berk

haiku
‘Het herfstbos schemert.
In ’n heksenkring van zwammen
spookt een witte berk.’ (A vd Straaten)

Bovenstaand vers heet een Haiku. Dit is een vorm van Japanse dichtkunst waarbij een vers uit drie regels bestaat en waarvan er lettergrepen in de regels 5-7-5 zijn. Het is van oorsprong een natuurpoëzie. Iets moois in de natuur druk je dan uit in een Haiku.

Alleen wat jou raakt zet je erin en alleen dat beeld breng je over. Ofwel alles wat niet essentieel is wordt weggelaten. Lekker kort, daar houd ik van.

Doel: rust ervaren in je hoofd. In deze hectische wereld kunnen we dat goed gebruiken.

Deze Haiku is van mij:

Lopend in natuur
ervaar ik de rijkdom van
zijn in hier en nu.

Douwe
Zaterdag, morgen dus, wordt Douwe 11 weken en is hij 2 weken bij ons. Het gaat goed. In de camper of auto rijden daar is hij al aan gewend. Zindelijk? Op het moment dat je denkt ‘het kwartje valt’ plast hij zijn blaas leeg in huis. Maar ok, poepen doet hij al even buiten.

Douwe is gezellig en vrolijk. Maar ook vermoeiend hoor.. Gebroken nachten (Jan vooral) en constant opletten waar hij plasjes neerlegt. Mijn breitijd is minder dan voorheen. Maar, hey, zie nou zo lief!

Still knitting socks
Ik had dochterlief een wolletje laten kiezen.

Ok, dochterlief had welsiswaar weinig keus 😉 maar ze vond een bolletje wat haar paste. Dus ben ik begonnen met een paar sokken voor haar.

Jildou moest een keuze maken tussen 53 bolletjes.

Ik ben een sokkenwol-hoarder, ofwel sokkenwol verzamelaar. Helemaal niet erg hoor, ik vind het verzamelen van sokkenwol een hobby op zich.

Zolang het in mijn plasticbakken past is er niets mis mee. En een beetje proppen, ook niets mis mee!

En zo is het maar net.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

meet oounze Douwe

Onze Douwe
We hebben gezinsuitbreiding gehad: oounze Douwe.


(Fotocredits Afke)
‘Oounze’ is dialect, ‘us’ Douwe kon ook, dat is Frysk. We praten toch meer Stellingwarfs vandaar ‘oounze’ Douwe..

Douwe is een Friese Stabij van nu 9 weken oud. Douwe betekent ‘vriend’, ‘vrede’ en ‘onschuld & eenvoud’. Prachtig toch! In het nest heette hij al Douwe. We wilden graag een Fryske namme dus Douwe bleef Douwe heten. 


Hij komt uit een nestje van 7, allemaal reutjes. Hier het hele stel, inclusief moeder Fenny. Douwe is de tweede van boven.


Sinds zondag woont Douwe bij ons. Het gaat goed. Douwe is een vrolijke pup die de hele dag om ons heen dartelt. Natuurlijk slaapt hij ook veel en we pogen hem zindelijk te maken.

Het is een werk-hondje, wil graag een pootje meehelpen!

We verwachten dat Douwe een forse Stabij zal worden, hij staat namelijk op hele stevige poten. Vader is ook fors dus vandaar onze verwachting qua grootte. 


Voornu mogen we vol aan de bak. Een pup die overal plast en poept. Ondanks onze beloningen wanneer hij het toevallig buiten doet. ’s Nachts moest Douwe erg huilen en blaffen. Dit kostte Jan zijn nachtrust. (Ik slaap er doorheen….’ontaarde baas’) Sinds gister slaapt hij bij ons op de slaapkamer en is hij stil. Okay, het zal hond-pedagogisch wel totaal onverantwoord zijn, het zij zo.

Hij is niet bang aangelegd. Is aan veel geluiden al gewend. Vindt mensen ontmoeten één groot feest. Hieronder de eerste ontmoeting met dochterlief. Van de meeste honden wordt Douwe ook wel blij, maar moet hierbij echt de hond uit de boom kijken. 


De grote verdwijntruc snapt Douwe totaal nog niet. Bij een wasje van boven halen (mij) gaat het alarm af (hij). Komt ook vast wel goed, zei ze niet gelovend in haar eigen uitspraak.

Campervan
Vorige week zijn Janlief en ik met onze bus op pad geweest. Fijn, even er tussenuit.


We reden via Edersee naar Zwarte Woud en Bodensee.


We maakten gebruik van de camperplaatsen.


En zo ziet het er dan uit, zo ’s morgens vroeg: a campervan with a view!

Onze bus is in de regel echt de kleinste op zulke camperplaatsen. Het stoort ons niet hoor. Wij kunnen gewoon bij de Aldi of Lidl parkeren. En echt, we hebben ruimte genoeg.


O, ik ben zo trost op mijn Jan! Hij heeft eigenhandig de hele bus omgebouwd tot een prachtig huisje.

Wennen aan ons busje
Douwe zit nu volop in de socialisatieperiode. De primaire socialisatieperiode loopt van ongeveer van 9 tot 14 weken. Douwe staat nu open voor het leren van nieuwe dingen zonder angst. Dus doel 1: wennen aan de campervan. We willen Douwe graag meenemen op onze road-trips. En ik denk dat dat wel zal lukken!

Wolletjebol
Bij de Netto (supermarkt in Duitsland) scoorde ik een bolletje sokkengaren, YESS!


Paar nummer 24 van dit jaar
We reden hoofdzakelijk op B-wegen. Zo zie je nog eens wat! En ik kan (sinds kort) sokkenbreien en naar buiten kijken tegelijkertijd. 


Ik heb er nog geen eigenaar voor deze sokken. Garen: Opal Joy kleur Lebensfreude. Naaldjes 2.25 mm. Dus denk ik stiekem om dit paar te gebruiken voor mijn ‘dam-kastje’. Dit is een disje/kastje/kraampje op de oprit waarin je spulletjes verkoopt. In mijn geval dus sokken.


Eigenlijk zou ik de haak-teen een andere kleur doen. Ik had een bolletje donkerblauwe merino wol hiervoor. Maar dat is met wassen een probleem, zo voorzie ik. Dit bolletje van Opal kan best in de was. Merino wol is toch iets viltgevoeliger vandaar dus. 


Ik had al bedacht dat ik, wanneer ik de sokken op de ‘dam’ verkoop er geen geld mee wil verdienen. Het geld wat ik krijg voor de sokken gaat naar een goed doel. Maar ja, welke? Ik dacht aan Kika en aan de Dierenbescherming. Maar waarom niet wat dichter bij huis? De Hersenstichting? Ach, één paar klaar, ik kan er dus nog wel even over nadenken.


Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

 

here are a few of my favourite things

Favourite things
JulieAndrews in de Sound of Music heeft het over 14 favoriete dingen. Maar zoals ze zingt ‘These are a few of my favorite things’. Op de pagina ‘over mij’ staan 24 favoriete dingen en ook dat zijn ze lang niet allemaal!

Wat is er toch veel waar een mens blij van wordt. Door alleen al aan deze dingen te denken kun je je mind al blij maken.

‘Raindrops on rose, (foto’s van pinterest)

whiskers on kittens…

…Wild geese that fly with the moon on their wings.
These are a few of my favorite things.’

Die drie dingen van hierboven, komen overeen met ‘the favorite things’ waar ik ook blij van word.

Ooit, in een ver verleden heeft zoonlief meegedaan voor een rol in deze musical. Hij moest een liedje instuderen en ten gehore brengen op de audities van ‘The sound of music’. (foto: Wessel en Kater Rebbel 1999)

Ik geloof dat Wessel het niet echt erg vond dat hij niet werd uitgekozen. Hij deed meer mee omdat zijn vriendinnetje Kitty ook auditie deed. Maar hij was wel weer een ervaring rijker.

blij
Waar ik blij van word is een kopje koffie, gewoon filterkoffie! (No.5 in de rij op de ‘over mij’ pagina)

Of bij Janlief achter op de motor en gewoon op pad gaan, de wereld voor onze motor. (No.16)

Beestjes zien in het wild. (No. 19)

Wat ik ook als ‘favoriet ding’ heb, is een nieuw breiwerkje opzetten. Ja, daar word ik blij van. Gewoon iets nieuws op de pennen. Zo staat nu al klaar om op te zetten de Elfriede van Shannon Cook.

Onlangs had ik mezelf getrakteerd op dit prachtige garen. Van Holland Creatief. 

100% Fine Merino. Eerst nog een lopend werkje afwerken en dan mag ik los met de Elfriede. Yes! (No.11 van mijn favoriete dingen)

Lopende werkjes
Eigenlijk heb ik 9 projecten liggen. Maar ik werk aan 3. Zo ben ik met bol twee weer een paar herensokken aan het breien. Het andere paar is nog maar net van de pennen gegleden. Dit is een verzoekje van dochterlief. Aangezien ik 3 bollen Bergen Botter IJsselmuiden had gekocht en makkelijk uit 1 bol 1 paar sokken kan breien, begon ik opnieuw met deze wol. Breit fijn. Maar dat wijt ik ook aan de sokkennaaldjes van KnitPro, Zing. Dit paar is met 2.5mm. Niet gesponsord hoor.

Dan heb ik nog een paar sokken op de pennen. Regia Pairfect Partnerlook kleur Erik 07132 naaldjes 2.25 mm. Het wordt een bijzonder paar. Ik heb namelijk ook de andere bol. Het garen voor de ‘andersom’ sokken, kleur Erik 07131. Daar kom ik in een latere blogpost nog op terug. Het beginnetje is er in ieder geval.

En dan brei ik nog aan de deken, ‘Les petites choses’. Dit was een KAL (Knit-A-Long) van het Spaans garenmerk Katia. ‘Was’ want alle delen zijn al op internet verschenen en veel breisters hebben deze babydeken al af. Ik maak de plaid breder dan het patroon. Zo heb ik 252 steken (= 120 cm) op de pen en het origineel is 168 steken (= 80 cm).

Ik heb er geen moeite mee dat ik er wat langer over doe. Het is echt een werkje voor een relaxte avond. Zo even tussendoor dan pak ik toch de sokken op.

Niets is zo bijzonder als het gewone (T. Hermans). En zo is het maar net.

Take care en kalm an,
lieve groet uit Olpae!

 

clearing clutter

Our house
Ons huis slipte wat dicht, dus ging ik ordenen. Een drang van ‘clearing clutter’ ofwel rommel opruimen.

Het is niet zo dat ik, à la Marie Kondo, in één ronde door het hele huis storm en klaar ben voor tenminste een decennium.

Dat komt door de kaboutertjes. Zij slepen, zonder dat ik het zie, dingen mee ons huis in. Dus is het raadzaam om van tijd tot tijd een ‘rondje huis’ te maken. De warboel opruimen en meteen een sopdoekje erdoor.

Een opgeruimd huis doet goed.

Ons huis is niet zo groot als ‘Old Stoutenburght’ van Meneer Halman. Hier 12 km vandaan.

Maar het is ook geen tiny house.

Het is precies goed voor ons.

Ik woon er 30 jaar. De kinderen groeiden er op en ik wisselde van echtgenoot. Poezen kwamen en gingen. Er kwam een hond bij. En nu ook een oppaskat.

Our house in the middle of our street.
Madness

Kantoortje
Jaren terug gingen we verbouwen en daarna volgde een herschikking van de slaapkamers.

Hierdoor kwam het kleine kamertje vrij. Dit werd een kantoor voor zoonlief. Toen hij uitvloog nam Wessel ook zijn computer, beeldschermen en administratie mee.

Sindsdien is het mijn plek.

Een plek voor mijn handwerkspullen. Een plek waar ik bezig kan zijn.

Ik noem het nog gewoon ‘het kantoortje’ want ik vind ‘hobbykamer’ een stom woord. Sowieso het woord ‘hobby’, dan denk ik aan modelspoorbanen, diamond painting of ballonfiguren maken. Niets ten nadele van deze vrijetijdsbestedingen hoor.

Handwerken is mijn passie, waarin ik me kan verliezen. Breien is eigenlijk meer een nijverheid ofwel ambacht. Een ambacht is handwerk dat aangeleerd is om er je beroep van te maken. Maar vandaag de dag kun je met het breien an sich nog geen droog brood verdienen.

Anyhow, hier een rondleiding in 1:21 van dit ‘kantoortje’:

Ons huis is normaliter wel opgeruimd. Alles wat ‘over’ is gaat naar de kringloop. Herinneringen bewaar ik in mijn hart en niet op zolder.

Alleen in het kantoortje:
Ik ben echt een kei in het garen vergaren!  Mijn hoeveelheid wol is huge. Hieronder het orde scheppen in de wol-chaos (vóór het filmpje).

‘Ik ben Froukje en ik ben een yarn-hoarder’.

Een professioneel hamsteraar, echt! Mijn wol-voorraad is meer dan ik ooit op kan breien. Sorry Irma, maar je zette hamsteren in gebarentaal echt op de kaart.

Maar ik heb een plekje voor alles en alles op een plekje. Zo kan ik mijn stash enigszins verantwoorden naar Janlief.

Verrassing
Maandag lag er een envelopje op de mat. Er zat een ‘Needle Minder’ in. Dit is een magneetje waar je je borduurnaald op kan ‘plakken’. Zo raak je de naald niet kwijt. Je klemt dit ‘Mindertje’ op je borduurstof.

Deze is zo mooi: Aan één kant is het een paddestoel en de andere kant een madeliefje.

De ‘Needle Minder’ van Handmade by Mandy. Een mooie webshop met een verscheidenheid aan producten, zoals handgeverfde garen en mutsen die Mandy zelf maakt. Ze heeft ook garen te koop van de betere merken.
Leuk om zo’n verrassing op de deurmat te vinden! Bedankt A.!

Hieronder een foto uit 2012. Het borduurt gewoon fijner als je gezelschap hebt. Kater Rebbel werd 13 jaar.

Take it easy & kalm an! Lieve groet uit Olpae.

op missie

Finished object
De Segelschiff am See Shawl van Alexa Boonstra is af. De enige modificatie die ik toepaste: Het kantdeel was in ribbels maar ik koos voor tricot.

The making of:


Over de kleuren ben ik dik tevreden. Alle drie garentjes kwamen uit mijn stash en zijn zo bij elkaar passend dat ik er blij van werd.


Voor het kantpatroon gebruikte ik een streng ‘Basic Sock’ van Wol met Verve. Zo mooi! Dit sokkengaren kan je toch niet in je schoenen laten verdwijnen?


Het patroon was heerlijk om te breien. Al moet ik toegeven dat ik regelmatig toch even achteruit moest breien. Zoals hieronder: ik liet een aantal steken laten vallen in ajourpatroon. Een rommeltje van draden en ondefinieerbare steken.
En néehée, ik had geen lifeline…

Van toer 2 achteruitbreien naar toer 19 (= 4 toer.) Als je dit (geduldig) doet kom je vanzelf weer bij de toer waar alle steken goed staan.


Hieronder mijn eigen Cheerleaders! 


Finished:

Leesvoer
Voor mijn verjaardag kreeg ik een Bladcadeau-kaart, fijn! Vaak verzilver ik deze in een aantal keren Roots, voorheen Grasduinen.

Nu snuffelde ik verder en zag dat deze kaart ook geldig is voor het Libelle Bookazine. Sinds een aantal jaren geeft Libelle mooie boeken uit als magazine. Ik ga nu er zes ontvangen, leuk! Libelle zorgt voor een mooie selectie aan boeken, dus dat zit wel goed. 

Dit formaat leest fijner dan een boek, vooral in bed. Wanneer ik het blad uitgelezen heb kan ik ze ook zo weer doorgeven aan een andere leesfanaat.

Deze uitgave was het boek ‘Lieve Edward’ van Ann Napolitane. Vlucht 2977 van New York naar Californië stort neer. Edward is de enige overlevende. Hij was op reis met het hele gezin, vader, moeder en broer. Zijn oom en tante vangen hem op.


Napolitane schrijft het hele boek door over de verschillende passagiers tijdens die vlucht. Afgewisseld met de worsteling van Edward om zich, na de crash, staande te kunnen houden in het leven.

Ik vond het een prachtig boek. De allerlaatste bladzijden las ik overdag, beneden. Een vliegtuigcrash beleven vlak voor je gaat slapen, leek me geen goed plan.

Ik lees langzaam. Ik doe meer dan een maand over een boek. Nu komt het boek magazine om de zes weken, precies goed voor mijn leestempo. Ik ben inmiddels in het volgende Bookazine begonnen, ‘De boekhandel van Teheran’ van Marjan Kamall.

Op missie
Afgelopen zaterdag had ik een afspraakje. Toen ik naar die afspraak reed, was het net alsof ik naar een partijtje ging! Het ‘feestje’ was bij mijn (LYS) Local Yarn Shop: Ajoure. Niet dat ik echt wat nodig had hoor, maar gewoon omdat het weer kan. Ik kreeg van Anita alle tijd om rond te snuffelen. Mijn missie: sokkenwol. Stash aanvullen is nooit verkeerd en het stypje* van je LYS ook niet.


Missie geslaagd!    
*stypje is Frysk voor steunen.

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

zelf-strepend garen

In 2006 maakte ik voor het eerst kennis met zelfstrepend sokkengaren. Ik kreeg van mijn moeder een bolletje. Ik was er zo blij mee! Wanneer je met dit garen breit verschijnen de streepjes vanzelf.

Hierboven mijn eerste paar zelf gebreide sokken. Ik vond het gestreepte garen zo mooi, dat ik de voet met ander garen breidde zodat ik nog garen over kon houden. Geen idee welke merk dit was, Regia? Opal? Och, het is verre van een perfecte sok.

Ik leerde vervolgens sokken breien via het basis sok patroon van Wolhalla. Ideaal: een goede work-out dat stap voor stap het sokken breien begeleidt.

Hierboven een mooi voorbeeld van zelfstrepen garen van Regia (Etude Color). Ik paste zelf hak en teen aan. De hak in wit maakte dat de strepen van been naar voet mooi door liepen.

Nu ben ik bij paar 150. En daarvan is het meerendeel zelfstrepend. Het sokken breien is ‘part of my life’.

Begin 2000 kwamen er zelfstrepende garens op de markt. Eerst door de grote garenfabrieken. Hieronder een filmpje van de making off van dit garen bij de Opal fabriek. Het maakte het sokkenbreien leuker. Niet langer alleen maar ‘schapen-wollen-sokken’ maar grappige streepjes.

Toevallig heb ik dezelfde sokken gebreid als het voorbeeldgaren in het filmpje.

Natuurlijk volgenden de indie dyers ook. Een indie dyers is iemand die zelf garen verft, indipendently, dus onafhankelijk van andere partijen. Het gaat om kleine hoeveelheden en unieke strengen wol. Zowel zelfstrepend als ‘gewoon’ geverfd garen.

Nederland kent veel hele goede verfsters. Ik denk dan al gauw aan Crealien Disign van Eline bij zelfstrepend sokkengaren. Hieronder een foto van de door haar geverfde sokkengaren.

Zelfstrepenende sokkengaren: Dat is nog wel een dingetje hoor. Ik vond een filmpje van een indie dyer Kendra.

En als je nu denkt dat zelfstrependgaren verven het hoogst haalbare is… nou nee. Dit kwam langs op mijn schermpje. Geverfd sokkengaren waarbij je schaapjes breit. Ongelooflijk hè!

Ik zag het bij Angela van Yarn ’n yarns. Zij kreeg deze streng en zie eens hoe mooi! Hoe ontzettend knap als je dit zo weet te verven. Fotocredits hier boven en hier beneden Angela.

Dit schaapjesgaren is niet goedkoop. Te koop bij Artistic Yarn by Abi. Het kost wat maar hé dan heb je ook wat!

Garen heet ‘Shepisch’ en kost $64.00 = € 54.16.

Hmm, voor mij toch echt iets te duur. Mijn duurste sokkengaren was omstreeks €25,00. Een Regenboogmerino van Biscotte Yarns van Wolhalla. Dat is toch echt mijn max.

Het was van geld van mijn verjaardag. Ja, dan kan je een keer uitpakken. Maar jeetje $64… Nee, dat gaat me te ver.

Anyhow, ik kan me heel goed voorstellen dat dit garen zoveel kost hoor, zeker gezien hoe super precies dit garen geverfd is.

De oogjes en pootjes precies op de juiste plaats. Wat een monnikenwerk om zoiets te maken! Geweldig toch!

Stay safe and kalm an!

levenskunst

In deze blog niet veel breinieuws. Maar hieronder wel een foto van mijn drie lopende werkjes: de Drops-sjaal, sokken met het caffienevrije koffieboontje én de poezensokken. Alles vordert gestaag.

Nu het zo warm is zitten Chiqo, Guusje en ik overdag veel binnen. We hebben de luxe dat we in de woonkamer een airco hebben staan en een hondenkoelmat waar gelukkig ook poezen op mogen.

Op zulke dagen vind ik het fijn als de zon onder gaat en de aarde weer enigszins wat kan afkoelen.

Maar waar ik het over wil hebben is de levenskunst in het boek “De kunst van het ongelukkig zijn”.
Dirk de Wachter, psychiater, neemt ons mee in zijn zoektocht naar geluk.

De ene mens heeft genetisch nou eenmaal meer potentieel om zich gelukkig te voelen dan de ander. We weten ook dat het geluksgevoel an sich een biologisch proces is. Maar, ik citeer:

“Als gelukkig zijn het dóel is in het leven, is ongeluk een hinderlijk en ongewenst obstakel. Als het op ons pad komt, willen we het verdriet wegmoffelen, wegdenken zelfs: het hoort er niet te zijn. Pech lijkt in deze meritocratische wereld (net als geluk) je eigen schuld….. De leukigheidscultuur heeft als norm: iedereen succesvol, slim, jong, mooi, onvermoeibaar. Als we niet aan de norm voldoen, laten we dat liever niet zien. We durven er niet over te spreken, en daarin schuilt een groot gevaar.

Als we het kleine ongeluk niet aanvaarden als normaal, wordt het groot en onoverkomelijk. ‘leuk’ keert op den duur als een boemerang terug in je gezicht.
De kunst van het leven is volgens mij accepteren van lastigheden en tekortkomingen die bij het leven horen en ze delen met anderen. Als je dat doet, zal verdriet, groot en klein draaglijker worden.” pagina 26

Zo beschrijft De Wachter in prachtige volzinnen zijn kijk op het leven.
“Streven naar geluk als levensdoel is een vergissing. Streven naar zin en betekenis daarentegen is waar het leven om draait.” Ja precies, denk ik dan.

Eén zin, zo waar in mijn ogen:
“Als je toch gelukkig bent (en dat wens ik je toe!), probeer dan eens iets te doen voor een ander. Probeer zorgzaam te leven in functie van het geluk van een ander. Het zal je gelukkig maken.”


Het thema spreekt me aan. Ik denk dat we in een rare tijd leven. De verschillende leefomstandigheden onder de mensheid, over de hele wereld is nog nooit zo groot geweest. Wanneer je zo om je heen kijkt, dan kan je niet om grote levensvragen heen.
Ik denk dat in vroegere tijden men het leven misschien meer nam zoals het kwam, het leven was zwaar, lastig en kort maar hé, we zijn hier maar even en dan wacht ons de hemel. Dus doe in dit leven maar wel je best zodat je in de hemel komt alwaar het grote eeuwige gelukkig-zijn begint.
Natuurlijk voor veel mensen is er nu ook wel een hemel. Voor mij? Ik weet het niet, het zou mooi zijn.

Toch nog even naar het boek. Tot slot nóg twee zinnen van De Wachter:
” Je moet het geluk niet willen meten, wees er maar gelukkig mee. Een tevreden leven leiden is al heel wat.” 
” Het is de ethische plicht van de gelukkige mens, die uit een warm nest komt en graag wordt gezien en het goed heeft, om de lastigheid van de wereld te zien en er iets mee te doen.”

Take care en kalm an!
(in deze blog is er een verschil in lettergrote, was niet de bedoeling.)

lopend werkje

In dit blogje geen W.A.-tjes (werkjes af) maar mijn L.W. (lopend werkje).

Eén sok is af, sok twee op de pennentjes. Garen: Regia Classic Stars Color.

Ik ben tevreden over reliëfpatroon. De voet heb ik wel gewoon tricot gehouden want deze structuur zal vast in de huid van je voet achterblijven nadat je de sokken in schoenen hebt gedragen. Dat is niet de bedoeling.

Deze blog dus geen W.A. of F.O. (Finished Object) maar wel acquisitions, yeahhh!!! Acquisitions zijn nieuwe aankopen. Ik heb een enorme voorraad wol, echt! Maar ik kan er zo blij van worden:

Drie bollen à 100 gram van de Wibra: Bianca, zo acryl als de pest maar o, wat een mooie kleuren! Ik volg vlogster Eline van CreaLien Design die breit ook, zo nu en dan, met Wibra en Zeeman garen. Lekker goedkoop, wasbaar en leuke kleuren. Niets mis mee, vind ik.
Nu nog een potje energie en je hoort mijn niet meer! Enne laat die regen maar vallen hoor, op de bank zit ik lekker droog.

Als je de besjes van de van de rode vlierbes zo ziet en de wind en regen voelt dan zou je haast denken dat we zo in de herfst zijn beland. Zoals ik zei, ik vind dat niet erg hoor. Guusje denkt daar anders over. Enthousiast drentelde ze naar buiten, om even later (nat) weer op de vensterbank te springen: “Mag ik erin?” “Ja hoor, kom maar gauw!”

Take care en kalm an!

 

acquisitions

Op internet circuleren allerlei brei- en haakvlogs. Deze worden ook wel podcasts genoemd. Maar eigenlijk is een podcast zonder beeld.
Een paar vloggers die ik volg: Julia uit Zuid-Duitsland, Carolien, Sietske, Charlie en Puk uit Nederland, Angela uit Wales, Engeland. Maar de Zweedse Pia heeft ook geweldige vlog. En de Noorse Arne en Carlos, niet te vergeten. En zo struin ik het internet af voor leuke handwerkfilmpjes. Tips zijn welkom!

Zo hebben enkele vloggers een vaste volgorde van onderwerpen. Zo begint de maakster (m/v) met het laten zien van haar WIP’s (Work In Progress) of in Nederlands LW’s (Lopende Werkjes). Vervolgens laat de vlogger haar acquisitions zien. Dat is een moeilijk Engels woord voor ‘nieuwe aankopen’. Ik moest het even opzoeken om het juist te spellen. En dan wordt er afgesloten met het laten zien van FO’s (Finished Objects). De projecten die klaar zijn.

Wat me opvalt is dat sommige creators best wel veel ‘acquisitions’ kunnen laten zien. En dat elke vlog weer. Wanneer ik er over nadenk moet hun stash ENORM zijn en hun rekening dan weer niet!
Dit geldt overigens niet voor de Amerikaanse Fruity Knitting (ik weet haar eigen naam niet). Zij zoekt 1. een patroon, 2. koopt dan het garen, 3. maakt het en dan start ze weer bij 1. Zo kan het dus wel. Hmm, dat is mij toch wat te saai.

Afgelopen maand heb ik mezelf schandalig verwend. En nee, ik ben geen vlogster doch een gewone blogster. Maar nu kan ik ook eens mijn ‘acquisitions’ laten zien.

Voor elk garen had ik wel een reden om te kopen. Dat heb ik altijd wel trouwens. Net als bij drinken van een wijntje: gewoon omdat het dinsdag is, gewoon omdat het mooi weer is of juist bagger weer is, gewoon omdat dochterlief er is. We (dochter en ik) drinken een stuk minder aangezien een wijntje toch wel de nodige hoeveelheid calorieën bevat (123 kcal). Goed bezig dus. Wij zitten nu aan de Rivella (10 kcal), kopje koffie of thee. Is lekker hoor, maar een wijntje op zijn tijd… zucht…

Anyhow: mijn nieuwe aankopen:

De eerste:
Van OMAH Gorredijk, Regia Classic Stars color 04462. Ik had al een bol van deze Regia serie en die beviel goed. Het breide mooi op, om zo maar te benoemen. Dus mocht deze bol mee naar huis.

De tweede:
Een streng van mijn favoriete sokkenwolverfster Sylvia. Dit is kleur 2322017 van Basic Sock. Warme herfsttinten. Deze streng kocht ik bij Ajoure in Joure. Dit was onder motto: corona-stypje (corona-steunen).

De derde:
Dit kwam gisteren als brievenbuspost. Vacuüm gezogen.

Wol met verve, Sylvia dus, liet op Instagram deze stengen zien. Kleur Rio en op 31 mei vanaf 20:00 te koop. Zooo mooi! Ik heb er dus meteen twee besteld. Dan kan ik alsnog besluiten of ik er een sjaal van ga maken of sokken. Maar eigenlijk vind ik deze strengen te mooi om in schoenen te verdwijnen.

Ik vertelde Janlief dat ik me niet echt aan ‘cold sheep’* had gehouden deze maand. En mijn stash is al HUGE!
Zijn enige vraag: Wordt je er blij van? JAAAAHHH! Dan is dat toch prima!

Zo is het maar net. De één koopt kleding, de ander schoenen en weer een ander huisraad of weet ik wat. En ik koop dus (soms) wat wol!
En ja… de breidagen gingen ook al niet door en alle Wollig Landleven’s zijn vervallen. Dus nou en ja dus…
Nee Froukje, je hoeft geen verantwoording af te leggen, het is goed zo!

koolzaad

*Cold scheep: Het heeft niks met koude schapen te maken, maar het is afgeleid van cold turkey, de term voor het ineens stoppen met een verslaving. Cold sheep betekent dat je geen nieuw garen meer koopt, maar eerst je wolverzameling opmaakt. Ik sta al jaren op cold sheep, maar het lukt me gewoon niet om dit vol te houden. Ik geef het dus maar toe, ik ben een:

Take care en kalm an!

sokjes voor Anna

Het nichtje van dochter & schoonzoon wordt binnenkort 3 jaar. Een coronafeestje dus. Strak gepland wie op welk tijdstip de jarige mag bezoeken en haar een cadeautje mag toegooien. Het is even niet anders.

Aangezien ik voor haar grote zus dino-sokjes had gebreid kon Anna niet achterblijven. Bovendien is het ook zo leuk om kleine sokjes te breien.

Ik gebruik garen van Zareska. Alweer een poosje terug had ik behoorlijk wat van van dit garen ingekocht, ecru. Ik heb van de bolletjes strengen gemaakt en heb de strengen geverfd. Leuk werk! Achter het fornuis vol grote pannen textielverf en een heleboel strengen garen. Wanneer ik door de voorraad heen ben zal ik zeker nog wel eens sokkengaren gaan verven.

Door het garen in verschillende verfbaden te doen kan je allerlei kleuren combineren. Maar wanneer je het bij één kleur houdt en gedeeltes korter in de verf laat krijg je een ‘levendige’ kleur.

Dit garen gebruik ik voor Anna haar sokjes. Er zit een vleugje bruin in en verschillende tinten roze.

Het liefst zit ik op de bank te breien. Vooral als Guusje tevreden naast me komt liggen. Zo rustgevend.

Een kopje koffie erbij, heerlijk! Dit koekje lijkt op een stroopwafel maar is een karamel-zeezout-wafel. En die zijn lekker! Bij de Lidl vandaan. Omdat de stroopwafels op waren kocht ik deze. Je moet het wel weten, niet dat je een hap neemt in de veronderstelling in een stroopwafel te happen, dan smaakt het heel vreemd… Maar echt, een aanrader hoor, deze karamel-zeezout-wafel. Wessel zei als kleuter altijd ‘strooptafel’ en zo noemen we deze koekjes nog steeds.

Dit weekend maakten we onze eerste gezamenlijke rit. Binnendoor naar Harlingen en daar langs de Waddendijk naar Moddergat en zo door de Friese Wouden weer op huis aan. Ik kan zo genieten van de schapen en lammetjes op de dijk. De beestjes zijn helemaal gewend aan mensen en motoren, ze worden er niet koud of warm van en grazen lekker door.

Het Wad, ik vind het zo mooi, zo wijds. Altijd weer boeiend om daar te rijden.

Take care en kalm an.