let it blossom

.
Titel uit ‘Let it grow’ van Eric Clapton, een oudje: 1974.

Wanneer je op een kruispunt staat en probeert het antwoord op belangrijke vragen te vinden. Dan weet je, dat de enige manier om te krijgen wat je nodig hebt, is de bemoediging om liefde te planten en te laten bloeien in de zon, regen en sneeuw.

Heimwee moet je koesteren
Floortje Dessing op NPO Radio 2 bij Annemiekes A-Lunch, over de mens/dier verstandhouding:

‘We vinden het volslagen normaal dat wij helemaal bovenaan de pyramide staan, want we zijn slimmer, wijzer en kunnen veel meer dan dieren. Maar tegelijkertijd zijn wij ook de enigen die deze wereld vakkundig slopen!

De mens is het enige wezen in de rangorde die geen functie heeft in dit ecologisch systeem. Als wij er niet zijn, dan maakt dat niet uit. Als er, bijvoorbeeld, een bij niet meer is, dan is er geen bestuiving en dus een énorm probleem.

Dat is een hele gekke gewaarwording. We voelen ons almachtig, wij bepalen waar dieren leven, of ze überhaupt kunnen leven. Het mag best wat nederiger.’
Dat dus!

Van de week kwam haar boek uit. Dessing beschrijft hierin haar bijzondere reizen, ontmoetingen en inzichten. Ik mocht het boek mezelf kado doen.

Call it spring
is de naam van het ‘Drops’ patroon wat ik gebruikte. Hier nog op de pennen maar inmiddels is het truitje geblocked en alle draadjes weggewerkt.

Tijdens het badderen gaf de verf nog behoorlijk af. Zaak om het truitje even apart te wassen wanneer ik het aan heb gehad. Ik heb nog veel garen over. Van de 8.5 zitten er uiteindelijk maar 4 bolletjes in het shirtje. Omdat het garen zo ‘bloed’ weet ik niet of ik de het overgebleven garen nog wel verwerk in een ander project. Hier schreef ik er eerder over.

Natuurlijk heb ik wat modificaties toegepast. Het patroon geeft de halslijn in 4 verschillende charts aan, ik heb er één minder gebreid. Zo loopt het lacepatroon niet zo ver door in de pas. De minderingen heb ik op Stephen-West-manier gedaan, wat geeft dat de v-tjes mooi boven elkaar vallen.

Ipv
1 recht afhalen, 2 recht samenbreien, afgehaalde steek overhalen
deed ik
2 steken recht (en samen) afhalen, 1 steek recht, de afgehaalde 2 steken recht (en samen) overhalen.

Het was een fijn breiwerkje! Garen: Pinguin Corrida 3 katoen, 60%/acryl40%. Naald 2.5 mm. Zelf geverfd.

Still knitting socks
Op mijn pennen: sokken voor Jan. Ik schreef hier eerder over. Een deel van de opbrengst van het garen, de ‘Faszination Schafpate’ van de Duitse firma Opal, gaat naar het beschermen van de Duitse herders met hun merinoschapen, wat zich weer doorberekend in de biodiversiteit van de natuur. Dit project loopt sinds 2008 en leverde al 181.000 euro op!

Koeien kijken

Een gezellige boel daar op het weiland.

Slotgroet
Met een pootje van Douwe.

Stephanuskerk in de avondzon. Het gebouw stond er al in 1545. De kerk is vernoemd naar de diepgelovige apostel die, samen met 6 anderen, zich moest buigen over het lot van de weduwen destijds. Later is hij ter dood veroordeeld omdat hij zich tegen ‘tempel en wet’ zou hebben gekeerd. Stephanus ging de boeken in als de eerste ‘martelaar’, ofwel iemand die sterft voor zijn geloof. Dit speelde in de eerste eeuw van onze jaartelling.

De typische ‘bollende’ torenspits is van verre te zien.

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

zonder hoed in de regen staan

.
Titel uit: ‘Go like Elijah’ uit 1973 van de Amerikaanse zangeres Chi Coltrane. Het gaat over het heengaan van de profeet Elia (Bijbel: 2Koningen2). Hij stierf niet, maar werd door een rijtuig met vurige paarden in de hemel opgenomen.

Coltrane en haar moeder reden in de auto. Omdat zij achter het stuur zat, vroeg Chi haar moeder om haar gedachten op te schrijven: Someday my time to die will come. When that will be, I don’t know. I only know that when I have to go, I want to go like Elijah when I go.

(foto: de lende/linde)

Still knitting socks
Een actiefoto van de tweede sok met een hoopje hond op de grond.

Inmiddels gleed dit paar van mijn naaldjes. Voor Janlief. Garen: Admiral Ombré kleur 1879. 60 steken, plat boordje, naaldjes 2.25 mm.

Na elke 10 toeren hang ik een steekmarkeerder in mijn werkje, zo wordt sok II even groot. En het werkt ook motiverend, net als bij streepjes breien.

Sokken-opvouw-trucje
Onze sokken liggen er sinds kort heel netjes bij. Op Instagram kwam ik deze vouwwijze tegen.
1: leg de sokken met hakken op elkaar


2: vouw bovenste teen naar de hak toe.

3: vouw been van bovenste sok eroverheen.

4: onderste teen over bovenste been.

5. onderste been ook vouwen en onderste teen netjes in onderste been stoppen.

Marie Kondō is er niets bij! Zie nu: allemaal nette sokpakketjes.

Boek
Ik las: ‘Je hond beter begrijpen’ van Nadieh Cuijten. Nadieh kende ik al via ‘Van hakjes tot poepzakjes’.

Een pleidooi voor een holistische benadering van hondengedrag.
Een hond (en alles wat ademt, FH) is een systeem van eenheid: fysiek, mentaal, emotioneel, energetisch en spiritueel. De holistische betekenis is allesomvattend. Het één kan niet zonder het ander en een verandering op één niveau beïnvloedt alle andere niveaus. Daarom kijkt Nadieh altijd naar de hond in zijn geheel. Gewoon logisch in mijn beleving.

Veel van wat ik las wist ik eigenlijk wel. Maar het is prima om die kennis wat af te stoffen. (Foto: eerste kennismaking met Douwe)

Douwe en ik hebben bij Danielle Mastenbroek (Happyhonden) de puppycursus en een verdieping hierop gevolgd. Op haar site: ‘De moeilijkste oefening voor een hond is om ons, als mens, te leren begrijpen.’

Danielle leerde mij om goed te kijken wat Douwe aan gedrag liet zien. Ook de beloningsgerichte aanpak. Wanneer een puppy bij je komt wonen, krijg je van alle kanten veel (goedbedoelde) adviezen. Ik werd er best wel onzeker van. Fijn, dat ik met die twijfels bij Danielle terecht kon. September 2021:

Ook heb ik veel gehad aan de podcasts van Monique Bladder ‘Dat doet ie anders nooit’.

Anyhow: Nadieh schrijft verschillende keren in haar boek: ‘Kijk naar de lichaamstaal van je hond, luister naar het gefluister en je hond hoeft niet te schreeuwen.’

Een hond geeft veel signalen af, zie het! Die kleine veranderingen in gedrag beschrijft Cuijten in haar boek. Het opstapelen van binnenkomende prikkels. Hoe werkt het stresssysteem (3x woordwaarde, eh…zitten er wel 5 S-en in Scrabble?). Ook beschrijft ze de Piramide van Maslow vanuit de hond.

Het reukvermogen is enorm van honden. Ze ruiken zelfs ‘stereo’. Als wij de Mac binnenlopen ruiken we de typische geur van ‘de Mac’, een hond ruikt hamburgers, koffie, die ongewassen meneer in het hoekje, augurken etc. Voor een hond is rustig snuffelen van levensbelang. Het koppie wordt er kalm van. Net zoals een breiwerkje voor mij.

Snuffelen is dus hersenwerk voor een hond. Ons rondje hondje bestaat voor een groot deel uit snuffelen en scharrelen van Douwe. Facebooken voor doggy’s. Hij ruikt dan de ree die langs liep, welke honden er voor ons op het pad liepen. Wie er ziek is, wat die ene reu heeft gegeten, etc.

Ook zien & horen honden veel beter dan de mens.

Een hond gedijt goed op keuzevrijheid. Waar hij wil liggen, met welke knuffel hij wil spelen. Douwe heeft een mandje vol ‘sloopknuffels’, hij kiest zelf met welke hij wil spelen. Sommigen worden gelijk gesloopt anderen gaan maanden mee. Kringloop 50 cent en lol voor 50 euro. Een knuffel wordt vaak vakkundig door Douwe uit elkaar gehaald.

Wat nieuw voor me was: Een hond is een conflictvermijdend dier. Dit gaat heel ver. Wanneer Jan bij thuiskomst mij een kus geeft, springt Douwe op. Jaloezie? Nee, hij ziet zichzelf als vredestichter en springt ertussen.

Waar Nadieh ook duidelijk in is: dat een hond het, voor jóu negatieve gedrag, altijd doet vanuit een reden. Heeft het beestje pijn? Is hij bang? Of is er een andere reden voor het gedrag? Speel daar op in. Observeren dus!

In het boek een mooie aanvulling: Nadieh gaf haar pen aan andere experts op hun vakgebied, zoals bijvoorbeeld R. Koeter over osteopathie en G. Engelmoer over Bach Bloesems. De paragraaf over edelstenen was voor mij ook van toegevoegde waarde.

Slotgroet
It is goed om net fêst te witten wat der barre sil,
mar besef dat wat der ek bard, it goed is.

Het is goed om niet alles te weten wat er gebeuren zal,
maar er bewust van te zijn dat wat er ook gebeurd, het goed is.

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

I wanna take you everywhere I go, have you by my side

.
Titel uit ‘For all you give’. Het is een duet tussen de Australische band The Paper Kites en de Britse zing & liedjesschrijfster Lucy Rose. Een echt ‘weg-droom-liedje’.

Stervelingen in de tijd
De mens op aarde is sterfelijk en door dat gegeven leven wij in tijd. Ik kwam deze alinea (hieronder) tegen en het fascineerde mij op één of andere manier.

‘Alle mensen hebben er mee te maken, iedereen kent het, maar slecht weinigen denken er ooit overna. De meeste mensen accepteren het gewoon en verbazen zich er helemaal niet over: De tijd. Je hebt kalenders en klokken om hem te meten, maar dat wil weinig zeggen. Iedereen weet dat één enkel uur wel een eeuwigheid kan lijken. Maar soms kan hij ook als een ogenblik voorbijvliegen – het hangt er maar vanaf wat je dat uur beleeft. Want tijd is leven en het leven woont in je hart’. Uit ‘Momo en de tijdspaarders’ van Michael Ende.

Still knitting socks
Mijn eerste paar van 2023. Sok één is af. Garen: Opal ABO, naaldjes 2,25 en 64 steken.

Hoe komt het toch dat je in sokken die je voor jezelf maakt gemakkelijk foutjes laat zitten. Terwijl je, wanneer je voor een ander breit, de sokken in de richting van perfect moeten zijn.

Ik weet het niet. Feit is dat de (platte) boord netter kon van deze sok. Ik kwam niet helemaal uit met de steken tijdens het vast breien van de boord. Bovendien in de eerste teen liet ik 3 steken (!) vallen die ik met een draadje weer heb vastgezet onder mom van ‘dat-zie-je-toch-niet’. Da’s toch best raar! Bij weg-geef-sokken zou ik de teen hebben uitgehaald.

Wanneer ik foutjes maak denk ik gemakzuchtig: Mensen-werk mag niet perfect zijn, alleen wat God maakt is perfect.

Ik heb in deze sok steekmarkeerders gezet bij elke 10 toeren. Normaal mat ik de centimeters, nu een keer de toeren, dit is net wat nauwkeuriger. Zie, dat dan weer wel.

Stephen West Mystery KAL
Inmiddels bij Clue 3 aangekomen. Beginnend met twee lange rechthoeken met kabel. Het is een leuk werkje maar neemt enorm veel tijd. In mijn hoofd was de shawl al af en kon ik met de trui van Jan beginnen. Dus niet. Maar ik houd vol! Ik heb mijn einddatum iets aangepast. Ik wil de shawl kunnen dragen op de Handwerkbeurs. Dat is 9 t/m 12 februari.

Je kunt de Stephen West Mystery KAL vergelijken met een geheim genootschap. Iedereen die hem heeft gemaakt herkend de ander die dezelfde shawl ook van de naalden liet glijden.

Ik brei stug door. Steek na steek, uur na uur, dag na dag. Wel met plezier hoor!

Us Douwe
Het is echt nat in het bos now-a-days.

Dan loop ik ons loopje op Jan zijn rubberen kaplaarzen. Zo blijven mijn voeten droog en warm, ook bij de grootste modderpoelen. Ik loop erbij als Nelly Frijda in Flodder, alleen de sigaar ontbreekt.

Het maakt me niets uit hoor. Immers wanneer het ‘Takkieweer’ is kom ik in de regel niemand tegen die mij ziet in mijn Ma Flodder outfit.

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

and we’re turning on the tide, the tide and the time

.
Titel uit ‘The Tide’ van The Lasses . Deze video is opgenomen tijdens de ‘Amsterdam boot sessies’.

Toch nog even over mijn schouder kijken
Elk jaar blik ik terug. Met in mijn hoofd de tekst van ‘Uren, dagen, maanden, jaren vliegen als een schaduw heen’ (Johannes de Heer, 406). Dat zong mijn vader in deze tijd van het jaar. Hier op een dierbare foto, zo tussen het werk door. Stofjas aan en even een liedje zingen.

Lastig
Het is gek dat de mooie momenten eerder je gedachtes vullen dan de moeilijker dingen van 2022. Net een fotoboek: daarin worden, in de regel, alleen de prachtigste momenten vastgelegd. In die fotoboeken is het altijd feest, altijd vakantie ook.

De lastigste maand was februari, toen waren mijn dagen gevuld met ritjes naar het Radiotherapeutisch Instituut Friesland vanwege bestraling van een plekje op mijn neus. Ik heb me best beroerd gevoeld en moe. Maar het herstel verliep voorspoedig.

Gouden-randjes-dagen
Mijn mooiste moment is, denk ik het concert in het Albert Stadion in Brussel. We waren bij Coldplay. Prachtig!

Maar ook het concert van Danny Vera in het Zigggodome. En de roadtrips met onze camperbus naar de poolcirkel en de andere kant uit, naar Portugal, zijn toch echt de dagen met gouden randjes.

Maar als ik eerlijk ben, zijn het ook vooral de alledaagse dagen die een gouden randje krijgen. Het wandelen met Douwe, wakker worden met de geur van verse koffie, bloemetjes spotten in de weide of een mooie zonsondergang.

Terugkijkend op handwerkgebied
Dit jaar breide ik 1 zonnehoed, 3 shawls & 21 paar sokken.

Hieronder mijn laatste paar van 2022:

Zelf geverfd garentje (Zareska Maris) en eigen patroontje (naaldjes 2.5 mm). Voor mijn schoonzusje, die er blij mee was! Fijn!

Plannen voor 2023
Ik ga met 5 lopende werkjes het nieuwe jaar in. Natuurlijk heb ik sokken op de pennen, daarnaast 2 dekens, 1 shawl en 1 col.

Vooreerst ga ik de Stephen West shawl ‘Twist en turns’ afmaken. Verder heb ik heb garen gekocht voor een prachtige trui voor Jan, de ‘Moby’ van Petit Knit. Hieronder een voorbeeld.

Antraciet Karisma garen van Drops.

Best wel overzichtelijk eigenlijk. Want voor de rest, qua handwerkplannen, zie ik het wel. Vooral projecten maken waar ik plezier in beleef.

Een ‘wist-u-datje’
Sinds ik ze in Spanje aan de boom zag hangen, heb ik de mandarijn ingeruild voor de sinaasappel.

Op internet zag ik DE manier om netjes een sinaasappel te eten: Dakje en onderkantje eraf snijden, één snijtje verticaal en je vouwt het appeltje van oranje open. Zo kan je de partjes er, zonder geknoei, uit halen.

Us Douwe
In zijn korte hondenleventje heeft Douwe al heel wat van Europa gezien. Hij is geboren op 10 juli 2021. En dit jaar mocht hij een paar keer mee op reis. Zo zag Douwe Duitsland, Denemarken, Zweden, Noorwegen, België, Frankrijk, Spanje en Portugal.

Vanaf pup zat hij graag in de auto. Of het onze kleine Panda is of onze camperbus, het maakt hem niet uit, zolang hij maar uit het raampje kan kijken.

Reizen met een hond maakt dat je je wel iets moet aanpassen. Langere pauzes houden om lekker te kunnen wandelen bijvoorbeeld. Maar hé, wandelen is voor iedereen goed. Ik denk dat Douwe het vooral fijn vindt om samen met ons te zijn. Waar we dan ook maar naar toe gaan. Tuurlijk lekker rennen op het strand vindt Douwe geweldig! Welke hond nou niet? Douwe onze ‘beachdog’.

Wat zo fijn is, is dat Douwe altijd blij en tevreden is. Gezellig om hem om ons heen te hebben.

Het enige nadeel is wel dat je eigenlijk niet kan stoppen langs de snelweg: het is er zo ontzettend smerig, zoveel vieze doekjes en ander afval. Douwe vindt die doekjes niet vies en is het lastig ze uit zijn bek te houden. Wat zijn reizigers toch een stelletje viesterts!

Vuurwerk
Gisteravond vonden mensen (m/v) het nodig om vuurwerk af te steken. Met die actie was het raak, ook al zat Douwe bij mij op de bank en wij er geen aandacht aan schonken: Douwe is angstig geworden. Toen Jan hem later op de avond uitliet hadden we niet verwacht dat er weer vuurwerk zou worden afgeschoten. Dus toch! Jan houden en keren met Douwe, hij wilde vluchten en wel weg van ons dorp, waar het schieten was. Gelukkig hield zijn riem het anders was Douwe zo, in blinde paniek, over de provinciale weg gerend.

Waarom, waarom o, waarom moeten mensen nu al vuurwerk afschieten? Het maakt de dieren banger dan bang. Als we ons nu gewoon aan de regels houden en op 31-12 vanaf 18:00 pas gaan schieten. En, ook niet onbelangrijk, hiermee te stoppen op 1-1 02:00 uur.

Slotgroet
Tijd hebben we allemaal, hoe we die gebruiken is onze eigen keus.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

we doen wat we kunnen

.
Bløf samen met Geike Arnaert: ‘We doen wat we kunnen’.
Je weet dat de wijzer blijft draaien, je weet dat het nooit anders wordt.
Je weet dat je tijd niet kunt stoppen, maar we doen wat we kunnen.

De wet van polariteit
‘Geluk zit ‘m niet in de afwezigheid van ongeluk, pech of pijn. Geluk zit ‘m in de bereidheid om de aanwezigheid van die dingen ontspannen te accepteren’.

Lastig. Ik ben van het type dat wel bereid is om mijn kop lekker in het zand te steken en die pas weer bovenhalen wanneer de storm is overgewaaid. Nu leert het boek van Susan Smit, ‘De wijsheid van de heks’ juist om alle facetten in het leven te accepteren. Dat klinkt makkelijk maar zo bedoeld ze het niet. Smit gebruikt de metafoor van een koorddanser die met een lange stok zijn evenwicht bewaard op de draad. Soms buigend naar links, soms naar rechts maar de koorddanser blijft op zijn koord lopen, juist door deze balancerende stok. In het midden blijven door wel mee te bewegen naar links en rechts.

Het zijn twee tegengestelde principes of krachten wat in elk aspect van het leven en het universum zit. De zon komt immers op omdat het nacht was. Hoog en laag, koud en warm.

De deugd ligt in het midden. Voorbeeld: Tussen ‘angst’ en ‘overmoed’ ligt ‘moed’. Je laat je niet verlammen door angst voor gevaar, maar je neemt ook niet overmoedig risico’s alsof je onkwetsbaar bent. Nee, wees juist moedig (in het midden).

Het gaat om het verzoenen van die tegengestelden; dat is de kunst van polarisatie. Voor mij is de uitdaging om ook met de ‘donkere’ kant te dealen. Het ‘waarom’ omzetten in ‘het zij zo’. Bij de zegeningen in mijn leven, de positieve dingen, zet ik meestal niet dit ‘waarom’ in maar juist wél bij het leed, verdriet en pijn op deze aarde.

Een col met poezekes
Afgelopen maart breide ik mee met de KAL (Knit Along ofwel een samenbreiproject) van Wolhobby, de Lentocol. Resultaat was een heerlijk dichte warme col. Ik gaf hem aan dochterlief. Ze was er blij mee. Een dikke col met warmte van een shawl.

Terwijl je niet zo’n stuk overtollig stof op je borstpartij hebt liggen zoals bij een dikke shawl. Ik bedacht me er nog een te maken, met poezekes. Dochterlief heeft er drie dus kan ik haar daar vast blij mee maken. Ik was al best een eindje op pad. Ik had dus de originele col even mee naar huis om te passen.

Oeps, de nieuwe col werd veel smaller. Ik had het zelfde aantal steken en dezelfde naalddikte. Toch blijkt deze wol net wat dunner, met dit als resultaat. Afhalen?

Twijfel duurde niet lang. Afhalen! Deze col wordt niet gedragen wanneer hij te strak zit. Maar zo wijd als de ‘Lento’ is ook geen goed plan aangezien het breisel dunner is. Dus ik zette opnieuw op met twee poesjes extra. Nu moet het goed komen.

Best wel jammer, zoveel uren breiwerk afhalen. Maar als het niet goed blijkt, kun je volgens mij niet anders. Zo heb ik eens een kabeltrui voor Jan, waarbij ik bijna bij armsgaten was (button-up) afgehaald omdat het te smalletjes werd. Foto uit de tijd dat ik nog koffie in mijn melk dronk.

Garen: Drops Karisma, patroon: Dreams of Aran (Dropsdesign).

Mijn breiwerken hoeven echt niet perfect. Maar moeten wel draagbaar zijn. Klopt het niet dan is het afhalen. Zowel bij trui als col kwam ik tot dat besef na heel wat breiuren. Jammer en ook wel beetje dom. Het is niet anders. Dubbel lol van de wol zullen we maar zeggen.

Us Douwe
Ik kan het niet laten even wat foto’s te delen.

Het is zo mooi om interactie tussen dieren te zien. De koeien vs hond. Het vee kwam op een rijtje naar Douwe kijken. En Douwe keek weer vol interesse naar de koeien.

En ik keek vervolgens weer verwonderd naar het schouwspel.

En als laatste foto: Douwe in de bocht!

Slotgroet
Niet iedereen kan een held zijn, er moeten ook mensen (worden) gered.
De truc is dansen op de gulden middenweg en dat red ik nog maar. (Acda en De Munnik, ‘Slaap zacht Elisabeth‘.)

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

een vriendelijke beer en een tamme wolf

.
Titel uit ‘Peace in the Valley’, hier schreef ik over deze gospel gecoverd door Vera.

Danny Vera

Gisteravond waren we bij zijn concert in het Ziggo Dome. Echt geweldig! En ja, Danny speelde ook ‘Peace in the Valley’ van hierboven. Bedankt fam B, voor zo’n mooi kado!

Stephen West
De in Amsterdam wonende Amerikaanse Stephen West is een excentrieke ontwerper in breisels. Hij is erg populair in de breiwereld.

Zijn designs zijn kleurrijk en ‘over the top’. ‘Westknit’ is zijn eigen brand, lees merk. West is mede eigenaar van de wolwinkel Stephen & Penelope. In 2019 bezocht ik samen met breivriendinnen deze shop. Een winkel vol wol uit het duurdere segment, zeg maar.

Anyhow: Alweer 13 jaar organiseert West een Mystery Knit Along (MKAL). Dit is een samenbrei event op internet. In oktober komt in 4 delen een stuk patroon online. Je weet dat het een shawl wordt en wat voor garen je nodig hebt. Maar je weet dus niet hoe de shawl eruit komt te zien, dat is ‘the mystery’.

Ik heb 10 jaar terug al eens meegedaan. Toen maakten we de ‘Rockefeller-shawl’. Het was een feestje om die te maken. Zie onderstaande foto’s.

Ik draag de shawl niet vaak. Hij is eigenlijk een beetje huge! Ik heb wel tijdens het breien grote stappen gemaakt in mijn skills!

Wanneer ik door mijn socials scroll, dan komt de MKAL steeds voorbij. Overal zie ik prachtige garen-combi’s aan kleuren. Ook Stephen zelf heeft al vier video’s gemaakt om ons te enthousiasmeren.

Vooreerst zou ik niet meedoen. Vond ikzelf. Tot ik op de site Marianne van Lindelicht de mooiste garencombi’s voorbij zag komen. Op zondagavond… ‘Jan… Ja-ha-n zal ik? Echt i-e-d-e-r-e-e-n doet mee!’ En Jan: ‘Wordt je er blij van? Dan doe je het toch!’ Een begrijpende lieverd!

Want zie nu, deze handgeverde merinowol.

Laat MKAL 2022 maar beginnen. Of zoals West het zelf benoemt: deze masterclass.

Still knitting socks
Ondertussen doe ik ook mee met een KAL met de hashtag #herfstsokkenkal van Puk Vossen.

Herfstsokken: ‘done’. Een kleurig wolletje (merino sock) en leuk patroon (Zigzagular socks van Susie White).

En dan begint op 1 oktober #socktoberparty van Ingrid (@sunny_designes) en Tiny (@design_by_tiny). In deze KAL breit iedereen het patroon van Debbie Ford: Strawberry Cheesecake, de naam alleen al is heerlijk! Ik heb al een wolletje uit mijn stash opgediept. Zelf geverfd.

Het patroon is geprint en de naalden geslepen! En daar laat ik het even bij, qua KAL’s dan. Tenslotte hoef ik niet met elk circus mee!

Boek
Ik las het boek ‘Achtendertig nachten’ van Janne IJmker.

Een historische roman over het leven van Elsjen Roelofs (1738-1767). In de gevangenis wachtend op haar vonnis gaan de gedachtes van Elsjen door haar leven. Hoe ze als kind gevormd is door haar  omstandigheden. Welke keuzes ze maakte en waar ze niet die zelfbeschikking had. Uiteindelijk heeft ze, zwanger van haar tweede kindje, haar man vergiftigd met rattengif. Elsjen bevalt in de cel en haar dochtertje wordt afgenomen. Nadat ze ‘ontzwangerd’ is wordt ze ter dood gebracht.

Het boek is niet alleen een prachtige beschrijving van Elsjen. Haar zoektocht naar het waarom van bepaalde keuzes in het leven. Ze koppelt haar worsteling aan bijbelse figuur Job. Maar het geeft ook een goed tijdsbeeld van de 18e eeuw in Drenthe. Ymker heeft met veel onderzoek en precisie geschreven.

Onlangs kwam Elsjen Roelofs in de media. Een nazaat van haar vertelde zijn verhaal. Het geeft een ander beeld van Elsjen. Fragment hier. Ikzelf denk dat de meeste mensen deugen en dat echt íedereen onderweg een ongelukkige keuze kan maken.

Het boek liet me niet los. Ik kreeg de tip van T, zij is een nicht van de schrijfster. Dank!

Lezen
Ik ben een conventionele lezer. Dat betekent dat ik lezen ‘verklank’ in mijn hoofd. Dit heet vocaliseren. Deze manier kost tijd volgens de leesexperts. Omdat ik eerst nog van letters woorden moet maken, wat niet vanzelf gaat, heb ik een bovengemiddeld laag leestempo.

Met technieken zoals scannen, skimmen en fotografisch lezen krijg je sneller een beeld van een tekst. Vaardigheden die je zo op YouTube kunt leren. Ik heb zulke trucs wel toegepast toen ik voor mijn opleiding een stapel moeilijk leesvoer tot me moest nemen. Ik moet toegeven, het hielp wel. Foto uit 2018.

Maar als ik voor mijn plezier lees, hoef ik niet als een sneltrein door een boek. Ik doe er langer over wat niet vervelend is bij mooie boeken. De tijd van verplichte lectuur ligt achter me.

Via de streamingsapp Storytel luister ik ook boeken. Dat gaat iets sneller dan ikzelf kan lezen maar het is nog steeds vocaal. Ik lees/luister ongeveer één boek in de maand.

Us Douwe
Tijdens onze rondjes laten we de zomer achter ons en lopen we zo de herfst in.

Slotgroet
Je ziet de wereld niet zoals hij is maar zoals jij bent.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

het zou hier Brussel moeten heten

Titel blog: wanneer ik denk aan Brussel dan denk ik aan dit nummer, van Acda en de Munnik. Maar dat terzijde.

.
Hierboven: mooiste videoclip ooit! Al uitgebracht in 2002 door de Britse rockband Coldplay. ‘The scientist’ gaat over een wetenschapper die zijn relatie heeft verwaarloosd. Hij zou het graag over willen doen: going back to the start.

Coldplay: Music of the spheres world tour

Iedereen is ergens een alien. En soms komen die aliens samen in een voetbalstadion om zich twee uur te laten vermaken door Coldplay. Dat overkwam manlief en mij een paar dagen geleden.

Als buitenaardse wezens die hun door oorlog verscheurde planeet ontvluchten, fungeren als een passende metafoor voor migranten over de hele wereld die gedwongen zijn hun thuisland te ontvluchten.

Janlief en ik waren met onze camperbus ‘Jolly Jumper’ naar Brussel. Dankzij een tip van Brusselaar parkeerden wij op de gedoog camperparkeerplaats ‘Ter Wilgen’ te Grimbergen. Maar 5 km vanaf Koning Boudewijn stadion. Hoe mooi wil je het hebben. (We hebben standaard twee vouwfietsen aan boord.)

Het concert was indrukwekkend. Ik zou tientallen filmpjes op deze blog willen zetten. Maar eigenlijk moet je er gewoon bij zijn geweest voor de ervaring. Kippenvel en met een brok in de keel tijdens het concert.

Duurzaam
Laat ik eerst even de ‘mondiale hectare’ met u doornemen:
Dit is de eenheid waarin een ecologische voetafdruk wordt weergegeven.

Coldplay is de goedkoopste topact het wereld: Ze willen dat iedereen ongeacht beurs toegang heeft tot hun concert. Wij betaalden 53 euro per kaart voor een mooie tribuneplaats. Maar er zijn ook kaarten voor 30.80 euro.

Achter de schermen is deze band niet veeleisend terwijl ze de best verdienende band ter wereld zijn: De chemie zit hem in hun gebrek aan hebzucht.

Coldplay heeft twee jaar onderzoek gedaan naar een ‘duurzaam concert’. Toen de band in 2019 een nieuw album uitbracht konden ze nog geen ‘groene tour’ doen, dus ging de band niet op pad.

Nu, in 2022, kan het wel duurzaam: Er wordt voor iedere bezoeker een boom geplant en wordt er geen gebruik gemaakt van single-use plastics. Daarnaast zijn er trampoline-achtige ‘kinetische vloeren’. Deze wekken energie op van het hossende publiek en die stroom gaat weer naar de verlichting, de instrumenten en andere stroomvreters.

Zo staan er windturbines boven op de geluidstorens. Maar ook zijn er de omgebouwde diesel-aggregaten die op gebruikte frituurolie draaien. Dit zijn zo maar enkele van de elementen waarmee Coldplay de ecologische voetafdruk van z’n gigantische wereldtournee wil beperken.

.
Maar eerlijk is eerlijk: Die innovaties maken niet de hele tour klimaatneutraal. Martin (zanger) geeft zelf toe dat klimaatneutraal vliegen lastig is. Dat was ook de reden dat Coldplay een paar jaar niet toerde.

Armbandjes
Bij binnenkomst kreeg iedereen een mysterieus armbandje. Op een groot scherm stond dat deze duurzaam ontwikkelde bandjes onderdeel waren van de show. De bewegingen vanuit het publiek wordt omgezet in energie in de bandjes. De bandjes zijn op afstand te bedienen. Tijdens de show kon men dit ‘sturen’. Bij Yellow schenen alle armbandjes geel.

Wanneer je het immense Koning Boudewijnstadion ziet oplichten op de tonen van ‘Higher power’, ‘Clocks’ of ‘A sky full of stars’ snap je wel dat dit erg indrukwekkend is. De hele show werd door deze armbandjes met allerlei kleuren, allerlei ritmes zo bijzonder. 50.000 mensen. Wauw!

.

Oriëntatie
Ons richtingsgevoel in de grote stad is niet om over naar huis te schrijven. Zo fietsten we zaterdagmiddag richting centrum van Brussel.

Na vele kilometers vonden we, ondanks google-maps, nog steeds geen binnenstad. Hopeloos verdwaald, op de vouwfiets, in de Brusselse achteraf-straten: Vol van troep. Vol van mannen op badslippers & joggingbroeken die hun tijd doden met het op straat rondhangen. Obese vrouwen met een donkere huidskleur achter ramen. En auto’s die rond scheurend met harde muziek. Afijn, u kunt zich er vast wel wat bij voorstellen.

Mijn humeur was inmiddels beneden alle peil. Met een aantal berg-beklimmingen van een buitencatogorie word ik al gauw knap chagrijnig (arme Jan). Ik knapte echter snel op toen we toch nog een mooi terrasje vonden, midden in de stad. Toegeven: een betere conditie zou wel fijn zijn…

Dichter bij huis
Al eerder schreef ik over de bloemenweide, dicht bij ons huis. De Vogelwacht heeft er een pad doorheen gemaakt. Zo loop je tussen alle mooie bloemen.

Zo prachtig!

Lopende werkjes
Toegeven ik heb niet veel gebreid afgelopen periode. Zo nu en dan pik ik een toertje weg. Onderweg naar en van Brussel bijvoorbeeld.


Ik lees meer wanneer het zo warm is. Zit volop in de Scandinavische thrillers. Nu de Noorse schrijfster Karin Fossum. Heerlijk leesvoer!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

road trippin’ with my two favorite allies

.
Titel uit Road Trippin’ van Red Hot Chilli Peppers. De tekst spreekt voor zich: On the road met mijn twee besties. Let’s go get lost!

6626 km
We zijn op pad geweest in Scandinavië, tot voorbij Poolcirkel.

Elke nacht op een andere plek, midden in de natuur. Zie de zwarte puntjes. Een reis van totaal 6626 km.

Wildcamperen mag alleen nog in Zweden, Noorwegen en Schotland. Met onze Citroën Jumper kunnen we overal komen. Het is een compacte ex-bedrijfsbus waar Jan deze camper van heeft gemaakt.

We stonden gewoon ‘into the wild’ met een vast bed en koffiezetapparaat. Dat dan weer wel. Zo fantastisch, waar het mooi is parkeer je de bus. Meestal aan het water. Schoon water waar we koffie van konden zetten.

Hoogvlakte
Ook stonden we een nacht boven de boomgrens. Nee, het was er niet koud en dat terwijl de wintersneeuw nog hier en daar zichtbaar was.

Zo stil, zo indrukwekkend!

Poolcirkel
En hoe hoger we kwamen, hoe dichter bij Poolcirkel hoe lichter de nacht.

Voorbij deze Artic Circle kan je midden in de nacht gerust de krant lezen. Zo s’avonds dacht ik dat het uur of 7 was maar in werkelijkheid was het dan al ver over bedtijd. Dat komt omdat de zon richting Noorpool in de zomer hoger staat dan thuis.

Grote grazers & ander vee
Omdat we allerlei binnendoor weggetjes reden zagen we regelmatig rendieren en elanden.

Het verschil tussen deze schijnherten of Capreolinae: Rendieren zijn kleiner max. 1.25m hoog, elanden schouderhoogte tot 2.40m. Rendieren leven vaak in kuddes, elanden zijn solitaire beesten.

In Noorwegen is er maar één hoofdweg richting Noorden. Maar ook deze is erg rustig. We kwamen meer schapen tegen dan auto’s. Verder hier veel Fjorden, pontjes en onverharde kronkelwegen.

Hieronder Møsjoen. Een prachtig typisch Noorse plaats.

Lezen & breien
Ik heb niet veel gebreid. Overdag waren we on the road, dan is er zoveel te zien dat ik het zonde zou vinden om met mijn neus in het breiwerk te zitten. Hier en daar een toertje. Ik mag ook graag lezen in de vakantie. Misdaadverhalen, heerlijk!

Tijdens één van de stops zag ik in de struiken een laars liggen. Ik durfde niet te kijken of er nog iets uit het schoeisel stak. Jan kon me gerust stellen, er zat geen lijk aan vast. Duidelijk: ik lees teveel Scandinavische thrillers. Later kwam Douwe trots aanlopen met een bot ter grote van een dijbeen!

Of hij had het plaats delict geruïneerd of hij is een cold case op het spoor. Hoe dan ook, bot ging mee naar huis. Jan ging namelijk niet uit van een misdrijf.

Aanwinsten
In de noordelijke landen ligt de breiwol in de supermarkt, gewoon naast de luchtverfrisser! Maar ik heb ook nog twee prachtige handwerkwinkels kunnen bezoeken.

Mijn vakantiebuit. Naast veel, heel veel stenen heb ik op de Poolcirkel een mooi vest gekocht, in de supermarkt die twee acryltjes. En in de wolwinkels die twee groene bollen voor sokken: echt Noorse wol. Dat bolletje Regia kun je ook in Nederland krijgen, maar het is toch zo leuk om even een bolletje in een Laplandse wolwinkel te scoren.

Us Douwe
Op de Poolcirkel was de wereld nog best wit en bevroren. Douwe was niet te houwe! Uitgelaten en rollebollend ging hij door de koude sneeuw.

We wisten wel dat we Douwe een plezier zouden doen om hem mee op reis te nemen. Hij zit graag in de cabine. Voordat wij rijklaar waren voor de volgende etappe zat hij al lang en breed voorin onze bus.

Doordat we in het wild kampeerden konden we Douwe rustig los laten, hij bleef keurig bij ons.

.
We probeerden in the middle of nowhere te staan zodat er geen weg langs de camper liep. Alhoewel de wegen in Lapland erg rustig zijn, is het fijner om van de weg af te staan.

Inmiddels zijn we alweer een aantal dagen op ons honk. Dus…

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

what will be, will be

.
1956: ver voor mijn tijd. Maar och zo mooi! De vertaling is eigenlijk: sommige dingen zijn niet te voorkomen. Het is gewoon zo. Daarmee hebben we het maar te doen. Maar hey:

Life is 10% what happens to you and 90% how you react to the situation. Op foto hieronder mij als ‘little girl’.

Boeken
Ik lees graag, maar zeker niet alles wat los en vast zit. Het komt dan ook veelvuldig voor dat ik enthousiast aan een boek begin en er na een aantal pagina’s al klaar mee ben.

Dan is een abonnement op de streamingsite StoryTel handig. Ik kan zo doorscrollen naar een ander boek. Maar zo makkelijk ik de, voor mij niet interessante boeken in de hoek werp, zo moeilijk kan ik afscheid nemen van de voor mij boeiende boeken. Ik blijf gerust nog een weekje in die sfeer & kan ongelofelijk balen dat het boek uit is. (Foto: een klein deel van mijn lievelingsboeken)

Bij een goed boek weet ik vaak ook nog waar ik hem las. Zo zat ik in Engeland 2001 in het boek ‘De Razende Stilte’, de tranen amper bedwingend. Zo’n mooi boek!

‘De crèche’ van Elle van Rijn, maar De Zevenzussen serie vond ik ook mooi en de Nicci French serie van de dagen van de week of Camilla Lackberg, de misdaadromans over Patrik Hedström en Erica Falck. Zo ik kan nog wel even doorgaan. De boeken die ik echt bijzonder vind staan in onze boekenkast. In, hoe kan het ook anders, een Billy!

Net als mijn breiprojecten die ik bij houd in Ravelry, zo houd ik de boeken die ik lees bij in Pinterest, ook per jaar. Waarom? Gewoon ik ben dol op lijstjes bijhouden.

Een beetje van mezelf en een beetje van Maggie  Drops
Al een tijdje heb ik deze shawl op de pennen. Ik had wat problemen met het Engelse patroon, dus die in de prullenbak* gegooid en een Nederlands patroon geprint van Drops. Drops is een garenmerk. Dit merk heeft een enorme database aan patronen op het World Wide Web staan. Ook veel goede in het Nederlands vertaalde patronen. Ik koos voor de ‘Happy Hour’ shawl*.

Maar hierbij liep ik vast met het ajour (gaatjes) gedeelte. Dus uiteindelijk mijn eigen ajourtje maar bedacht. Een repeterend patroon van maar 3 steken. De moeilijkheid is dat de shawl aan één kant meerdert en aan andere kant minderingen zitten. Dat is met ajour lastig om de juiste gaatjes op de juiste plek te krijgen. Tenminste bij mij. Maar zie nu: mooi toch! Strepen afgewisseld met ajour.

*Een prullenbak (ook wel prullenmand) is een bak of mand waarin je kleine zaken die niet meer nodig zijn weggooit.

Us Douwe
Het valt me op dat Douwe erg gecharmeerd is van andere dieren. Poezen & paarden worden met de hoogst voorzichtigheid benaderd.

Zo ook koeien. Zo prachtig!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

it’s fryday, I’m in love

.
Het was net 2014, na een lastige periode begon dat jaar buitengewoon goed. Ik werd verliefd op de buurman met zijn zwarte Aprilia.

Ik speelde destijds in een bandje. Die repetitie mocht ìk het laatste liedje kiezen. Voor mij niet moeilijk! ‘Fryday I’m in love’ van The Cure.

Omdat ik toch wel veel uitviel door ziekte besloot ik in dat jaar te stoppen met de muziekgroep. Maar o, wat heb ik warme herinneringen aan deze band. Hieronder op archiefbeeld. Linksonder ondergetekende.

40 dagen project
Ik loop wat achter met de Mysterie Knit A Long. Dat geeft niet, zeg ik heldhaftig. Ik hoef het immers niet in te halen. Het is voor de lol immers. Maar stiekem, stiekem wil ik wél weer bij zijn. Dat wordt minstens nachtje doorhalen ben ik bang. Overdrijven is ook een vak! Nu 6 dagen achterop.

De Lento-col wordt mooi. Linda (ontwerpster en organisator) van dit project heeft het er maar druk mee.

Tussen de bedrijven door maakt ze ook nog vlogjes. De laatste was samen met haar zusje: Links Linda rechts zus.

Het maakt zo’n filmpje wel gezellig. Meteen plopte er een ideetje in mijn hoofd en ik zag me samen met zuslief vloggen. Zo nu en dan de kippetjes (zus), de hond (ik) en de poezen (zus) in beeld. Hier en daar een bolletje wol, patroon of finished object. Kijkcijfers skyhigh natuurlijk! Dat betekend op zijn minst een carrièreswitch!

Us Chiqo
Gisteren was het de sterfdag van onze hond Chiqo. Vorige jaar raakte hij uit de tijd. Hij werd 16 jaar. Natuurlijk missen we hem. Natuurlijk hebben we het nog over hem. Natuurlijk brengt dat herinneringen terug.

Het geeft me wel een soort van vrede te weten dat Chiqo over de regenboogbrug is gewandeld. Vooral het idee dat we hem weer terug zullen zien, geeft troost. En dat hij het goed heeft daar, met zijn poezen-zusjes.

Waar Chiqo net geen Stabij was, maar een kruising tussen Friese Stabij en Wetterhoun: Een Stabijna dus.  Is Douwe een echte Stabij met bijbehorende gebruiksaanwijzing, die we zeer regelmatig kwijt zijn.

Natuurlijk vergelijken we Chiqo en Douwe. Maar daarbij komen we elke keer weer tot de conclusie dat ze meestal totaal niet op elkaar lijken. Nu is Douwe natuurlijk een puber en ik leerde Chiqo pas echt kennen toen hij al 10 jaar was.

Daarvoor kende ik hem als buurhond, waar ik stiekem bang voor was. Hij kon namelijk heel hard blaffen, waar ik enorm van kon schrikken. Bovendien had ik het sowieso niet zo op honden. Ik ben vooral een poezemens. Maar ja, met man kwam ook hond mee. En we werden dikke vrienden, Chiqo en ik.

Us Douwe
En nu woont Douwe hier, 7 maand alweer. Een echte puber toch, zo hangend op de stoel!

Still knitting socks

Een nieuw paar sokken op de pennen. Niet voor charity. Of moet ik zeggen: wel? Zijn niet alle sokken die ik weg geef, aan bekenden of onbekenden, een soort van liefdadigheid?

Boek
Onlangs heb ik het boek van Sonja Barend geluisterd. Ze sprak het zelf in, fijn! Barend is een integere vertelster.

Aanvankelijk dacht ik dat het boek oorlog gerelateerd was maar het gaat vooral ook over haar eigen leven en carrière. Natuurlijk dan ook over de oorlog door haar Joodse vader, maar Sonja verteld zoveel meer dan dat. Zo probeert ze de beweegredenen van haar moeder te ontrafelen om haar geen deelgenoot te maken van de voor Sonja raadsels over haar moeder. ‘Ach kind, het is zo lang geleden.’ Was haar standaard antwoord.

Een aanrader. Ik luister via Story Tel. Dit is een streamingdienst voor ebooks en luisterboek. Heerlijk om tijdens het breien een boek te luisteren. Maar in bed, dan lees ik weer graag zelf.

Prikje
Jan zijn kleindochter moest een prikje. Ik mocht met haar mee. Er was een lange wachtrij. Prikjes zijn nooit leuk. Maar Tess was dapper en nam plaats bij een vriendelijke mevrouw. ‘Kijk maar naar je moeder’ opperde de prikzuster. We zeiden er allebei maar niets op. Ik moest inwendig wel lachen en Tess had andere dingen aan haar hoofd!

We hebben ons na het hele gebeuren maar getrakteerd op een Hema-tosti.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!