en de bomen zitten vol herinneringen

.
Titel uit: ‘Bloom’, een liedje van de Australische Indierockband ‘The Paper Kites’ hier gecoverd door Johnathan Reed. Gewoon een lief liedje. En ik hou van lieve liedjes.

Tiid van kommen, tiid van gaon
Jan zijn laatste werkdag brak aan. Douwe keek er al naar uit!

Na 45 jaar in het bedrijfsleven gewerkt te hebben krijgt Jan nu meer tijd voor dingen die ook fijn zijn om te doen.

Ik heb dus al zo’n vermoeden dat ik niet de enige ben, hier in huis, die dit wel ziet zitten!

Still knitting socks
Ik kan wel zeggen dat ik het sokkenbreien wel onder de knie heb, zo na 200 paar. De laatste tijd hang ik om de 10 toeren een steekmarkeerder in mijn sokkenwerkje. Handig voor tellen en meten. Ik dàcht dat ik 60 toeren had gebreid voor de voet en daarmee precies op maat 41 = 26.5 cm kwam. Het waren er 70, let wel: 70 toeren.

Bij mijn laatste paar, voor Janlief, hield ik dus 60 toeren aan. Het kwam niet in mij op om nog een keer na te meten met de centimeter.

Tijdens het breicafé liet ik sok 1 aan buur-breivriendin zien. ‘Goh, wat een kleine sok!’ was haar commentaar. En ik: ‘Ja hoor, maatje 41 niet zo groot, bovendien mag de sok wel aansluitend zitten dan slijt hij minder.’ A. zal wel gedacht hebben, ‘die overdrijft in kleinigheid!’

Want toen ik na een paar dagen eens kritisch keek zag ik dat de sok inderdaad veel kleiner uitviel als die van het vorige paar. Nu (ja, nu pas) zie ik op de foto dat die vorige sok 70 toeren heeft voor de voet.

Sok twee heb ik de juiste lengte gemaakt, in dit geval 70 toeren. Waarna ik de teen van sok 1 heb afgehaald en de voet 10 toertjes langer heb gebreid. Ach, een karweitje van niets natuurlijk.

Door de patronen het project niet meer zien!
Ik heb nog mooie katoen in mijn stash, 10 bolletjes van 50 gram, 50% katoen/ 50% acryl. Aran dikte. Net genoeg voor een shirtje met korte mouwtjes.

Mijn proeflapje geeft het mooiste resultaat met 4.5 mm en dan heb ik 16 steken op 10 cm. Zover ben ik al. Maar ja, dan begint het zoeken. Ik heb best wel veel patronen in mijn Ravelry bibliotheek. Ook heb ik de patronen van Drops Design door geploegd. Maar ik kom er niet uit. Twijfel-de-twijfel…

Want hoe reken ik uit:
1. welke maat moet ik hebben?
2. hoeveel steken moet ik dan opzetten voor die maat?
3. want als je meer/minder steken opzet moet je wel de juiste centimeters aanhouden van die maat die je nodig hebt, hmm, beetje lastig.
4. en hoe zit dat dan met het proeflapje? Als er staat 19 steken (op de wikkel) en ik heb er 16 op 10 cm, dan zou je een andere naalddikte moeten nemen, maar juist dikker, dunner? Maar wordt dat dan nog wel mooi?

Ik vind dit zo ingewikkeld! Vroeger was het handig, alles wat je breide werd oversize, dat was mode toen.

Nu heb ik mijn oog laten vallen op een patroontje uit de Sandra (nr. 60) uit de supermarkt. Ik had dit tijdschrift even in gekeken en zag meerdere patronen die ik mooi vind. Niet dat ik één op één het patroon zal breien, ik pas wel modificaties toe. Hoe ik het doe met het aantal steken, maatvoering en zo, daar moet ik nog over nadenken. (Hellup!)

IJsvogeltje

Mijn lievelingsvogel is toch wel de IJsvogel. De laatste 10 jaar zie ik dit vogeltje maar een paar keer per jaar vliegen. De laatste maanden vaker. Als ik het beestje spot maakt mijn hart een sprongetje! Wat een bijzonder kleurig vogeltje!

Nu is er een IJsvogelpaartje dat een nestje heeft gemaakt op het land van Ruurd-Jelle, de natuurfotograaf hier in het dorp. Van hem mag ik deze foto’s gebruiken. Zelf krijg ik never nooit niet een ijsvogeltje op de foto. Ze zijn namelijk schuw en watervlug.

Van der Leij heeft hier in Oldeholtpade een stuk weide terug gegeven aan de natuur. Zo heeft hij een ijsvogel-wand gemaakt met een nestgang. Er werd flink “getest” en als dartpijlen vlogen de IJsvogeltjes de gang in. Het lukte! Er is nu een IJsvogelnestje! Van de week schoof Ruurd-Jelle aan tafel bij ‘Op 1‘ om hierover te vertellen.

Slotgroet
A note to myself, want soms zie ik overal apen en beren op de weg.


Take it easy, Froukje!

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

let it blossom

.
Titel uit ‘Let it grow’ van Eric Clapton, een oudje: 1974.

Wanneer je op een kruispunt staat en probeert het antwoord op belangrijke vragen te vinden. Dan weet je, dat de enige manier om te krijgen wat je nodig hebt, is de bemoediging om liefde te planten en te laten bloeien in de zon, regen en sneeuw.

Heimwee moet je koesteren
Floortje Dessing op NPO Radio 2 bij Annemiekes A-Lunch, over de mens/dier verstandhouding:

‘We vinden het volslagen normaal dat wij helemaal bovenaan de pyramide staan, want we zijn slimmer, wijzer en kunnen veel meer dan dieren. Maar tegelijkertijd zijn wij ook de enigen die deze wereld vakkundig slopen!

De mens is het enige wezen in de rangorde die geen functie heeft in dit ecologisch systeem. Als wij er niet zijn, dan maakt dat niet uit. Als er, bijvoorbeeld, een bij niet meer is, dan is er geen bestuiving en dus een énorm probleem.

Dat is een hele gekke gewaarwording. We voelen ons almachtig, wij bepalen waar dieren leven, of ze überhaupt kunnen leven. Het mag best wat nederiger.’
Dat dus!

Van de week kwam haar boek uit. Dessing beschrijft hierin haar bijzondere reizen, ontmoetingen en inzichten. Ik mocht het boek mezelf kado doen.

Call it spring
is de naam van het ‘Drops’ patroon wat ik gebruikte. Hier nog op de pennen maar inmiddels is het truitje geblocked en alle draadjes weggewerkt.

Tijdens het badderen gaf de verf nog behoorlijk af. Zaak om het truitje even apart te wassen wanneer ik het aan heb gehad. Ik heb nog veel garen over. Van de 8.5 zitten er uiteindelijk maar 4 bolletjes in het shirtje. Omdat het garen zo ‘bloed’ weet ik niet of ik de het overgebleven garen nog wel verwerk in een ander project. Hier schreef ik er eerder over.

Natuurlijk heb ik wat modificaties toegepast. Het patroon geeft de halslijn in 4 verschillende charts aan, ik heb er één minder gebreid. Zo loopt het lacepatroon niet zo ver door in de pas. De minderingen heb ik op Stephen-West-manier gedaan, wat geeft dat de v-tjes mooi boven elkaar vallen.

Ipv
1 recht afhalen, 2 recht samenbreien, afgehaalde steek overhalen
deed ik
2 steken recht (en samen) afhalen, 1 steek recht, de afgehaalde 2 steken recht (en samen) overhalen.

Het was een fijn breiwerkje! Garen: Pinguin Corrida 3 katoen, 60%/acryl40%. Naald 2.5 mm. Zelf geverfd.

Still knitting socks
Op mijn pennen: sokken voor Jan. Ik schreef hier eerder over. Een deel van de opbrengst van het garen, de ‘Faszination Schafpate’ van de Duitse firma Opal, gaat naar het beschermen van de Duitse herders met hun merinoschapen, wat zich weer doorberekend in de biodiversiteit van de natuur. Dit project loopt sinds 2008 en leverde al 181.000 euro op!

Koeien kijken

Een gezellige boel daar op het weiland.

Slotgroet
Met een pootje van Douwe.

Stephanuskerk in de avondzon. Het gebouw stond er al in 1545. De kerk is vernoemd naar de diepgelovige apostel die, samen met 6 anderen, zich moest buigen over het lot van de weduwen destijds. Later is hij ter dood veroordeeld omdat hij zich tegen ‘tempel en wet’ zou hebben gekeerd. Stephanus ging de boeken in als de eerste ‘martelaar’, ofwel iemand die sterft voor zijn geloof. Dit speelde in de eerste eeuw van onze jaartelling.

De typische ‘bollende’ torenspits is van verre te zien.

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

tell her everything’s gonna be fine

.
Titel uit ‘Sing’ van de Schotse rockband Travis. 1999. Een liedje over het blijven zingen van je eigen liedje en je er niet voor te schamen, ook al gaat het ruk.
Een prominente rol voor de banjo en in de video een echte footfight.

Over het liedje: Het is de tijd nemen om je innerlijke kracht te vinden en dat op een creatieve manier uit te drukken. The song suggereert dat alle ontberingen waarmee iemand wordt geconfronteerd, kunnen worden overwonnen als ze ervoor kiezen om te ‘zingen’. Een opbeurende tekst dat zelfexpressie, veerkracht en moed aanmoedigt, ondanks de worstelingen waarmee men wordt geconfronteerd. (Amen FH).

Still knitting socks

‘Faszination Schafpate’ van de Duitse firma Opal. Dit is een wolletje waaraan een goed doel gekoppeld is. De ‘Schafpate-serie’ is een project van Opal dat tot doel heeft de Duitse herders met hun trekkende merino-schapenhouderij te helpen beschermen.

Bijvoorbeeld in Dudelberg (midden-Duitsland) met orchideeënrijke heidevelden, soortenrijke kalkgraslanden, rotsen, wilgenbeuken, de lijsterbes en zilverdistels. Dit cultuurlandschap wordt sterk beïnvloed en behouden door het grazen van deze gesponsorde schapen.

Garens uit deze serie zijn gemaakt van de wol van dit Duitse schapenras, dat zowel zacht, duurzaam als slijtvast is. Wat wil een breister nog meer? Nou: ook nog garen dat superwash-behandeld is, wat betekent dat het garen in de wasmachine kan. Dus ideaal voor sokkenwol.

Over dat laatste zijn de meningen verdeeld. Ik? Ik verkies toch wasbare sokken boven sokken die je met veel toewijding moet laten badderen. En die je eigenlijk alleen aan kan trekken als je niet hoeft te lopen, de zogenaamde zitsokken. Wanneer sokken veel langer meegaan dan zijn ze meteen ook duurzamer. Tenminste dat is mijn nuchter kijk op de zaak. Tegen argumenten zijn welkom!

Anyhow: Dit project loop al sinds 2008 en elk jaar worden er bolletjes ‘Schaftpate collecties’ op de markt gebracht, dit bracht al 181.000 euro op!

Lopend werkje

Dit Schafpate-bolletje kreeg de mooie naam: ‘Übernachtung auf der Heide’ mee. Prachtig toch! Naaldjes 2.25 KnitPro zing. 60 steekjes. Boord 2 r, 2 av.

Breiboek
Al eerder vertelde ik dat ik een breiboek aan het maken was.

Dit van alle 324 projecten uit mijn online Ravelry-account. Van alle projecten heb ik een plaatje laten printen en de beschrijving erbij gezet. Inhoud van 51 dubbele pagina’s in een 17 rings-multomap gedaan.

Ik ben bij! Alle projecten, sinds 2007, zitten erin. Het is zo leuk om erdoor te bladeren.

Uiteindelijk viel het me mee om alles te archiveren. Ben er blij mee. Nu houd ik het bij, gewoon als een breiboek. Ik plak er etiketjes in, stukjes garen en andere info.

Call it spring
Project Drops 159-4, een zomers truitje. Zie vorige blog.
Dit project vordert gestaag. Ik ben halverwege het pand. Dit truitje is button-up (onderkant-eerst) en bijna bij de armsgaten beland. Zoals ik het nu bekijk heb ik best veel garen over. Er zitten bijna 3 bolletjes in. Ik heb 8,5 bollen. We shall see.

Sofia’s Tales
Eén van mijn favoriete podcast is de Zweedse Sofia van Sofia’s Tales. Ze plaatst niet zo vaak een filmpje.

Ook zij heeft haar eigen levensleed. Haar huwelijk met meneer Kammebornia liep op de klippen. Uiteindelijk vond ze haar Mister Right, tenminste vooreerst. You never know…
Vandaar de naamswijziging van haar vlog van Kammeborina in Sofie’s Tales.

Zij begint haar vlog altijd met:

‘I can not stop knitting
Mij skeins turning to mittens, gardiaans and socks
And I knit stitch after stitch, row after row on my needles
With the rhythme like the waves and the beating of the heart
My yarn running to my fingers day and night
And between al the things I called life
Just one more row, one more row and one more
The soft and peaceful thythm of the knitting
prepare opportunities for thoughts, feelings and discussions
about life in general and knitting in particular.’

Precies, so be it.

Us Douwe
Fotomomentje: Wat stond Douwe daar mooi, op het bospad in de lentezon. Snel een foto! Wat ik toen niet zag was dat Douwe vol interesse naar een eekhoorntje keek. Pas later zag ik de het kleine eekhoorntje op de foto!

Slotgroet

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

 

let’s work it out

.
Titel uit ‘In Circles’ van Staring at Cows. Er is weinig over deze groep te vinden, alleen dat ze een EP uitbrachten in 2015. Maar ze hebben wél een gave bandnaam. Ook uit ‘In Circles’: ‘You got wings but no one told you you can fly.’

Ik denk dat ze uit Zweden komen want de Zweedse Sofia’s Tales gebruikt de muziek onder haar video’s.

Zomers shirtje
Ik had al jaren garen in mijn stash voor een zomers truitje. Gekocht toen ik tiener was.

Ik werkte op zaterdags in de winkel van mijn ouders. Om 16:00 ging de winkel dicht en omdat we ’s middags al begonnen met poetsen konden we ook op tijd naar huis. Laat ik nu op de terugweg langs de Pinguin komen. En zo kon ik van mijn net verdiende geld een tasje garen scoren. Met het patroon van een trui met reliëf steken. De koningin te rijk kwam ik thuis!
Pinguin Corrida 3: 60% katoen, 40% acryl.

Het truitje heeft nooit de finish bereikt. De bolletjes bleven in mijn voorraad. 37 jaar! Wat goed dat er op garen geen houdbaarheidsdatum zit.

Zo’n mooi garen. En toch… Op één of andere manier vond ik de kleur niet bij me passen. Of ik hou gewoon niet van lila.

Dus heb ik van de bolletjes strengen gemaakt en in rode verf gedompeld. Zo, ik werd echt blij van het kleurtje dat de strengen hadden opgedaan tijdens het badderen. Koraal!

Wassen en drogen graag!

En van de strengen weer yarncake’s gemaakt.

Zo heten de bolletjes die van de wolwinder komen.

Na veel wikken en wegen begonnen met een patroon van Drops. Een bottom-up-shirtje (onderkant-eerst-truitje) met een kort mouwtje en ajour aan onder- en bovenkant.

Mijn proeflapje gaf naald 2.5 mm aan. Een uitdaging, zo’n dun naaldje.

De eerste opzet
294 steken (!) en eerste ajourpatroontje verder: hmmm, toch wat té wijd. Afhalen.

De tweede opzet
266 steken, bezig met ajourtje toen ik er achter kwam dat er een draai in mijn werk zat. Een ongewilde mobius! Bah, bah, bah! Afhalen.


De derde opzet
Vaak heb ieder nadeel zijn voordeel. In het lacepatroontje zit een mindering:
1 r afhalen, 2 r samenbreien, afgehaald st overhalen.

Met de Stephen West methode kan zo’n mindering veel mooier:
2 samen re afhalen, 1 re, de 2 samen overhalen, ofwel S2KP.
‘It’s one of mine favourite decreases, it look so clean.’ aldus West.

Ik leerde dat in de WestKnit KAL 2022. Het was een hele bevalling die shawl. Maar, oh, ik leerde er wel van. Krachtsport voor mijn breispierballen!

Dus: een nieuwe poging, het ajourrandje met de ‘favoriete minderingen’ van West.

Rip-it again!
Na het ajour randje gebeurt er een tijdje niets spannends meer, kwestie van wat minderen voor taille. Maar oeps, je zag heel goed de overgang van ene bol naar ander.

Ik wist drommels goed dat ik met handgeverfd garen bij bolwisseling een aantal toeren om en om moet breien. Zo voorkom je namelijk een kleur-overgang. ‘Alternating Hand Dyed Yarns’ in het Engels. Maar niet doen hé… gewoon stug door breien. Wat dacht ik? Dat die overgang wel zou vervagen door het wassen?

Je zag het verschil bij de nieuwe bol aanzet zo goed. Toch zus maar appen met een foto. Zuslief zei wat ik natuurlijk ook wel wist. Ik had alleen het zetje van haar nodig!

Dus rats, steken van de naald en ‘frogged it’. Want zo noem je breiwerk uithalen. Waarom ze dat zo noemen? Als je afhaalt heet dat in Engels: rip-it, dus dat gaat van ‘rip-it rip-it rip-it’, het geluid van een kikker!

Ah, that’s much better!

Rauzen
Terwijl wij een fijne wandeling maakten met zwager en schoonzusje, konden de ‘neefjes’ heerlijk rauzen. Ze zijn aan elkaar gewaagd. Dolle pret met die twee.

Ze schelen niet veel in leeftijd en in hoogte. Bobby en Douwe. Allebei ‘enighonds’ dus zo’n date vinden ze beide geweldig.

Wat er ook speelt in de wereld, laat het vooral de honden zijn.

.
Slotgroet

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

 

slow down, you move to fast

.
Titel uit ‘The 59th streed bridge song’ hier gecoverd door Scott en Rosanna Spindler. Officieel heet deze brug Queensboro Bridge en verbindt de oevers van East River in New York City. Waar het leven hectisch is.

Dit liedje is een ode om het rustiger aan te doen. De alledaagse dingen van het leven te zien, zoals de bloemen die groeien, aldus schrijver Paul Simon.Het woord ‘groovy’ dook voor het eerst op in een liedje van Bayer-Sager & Wine in 1965.

Later werd ‘A groovy kind of love’ gecoverd door Phil Collins. Groovy staat voor hip, iets goeds of gemakkelijk. En aldus gebruikte Simon ook ‘groovy’ in zijn liedje.

Slow down
Rust nemen neemt niets weg van je productiviteit.
Rust nemen neemt niets weg van je waarde als mens.

Rust en tijd nemen om op te laden zal juist ten goede komen aan je productiviteit en waarde. Als je uitgerust bent voel je jezelf beter en kun je de wereld om je heen met energie aan.

Iets dat veel mensen moeilijk vinden, rust nemen. Voor sommigen voelt het als iets stouts of slechts, of zelfs iets egoïstisch. Vaak voortkomend vanuit je kindertijd: dat je ergens onderweg die overtuiging hebt opgedaan dat het beter is om bezig te zijn, omdat je anders lui bent.


Dieren kunnen hier een mooie spiegel in zijn, ze kunnen zelfs rusteloos worden, of jou tegen werken. Zo zijn er honden die overprikkeld worden en zodra het baasje gaat zitten, wordt de hond rustig. Of honden die op je voeten gaan liggen, katten die in je armen kruipen of op je laptop gaan liggen.


Rust is belangrijk, dieren weten dit instinctief. Als je naar dieren kijkt, zie je dat ze het grootste gedeelte van de tijd gewoon rusten. Ze eten, slapen en doen andere dingen die van levens belang zijn. Maar voor de rest zijn ze gewoon.

Moeiteloos doen ze dat, het gaat vanzelf. We mogen daar een voorbeeld aannemen. Rusten is een belangrijk onderdeel van een leven. Niets om je voor te schamen of iets dat je moet verdienen’.

Geparafraseerd uit een publicatie van N. Cuijten.

En waar sta ik in bovenstaand verhaal over ‘rust’. Ik heb moeten leren dat ik voldoende rust moet pakken. Ik gedij goed op Rust, Routine en Regelmaat.

Ook ik ben opgevoed met het gegeven dat je je altijd nuttig kunt maken. Er is altijd iets te doen, vooral in een ondernemersgezin. Ledigheid is des duivels oorkussen betekent iets als ‘met luie mensen loopt het niet goed af’. Ledigheid = luiheid en oorkussen = hoofdkussen. Meestal wordt dit als vermanend gebruikt tegenover iemand die niets uitvoert.

Inmiddels weet ik (1): Rust = niet synoniem aan lui. (2) Dat ik rust moet nemen om vitaal te blijven. Mijn leven moest een standje lager. En nee, dat gaat niet vanzelf. Ik kwam mijzelf veelvuldig tegen.

Still knitting socks
Een nieuw paar sokken gleed van de pennen. Regenbooggaren van de Zeeman. Altijd leuk om streepjes te breien. Maatje 40, 64 steken op KnitPro Zing naaldjes 2.25. Plat boordje.

Het zijn recht-toe-recht-aan sokken geworden. ‘Plain vanilla socks’ in het Engels, wat zoiets betekent als ‘zonder toeters en bellen’. Het komt voort uit het idee dat de standaard smaak voor ijs, vanille is. Plain staat voor ‘gewoon’.

Nieuwsgierige schaapjes
Voor onze camperbus maakte ik een kussen. Een pakket van Vervaco met de mooie naam ‘Nieuwsgierige schaapjes’.

Het is voorbedrukt stramien, wat het borduren gemakkelijk maakt.

Het was zo leuk om deze te maken!


Nog even voor de borduurders (m/v) onder ons, de achterkant:

Litter picking
Er lag al een paar dagen een brok in elkaar geperst plastic op onze looproute.

Dus nam ik een vuilniszakje mee. Meteen maar een rondje ‘litter picking’ gedaan.

Opbrengst:
ondefinieerbaar stukjes plastic 13x, sigaretten peuken 3x, snoeppapier 3x, plastic beker 1x, blikjes 2x, volle poepzakjes 7x (!!!!), lege ballon 1x.

Kan iemand me uitleggen waarom mensen wél de poep op van hun hond oprapen, maar vervolgens het volle zakje in het bos flikkeren?

En mag ik hardop zeggen dat ik tegen het oplaten van ballonnen ben?

Slotgroet
Zit je in team ‘Ren je rot’: dan kan het zo zijn dat je aan veel moois voorbij rent. Slow down dan zie je echt zoveel meer!

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

iets in het water

.
De Nieuw-Zeelandse Brooke Fraser schreef dit nummer in 2010. Het is gewoon een vrolijk liedje over de goede dingen in het leven: hangen in de hangmat op een zwoele avond, een glas wijn en verliefdheid. Zo mooi om, in a split second, de gehaakte dekens in de videoclip te zien.

Still knitting socks
Hier nog op de pennen, de Curieus Cable Socks van ontwerper Brittany.


Maar inmiddels van de pennen, gewassen, geblockt, gedroogd en weggegeven.

Ik brei graag sokken voor een ander. Gewoon omdat je er wat liefde in kan stoppen voor iemand die het kan gebruiken. Nu heeft ieder mens liefde nodig, net als zonlicht & gezelschap. Maar sommige mensen krijgen nu eenmaal meer op hun bord dan de gemiddelde mens.

Tussendoor breide ik ook deze kleine sokjes. Voor een nieuwe wereldburger, een klein manneke. Ik gebruikte dikker garen dan sokkengaren met naaldjes 2.5 mm. Iets groter ook dan ik normaal brei. Maar nu kunnen deze sokjes over andere sokjes gedaan worden. Lekker warm.

Nieuwe sok opzet: Van zelf-geverfd garen. Laatst had ik ook al streng opgebreid en die sokken zijn zo lekker warm dat ik ze steeds draag. Dus ik kan er nog wel een paar van gebruiken.

Een eigen patroontje genaamd ‘Aaltje’. Een sok met een ajourtje erin. Ofwel een gaatjes patroon.

Dieren in het nieuws
Dorpsgenoot Jeffrey Griffioen had afgelopen week de wildcamera opgehangen in het Scheenebos. Wij lopen daar dagelijks. Zo leuk om de verschillende bosdieren langs te zien komen.

.

Aangenomen handwerk
Soms krijg ik de vraag of ik wil breien in opdracht.
Maar ik neem geen (hand-)werk meer aan. Is dat lastig om ‘nee’ te zeggen? Ja, dat is lastig. Toch is dit gewoon een afspraakje met mezelf. Te vaak heb ik ‘Ja’ gezegd en breiwerk ‘aangenomen’. En altijd kwam ik van een koude kermis thuis. Ik zei te snel ‘Ja’ omdat ik me dan best gevleid voelde door de opdracht-gever.

Handwerken is een tijdrovende bezigheid. Dat maakt het juist speciaal. Maar… als je iets móet maken dan werkt het niet, voor mij althans. Toen ik nog een tiener was breide ik op verzoek een peutertruitje. Het garen was niet fijn, de kleuren afschuwelijk (in mijn beleving) en het werd een hele bevalling.

Zo heb ik eens een shawl gebreid, voor een bedrijf. Ik kreeg er wol voor terug. Och dacht ik, dikke pennen (7 mm): snel af. Maar dat valt toch tegen bij een beetje shawl.

Of de keer dat iemand me vroeg om motorcross-sokken te breien: die zijn óver de knie hè! Maat 47 ook nog eens.

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Natuurlijk, soms, heel soms komt er een verzoekje van dochterlief wat ik dan wel aanneem. Immers het zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen! 😉

Douze points
Die waren voor Douwe. Ik heb Douwe altijd aan de lijn. Dat komt omdat Douwe vaak bananen in zijn oren heeft en op mijn ‘Kom’ en ‘Wacht’ niet reageert. Nu komt dat vaker voor bij stabijtjes. In dit geval misschien iets te weinig overwicht mijnerzijds en Douwe die alle bospaadjes op zijn pootje kent.

Gister kwam Douwe stabijvriendje Olke tegen. We waren ver van drukke wegen dus toch, voor deze keer Douwe maar even los gelaten. Altijd leuk om die ravottende honden te zien. Tot ze beide over de sloot sprongen om opgetogen & hongerig aan een koeienvlaai te beginnen.

Holy Shit! Olke had bananen in zijn oortjes. Maar, je raad het nooit: Douwe kwam wél bij ‘Douwe KOM!’ Dat doet hij anders nooit! En met Olke in zijn kielzog. Gelukkig! De draakjes!

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

we doen wat we kunnen

.
Bløf samen met Geike Arnaert: ‘We doen wat we kunnen’.
Je weet dat de wijzer blijft draaien, je weet dat het nooit anders wordt.
Je weet dat je tijd niet kunt stoppen, maar we doen wat we kunnen.

De wet van polariteit
‘Geluk zit ‘m niet in de afwezigheid van ongeluk, pech of pijn. Geluk zit ‘m in de bereidheid om de aanwezigheid van die dingen ontspannen te accepteren’.

Lastig. Ik ben van het type dat wel bereid is om mijn kop lekker in het zand te steken en die pas weer bovenhalen wanneer de storm is overgewaaid. Nu leert het boek van Susan Smit, ‘De wijsheid van de heks’ juist om alle facetten in het leven te accepteren. Dat klinkt makkelijk maar zo bedoeld ze het niet. Smit gebruikt de metafoor van een koorddanser die met een lange stok zijn evenwicht bewaard op de draad. Soms buigend naar links, soms naar rechts maar de koorddanser blijft op zijn koord lopen, juist door deze balancerende stok. In het midden blijven door wel mee te bewegen naar links en rechts.

Het zijn twee tegengestelde principes of krachten wat in elk aspect van het leven en het universum zit. De zon komt immers op omdat het nacht was. Hoog en laag, koud en warm.

De deugd ligt in het midden. Voorbeeld: Tussen ‘angst’ en ‘overmoed’ ligt ‘moed’. Je laat je niet verlammen door angst voor gevaar, maar je neemt ook niet overmoedig risico’s alsof je onkwetsbaar bent. Nee, wees juist moedig (in het midden).

Het gaat om het verzoenen van die tegengestelden; dat is de kunst van polarisatie. Voor mij is de uitdaging om ook met de ‘donkere’ kant te dealen. Het ‘waarom’ omzetten in ‘het zij zo’. Bij de zegeningen in mijn leven, de positieve dingen, zet ik meestal niet dit ‘waarom’ in maar juist wél bij het leed, verdriet en pijn op deze aarde.

Een col met poezekes
Afgelopen maart breide ik mee met de KAL (Knit Along ofwel een samenbreiproject) van Wolhobby, de Lentocol. Resultaat was een heerlijk dichte warme col. Ik gaf hem aan dochterlief. Ze was er blij mee. Een dikke col met warmte van een shawl.

Terwijl je niet zo’n stuk overtollig stof op je borstpartij hebt liggen zoals bij een dikke shawl. Ik bedacht me er nog een te maken, met poezekes. Dochterlief heeft er drie dus kan ik haar daar vast blij mee maken. Ik was al best een eindje op pad. Ik had dus de originele col even mee naar huis om te passen.

Oeps, de nieuwe col werd veel smaller. Ik had het zelfde aantal steken en dezelfde naalddikte. Toch blijkt deze wol net wat dunner, met dit als resultaat. Afhalen?

Twijfel duurde niet lang. Afhalen! Deze col wordt niet gedragen wanneer hij te strak zit. Maar zo wijd als de ‘Lento’ is ook geen goed plan aangezien het breisel dunner is. Dus ik zette opnieuw op met twee poesjes extra. Nu moet het goed komen.

Best wel jammer, zoveel uren breiwerk afhalen. Maar als het niet goed blijkt, kun je volgens mij niet anders. Zo heb ik eens een kabeltrui voor Jan, waarbij ik bijna bij armsgaten was (button-up) afgehaald omdat het te smalletjes werd. Foto uit de tijd dat ik nog koffie in mijn melk dronk.

Garen: Drops Karisma, patroon: Dreams of Aran (Dropsdesign).

Mijn breiwerken hoeven echt niet perfect. Maar moeten wel draagbaar zijn. Klopt het niet dan is het afhalen. Zowel bij trui als col kwam ik tot dat besef na heel wat breiuren. Jammer en ook wel beetje dom. Het is niet anders. Dubbel lol van de wol zullen we maar zeggen.

Us Douwe
Ik kan het niet laten even wat foto’s te delen.

Het is zo mooi om interactie tussen dieren te zien. De koeien vs hond. Het vee kwam op een rijtje naar Douwe kijken. En Douwe keek weer vol interesse naar de koeien.

En ik keek vervolgens weer verwonderd naar het schouwspel.

En als laatste foto: Douwe in de bocht!

Slotgroet
Niet iedereen kan een held zijn, er moeten ook mensen (worden) gered.
De truc is dansen op de gulden middenweg en dat red ik nog maar. (Acda en De Munnik, ‘Slaap zacht Elisabeth‘.)

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

kosmopoliet

.
Bovenstaand is een liedje van de Belg Ferre Grignard. Een protestlied uit ’66. Nog steeds actueel.

Deze melodie werd in het programma ‘Dwars door België’, van televisiemaker Arnoud Hauben gebruikt. Arnoud liep in 23 dagen de ruim 500 kilometer van het langste Belgische wandelpad de ‘GR129’. Samen met cameraman Philippe Niclaes en geluidsman Ruben Callens stapte hij van Brugge naar het zuidelijke Aarlen. Hier een prachtig interview met Hauben.

Het programma geeft een kijkje in het echte leven van mensen. Ontdaan door opsmuk of hoogdraverij. Maar vertelde ook het verhaal van drie vrienden die hun grenzen verleggen door het wandelen van deze afstand in weer en wind.

‘Wandelen is het beste medicijn tegen een negatief wereldbeeld’ (Dewi Oudijk)

Nieuws
We leven in zorgelijke tijden. De onderkant van onze maatschappij lukt het niet meer om de eindjes aan elkaar knopen. En die groep wordt groter.

Het leven is ingewikkeld, tenminste als je verder kijkt dan je eigen voordeur. Alhoewel ik me kan voorstellen dat je gewoon niet (alles) wilt zien en die voordeur stevig dicht houdt. Mijn voordeur is niet gesloten. Ik wil wél weten wat er gaande is. Nee, ik heb geen oplossing voor de wereldproblematiek. Maar ik zie mezelf als wereldburger en in die zin heb ik interesse in wat er op de aarde speelt. Dat is de reden waarom ik het nieuws volg.

Nee, ik spel de krant niet uit. Nee, ook zit ik niet uren op teletekst of op nu.nl. Maar op mijn manier weet ik wel zo’n beetje waar het over gaat in de wereld. En nee, daar wordt ik niet blij van. Maar om díe reden de deur van actualiteiten dan maar dicht te laten, dat wil ik niet. Al wakend om niet de wereld op mijn schouders te willen nemen.

(De Dijk, Dat zou mooi zijn.)

Door me in te zetten als vrijwilliger bij de voedselbank kan ik misschien een klein steentje druppeltje bijdragen in de armoede. Door rommel van een ander uit het bos op te ruimen kan ik misschien een klein steentje druppeltje bijdragen aan de vervuiling. Door zuinig te zijn met energie kan ik misschien een klein steentje druppeltje bijdragen aan klimaatverandering. Druppeltjes op een gloeiende plaat, maar hey, vele druppeltjes maken de emmer vol.

‘Te veel mensen kan het niet schelen wat er gebeurd,
zolang het hun maar niet gebeurd.’
Dat dus.

Still knitting socks
Van dit bolletje van Lana Grossa, de Meilenweit Terazzo kleur 1612, breide ik een paar sokken.

Soms wil ik wat zeggen en kan ik de woorden niet vinden. Wat is het dan fijn om je gevoel gewoonweg om te kunnen zetten in een paar warme sokken.

Recht-toe-recht-aan gewoon omdat dit het garen ‘recht’ deed. Een kloddertje roze bij hak en teen. En een plat boordje.

Het 18de paar sokken van dit jaar.

Wandelen
Het is stralend herfstweer.

Het maakt de rondjes met Douwe als hoogtepuntjes van de dag.

Vliegenzwammen zijn toch wel de mooiste paddenstoelen!

Het blad verkleurd, valt uiteindelijk op de grond en vergaat. Toch is het mooi om op te merken dat, ondanks dat het herfst is, je het voorjaar al kunt zien. De cirkel van de natuur.

Zie nu: deze knoppen van de kastanje, ik noem ze ‘knoppen van hoop’!

Stephen West Mystery Knit Along (MKAL SPOILER: NIET VERDER SCROLLEN)
Dit is een samenbrei event op internet. Inmiddels staan alle patroondelen in mijn mailbox.

Ontwerper Stephen West organiseert elk najaar een Mystery Knit Along. Je weet van te voren alleen dat je een shawl gaat maken en wat je ervoor nodig hebt aan garen. Hoe de shawl eruit komt te zien is het mysterie van deze KAL. Sommige deelnemers mijden de socials nu, om niet (voor het breien) het mysterie ontrafeld te zien.

Ik wel, ik scrol juist meteen door naar het eind van elk tutorial van West om te bekijken waar de shawl naar toe gaat. En zo heb ik het eindresultaat al kunnen aanschouwen. Mooi, ja echt een ‘West-knit’! Het lijkt nog het meest op een cape, een super-knit-cape! Zie je me al door het bos vliegen?

Maar zonder gekheid: ik heb niet stil gezeten en ik kan vol trots het eerste deel showen:

Hier een close-up:

Ik heb al een begin gemaakt met het tweede deel. Wordt vervolgd.

Slotgroet
Je verandert de wereld niet met de mening die je hebt 
maar met het voorbeeld wat je geeft. (Paulo Coelho)

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

there are blessings all around you II

.
‘Sunlight fell and reminded me that life can be so gracious sometimes
There are blessings all around you
Open up your eyes, feel the sunlight fall upon you
Let it free your mind, there are blessings all around you
Take a step outside, let your heart shine in a new light.’

Ik deelde dit liedje van het Australische duo ‘Hollow Coves’, al eens eerder, maar hoe mooi!

Ook de betekenis ervan: Het gaat over dankbaarheid. Het herkennen van de kleine zegeningen die het leven te bieden heeft. Als we geen tijd nemen om ze te zien, missen we ze vaak. Het is bekend dat het bewust zijn van dankbaarheid goed is voor de mentale gezondheid. In een wereld waar angst en depressie steeds vaker voor komen, zijn we misschien te afgeleid om de tijd te nemen om dankbaar te zijn. Het beseffen dat er overal zegeningen zijn als je maar gewoon opkijkt en de tijd neemt om het bewust te zien maakt blij.

Herfst
Nu ik dit type is het prachtig herfstweer. De zon laat het bos er indrukwekkend mooi uitzien.

.

De laatste zomerbloemen zijn nog zo kleurrijk.

Chiqo
Het is vandaag de geboortedag van ons hondenvriendje Chiqo, onze stabijna. Hij was namelijk een kruising van stabij/wettehoun. Chiqo wandelde in 2021 over de regenboogbrug, 16 jaar oud. Vandaag steken we een kaarsje voor hem aan. Hieronder een foto, de oude Chiqo, grijzer dan ooit.

Onze Douwe is een ‘echte’ stabij. Hij is groter dan Chiqo en ranker. Een hele andere hond.

Maar alle twee zo ontzettend lief!

Mystery Knit Along
Afgelopen donderdag kwam de eerste clue (eerste patroon-deel) online van deze MKAL van Stephen West. Ik schreef hier in de vorige blog al over. Het begin is er!

Het daagt de brei-deelnemers al behoorlijk uit. Wereldwijd doen een dikke 6000 mensen mee. Ik denk nog wel wat meer. Er zijn al 6383 patronen verkocht. Het getal geef wel aan hoe ontzettend populair dit event is.

West maakt goede tutorials (voorbeeld filmpjes) en deze #westknitsmkal2022 is voor mij dan ook goed te volgen. Maar eerlijk is eerlijk je moet het breien wel een beetje machtig zijn.

Het woordje mystery slaat op het feit dat we niet weten hoe de shawl eruit komt te zien. Bij Clue 1 ging ik meteen naar het eind van het filmpje scrollen om het eerste deel te zien. Gewoon omdat ik dan een idee heb waar het breisel naar toe moet gaan. Dan snap ik beter wat ik moet doen.

Nog wel nog een tijdrovend klusje, ofwel lusje. In dit eerste deel maken we namelijk lusjes die we in elkaar vlechten.

Ondanks instructiefilmpje is het dus nog best een uitdaging, deze MKAL. Daar is niets mis mee trouwens! Ook al ziet het er best ingewikkeld uit, West doceert alles in kleine hapklare stukjes.

Ook al hoef je natuurlijk dit eerste stuk niet af te hebben als clue 2 uitkomt, op donderdag, ga ik wel streven ‘bij’ te blijven.

Vlogster Sarah verwoordde het zo: De MKAL is een uitdaging in zelfdiscipline, wilskracht en doorzettingsvermogen. Mee eens!
Wordt vervolgd.

Still knitting socks
Mijn ‘strawberry cheescake socks’ vorderen gestaag. Een mooi patroontje zonder veel nadenk werk. In het kader van #socktoberparty georganiseerd door Ingrid (@sunny_designes) en Tiny (@design_by_tiny). In deze Knit Along breit iedereen dit patroon van Debbie Ford.

Kringloopgelukje
Ik mag het zo graag doen: Kringlopen. Snuffelen tussen de rommeltjes om toch dat ene gelukje te kunnen bemachtigen.

Zie nu, dit kleine blikje!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

and how I could

.
Titel uit ‘Green eyes’ van Coldplay. Hier in het klein gespeeld door Chase Eagleson en waarbij zijn zusje Sierra de tweede stem zingt. Coldplay zelf heeft het duo ook opgepikt, ze deelden een link op hun socials.

Een echt liefdesliedje wat Chris Martin ooit schreef voor een Amerikaans vriendinnetje. Een op country music geïnspireerde song. Coldplay bracht het in 2002 uit.

Zomergasten
In de laatste aflevering van dit seizoen was de psychiater Dessel van der Kolk te gast. Alhoewel ik het hele tv-programma van 3 uur niet afkeek viel me één fragment wel op.

Het stukje gaat over psychisch trauma en aartsbisschop Desmond Tutu (1931-2021). Hij had een rol in de Waarheids- en Verzoeningscommissie, waarin Zuid-Afrikanen publiekelijk getuigen over het leed dat hen is berokkend. Wat daar verteld werd was zo heftig, iedere aanwezige was kapot van de gruwelijke verhalen. Mentaal letterlijk stuk.

Dan zegt de bisschop: ‘Let’s sing and dance!’ Dat klinkt misschien raar in zo’n sfeer van gruwel, verdriet en ontzetting. Toch was dat de manier om gezamenlijk afstand te kunnen nemen van die overweldiging van leed.

Er is veel onderzoek naar wat trauma doet in het brein. Met daaraan gekoppeld hoe te handelen. Wat werk en hoe? Wetenschappers zijn zoekende. Maar het staat boven kijf: Wat Tutu voorstelde werkt ook. Zie het zo: Een baby die huilt en ongelukkig is daar ga je als vanzelf ook voor zingen en laat het erbij wiegen. Er gaat een helende werking vanuit.

(D. Gracia)

In onze Westerse wereld is het gewoon om heftige negatieve gevoelens weg te drinken of lam te leggende met pillen. Maar hoe goed is het om zang en dans in te zetten. Dit klinkt misschien gemakkelijk, maar dat bedoel ik niet zo. Ik ben gewoon onder de indruk van het optreden van Tutu en de uitwerking ervan op deze groep getraumatiseerde getuigen. Er leiden vele wegen naar Rome herstel.

(Het prachtige decor van zomergasten)

Ik heb zelf gelukkig geen ervaring met echte levens ontwrichtende trauma’s. Toch sprak dit fragment me zo aan dat ik het wilde delen.

Wat naar was in mijn kindertijd was de schooltandarts. Ik schreef hier al eens eerder over. Maar ik heb natuurlijk geen flashbacks van mijzelf als klein meisje in de grote tandartsstoel. Niet dat ik met graagte plaatsneem in die stoel hoor. Nu is mijn enige angst bij de tandarts hoe hoog de rekening uit zal vallen.

Laten we breien
Breien kan ook heel helend werken.
Onrust verdrijven door ritmisch je handen te laten werken.
Insteken, omslaan, doorhalen en af laten glijden. Insteken omslaan, doorhalen en af laten glijden.

En hup: een paar sokken voor Janlief.

Het patroontje komt uit de ‘Bleu Berry Waflle socks’ van Sandy Turner. Ik liet het reliefje maar niet doorlopen op de voet. Ik denk dat door het dragen van schoenen het ribbelsteekje dan zichtbaar achterblijft in de huid van Jan zijn voeten. Dat moeten we natuurlijk niet hebben: ribbelvoeten!

Restjes
Mijn omgeving weet dat ik graag handwerk. En zo komt het voor dat restjes overgebleven garen bij mij belanden. Al die bolletjes vang ik dan liefdevol op. Zo vond ik in een tasje vol garentjes deze:

Geen wikkel maar wel bijna een volle bol. Zo te zien echte sokkenwol. Ikzelf zou dit bolletje qua kleuren nooit gekocht hebben, wilde het bij het andere sokkenbolletjes voegen, maar bedacht me. Eerst maar opbreien. Zo zette ik een sok één op. En ik werd echt blij van het resultaat van deze kleurtjes. Zie nu:

Ik maak er sneakersokjes van, gewoon voor mezelf! Zo leuk!

Appelboom
In onze postzegel-achter-tuin staat al een jaar of twintig een appelboom. Ze gaf trouw elk jaar wat appels. Maar de laatste acht jaar kregen, ondanks uitbundige bloesems, de appels geen kans.

Afgelopen winter hebben we de boom voor een keer niet gesnoeid en zowaar kregen we nu wel appels.

Mijn hulp bij de oogst:

Oost-Indische Kers
De regenmeter had de afgelopen tijd niets te doen. De Oost-Indische Kers heeft met haar grijpgrage stengels ontdekt. Een prima plantensteun en nu voelt de regenmeter zich ook weer zinvol.

Mini-docu
Ik heb een mini-documentaire gemaakt over ‘de hond’. Sir David Attenborough was zo vriendelijk om deze docu van commentaar te voorzien.

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!