meer info over deze Mystery Knit Along, zie vorige blog.

Hierbij gaat het écht om het proces en niet om het project. Het leren van nieuwe technieken. Nu moet ik zeggen dat het resultaat echt wel mooi wordt. Ik ben inmiddels begonnen met Clue 2, maar ik ben nog maar een paar toer op pad.

Nog niet zoveel te zien dus. Ik zag al vele mooie ‘Twist and Turnsshawls’ voorbij komen. Zo zag ik een modificatie die ik zeker toe ga passen.

Stokpaardje
Bij ‘procesknitting’ gaat het dus vooral over het ‘bezig zijn’. Je handen laten werken, steek voor steek, toer voor toer. In dat moment zijn. Mijn stokpaardje.

Een ander doet aan yoga, mediteren of hardlopen. Ik doe aan breien. Breien is mijn yoga voor de ziel. Het zijn in het nu. Daar streef ik wel naar: leven in het nu. En dat is voor mij best een uitdaging. Ik zit veel in mijn hoofd en dwalen mijn gedachten alle kanten op: in tijd en ruimte. Het focussen op mijn breiwerk demarqueert mijn hoofd als het ware.

Wat dat betreft kunnen we veel van onze huisdieren leren. Die léven gewoon (nu)!

Us Douwe
Zo kan Douwe intensief en vol overtuiging met takken spelen.

Zijn favoriete bezigheid!

Om een uurtje later weer helemaal relaxt op mijn schoot te liggen. Voor alles is een tijd. (Prediker 3)

Slotgroet

Raindrops are just confetti from the sky.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

nieuwe maan

Filmpje:

.
Titel: De nieuwe maan valt deze maand op 25 september. Dan staat de maan precies tussen de aarde en de zon en is de donkere kant van de maan naar de aarde gericht. Vanaf dan wordt de maan weer groter, wassende maan. Tot het volle maan is op 9 oktober.

Anyhow: Onlangs waren we bij een concert van Stephanie Struijk en Tim Knol. De Limburgse Stephanie schrijft persoonlijke verhaaltjes in liedjes. Toen ze in het Engels zong heette ze Stevie Ann. Nu ze Nederlands zingt gebruikt ze gewoon haar eigen naam.

Hierboven een archieffoto.

Voor de pauze zong Stephanie met haar band en erna Tim, ook met zijn band. Aanvankelijk was dit een tuinconcert georganiseerd door Het Podium in Hoogeveen maar de weergoden zaten daar niet op te wachten dus zochten de muzikanten een droog heenkomen in het grote theater De Tamboer.
Filmpje:

.
We gingen niet alleen voor de muziek. Sinds het voorjaar is ‘Het Podium’ de werkplek van zoonlief. Het werd een soort van #neemjemoedermeenaarjewerk. Zo leuk! En ja, we hebben genoten van het concert.

Still knitting socks
Met dit garen brei ik een paar echte herfstsokken.

Geverfd door Jeannet van Blij dat ik brei. Patroontje is geïnspireerd op Zigzagular Socks van ontwerpster Susie White. Naaldjes 2.25 en 64 steken.

Ik noem het Breigeluk! De combi van garen, patroon en naaldjes van Knitpro Zing.

Mijn sokkengarenstash is huge! Echt, ik kan nog jaren vooruit. Toch liet ik me weer verleiden. Linda van Wolhobby heeft een serie sokkengarens geverfd die ze de ‘kleurexplosie collectie’ noemt. En deze kerstvariant vond ik zo mooi! Kleur: ‘Santa’s sok’. En laat het nu over 92 dagen Kerst zijn! Mooi excuus om het garen toch te kopen. Zie nu: daar wordt je toch blij van!

Veren
Op onze wandelingen ligt er vaak een veertje op mij te wachten. Fijn want zo weet ik dat ik op de goede weg ben. Niet alleen letterlijk. Het is ook een teken dat je eigen Engel er altijd voor je is: een soort van ‘vergeet-dàt-nietje’.

Wanneer ik zo’n veertje goed bekijk dan zie ik dat het deel uit maakt van een heel verenpakket, een heel vogeltje. Zie nu deze veertjes. Op verschillende dagen gevonden.

Elk veertje heeft zijn eigen patroon, valt er eentje uit dan groeit er weer er een ander veertje met exact hetzelfde patroon weer aan. Want het moet natuurlijk kloppen, in het geheel. Net puzzelstukjes die ieder vogeltje zijn eigen uiterlijk geeft. Fascinerend toch!

De buitenste veertjes zijn van een Vlaamse Gaai. De middelste, zo prachtig gestipt, is van een Grote Bonte Specht, zie foto hieronder. (Bron: Meiner schöner Garten)

Ik verzamel de kleinste en mooiste veertjes in mijn agenda. De grote veren staan in een zilveren vaasje.

Laatbloeier

Een kadootje van de natuur. Zonnestralen door één van de laatste bloemen. Een Cosmea.

Lopen op het wad
Het was nog zulk mooi weer. Heerlijk om nog even op het wad te kijken. On the road again, voor de Instagrammers onder ons hier linkje. Wel even geluid aanzetten.

Met eb kun je zo lekker struinen op de zeebodem. Een eindeloze vlakte. En us Douwe: staart omhoog en snuit op de grond. Helemaal in zijn element.
Filmpje:

.
Gewoon een bakje koffie kunnen zetten op de pier van Holwerd. Happy vanlife!

Slotgroet
Like birds, let us leave behind what we don’t need to carry, grudges, sadness, pain, fear and regrets. Life is beautiful, enjoy it.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

and how I could

.
Titel uit ‘Green eyes’ van Coldplay. Hier in het klein gespeeld door Chase Eagleson en waarbij zijn zusje Sierra de tweede stem zingt. Coldplay zelf heeft het duo ook opgepikt, ze deelden een link op hun socials.

Een echt liefdesliedje wat Chris Martin ooit schreef voor een Amerikaans vriendinnetje. Een op country music geïnspireerde song. Coldplay bracht het in 2002 uit.

Zomergasten
In de laatste aflevering van dit seizoen was de psychiater Dessel van der Kolk te gast. Alhoewel ik het hele tv-programma van 3 uur niet afkeek viel me één fragment wel op.

Het stukje gaat over psychisch trauma en aartsbisschop Desmond Tutu (1931-2021). Hij had een rol in de Waarheids- en Verzoeningscommissie, waarin Zuid-Afrikanen publiekelijk getuigen over het leed dat hen is berokkend. Wat daar verteld werd was zo heftig, iedere aanwezige was kapot van de gruwelijke verhalen. Mentaal letterlijk stuk.

Dan zegt de bisschop: ‘Let’s sing and dance!’ Dat klinkt misschien raar in zo’n sfeer van gruwel, verdriet en ontzetting. Toch was dat de manier om gezamenlijk afstand te kunnen nemen van die overweldiging van leed.

Er is veel onderzoek naar wat trauma doet in het brein. Met daaraan gekoppeld hoe te handelen. Wat werk en hoe? Wetenschappers zijn zoekende. Maar het staat boven kijf: Wat Tutu voorstelde werkt ook. Zie het zo: Een baby die huilt en ongelukkig is daar ga je als vanzelf ook voor zingen en laat het erbij wiegen. Er gaat een helende werking vanuit.

(D. Gracia)

In onze Westerse wereld is het gewoon om heftige negatieve gevoelens weg te drinken of lam te leggende met pillen. Maar hoe goed is het om zang en dans in te zetten. Dit klinkt misschien gemakkelijk, maar dat bedoel ik niet zo. Ik ben gewoon onder de indruk van het optreden van Tutu en de uitwerking ervan op deze groep getraumatiseerde getuigen. Er leiden vele wegen naar Rome herstel.

(Het prachtige decor van zomergasten)

Ik heb zelf gelukkig geen ervaring met echte levens ontwrichtende trauma’s. Toch sprak dit fragment me zo aan dat ik het wilde delen.

Wat naar was in mijn kindertijd was de schooltandarts. Ik schreef hier al eens eerder over. Maar ik heb natuurlijk geen flashbacks van mijzelf als klein meisje in de grote tandartsstoel. Niet dat ik met graagte plaatsneem in die stoel hoor. Nu is mijn enige angst bij de tandarts hoe hoog de rekening uit zal vallen.

Laten we breien
Breien kan ook heel helend werken.
Onrust verdrijven door ritmisch je handen te laten werken.
Insteken, omslaan, doorhalen en af laten glijden. Insteken omslaan, doorhalen en af laten glijden.

En hup: een paar sokken voor Janlief.

Het patroontje komt uit de ‘Bleu Berry Waflle socks’ van Sandy Turner. Ik liet het reliefje maar niet doorlopen op de voet. Ik denk dat door het dragen van schoenen het ribbelsteekje dan zichtbaar achterblijft in de huid van Jan zijn voeten. Dat moeten we natuurlijk niet hebben: ribbelvoeten!

Restjes
Mijn omgeving weet dat ik graag handwerk. En zo komt het voor dat restjes overgebleven garen bij mij belanden. Al die bolletjes vang ik dan liefdevol op. Zo vond ik in een tasje vol garentjes deze:

Geen wikkel maar wel bijna een volle bol. Zo te zien echte sokkenwol. Ikzelf zou dit bolletje qua kleuren nooit gekocht hebben, wilde het bij het andere sokkenbolletjes voegen, maar bedacht me. Eerst maar opbreien. Zo zette ik een sok één op. En ik werd echt blij van het resultaat van deze kleurtjes. Zie nu:

Ik maak er sneakersokjes van, gewoon voor mezelf! Zo leuk!

Appelboom
In onze postzegel-achter-tuin staat al een jaar of twintig een appelboom. Ze gaf trouw elk jaar wat appels. Maar de laatste acht jaar kregen, ondanks uitbundige bloesems, de appels geen kans.

Afgelopen winter hebben we de boom voor een keer niet gesnoeid en zowaar kregen we nu wel appels.

Mijn hulp bij de oogst:

Oost-Indische Kers
De regenmeter had de afgelopen tijd niets te doen. De Oost-Indische Kers heeft met haar grijpgrage stengels ontdekt. Een prima plantensteun en nu voelt de regenmeter zich ook weer zinvol.

Mini-docu
Ik heb een mini-documentaire gemaakt over ‘de hond’. Sir David Attenborough was zo vriendelijk om deze docu van commentaar te voorzien.

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

we are king

.
Coldplay
‘We are King” gaat over hoe mensen de neiging hebben om hun emoties te verbergen en sterker te handelen dan ze zijn. Hoewel het universum enorm en gecompliceerd lijkt, zijn mensen juist in staat fouten te maken. En hoe iemand zich ook identificeert, het menselijk hart kan gemakkelijk breken. Mensen hebben allemaal gebreken en het zijn deze gebreken die een mens maken.

Wanneer u met enige regelmaat komt buurten op mijn weblog dan weet u dat Jan en ik een geweldig concert van Coldplay bijwoonden in het gigantische Boudewijn Stadion in Brussel. Voorheen Heizel Stadion. In 1985 voltrok zich een ramp in dit stadion. 39 mensen kwamen om door rellen tussen supporters van Juventus en Liverpool. Ik ben zo oud dat ik dit drama nog weet.

Jan probeerde gisteren ook kaartjes te bemachtigen voor de show’s van Coldplay in Nederland. Niet geluk. Ook dochterlief had geen succes.

Van ons geen klacht hoor, wij hebben ze gezien, we hebben onze herinnering!

Van de week mocht je ook als Ziggoklant kaarten kopen. Meteen was de site overbelast. En nu zijn er alleen nog ‘zwarte kaarten’ voor woekerprijzen in de handel. Niet best! Ik denk niet dat Coldplay daar niet blij van wordt.

Breinaadjes
Regelmatig schiet ik in de stress (ja echt!) omdat ik een breinaaldje kwijt ben. Meestal vind ik deze tussen de kussens van de bank of stoel. Gek genoeg vind ik daar dan ook borrelnootjes & euromunten, een rare combi trouwens. Het spreekt vanzelf dat ik alleen van dat laatste blij wordt.

Toch is er één naaldje ‘echt’ verdwenen. Wat zou het fijn zijn om gewoon 1 naaldje te kunnen bestellen. Niet om het geld hoor: voor 7,87 heb ik een nieuwe set. Maar ik hoef alleen 1 naaldje. In het kader van duurzaamheid…

Levensstijl
Het duurt je zo’n 21 dagen om je een nieuwe levensstijl aan te meten. Hmm, het is me dus niet gelukt: Begin dit jaar was mijn doel om elke dag iets weg te doen. Naar kringloop, weggeven, of (drastisch) weggooien. Ontspullen dus. Ik hield het 19 dagen vol…Ik ben nog steeds super gemotiveerd en toch….en toch…. verdween het ergens naar de verdere achtergrond.

Als ik denk aan onze vakantie: in de camper waar niets te veel is, dan denk ik: waarom red ik dat thuis dan niet. Een huis vol spullen waar je never nooit niet een beroep op doet. En Marie Kondo maar roepen: ‘Does it spark you joy?’

Dus een nieuwe update! Ik begin nu, 26 augustus, gewoon weer opnieuw verder. Het gevoel van de camper: het niets te veel hebben. Dat gevoel, die vrijheid, wil ik ook in mijn dagelijkse leven.

Ok, het zal voorkomen dat ik dingen weg zal doen met later spijt. Dat mag. Maar ik denk echt dat wanneer je gaat ontspullen dit alleen maar positiviteit geeft in je dagelijkse leven. Dus pak ik de draad nu weer op.

Laat de herfst maar doorkomen!
Janlief zijn shawl is af, een dikke! Lekker voor de koude dagen op de fiets.

De adventshawl (hierboven) heb ik uitgehaald. Ik vond deze te ielig. Van dit garen kan ik een mooi babydekentje maken. Ik had destijds 3 bollen teveel. Misschien een kleurtje of twee erbij halen bij de WIbra, voor een kleurijk dekentje?

Hieronder de Sjaal voor Jan.

Gewoon lekker dik tweed garen (Zeeman Tweed). 2 meter +! Twee by twee rip dus twee averecht, twee recht.

Us Douwe
Een roerige nacht. Het was warm & zweterig. Tot twee keer toe viel, door het kleine beetje wind wat er was, de hor met veel kabaal, uit het raamkozijn. En Douwe kon zijn rust maar niet vinden. Om 4 uur bleek dat hij last had van diarree. Ok, het was niet koud om in nachtpon buiten te staan, maar toch… Zo gaan soms die dingen.

Slotgroet


Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

bramen en zo

het zou hier Brussel moeten heten

Titel blog: wanneer ik denk aan Brussel dan denk ik aan dit nummer, van Acda en de Munnik. Maar dat terzijde.

.
Hierboven: mooiste videoclip ooit! Al uitgebracht in 2002 door de Britse rockband Coldplay. ‘The scientist’ gaat over een wetenschapper die zijn relatie heeft verwaarloosd. Hij zou het graag over willen doen: going back to the start.

Coldplay: Music of the spheres world tour

Iedereen is ergens een alien. En soms komen die aliens samen in een voetbalstadion om zich twee uur te laten vermaken door Coldplay. Dat overkwam manlief en mij een paar dagen geleden.

Als buitenaardse wezens die hun door oorlog verscheurde planeet ontvluchten, fungeren als een passende metafoor voor migranten over de hele wereld die gedwongen zijn hun thuisland te ontvluchten.

Janlief en ik waren met onze camperbus ‘Jolly Jumper’ naar Brussel. Dankzij een tip van Brusselaar parkeerden wij op de gedoog camperparkeerplaats ‘Ter Wilgen’ te Grimbergen. Maar 5 km vanaf Koning Boudewijn stadion. Hoe mooi wil je het hebben. (We hebben standaard twee vouwfietsen aan boord.)

Het concert was indrukwekkend. Ik zou tientallen filmpjes op deze blog willen zetten. Maar eigenlijk moet je er gewoon bij zijn geweest voor de ervaring. Kippenvel en met een brok in de keel tijdens het concert.

Duurzaam
Laat ik eerst even de ‘mondiale hectare’ met u doornemen:
Dit is de eenheid waarin een ecologische voetafdruk wordt weergegeven.

Coldplay is de goedkoopste topact het wereld: Ze willen dat iedereen ongeacht beurs toegang heeft tot hun concert. Wij betaalden 53 euro per kaart voor een mooie tribuneplaats. Maar er zijn ook kaarten voor 30.80 euro.

Achter de schermen is deze band niet veeleisend terwijl ze de best verdienende band ter wereld zijn: De chemie zit hem in hun gebrek aan hebzucht.

Coldplay heeft twee jaar onderzoek gedaan naar een ‘duurzaam concert’. Toen de band in 2019 een nieuw album uitbracht konden ze nog geen ‘groene tour’ doen, dus ging de band niet op pad.

Nu, in 2022, kan het wel duurzaam: Er wordt voor iedere bezoeker een boom geplant en wordt er geen gebruik gemaakt van single-use plastics. Daarnaast zijn er trampoline-achtige ‘kinetische vloeren’. Deze wekken energie op van het hossende publiek en die stroom gaat weer naar de verlichting, de instrumenten en andere stroomvreters.

Zo staan er windturbines boven op de geluidstorens. Maar ook zijn er de omgebouwde diesel-aggregaten die op gebruikte frituurolie draaien. Dit zijn zo maar enkele van de elementen waarmee Coldplay de ecologische voetafdruk van z’n gigantische wereldtournee wil beperken.

.
Maar eerlijk is eerlijk: Die innovaties maken niet de hele tour klimaatneutraal. Martin (zanger) geeft zelf toe dat klimaatneutraal vliegen lastig is. Dat was ook de reden dat Coldplay een paar jaar niet toerde.

Armbandjes
Bij binnenkomst kreeg iedereen een mysterieus armbandje. Op een groot scherm stond dat deze duurzaam ontwikkelde bandjes onderdeel waren van de show. De bewegingen vanuit het publiek wordt omgezet in energie in de bandjes. De bandjes zijn op afstand te bedienen. Tijdens de show kon men dit ‘sturen’. Bij Yellow schenen alle armbandjes geel.

Wanneer je het immense Koning Boudewijnstadion ziet oplichten op de tonen van ‘Higher power’, ‘Clocks’ of ‘A sky full of stars’ snap je wel dat dit erg indrukwekkend is. De hele show werd door deze armbandjes met allerlei kleuren, allerlei ritmes zo bijzonder. 50.000 mensen. Wauw!

.

Oriëntatie
Ons richtingsgevoel in de grote stad is niet om over naar huis te schrijven. Zo fietsten we zaterdagmiddag richting centrum van Brussel.

Na vele kilometers vonden we, ondanks google-maps, nog steeds geen binnenstad. Hopeloos verdwaald, op de vouwfiets, in de Brusselse achteraf-straten: Vol van troep. Vol van mannen op badslippers & joggingbroeken die hun tijd doden met het op straat rondhangen. Obese vrouwen met een donkere huidskleur achter ramen. En auto’s die rond scheurend met harde muziek. Afijn, u kunt zich er vast wel wat bij voorstellen.

Mijn humeur was inmiddels beneden alle peil. Met een aantal berg-beklimmingen van een buitencatogorie word ik al gauw knap chagrijnig (arme Jan). Ik knapte echter snel op toen we toch nog een mooi terrasje vonden, midden in de stad. Toegeven: een betere conditie zou wel fijn zijn…

Dichter bij huis
Al eerder schreef ik over de bloemenweide, dicht bij ons huis. De Vogelwacht heeft er een pad doorheen gemaakt. Zo loop je tussen alle mooie bloemen.

Zo prachtig!

Lopende werkjes
Toegeven ik heb niet veel gebreid afgelopen periode. Zo nu en dan pik ik een toertje weg. Onderweg naar en van Brussel bijvoorbeeld.


Ik lees meer wanneer het zo warm is. Zit volop in de Scandinavische thrillers. Nu de Noorse schrijfster Karin Fossum. Heerlijk leesvoer!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!