ik zou wel eens willen weten

.
Dit liedje zong mijn vader vroeger, al spelend op het orgel. Een prachtig liedje wat nog regelmatig in mijn hoofd speelt.

Ik zou wel eens willen weten waarom zijn de mensen zo moe
Misschien door hun jachten en jagen
Of misschien door hun tienduizend vragen
En ze zijn al zo lang onderweg naar de vrede toe
Daarom zijn de mensen zo moe

Wreedheid der natuur
Het is eten of gegeten worden. Zo vond ik deze lege dop op ons pad. Een rover heeft de inhoud verslonden. In mijn melancholische buien kan ik de natuur zo wreed vinden.

Maar hey, het zijn de overlevingsmechanismen die zo zijn geëvolueerd. Dit om een soort in stand te houden. Het gaat om concurrentie, predatie* en aanpassing aan veranderende omstandigheden. Dus met andere woorden, het heeft zo zijn zin. Toch vind ik dit facet van de natuur lastig.
(*= het vangen, doden en opeten van een dier door een ander dier).

Wreedheid der mensen
Maar is de mens an sich niet wreder? Volgens Bregman niet. In zijn boek ‘De meeste mensen deugen’ concludeert Rutger dat mensen over het algemeen geneigd zijn tot samenwerken, empathies en onbaatzuchtig zijn. Dit in plaats van slechtheid en egoïsme. Hij verklaart dit gegeven door het kijken naar historische en wetenschappelijke inzichten.

Zo heeft Rutger het over het ‘nocebo-effect’ als tegenhanger van het ‘placebo-effect’. Er zijn onderzoeken geweest waar mensen een nepmedicijn (placebo) kregen en die patiënten toch positieve resultaten ervaarden omdat ze dàchten dat het middel werkte.

Tegenovergesteld heet dus het necebo-effect. Wanneer men een negatief effect verwacht bevordert dit ook werkelijk een mindere werking van het medicijn. Bregman stelt dat ons negatieve mensbeeld een nocebo is. Als we gelóven dat we van nature slecht zijn, gaan we elkaar ook zo behandelen en ons zo gedragen.

Zo als de waard is vertrouwd hij zijn gasten.

Als ik, dit wetende, zo naar de wereld kijk, met al haar ruzies, conflicten en oorlogen kan ik weemoedig worden. Mensen maken ruzie over grondstoffen, territorium, religie, politiek en macht. In het klein (rijdende-rechter-deelnemers) en in het groot (de Poetin’s op de wereld).

Natuurlijk moeten we ons richten op het positieve in de wereld. Ons richten op de mens die wel wil samenwerken en empathies & onbaatzuchtig is. En wees de verandering die je in de wereld wilt zien.

‘And when life became too frenzied she took up her knitting and breathed a while to the rhythm of the stitches and rows until her smile returned and her mind was calm.’

Lytse sokjes
Er werd een jongetje geboren met de naam Niek.

Natuurlijk laat ik dan al mijn werkjes vallen en brei een paar stoere babysokjes!

Jawel: Twee hondenkopjes op mijn schoot. Ach zo lief!
And… done!

Verjaardag
Mijn knappe prins op zijn rode motor verruilde 64 voor 65 jaar.

‘If I coud give you any gift I’d give you love and laughter, a peaceful heart, a special dream and joy forever after!’

Work in progress (wip’s)
Ik werk aan ongeveer 6 projecten. Dan heb ik een ruime keus aan technieken. Breien van sokken, een trui, een shawl of een deken. Haakwerk of borduurwerk. Wat een keuze, wat een luxe!

Voorheen lagen die wip’s allemaal naast en op onze bank.

Het was een ‘rommelhoekje’, lees: voor mij een ‘kieshoekje’. Vroeger op de kleuterschool was er een vak dat heette ‘Uit de kast kiezen’. Als kind mocht je dus letterlijk kiezen waar je mee wilde spelen. Nou dat ‘vak’ heb ik nog steeds: ‘Uit de handwerkjes kiezen’.

De twee werkjes waar ik dagelijks aan werk heb ik alleen nog onder handbereik. Eén in de mand die precies onder het tafeltje past, met de kabeltrui in wording. En één erop: sokken in wording.

Het hoekje, in de woonkamer, is een stuk opgeruimder zo.

In het ronde mandje mijn sokwerkje met mijn gereedschaps-etui.

De rest van mijn werkjes zitten in dit eierkistje, boven.

Mijn grootvader en vader hadden een eierhandel. De eieren werden destijds hierin vervoerd. Het kistje stamt nog uit de tijd dat een het telefoonnummer uit 3 nummers bestond. In deze regio waren er dus max. 1000 aansluitingen! (999 + 000 = 1000)

Anyhow: Het is helemaal niet erg om even iets van boven te moeten halen. We zitten al genoeg sinds we geen jagers of verzamelaars meer zijn. Alhoewel ik qua beweging niet hoef te klagen.

Aan de wandel
Met onze wandelingen tikken we de 10 km dagelijks aan. We lopen normaliter drie maal hetzelfde rondje à 3.4 km. Dat vind ik fijn. Een dagelijkse vorm van regelmaat & routine.

Voordeel: Ik hoef bij elke afslag geen keus te maken want elke kruising schept een keuze. De dagen zitten al zo vol keuzes. Van ‘wat zullen we eten’ tot ‘neem ik de fiets of de auto’. Van ‘welke kleding zal ik dragen’ tot ‘hang ik de was buiten of binnen’ en dan heb ik het nog niet eens over de echte grotere keuzes in het leven.

Wanneer ik op de automatische piloot ons rondje wandel heb ik ruimte om content voor mijn blog te verzamelen, ruimte om een oplossing te bedenken voor een handwerkperikel of gewoon de ruimte om te genieten van de natuur.

Cold sheep
Ook in april heb ik geen garen gekocht. Attentie, attentie: Ook in april heb ik GEEN garen gekocht!

Wel stond ik bloot aan verleidelijke bolletjes. Zo zag ik dat de Zeeman zijn schappen weer vol had. Oeps, wel erg mooi die groene tinten. Nee, Froukje, nee, doorlopen!

En op Instagram, Wol met Verve, oeps wel zeer mooie fades. Nee Froukje, nee, weg klikken!

Vier maanden op een rij geen wol gekocht, dat is wel een beloning waard zou ik zeggen. En nu weet ik wel wat leuks, iets met garen? Want zie nu, die groene kleurnuances van de Zeeman heb ik nog niet… Eh, nee, toch maar niet, zei ze weifelend.

Ondertussen in ons voegelbakkien

.

.

Slotgroet

Kalm an, be kind & take care!
Lieve groet uit Olpae!

het is net als tienduizend lepels, terwijl je alleen maar een mes nodig hebt

.
Titel uit ‘Ironic’ 1996.

Tekst:
Een oude man werd 98, hij won de loterij en stierf de volgende dag. 
Het is een zwarte vlieg in je Chardonnay. Het is een ter dood veroordeelde zijn gratie, twee minuten te laat.

Is het niet ironisch? Denk je niet? 

Het is net als regen op je trouwdag. Het is een gratis rit als je al hebt betaald. Het is het goede advies dat je gewoon niet hebt opgevolgd. 

Meneer ‘Play It Safe’ was bang om te vliegen, hij pakte zijn koffer en kuste zijn kinderen vaarwel. Hij heeft zijn hele verdomde leven gewacht om die vlucht te nemen en toen het vliegtuig neerstortte, dacht hij: “Is dit nou niet grappig?”

Het leven heeft een grappige manier om je te besluipen. Als je denkt dat alles in orde is en dat alles goed gaat.
Het leven heeft een grappige manier om je te helpen. En als je denkt dat alles mis is gegaan en alles ontploft. 

Een file als je al te laat bent. Een rookverbod tijdens jou sigarettenpauze.
Het is net als tienduizend lepels, terwijl je alleen maar een mes nodig hebt. 
Het is de man van mijn dromen ontmoeten en dan zijn mooie vrouw ontmoeten. 

Is het niet té ironisch? Denk je niet?
Ik zal je helpen.

In dit liedje bezingt de Canadese Alanis Morisset de ironie van het leven. Immers ieder leven zit vol met tegenstrijdigheden, onverwachte wendingen en situaties waarin dingen anders lopen dan verwacht. Ironie kan soms humoristisch zijn, maar het kan ook een diepere betekenis hebben, waarbij de realiteit op een onverwachte manier wordt gepresenteerd.

Misschien moeten wij daarom het leven en in het bijzonder ons eigen leven, niet altijd zo serieus nemen. Als je het leven te serieus neemt, dan ben je vaak ergens ongerust over. Bang, misschien wel om de controle te verliezen, om niet geliefd te zijn, om te mislukken of er alleen voor te staan.

Nota bene: Dingen serieus nemen kan een goede eigenschap zijn, waarmee je laat zien dat je ernstig, hardwerkend en zorgzaam bent. Maar als je alles te serieus neemt, leidt dat tot onnodig veel stress en ga je je zorgen maken om onnodige dingen. Situaties waar je niets aan kunt veranderen, ook al zou je willen.



Enkelboordjes


Wanneer je het jezelf niet aan tijd gunt om een paar sokken te breien maar je wel wilt dat er een randje sok boven je Dr. Martens uitpiept, dan maak je enkelboordjes. Ik gebruikte de koffieboontjes-steek, die is lekker stretchy. 


Outfit
Popkoor VocaLinde waar ik bij zing gaf een optreden. Een thuiswedstrijd hier in Olpae. Er was een dresscode: Spijker met wit. Ik was wel blij met deze look, aangezien ik mezelf net getrakteerd had op een leuk spijkerjurkje. Het ‘witte’ voegde ik toe in een stenen-kralenketting (kringloopgelukje) en dus de enkelboordjes.


Prima toch? Maar bij binnenkomst zag ik mijn collega-zangers (m/v) en concludeerde dat ik toch wel wat afweek in het geheel. Iedereen had een spijkerbroek/rok aan en wit erboven. Tja…


Gelukkig stond ik aan de zijkant. En het optreden? Want daar gaat het uiteindelijk om, dat ging goed. Het werd een gezellige avond. 

Lezen
Vorig jaar las ik ‘Fulltime Avonturier’ van Tamar Valkenier. Een aanrader! 

Wanderlust dat woord omschrijft Tamar. Deze term staat voor iemand die een sterk verlangen heeft om de wereld te ontdekken. Het verlangen om uit je eigen leefwereld te stappen en naar andere dingen op zoek te gaan. Dit door te reizen. Hier beschreef ik haar in mijn blog.


Onlangs las ik het boek van Miriam Lancewood, ‘Liefde in de wildernis’.


Miriam is uit hetzelfde hout gesneden als Tamar.

Een gedeelte in het boek van Miriam overlapt het boek van Tamar. Deze avonturiers overleefden namelijk samen de ruim twee maanden durende expeditie in de wildernis van Nieuw-Zeeland. Ze beklommen vele hoge bergen, zonder een spoor of pad te volgen. Ze staken melkachtige gletsjerrivieren over, zonder de bodem te kunnen zien. Ze aten wat ze konden jagen en verzamelen. Van hertenhersenen tot sprinkhanen, van sneeuwbessen tot paardenbloemen. Ze leefden op de rand en werden gedwongen in het moment te leven. Ze beleefden een geweldig avontuur omdat Tamar en Miriam elke dag het onbekende durfden te betreden.

Hieronder een ‘docu’ over deze bijzonder indrukwekkende hike. 

.
Aan het eind van de reis werd het tweetal opgezocht door Floortje Dessing voor haar tv-programma ‘Terug naar het einde van de wereld’. 

Wat mij, bij het lezen van beide boeken, opviel was dit:
‘We zien de dingen niet zoals ze zijn maar zoals wij zijn. (Anais Nin)
Beide vrouwen beschrijven dezelfde reis, maar ervaren het ieder op een eigen manier. Zo boeiend!

Still knitting socks


Twee gelijke sokken rolden van mijn pennetjes. Zie daar wordt ik nu blij van! En Jan ook, alhoewel hij die ‘gelijkheid’ niet echt spannend vindt.
Garen: Regia Spring Fling Color, naaldjes 2.25. Steken 60. Ik begon de tweede sok bij de kleur waar ik ook de eerste sok mee begon. Zo krijg je een identiek paar.


Us Douwe en oppaspup Sky
Geweldig zoals die twee samen kunnen.



Wandelen
Het is echt lente, de Vogelkers staat in volle bloei en dat is niet alleen mooi om te zien maar heerlijk om te ruiken.


Cold sheep
Ook in maart heb ik geen garen gekocht. Attentie, attentie: Ook in maart heb ik GEEN garen gekocht!




Slotgroet
Terugkomend op het begin van de blog, de ironie des levens: Wat ik bedoel is dat we misschien een situatie ook zonder oordeel kunnen accepteren en té hoge verwachtingen los kunnen laten. Zodat we niet verstrikt raken in onze emotionele reacties erop. Let wel: Dit moet u natuurlijk wel zien in de juiste context. 


Geen paniek, niets is onder controle. Nou, dat dus!


Kalm an, be kind & take care!
Lieve groet uit Olpae!

en de weg gaat maar door

.
Titel uit ‘120 East’ van The Brothers Comatose. Dit is een bluegrassband uit San Francisco, Californië. Dit genre maakt me vaak blij.

Het liedje roept gevoelens van vrijheid en avontuur op. Het achterlaten van je problemen en het onbekende op te zoeken.

Tekst: Rijdend 120 Oostwaarts de heuvels in. De maan is zo helder. Stadsblokken veranderen in rivieren en bomen. Dennen en rode bossen reiken tot aan de hemel. En ze staan ​​langs de kronkelende wegen die we rijden. Ze zwaaien naar ons in de wind  

We drinken weer zwarte koffie. En de weg gaat maar door. Op een spiraalvormige weg naar een plek in mijn gedachten. Waar ik worstel met God, en met het leven, en met de tijd.

Ja, het is tijd dat we vertrekken. En de weg gaat maar door.

Sterrenstelsels
In december las ik het laatste deel van de boekenserie ‘Zeven zussen’: Atlas. Ik vond deze reeks erg boeiend. ‘Atlas’ verteld het verhaal van de vader. Hij was zijn leven lang gefascineerd door de ‘Plejaden’ ofwel ‘Zevengesternte’. Atlas voelde zich, als klein jongetje al, beschermd door deze Zeven Sterren-Nimfen.

Hij gaf zijn (adoptie-)dochters dan ook de namen van deze sterren: Maia, Alkyone (Ally), Sterope (Star), Celaeno (Cece), Taygeta (Tiggy), Elektra (Electra), Merope (Merry). Iedere zus heeft haar eigen geschiedenis, dat maak dat je als lezer over de hele wereld (mee-)reist.

De schrijfster, Lucinda Riley (1965) overleed in 2020. Het verhaal van het laatste deel was toen al bedacht maar nog niet helemaal geschreven. De zoon van Lucinda, Harry Whitteker, heeft het laatste deel af geschreven.

Orion (afkorting Ori) is ook een opvallend sterrenbeeld aan de hemelevenaar. Ori werd door Godin Artemis per ongeluk gedood waarna hij het sterrenbeeld werd. In de Griekse mythologie was Orion een jager die de Zeven Zussen achtervolgde.

Orion is nu duidelijk te herkennen bij een heldere hemel. In het midden lopen de drie vrijwel even heldere sterren Alnitak, Alnilam en Mintaka, schuin als een riem. Samen worden ze daarom de Gordel van Orion genoemd. Het blauwe rondje, hieronder, zijn de sterren zoals op mijn foto, hierboven.

In de bewoonde wereld hebben we veel lichtvervuiling. Toen we afgelopen zomer door Polen en Tsjechië reisden kwamen we op plekken waar we de sterrenhemel echt prachtig konden zien. Een enorm hemelgewelf overvol met sterren, zoooo mooi!

Ik vind het altijd fascinerend om in de avond naar de sterrenhemel te staren. Het maakt dat ik me nietig voel. Deze Haiku verwoord het ook mooi:

Ik keek naar een ster
en onder mij zakte de
aarde langzaam weg
(J. Degenaar)

Vestje van granny’s squares
Ik ben nog druk doende met het haken van 44 vierkantjes voor een vestje.

Nog 8 te gaan en dan kan ik gaan puzzelen.

De lapjes zijn erg verschillend van kleur, dus wil ik wel een mooie verhouding in de kleuren.

Still knitting socks
Soms brei ik ze in het groot, maar soms ook in het klein: sokken! Altijd leuk!


Gewoon met een acryltje uit mijn stash, naaldjes 2.5 mm, maatje baby.

Renovatie
Sinds de herfst is Jan aan de klus in ons huis. Hij begon op zolder. Alles fris wit maken en een mooi laminaatvloertje op de grond. Nu is Jan de eerste verdieping aan het opknappen. De kleinste slaapkamer is geverfd (plafon en kozijn) behangen (dank Sandor!) en laminaat gelegd. Nu dient die kamer voor de opslag van kluispullen. De grote slaapkamer is nu bijna klaar. Hier work in progress:

Ondertussen heeft Jan de muur in gang en overloop geëgaliseerd. Al met al een hele klus, maar het wordt echt mooi! Heerlijk om het huis zo op te zien knappen.

Natuurlijk staat Douwe er met de neus bovenop. Hoezo nieuwsgierig? Tja, een ‘sta-bij’  hé…  Nu loopt hij met een ‘coupe de solei’ rond. Zie dat oortje van hem, dat kwam net wat te dicht langs het pas geschilderde kozijn!

Voedselbank
Alweer een aantal jaren help ik bij de voedselbank. Normaliter wordt mijn inzet gevraagd bij het vullen van de kratten voor de klanten. Maar deze week hielp ik mee bij de campagne ‘Op een lege maag kun je niet leren’. Zo stond ik bij Appie Hein het winkelend publiek te wijzen op deze actie. Het is fijn te merken dat mensen goed gevig zijn.

Natuurlijk zijn er mensen die hun mening geven over ‘de voedselbank’ en ‘de klanten’ daarvan in het bijzonder. Dan hoor ik: ‘Dan stoppen ze toch met roken’, ‘dan doen ze de auto maar weg’ en ‘dan zeggen ze hun telefoonabonnement maar op’. Of, ook wel bijzonder: ‘Er hoeft echt geen kind met een lege maag naar school, een boterham is er toch altijd wel! Ze (klanten van voedselbank) moeten gewoon eerder opstaan!’

Nee, ik ga niet in discussie, daar kom je never nooit niet uit. Ik zeg alleen dat een ander niet kan en mag oordelen over de situatie van een ander.

Goed verhaal, lekker kort!
Content is een Engelse term. De algemene definitie: de ideeën die worden weergegeven via een medium. Dit ‘medium’ is in dit geval tekst.

Ik blog al sinds 2006. Om de dag of tien publiceer ik een cursiefje. En altijd heb ik wel wat te schrijven ofwel ik heb altijd een ‘overload aan content’. Wanneer ik bijvoorbeeld een boswandeling maak ploppen er ideeën op. Maar ook als ik sta te wachten in de winkel, bij de kassa, steevast in de verkeerde rij.

Bij mij is het dan ook altijd: ‘Kill your darlings!’ Dat wil zeggen dat ik meer tijd kwijt ben met schrappen van tekst dan het daadwerkelijk schrijven. In ‘normal life’ ben ik ook best wel lang van stof geloof ik. En hiermee kom ik dan op 941 woorden.

Slotgroet

Kalm an, be kind & take care!
Lieve groet uit Olpae!

 

en ik zal doen wat ik kan doen

.
Titel uit: ‘Number two’ van Joe Jackson.
‘Iemands eerste liefde zijn is te gek, maar de laatste zijn gaat boven alles’. Ik weet niet van wie deze quote is.

Boek
Ik las ‘De keuze’ van Edith Eva Eger. Een indrukwekkend boek. De Hongaarse Eger beschrijft hierin haar oorlogsherinneringen. Zij overleefde Auschwitz. In haar latere leven heeft de psychologe die ervaringen ingezet om haar cliënten te helpen. Iedereen, zo zegt Eger, kan uiteindelijk voor de vrijheid kiezen.

Het is geen boek om in bed te lezen. Fragmenten waren heftig. Soms té heftig. Toch wil ik niet mijn ogen sluiten voor de Holocaust. Het boek heeft overeenkomsten met het boek van Viktor Frankl, ‘De zin van het bestaan’. Hier schreef ik over Frankl. Eger was 14 toen ze gevangen werd genomen, Frankl 39 jaar. Frankl was toen al werkzaam als psychiater in Wenen. Eger leerde later Frankl kennen en heeft veel aan hem gehad. Viktor gaf woorden aan zijn ervaringen van het concentratiekamp. Hierdoor kon Edith ook de woorden vinden voor haar herinneringen aan de extreme levensomstandigheden.

Edith zegt in haar boek: ‘In iedereen schuilt een Hitler maar ook een Corrie ten Boom, het is aan jou welke keuze je maakt.

Huidig tijdsbeeld
Ik luisterde ‘Eigen welzijn eerst: Hoe de middenklasse haar liberale waarden verloor’ van Roxanne van Iperen. Ze schreef het essay in ’22. Ik vind het in deze tijd (‘november ’23) erg actueel. Roxanne nam me aan de hand om het tijdsbeeld van nu, de politieke verandering, te duiden.

Nederland was een land van openheid en tolerantie. Dat beeld kwam voort uit het naoorlogse optimisme van de middenklasse. Die groep geloofde in kansengelijkheid, ongeacht afkomst of achternaam, en het belang van goede publieke voorzieningen. Zo zou elke nieuwe generatie het beter krijgen dan de vorige.

Het geloof in vooruitgang is de afgelopen jaren afgebrokkeld en heeft, onder invloed van de politiek, plaatsgemaakt voor een sterke hang naar zelfbehoud, met extreme sentimenten tot gevolg. Van Iperen legt die ‘verloren waarden’ uit via stappen: ‘Nativisme‘, ‘Fear of falling’, ‘De Country Club’, ‘Welvaartschauvinisme’ en ‘Wellness-rechts’. Ze duikt hiervoor in de geschiedenis van politiek Nederland met overkoepelend de Amerikaanse.

Roxanne hoopt dat de middenklasse opnieuw de vooruitgangsgedachte gaat omarmen. Hier een interview uit 2022.

Voor mij stof tot nadenken. Het is té veel stof om hier helemaal uit te werken. Ik verwijs dan ook graag naar haar essay.

‘Wijze mensen proberen iemands gedrag te begrijpen in plaats van te beoordelen.’

Feel-good-kussens
We hebben een andere bank, een kringloopgelukje. De vorige bank was op. Deze is iets groter, heeft een gaaf en intacte bekleding en zakt niet door. Om de bank wat op te vrolijken heb ik nieuwe kleurrijke kussens gemaakt.

Met wat restjes Zeeman Batik en Zeeman Royal garen. Gewoon gehaakte granny square’s.

En dat is nog niet alles: nog meer gezelligheid met deze twee geborduurde kussens.

Tijd om ‘number two’ ook af te maken. Onder motto: ‘Joyful creating makes the heart smile!’

Ik ben er blij mee, deze ‘look’. Zoveel mensen, zoveel meningen, zoveel smaken.

Us Douwe

En toen liet Douwe zijn brokjes staan. Maar hey, je moet toch wel eten, Douwe? Toen Jan het bakje in zijn hand hield at Douwe het wel op, maar de volgende maaltijd werkte dat ook niet meer. Ook is Douwe onrustiger. Hij huppelt echter wel vrolijk mee tijdens de wandelingen.

Nu hebben we met een App-groepje met Douwe zijn moeder & alle 7 broertjes. Ik vroeg daar wat er ‘aan-de-hond’ kon zijn. Ik kreeg gelijk een reactie:

Dat verklaart het dus. Nu hoorde ik van een stabij in de buurt, die gewoon drie weken (tijd van loopsheid van teefje) niet wil eten en dus zelfs afvalt vanwege zijn ‘le-du-ve-du’. Het komt echt wel goed met Douwe, zo zei dat hondenbaasje.

Voorlopig hebben we oppas thuis als Jan en ik allebei weg moeten en geven we Douwe zijn brokjes met kip gemengd, dat gaat er dan wel in.

Wat deze keer de blog niet haalde:
No guts no glorie, het wetenschappelijk onderzoek waar ik deelnemer van ben, loopt. Ik kom in een later blogje er nog wel op terug. 

Slotgroet


Kalm an, be safe & take care.
Lieve groet uit Olpae!

so hold your head up high again

.
Titel uit ‘Like it always was’, van Danny Vera. Prachtig, zo’n akoestisch liedje.

Klimaatverandering
Het lijkt er qua temperatuur nog helemaal niet op: Herfst. We kunnen er niet omheen, de klimaatverandering met extremen qua weer. Het klimaat is al aardig in de hobbel en dat is zacht uitgedrukt.

Hieronder een grafiek van de Rijksoverheid. Ik vind het zo zorgwekkend dat het me dan ook bezig houdt.


Wetenschappers roepen al jaren dat we de aarde aan het uitputten zijn. Er wordt maar niet naar geluisterd. Wat moet er gebeuren voordat er wel geluisterd wordt? Extinction Rebellion roept ons op de A12 te bezetten. Werkt dat? Ik denk dat actievoeren beter is dan passief afwachten. Maar misschien is het handiger om op het Malieveld te blijven? Ik weet het niet.

Zolang de collectieve mensheid zelf niet ongerust over de klimaatverandering is, zich niet bewust is van de ramkoers van moeder aarde zal er ook niets veranderen.

De deskundigen en activisten zijn roependen in de woestijn. Ze zijn uitgedorst en oververhit tegen de zandstormen zich hees aan het schreeuwen. Een ‘roepende in de woestijn’ is iemand naar wie niet wordt geluisterd. De uitdrukking heeft een bijbelse oorsprong en verwijst naar Johannes de Doper, die in de woestijn preekte. Het is niet duidelijk hoe de uitdrukking deze betekenis heeft gekregen, want naar Johannes werd juist wél geluisterd.

Herfstkrans
Het lijkt dus wat raar, maar op onze voordeur prijkt een herfstkrans.

Hieronder de making of:

Een spinnenweb-krans met ijzerdraad, garen, echte berkentakjes, nep blaadjes en een gehaakte spin met chenille pootjes in het midden.

Boek
Ik luisterde naar ‘De zin van het bestaan’ van Viktor E. Frankl (1905-1997). Het is een indrukwekkend boek. De Oostenrijkse psychiater werd vooral bekend als overlever van de holocaust. Frankl was de grondlegger van de logotherapie,

In dit boek beschrijft hij het leven van een gewone gevangene in het concentratiekamp vanuit het perspectief van een psychiater. Hij beschrijft het vinden van de bedoeling van het leven in alle levensomstandigheden. Wat daarmee een reden is om (verder) te leven.

Tijdens zijn loopbaan was Viktor geïnteresseerd in suïcidepreventie. Voor zijn gevangenschap gaf Frankl leiding aan het Selbstmörderpavillon van het ziekenhuis in Wenen. Hij behandelde met name suïcidale vrouwen.

Tussen 1942 en 1945 overleefde Viktor vier verschillende concentratiekampen. Met zijn ervaringen onderbouwt hij zijn therapie.

‘De zin van het bestaan’ an sich is heel veranderlijk. Het is voor ieder mens anders en is vooral ook veranderlijk gedùrende dat mensenleven.

Frankl beschrijft in zijn boek dat juist het ontbreken van een zinvol leven het bestaan zeer kwetsbaar maakt. Ik denk dat ik hiermee wel de essentie weergeef.

‘Hij die een reden tot leven heeft kan vrijwel alle levensomstandigheden aan’. (Nietzsche)

Ook toen mijn vader praktisch door zijn tijd heen was, had hij nog zoveel plannen, zoveel dromen. Mijn broer zei toen: ‘Zonder dromen heb je geen leven.’ Oftewel je moet je dromen blijven koesteren. Altijd!

Ik mocht het boek ontvangen met een toepasselijke kaart, met een werk van de Joodse Eli Content (1943-2022). Zijn inspiratie lag in de Joodse cultuur.
Dankjewel J!

Bramen
Ik snoep er lekker van, tijdens de rondjes door het bos. Er hangen zoveel rijpe bramen. Nee, ik ben niet bang voor de vossenlintworm of andere beestjes. Onder motto: ‘Never eat the yellow snow’, eet ik alleen de bramen die hoog hangen. En voor ik ze in mijn mond prop worden de bramen kritisch geïnspecteerd op gaafheid.

Wist-u-datjes
…bramen veel vitamine K en vitamine A bevatten. Maar ook boordevol vitamine C zitten. En ze zijn rijk aan mangaan. Dit is weer goed voor het immuunsysteem & de stofwisseling.

…wildplukken in Nederland verboden is en je een fikse boete kunt krijgen. Een kleine hoeveelheid plukken voor eigen gebruik wordt overigens wel gedoogd. Pluk dus nooit meer dan ongeveer een champignonbakje vol.

Still knitting socks
Dit keer recht-toe-recht-aan sokken in maatje Jildou. Bolletje: Regia Magic Mirror Color en een restje effen blauw. Naaldjes: Knitpro Zing 2.25. 60 steekjes opgezet. Plat boordje. Toeren niet geteld deze keer, ik telde de streepjes voor twee identieke sokken.


Ik werd blij van de kleurstelling. Misschien heeft de ontwerper zich laten inspireren door de mooie kleuren van het IJsvogeltje? Zie nu:

De sokken heb ik niet geblockt. Bij mijn breiwerk zie je welk steekje het begin van de pen was. Maar 1 keer in de was en die steekjes zitten weer keurig in het gelid.

Us Douwe
Lekker zwemmen? Nou, us Douwe niet. Je hoort hem denken: ‘Ik ben toch geen zeehond!’ Maar hij is wel van het pootjebaden.

.
Hier een linkje naar 3 jaar terug, het zelfde plekje, ander hondje 😉 (Iets naar beneden scrollen)

Slotgroet

Kalm an, be safe & take care.
Lieve groet uit Olpae!

 

zoiets als dit

.
Titel uit ‘Something like this’ van The Chainsmokers & Coldplay. Deze koor-cover vind ik geweldig. Het enthousiasme van de jonge zangers! Ik zou graag ook deze versie op ons* repertoire hebben staan.

Het nummer gaat over de onzekerheid dat je niet iemand bent die zo buitengewoon is als helden zoals Superman, Batman of de dappere Hercules. Maar de ander is vaak helemaal niet op zoek naar ‘iemand met bovenmenselijke gaven’, die wil gewoon een lieve man/vrouw. Hier linkje naar het origineel.

Niet iedereen kan een held zijn, er moeten ook mensen gered.
Uit ‘Slaap zacht Elisabeth‘, Acda & de Munnik.

Ik hou van zingen en zing al mijn hele leven. Zoals hieronder: zingen voor het slapen gaan. De jongste, dat ben ik. Fijne herinneringen.

Veel later zong ik bij een koor en weer later bij een bandje. Hieronder een foto uit 2014.

Sinds 2019 zing ik bij VocaLinde*, het popkoor hier in Oldeholtpade. Ik vind het heerlijk om samen muziek te maken.

Wandelen met de hond

Nature is not a place to visit, it is home. (G. Snyder)


Still knitting socks
De paarse sokken van Lana Grossa Meilenweit Soja gleden van mijn pennen. In mijn vorige blog uitleg over de soja in dit garen.

Deze sokken geïnspireerd op het patroon ‘Woodland Walk Socks’ van Olivia Villarreal.

Inmiddels alweer een sok opgezet. Daar wordt ik altijd blij van: een nieuw breitje opzetten. Deze keer streepjes garen van Regia. In combi met een effen bolletje.

Dat doe ik wel vaker bij zelfstrepend garen. Wanneer je de hak met een ander bolletje maakt dan loopt het strepenpatroon mooi door in de sok.

Logeetjes
Omdat kleindochter op vakantie ging pasten wij op Twinkel en Frits. Twinkel heeft hier al eens eerder een poos gelogeerd. Het is een allerliefste, ietwat obese, assertieve lapjespoes. Ja, assertief! Ze weet namelijk heel goed haar ruimte (al mauwend) in te nemen. Niets mis mee!

Frits is de hamster van Tess. Een prachtig beestje waar je geen werk van hebt. Hij pakt elke dag zijn beweging in zijn (hard)loop-wieltje. En dat kan hij! Hele marathons worden erin gerend. Wanneer Frits schoon eten krijgt gaat hij met zijn koddige lijfje zo middenin zijn schaaltje zitten eten. Jammer genoeg geen scherpe foto van Fritsie.

Gelukkig kregen we een goede gebruiksaanwijzing bij de logeerbeestjes.

Boek
Ik las: ‘Vuurtorenwachter’ van Camila Läckberg. Dit het 7de boek van de 10 in de serie over Erica en Patrick. Genre: literaire thriller en 424 bladzijden.

Ik heb het boek wel met plezier gelezen maar heb ook zo wel wat kanttekeningen. De pagina’s over Erica en haar gezin vond ik best wel saai. Dat mocht Camila van mij wel weglaten. En ook deze keer ging het weer over een dader met psychose. Dat pad had Läckberg ook al eerder bewandeld. Dus, al met al, weet ik niet of ik deel 8: ‘Engeleneiland’ nog ga lezen.

Ik lees & luister via streamings-app Storytel. Dit bevalt goed. Veel goede titels, zowel de oudere boeken als nieuwe uitgaves. Toch merk ik dat ik vaker podcasts luister dan luisterboeken.

Mijn favoriete podcasts: ‘Ministerie van Gebreide Zaken’, van de Belgische Loes Peters en Jacky van Boxtel en die van ‘Aaf en Lies lossen het wel weer op’, van de vriendinnen Aaf Brandt Corstius en Lies Visschedijk. Hier kan ik vreselijk om lachen!

Slotgroet

Kalm an, be safe & take care.
Lieve groet uit Olpae!

en het ruimteschip zeilde de blauwe en zonnige ochtend in

.
Titel uit ’39’ van Queen. Geschreven door Brian May in 1975. May is een natuurkundige. Doordat hij het met Queen zo druk had promoveerde hij pas op zijn zestigste in de Astrofysica. 

May schreef dit futuristische verhaal om universele thema’s te onderzoeken, zoals verloren liefde en eenzaamheid.

Het liedje verwoord namelijk het verhaal van ruimtereizigers, die op reis gaan naar een nieuw land in verband met de stervende Aarde. Na één jaar komen de vrijwilligers terug om te ontdekken dat de Aarde met iedereen daarop inmiddels 100 jaar verder is in haar geschiedenis. Iedereen die zij kenden, is overleden. De ruimtereizigers kunnen alleen nog spreken met een nazaten.

Theoretisch kan het lied kloppen; als het ruimteschip op 99,995% van de lichtsnelheid heen en weer reist, is de tijdvergelijking exact. Hoe dat zit? Geen idee, maar ik ben geen astrofysicus.

Random Socks

Paar 13 van dit jaar, gleed van mijn pennetjes. Recht-toe-recht-aan sokken. Dit paar stuur ik op naar Oostenrijk, naar W. Ik hoop dat hij er blij van wordt en vooral ook dat ze passen. Ik breide de boord 20 toer, been 60 toer, hollandse hak en voet 70 toer. Een gemiddelde mannenvoet zou het moeten passen. Nu is W geen gemiddelde man, maar ik hoop stiekem dat zijn voeten dat wel zijn.

Regia Buzzy Stripes Color no.04553, naaldjes 2.25, 64 steken.

Lace Socks


Ik had dit paar nog op de pennen staan. Een zacht wolletje merino van Meilenweit met een lacepatroontje.


Ik heb me laten inspireren door de ‘Woodland Walk Socks‘ een gratis patroon van Olivia Villarreal. Best raar eigenlijk: mooie sokken maken terwijl die zich altijd verstoppen in mijn schoenen of pantoffels. 


Toch geeft het dragen van ‘luxe sokken’ mij een speciaal gevoel. Net zoals een ander dat misschien heeft bij het dragen van ‘luxe lingerie’. Daar zie je ‘in de loop weg’ ook niets van. Ik ben dan weer niet van de lingerie, ik draag gewoon onderbroeken van de Zeeman.

Gelezen
Ik las:

Het zit de 35 jarige Nora in haar leven niet mee. Ze heeft ruzie met haar broer, stelt haar ouders teleur, krijgt ontslag en tot overmaat van ramp verongelukt haar kat Voltaire.

Ze voelt zich zo eenzaam en zo vol spijt over de kansen die ze in haar leven verknalt heeft (volgens zichzelf). De verkeerde keuzes die ze maakte in haar leven waarmee ze iedereen teleurstelt (volgens zichzelf). Ze besluit om uit de tijd te stappen.

Dan op de ‘overgang’ komt ze in de Middernachtbibliotheek. In die boekerij is er ruimte om haar leven te overdenken. Waar ze spijt van heeft. Keuzes die ze maakte en welke uitwerking had dat op haar leven en dat van de ander. Een bieb met eindeloze boekenplanken. Elk boek biedt de kans om een leven uit te proberen dat je geleefd zou kúnnen hebben. Gewoon om te zien hoe het zou zijn gelopen als je een andere afslag had genomen.

(foto: gewone rolklaver)

Nora krijgt de kans om andere levens te leiden die uitrolden door een bepaalde keus.
Wat als… ze wél was blijven wedstrijdzwemmen en olympisch kampioen werd.
Wat als… ze wél gletseronderzoeker was geworden.
Wat als… ze wél met haar vriend was getrouwd en zijn droom om een pub te hebben op het platteland. En zo veel meer.

Zo springt ze van het ene leven in het andere. Van elk leven een stukje ervaren. Daarna weer terug naar de bieb alwaar het steeds 00:00 is.

Eén van de doelen van proeven aan de verschillende levens is de vraag: Zou je het anders hebben gedaan als je alles waarvan je spijt hebt ongedaan kunt maken?

Welk leven je ook leidt, welke keuzes je ook maakt, het zal nooit hét leven zijn wat je droomt. Aan elke keus zitten consequenties. En de ander maakt ook keuzes. Dus veranderingen in het leven komen niet alleen voort vanuit jou, maar zeker ook door de keuzes van een ander. Met andere woorden, leg dus niet teveel het gewicht op je eigen keuzes. 

‘We can’t all be heroes. Someone has to sit on the sides and clap as they go by.’ (W. Rogers)

Je hoeft het leven niet altijd te begrijpen. Je hoeft het alleen maar te leven.
Als je de zin van je leven wilt ontdekken, doe dan wat je vreugde schenkt. Let wel: het zit hem vooral in de kleine dingen. En dat hoeft niet per se saai te zijn.

Leven is de enige manier op iets te leren.

Uiteindelijk slaagt de suïcide poging van Nora niet. Ze komt terug in haar ‘stamleven’ en kan het leven omarmen. Een bijzonder boek: een ode aan het leven ook als dat gebreken vertoont.

Het onderwerp boeit me enorm. Ik kan uren bomen over onderwerpen zoals ‘de kunst van het leven’.

Us Douwe
Kiekeboe! 


En gewoon omdat het zo’n lief filmpje is:


.
Slotgroet

Kalm an, be safe & take care.
Lieve groet uit Olpae!

 

still waiting for the snow to fall

.
Titel uit: ‘Christmas lights’ van de Britse rockband Coldplay. Hoe toepasselijk zo net na de langste dag. Midzomer!

‘Kerst in juli’ Make-A-Long
Het gekozen liedje heeft alles te maken met de ‘Make A Long’ van Dana Rae waar ik het in vorige blogje over had. Iedereen die de #christmasinjulymakealong2023 gebruikt doet mee.

Hier de making of, buiten bij 29 graden!

Handwerk haast
Maar dit was wel het vierde paar wat ik op de pennen zette. Normaal heb ik max twee paar sokken op de pennen. Nu is het echt zaak één en ander af te maken voordat ik iets nieuws mag beginnen. En ik heb veel op de planning.

Dus na sok 1 van het kerstpaar heb ik sok 2 van het blauwe garen afgemaakt.

Garen: Classic Stars Color, kleur 2327. 60 steken, 2.25 mm. Been 60 toer, voet 70 toer. Gemaakt voor mijn schoonvader.

Vervolgens kerstsok 2 op de pennen.

Deze sokken brei ik van Wolhobby, geverfd door Linda zelf. In het boordje een in-breimotiefje. Hierbij gebruikte ik naaldjes 3 mm en meerderde ik 6 steken. Dit omdat ingebreid breisel strakker wordt dan gewone tricotbreisel.

De rest van de sok brei ik gewoon weer op 2.25 mm en 64 steken.
Dat is toch grappig: de mussen vallen van het dak en ik brei kerstsokken!

Hersenstichting
De stichting kwam met onderstaand filmpje. Bij een kwetsbaar brein kunnen alle prikkels in de omgeving keihard & ongefilterd binnen komen. Zeer vermoeiend. Vooral als het zich stapelt. Gevolg: overprikkeling van het hoofd. Hmm, lastig.

Inmiddels heb ik in mijn gereedschapskist handige tools om overprikkeling tegen te gaan. Maar er zijn situaties waarin zelfs het beste gereedschap niet voldoet.

Mijn tools? Niet met elk circus meegaan, wandelen in de natuur, handwerken of schrijven. Belangrijkste tool, maar ook de moeilijkste: grenzen aangeven. Vooral mezelf daarin serieus nemen.

Het lastige van haperende hersenen is toch wel dat je het aan de buitenkant niet kunt zien. Heb je een voet vol blaren, dan loop je mank. Duidelijk. Breek je je arm dan komt die in het gips. Duidelijk. Ben je misselijk, dan ga je braken. Duidelijk. Iedereen vindt het heel normaal dat je in bovenstaande gevallen rust houdt. Maar wanneer het brein lastig doet is dat voor de omgeving toch even wat anders.

In het filmpje wordt begrip gevraagd voor de filter-problematiek. Toch ben ik bang dat een ieder deze problematiek niet kent, het ook niet begrijpt. Ziet u zelf:

.
‘Acht op de tien Nederlanders met een hersenaandoening ervaart onbegrip, veelal van vrienden en familie. Daarom lanceert de Hersenstichting op de dag van overprikkeling (23-6) een prikkelarme campagne, om extra aandacht en begrip te vragen voor dit thema. Hiermee laat de Hersenstichting een tegengeluid horen tegen het huidige reclamelandschap waar muziek, flitsende beelden en harde geluiden de boventoon voeren. Als je je bewust bent van de hoeveel prikkels die we als normaal ervaren, besef je ook hoe heftig het kan zijn als al deze prikkels bikkelhard  en ongefilterd binnenkomen. Een beetje begrip doet wonderen…’

Kinderboek
De meeste kinderboeken zijn ook perfecte grote-mensen-boeken. Ik kreeg het boekje ‘Extra Yarn’ toegestuurd. Geschreven door Mac Barnett en geïllustreerd door Jon Klassen. Barnett komt uit America en Klassen uit Canada.

Het verhaal gaat over een doosje met garen, waar geen eind aan lijkt te komen. Annabelle vindt dit doosje met wol en begint te breien. Steeds blijkt ze nog garen over te houden, dus ze breit truien voor iedereen in de omgeving, hondenjasje, kattenoutfits en een muts voor meneer Crabtree, want die draagt alleen maar ondergoed. En zo wordt de hele koude, grijze stad door Annabelle omhult met vreugde en warmte door het kleurrijke garen.

Het fenomeen wordt opgepakt door de media. Tja, u raad het al, een hertog wil de doos kopen, maar hoeveel hij ook biedt, Annebelle verkoopt het niet. Uiteindelijk wordt de doos gestolen door drie piraten in opdracht van de hertog. Maar toen bleek de doos leeg. De hertog riep een vloek over het meiske uit en gooide de doos zo uit het torenraam naar buiten de zee in. En Annabelle vind uiteindelijk haar doos weer terug.

De illustraties zijn prachtig. Alleen de breisels hebben kleur, de rest is zwart/wit. Logisch dat Mac en Jon met dit boekje in de prijzen vielen.
Hartelijk bedankt J.!

Ik ben er zo blij mee! Ik moet toegeven: mijn kamertje met wol raakt ook nooit leeg. Echt! Alleen kleeft er hier niets magies aan. Ik zorg er namelijk zelf voor dat er altijd weer wol bij komt, gewoon omdat ik het ‘wol-kopen’ niet kan laten!

Bloemenweide

Zomertijd
Ik kan erg genieten van de mooie zomeravonden, zo rustig. En vooral zo lang licht ook. Vandaag gaat de zon pas om 22:05 onder. Wandelen is fijn wanneer de zon, samen met de temperatuur, wat gezakt is, zo aan het eind van een warme dag.

Gelukkig hebben we de foto’s nog!
Vandaag 4 jaar geleden gaven we elkaar het JA!!! woord.

Slotgroet

Onze roos, achterhuis.

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

 

wees niet bang voor wat je niet kunt zien

.
Titel uit: ‘Opportunity’ van de Australische singer-songwriter Pete Murrey. Het heeft een opbeurend melodietje en een tekst in metaforen: ‘Je koffie is warm, maar je melk is zuur’, ‘Een vlieg verdrinkt in je bittere thee’. Ik kan er niet goed achter komen wat Murrey hiermee bedoelt. Een soort van bitter-sweet ten opzichte van het bestaan? Aangenaam maar getint met verdriet?

Nadenken over je eigen leven en, dat vooral, je aan te moedigen er het beste van te maken. Wat kunnen we anders. De kansen die naar je toe komen ook te pakken. Opletten dus, want… neem je je kansen niet aan, dan vervagen ze zo weer.

Het leven is een feestje maar je moet wel zelf de slingers ophangen.

Christmas in July Make-a-long
Ik heb niets met Kerst, tenminste niet in december, maaaaaar…. Christmas in july dat vind ik dan wel weer leuk. Zo leuk dat ik meteen enthousiast werd van deze make-a-long!

Doel: Een kersthandwerkje (af )maken in de periode 17 juni- 31 augustus. Laat ik nu nog kerstgaren hebben liggen. Van Wolhobby in de kleuren ‘Santa’s Socks’.

Tijdens een make-a-long maakt iedereen zijn eigen kerstding. De vorderingen van dit project worden op de socials gedeeld met een # (hashtack) om zo je eigen werkje zichtbaar te maken aan de ander.

Deze make-a-long wordt georganiseerd door Danaraemakes. De Canadese Dana Rae is een hardcore breister, ontwerpt ook patronen & is dol op Kerst.

#christmasinjulymakealong2023

Tablethoesje

De granny squares zijn gemaakt en aan elkaar gehaakt.

En het hoesje is klaar voor gebruik. Blij mee.

When a man loves a woman

Jan zijn reactie op deze foto. Goed, ik begrijp dat er grenzen zijn.

Het boek is uit
Ik las: ‘Heimwee moet je koesteren’ van Floortje Dessing.

Een prachtig boek vol anekdotes en beschouwingen op haar eigen leven, waarin het reizen een grote rol heeft.

Heimwee: Ik herken het van vroeger, wanneer ik uit logeren mocht en ik spontaan begon over te geven, zo ongelukkig voelde ik me wanneer ik niet thuis was. Ik werd dan ook weer opgehaald.

Mijn moeder zei me altijd: ‘Waar je ook bent, ik kom je zo weer halen!’ Dat te weten werkte voor mij al heel positief. Ook bij onze kinderen drukte Oma dat op hun hart, ‘Ik kom je zo ophalen hoor!’

Heimwee: Floortje omschrijft het heel mooi: ‘Heimwee staat niet voor een gebrek aan avontuurzin, maar juist voor het feit dat je oog hebt voor al het moois dat de basis in je leven vormt.’

Us Douwe
had een goed gesprek met dochterlief.

Slotgroet

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

 

but the clock’s held 9:15 for hours

.
Titel uit: ‘Sunrise’ geschreven doorvan de Amerikaanse Norah Jones. Een liedje over dat je soms, samen zo de tijd vergeten kan.

World Wide Knit In Public Day

Froukje en Wendy hadden het initiatief genomen om hier in het Noorden een picknick te organiseren in het kader van de WWKIP-Day. Hoe leuk! Ik was er klaar voor in mijn ‘Call it spring’ truitje van Dropsdesign en mijn gehaakte zonnehoed.

En zo troffen 14 vrouwen vanuit alle windstreken van Drenthe/Fryslân en Grûn (en verder weg) elkaar op de Kale Duinen in Appelscha.

Ook dit bejaarde hondje, Foppe, mocht mee. Foppe haar baasje vertelde dat ze eigenlijk voor een reutje gingen en deze naam al bedacht hadden. De reu werd een teefje maar de naam bleef.

We zaten op een daalders plekje!

Dank aan Froukje en Wendy, maar ook aan Miekk voor haar ‘limited herinnering steekmarkeerder’ en Bien voor het heerlijke gevilte zeepblokje.

Froukje had een grote mand meegenomen met allerlei mini’s erin. Iedereen kon er zijn kleine strengetjes bij leggen en er een ander weer uit halen. Zo leuk!

We hadden het goed, de heerlijkste hapjes kwamen uit de koelboxen tevoorschijn.
Zo leuk om gezellig te praten over handwerken en andere dingen. Ongedwongen en inspirerend ook. Volgend jaar weer?

Still knitting socks
In Portree op Isle Skye in Scotland bezocht ik een mooi handwerkzaakje. Eigenaresse Cathy Freeman is van huis uit een borduurpatroon ontwerpster.

De zaak hangt dan ook vol met prachtige borduursels. Maar ze vertelde dat er in the U.K. niet meer zoveel wordt geborduurd vandaar dat ze een handwerkzaakje is begonnen. Hierin ook ruimte voor gebreide items, fournituren, wolletjes en natuurlijk borduurpakketten.

Ik kocht een bolletje Regia 4 ply, die ik gelijk in sokken wilde veranderen.

Ik brei normaliter op pen 2,25 mm. Maar de ene 4 ply is de andere 4ply niet. Zo is deze net wat dikker. Ik was al een flink eind met het been bezig maar vond de stof toch te stevig worden. Inmiddels sok afgehaald en op 2.5 mm weer opgezet.

Oanein
‘Oanein’ is het Friese woord voor ‘versleten’. Letterlijk eigenlijk: ‘Aan (zijn) eind’. Dat kan je wel zeggen over onze tablet-hoes.

Tijd voor een nieuwe. Dit wordt een gehaakte kleurige versie. Tenslotte wil het oog ook wat. Ik ging met katoen aan de haak: Granny’ squares.

Haken met katoen geeft een stevige stof en beschermend genoeg als tablethoes. Ik vind het zo leuk om allerlei kleurcombi’s te maken.

Met dit zomerse weer had ik me achterhuis geïnstalleerd met m’n bolletjes katoen, de haaknaald, kopje koffie en de tablet. Klaar om mijn favoriete Podcast van It’s a Sarah te kijken. Tot mijn verrassing ging haar hele podcast over, jawel, granny’s squares!

De Bergenes
Ik heb de tablet op zo’n blokje van Ikea staan, ‘de Bergenes’, ideaal. Mijn E-reader heb ik ook in dat blokje geklemd. Zo op mijn nachtkastje, dan hoef ik de reader niet met mijn hand vast te houden en krijg ik geen koude handjes. Dat zei ze terwijl het buiten 30+ is!

Wel overdwars hé, zodat ik liggend vanaf mijn bed kan lezen. Een tweede blokje zou geen overbodige luxe zijn.

Pleed
En toen vond ik zomaar een envelop op de deurmat van J. met het ‘Wolreddershandboek’ van Pleed.

Pleed is een Stichting die ten doel heeft om een bewustwording te creëren in de maatschappij voor wol en andere natuurlijke, gezonde en duurzame grondstoffen.

Wist u dat heden ten dage de wol van Nederlandse schapen zo de verbrandingsoven in verdwijnt? Absurd natuurlijk.

Door bijvoorbeeld de 100% wol-expositie in het Frieslandbouw museum of de 1000 wolredders-actie of het oprichten van wolwerkplaats in Leeuwarden en doku’s probeert de Stiching zichtbaar te worden en haar doelstelling onder de aandacht te brengen.

Een goed initiatief! Ik zal Pleed in de gaten houden. Bedankt J!

Hier een linkje naar hun nieuwste project. Deze keer ‘Aula in blauw’.

Us Douwe

Slotgroet

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!