and save these questions for another day

.
Titel uit: ‘Lullabye’ van Billy Joel. Hij schreef dit slaapliedje voor zijn toen 7-jarige dochter toen ze vroeg: ‘Waar gaan we heen als we doodgaan?’ Billy beschreef het als ‘Nadat je sterft, ga je in de harten van andere mensen en ze nemen je mee door hun leven, en dan geef je dat door aan je kinderen.’ Alexa Ray leek tevreden met dit antwoord.

Maar Joel wilde ook dat zijn dochter het gevoel had dat ze niet in de steek werd gelaten, nadat Joel ging scheiden van haar moeder. Het gaat dus niet alleen over doodgaan maar ook om wat er na andere dingen gebeurt: ‘Ik blijf bij je, no matter what!’. Een slaapliedje met een bron van troost.

I’histoire se répète
De geschiedenis herhaalt zich.

Mijn grootvader had een transportbedrijf en eierhandel. Mijn vader ging als vanzelfsprekend bij mijn opa werken. Pa liet de bodedienst voor wat het was en ging door als ‘eierhandel en poelier’.

De eieren werden destijds vervoerd in houten kistjes. Onlangs kreeg ik zo’n kistje. Dit is één van de eerste kistjes die in omloop waren. Nog uit de tijd dat het telefoonnummer uit 3 nummers bestond. Dus in deze regio waren er dus max. 1000 aansluitingen! (999 + 000 = 1000)

U zult wel begrijpen dat ik erg blij ben met dit stukje geschiedenis. Het krijgt dan ook een mooi plaatsje in onze woonkamer.

Ik begon de alinea met ‘de geschiedenis herhaalt zich’, deze keer wel heel letterlijk. Mijn oma Froukje was getrouwd met mijn opa Jan. Zie deze vrolijke foto:

En zie hier, jaren later, ben ik, Froukje, ook weer met een Jan getrouwd! Best bijzonder eigenlijk.

Lopende werkjes
Volgens mijn Ravelry heb ik 7 ‘work in progress’. Echter 2 van de 7 moet ik nog mee beginnen. En 2 liggen eventjes stil. Dan blijven er 3 over waar ik dagelijks aan werk. Een shawl, een deken en sokken (of course!). Lekker overzichtelijk.

Breien met zijwieltjes
Het werkje wat nu veel van mijn aandacht en breitijd neemt is de Stephen West Mistery Knit A-Long. Dit was een samenbreiproject waarvan de deelnemers van te voren niet wisten hoe het patroon, een shawl, eruit kwam te zien.

Het evenement was in oktober. De eerste clue (aanwijzing) kwam op 6 oktober en de laatste clue kregen we op 29 oktober. Ik was toen al niet ‘bij’ met breien want ik brei de shawl op mijn gemakje.

Ik ben nu bij het laatste stukje van clue 2. Het patroon is in het Engels. Ik heb nog niet heel veel ervaring met Engelse patronen. Ik ben van het team ‘vermijding’. Wanneer ik iets ga maken kies ik eerder voor een Nederlandse beschrijving. Voor mij een mooie uitdaging.

Maar ik brei dus met ‘zijwieltjes’. Ontwerper West heeft namelijk van de hele shawl tutorials gemaakt, instructievideo’s. Ik maak er dankbaar gebruik van. Soms zet ik de laptop op de grote tafel en zit ik in een geconcentreerde & actieve houding de steken die hij doet, na te doen.

Maar er zijn ook stukken in het patroon dat ik ‘alleen’ kan breien. Dan lukt het me prima met het patroon, op papier. Tjonge, wat groeien mijn brei-spier-ballen zo!

Deze shawl brei ik met luxe garen. Soms mag dat. Gekocht bij Lindelicht.
100% merino, 1 draads in de kleuren Pyroop, Rozenkwarts en Mosgroen. Geverfd door Marianne van Lindelicht en zij bedacht ook deze kleurstelling. Het is fijn om met dit garen te werken. Het maakt het breien tot een feestje!

Deken voor Jolly Jumper
Op het bed in onze camperbus ligt een deken dat veel weg heeft van een kleurige quilt. Deze heeft zijn langste tijd wel gehad. Dus tijd voor een nieuwe.

Een granny stripes plaid. Ik gebruik hiervoor de ‘Zeeman Royal’ in 9 kleuren. De deken wordt breed 250 cm en 190 cm lang. Ons camperbed is 140 x 190 cm. Ik wil de deken mooi kunnen instoppen onder het matras, dus die royale afmeting is een goede breedte.

Het is een fijn werkje met een vlog aan of luisterboek. Regelmatig word ik onderbroken door ons Prinsje. Aandacht vragen, daar is hij goed in. En dat is prima! Dan brengt hij me één van zijn knuffels of plant hij zijn pootje stevig op mijn knie.

Still knitting socks
Garen: Opal ABO, naaldjes 2.25 mm, 64 steken. Nieuw projecttasje: Dille & Kamille, gekregen van dochterlief.

Us Douwe
Niets is lekkerder dan vers slootwater! Zo mooi, zijn slokjes maken kringen in het water.

Slotgroet
Winter reminds us that everyone needs some quiet time. (Katrina Mayer)

(foto: maan schijnt door de bomen 6-1-23)

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

come live the life you’re given

.
Uit ‘Come live the life’ van de Belgische band K’s Choice. Hier unplugged door twee van de band: Sam (toen nog Sarah) en Gert Bettens. (tekst)

If your eyes are the gateway to your soul
What’s broken will be whole again
And whole is hard to shattere

Eerst heette de band The Choice maar toen ze in de VS gingen toeren werden ze door een andere groep, die ook die naam had, gedwongen hun naam te veranderen. Het werd K’s Choice omdat dat het karakter van de band goed weergaf.

De K is afkomstig van Jozef K. uit Kafka’s boek ‘Het proces’. Jozef K. heeft namelijk geen keuzes. Hoe dat dan precies zit, met deze Jozef, weet ik niet. De naam van de band is uiteraard ironisch bedoeld, als een rare en onbegrijpelijke onmogelijkheid. Ik heb trouwens nog niets van Kafka (1883-1924) gelezen.

De stand van Oldeholtpade
Het tv programma ‘Nederland geeft thuis‘ heeft in 6 minuten vastgelegd hoe het de vluchtelingen gaat hier. De vraag voor opvang is opgepakt door de Protestantse Gemeente hier. De registratie is zo mooi en zo eerlijk neergezet. Maar ook: Wat woon ik toch in een prachtig dorp! Het was woensdag 23 maart 19:00 NPO 2. Hier een linkje via NPO. Het linkje zal het bij velen niet doen, dan even opzoeken via ‘uitzending gemist’.

Illustratie van Charlie Mackesy.

Ik loop met Douwe dagelijks langs de oude peuterspeelzaal waar nu vluchtelingen zijn ondergebracht. De jongste telg was druk doende met een trekker mét kar. Ik groette, hij groette en begon in het Oekraïens mij van alles te vertellen. Ik praatte gewoon in het Nederlands terug. Alhoewel we elkaar totaal niet konden verstaan hadden we toch een gesprekje. Zo mooi!

Dit wegwijspaaltje krijgt er ineens een andere betekenis bij.

Socks for charity
Ik brei nog steeds sokken voor Oekraïne. Het is fijn om te doen en ik heb garen genoeg dus we breien monter verder.

Uitdagend breiwerk
Normaal ben ik geen ‘thrill seeker’. De achtbaan is wel het hoogst haalbare in dat genre. Hier zit ik samen met dochterlief in de Condor in Walibi.

Toch kan ik met breien wel eens het randje opzoeken. Wanneer je ajour breit (gaatjespatroon) of met kleurwerk bezig bent is het wel handig om een ‘life-line’ in je werk te zetten. Een ‘life-line’ is een draad waar je alle steken op zet. Als je dan een foutje maakt dan haal je je breiwerk uit tot de ‘life-line’ en je kan gemakkelijk alle steken weer op je naald zetten.

Ok, zie hier boven, ik deed doe dat dus niet, na elke fout die ik maak denk ik: ‘dat gebeurt me niet meer’ en ‘ik ken het patroon nu echt wel’. Niet dus, elke keer ga ik weer de fout in. Nee, ik ben geen ezeltje. Ik doe aan ‘knitting on the edge’ zo zonder ‘life-line’!

Op een breidag, al in 2019, kocht ik bij Ajoure twee bollen Lana Grossa ‘Gomitolo Molto’ 605 met een patroon erbij. Patroon heeft geen naam.

Ik viel voor het soort van blad motief, er lag namelijk een voorbeeld-sjaal op hun kraam. Ik koos meteen voor, hoe zal ik het zeggen… uitgesproken kleuren. Ik ben van de ‘kleurige kleuren’. Ik wissel beide bollen af. Dat stuk groen komt omdat er bij beide bollen het ‘groen’ op dezelfde plek zat. Ik weet niet of ik dit nu wel zo mooi vind maar het is zoals het is.

Ik wil wat lopende werkjes afmaken dus heb ik deze shawl opgediept. De steekmarkeerder houdt mijn vorderingen bij. Deze lijkt op Poes Guusje, die al over de regenboogbrug is gewandeld. Zo is ze er nog een beetje bij. Dank aan A!

40 dagen project
De Mysterie Knit A Long Lento: Elke dag krijg ik een stukje van het patroon in mijn mailbox. Elke dag 5 toeren, behalve op zondag. Het wordt al een hele col. Garen: Saskia van Wibra.

Café
Ik pak langzamerhand al mijn bezigheden buitenshuis weer op. Zo ging ik weer naar het Breicafe en daar mag je gelukkig ook haken. Dat geldt ook voor de Breibende trouwens.

In de mand mijn deken in wording. Nu maak ik hem zo groot dat hij op ons camperbed past. Lekker recht-toe-recht-aan granny stripes haken. Garen: Royal van Zeeman.

Us Douwe
Honden zijn net kinderen, als het te lang te stil is moet je gaan kijken. En dan… ben je altijd te laat.

Douwe nam het woord ‘Kussensloop’ iets te letterlijk.

Ons draakje van de dag! Foto genomen op plaats delict.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

all around my hat

.
‘Steeleye Span’ is een Britse folk-rockgroep, met een 1-dags-vlieg uit 1975.

Dit liedje kwam echter al uit 1820. En gaat over een straatverkoper die trouw blijft aan zijn verloofde. Deze mevrouw is wegens diefstal 7 jaar verbannen naar Australië. Door een wilgenteen in de band van zijn hoed te dragen toont hij haar trouw.

De wilg staat voor teken van rouw. Rouwtijd duurde destijds 1 jaar en een dag. De opleiding tot heks ook, maar dat is een zijstraat. Anyhow, het tweede couplet geeft aan dat dit vriendinnetje misschien niet de meest geschikte vrouw is voor hem, want zij zal hem niet trouw zijn daar in de ginder. (Tekst)

Het Engelse liedje is later gebruikt als Iers vrijheidslied, dat was omstreeks 1916. Hierin gaat het over een vrouw die haar verloofde verloor tijdens deze Paasopstand. Ze zweert om voortaan rondom haar hoed de Ierse driekleur te dragen.

Rondom mijn hoed
Mijn zonnehoed is af. Durable no.8 katoen en haaknaald 2.5 mm, met vasten gehaakt. Hier ligt de hoed te drogen.

Aangezien ik niet in rouw ben hoef ik geen ‘green willow around my hat’, ik hou het op fleurig een sjaaltje. Ik ben er blij mee!

De kleine dingen
Zo heette een Knit-A-Long van Scheepjes-wol in 2020. Een babydekentje met allerlei strepen. Ik had nog wol liggen van een gehaakte deken die de finish niet haalde.

Dus die bollen Scheepjes Colour Crafter gebruik ik voor dit babydekentje.

Ik brei de deken wat groter. Origineel is het patroon ‘Le petit choses’ 168 steken = 80 x 85 cm. Ik heb 252 steken opgezet wat ongeveer neerkomt op 120 cm breed.

Bij mij een terugkerend dingetje, ik brei mijn eigen draai eraan. Sommige strepen vind ik lastig te breien en dan verzin ik wat anders. Ik moet toegeven dat er in de laatste decimeters geen overeenkomsten meer zijn met het originele patroon. Ik noem dat gewoon creatieve vrijheid. ‘Wie dot mij wat, wie dot mij wat, wie dot mij wat vandage, ‘k Soll wel zeggen ja het mag wel zo.’ Uit Fietse Skik 

Wat ik zo mooi vind aan dekens maken is dat het eindeloze projecten zijn. Ik noem het nog niet monnikenwerk maar je ziet niet veel progressie met zulke lange toeren. En juist dàt geeft mij een soort rust. Het doen, het breien an sich is wat het project zo fijn maakt.

Laat ze breien

Annie M.G. Schmidt wist het wel. Hier de hele tekst. Een blik op de wereld doet je beseffen dat de mensheid beter kan gaan breien. Want dan, ja dan, wordt het hier op de aarde een heilzame toestand van rust en harmonie en de afwezigheid van macht, twist of strijd. Dus: Laat ze ons breien!

Behandeling
In de vorige blogjes had ik het er al over, de behandelingen in het RIF* voor een plekje op mijn neus. Elke werkdag gaan Douwe en ik naar Leeuwarden. *Radiotherapeutisch Instituut Friesland.

Op foto de behandeltafel, die schuift in het ronde apparaat, dat dan weer om mijn hoofd draait. Secuur pakt het apparaat de goede plaats voor de ioniserende bestraling. Deze straling maakt het DNA in de verkeerde cellen kapot en dood. De gezonde cellen gaan ook wel kapot, alleen die herstellen zich weer.

Ik heb een hoofdmasker op, daarin is alleen een gaatje voor mijn mond, dus ik kan die leuke schapen op het plafond niet zien tijdens de behandeling.

Ik ben over de helft. Als ik eerlijk ben, voel ik me wel wat brak. Normaal voel je je belabberd na teveel drank, nou dat kan dus ook na de nodige bestralingen. Het hoort erbij.

Us Douwe

Douwe kan zo enorm hard lopen, het is net een komeet!

Hier alle vier de pootjes van de grond. Foto credits: Jan.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

follow the sun

.
Een wel heel zen liedje!

Volg de zon, uit welke richting de wind ook waait. Wanneer deze dag voorbij is, adem in. Droom met zorg. Er is morgen een nieuwe dag voor iedereen. Een gloednieuwe maan en een gloednieuwe zon. Dus volg de zon.

In 2017, ver voor Corona, gingen dochterlief en ik naar een concert van deze Australische hippie-muzikant Xavier Rudd. Een prachtig, zij het wat zweverig concert.

De kleine dingen
In 2020 deed ik mee aan een crochet-a-long van Scheepjes. Een samen-haak-project. Ik had het garenpakket gekocht en startte vol overgave. Maar na een paar weken bleek ik te weinig haakskills voor dit patroon de ‘d’Histoire Naturelle’. Ondanks de goede instructiefilmpjes was ik gewoon te veel aan het modderen en kwam daardoor niet aan haken toe.

Foto hierboven: zo zou de deken moeten worden, wel prachtig hè…Ik heb het werkje afgehaald. De wol opgeborgen. Tot ik, vorig jaar, dit project voorbij zag komen.

Deze deken ligt meer in mijn mogelijkheden. Ik brei het zelfs nog wat groter! Origineel is het patroon ‘Le petit choses’ 168 steken = 80 x 85 cm. Ik heb 252 steken opgezet wat ongeveer neerkomt op 120 cm breed. Het haakpakket bevatte 17 bollen Scheepjes Colour Crafter dus was er wel ruimte om meer steken op te zetten.

Ik had al een paar strepen gebreid, toen is het hele project naar boven verdwenen. Verdrongen door andere, in mijn ogen, belangrijker projecten.

Nu, begin 2022, pak ik dit werkje weer op. En… heerlijk al die strepen.

Voornemens
Ik had eerder al verteld dat ik elke dag een keuze maak uit al mijn spullen/dingen om 1 item ervan naar de kringloop te doen. Gewoon ontspullen. Ik heb een doos waar ik elke dag wat bij doe. Easy peacy.

Maar ook is er bij mij een drang om eens wat ‘lopende werkjes’ weg te werken. Ik heb er 6. En nog 3 borduurwerkjes. Dat klinkt niet veel, 9. Maar ik heb ook nog de nodige wol liggen waar ik plannen mee heb. Zoals garen op deze foto, voor de Elfriede shawl. Okay, die heb ik nog niet op de pennen staan en dus telt die niet mee als ‘lopend werkje’.

Zie dit is de ‘in-weg-duik-shawl’ Elfriede:

Nota bene: Handwerken moet vooral een fijne bezigheid zijn en blijven. Dus kies ik waar ik op dat moment plezier aan beleef. Alhoewel het fijn zou zijn dat ik dan dus kies uit die 9 ‘lopende werkjes’.

Hoe dan ook: Doe waarvan je houdt, en hou van wat je doet. Easy peacy.

Afgerond werkje
Het eerste paar sokken van 2022 is een feit. Garen: Phildar Milky Way, naaldjes 2.25 en in elke sok 3 rijen koffieboontjes. Dat staat altijd leuk en breit zo fijn.

Ik kreeg deze verrassingsbol van zuslief. Een bolletje waar allemaal kleine dingetjes in verstopt zaten. Al breiend kom je die tegen.

En wat zit er dan in? Zie foto rechtsonder: Alle gezinsleden in kraaltjes. Zo bevrijdde ik ‘Sandor’ als eerste uit de bol. Douwe toonde voor het eerst interesse in mijn garen. Maar dat kwam doordat er ook voor hem snackjes in zaten. Zo leuk!

Zus had bewust gekozen voor NIET zelfstrepend garen. Ze kent mijn obsessieve perfectie in dezelfde streep-sokken breien. Dat lukt je niet met deze kleurstelling. En dat scheelt weer wat hoofdbrekens.

Elk voordeel heb zijn nadeel
Dagelijks wandel ik door het Scheenebos, hier bij ons dorp. Vaak zie ik reeën. Voor de reeën is het hier in de omgeving een walhalla. Overal bos, akkers en weides.

Ze hebben zo wel hun eigen favoriete plaatsen. Vaak zag ik ze in het schraalgrasland aansluitend aan het bos. Dit perceel, ter grote van 3 hectare, is in 100 jaar nog nooit geploegd. En wordt dan ook niet gebruikt voor landbouw maar er groeit wat er groeit en eenmaal per jaar wordt dat gemaaid.

De grassen en weidebloemen kunnen er heerlijk groeien. Het trekt allerlei vogels, insecten en wilt aan. Reeën verschuilen hun kalfjes erin.

Het kwam te koop met de wens dat dit stukje natuur kon blijven bestaan. Filmer en fotograaf Ruurd-Jelle van der Leij stapte hierin.

Maanden lang is hij bezig geweest om deze grond om te zetten in een privé-natuurgebiedje met een zandwal en een stromende beek. Fragment Vroege vogels op NPO 1 radio HIER. Van der Leij hoopt op veel aantrek van vogels en insecten.

Die zandwal is helaas nodig om er de rust te creëren. Op het pad tussen bos en land was het te druk met wandelaars en loslopende honden. Niet ideaal dus.

Ik heb een reebruin vermoeden dat ik die sprong (zo noem je kudde reeën) hier niet meer zal zien. De zandwal is best wel hoog.

Gelukkig is er nog een plek waar de reeën ook graag verblijven, even eerder is een stukje land omgetoverd in een weidebloemen veld. Zo lag het er afgelopen zomer bij.

Dat veld heeft de Vogelwacht nu nog een keer zo groot gemaakt. Prachtig! Foto ook van afgelopen zomer.

Us Douwe
Een hele hond. 19 kilo nu.


Al vanaf heel klein heeft Douwe een grote interesse in schapen. Hij kan er uren naar kijken. Ik kon me dan ook voorstellen dat Douwe een baantje als herdershond ambieert.

Maar hij twijfelt nu tussen iets met schapen of sleutelen. Volgens de hond is er in de schapenhouderij geen droog brokje te verdienen. Dus nu loopt Douwe een snuffelstage bij Jan.

Hij mag gereedschap aangeven, maar het ‘los’ daar moet Douwe nog wat aan werken.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

on this roller coaster with those crazy highs and real deep lows

.
Vorige jaar kwam Danny Vera ‘ineens’ op 1 binnen in de top 2000. Logisch eigenlijk: Dit nummer is zo mooi, zo herkenbaar. Het nummer gaat over het leven, zoals het is. Soms is het leuk, soms verdrietig. En je vindt altijd weer je weg naar huis, alwaar de Magnolia groeit.

VocaLinde
Al weken zijn we, als koor, druk doende om een mooi kerstconcert neer te zetten. Op ons lijstje ook een paar andere prachtige popnummers zoals Shallow (Gaga & Cooper) en Door de wind (Sanne Hans).

In de eerste coronatijd heeft dirigent Hinke Jelsma verschillende arrangementen geschreven, zodat wij, als koor, deze nummers kunnen zingen. En dat is veel, heel veel werk. Dat weet ik want zoonlief maakte in der tijd ook arrangementen voor de drumband waar hij toen dirigent van was.

Hoe het allemaal komt, ik weet het niet, niemand weet het. Nu ik dit typ zijn de nieuwe maatregelen nog niet bekend. Maar stel, stel we mogen blijven zingen dan hoop ik echt dat we deze concert-nummers één keer in de Stephanuskerk mogen zingen, met of zonder publiek. Want echt, met ons koor zingen in de kerk is zoooo fijn!

Nieuwe stoel
Onlangs kregen we van A & M een stoel, een tweedehandsje dus maar voor ons is die natuurlijk nieuw. Ze past prachtig in ons interieur.

Lekker bij de kachel. Een heerlijke handwerk/lees/mijmer stoel. Blij mee!

Tomeloze grannystripe-deken
Zeeman Royal garen, naald 4 mm en 2.50 cm breed.

Mijn tomeloos haakproject vordert gestaag. Ik haak er veel aan.

Uit de kast kiezen
Ik heb 4 lopende werkjes. Wanneer ik handwerktijd heb kies ik waar ik zin in heb. Heel handig. Het is natuurlijk wel zo dat, wanneer je aan één werkje werkt, je dat eerder af hebt. Maar daar gaat het eigenlijk niet om. Ik merk dat ik het gewoon fijn vind om te kunnen afwisselen. Te kunnen kiezen.

Vroeger op de kleuterschool was er een vak dat heette ‘Uit de kast kiezen’. Als kind mocht je dus letterlijk kiezen waar je mee wilde spelen. Nou dat ‘vak’ heb ik nog steeds: ‘Uit de handwerkjes kiezen’.

Sokken op bestelling
Natuurlijk heb ik sokken op de pennetjes. Dochterlief vroeg me een paar te breien voor een dierbare naaste. Natuurlijk! Ik ben zo tevreden over het garen!

Er zit geen eindtijd op dus dat is handig.

Nieuwschierige schaapjes
Het borduurwerkje, een kussenhoes. Zo nu en dan komt er een draadje bij. Blauw zit er nu in. Zo leuk om mee bezig te zijn.

Het mooie kringloopblikje waar ik de draadjes in bewaar, daar wordt ik al blij van!

Lana Grosso shawl
De shawl waar ik ook zo nu en dan aan werk. Dan weer een uurtje dan weer wat langer.

Werkjes in ruste
Boven liggen nog meer werkjes hoor. Zo heb ik nog 3 dekens in wording liggen: de Persian Tiles (haakwerk rechtsonder op foto) en een Sokkengarendeken (breiwerk bovenste twee) en Les Petites Choses van Scheepjes (breiwerk linksonder). Die werkjes pak ik wel weer eens op hoor. Wat in het vat zit…

Alles staat trouwens keurig op mijn Ravelrypagina. Ik ben te vinden op dit platvorm onder de naam ‘Froukjes’. Onderaan deze blog uitleg over de online breicommunity Ravelry.

Nee, ik hoef me niet te vervelen. Want o, ik heb nog zoveel plannen, garen & patronen die op me liggen te wachten.

Us Douwe

Douwe vindt dingen leren leuk! Het is dan ook fijn dat we naar de vervolgcursus gaan bij Happyhonden. Ik krijg hier de handvatten om Douwe woordjes te leren. Niet dat hij in woordjes gaat blaffen, maar dat hij weet wat hij moet doen als ik ‘Plaats’ ‘Blijf’ of ‘Zit’ zeg, dat soort dingen. ‘Zit’ zit er al goed in. Alleen heb ik ergens in het leerproces ‘Zit’ vervangen in ‘Mooi Zit!’. Het maakt Douwe niet uit. Ook bij ‘Mooi Zit’ gaat hij in standje ‘Zit’.

Kwestie is nu om veel te oefenen met lekkere beloningen.

Ik word er altijd zelf ontspannen van, Douwe die prinsheerlijk voor de kachel ligt. Vanwege de gasprijs stoken we bewust vaker altijd de palletkachel.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

ie magen hier altijd henkommen

‘Je mag hier altijd heen komen.’
Eh, alleen dit liedje, van slechte van kwaliteit, op You Tube:

Mutch better, de versie op Spotify, even klikken op onderstaande tekst, tenminste als je Spotify hebt.
https://open.spotify.com/embed/track/717m6lM8xLmXKcLzKVR0ba?utm_source=generator

Liedje Daniel Lohues:

Ie maggen hier altied henkommen. Okal ben ‘k der niet.
Ie weten waor de sleutel is en waor de koffie stiet.
Ie hebben joen eigen kamertie ‘t Bère (bed) stiet al klaor.
Kroep hier mar fijn eben weg as ‘t weer te gek wordt daor.
Hele tekst hier.

Over je kinderen: Ze zijn volwassen maar je wilt toch nog graag een veilige haven voor ze zijn. Zoals Daniël het beschrijft, zo is het precies.

Kom maar thuis wanneer het even niet mee zit. Wegkruipen in het ouderlijk huis waar je alles weet te liggen en het rustig is. Ik moet altijd even slikken als ik dit liedje hoor. Gewoon omdat het zo recht uit Lohues zijn hart is geschreven denk ik. Zo zou ik het ook willen zeggen.

(foto uit 2014) Beide kinderen hebben een heel druk leven. Ze zijn geboren met een gezonde dosis ambitie, dat maakt het ook zo vol in hun leven. Is het niet in de muziek dan is het wel in op een ander creatief vlak. Aanpakken en doorgaan. ‘Ach, ze zijn jong’, denk ik dan, ‘ze kunnen heel wat aan.’
Toch wil ik laten weten dat ze hier nog steeds even weg kunnen kruipen.

Deze tekst van Daniël Lohues heb ik mijn kinderen wel eens toegestuurd. Het werd goed ontvangen.

Ook ik kon altijd bij mijn ouders schuilen. Dat klinkt heftiger dan dat het was hoor. Toen ik net mijn eerste echte grote-mensen-baan had belde ik vaak vanaf mijn werk mijn moeder: ‘Wat ga je koken?’. En als het gerecht me aanstond prikte ik een vorkje mee. Later kon ik ook terecht om mijn verhaal te delen met hun. Onze beide ouders zijn uit de tijd. Maar ik kan nu gelukkig altijd bij mijn kinderen terecht, gewoon als het even tegen zit. Fijn idee.

Still knitting socks
De spiraal sokken.  Eigenlijk heel simpel eigenlijk. Steeds twee steekjes samenbreien en een omslag en dat dan verspringen.

Ik heb gekozen om er in de voet geen nieuwe te maken en de spiralen ‘uit’ te laten draaien.

Ja, ik ben tevreden over dit paar. Ik vind het zo leuk om ergens dit steekje op te pikken en dan zelf bedenken hoe ik het verder ga verwerken. Zo geef ik mijn eigen ‘twist’ aan deze sokken.

Granny-stripes deken
Heerlijk, dat tomeloze haken en elke keer de kleurcombi’s bepalen. De toeren zijn lang: 250 cm! Garen Zeeman Royal, haaknaald 4 mm. Alle kleuren zitten er nu in.


Herfstwandelingen
Douwe en ik lopen elke dag wel even het bos rond. Nu zitten we op 5 km per dag. Douwe is nog klein, alhoewel hij bijna een kilo groeit per week. Nu 12.6 kg schoon aan de haak. Dus de afstanden zullen snel groter worden. Hij is nu 4 maanden oud.

Het is nu prachtig in het bos. ‘Ja toch, Douwe, mooie kleuren hè?’ ‘WAFF!’ maar daar meent hij niets van. Een hond heeft wat moeite met het zien van de herfstkleuren. Rood en groen zijn voor een hond haast hetzelfde.

Echt een hond ziet een biefstuk niet als mooi rood stuk vlees, nee, hij ruikt het als mooi stuk vlees. Een mens heeft 3 soorten kegeltje op het netvlies en een hond  maar 2. Met kegeltjes zie je kleur. Zo is het voor mij in het bos:

En zo loopt het voor Douwe:

Maar een hond ziet dan wel weer erg goed in het donker. Hij heeft namelijk veel staafjes op zijn netvlies. Staafjes heb je nodig om licht en donker te kunnen zien. Maar bij een hond is het hoornvlies ook groter dan bij een mens, dit werkt ook nog eens positief bij kijken in het donker. En daarnaast: Tapetum Lucidum dit is een soort spiegeltje, op deze manier wordt binnenkomend licht extra benut.

Ik zie niet veel in het donker. Echt niet! Ben dan ook blij met de straatverlichting in het dorp. Maar in principe zou Douwe best als mijn ‘Nacht-blindegeleide-hond’ kunnen fungeren.

We zijn met de vervolgcursus bij Happyhonden begonnen. En zowel Douwe als ik vinden dit leerzaam en vooral leuk ook!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

time won’t wait

‘Cause time won’t wait for us
It fades away so fast
And soon these days will pass
So make these moments last

Alweer een mooi liedje van de jongens van Hollow Coves.

Troostdeken voor de planeet
De klimaatactivist Gijsje van Bakel pakt onderwerp ‘aandacht voor het klimaat’ grondig aan. Ze ging per fiets naar Glasgow. In een karretje de ‘Comfortblanket‘ gepropt.

De deken kwam tot stand door een berichtje van Gijsje op internet. Gevolg was dat haar brievenbus vol raakte met enveloppen met lapjes. Uiteindelijk telt de blanket 2865 lapjes van 10 x 10 cm. Gemaakt in 22 verschillende landen verdeelt over 4 verschillende continenten.

Van Bakel mag drie keer de deken presenteren tijdens de klimaattop. Elk lapje symboliseert de handtekening van de maker onder het statement ‘Zo kan het niet langer’.

Ik waardeer het doorzettingsvermogen van Gijsje. En natuurlijk de manier waarop ze met deze deken haar punt neerzet. Go for it Gijsje!

Socials
Ik plaatste op de socials een illustratie van Charlie Mackesey.

Waar ik dan verbaast over ben is, dat ik op Instagram 96 likes had en op Facebook maar 5. Ik vraag me dan af hoe dat kan. Vallen tijdlijnberichtjes op Facebook weg? Of hebben Facebookgebruikers geen behoefte aan zulk soort quotes? Wie het weet mag het zeggen.

Het doet er natuurlijk niet toe, ik plaats dingen niet om het aantal likes, begrijp me goed. Ik deel foto’s vooral om het delen an sich. Zo van ik vind het ook leuk van een ander berichtjes voorbij te zien komen. Met name dan de mooie natuurfoto’s, harige beestjes en creatieve uitspattingen van een ander. En de blije dingen natuurlijk.

Nu ik toch bezig ben… wat ik zo raar vind is dat mensen hun liefde uiten over de ander en dat die ander bij wijze van spreken naast de schrijver zit! Zeg het dan rechtstreeks. Echt, ik vind dat zo raar! En ook zo iets: berichtjes waarin wel ‘iets’ wordt gezegd maar dat het heel vaag blijft. Dit vooral bij nare & verdrietige dingen in het leven. Of je zegt het òf zeg niets!

Adventsjaal
Om bij Facebook te blijven, ik ben lid van de groep ‘Wij breien sokken (en andere dingen)’. Nu heeft Linda (van die groep) voor advent een Gansey Shawl ontworpen. Een Gansey patroon heeft alleen rechte en averechte steken. Van 1 tot en met 24 december krijg je iedere dag 20 toeren van het patroon.

En als je  dan ‘bij’ blijft is je shawl met kerst af. Zo leuk!
I’m in! Ik weet nog niet welk garen er wordt geadviseerd, ik ontvang binnenkort de mail hierover.

Slofjes
Dit was waar mijn handen druk mee waren:

Een paar kleine slofjes voor een nieuwe wereldburger die nog lekker warm in mama’s buik zit. Nu maar hopen dat ze in Glasgow spijkers met koppen slaan!

Garen Zeeman Royal, naaldjes 3.5 mm.

Soli Brass Leeuwarden
Zoon en schoondochter spelen beide bij dit korps. Een brassband bestaat uit koperen blaasinstrumenten en percussiesectie.

Wessel is slagwerker en Afke speelt cornet. Afgelopen weekend was het Nederlandse Kampioenschap. Soli Brass wisten de beker mee naar Leeuwarden te nemen. In de hoogste devisie. Zo fantastisch!
En als voorzitter mocht Wessel die beker in ontvangst gaan nemen.

Vroeger, heel vroeger wist hij al snel dat hij slagwerker wilde worden.

Dus naar de muziekschool, bij brassband Euphonia in het C-orkest. Droom toen: spelen in het A-orkest. Dat lukte al best snel. Hoogtepunten waren toen de Oranjeconcerten samen met bijvoorbeeld Sieb van de Ploeg, Jan Vayne of Ernst Daniel Smit.

Maar dromen blijven komen. Wessel wilde best wel een trapje hoger, zo kwam hij bij Soli Brass spelen in Leeuwarden.

En nu, DE grote droom voor het hele korps: Het winnen van deze enorme beker.

Wessel gaf een prachtig interview voor Omrop Fryslan. Ik luisterde en ben dan zo trots!

Voor geïnteresseerden heb ik toch even het interview geplaatst.

Us Douwe
Toch nog een paar foto’s van Douwe. Ik was met hem naar de Noordwolder Meenthe, een stuk natuur vlak bij Hooltpae.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

maar wat ik schrijf ben ik echt

Ik ben geen held
Tenminste niet een die telt
Maar ik doe mijn best te blijven staan
Wat ik schreeuw lijkt niet slecht
Maar wat ik schrijf ben ik echt
Zo kan ik een beetje van de wereld aan

Vroeger luisterden we regelmatig Acda en De Munnik, onze kinderen kennen de nummers nu nog uit het hoofd. Dit liedje speelde ik vaak mee met mijn gitaar en dan heerlijk zingen. Waarom doe ik dat eigenlijk niet meer?

Still knitting socks
Robuust garen. Die naam geven ze aan garen wat de uitstraling heeft van ‘puur, natuurlijk en echte schapenwol’ en wat dus bij mij de associatie ‘prik-garen’ geeft. Zoals de Lett Lopi garens uit IJsland. Alhoewel dat garen na wassen wel iets vriendelijker wordt.

Ik had een bolletje uit mijn stash opgediept voor nieuw te breien sokken.

Ik ben al bijna 10 cm op pad. Geïnspireerd op het patroontje van ‘Strandkorb‘ (Strandstoel) van Ravelry. Maar al breiend kom ik er achter dat het garen enigszins een robuuste uitstraling heeft. Met andere woorden: Het prik volgens mij. Dat wil je niet in sokken. Afhalen?

Ik heb er een nachtje over geslapen. Kort nachtje, pup Douwe meldde zich al voor 5 uur. Bij Jan weliswaar dus ik hoefde er niet uit, maar wakker ben je toch. In de ochtend besloten, na breiwerk nog eens geobserveerd te hebben en advies van dochterlief ter harte te hebben genomen, dat de prik wel mee valt, toch maar door te breien.

Deken
De deken met Granny-stripes vordert gestaag. Garen Zeeman Royal, haaknaald 4 mm. Breedte 2.50 m.

Vliegenzwam
Hier in het bos staan ze met velen! ‘Als paddestoelen uit de grond schieten’ is hier wel op zijn plaats. De stoeltjes zijn ook zo weer verdwenen trouwens. Heel even staan de paddestoelen mooi te zijn en dan vallen de gaten er al weer in. Die ontstaan door slakken, muizen, konijnen, eekhoorns en kevers. Alhoewel deze zwammen wel een hallucinogene werking hebben, gaan de beestjes er niet aan dood.

Deze is ontdaan van haar mooiheid en daarom juist zo mooi!

Weblog
Mijn Jan heeft op zijn werk veel contacten, met allerlei mensen in verschillende functies. En zo sprak een meneer Jan aan over de camper die hij gebouwd heeft.

Wat bleek: zijn vrouw volgt deze weblog. Grappig dat Jan in het wild herkend werd van mijn blog, gelukkig vond hij dat zelf ook.

Puppyspam
Thomas van Luyn schreef in de Volkskrant een prachtige collum. De titel zegt genoeg: ‘Puppybezitters krijgen de hele dag alleen maar goede raad.’ En een ieder met een pup kan dat bevestigen: Je moet hem aan een korte lijn doen, nee niet, juist een lange lijn. Hij moet brokjes, droge brokjes, nee hoor, juist vers vlees van de scharrelslager.

Zo gaat Van Luyn nog even door. Maar hij komt met een prachtige oplossing. De truc met de pup is nu, om uit te stralen dat je al een hele roedel honden heb opgevoed!

Ik heb mijn handvatten, wat dat betreft, van Daniëlle Mastenbroek van Happyhonden gekregen. Douwe heeft met goed gevolg de puppycursus gedaan. En dat staat weer goed op zijn Curriculum Vitae!


Herfst
Het is prachtig herfstweer. Heerlijk om er dan met de hond uit te mogen.

Fijn dat er om ons dorp zoveel wandelpaden zijn.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

go easy on me

De nieuwe singel van Adele  ‘Easy on me’ gaat over haar scheiding. De ellende waar ook haar zoon niet aan ontkomt. ‘Easy on me’ oftewel ‘maak het me niet moeilijk’. Voor haar zoon: ‘Heb begrip voor mij en mijn keuze destijds’. Dapper hoor, hoe persoonlijk Adele in haar teksten kan zijn.

Eigenlijk zou het logisch moeten zijn. Eigenlijk zou iedereen de ander vriendelijk en met zorg tegemoet moeten treden. Altijd. Ik denk echt dat ieder levend wezen altijd zijn best doet. De intentie heeft het goed te doen. En minder handige keuzes die iemand doet, nooit gebeuren met opzet. 

Deze illustratie van Charlie Mackesy vind ik prachtig bij dit thema passen. 


Een beetje ‘go easy on me’ voor jezelf maakt je leven net wat makkelijker. Maar ok, ook ik weet dat het best wel lastig kan zijn, geduld hebben met jezelf. Dat dus.

Werkjes
Sokken voor Jan: garen Opal Abo, naaldjes 2.25 mm, patroon Twizzlersocks. 


Dit lopend werkje is afgerond. Met deze sokken deed ik mee aan een Knit-A-Long. In het kader van ‘Socktoberparty’ kon je meedoen door dit gratis patroon van Ravelry te breien. Georganiseerd door Ingrid van ‘Sunny Design’ en Tiny van ‘Design by Tiny’. Deze KAL loopt tot 31 oktober. Het patroontje breide zo mooi, daar maak ik nog wel eens een paar mee.

Koffie? Ja, lekker! Lichtbakje erbij? Ja, doe maar wat extra lux!
Wanneer de dagen zo donker zijn pak ik wat extra licht = lux. Onderwijl ik wat toeren haak.


Mijn deken, Granny-stripes. De toeren zijn lang: 250 cm! Garen Zeeman Royal, haaknaald 4 mm. Tomeloos haken, ik hou ervan. 


Puppyspam
Het gaat goed met Douwe. Hij groeit erg snel. Hij is zooooo lief en leert bovendien graag.


We gaan trouw naar de puppycursus bij Happyhonden waar Daniëlle ons veel leert. Natuurlijk valt of staat het geleerde met oefenen thuis.


Hier leren we onze hond ‘tussen je poortje’ te zitten. Als oefening voor bijvoorbeeld wachtkamer van dierenarts. Ook voor andere honden die binnenkomen is het erg prettig, geen blikken op je gericht.

Zo mooi om te zien hoe alle drie baasjes contact hebben met hun hond. Op het cursus terrein is er volop ruimte om te oefenen. Letterlijk en figuurlijk! Fijn.

Het ‘alleen zijn’ is nog een dingetje. Of eigenlijk: Het ‘niét alleen kunnen zijn’. Douwe is eerste wel even bezig met zijn Kong (speeltje waar leverpastei in zit) maar heeft Douwe door dat hij alleen is en opgesloten zit dan gaat hij blaffen. En we wonen helaas niet in een losstaand huis en dat maakt het blaffen nog lastiger. Gisteren een cameraopstelling gemaakt, zodat we zijn blafgedrag konden opnemen voor Daniëlle. Natuurlijk nèt als Douwe gaat blaffen viel verbinding weg. Grrrr! Vandaag take II.


Douwe heeft inmiddels knuffel Teun met hartslag, een spray met feromonen en een fijne mand met een oud shirt zijn baas erin. Maar het liefst, het allerliefst ligt Douwe tegen mij aan op de bank en dan laat hij zich niet verleiden door een Teun, een geurtje of wat dan ook.

Wat die knuffel betreft, Douwe is er erg blij mee. Maar rustig wordt hij er vooralsnog niet van. Hij wil Teun het liefst slopen. Gelukkig is Teun nog heel. En anders, dan trekken we het gewoon van Douwe zijn zakgeld af. Zo.


Deze week mag Douwe een keertje proefdraaien bij de opvang. Ik kan immers niet van Jan verwachten dat hij bij al mijn trips buitenshuis vrij gaat nemen. Om de week heeft Jan al een ‘baasje-dag’ vanwege verplichtingen van mijn kant.

Het is makkelijk dat Douwe gewend raakt aan de opvang. Een hond mee op de motor is nu eenmaal niet een goed plan. Tenzij je een zijspan hebt natuurlijk. Maar aan een snelle rode Ducati zo’n bakje hangen, is ook zo wat. Hoogstwaarschijnlijk zal Douwe de opvang best wel gaan waarderen. 

Herfst


Het zo mooi in het bos. 


Prachtig zoals de zon weerspiegelt in het water.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

vies

Het rent door het huis en het laat sporen na
Het plast wanneer je je omdraait, zo op de vloer. Ja, ook op de mat waar de plas dan vervolgens onderloopt, dus mat aan twee kanten nat. Denk je dat die plasjes het enige zijn?


Nee dus. Een pup beschouwd het als zijn taak om, op een regendag, een gat in de tuin te graven tot minstens aan China toen. Heerlijk! Met andere woorden, je blijft lekker bezig. Net de vloer gedweild en het is weer vies. Ik heb nog nooit zoveel gedweild. 

En dat is nóg niet het enige. Het bijt in je tenen, het bijt in je veters, je schoenen. Het bijt in je arm en in je neus als je niet oppast. Ja, het heeft bijt-speelgoed. Zeg maar gerust spoiled met bijt-speelgoed. Maar met een niet aflatend enthousiasme bijt het blij in het rond.


Als het gaat slapen dan is het nog oppassen geblazen. Want wordt het wakker dan moet het plassen. En snel ook. Gevolg dat je constant in een staat van alertheid verblijft ook wanneer het in dromenland verkeerd. 


Fijn zo’n pup! 

Begin 1991 werd ik moeder van een heel klein hummeltje dat veel later ging luisteren naar de naam Wessel. Natuurlijk waren we super blij, trots en al die dingen meer. Maar als ik heel eerlijk was vond ik het ook best wel lastig. De verantwoordelijkheid, de vermoeidheid en onzekerheid die me parten speelde.


Gelukkig kon ik zus altijd bellen om ongegeneerd van me af te klagen. Over de nachtelijke huilbuien, de dagelijkse huilbuien en het spugen. Ik vind dat iedere kersverse moeder zo’n zus moeten hebben. Iemand waartegen je je niet groot hoeft te houden en gewoon mag klagen. Eindeloos.

Anyhow: Het mooie is dat elk mens dat ooit een puppy heeft opgevoed wel begrijpt wanneer je even klaagt.

Handwerken
Breien en haken staan op een iets lager pitje, dat spreek voor zich. Het is wel zaak dat ik toch mijn handwerken wel blijf doen, het is namelijk fijn voor het brein. 


Grannystripe deken
Ik had een nieuwe deken opgezet. Deze maak ik maatje groot. Eén kant is 2.20 m. Vandaar dat ik nog naar de Zeeman ben gerent om nog een aantal bollen op te halen.


Helaas waren niet alle kleuren er meer, maar ik heb er nog wel een kleur bij gekocht. Die donkerrode in het midden. Negen verschillende bollen nu en van alle kleuren heb ik 2 à 3 bollen. Van ecru en leverkleur meer omdat ik die vaker ga gebruiken en ook de rand hiervan doe. 


Het is een tomeloos haak project. Geen druk dat het project af moet. Een grote deken kost nu eenmaal tijd. Maar gek genoeg geeft dat ook een zekere rust. Gewoon haken om het haken. 

Still knitting socks
De sokken van Jildou? Zo nu en dan een toertje is een sok in een maand. Nu bijna eentje af. Garen: Regia Classic Stars Color, naald 2.25 mm.


Breit mooi! Herfsttinten hoe toepasselijk. Jildou loopt nog niet op blote voeten dus ook dit project heeft geen deadline. Hoe heerlijk toch!

Wandeling
Douwe moet nog wat wennen aan de riem maar ik merk dat hij de ommetjes die we maken wel kan waarderen.


Het gekke is dat hij buiten onze tuin (& huis) nergens anders plast. Wanneer we op stap zijn houdt hij de plasjes in tot we thuis zijn.


Nu hoop ik dat Douwe, wanneer hij aan ons rondje-hondje gewend is geraakt ook in het bos gaat plassen. 


Dierendag


Links Chiqo, rechts Douwe.

Sunset
Zondag ging de zon zo mooi onder, dus inplaats van de kerktoren sluit ik af met deze foto.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!