dust if you must

.
Justin Timberlake (ja echt!), Carey Mulligan en Stark Sands zingen ‘Five Hundred Miles’, de soundtrack van de film ‘Inside Llewyn Davis’. Een zwarte comedie over een fictieve folkzanger zonder veel succes. Met de ontsnapte kater loopt het gelukkig goed af.

Afstoffen

(Rose Milligan)

Vrije vertaling:
Laat je pannen niet helderder stralen dan jij. Stof af als het nodig is, maar neem tijd om te schilderen, een gedicht te schrijven, te wandelen, een vriend te bezoeken of een zaadje te planten.

Maak tijd vrij om rivieren te bezwemmen en bergen te beklimmen, te spelen met honden of katten, muziek te luisteren, boeken te lezen en gewoon te genieten van het leven. Stof af als het nodig is maar het leven gaat door. Je weet dat deze dag nooit meer terug zal komen.

Stof af als het nodig is maar vergeet niet dat je ouder wordt en dat veel dingen die je nu kunt doen niet zo makkelijk zijn om op oude dag te doen. En als je weggaat, aangezien we allemaal op een dag vertrekken, zul je zelf stof achterlaten.

En niemand zal zich herinneren hoeveel rekeningen je betaald hebt, niet hoe je schoon huis was, maar ze zullen je vriendschap, je plezier en wat je hen geleerd hebt wel herinneren.
Niemand zal je herinneren of je goed kon stoffen. Ze zullen je herinneren of je vriendelijk was, klaar stond om te helpen of hoe inspirerend je was. Dus stof af als het moet maar let op waar je je aandacht en tijd aan geeft.

Dit maakt een prachtig bruggetje naar mijn volgende onderwerp. Ik schreef er in de vorige blog al over, het geheim van de tijd. We meten het in uren, dagen, maanden en jaren maar we beleven tijd ieder op onze eigen manier en ervaren tijd altijd weer anders.

Tijdmanagement
Tijd: het vliegt gewoon voorbij! Floep en de dag wordt weer nacht. Hoe komt het toch, mijn gevoel van gebrek aan handwerk-tijd? In dit blogje (weer) geen ‘finished objects’. Private investigation leverde het volgende op:

Tijd-te-kort-syndroom
Op nummer 1: Socials
Afgeleid worden door internet. Vaak is het zo dat, wanneer ik met breiwerk, kop thee en hond me op de bank heb geïnstalleerd dat ik dan, na een paar toeren breien ‘even’ iets op moet zoeken.

Vervolgens blijf ik hangen op de socials zoals WhatsApp, Pinterest, Ravelry, Instagram of Facebook. Ergelijk, dat doelloos gesurf.

Op nummer 2: Energie
De dagelijkse dingen kosten mij gewoon wat meer tijd, lees: energie. Iedereen heeft dat volgens mij wel eens: er komt je even niets uit handen. In het huishouden rommel ik maar wat aan. Het gedicht hierboven is voor mij dan ook ‘koren op mijn molen’.

Op nummer 3: Hond
Us Douwe. Ik loop dagelijks met hem door het bos. Heerlijk om samen op pad te zijn. Het zijn de mooie momenten van de dag. Het ‘kost’ geen tijd, maar de wandelingen nemen wel tijd.

Op nummer 4: Andere bezigheden
Andere dingen die ik graag doe. Lezen en blogjes maken natuurlijk! Dit is het 1000 ste blogje in WordPress. In 2006 begon ik met bloggen, toen via Web-log. Dat platform stopte en ben ik in 2011 overgestapt op mijn huidig computerprogrammatuur. Dit is dan ook blog 1000+.
Maar ook mijn klusjes buitenshuis, zoals het helpen van de minder bedeelden in deze maatschappij, nemen tijd.

Conclusie
Alles heeft zijn tijd. Jaren zeggen niet zoveel, maar hoe je die gebruikt deste meer. Het gaat om de dagen met dat gouden randje want die blijf je je herinneren.

Dus wat ik allemaal bij elkaar handwerk, of juist niet, doet er eigenlijk niet toe. Het is en blijft een fijne bezigheid. Het moet mag vooral ontspannend zijn!

Wel zou ik, als ik heel eerlijk ben, willen dat er meer uit mijn handen komt. Ik maak veel maar er is nog veel meer wat nooit gemaakt wordt. Ik heb nog zoveel projecten op mijn lijstje staan. Nog zoveel mooi garens liggen…

Ik weet dat ik die gedachte los moet laten. Het breien zelf, het bezig zijn met garen, de repeterende beweging, het nadenken over moeilijke patronen: Handwerken is goed voor je (geestelijke) gezondheid. Laat dat de boventoon voeren.

Zo, dat was mijn ‘time-management’ betreffende UKT (uninterrupped  knitting time). Want: tijd hebben we allemaal hoe we die gebruiken is onze eigen keus. Laten we die tijd, voor zo ver het kan, vooral besteden aan leuke en gezonde bezigheden!

Us Douwe
Natuurseries zijn Douwe’s lievelings.

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

stare at the sea, that’s what I need from time to time

.
Titel uit ‘Karaoke’ van de Utrechtse singer-songwriter Judy Blank. Lief liedje met prachtige tekst.

Slipping through my fingers
30 jaar geleden werd onze jongste geboren. Dertig! Time flies! Ik moet dan denken aan het liedje van ABBA, ‘Slipping true my fingers’.

Herman van Veen, ‘Kinderfiets’:
‘Hé lieve meid op je kleine fiets, als een roze stip in het groen.
Slingert je blinkende kinderfiets, zich dwars door het zomerseizoen.
En je rijdt maar door en je fiets wordt steeds kleiner, plotseling ben je weer weg, fiets’.

Jildou heeft dat kinderfietsje omgeruild voor de motorfiets van haar stiefvader.

Hier linkje naar bewegend beeld materiaal. Wat hebben we toch een stoere dochter!

5981 km
was onze roadtrip van afgelopen tijd. We gingen 7 december op pad en gisteren reden we de dam weer op. Het deed ons beseffen dat je in elk jaargetijde best kan ‘camperen’. Ondanks de frisse vriesnachten hebben we het niet koud gehad. En ook de vele regen maakte ons niet uit, we zaten droog.

Natuurlijk hebben we ook prachtig weer gehad hoor. Het enige nadeel van het reizen in december is dat de dagen kort zijn. We reden geregeld door tot het al donker was. Van de omgeving waar je dan terecht komt zie je dan niet zoveel. Pas de volgende dag kun je dan de streek verkennen.

Onze reis: Zuid Frankrijk, via kust van Golf van Biskaje naar Spanje. Door Baskenland naar Portugal. Aanvankelijk wilden we over Pyreneeën terug en via Lourdes weer richting Noorden. Maar om die bergen te nemen in de winter met min 12 leek ons geen goed plan. Dus opnieuw langs de westkust.

In het nu
Wanneer we op pad zijn in onze camperbus is de reis onze vakantie. Niet het doel om ergens te komen. Niet die bestemming. Natuurlijk nemen we wel eens de snelweg om even wat kilometers in korte tijd te kunnen overbruggen maar wanneer we weer op de kleinere wegen rijden is dat echt genieten.

Het gaat er dan ook niet om waar we aan het eind van de dag zijn. We stoppen gewoon wanneer de dag aan het eind loopt. Of waar het mooi is. Een andere mind-set dan wanneer je naar een vakantiehuisje moet rijden. De groene puntjes: daar stonden we voor de nachten. Vaak gratis gedoogplaatsen, soms betaald en 4 campings.

Knitting on the road
Onderweg brei ik niet zoveel, ik vind het fijn om naar buiten te kijken. Er is zoveel te zien! Zo prachtig om over kleine B- (of C-)weggetjes te rijden, dwars door natuur, hoogtes & kleine dorpjes. Toch is het paar sokken welke ik op de pennen had wel af gekomen.

De avonden zijn lang in deze tijd van het jaar. Heerlijk om te breien, te lezen of een spelletje scrabble te doen. Zo lekker rustig en gezellig in ons kleine huisje op wielen.

Haakvlijt
We reden door Quamada in de regio Castilië en León, een dorpje bestaande uit kleine oude huisjes met maar 235 inwoners. Maar wel met een prachtige kerstboom! Een gevalletje ‘haakvlijt’.

Prachtig toch?

Weer thuis
De donkere dagen voor Kerst. En drinken we, sinds gisteren, onze thee weer voor de (pallet-)kachel.

‘Waar besteed jij op een vrije dag de meeste tijd aan?’ stond er op het labeltje. Dat is duidelijk:

Hierboven de Stephen West shawl ‘Twist & turns’. Echt een fijn en mooi patroon, waar ik bovendien veel van leer. Dit lopend werkje heeft prioriteit.

Slotgroet
Merry everything and a happy always.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

and the songbirds are singing

.
‘Songbird’ is geschreven en gezongen door Christine McVie. Christine was één van de twee zangeressen van Fleetwood Mac. Ze is verleden week, op 79 jarige leeftijd, overleden.

McVie zei over dit liedje: ’It’s “about nobody and everybody…in retrospect, it’s like an anthem…a little prayer of sorts.”

(foto: bron onbekend)

Bij mooie liedjes mag je zo je eigen ideeën, gedachtes en gevoelens hebben, denk ik. Bij stome* liedjes mag dat natuurlijk ook.

*In ons gezin zeggen we tegen stomme ‘STOME’. Toen de kindjes nog op de lagere school zaten hadden ze samen een website over onze poezekes gemaakt. Een klasgenootje van de jongste had een reactie achter gelaten: ‘Ik vind dit een stome site!’ Sindsdien is stomme veranderd in stome.

(foto: Jiskepoes 1999-2018)

Adventstijd
Vier adventzondagen, vier kaarsen die week na week aangestoken worden. En met Kerst de vijfde. De kaarsen staan symbool voor het terugkerend licht.

Een tijd van bezinning, van overdenken en van verwachting. Voor mij een periode om even mijn pas wat te vertragen. Gewoon meegaan met het ritme van de natuur.

‘Alle duisternis in de wereld kan het licht van een enkele kaars niet doven’.

Kerststress
Onze ouders hadden vroeger een poelierderij. Ik hielp als tiener mee in de winkel. Voor de Kerst was het heel druk, we werkten hard maar hadden ook veel lol.

Waar ik me over verbaasde, jaar in jaar uit, waren de gestresste klanten die enorme hoeveelheden eten insloegen. Alles moest veel én perfect. Dat zie je vooral terug in de media en dat lijkt met de jaren erger te worden.

Als ik die poppenkast rond de feestdagen zie, dan moet ik denken aan mensen met verdriet, ziekte of ander leed. Mensen die niets hebben, zelfs geen toekomstperspectief. ‘The greatest gift they’ll get this year is life’. (Band Aid)

‘We have just one world but we live in different ones.’ (Dire Straits)

Kerstkind
Ik ben geboren met kerst, een kerstkind dus.

Maar ik ben niet van de hele soesa rond Kerst. Ik bewandel, zeg maar, de gulden middenweg. En die houding deugd volgens Aristoteles. Maar daar schreef ik onlangs nog over.

De doos met kerstmeuk blijft lekker op zolder staan maar de krans hangt wel op de deur.  Geen Skyradio met kerstliedjes maar wel NPO radio 2. Wel kaarten versturen maar hier géén ‘Merry Xmas’ op zetten, maar wel ‘Alle goeds voor 2023!’.

Gelukkig is Janlief ook niet van het kerstgedoe, dus we eten lekker boerenkool mét worst!

Top 2000
Ik ben wel van de lijstjes. Een to-do lijstje ligt dagelijks op de tafel. Lijstje met lopende projecten, lijstje met wat ik nog wil gaan starten qua breiwerkjes en het ‘gelezen-boeken-lijstje’. Ik heb zelfs een ‘bucketlist’, waarvan ik al heel wat kon wegstrepen. Hier een blogje erover.

Het is voor mij dan ook een feestje om mijn lijst met liedjes samen te stellen voor de Top 2000. Eén groot nadeel, het mogen maar 35 nummers zijn en ik moet ik dus een keuze maken. Lastig, lastig! Stemmen kan nog tot woensdag 7 dec 15:00. Hier mijn lijst. NB: Random oder.

Nieuwjaarsgroet
Nee, ik zet dus geen Prettige Kerstdagen op de kaarten die wij elk jaar versturen. Al sinds 2001 gebruikt ik een foto waar ik dan probeer een passend spreukje op te zetten.

Ik was nog nooit zo vroeg met de kaart als dit jaar. Eigenlijk waren we er gewoon snel uit welke foto wij zouden kiezen. Ik publiceer onze Nieuwjaarskaart op 1 januari.

Dus dat komt nog. In september begon ik met het breien van hele kleine sokjes.

Sleutelhangers! Voor iedere (brei-)vriendin één. Het was zo leuk karweitje! Elke keer weer andere kleurtjes, zie nu: zo veel!

Slotgroet
“Onze dagen worden mooier als we anderen een stukje van ons hart geven
in plaats van onze mening.”
Ik weet niet wie dit schreef, maar het is zo waar.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

nieuwe maan

Filmpje:

.
Titel: De nieuwe maan valt deze maand op 25 september. Dan staat de maan precies tussen de aarde en de zon en is de donkere kant van de maan naar de aarde gericht. Vanaf dan wordt de maan weer groter, wassende maan. Tot het volle maan is op 9 oktober.

Anyhow: Onlangs waren we bij een concert van Stephanie Struijk en Tim Knol. De Limburgse Stephanie schrijft persoonlijke verhaaltjes in liedjes. Toen ze in het Engels zong heette ze Stevie Ann. Nu ze Nederlands zingt gebruikt ze gewoon haar eigen naam.

Hierboven een archieffoto.

Voor de pauze zong Stephanie met haar band en erna Tim, ook met zijn band. Aanvankelijk was dit een tuinconcert georganiseerd door Het Podium in Hoogeveen maar de weergoden zaten daar niet op te wachten dus zochten de muzikanten een droog heenkomen in het grote theater De Tamboer.
Filmpje:

.
We gingen niet alleen voor de muziek. Sinds het voorjaar is ‘Het Podium’ de werkplek van zoonlief. Het werd een soort van #neemjemoedermeenaarjewerk. Zo leuk! En ja, we hebben genoten van het concert.

Still knitting socks
Met dit garen brei ik een paar echte herfstsokken.

Geverfd door Jeannet van Blij dat ik brei. Patroontje is geïnspireerd op Zigzagular Socks van ontwerpster Susie White. Naaldjes 2.25 en 64 steken.

Ik noem het Breigeluk! De combi van garen, patroon en naaldjes van Knitpro Zing.

Mijn sokkengarenstash is huge! Echt, ik kan nog jaren vooruit. Toch liet ik me weer verleiden. Linda van Wolhobby heeft een serie sokkengarens geverfd die ze de ‘kleurexplosie collectie’ noemt. En deze kerstvariant vond ik zo mooi! Kleur: ‘Santa’s sok’. En laat het nu over 92 dagen Kerst zijn! Mooi excuus om het garen toch te kopen. Zie nu: daar wordt je toch blij van!

Veren
Op onze wandelingen ligt er vaak een veertje op mij te wachten. Fijn want zo weet ik dat ik op de goede weg ben. Niet alleen letterlijk. Het is ook een teken dat je eigen Engel er altijd voor je is: een soort van ‘vergeet-dàt-nietje’.

Wanneer ik zo’n veertje goed bekijk dan zie ik dat het deel uit maakt van een heel verenpakket, een heel vogeltje. Zie nu deze veertjes. Op verschillende dagen gevonden.

Elk veertje heeft zijn eigen patroon, valt er eentje uit dan groeit er weer er een ander veertje met exact hetzelfde patroon weer aan. Want het moet natuurlijk kloppen, in het geheel. Net puzzelstukjes die ieder vogeltje zijn eigen uiterlijk geeft. Fascinerend toch!

De buitenste veertjes zijn van een Vlaamse Gaai. De middelste, zo prachtig gestipt, is van een Grote Bonte Specht, zie foto hieronder. (Bron: Meiner schöner Garten)

Ik verzamel de kleinste en mooiste veertjes in mijn agenda. De grote veren staan in een zilveren vaasje.

Laatbloeier

Een kadootje van de natuur. Zonnestralen door één van de laatste bloemen. Een Cosmea.

Lopen op het wad
Het was nog zulk mooi weer. Heerlijk om nog even op het wad te kijken. On the road again, voor de Instagrammers onder ons hier linkje. Wel even geluid aanzetten.

Met eb kun je zo lekker struinen op de zeebodem. Een eindeloze vlakte. En us Douwe: staart omhoog en snuit op de grond. Helemaal in zijn element.
Filmpje:

.
Gewoon een bakje koffie kunnen zetten op de pier van Holwerd. Happy vanlife!

Slotgroet
Like birds, let us leave behind what we don’t need to carry, grudges, sadness, pain, fear and regrets. Life is beautiful, enjoy it.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

so forget who you are, just go into the dark and be sure that the light will be yours

.
Van Town of Saints uit ‘The Silent Sea’. Deze regel is de vertaling van de titel van de blog: Dus vergeet wie je bent, ga gewoon het donker in en zorg ervoor dat het licht van jou zal zijn.

Town of Saints is een Groningse band. Aanvankelijk waren het straatmuzikanten. Na wat wisselingen werd het in 2011 Town of Saints met Harmen, Heta en Sietse. 

Verspulling
Een gemiddeld huishouden heeft veel, heel veel spullen in huis. We ‘verspullen’ met elkaar. Te denken valt dan aan kleding, keukenspullen, vervoersmiddelen, spullen om de socials op de volgen en zo nog véél meer spullen. Ik neem aan dat je wel een idee hebt, rondkijkend in je eigen kot. Zo’n 30.000 spullen per huishouden! Maar hoeveel spullen heeft een mens nodig?

Ik denk dat we ook door de Action en dat soort winkels eerder verspullen. Voor een prikkie koop je die sooi, die je misschien niet eens nodig hebt, maar ach, kost geen drol dus meenemen. Vroeger deed men langer met de spulletjes in huis. Nu leven we toch wel in een weggooimaatschappij. Niet zo duurzaam trouwens.

Ik ben al een aantal jaar bewust van de spullen in ons huis. Ik ben ook wel van het opruimen. En ja, ik heb de boeken van Marie Kondo gelezen. En natuurlijk die van Dennis Storm: ‘Weg ermee’.

Onze zolder was dan ook bijna leeg. Toch togen de kabouters s’nachts weer spulletjes mee naar binnen en ontstaat er weer één looppad op zolder, in plaats van een lege vloer.

Ik koop weinig, maar de kringloop blijft voor mij heel aantrekkelijk. In mijn geval ‘De Veurdele’ in Noordwolde. 


Ik kan zelfs wel zeggen: mijn sport is kringlopen! Wanneer ik daar ben geweest heb ik toch meestal weer spulletjes gekocht. Nodig? Welnee! Maar ja, ik wordt er wel blij van en dat telt dan wel. Toch? Ach het leven zit vol tegenstrijdigheden.

Goed voornemen 2022
Nu heb ik mezelf een 2022-challange bedacht. Elke dag één ‘ding’ wegdoen. Weggeven of naar de kringloop. 365 dingen dus in 2022. Nee, niet veel gezien de 30.000 spullen die zich hier in huis verzameld hebben. Het is maar 1, 1 %! Het maakt wel dat ik me bewust blijf van ontspullen. Het is nu eenmaal fijner leven met minder spullen. NB: Misschien toch elke dag 4 spullen? Dat is 4.4 % = 28.540 spullen. 


Jan en ik trokken in 2014, 2015 en 2016 door Europa samen op één motor. Op die motor onze bagage én de hele kampeeruitrusting. Het ging prima. 


Hoe minder we mee hadden hoe makkelijker we konden reizen. Echt, ik vond het zo fijn. Maar ook het besykje (onderzoeken) wat je nu echt nodig hebt en wat dus niet. 

Zo ook in onze camper, niets te veel! En dat leeft zoveel fijner! ’s Morgens na het ontbijt zo weg kunnen rijden. Alles wat je dan ál mee hebt heeft een eigen plekje.

Simple life, dat is het.

Wolvoorraad
Ik  moet toegeven dat ik wel een grote wolvoorraad heb. Dit voelt echter niet als ‘druk’ of als ‘te veel’. Het komt omdat het een bezigheid is welke je graag doet. Dan is het fijn om keuze te hebben wanneer je iets nieuws wilt opzetten. De spullen liggen op een kamertje welke we ‘kantoor’ noemen. Nog uit de tijd het Wessel zijn werkplek was. Heerlijk om zo’n kamertje te hebben! Filmpje heb ik al eens eerder geplaatst.



Warme sjaal
In 2021 begon ik met een Trees. Dat is een patroon van Puk Vossen, eigenlijk een sjaal in vorm van koker, dus gewoon rond breien. Hierdoor wordt sjaal wel dubbel dik.


Ik ben super blij met het garen: Zeeman Royal gecombineerd met Zeeman Batik. Voor op mijn donkerblauwe winterjas. Met de temperaturen van now a days zou je vermoeden dat ik deze dikke sjaal komende winter niet zal dragen. We will see…


Het breit heerlijk, vooral met luisterboek omdat het gewoon immer gerade aus breien is.

Us Douwe
Hij is oud & nieuw doorgekomen. Om 00.15 even in de stress omdat ze hier in Hooltpae schijt hadden aan het vuurwerkverbod. Hij trilde zo, daar kon ik geen snackjes tegen op voeren. Idee hierachter is dat je iets engs voor de hond omzet door iets prettigs, dus snackje. In de weken vooraf oud & nieuw tijdens wandelen bij elke harde knal snackje geven. Verder geen aandacht aan geven. 


Ging super, oudejaarsavond, bij knallen geen angst. Maar om 00:15… paniek! Gelukkig zocht hij steun bij mij. Hij zat rechtop naast me op de bank. Ik heb gewoon een arm om hem heen geslagen. Negeren terwijl de hond angst ervaart is ook zo wat. Maar bevestigen in zijn angst door ‘oh kom maar hier, och wat een knallen!’ is ook niet goed. Zodra hardste knallen voorbij waren was Douwe weer D(e) ouwe!


Puberhond
Kan dat? ’s Middags loop je nog een coöperatieve hond en ’s avonds is diezelfde hond veranderd in een draakje! Gisteravond wilde Douwe echt alle kauwgommetjes op straat opeten die hij kon vinden. En geloof me, dat zijn er veel. Die kids van Hooltpae lusten wel kauwgom! Nee, nee, nee van mijn kant inclusief de daarbij behorende snoepje. Zo is mijn jaszak snel leeg. Dan gaat hij poepen, ik zakje pakken: wil zakje niet open… Zit ik aan de verkeerde kant? In donker ook zo lastig te zien (in licht trouwens ook).

Afijn, Douwe klaar met poepen, glipt hij me het weiland op. Onder hekken met linten door, om paal heen, dus riem om paal heen. Ik nog steeds met zakje klooien. Eerst maar achter hond aan. Dus al dansend tussen poep wat niet door anderen is opgeruimd, richting stekpaal, riem eromheen en trekken: ‘Kom Douwe, kom!’ Nee, dus. In één keer is dát lint van de afzetting ook heel eng. Met nog meer trekwerk en Douwe weer op het goede spoor.

Hij had gepoept en geplast voor mij dus reden om meteen richting huis te lopen. Ook dat weer met veel trekwerk (Douwe) en trekwerk (mijn kant). Douwe nog steeds gefocust op alle kauwgom en ik gefocust dat hij dat niet kan pakken. Mijn jaszak inderdaad bijna leeg.

En thuis? As we speak gaat het pubergedrag door. Nu op onze meubels gericht. Het slopen van de voortafel. Och, het is ‘iene’ van de kringloop maar toch. DAT DEED HIJ ANDERS NOOIT! Help hoe overleef ik een puberhond!


De overige voornemens
Nog even een briefje over goede voornemens delen. Dit plaatste caberetier Marjolijn Vank op Instagram.

Haha, zooo herkenbaar!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

ik hou van je warmte op mijn gezicht

De zon in de zee zien zakken
Die regel, de titel van deze blog, komt uit de “Pastorale” het duet van Ramses Shaffy & Liesbeth List. Het lied beschrijft een gesprek van de zon met de aarde. Een mooi lied, vind ik. Geschreven door Lennaert Nijgh met muziek van Boudewijn de Groot.

Jan en ik zagen de zonsondergang op het wad dit weekend. Zo prachtig!

Wat binne wy moai fut no
We zijn het laatste weekend van Jan zijn vakantie er nog even op uit gegaan.

Nu stonden we met Jolly Jumper op Camperplaats de Zwarte Haan, direct aan de Waddenzee.

Vanwege het overlijden van de moeder (nog maar 62 jaar) van onze schoonzoon kwamen we tijdens onze eerste trip iets eerder terug dan gepland. Natuurlijk wil je er dan voor de kinderen zijn!

Garenhuis
Deze keer deden Sint Annaparochie nog even aan. Ik stuurde Janlief om boodschappen terwijl ik een bezoekje bracht aan ‘Het Garenhuis‘. Ik kocht een bolletje ElbSox, heerlijk zachte Merino wol 75% met 25% nylon. Sokkengaren dus.

De eigenaresse, Jettie, was een aardige mevrouw!

Alhoewel ik me niet echt alle tijd gunde, kon ik de winkel wel even bewonderen! We wisselden onze kaartjes uit en ik toog weer naar onze camperbus alwaar Jan geduldig op me zat te wachten.

Zwarte haan
Dicht bij huis is het ook mooi. Zo stonden we een nachtje op de Zwarte Haan, een gehuchtje aan de Waddendijk.

Een paar huisjes en een restaurant, meer is het niet.

Moddergat
De volgende dag reden we langs de Waddendijk.

We bezochten in Moddergat het museum ‘Het Fiskershuske’. Er lagen vier visserstruien ‘te pronk’, de truien van Wierum en Moddergat. Elke plaats heeft zijn eigen patroon qua trui. Wanneer er vroeger een visser overboord sloeg en aanspoelde wisten de vinders meteen uit welke plaats het slachtoffer kwam.

Anyhow: Er lagen twee truien van ongeverfde schapenwol en twee truien van donkerblauwe waddenwol. Nu lopen er geen blauwe schapen op de dijk, dus daar is wel een verfbadje aan te pas gekomen.

In het museum had ik een kleine aanvaring met de mevrouw die er werkte. Ik legde Jan iets uit over visserstruien. Nu heb ik alle drie boeken van Stella Ruhe over vissertruien, dus ik weet er wel íets van. Ik lichtte Jan niet goed voor volgens die mevrouw. Het rare, zij was een dame aan het helpen en vanachter haar balie onderbrak ze zo ons gesprek… Na haar tirade zei ik: ‘Sorry!’ (Waarom eigenlijk???)

Er is ook een visserstruienlijn die van gerecycled materiaal is gemaakt. Het merk Bleu Loop heeft in samenwerking met de Waddenvereniging en Stella Ruhe, ja die van de visserstruienboeken, een nieuwe visserstrui ontworpen.

Lauwersoog
Die nacht logeerden we op de jachthaven van Lauwersoog. Erg leuk!

De middelste is Jolly Jumper.

.
Het is natuurlijk lekker vis eten in de haven van Lauwersoog!

In stikje Fryske edukaasje
Ook zijn we nog een dagje met de kleinkinderen erop uit geweest. We togen ze mee naar het ‘elfstedenbrugje‘.

Dit Elfstedenmonument ‘It Sil Heve’ is ontworpen en gerealiseerd door de beeldend kunstenaars Maree Blok en Bas Lugthart. Dit Tegeltjesproject zit op de Kanterlandse brug over de Murk. Het kunstwerk bestaat uit duizenden tegeltjes met schaatsrijders erop. Dit is het laatste bruggetje op de Elfstedenroute. Ik denk dat we de Elfstedentocht als iets van een verleden moeten zien, door de klimaatveranderingen zit de tocht er volgens mij niet meer in ben ik bang.

Na dit bezoekje namen we Tess en Kyan mee naar AquaZoo, altijd leuk!

Still knitting socks
Alhoewel ik verschillende projecten bij me had tijdens onze campertocht heb ik het meest aan mijn paarse sokken gebreid. Zelfgeverfde sokkengaren, reliëfsteekje: 3 toer tricot, 1 toer 1 recht 1 averecht. Boordje: muizentandje.

Ik kon één sok van de pennen laten glijden. Op naar nummer twee.

Ook ben ik begonnen om mijn nieuwe breinaadjes, de AddiCraSyTrio uit te testen. Ik moet er nog wel even aan wennen. We zullen zien.

Bij deze techniek heb je drie naaldjes met een tussenstukje dat flexibel is. Lijkt wat ingewikkeld maar dat valt mee. Het is een tussenvorm van magicloop en korte sokkennaaldjes. Wordt vervolgd.
Garen Fortissima Color 365 Fjord Color. Naaldjes 2.25 mm.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

home is wherever I’m with you

(Breierij onder aan blog.)

Titel
Thuis is waar ik bij jou ben!

Die regel in het liedje van Edward Sharp past zo goed bij deze blog.

Op pad
We waren een aantal dagen op pad met Jolly Jumper, onze camperbus, een Citroën Jumper.

We reden via Achterhoek naar Limburg en door België heen naar Zeeland.

Al reizend kwamen we tot de conclusie dat onze bus precies voldoet aan onze wensen. Keuzes die we maakten tijdens de bouw waren de juiste. Zo staat het keukenblok links en is er alle ruimte bij de schuifdeur.

Elke keer wanneer ik naar de bus loop ben ik zo fier! En zo trots op mijn Jan ook, die in zijn ééntje deze camperbus heeft gemaakt. Het is een gezellig huisje op wielen.

Een camper waar we echt lange tijd in kunnen reizen. Naar de Noordkaap bijvoorbeeld.

Natuurlijk gingen Jacobus en Mies gezellig mee. (patronen ‘Zij maakt het‘)

We hadden mooie dagen, veel gezien. Gewandeld langs de Rijn

en uitgewaaid in Zeeland.

Atelier Jaffari
In Arnemuiden hebben we de winkel van Jeanet bezocht. Zoooo leuk!
Zij is van de weblog ‘Blij dat ik brei‘. Ik volg haar al jaren.

Wat een heerlijke winkel. Wol, wol en nog meer wol. Ik verliet de winkel met twee sokkenwolletjes. Die streng die heeft Jeanet zelf geverfd. Blij met mijn aankopen reden we verder naar West Kapelle.

Hier reden we met ons busje zo langs de Noordzee! Bij Brouwersdam de zon in de zee zien zakken.

Lopen werkje is afgekant
Hier nog op de pennen.


En nu… zijn ze klaar, de koffieboontjes-sokken.

Garen: Opal Abo kleur: 2021 M Rz, naaldjes 2.25.

Back home
Nu we thuis zijn wandel ik hier weer rond. En bedenk ik me dat ook wij in een prachtige omgeving wonen.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

 

 

 

 

half rondje om het huis

Ik schreef al eens eerder over the corners of my livingroom in 2014, corners of my garden was er zelfs al in 2012. Eigenlijk is alles al zo’n beetje beschreven. Maar hey, meestal is dit zowel bij mij als bij mijn trouwe volgers weggezakt. En natuurlijk nieuw voor de verse kijkertjes. Dus ik gooi hem er nog maar een keer in: the corners of our garden.

Wanneer ik aan vreemden uitleg hoe we wonen, zeg ik vaak dat we een tuin formaat postzegel hebben: Ons kavel is ongeveer 200 m3. Toch voelt onze tuin als ‘precies goed’, dat komt mede doordat de huizen achter ons relatief ver weg staan. We hebben dus een ruim zicht op de lucht. De enige mensen die in onze achtertuin kunnen kijken zijn onze naaste buren, die ook al 30 jaar naast ons wonen.

Doordat we in een twee-onder-één-kap wonen is het onmogelijk een rondje om ons huis te rennen. Vandaar een half rondje.

Ik woon al 30 jaar op dit adres, nummer 9. Jan iets korter, hij kwam in 2014. Maar hij woonde sinds 1986 op nummer 5. Buurjan werd mijn Janlief. Altijd een leuk verhaal om te delen. En in de praktijk het handigste ooit! De gezamenlijke vijf kinderen kenden elkaar al hun hele leven. En wij: als we bij de één zaten en wat vergaten liepen we zo naar het andere huis. Ik ken Jan dus ook al sinds 1991. We kennen elkaars gezin & historie.

Mijn oudste stiefzoon deed onlangs het zelfde, kreeg een relatie met de buurvrouw twee huizen verderop. Runs blijkbaar in the family.

Anyhow, een half rondje en terug op nummer 9. Corners of our garden.

Onze klimroos, vol met knoppen!

Ook heb ik een bak met aardbeien. Ze doen het goed!

Ik heb een vrolijker hanger aan onze appelboom gehangen. Deze boom heeft haar langste tijd  wel gehad. Ik snoei haar elk jaar in februari maar de laatste twee jaar liet ze geen bloesem meer zien. Maar ze mag blijven. Ik hang aan haar het vogelvoer en zo in de zomer een mooie hangplant. Gekocht bij d’ Olde Tuunderrije.

Ik had een mand met Duizendschoon staan maar dat bleek een lekkernij voor de slakken! Net alsof ze het van ver ruiken dat er een lekkers ligt. De mand maar op tafel gezet. Even afwachten wat de slakken doen. Het Duizendschoon komt nu alweer wat bij. Gelukkig is Jan dapper en pakt al die vieze slakken uit de mand. Brrrr….

Zo’n mand kan je makkelijk verplaatsen, maar ook de Stokroos, in de volle grond, bleek een delicatesse bij de slakken. Tja, daar doe je niet veel aan. Ik ben anti-gif namelijk…

Dit was de achtertuin. In de voortuin bloeit nu het vingerhoedskruid. Zoooo mooi!

Prachtig!

Er staat ook een witte mooi te wezen.

In de voortuin, hoe klein ook, heb ik nog best wat mooie flora staan: een Gele roos, Hortensia’s, IJzerhard (Verdena), Boerenwormkruid (Tanacetum vutare) wat bodembedekkers en een Rozemarijnplant. En nog een mandje met Gele zonnehoed (Rudbeckia fulgida).

Tot zover mijn halve rondje.

Op breigebied ben ik wel druk, maar al eerder zei ik dat dit een project is wat ik nog niet kan laat zien. Mijn andere lopende werkjes liggen bijna onaangeroerd.

Haken: mijn plaid voor in Jolly Jumper. Deze schiet echt wel op.

Jan heeft ook de eindspurt ingezet! Het keukenblok is geplaatst met aan één kant de koelkast. Er komt een gootsteentje en gasstel in het bovenste blad. Handige Jan! Zo trots op hem. Op zijn tomeloze energie en zijn kennis & kunde! Een enorm project, zo’n camper.

Lopende breiwerkjes: Twee paar sokken. Eén paar met garen dat luistert naar de mooie naam: It’s teatime. Een reliefpatroontje been-naar-teen-sok. Eén sok is al af.

En de koffieboontjes Knit-A-Long van It’s a Sarah. Deze van een bolletje Opal Abo.

Ik heb in de keuken nog een ouderwetse koffiemolen hangen. Ik gebruik hem niet eigenlijk. Zet gewoon koffie in een (nu ook alweer) ouderwets koffiezetapparaat met snelflitermaling.

Maar toch ik vind zulke oude meuk zo mooi!

Je kan zelfs een handeltje gebruiken voor grove maling of fijn.

Vanwege het mooie weer gingen we er gisteren op de fiets vandoor. Toerist uithangen in eigen omgeving. Ik had van dochterlief een bon gekregen voor een heel mooi tentje in Noordwolde. Doel dus: Verzilveren! Zo zaten we dus op het terras. Ik mocht van Jan het gebak uitkiezen. En dat deed ik!

Toen onze bestelling gebracht werd, heb ik never nooit niet aan een foto voor het nageslacht gedacht! Natuurlijk niet, want de taartjes zagen er zo smakelijk uit! Dus dan maar de lege bordjes maar op de kiek. In het pand toch nog een foto gescoord van deze heerlijke taart.

Laat komen wat komt
laat gaan wat gaat
zie wat overblijft.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

wat binne wy moai fuort, net!

Zomaar een dagje op stap, heerlijk even heel wat anders. We gingen met z’n zessen met de trein naar Amsterdam. Vijf vrouwen die ik ken van de breibende*.
Echt waar, Amsterdam is een unieke stad in Nederland.

Een stad vol toeristen, een stad vol wiet rokende mensen, een stad vol fietsers die, voortdurend bellend, een doorgang vinden tussen de alle toeristen.

Ons doel: drie handwerkzaken bezoeken.

Heel fijn dat één van de dames ooit 20 jaar op de Herengracht heeft gewoond en ons dus precies langs de leuke straatjes en grachten loodste!

Zooooo leuk!

Menig terrasje deden we aan, menig boetiekje bezochten we.

Terrasje één: Loetje.

Om op ons doel terug te komen: Stephen & Penelope.
Een prachtige vooral zeer luxe wolwinkel. Online had ik al gezien dat de strengen garen niet echt binnen mijn budget liggen. Tjonge, wat duur en excusief! Maar zoooo leuk om er rond te lopen!

Ze verkopen garens die je kan gebruiken in de shawls-ontwerpen van Stephen West. Patroon en garen kost dan wel €243,00!! Ooit deed ik mee aan een KAL (knit along) van deze ontwerper. Erg leuk, een verrassende shawl en nieuwe breitechnieken geleerd. Hieronder een foto van mijn Rockefeller van Stephen West. Een huge shawl!

Tijdens het struinen door de hoofdstad kwamen we een langs een zeer exclusief bonbon winkel. Natuurlijk wilden we de toonbank Puccini van dichtbij bekijken. En onder het motto You Only Life Once hebben we alle zes een bonbon uitgekozen, om later die dag van te genieten. Een enorm bedrag telden we neer voor zés bonbons! Hahaha! En ja, het moet gezegd worden de bonbon’s waren delicious.

Op naar teras twee: Café van Zuylen. Heel wat jaren terug zat ik hier ook een keer met m’n dochter. Nippend aan een rosétje!
En weer door!
De Afstap: een prachtige handwerkzaak op de Oude Leliestraat. Hier wel betaalbare garens. Een fijne handwerkzaak! En ik kwam dan ook met een bolletje sokkenwol, Regia Kaffe Fassett, de winkel uit.

Op naar de derde stop: The Pancake Bakery! Hier komen zoveel toeristen dat je in het Engels wordt aangesproken, zelfs de menukaart is Engels. Heerlijk gegeten overigens.

En hup… weer door.
Op naar handwerkwinkel nummer drie: Hooks & Yarn, voorheen Weldraad. We waren daar wat aan de late kant, inmiddels was het 17:45. Toch nog wel even binnen gesnuffeld.

Via de Haarlemmerstraat weer richting station. Natuurlijk toch nog even een terrasje in het zonnetje gepakt voor een bakkie koffie.
Geweldig om zo een dagje rond te struinen in de hoofdstad. Zo gezellig ook!

Terugkijkend op deze dag kan ik alleen maar zeggen: ‘Wat wiene we moai fuort net!’ (fries voor ‘wat waren we mooi weg niet?’)

*Breibende: Met groepje vrouwen uit deze omgeving komen we regelmatig bij elkaar aan keukentafel om te handwerken, thee te drinken en de wereld te bespreken.
We zijn alle elf zo verschillend, we maken alle elf van alles mee in ons leven. Mooie, dierbare maar ook nare en verdrietige gebeurtenissen.
Het is zo fijn om lief en leed te kunnen delen met elkaar.

juni

De zomer is begonnen met bijpassend weer.
Tijd voor outdoor knitting: Mijn kantshawl in proces.

Dat blikje kocht ik gisteren in Leeuwarden. Aangezien dochterlief Jildou een vrije dag had en zoonlief Wessel pas in namiddag weer op pad moest, hadden we tijd om samen te gaan lunchen bij Lady Lemon.

Fijn om even bij te praten.
Later met Jildou nog even door de stad gestruind en vond ik dus dit blikje.

Zo leuk! En er past altijd wel wat in hè. Dit blikje is voor mijn stekenmarkeerders.

Vanmorgen in het bos zag ik een reeënkopje net boven het gras uitpiepen. Zo’n mooi gezicht. Ik maakte een foto van enige afstand. Dus probeerde ik wat dichter bij te komen. Het beestje liet haar gewoon langzaam zakken in het lange gras. Geen ree meer te zien! Net een onderzeeër! Misschien lagen er zo wel 10 in het hoge gras verstopt, wie zal het zeggen!

Hond Chiqo heeft geen oog voor beestjes in het wild. Hij drentelt met mij mee. Soms een stukje voor me uit, hij weet inmiddels de weg wel. Maar als ik even stilstaat, doet hij dat ook. Wanneer ik loop, volgt hij me weer trouw.