and the songbirds are singing

.
‘Songbird’ is geschreven en gezongen door Christine McVie. Christine was één van de twee zangeressen van Fleetwood Mac. Ze is verleden week, op 79 jarige leeftijd, overleden.

McVie zei over dit liedje: ’It’s “about nobody and everybody…in retrospect, it’s like an anthem…a little prayer of sorts.”

(foto: bron onbekend)

Bij mooie liedjes mag je zo je eigen ideeën, gedachtes en gevoelens hebben, denk ik. Bij stome* liedjes mag dat natuurlijk ook.

*In ons gezin zeggen we tegen stomme ‘STOME’. Toen de kindjes nog op de lagere school zaten hadden ze samen een website over onze poezekes gemaakt. Een klasgenootje van de jongste had een reactie achter gelaten: ‘Ik vind dit een stome site!’ Sindsdien is stomme veranderd in stome.

(foto: Jiskepoes 1999-2018)

Adventstijd
Vier adventzondagen, vier kaarsen die week na week aangestoken worden. En met Kerst de vijfde. De kaarsen staan symbool voor het terugkerend licht.

Een tijd van bezinning, van overdenken en van verwachting. Voor mij een periode om even mijn pas wat te vertragen. Gewoon meegaan met het ritme van de natuur.

‘Alle duisternis in de wereld kan het licht van een enkele kaars niet doven’.

Kerststress
Onze ouders hadden vroeger een poelierderij. Ik hielp als tiener mee in de winkel. Voor de Kerst was het heel druk, we werkten hard maar hadden ook veel lol.

Waar ik me over verbaasde, jaar in jaar uit, waren de gestresste klanten die enorme hoeveelheden eten insloegen. Alles moest veel én perfect. Dat zie je vooral terug in de media en dat lijkt met de jaren erger te worden.

Als ik die poppenkast rond de feestdagen zie, dan moet ik denken aan mensen met verdriet, ziekte of ander leed. Mensen die niets hebben, zelfs geen toekomstperspectief. ‘The greatest gift they’ll get this year is life’. (Band Aid)

‘We have just one world but we live in different ones.’ (Dire Straits)

Kerstkind
Ik ben geboren met kerst, een kerstkind dus.

Maar ik ben niet van de hele soesa rond Kerst. Ik bewandel, zeg maar, de gulden middenweg. En die houding deugd volgens Aristoteles. Maar daar schreef ik onlangs nog over.

De doos met kerstmeuk blijft lekker op zolder staan maar de krans hangt wel op de deur.  Geen Skyradio met kerstliedjes maar wel NPO radio 2. Wel kaarten versturen maar hier géén ‘Merry Xmas’ op zetten, maar wel ‘Alle goeds voor 2023!’.

Gelukkig is Janlief ook niet van het kerstgedoe, dus we eten lekker boerenkool mét worst!

Top 2000
Ik ben wel van de lijstjes. Een to-do lijstje ligt dagelijks op de tafel. Lijstje met lopende projecten, lijstje met wat ik nog wil gaan starten qua breiwerkjes en het ‘gelezen-boeken-lijstje’. Ik heb zelfs een ‘bucketlist’, waarvan ik al heel wat kon wegstrepen. Hier een blogje erover.

Het is voor mij dan ook een feestje om mijn lijst met liedjes samen te stellen voor de Top 2000. Eén groot nadeel, het mogen maar 35 nummers zijn en ik moet ik dus een keuze maken. Lastig, lastig! Stemmen kan nog tot woensdag 7 dec 15:00. Hier mijn lijst. NB: Random oder.

Nieuwjaarsgroet
Nee, ik zet dus geen Prettige Kerstdagen op de kaarten die wij elk jaar versturen. Al sinds 2001 gebruikt ik een foto waar ik dan probeer een passend spreukje op te zetten.

Ik was nog nooit zo vroeg met de kaart als dit jaar. Eigenlijk waren we er gewoon snel uit welke foto wij zouden kiezen. Ik publiceer onze Nieuwjaarskaart op 1 januari.

Dus dat komt nog. In september begon ik met het breien van hele kleine sokjes.

Sleutelhangers! Voor iedere (brei-)vriendin één. Het was zo leuk karweitje! Elke keer weer andere kleurtjes, zie nu: zo veel!

Slotgroet
“Onze dagen worden mooier als we anderen een stukje van ons hart geven
in plaats van onze mening.”
Ik weet niet wie dit schreef, maar het is zo waar.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

another year draws to its close

klik op het plaatje
.
Ook dit jaar nadert zijn einde. Hier een liedje van Smith & Burrow uit 2011. Deze song is nu nog zo actueel:
‘Er is hoop in ons hart, als we ons maar concentreren op de dingen die er toe doen’.
Het is belangrijker dan ooit om meer licht in de wereld te verspreiden, niet alleen met Kerstmis.
(Illustratie Charlie Mackesy)

Feestdagen: Ik word er recalcitrant van, elk jaar weer. Ik vermoei mijn naaste omgeving dan met mijn ‘anti-feest-tirade’, ja echt! Het kerst-móeten: die ‘kerst-gezelligheid’ & het ‘overdadige kerst-eten’. Vooral in media. Ze maken kerstspeelfilms van de (supermarkt-)reclames. Worden deze nu aangepast vanwege corona? Zullen de burgers zich überhaupt aan de regels houden? Ik weet het niet. De meeste mensen zijn wél te porren voor deze feestdagen-gekte, maatregelen of niet. Prima natuurlijk. 


Alleen geef mij maar dat bakske vol met stro, met het kindje erin. Die os en het ezeltje. Een moeder en bonusvader in de stal. En dan alleen nog dat sterreke, daarboven. 

Verrassingsbol
Van zuslief kreeg ik zo iets leuks!! Een verrassingsbol.


Dat is een bol garen waarin kleinigheidjes in gewikkeld zitten. Al breiende ont-wikkel je die. Ik heb meteen een paar sokken op gezet. Ik ben een nieuwsgierig ingesteld mens dus brei ik nu als een malle! Mijn eerste vondsten liggen er al naast!


Nieuwsgierigheid kan ook een valkuil zijn. Bij mij wel. Mijn tomeloze belangstelling naar de dingen die ik nu eenmaal niet & nooit doorgronden kan, blijft lastig om mee te dealen.


De sokken brei ik met drie strepen koffieboontjes. Dat is een leuk en oud steekje. Ik gebruik dit steekje wel vaker. Altijd mooi. 

Aventshawl
Ik ben bij, het wordt een prachtige shawl. Van 1 tot en met 24 december komen de patronen in mijn mailbox. En 24 december is dan de shawl af. Dit alles ontworpen en georganiseerd door Linda van Wolhobby.

Een ieder dit meebreit zal haar (m/v) wenkbrauwen bedenkelijk fronsen wanneer ik zeg dat ik haast elke dag wel een stuk moet terugbreien. Het is echt zo (bloos).


Maar ik zet dapper door hoor. Soms wanneer het wéér niet goed gaat en ik weer niet uitkom, wil ik shawl met breinaald en al wel door het raam smijten. Even een kopje thee, zucht, een aai over Douwes koppie, nog een keer zucht en ik ga weer… 


Us Douwe
Douwe is nu 5 maanden. Hij houdt zo van autorijden, dat hij er altijd enthousiast in springt. 


Ik word altijd zo blij als ik Douwe naast me in de auto heb zitten. Vanaf de passagiersstoel houdt hij alles in de gaten.


Hij remt nog net niet mee.


Dat deed mijn moeder wel trouwens. Die reed zo ‘mee’ dat ze automatisch haar rechtervoet bewoog om te ‘remmen’. 

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

soep met kerstballen

Nadat ik twee kerstballen in de grote boom hier in het dorp had gehangen, kon ik het niet laten om er nog een paar te breien. Zo’n leuk werkje!

En hangen deze ballen nu in de voortuin.

Ik heb allerlei kleurtjes gebruikt want ik wilde me niet beperken tot de kerstkleuren groen/rood en wit.

Zo zou je ook paaseieren kunnen breien natuurlijk. Ik had het nog niet gedacht of ik kreeg een boekje van dochterlief: Arne en Carlos ‘Breien op hun paasbest’. Hoe leuk is dat! Nu hoeven mijn breipennen tenminste niet in het vet! 😉

De adventstijd gaat bij ons niet ongemerkt voorbij. Het stalletje staat klaar voor Jozef en Maria. Zij zijn met hun ezeltje op weg. Nu op de afzuigkap, elke week leggen ze weer een stukje van hun reis af.

Tot ze op 24 december in de stal aankomen en op 25 december Jezus wordt geboren. Ik ben ook jarig op Eerste Kerstdag. Wel bijzonder eigenlijk. Ik ben een kerstkind en dat staat gelijk aan een zondagskind, althans dat is mijn overtuiging.

Wanneer je op een rare dag jarig bent, is het vieren van je verjaardag een gedoe. Niemand kan wanneer jij dat graag zou willen. Ik ga die uitdaging dan ook niet meer aan.

Onze ouders hadden vroeger een poelierderij. Ik hielp toen ook wel mee in de winkel. Voor de Kerst was het altijd heel druk, we werkten hard maar hadden ook veel lol.

Waar ik me over verbaasde, jaar in jaar uit weer, waren de gestreste klanten die enorme hoeveelheden eten insloegen. Alles moest veel én perfect. Nu nog. Dat zie je ook terug in de media en lijkt met het jaar erger te worden.

Als ik die poppenkast rond de feestdagen zie, dan moet ik denken aan mensen met verdriet, ziekte of ander leed. Ook aan de derde wereld. Mensen die niets hebben, zelfs geen toekomstperspectief.
‘We have just one world but we live in different ones.’

Ik ben dan wel een kerstkind maar ik ben niet van de hele soesa rond Kerst. Ik bewandel, zeg maar, de gulden middenweg. En die houding deugd volgens Aristoteles.

Het idee om van Olpae een kerstdorp te maken vind ik dan wel weer prachtig, dus hangen de gebreide ballen in de boom. En branden er buiten lichtjes bij ons.

Geen boom in huis maar wel het stalletje.
De doos met kerstmeuk blijft lekker op zolder staan maar de krans hangt wel op de deur.
Geen Skyradio met kerstliedjes maar wel NPO radio 2.
Geen adventskalender unboxen maar wel de foto-challange van #Makersdecember (hierover vorig blogje).
Wel kaarten versturen maar hier géén Prettige Feestdagen op zetten.

Gelukkig is Janlief ook niet van het kerstgedoe, dus we eten lekker boerenkool of zo. Jan mag aan de klus.

En ik mag aan de brei! Heerlijk toch!

Hieronder onze bejaarde beestjes. Chiqo valt wat vaker om en slaapt meer. Guusje haar toestand is zorgwekkender. Ze valt af, gaat niet meer op’e strún buiten en ze eet slecht. De dierenarts deelt onze zorgen. We zijn nu in afwachting van de bloeduitslag.

Be safe, take care en kalm an! Met een lieve groet uit Olpae.

kerstballen en zo

Geboren en getogen in een dorp 3 km verderop, verkaste ik op mijn 22ste naar Olpae. Dit dorp voelde voor mij meteen vertrouwd. Dat komt omdat mijn moeder juist hier is geboren en getogen. Mijn opa en oma woonden hier en ook familie van opa’s kant. Dus ik kan wel zeggen dat mijn roots ook in Olpae liggen.

Opa was postbode en oma had een postkantoortje. Op de foto zitten ze voor het postagentschap. Het dorp is in de loop der jaren groter geworden. Nu 1035 inwoners. Natuurlijk ken ik niet iedereen, maar ik groet wel iedereen.

We kregen dit weekend een flyer met een oproep om dit jaar de tuin extra mooi te versieren dit jaar. Om met elkaar van Olpae een kerstdorp te maken. Initatief: de jeugd van Olpae. Ze hebben er ook voor gezorgd dat er midden in het dorp een grote kerstboom is neergezet die door iedereen versierd mag worden. Ik vind het een super initiatief!

Dus ik naar de boekenkast om dit boek te pakken, een setje naalden en garen in wat kleurtjes.

Want wat is er nu mooier dan een paar gebreide kerstballen in die dennenboom.

Ik was vergeten hoe leuk het is om kerstballen breien!

Hierboven nummer 1, nog een leeg omhulsel.

Ik moest glimlachen toen ik het boek opendeed. Er zat dit kattebelletje in met mijn naam, ‘God Jul’, gevolgd door de namen van de schrijvers van dit boek, de Noren Arne en Carlos. Ooit had E. in de rij gestaan bij deze heren om een handtekening voor mij te scoren. Zo leuk!

De zon staat steeds lager aan de horizon. Nog even en dan staat ze op haar laagste stand. Het zijn de fases van het jaar, de seizoenen die elkaar onvermoeibaar opvolgen. Jaar in, jaar uit.

Dumblemdore memoreede: ‘Happiness can be found, even in the darkest times, if one only remembers to turn on the light’.

Ik denk niet dat de tovenaar doelt op het korter worden van de dagen, maar eigenlijk vind ik de quote wel mooi passend hier. En ik, ik doe de lichtjes gewoon wat eerder aan op de donkere dagen, want ik weet nog waar de knopjes zitten.

Be safe, take care en kalm an! Met een lieve groet uit Olpae.

it’s beginning to look a lot like Christmas

Faute kersttruien. Helemaal hip. Ooit breide ik er één voor zoonlief Wessel.
2011: Nog voordat de truien in de winkel hingen. Eigen ontwerp, best leuk toch?

Vorige week was ik in de Action en zag deze mini’s. In elk doosje de benodigdheden voor een mini kersttruitje voor €0.99!

Ik nam er drie mee.

Maar er zijn zes, dus uiteindelijk nog drie erbij gehaald. Ik vond één van de truitjes niet zo mooi (dat kerstmannetjes truitje) dus heb ik van het truitje die ik het mooist vond (sneeuwpopje) twee gekocht. Zo leuk!

De truitjes zijn ontworpen door ‘Club Geluk’, tenminste daar lijkt het verdacht veel op.

De dames van Club Geluk zijn Marieke Voorsluijs en Barbara Löhnen. Ze hebben al zeven boeken uitgebracht, waarvan één ‘Kleine kersttruien breien‘. Hierin 24 patroontjes. Ik heb eerst aan 5 verschillende echt wel genoeg. Het eerste doosje begin nu op een truitje te lijken. Zo leuk!

In het pakketje zit ook een klein klerenhangertje. Ik denk dat wanneer ik de slag wat te pakken heb de truitjes sneller breien. Bovendien ik heb nog even.
29 dagen op precies te zijn.

Ik kan niet alles waarderen wat de dames van Club Geluk maken. Zie een gehaakt blokje kaas vind ik leuk & grappig,

zo ook het gebreide zakje patat.

Maar de dames hebben het piemelbreien tot kunst verheven. Daar heb ik niets mee. En een piemel door Club Geluk gebreid kost dan even €350,–! Ik kan me echt niet voorstellen dat ze er één van verkopen.

Maar de kleine kersttruitjes vind ik geweldig!

wantje in wording

In het blogje van 2 juli schreef ik al over een nieuw project: de kerstwantjes van Kathy Lewinski. Het is een adventsproject, 24 patroontjes.
Hier een voorbeeld-foto:

Voor mij is ‘colourwork’ best nog wel een uitdaging, vooral als het zulke kleine werkjes zijn zoals deze wantjes. Er wordt zelfs een klein duimpje in gebreid! Hier het beginnetje van mijn eerste wantje:

Het is een werkje waar je je hoofd goed bij moet houden, maar dat maakt het ook uitdagend. Het werkje ligt al weer even stil. Dit door warmte in combinatie met andere omstandigheden.

Nu ik in het gips zit, door een kuitbeenbreuk net boven enkel, komt mij namelijk minder niets uit handen. Ik zit mezelf aardig in de weg. Ik voel me onrustig nu ik niet even met Chiqo het bos in kan. Maar ook omdat ik niet normaal ons huishouden kan doen. Gelukkig pakt Jan dit op maar dat bezorgt mij dan weer een vervelend & zeurend schuldgevoel. Hij heeft vier weken vakantie. Eén week hebben we echt vakantie gehad en de andere drie is hij mijn mantelzorger, butler en kok. Ook zoon Wessel helpt mee als mantelzorger. Hij is al met mij op pad geweest en heeft al regelmatig gekookt voor ons.

Alle algemene dagelijkse levensverrichtingen (ADL) kosten me moeite. Alhoewel ik toch wel zelfredzaam ben, gaat niets vanzelfsprekend. Douchen is bijvoorbeeld zo lastig! Waar je normaal niet over na hoeft te denken is nu een heel gedoe. Ik heb spierpijn in spieren waarvan ik niet wist dat ik ze had.
Natuurlijk mag ik niet klagen, zeker niet! Aan deze situatie komt ook weer een eind.

And now for something completely different: Onze lieve oude Jiskepoes:

In het kader van internationale kattendag deze foto. Deze dag wordt sinds 2002 gevierd en is in het leven geroepen door het Internationale fonds voor het welzijn van dieren. Deze kattendag is bedoeld om de band tussen mensen en katten te benadrukken en daarnaast het welzijn van het dier over de hele wereld te vergroten.

 

 

kerst

Het is zomer! Strakblauwe lucht en de warme dagen rijgen zich aaneen.
Toch is het over 175 dagen alweer kerst!
Dus de hoogste tijd om alvast een breiwerkje op te zetten voor de kerst  ;).
Op internet kwam ik deze advents-wantjes tegen.

Op deze foto het orginele patroon van Kathy Lewinski, maar er zijn zo veel verschillende versies. En zo maak ik ook weer mijn eigen advents-wantjes. En dus heb ik, ondanks mijn cold-sheep, toch garen besteld bij Hobbydoos.nl. Renske gaf namelijk een flinke korting op verschillende garens waar onder de dorps fabel en dit kon ik niet weerstaan.

Gister heb ik een klein beginnetje gemaakt met het eerste wantje. Alle wantje beginnen met een braided edge (gevlochten rand). Niet moeilijk hoor: er was een vriendelijke mevrouw op you-tube die deze braided edge me heeft voor gedaan. Lang leve internet!