we doen wat we kunnen

.
Bløf samen met Geike Arnaert: ‘We doen wat we kunnen’.
Je weet dat de wijzer blijft draaien, je weet dat het nooit anders wordt.
Je weet dat je tijd niet kunt stoppen, maar we doen wat we kunnen.

De wet van polariteit
‘Geluk zit ‘m niet in de afwezigheid van ongeluk, pech of pijn. Geluk zit ‘m in de bereidheid om de aanwezigheid van die dingen ontspannen te accepteren’.

Lastig. Ik ben van het type dat wel bereid is om mijn kop lekker in het zand te steken en die pas weer bovenhalen wanneer de storm is overgewaaid. Nu leert het boek van Susan Smit, ‘De wijsheid van de heks’ juist om alle facetten in het leven te accepteren. Dat klinkt makkelijk maar zo bedoeld ze het niet. Smit gebruikt de metafoor van een koorddanser die met een lange stok zijn evenwicht bewaard op de draad. Soms buigend naar links, soms naar rechts maar de koorddanser blijft op zijn koord lopen, juist door deze balancerende stok. In het midden blijven door wel mee te bewegen naar links en rechts.

Het zijn twee tegengestelde principes of krachten wat in elk aspect van het leven en het universum zit. De zon komt immers op omdat het nacht was. Hoog en laag, koud en warm.

De deugd ligt in het midden. Voorbeeld: Tussen ‘angst’ en ‘overmoed’ ligt ‘moed’. Je laat je niet verlammen door angst voor gevaar, maar je neemt ook niet overmoedig risico’s alsof je onkwetsbaar bent. Nee, wees juist moedig (in het midden).

Het gaat om het verzoenen van die tegengestelden; dat is de kunst van polarisatie. Voor mij is de uitdaging om ook met de ‘donkere’ kant te dealen. Het ‘waarom’ omzetten in ‘het zij zo’. Bij de zegeningen in mijn leven, de positieve dingen, zet ik meestal niet dit ‘waarom’ in maar juist wél bij het leed, verdriet en pijn op deze aarde.

Een col met poezekes
Afgelopen maart breide ik mee met de KAL (Knit Along ofwel een samenbreiproject) van Wolhobby, de Lentocol. Resultaat was een heerlijk dichte warme col. Ik gaf hem aan dochterlief. Ze was er blij mee. Een dikke col met warmte van een shawl.

Terwijl je niet zo’n stuk overtollig stof op je borstpartij hebt liggen zoals bij een dikke shawl. Ik bedacht me er nog een te maken, met poezekes. Dochterlief heeft er drie dus kan ik haar daar vast blij mee maken. Ik was al best een eindje op pad. Ik had dus de originele col even mee naar huis om te passen.

Oeps, de nieuwe col werd veel smaller. Ik had het zelfde aantal steken en dezelfde naalddikte. Toch blijkt deze wol net wat dunner, met dit als resultaat. Afhalen?

Twijfel duurde niet lang. Afhalen! Deze col wordt niet gedragen wanneer hij te strak zit. Maar zo wijd als de ‘Lento’ is ook geen goed plan aangezien het breisel dunner is. Dus ik zette opnieuw op met twee poesjes extra. Nu moet het goed komen.

Best wel jammer, zoveel uren breiwerk afhalen. Maar als het niet goed blijkt, kun je volgens mij niet anders. Zo heb ik eens een kabeltrui voor Jan, waarbij ik bijna bij armsgaten was (button-up) afgehaald omdat het te smalletjes werd. Foto uit de tijd dat ik nog koffie in mijn melk dronk.

Garen: Drops Karisma, patroon: Dreams of Aran (Dropsdesign).

Mijn breiwerken hoeven echt niet perfect. Maar moeten wel draagbaar zijn. Klopt het niet dan is het afhalen. Zowel bij trui als col kwam ik tot dat besef na heel wat breiuren. Jammer en ook wel beetje dom. Het is niet anders. Dubbel lol van de wol zullen we maar zeggen.

Us Douwe
Ik kan het niet laten even wat foto’s te delen.

Het is zo mooi om interactie tussen dieren te zien. De koeien vs hond. Het vee kwam op een rijtje naar Douwe kijken. En Douwe keek weer vol interesse naar de koeien.

En ik keek vervolgens weer verwonderd naar het schouwspel.

En als laatste foto: Douwe in de bocht!

Slotgroet
Niet iedereen kan een held zijn, er moeten ook mensen (worden) gered.
De truc is dansen op de gulden middenweg en dat red ik nog maar. (Acda en De Munnik, ‘Slaap zacht Elisabeth‘.)

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

better place

.
Een lief liedje van de Amerikaanse zangeres Rachel Platten.

I’ll tell the world, I’ll sing a song,
it’s a better place since you came along.
En zo is het maar net.

Een linkje naar Douwe’s Instagram: Us lytse Douwe

Us Douwe wat grutter:

Still knitting socks
Natuurlijk heb ik een paar sokken op de pennetjes. Garen: Opal Relief 2, naaldjes 2.25 mm.

Ik gebruik de charts van de Curious Cable Socks van Two Birds Knitting Co. Chart is een ander woord voor grafiek. Dus het patroon niet uitgeschreven maar als schema.

Ik heb onderhand een ‘eigen’ hand van sokkenbreien. Het aantal steken voor de maten haal ik van een tabel en gebruik altijd de Hollandse hiel. Door een chart toe te passen maak ik een patroontje in de sok, zoals hier een kabeltje met rechte en averechte steken.

Stash
Ik heb mijn voorraad weer eens even door handen gehad. Ik heb veel, heel veel. Ik zit nog niet bij de Anonieme Garen-spaarders (Anonymous Yarnhoarders). Alhoewel ik daar wel zeker thuis hoor.
‘Mijn naam is Froukje en ik koop meer wol dan ik opbrei…’

Garen heeft geen houdbaarheidsdatum, dat is dan wel weer fijn. Zo heb ik garen liggen voor wel 5 truien. Wol voor wel een stuk of 3 dekens. Lacegaren voor minstens 7 shawls. En sockyarn… ik denk wel voor 30 paar sokken.

Maar net als Katootje, die van de botermarkt, kan ik maken wat ik wil, ja ik kan maken wat ik wil!

Het voelt trouwens goed om lang liggende projecten af te halen en het garen weer netjes bij mijn stash te voegen. Mijn lopende werkjes zijn zo weer te overzien. 3 breisels en 2 haakwerkjes.

Process- of project-knitter?
Een project-knitter is iemand die de focus heeft op het resultaat. Het project moet zo snel mogelijk van de pennen. Om aan te doen of weg te geven, wat dan ook.

Een proces-knitter geniet meer van het ‘doen’, dan wanneer het klaar en af is. Het gaat om de weg ernaar toe. Niet het resultaat.

Bij mij werkt het wel door elkaar. Ik geniet van het handwerken an sich, dit scoort hoog bij mij. Wanneer dat niet zo is dan haal ik het werkje af. Natuurlijk bedoel ik dan niet de toeren die lastig zijn in een werkje, daar moet je soms even doorheen. Draadjes wegwerken is ook niet echt een uitdaging maar hey, het hoort erbij. Wanneer ik iets zou maken wat ik niet leuk vind, dan is dat een ‘no-go’.

Natuurlijk, soms wil je een project af hebben voor een bepaalde datum dan ben ik weliswaar een project-knitter maar alsnog geniet ik wel van het maken.

Stephen West Mystery Knit Along
Ik werk op mijn gemakje aan de Stephen-West-shawl. Meer info over deze Mystery Knit Along, zie vorige blog.

Hierbij gaat het écht om het proces en niet om het project. Het leren van nieuwe technieken. Nu moet ik zeggen dat het resultaat echt wel mooi wordt. Ik ben inmiddels begonnen met Clue 2, maar ik ben nog maar een paar toer op pad.

Nog niet zoveel te zien dus. Ik zag al vele mooie ‘Twist and Turnsshawls’ voorbij komen. Zo zag ik een modificatie die ik zeker toe ga passen.

Stokpaardje
Bij ‘procesknitting’ gaat het dus vooral over het ‘bezig zijn’. Je handen laten werken, steek voor steek, toer voor toer. In dat moment zijn. Mijn stokpaardje.

Een ander doet aan yoga, mediteren of hardlopen. Ik doe aan breien. Breien is mijn yoga voor de ziel. Het zijn in het nu. Daar streef ik wel naar: leven in het nu. En dat is voor mij best een uitdaging. Ik zit veel in mijn hoofd en dwalen mijn gedachten alle kanten op: in tijd en ruimte. Het focussen op mijn breiwerk demarqueert mijn hoofd als het ware.

Wat dat betreft kunnen we veel van onze huisdieren leren. Die léven gewoon (nu)!

Us Douwe
Zo kan Douwe intensief en vol overtuiging met takken spelen.

Zijn favoriete bezigheid!

Om een uurtje later weer helemaal relaxt op mijn schoot te liggen. Voor alles is een tijd. (Prediker 3)

Slotgroet

Raindrops are just confetti from the sky.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

kosmopoliet

.
Bovenstaand is een liedje van de Belg Ferre Grignard. Een protestlied uit ’66. Nog steeds actueel.

Deze melodie werd in het programma ‘Dwars door België’, van televisiemaker Arnoud Hauben gebruikt. Arnoud liep in 23 dagen de ruim 500 kilometer van het langste Belgische wandelpad de ‘GR129’. Samen met cameraman Philippe Niclaes en geluidsman Ruben Callens stapte hij van Brugge naar het zuidelijke Aarlen. Hier een prachtig interview met Hauben.

Het programma geeft een kijkje in het echte leven van mensen. Ontdaan door opsmuk of hoogdraverij. Maar vertelde ook het verhaal van drie vrienden die hun grenzen verleggen door het wandelen van deze afstand in weer en wind.

‘Wandelen is het beste medicijn tegen een negatief wereldbeeld’ (Dewi Oudijk)

Nieuws
We leven in zorgelijke tijden. De onderkant van onze maatschappij lukt het niet meer om de eindjes aan elkaar knopen. En die groep wordt groter.

Het leven is ingewikkeld, tenminste als je verder kijkt dan je eigen voordeur. Alhoewel ik me kan voorstellen dat je gewoon niet (alles) wilt zien en die voordeur stevig dicht houdt. Mijn voordeur is niet gesloten. Ik wil wél weten wat er gaande is. Nee, ik heb geen oplossing voor de wereldproblematiek. Maar ik zie mezelf als wereldburger en in die zin heb ik interesse in wat er op de aarde speelt. Dat is de reden waarom ik het nieuws volg.

Nee, ik spel de krant niet uit. Nee, ook zit ik niet uren op teletekst of op nu.nl. Maar op mijn manier weet ik wel zo’n beetje waar het over gaat in de wereld. En nee, daar wordt ik niet blij van. Maar om díe reden de deur van actualiteiten dan maar dicht te laten, dat wil ik niet. Al wakend om niet de wereld op mijn schouders te willen nemen.

(De Dijk, Dat zou mooi zijn.)

Door me in te zetten als vrijwilliger bij de voedselbank kan ik misschien een klein steentje druppeltje bijdragen in de armoede. Door rommel van een ander uit het bos op te ruimen kan ik misschien een klein steentje druppeltje bijdragen aan de vervuiling. Door zuinig te zijn met energie kan ik misschien een klein steentje druppeltje bijdragen aan klimaatverandering. Druppeltjes op een gloeiende plaat, maar hey, vele druppeltjes maken de emmer vol.

‘Te veel mensen kan het niet schelen wat er gebeurd,
zolang het hun maar niet gebeurd.’
Dat dus.

Still knitting socks
Van dit bolletje van Lana Grossa, de Meilenweit Terazzo kleur 1612, breide ik een paar sokken.

Soms wil ik wat zeggen en kan ik de woorden niet vinden. Wat is het dan fijn om je gevoel gewoonweg om te kunnen zetten in een paar warme sokken.

Recht-toe-recht-aan gewoon omdat dit het garen ‘recht’ deed. Een kloddertje roze bij hak en teen. En een plat boordje.

Het 18de paar sokken van dit jaar.

Wandelen
Het is stralend herfstweer.

Het maakt de rondjes met Douwe als hoogtepuntjes van de dag.

Vliegenzwammen zijn toch wel de mooiste paddenstoelen!

Het blad verkleurd, valt uiteindelijk op de grond en vergaat. Toch is het mooi om op te merken dat, ondanks dat het herfst is, je het voorjaar al kunt zien. De cirkel van de natuur.

Zie nu: deze knoppen van de kastanje, ik noem ze ‘knoppen van hoop’!

Stephen West Mystery Knit Along (MKAL SPOILER: NIET VERDER SCROLLEN)
Dit is een samenbrei event op internet. Inmiddels staan alle patroondelen in mijn mailbox.

Ontwerper Stephen West organiseert elk najaar een Mystery Knit Along. Je weet van te voren alleen dat je een shawl gaat maken en wat je ervoor nodig hebt aan garen. Hoe de shawl eruit komt te zien is het mysterie van deze KAL. Sommige deelnemers mijden de socials nu, om niet (voor het breien) het mysterie ontrafeld te zien.

Ik wel, ik scrol juist meteen door naar het eind van elk tutorial van West om te bekijken waar de shawl naar toe gaat. En zo heb ik het eindresultaat al kunnen aanschouwen. Mooi, ja echt een ‘West-knit’! Het lijkt nog het meest op een cape, een super-knit-cape! Zie je me al door het bos vliegen?

Maar zonder gekheid: ik heb niet stil gezeten en ik kan vol trots het eerste deel showen:

Hier een close-up:

Ik heb al een begin gemaakt met het tweede deel. Wordt vervolgd.

Slotgroet
Je verandert de wereld niet met de mening die je hebt 
maar met het voorbeeld wat je geeft. (Paulo Coelho)

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

there are blessings all around you II

.
‘Sunlight fell and reminded me that life can be so gracious sometimes
There are blessings all around you
Open up your eyes, feel the sunlight fall upon you
Let it free your mind, there are blessings all around you
Take a step outside, let your heart shine in a new light.’

Ik deelde dit liedje van het Australische duo ‘Hollow Coves’, al eens eerder, maar hoe mooi!

Ook de betekenis ervan: Het gaat over dankbaarheid. Het herkennen van de kleine zegeningen die het leven te bieden heeft. Als we geen tijd nemen om ze te zien, missen we ze vaak. Het is bekend dat het bewust zijn van dankbaarheid goed is voor de mentale gezondheid. In een wereld waar angst en depressie steeds vaker voor komen, zijn we misschien te afgeleid om de tijd te nemen om dankbaar te zijn. Het beseffen dat er overal zegeningen zijn als je maar gewoon opkijkt en de tijd neemt om het bewust te zien maakt blij.

Herfst
Nu ik dit type is het prachtig herfstweer. De zon laat het bos er indrukwekkend mooi uitzien.

.

De laatste zomerbloemen zijn nog zo kleurrijk.

Chiqo
Het is vandaag de geboortedag van ons hondenvriendje Chiqo, onze stabijna. Hij was namelijk een kruising van stabij/wettehoun. Chiqo wandelde in 2021 over de regenboogbrug, 16 jaar oud. Vandaag steken we een kaarsje voor hem aan. Hieronder een foto, de oude Chiqo, grijzer dan ooit.

Onze Douwe is een ‘echte’ stabij. Hij is groter dan Chiqo en ranker. Een hele andere hond.

Maar alle twee zo ontzettend lief!

Mystery Knit Along
Afgelopen donderdag kwam de eerste clue (eerste patroon-deel) online van deze MKAL van Stephen West. Ik schreef hier in de vorige blog al over. Het begin is er!

Het daagt de brei-deelnemers al behoorlijk uit. Wereldwijd doen een dikke 6000 mensen mee. Ik denk nog wel wat meer. Er zijn al 6383 patronen verkocht. Het getal geef wel aan hoe ontzettend populair dit event is.

West maakt goede tutorials (voorbeeld filmpjes) en deze #westknitsmkal2022 is voor mij dan ook goed te volgen. Maar eerlijk is eerlijk je moet het breien wel een beetje machtig zijn.

Het woordje mystery slaat op het feit dat we niet weten hoe de shawl eruit komt te zien. Bij Clue 1 ging ik meteen naar het eind van het filmpje scrollen om het eerste deel te zien. Gewoon omdat ik dan een idee heb waar het breisel naar toe moet gaan. Dan snap ik beter wat ik moet doen.

Nog wel nog een tijdrovend klusje, ofwel lusje. In dit eerste deel maken we namelijk lusjes die we in elkaar vlechten.

Ondanks instructiefilmpje is het dus nog best een uitdaging, deze MKAL. Daar is niets mis mee trouwens! Ook al ziet het er best ingewikkeld uit, West doceert alles in kleine hapklare stukjes.

Ook al hoef je natuurlijk dit eerste stuk niet af te hebben als clue 2 uitkomt, op donderdag, ga ik wel streven ‘bij’ te blijven.

Vlogster Sarah verwoordde het zo: De MKAL is een uitdaging in zelfdiscipline, wilskracht en doorzettingsvermogen. Mee eens!
Wordt vervolgd.

Still knitting socks
Mijn ‘strawberry cheescake socks’ vorderen gestaag. Een mooi patroontje zonder veel nadenk werk. In het kader van #socktoberparty georganiseerd door Ingrid (@sunny_designes) en Tiny (@design_by_tiny). In deze Knit Along breit iedereen dit patroon van Debbie Ford.

Kringloopgelukje
Ik mag het zo graag doen: Kringlopen. Snuffelen tussen de rommeltjes om toch dat ene gelukje te kunnen bemachtigen.

Zie nu, dit kleine blikje!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

nieuwe maan

Filmpje:

.
Titel: De nieuwe maan valt deze maand op 25 september. Dan staat de maan precies tussen de aarde en de zon en is de donkere kant van de maan naar de aarde gericht. Vanaf dan wordt de maan weer groter, wassende maan. Tot het volle maan is op 9 oktober.

Anyhow: Onlangs waren we bij een concert van Stephanie Struijk en Tim Knol. De Limburgse Stephanie schrijft persoonlijke verhaaltjes in liedjes. Toen ze in het Engels zong heette ze Stevie Ann. Nu ze Nederlands zingt gebruikt ze gewoon haar eigen naam.

Hierboven een archieffoto.

Voor de pauze zong Stephanie met haar band en erna Tim, ook met zijn band. Aanvankelijk was dit een tuinconcert georganiseerd door Het Podium in Hoogeveen maar de weergoden zaten daar niet op te wachten dus zochten de muzikanten een droog heenkomen in het grote theater De Tamboer.
Filmpje:

.
We gingen niet alleen voor de muziek. Sinds het voorjaar is ‘Het Podium’ de werkplek van zoonlief. Het werd een soort van #neemjemoedermeenaarjewerk. Zo leuk! En ja, we hebben genoten van het concert.

Still knitting socks
Met dit garen brei ik een paar echte herfstsokken.

Geverfd door Jeannet van Blij dat ik brei. Patroontje is geïnspireerd op Zigzagular Socks van ontwerpster Susie White. Naaldjes 2.25 en 64 steken.

Ik noem het Breigeluk! De combi van garen, patroon en naaldjes van Knitpro Zing.

Mijn sokkengarenstash is huge! Echt, ik kan nog jaren vooruit. Toch liet ik me weer verleiden. Linda van Wolhobby heeft een serie sokkengarens geverfd die ze de ‘kleurexplosie collectie’ noemt. En deze kerstvariant vond ik zo mooi! Kleur: ‘Santa’s sok’. En laat het nu over 92 dagen Kerst zijn! Mooi excuus om het garen toch te kopen. Zie nu: daar wordt je toch blij van!

Veren
Op onze wandelingen ligt er vaak een veertje op mij te wachten. Fijn want zo weet ik dat ik op de goede weg ben. Niet alleen letterlijk. Het is ook een teken dat je eigen Engel er altijd voor je is: een soort van ‘vergeet-dàt-nietje’.

Wanneer ik zo’n veertje goed bekijk dan zie ik dat het deel uit maakt van een heel verenpakket, een heel vogeltje. Zie nu deze veertjes. Op verschillende dagen gevonden.

Elk veertje heeft zijn eigen patroon, valt er eentje uit dan groeit er weer er een ander veertje met exact hetzelfde patroon weer aan. Want het moet natuurlijk kloppen, in het geheel. Net puzzelstukjes die ieder vogeltje zijn eigen uiterlijk geeft. Fascinerend toch!

De buitenste veertjes zijn van een Vlaamse Gaai. De middelste, zo prachtig gestipt, is van een Grote Bonte Specht, zie foto hieronder. (Bron: Meiner schöner Garten)

Ik verzamel de kleinste en mooiste veertjes in mijn agenda. De grote veren staan in een zilveren vaasje.

Laatbloeier

Een kadootje van de natuur. Zonnestralen door één van de laatste bloemen. Een Cosmea.

Lopen op het wad
Het was nog zulk mooi weer. Heerlijk om nog even op het wad te kijken. On the road again, voor de Instagrammers onder ons hier linkje. Wel even geluid aanzetten.

Met eb kun je zo lekker struinen op de zeebodem. Een eindeloze vlakte. En us Douwe: staart omhoog en snuit op de grond. Helemaal in zijn element.
Filmpje:

.
Gewoon een bakje koffie kunnen zetten op de pier van Holwerd. Happy vanlife!

Slotgroet
Like birds, let us leave behind what we don’t need to carry, grudges, sadness, pain, fear and regrets. Life is beautiful, enjoy it.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

though the truth may vary

.
Titel uit ‘Little talks’ van Monsters and Men door ‘The Running Mates‘. Het liedje is gebaseerd op een huis waar men al generaties woont. Eén van het oude echtpaar sterft. Ze zijn daarom uit elkaar gescheurd. Er is een verlangen naar contact, maar dat lukt niet. En ook het verlangen naar de tijden dat ze jong waren.

Includes paid promotion
Onlangs heeft een Scandinavische onderneming zijn werphengels in Nederland uitgegooid. En niet onopgemerkt. Deze online-handwerkzaak heeft alle, in de picture zijnde, handwerksters een goodiebox gestuurd. Ik zag, zo vluchtig kijkend in mijn socials, al bijna 15(!) keer veel lovende woorden over dit bedrijf voorbij komen.

Ik sta hier dubbel in:
1. Dat die ontvangers uitgebreid gaan unboxen en als makke schapen deze winkel promoten.
2. Als ontvanger, kun je je naam ‘in zetten’ als kortingscode. Zo krijgen je volgers 25% korting bij hun eerste bestelling. Je brengt dus, met je eigen naam, deze zaak onder de aandacht.

Waarschijnlijk is dit een grote speler in deze sector, gezien hun weggeefactie. Een sector waarin de real-winkels het al zo moeilijk hebben. Prima, dat deze onderneming aandacht wil, maar dat al die handwerksters door deze ‘spiegeltjes en kraaltjes’ meteen reclame gaan maken, hmmmm… Dat dus!

Nota Bene
Alhoewel ik bij bovenstaand zo mijn kanttekening plaats moet ik bekennen dat ook ik niet ‘zonder zonde’ ben. Ook ik ben ooit verleid met ‘spiegeltjes en kraaltjes’ door een wol-webwinkel. En ik moet toegeven, ik was erg gevleid en heb de goedgevige firma ook positief genoemd. Mia Culpa too! 

Still knitting socks
Enkelsokjes

Deze leuke sneakersokjes zijn van de pennetjes gegleden. Gekregen als restje.

Gewoon recht-toe-recht-aan, Hollandse hiel en bovenaan een muizentandje.

Herfstsokken
De pennetjes zijn alweer in beslag genomen.

Ik zocht in mijn stash voor een najaarskleurtje en dook deze op. 80% merino 20% polyamide.

Geverfd door Jeannet van Blij dat ik brei. Herfstige kan ik het niet maken. Patroontje is geïnspireerd op Zigzagular Socks van ontwerpster Susie White.

Zie nu hoe leuk het wordt!

Onzeker
Ik blink nergens in uit. Bovendien zit ik in het team ‘ik-doe-ook-maar-wat’. Ik hou van breien maar niet omdat ik dat zo goed kan. Het is gewoon fijn om te doen.

(foto: eerste sokkengarendeken met om elk lapje een randje donkerblauw)

Onlangs werd ik toch wel wat onzeker over mijn maaksels. Concreet: Ik was bezig met een mijn tweede restjesdeken. Ik had mijn werkwijze op verzoek uitgetypt.

Ik dacht dan wel de wijsheid in pacht te hebben tijdens uitschrijven van het patroon, maar dat was misschien niet zo. Alhoewel er vele wegen naar Rome deze deken leiden, maar dat terzijde. Leermoment: misschien is het beter om het ‘kennis verspreiden’ aan anderen over te laten wanneer je eigen kennis wat meer houtje-touwtje is.

En weer kom ik uit bij de tekst uit Baltimore: ‘Wanneer je je met anderen vergelijkt, zou je ijdel en verbitterd kunnen worden, want er zullen altijd kleinere en grotere mensen zijn dan je zelf bent’. En zo is het.

Ik heb mijn tweede deken in wording af gehaald en brei het opnieuw. Met de kennis van nu.

Paniek
Stabij Douwe is nog nooit echt in paniek geweest. De onweersbuien van afgelopen week lieten hem koud.

Tot afgelopen vrijdag. Tijdens een rondje lopen komen we andere wandelaars tegen. Ik ging aan de kant staan met Douwe kort aan de riem. De wandelaars waren nog niet eens voorbij toen hij schrok en om me heen stoof, zijn riem trok mij omver. Douwe weg, met riem achter hem aan. In mijn val liet ik die namelijk los.

Douwe rende terug het bos in. Gelukkig niet richting de provinciale weg maar toch… Ik schreeuwend achter hem aan, althans ik pakte het andere pad zodat ik hem tegen kon houden in de rondgang. Maar aan het eind van het bos, geen hond. Een man riep dat Douwe al op de Hoofdweg was, een heel eind van mij vandaan. Ik rennend die kant op.

F. kwam toevallig uit het pad waar Douwe in zou kunnen zijn gegaan. Nee, zij had Douwe niet gezien. Ok, dat wandelstuk is uitgesloten. Ik besloot richting huis te lopen, wie weet. Op de hoek van onze straat zag ik wat buren staan met Douwe aan de lijn!

Ik was zo geschrokken, zo in paniek, dat ik het spontaan op een huilen zette. En zij waren weer ongerust om mij, want de buren hadden dan Douwe wel, maar waar was zijn baasje? Eén buurman was mij al aan het zoeken. Die werd gebeld want de zoekactie kon worden gestaakt.

Een buur heeft Douwe en mij naar huis gebracht, zo lief. Douwe bekaf! En ik liep over van adrenaline. Het is goed afgelopen, gelukkig! Nu moet ik vooral ook niet bedenken wat er gebeurd zou kunnen zijn als…

Douwe is in paniek geschoten, door iets van de tegenliggers? Doordat hij weg spurtte ging de riem + handvat achter hem aan, dat vond hij vervolgens weer doodeng en daardoor bleef hij in blinde paniek verder rennen. Wel een paar kilometer!

Toen ik het voorval later aan Jan vertelde, kwamen de tranen alweer. Zo was ik geschrokken! We schaffen nu, voor de zekerheid, een koffertracker aan. Lees hondentracker.

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

and how I could

.
Titel uit ‘Green eyes’ van Coldplay. Hier in het klein gespeeld door Chase Eagleson en waarbij zijn zusje Sierra de tweede stem zingt. Coldplay zelf heeft het duo ook opgepikt, ze deelden een link op hun socials.

Een echt liefdesliedje wat Chris Martin ooit schreef voor een Amerikaans vriendinnetje. Een op country music geïnspireerde song. Coldplay bracht het in 2002 uit.

Zomergasten
In de laatste aflevering van dit seizoen was de psychiater Dessel van der Kolk te gast. Alhoewel ik het hele tv-programma van 3 uur niet afkeek viel me één fragment wel op.

Het stukje gaat over psychisch trauma en aartsbisschop Desmond Tutu (1931-2021). Hij had een rol in de Waarheids- en Verzoeningscommissie, waarin Zuid-Afrikanen publiekelijk getuigen over het leed dat hen is berokkend. Wat daar verteld werd was zo heftig, iedere aanwezige was kapot van de gruwelijke verhalen. Mentaal letterlijk stuk.

Dan zegt de bisschop: ‘Let’s sing and dance!’ Dat klinkt misschien raar in zo’n sfeer van gruwel, verdriet en ontzetting. Toch was dat de manier om gezamenlijk afstand te kunnen nemen van die overweldiging van leed.

Er is veel onderzoek naar wat trauma doet in het brein. Met daaraan gekoppeld hoe te handelen. Wat werk en hoe? Wetenschappers zijn zoekende. Maar het staat boven kijf: Wat Tutu voorstelde werkt ook. Zie het zo: Een baby die huilt en ongelukkig is daar ga je als vanzelf ook voor zingen en laat het erbij wiegen. Er gaat een helende werking vanuit.

(D. Gracia)

In onze Westerse wereld is het gewoon om heftige negatieve gevoelens weg te drinken of lam te leggende met pillen. Maar hoe goed is het om zang en dans in te zetten. Dit klinkt misschien gemakkelijk, maar dat bedoel ik niet zo. Ik ben gewoon onder de indruk van het optreden van Tutu en de uitwerking ervan op deze groep getraumatiseerde getuigen. Er leiden vele wegen naar Rome herstel.

(Het prachtige decor van zomergasten)

Ik heb zelf gelukkig geen ervaring met echte levens ontwrichtende trauma’s. Toch sprak dit fragment me zo aan dat ik het wilde delen.

Wat naar was in mijn kindertijd was de schooltandarts. Ik schreef hier al eens eerder over. Maar ik heb natuurlijk geen flashbacks van mijzelf als klein meisje in de grote tandartsstoel. Niet dat ik met graagte plaatsneem in die stoel hoor. Nu is mijn enige angst bij de tandarts hoe hoog de rekening uit zal vallen.

Laten we breien
Breien kan ook heel helend werken.
Onrust verdrijven door ritmisch je handen te laten werken.
Insteken, omslaan, doorhalen en af laten glijden. Insteken omslaan, doorhalen en af laten glijden.

En hup: een paar sokken voor Janlief.

Het patroontje komt uit de ‘Bleu Berry Waflle socks’ van Sandy Turner. Ik liet het reliefje maar niet doorlopen op de voet. Ik denk dat door het dragen van schoenen het ribbelsteekje dan zichtbaar achterblijft in de huid van Jan zijn voeten. Dat moeten we natuurlijk niet hebben: ribbelvoeten!

Restjes
Mijn omgeving weet dat ik graag handwerk. En zo komt het voor dat restjes overgebleven garen bij mij belanden. Al die bolletjes vang ik dan liefdevol op. Zo vond ik in een tasje vol garentjes deze:

Geen wikkel maar wel bijna een volle bol. Zo te zien echte sokkenwol. Ikzelf zou dit bolletje qua kleuren nooit gekocht hebben, wilde het bij het andere sokkenbolletjes voegen, maar bedacht me. Eerst maar opbreien. Zo zette ik een sok één op. En ik werd echt blij van het resultaat van deze kleurtjes. Zie nu:

Ik maak er sneakersokjes van, gewoon voor mezelf! Zo leuk!

Appelboom
In onze postzegel-achter-tuin staat al een jaar of twintig een appelboom. Ze gaf trouw elk jaar wat appels. Maar de laatste acht jaar kregen, ondanks uitbundige bloesems, de appels geen kans.

Afgelopen winter hebben we de boom voor een keer niet gesnoeid en zowaar kregen we nu wel appels.

Mijn hulp bij de oogst:

Oost-Indische Kers
De regenmeter had de afgelopen tijd niets te doen. De Oost-Indische Kers heeft met haar grijpgrage stengels ontdekt. Een prima plantensteun en nu voelt de regenmeter zich ook weer zinvol.

Mini-docu
Ik heb een mini-documentaire gemaakt over ‘de hond’. Sir David Attenborough was zo vriendelijk om deze docu van commentaar te voorzien.

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

bramen en zo

promenade van gebroken dromen

.
Hier het originele liedje is van de Amerikaanse Punkrockband Green Day. Over de eenzaamheid van een te drukke stad en dromen die niet uitkomen. Betreffende dat laatste: Weet je, het is goed om altijd dromen te hebben. Het geeft mij althans, perspectief voor de toekomst. Op welke wijze het uiteindelijk zal uitpakken weet niemand, het leven geeft je toch wel wat in het verschiet zit. Dus maak plannen, heb dromen en wees niet bang. En toch, hoe je het ook wendt of keert:

Filmpje
Onder de naam Acoustic Trench zet het baasje van Maple en Cherry stukjes muziek op You Tube. Maple wandelde een jaar geleden over de regenboogbrug. Ze wordt nog elke dag gemist door hondenzusje Cherry en haar baas. Maar Maple leefde een lang en gelukkig leven vol liefde. Een tweedehands hond met een verleden. Een rescuedog zoals dat heet.

Omdat Maple zo bang was voor onweer pakte haar baasje de gitaar voor haar, daar werd Maple altijd rustig van.

Ook het tweede hondje, Cherry is een vaste sitekick wanneer hij gitaar speelt. AT maakt er mooie, sfeervolle filmpjes van. Video’s waar, volgens mij, iedere onrustige geest vredig van wordt.

.
Van mijn musiceren raakt Douwe echter niet in een soort van relaxmodus. Meewarrig is het juiste woord van zijn gemoed richting mijn gitaarspel. Een blijk geven aan de ietwat sneue klanken.

Ach jongen, ik weet best dat ik niet speel zoals AT. Maar om meteen dekking te zoeken, is dat nou nodig?

Lopende werkje I
De sokken voor Jan vorderen gestaag. Ik gebruik het reliëfpatroonje van de ‘Bleu Berry Waffle socks’ van ontwerpster Sandy Turner. Zoals altijd heb ik mijn eigen systeem in sokkenbreien. Alleen het werkje in de sok gebruik ik van het patroon van Turner.

Lopend werkje II
Alweer even geleden vertelde ik hier dat ik een sjaal brei met een patroon van Drops, de ‘Happy Hour’.

Inmiddels heb ik aan het patroon zoveel veranderd dat alleen nog de vorm overeen komt met het originele design!

Ik meerder 2 steken aan 1 kant en minder 1 aan de andere kant. Hierdoor loopt de sjaal asymmetrisch. Dus per saldo meerder ik 1 steek om de toer. Zo wordt de sjaal breder en breder. Steeds meer steken op de naald dus. Dat stoort me niet, al toerend kom je in een soort cadans.

De vier kleurtjes Merino gebruik ik gewoon uit de losse pols. Op eigen gevoel dus.

Ik gebruik een ChiaoGoo rondbreinaald 3.5 mm, ik heb 4 strengen 75% merino, 25% nylon in de kleuren: beige, lime-green, tree-green, tuscan-red (laatste 3 van Bresni’s Wool.)

Herfstkleuren
Het bos laat een verkleuring zien. En op de grond tref ik per dag meer bladeren aan.

In het najaar verliezen de groene blaadjes hun kleur omdat de zon dan minder schijnt. Bladeren hebben veel zonlicht nodig voor aanmaak van chlorofyl of bladgroen. De kleuren oranje en geel zitten dan ook in het blad. Maar in de zomer kunnen we die tinten niet zien doordat het groen overheerst.

In de herfst schijnt de zon korter en staat lager. Minder zonlicht = minder chlorofyl. Het groen verdwijnt dan van de bladeren en komen de kleuren geel en oranje tevoorschijn.

Wanneer het ook nog kouder wordt hebben bomen het moeilijker om water op te nemen via hun wortels.

Om te voorkomen dat bomen meer vocht verdampen dan dat ze opnemen uit de grond laten ze hun bladeren vallen. ‘Droogtestress’ zorgt ook voor bladverkleuring en bladverlies. Zoals we nu zien.

“Worden de bladeren, geel en krom, kijk dan naar uw kachel om.” Ik heb een donkerbruin vermoeden dat dit gezegde nu nog niet op gaat.

Pas op: drokte!
Bij evenementen in onze regio hangen deze spandoeken over de weg. Nederlands: ‘Pas op: het is druk!’

Het is vol op het fluitenkruid, vlinders en andere insecten verdringen zich op de schermbloemen.

Slotgroet
‘Een vriendelijk woord wat vandaag van de boom valt
kan morgen vruchten dragen.’

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

het water

.
‘Waar het blauwe van de zee grenst aan de lucht en de grote zon leidt me naar huis.’  Een prachtig liedje van de Britse sing & songwriter Johnny Flyn samen met Laura Marling. Zij is ook bekend in de Britische folkrockscene.

‘The river is always my home. Please help me build a small boat. One that’ll ride on the flow.’
Bovenstaande foto is gemaakt in Zweden een paar weken terug.

De tekst is filosofisch. Het kan op vele manieren worden uitgelegd. Maar ik viel voornamelijk voor de sound van tweestemmigheid.

Het is niet een ingewikkeld liedje. Soms pak ik mijn gitaar en sluit me bij Johnny en Laura aan.

Still knitting socks

Er gleden weer een paar sokken van de pennen. Dit is mijn 200ste paar! Gebreid van een bolletje Opal, in de serie Herbstmelodie, de kleur: Maronenduft ofwel kastanjegeur. Ik ruik het er niet aan. Maar ik weet ook niet zo goed hoe kastanje ruikt.

Ik combineerde de wol met een knalblauw draadje. Twee identieke sokken, daar word ik altijd blij van.

Klaar om weg te geven! Klaar om een nieuw paar sokken op de pennen te zetten.

Ik word altijd onrustig als ik niet een paar sokken op de pennen heb staan. Raar maar waar!

Dus nieuw bolletje uit mijn stash opgedoken. Voor manlief. Hij draagt veel gebreide sokken, en heeft nu 8 paar in zijn la. Nóg 8 paar van de 15, want ze slijten natuurlijk door de (8) jaren heen.

Blueberry Waffle Socks, is een fijn patroontje. Ik gebruikte dit reliëfje al eens eerder.

Ik brei op 2.5 mm. Normaal doe ik sokkenwol, 4 ply op 2.25 mm, maar dit Engelse garen is net iets dikker. Wel 4 draads, dat betekent dat de draad uit 4 dunnere draadjes bestaat, die getwijnd zijn in één draad.

Bloemenpracht

De route die ik dagelijks met Douwe loop, komt langs een perceel weidebloemen. Zo mooi! Die wilde bloemen trekken niet alleen veel insecten aan maar ook reeën en andere zoogdieren.

Zo zag ik dat de korenbloem niet altijd blauw hoeft te zijn!

Us Douwe

Nog steeds koudwatervrees. Zo erg dat hij een teiltje water al eng vindt. Zijn bal lag achter een teiltje water, het duurde nogal even voordat Douwe de bal durfde te pakken. Ik dacht dat Douwe dit teiltje wel lekker zou vinden zo tijdens die warme dagen. Lekker pootjes afkoelen. Een badje zou hij toch te eng vinden. Nu: een teiltje is ook al tè eng!

Waar dat vandaan komt? Geen idee. In vorig leven verdronken, je zou het haast denken.

Het geeft niet hoor, wij zijn ook helemaal niet van die waterratten. Blijkbaar krijgt ieder de hond die bij hem (m/v) past.

Us Douwe heeft van nature veel contact met andere dieren. Elke keer weer zo bijzonder om te zien. Zo is Douwe een volmaakte paardenfluisteraar.

Heil & zegen
Heil betekent oorspronkelijk geluk. Zegen betekent het verlenen van een stukje Goddelijke of Bovennatuurlijke Bijstand. Het is het antoniem van onheil, pech of rampspoed.


Dus:
Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!