angry star

.
Een cover door Chase Eagelson en zijn zusje. Een indrukwekkende tekst, geschreven in 1987 door Gordon Summer ofwel Sting. Het gaat over Ben Linder, die op zijn 28ste werd vermoord door contra-rebellen in Nicaragua. Hij kwam op voor de minderbedeelde medemens.

Het liedje is uiteindelijk een ode geworden aan geweldloosheid. Hoe actueel! Als mensen zijn we “fragiele” wezens, broos en kwetsbaar.

Er is een zin die er voor mij uitspringt:
‘For all those born beneath an angry star, lest we forget how fragile we are.’
Vrije vertaling: ‘Voor iedereen die gewoon de pech heeft om geboren te worden onder een boze ster, opdat we niet vergeten hoe kwetsbaar we zijn’.

(foto: Tom Grimshaw)
Het is niet zo gek om te denken dat er een verband bestaat tussen het leven van mensen op aarde en de stand van de sterren en planeten. Ofwel sterrenwichelarij uit: Zo boven, zo beneden. Zoals bij een geboortehoroscoop: Het gesternte wat op dat moment aan de hemel staat is een soort blauwdruk van het pasgeboren kindje. Zijn (m/v) karakter, levensweg, mogelijkheden en beperkingen. Plaats en tijd zijn van belang.

‘Zo boven’ staat voor de macrokosmos, het heelal. En die wordt weerspiegeld in de microkosmos ‘zo beneden’ zoals de mens. Deze opvatting komt uit de oud Griekse kosmologie en vond zijn weg tot in de huidige natuurreligies.

Toch heeft ieder mensenkind een eigen wil, een vrije keus. ‘Astra inclinant, non necessitant’, aldus de Italiaanse filosoof Thomas van Aquino. Wat betekent ‘De sterren neigen, maar dwingen niet’.

Tot zover de astrologische uiteenzetting.

Stash
Ik had gedroomd, het was een nachtmerrie: motten hadden mijn stash gevonden. Vanaf 14 jaar brei ik. Sindsdien heb ik altijd wat op de pennen. Van elk project heb je garen over. Dus dan vormt zich als vanzelf een voorraad. Daarnaast ben ik een verzamelaar. Van anderen krijg ik soms wol toegestopt, dat garen vang ik dan liefdevol op. Maar ik heb zo ook mijn impuls-aankopen in wolwinkels, op beurzen en breidagen. Nu heeft mijn stash de grote van een wolwinkel.

Al twee keer eerder vonden de motten dit ‘all you can eat- restaurant’. De meeste wolletjes zitten dan ook in een afgesloten plastic bak maar veel van die bakken kunnen door een veelheid van garen niet goed dicht. Hmmm….
Veel zit wel in plastic zakken maar veel ook niet. Tijd om kritisch te kijken en op te ruimen waar op te ruimen valt. Een gewaarschuwd mens telt voor twee toch?

Dus bij het Kruidvat mottenballen gekocht.

Stephen West Mystery KAL
Ik ben er klaar mee! Applaus voor mezelf!
Nee, ik maak geen selfie met de shawl. Ik vind altijd dat ik stom op foto’s sta. In mijn hoofd zie ik er namelijk anders uit dan op de foto’s van mij. Zoiets:

Maar ik heb een fotoshoot gedaan. Zie hier, de ‘Twist and turns’.

Voor deze shawl gebruikte ik Merino 1-draads van ‘Lindewol’. Credit voor het kleurgebruik: Marianne van atelier Lindelicht. Naald 3.5 mm.

Ik had hulp bij de shoot. Altijd fijn als er iemand even kritisch meekijkt.

Ik vertelde al eerder over dit project. Ontwerper West lanceert al 13 jaar in oktober een Mystery KAL (Knit-a-long). Je weet dat het een shawl wordt en hoeveel garen je nodig hebt maar voor de rest is het een misterie. Al eerder deed ik mee. In 2012 breiden we de ‘Rockefeller’.

Still knitting socks
Onze kleinzoon was uit zijn sokken gegroeid. In de auto naar de voetbaltraining, vanaf de achterbank: ‘Froukje? Wil je wel sokken voor me breien? Dezelfde als Opa!’ Maar natuurlijk!

Garen Botter IJsselmuiden Bergen, naaldjes 2.5 mm, maat 32/33.

Content
In het bos verzamel ik geen paddestoelen maar vind ik content. Content is eigenlijk een Engelse term. De algemene definitie: de ideeën die worden weergegeven via een medium. Bij mij is het de inhoud van mijn blog. Al wandelend ploppen er onderwerpen, zinnetjes of thema’s op in mijn brein. Meestal onthoud ik ze wel, maar zet de input soms in mijn mobiel. Zo heb ik al heel wat content verzameld.

.
Nadat ik een blogje de ether heb in geslingerd voel ik het na zo’n dag of zeven weer kriebelen en begin ik te schrijven, foto’s te nemen of vind dàt ene liedje. Ik hoef dus niet te zoeken naar inhoud, er is altijd wel iets wat voor mij het schrijven waard maakt. Sinds 2006 ben ik zichtbaar met een blog. Gewoon omdat ik het leuk vind om die alledaagse prietpraatjes te maken. Bij deze blogje 1001 +.

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

dust if you must

.
Justin Timberlake (ja echt!), Carey Mulligan en Stark Sands zingen ‘Five Hundred Miles’, de soundtrack van de film ‘Inside Llewyn Davis’. Een zwarte comedie over een fictieve folkzanger zonder veel succes. Met de ontsnapte kater loopt het gelukkig goed af.

Afstoffen

(Rose Milligan)

Vrije vertaling:
Laat je pannen niet helderder stralen dan jij. Stof af als het nodig is, maar neem tijd om te schilderen, een gedicht te schrijven, te wandelen, een vriend te bezoeken of een zaadje te planten.

Maak tijd vrij om rivieren te bezwemmen en bergen te beklimmen, te spelen met honden of katten, muziek te luisteren, boeken te lezen en gewoon te genieten van het leven. Stof af als het nodig is maar het leven gaat door. Je weet dat deze dag nooit meer terug zal komen.

Stof af als het nodig is maar vergeet niet dat je ouder wordt en dat veel dingen die je nu kunt doen niet zo makkelijk zijn om op oude dag te doen. En als je weggaat, aangezien we allemaal op een dag vertrekken, zul je zelf stof achterlaten.

En niemand zal zich herinneren hoeveel rekeningen je betaald hebt, niet hoe je schoon huis was, maar ze zullen je vriendschap, je plezier en wat je hen geleerd hebt wel herinneren.
Niemand zal je herinneren of je goed kon stoffen. Ze zullen je herinneren of je vriendelijk was, klaar stond om te helpen of hoe inspirerend je was. Dus stof af als het moet maar let op waar je je aandacht en tijd aan geeft.

Dit maakt een prachtig bruggetje naar mijn volgende onderwerp. Ik schreef er in de vorige blog al over, het geheim van de tijd. We meten het in uren, dagen, maanden en jaren maar we beleven tijd ieder op onze eigen manier en ervaren tijd altijd weer anders.

Tijdmanagement
Tijd: het vliegt gewoon voorbij! Floep en de dag wordt weer nacht. Hoe komt het toch, mijn gevoel van gebrek aan handwerk-tijd? In dit blogje (weer) geen ‘finished objects’. Private investigation leverde het volgende op:

Tijd-te-kort-syndroom
Op nummer 1: Socials
Afgeleid worden door internet. Vaak is het zo dat, wanneer ik met breiwerk, kop thee en hond me op de bank heb geïnstalleerd dat ik dan, na een paar toeren breien ‘even’ iets op moet zoeken.

Vervolgens blijf ik hangen op de socials zoals WhatsApp, Pinterest, Ravelry, Instagram of Facebook. Ergelijk, dat doelloos gesurf.

Op nummer 2: Energie
De dagelijkse dingen kosten mij gewoon wat meer tijd, lees: energie. Iedereen heeft dat volgens mij wel eens: er komt je even niets uit handen. In het huishouden rommel ik maar wat aan. Het gedicht hierboven is voor mij dan ook ‘koren op mijn molen’.

Op nummer 3: Hond
Us Douwe. Ik loop dagelijks met hem door het bos. Heerlijk om samen op pad te zijn. Het zijn de mooie momenten van de dag. Het ‘kost’ geen tijd, maar de wandelingen nemen wel tijd.

Op nummer 4: Andere bezigheden
Andere dingen die ik graag doe. Lezen en blogjes maken natuurlijk! Dit is het 1000 ste blogje in WordPress. In 2006 begon ik met bloggen, toen via Web-log. Dat platform stopte en ben ik in 2011 overgestapt op mijn huidig computerprogrammatuur. Dit is dan ook blog 1000+.
Maar ook mijn klusjes buitenshuis, zoals het helpen van de minder bedeelden in deze maatschappij, nemen tijd.

Conclusie
Alles heeft zijn tijd. Jaren zeggen niet zoveel, maar hoe je die gebruikt deste meer. Het gaat om de dagen met dat gouden randje want die blijf je je herinneren.

Dus wat ik allemaal bij elkaar handwerk, of juist niet, doet er eigenlijk niet toe. Het is en blijft een fijne bezigheid. Het moet mag vooral ontspannend zijn!

Wel zou ik, als ik heel eerlijk ben, willen dat er meer uit mijn handen komt. Ik maak veel maar er is nog veel meer wat nooit gemaakt wordt. Ik heb nog zoveel projecten op mijn lijstje staan. Nog zoveel mooi garens liggen…

Ik weet dat ik die gedachte los moet laten. Het breien zelf, het bezig zijn met garen, de repeterende beweging, het nadenken over moeilijke patronen: Handwerken is goed voor je (geestelijke) gezondheid. Laat dat de boventoon voeren.

Zo, dat was mijn ‘time-management’ betreffende UKT (uninterrupped  knitting time). Want: tijd hebben we allemaal hoe we die gebruiken is onze eigen keus. Laten we die tijd, voor zo ver het kan, vooral besteden aan leuke en gezonde bezigheden!

Us Douwe
Natuurseries zijn Douwe’s lievelings.

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

I wanna take you everywhere I go, have you by my side

.
Titel uit ‘For all you give’. Het is een duet tussen de Australische band The Paper Kites en de Britse zing & liedjesschrijfster Lucy Rose. Een echt ‘weg-droom-liedje’.

Stervelingen in de tijd
De mens op aarde is sterfelijk en door dat gegeven leven wij in tijd. Ik kwam deze alinea (hieronder) tegen en het fascineerde mij op één of andere manier.

‘Alle mensen hebben er mee te maken, iedereen kent het, maar slecht weinigen denken er ooit overna. De meeste mensen accepteren het gewoon en verbazen zich er helemaal niet over: De tijd. Je hebt kalenders en klokken om hem te meten, maar dat wil weinig zeggen. Iedereen weet dat één enkel uur wel een eeuwigheid kan lijken. Maar soms kan hij ook als een ogenblik voorbijvliegen – het hangt er maar vanaf wat je dat uur beleeft. Want tijd is leven en het leven woont in je hart’. Uit ‘Momo en de tijdspaarders’ van Michael Ende.

Still knitting socks
Mijn eerste paar van 2023. Sok één is af. Garen: Opal ABO, naaldjes 2,25 en 64 steken.

Hoe komt het toch dat je in sokken die je voor jezelf maakt gemakkelijk foutjes laat zitten. Terwijl je, wanneer je voor een ander breit, de sokken in de richting van perfect moeten zijn.

Ik weet het niet. Feit is dat de (platte) boord netter kon van deze sok. Ik kwam niet helemaal uit met de steken tijdens het vast breien van de boord. Bovendien in de eerste teen liet ik 3 steken (!) vallen die ik met een draadje weer heb vastgezet onder mom van ‘dat-zie-je-toch-niet’. Da’s toch best raar! Bij weg-geef-sokken zou ik de teen hebben uitgehaald.

Wanneer ik foutjes maak denk ik gemakzuchtig: Mensen-werk mag niet perfect zijn, alleen wat God maakt is perfect.

Ik heb in deze sok steekmarkeerders gezet bij elke 10 toeren. Normaal mat ik de centimeters, nu een keer de toeren, dit is net wat nauwkeuriger. Zie, dat dan weer wel.

Stephen West Mystery KAL
Inmiddels bij Clue 3 aangekomen. Beginnend met twee lange rechthoeken met kabel. Het is een leuk werkje maar neemt enorm veel tijd. In mijn hoofd was de shawl al af en kon ik met de trui van Jan beginnen. Dus niet. Maar ik houd vol! Ik heb mijn einddatum iets aangepast. Ik wil de shawl kunnen dragen op de Handwerkbeurs. Dat is 9 t/m 12 februari.

Je kunt de Stephen West Mystery KAL vergelijken met een geheim genootschap. Iedereen die hem heeft gemaakt herkend de ander die dezelfde shawl ook van de naalden liet glijden.

Ik brei stug door. Steek na steek, uur na uur, dag na dag. Wel met plezier hoor!

Us Douwe
Het is echt nat in het bos now-a-days.

Dan loop ik ons loopje op Jan zijn rubberen kaplaarzen. Zo blijven mijn voeten droog en warm, ook bij de grootste modderpoelen. Ik loop erbij als Nelly Frijda in Flodder, alleen de sigaar ontbreekt.

Het maakt me niets uit hoor. Immers wanneer het ‘Takkieweer’ is kom ik in de regel niemand tegen die mij ziet in mijn Ma Flodder outfit.

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

and save these questions for another day

.
Titel uit: ‘Lullabye’ van Billy Joel. Hij schreef dit slaapliedje voor zijn toen 7-jarige dochter toen ze vroeg: ‘Waar gaan we heen als we doodgaan?’ Billy beschreef het als ‘Nadat je sterft, ga je in de harten van andere mensen en ze nemen je mee door hun leven, en dan geef je dat door aan je kinderen.’ Alexa Ray leek tevreden met dit antwoord.

Maar Joel wilde ook dat zijn dochter het gevoel had dat ze niet in de steek werd gelaten, nadat Joel ging scheiden van haar moeder. Het gaat dus niet alleen over doodgaan maar ook om wat er na andere dingen gebeurt: ‘Ik blijf bij je, no matter what!’. Een slaapliedje met een bron van troost.

I’histoire se répète
De geschiedenis herhaalt zich.

Mijn grootvader had een transportbedrijf en eierhandel. Mijn vader ging als vanzelfsprekend bij mijn opa werken. Pa liet de bodedienst voor wat het was en ging door als ‘eierhandel en poelier’.

De eieren werden destijds vervoerd in houten kistjes. Onlangs kreeg ik zo’n kistje. Dit is één van de eerste kistjes die in omloop waren. Nog uit de tijd dat het telefoonnummer uit 3 nummers bestond. Dus in deze regio waren er dus max. 1000 aansluitingen! (999 + 000 = 1000)

U zult wel begrijpen dat ik erg blij ben met dit stukje geschiedenis. Het krijgt dan ook een mooi plaatsje in onze woonkamer.

Ik begon de alinea met ‘de geschiedenis herhaalt zich’, deze keer wel heel letterlijk. Mijn oma Froukje was getrouwd met mijn opa Jan. Zie deze vrolijke foto:

En zie hier, jaren later, ben ik, Froukje, ook weer met een Jan getrouwd! Best bijzonder eigenlijk.

Lopende werkjes
Volgens mijn Ravelry heb ik 7 ‘work in progress’. Echter 2 van de 7 moet ik nog mee beginnen. En 2 liggen eventjes stil. Dan blijven er 3 over waar ik dagelijks aan werk. Een shawl, een deken en sokken (of course!). Lekker overzichtelijk.

Breien met zijwieltjes
Het werkje wat nu veel van mijn aandacht en breitijd neemt is de Stephen West Mistery Knit A-Long. Dit was een samenbreiproject waarvan de deelnemers van te voren niet wisten hoe het patroon, een shawl, eruit kwam te zien.

Het evenement was in oktober. De eerste clue (aanwijzing) kwam op 6 oktober en de laatste clue kregen we op 29 oktober. Ik was toen al niet ‘bij’ met breien want ik brei de shawl op mijn gemakje.

Ik ben nu bij het laatste stukje van clue 2. Het patroon is in het Engels. Ik heb nog niet heel veel ervaring met Engelse patronen. Ik ben van het team ‘vermijding’. Wanneer ik iets ga maken kies ik eerder voor een Nederlandse beschrijving. Voor mij een mooie uitdaging.

Maar ik brei dus met ‘zijwieltjes’. Ontwerper West heeft namelijk van de hele shawl tutorials gemaakt, instructievideo’s. Ik maak er dankbaar gebruik van. Soms zet ik de laptop op de grote tafel en zit ik in een geconcentreerde & actieve houding de steken die hij doet, na te doen.

Maar er zijn ook stukken in het patroon dat ik ‘alleen’ kan breien. Dan lukt het me prima met het patroon, op papier. Tjonge, wat groeien mijn brei-spier-ballen zo!

Deze shawl brei ik met luxe garen. Soms mag dat. Gekocht bij Lindelicht.
100% merino, 1 draads in de kleuren Pyroop, Rozenkwarts en Mosgroen. Geverfd door Marianne van Lindelicht en zij bedacht ook deze kleurstelling. Het is fijn om met dit garen te werken. Het maakt het breien tot een feestje!

Deken voor Jolly Jumper
Op het bed in onze camperbus ligt een deken dat veel weg heeft van een kleurige quilt. Deze heeft zijn langste tijd wel gehad. Dus tijd voor een nieuwe.

Een granny stripes plaid. Ik gebruik hiervoor de ‘Zeeman Royal’ in 9 kleuren. De deken wordt breed 250 cm en 190 cm lang. Ons camperbed is 140 x 190 cm. Ik wil de deken mooi kunnen instoppen onder het matras, dus die royale afmeting is een goede breedte.

Het is een fijn werkje met een vlog aan of luisterboek. Regelmatig word ik onderbroken door ons Prinsje. Aandacht vragen, daar is hij goed in. En dat is prima! Dan brengt hij me één van zijn knuffels of plant hij zijn pootje stevig op mijn knie.

Still knitting socks
Garen: Opal ABO, naaldjes 2.25 mm, 64 steken. Nieuw projecttasje: Dille & Kamille, gekregen van dochterlief.

Us Douwe
Niets is lekkerder dan vers slootwater! Zo mooi, zijn slokjes maken kringen in het water.

Slotgroet
Winter reminds us that everyone needs some quiet time. (Katrina Mayer)

(foto: maan schijnt door de bomen 6-1-23)

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

and we’re turning on the tide, the tide and the time

.
Titel uit ‘The Tide’ van The Lasses . Deze video is opgenomen tijdens de ‘Amsterdam boot sessies’.

Toch nog even over mijn schouder kijken
Elk jaar blik ik terug. Met in mijn hoofd de tekst van ‘Uren, dagen, maanden, jaren vliegen als een schaduw heen’ (Johannes de Heer, 406). Dat zong mijn vader in deze tijd van het jaar. Hier op een dierbare foto, zo tussen het werk door. Stofjas aan en even een liedje zingen.

Lastig
Het is gek dat de mooie momenten eerder je gedachtes vullen dan de moeilijker dingen van 2022. Net een fotoboek: daarin worden, in de regel, alleen de prachtigste momenten vastgelegd. In die fotoboeken is het altijd feest, altijd vakantie ook.

De lastigste maand was februari, toen waren mijn dagen gevuld met ritjes naar het Radiotherapeutisch Instituut Friesland vanwege bestraling van een plekje op mijn neus. Ik heb me best beroerd gevoeld en moe. Maar het herstel verliep voorspoedig.

Gouden-randjes-dagen
Mijn mooiste moment is, denk ik het concert in het Albert Stadion in Brussel. We waren bij Coldplay. Prachtig!

Maar ook het concert van Danny Vera in het Zigggodome. En de roadtrips met onze camperbus naar de poolcirkel en de andere kant uit, naar Portugal, zijn toch echt de dagen met gouden randjes.

Maar als ik eerlijk ben, zijn het ook vooral de alledaagse dagen die een gouden randje krijgen. Het wandelen met Douwe, wakker worden met de geur van verse koffie, bloemetjes spotten in de weide of een mooie zonsondergang.

Terugkijkend op handwerkgebied
Dit jaar breide ik 1 zonnehoed, 3 shawls & 21 paar sokken.

Hieronder mijn laatste paar van 2022:

Zelf geverfd garentje (Zareska Maris) en eigen patroontje (naaldjes 2.5 mm). Voor mijn schoonzusje, die er blij mee was! Fijn!

Plannen voor 2023
Ik ga met 5 lopende werkjes het nieuwe jaar in. Natuurlijk heb ik sokken op de pennen, daarnaast 2 dekens, 1 shawl en 1 col.

Vooreerst ga ik de Stephen West shawl ‘Twist en turns’ afmaken. Verder heb ik heb garen gekocht voor een prachtige trui voor Jan, de ‘Moby’ van Petit Knit. Hieronder een voorbeeld.

Antraciet Karisma garen van Drops.

Best wel overzichtelijk eigenlijk. Want voor de rest, qua handwerkplannen, zie ik het wel. Vooral projecten maken waar ik plezier in beleef.

Een ‘wist-u-datje’
Sinds ik ze in Spanje aan de boom zag hangen, heb ik de mandarijn ingeruild voor de sinaasappel.

Op internet zag ik DE manier om netjes een sinaasappel te eten: Dakje en onderkantje eraf snijden, één snijtje verticaal en je vouwt het appeltje van oranje open. Zo kan je de partjes er, zonder geknoei, uit halen.

Us Douwe
In zijn korte hondenleventje heeft Douwe al heel wat van Europa gezien. Hij is geboren op 10 juli 2021. En dit jaar mocht hij een paar keer mee op reis. Zo zag Douwe Duitsland, Denemarken, Zweden, Noorwegen, België, Frankrijk, Spanje en Portugal.

Vanaf pup zat hij graag in de auto. Of het onze kleine Panda is of onze camperbus, het maakt hem niet uit, zolang hij maar uit het raampje kan kijken.

Reizen met een hond maakt dat je je wel iets moet aanpassen. Langere pauzes houden om lekker te kunnen wandelen bijvoorbeeld. Maar hé, wandelen is voor iedereen goed. Ik denk dat Douwe het vooral fijn vindt om samen met ons te zijn. Waar we dan ook maar naar toe gaan. Tuurlijk lekker rennen op het strand vindt Douwe geweldig! Welke hond nou niet? Douwe onze ‘beachdog’.

Wat zo fijn is, is dat Douwe altijd blij en tevreden is. Gezellig om hem om ons heen te hebben.

Het enige nadeel is wel dat je eigenlijk niet kan stoppen langs de snelweg: het is er zo ontzettend smerig, zoveel vieze doekjes en ander afval. Douwe vindt die doekjes niet vies en is het lastig ze uit zijn bek te houden. Wat zijn reizigers toch een stelletje viesterts!

Vuurwerk
Gisteravond vonden mensen (m/v) het nodig om vuurwerk af te steken. Met die actie was het raak, ook al zat Douwe bij mij op de bank en wij er geen aandacht aan schonken: Douwe is angstig geworden. Toen Jan hem later op de avond uitliet hadden we niet verwacht dat er weer vuurwerk zou worden afgeschoten. Dus toch! Jan houden en keren met Douwe, hij wilde vluchten en wel weg van ons dorp, waar het schieten was. Gelukkig hield zijn riem het anders was Douwe zo, in blinde paniek, over de provinciale weg gerend.

Waarom, waarom o, waarom moeten mensen nu al vuurwerk afschieten? Het maakt de dieren banger dan bang. Als we ons nu gewoon aan de regels houden en op 31-12 vanaf 18:00 pas gaan schieten. En, ook niet onbelangrijk, hiermee te stoppen op 1-1 02:00 uur.

Slotgroet
Tijd hebben we allemaal, hoe we die gebruiken is onze eigen keus.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

stare at the sea, that’s what I need from time to time

.
Titel uit ‘Karaoke’ van de Utrechtse singer-songwriter Judy Blank. Lief liedje met prachtige tekst.

Slipping through my fingers
30 jaar geleden werd onze jongste geboren. Dertig! Time flies! Ik moet dan denken aan het liedje van ABBA, ‘Slipping true my fingers’.

Herman van Veen, ‘Kinderfiets’:
‘Hé lieve meid op je kleine fiets, als een roze stip in het groen.
Slingert je blinkende kinderfiets, zich dwars door het zomerseizoen.
En je rijdt maar door en je fiets wordt steeds kleiner, plotseling ben je weer weg, fiets’.

Jildou heeft dat kinderfietsje omgeruild voor de motorfiets van haar stiefvader.

Hier linkje naar bewegend beeld materiaal. Wat hebben we toch een stoere dochter!

5981 km
was onze roadtrip van afgelopen tijd. We gingen 7 december op pad en gisteren reden we de dam weer op. Het deed ons beseffen dat je in elk jaargetijde best kan ‘camperen’. Ondanks de frisse vriesnachten hebben we het niet koud gehad. En ook de vele regen maakte ons niet uit, we zaten droog.

Natuurlijk hebben we ook prachtig weer gehad hoor. Het enige nadeel van het reizen in december is dat de dagen kort zijn. We reden geregeld door tot het al donker was. Van de omgeving waar je dan terecht komt zie je dan niet zoveel. Pas de volgende dag kun je dan de streek verkennen.

Onze reis: Zuid Frankrijk, via kust van Golf van Biskaje naar Spanje. Door Baskenland naar Portugal. Aanvankelijk wilden we over Pyreneeën terug en via Lourdes weer richting Noorden. Maar om die bergen te nemen in de winter met min 12 leek ons geen goed plan. Dus opnieuw langs de westkust.

In het nu
Wanneer we op pad zijn in onze camperbus is de reis onze vakantie. Niet het doel om ergens te komen. Niet die bestemming. Natuurlijk nemen we wel eens de snelweg om even wat kilometers in korte tijd te kunnen overbruggen maar wanneer we weer op de kleinere wegen rijden is dat echt genieten.

Het gaat er dan ook niet om waar we aan het eind van de dag zijn. We stoppen gewoon wanneer de dag aan het eind loopt. Of waar het mooi is. Een andere mind-set dan wanneer je naar een vakantiehuisje moet rijden. De groene puntjes: daar stonden we voor de nachten. Vaak gratis gedoogplaatsen, soms betaald en 4 campings.

Knitting on the road
Onderweg brei ik niet zoveel, ik vind het fijn om naar buiten te kijken. Er is zoveel te zien! Zo prachtig om over kleine B- (of C-)weggetjes te rijden, dwars door natuur, hoogtes & kleine dorpjes. Toch is het paar sokken welke ik op de pennen had wel af gekomen.

De avonden zijn lang in deze tijd van het jaar. Heerlijk om te breien, te lezen of een spelletje scrabble te doen. Zo lekker rustig en gezellig in ons kleine huisje op wielen.

Haakvlijt
We reden door Quamada in de regio Castilië en León, een dorpje bestaande uit kleine oude huisjes met maar 235 inwoners. Maar wel met een prachtige kerstboom! Een gevalletje ‘haakvlijt’.

Prachtig toch?

Weer thuis
De donkere dagen voor Kerst. En drinken we, sinds gisteren, onze thee weer voor de (pallet-)kachel.

‘Waar besteed jij op een vrije dag de meeste tijd aan?’ stond er op het labeltje. Dat is duidelijk:

Hierboven de Stephen West shawl ‘Twist & turns’. Echt een fijn en mooi patroon, waar ik bovendien veel van leer. Dit lopend werkje heeft prioriteit.

Slotgroet
Merry everything and a happy always.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

and the songbirds are singing

.
‘Songbird’ is geschreven en gezongen door Christine McVie. Christine was één van de twee zangeressen van Fleetwood Mac. Ze is verleden week, op 79 jarige leeftijd, overleden.

McVie zei over dit liedje: ’It’s “about nobody and everybody…in retrospect, it’s like an anthem…a little prayer of sorts.”

(foto: bron onbekend)

Bij mooie liedjes mag je zo je eigen ideeën, gedachtes en gevoelens hebben, denk ik. Bij stome* liedjes mag dat natuurlijk ook.

*In ons gezin zeggen we tegen stomme ‘STOME’. Toen de kindjes nog op de lagere school zaten hadden ze samen een website over onze poezekes gemaakt. Een klasgenootje van de jongste had een reactie achter gelaten: ‘Ik vind dit een stome site!’ Sindsdien is stomme veranderd in stome.

(foto: Jiskepoes 1999-2018)

Adventstijd
Vier adventzondagen, vier kaarsen die week na week aangestoken worden. En met Kerst de vijfde. De kaarsen staan symbool voor het terugkerend licht.

Een tijd van bezinning, van overdenken en van verwachting. Voor mij een periode om even mijn pas wat te vertragen. Gewoon meegaan met het ritme van de natuur.

‘Alle duisternis in de wereld kan het licht van een enkele kaars niet doven’.

Kerststress
Onze ouders hadden vroeger een poelierderij. Ik hielp als tiener mee in de winkel. Voor de Kerst was het heel druk, we werkten hard maar hadden ook veel lol.

Waar ik me over verbaasde, jaar in jaar uit, waren de gestresste klanten die enorme hoeveelheden eten insloegen. Alles moest veel én perfect. Dat zie je vooral terug in de media en dat lijkt met de jaren erger te worden.

Als ik die poppenkast rond de feestdagen zie, dan moet ik denken aan mensen met verdriet, ziekte of ander leed. Mensen die niets hebben, zelfs geen toekomstperspectief. ‘The greatest gift they’ll get this year is life’. (Band Aid)

‘We have just one world but we live in different ones.’ (Dire Straits)

Kerstkind
Ik ben geboren met kerst, een kerstkind dus.

Maar ik ben niet van de hele soesa rond Kerst. Ik bewandel, zeg maar, de gulden middenweg. En die houding deugd volgens Aristoteles. Maar daar schreef ik onlangs nog over.

De doos met kerstmeuk blijft lekker op zolder staan maar de krans hangt wel op de deur.  Geen Skyradio met kerstliedjes maar wel NPO radio 2. Wel kaarten versturen maar hier géén ‘Merry Xmas’ op zetten, maar wel ‘Alle goeds voor 2023!’.

Gelukkig is Janlief ook niet van het kerstgedoe, dus we eten lekker boerenkool mét worst!

Top 2000
Ik ben wel van de lijstjes. Een to-do lijstje ligt dagelijks op de tafel. Lijstje met lopende projecten, lijstje met wat ik nog wil gaan starten qua breiwerkjes en het ‘gelezen-boeken-lijstje’. Ik heb zelfs een ‘bucketlist’, waarvan ik al heel wat kon wegstrepen. Hier een blogje erover.

Het is voor mij dan ook een feestje om mijn lijst met liedjes samen te stellen voor de Top 2000. Eén groot nadeel, het mogen maar 35 nummers zijn en ik moet ik dus een keuze maken. Lastig, lastig! Stemmen kan nog tot woensdag 7 dec 15:00. Hier mijn lijst. NB: Random oder.

Nieuwjaarsgroet
Nee, ik zet dus geen Prettige Kerstdagen op de kaarten die wij elk jaar versturen. Al sinds 2001 gebruikt ik een foto waar ik dan probeer een passend spreukje op te zetten.

Ik was nog nooit zo vroeg met de kaart als dit jaar. Eigenlijk waren we er gewoon snel uit welke foto wij zouden kiezen. Ik publiceer onze Nieuwjaarskaart op 1 januari.

Dus dat komt nog. In september begon ik met het breien van hele kleine sokjes.

Sleutelhangers! Voor iedere (brei-)vriendin één. Het was zo leuk karweitje! Elke keer weer andere kleurtjes, zie nu: zo veel!

Slotgroet
“Onze dagen worden mooier als we anderen een stukje van ons hart geven
in plaats van onze mening.”
Ik weet niet wie dit schreef, maar het is zo waar.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

iets in het water

.
De Nieuw-Zeelandse Brooke Fraser schreef dit nummer in 2010. Het is gewoon een vrolijk liedje over de goede dingen in het leven: hangen in de hangmat op een zwoele avond, een glas wijn en verliefdheid. Zo mooi om, in a split second, de gehaakte dekens in de videoclip te zien.

Still knitting socks
Hier nog op de pennen, de Curieus Cable Socks van ontwerper Brittany.


Maar inmiddels van de pennen, gewassen, geblockt, gedroogd en weggegeven.

Ik brei graag sokken voor een ander. Gewoon omdat je er wat liefde in kan stoppen voor iemand die het kan gebruiken. Nu heeft ieder mens liefde nodig, net als zonlicht & gezelschap. Maar sommige mensen krijgen nu eenmaal meer op hun bord dan de gemiddelde mens.

Tussendoor breide ik ook deze kleine sokjes. Voor een nieuwe wereldburger, een klein manneke. Ik gebruikte dikker garen dan sokkengaren met naaldjes 2.5 mm. Iets groter ook dan ik normaal brei. Maar nu kunnen deze sokjes over andere sokjes gedaan worden. Lekker warm.

Nieuwe sok opzet: Van zelf-geverfd garen. Laatst had ik ook al streng opgebreid en die sokken zijn zo lekker warm dat ik ze steeds draag. Dus ik kan er nog wel een paar van gebruiken.

Een eigen patroontje genaamd ‘Aaltje’. Een sok met een ajourtje erin. Ofwel een gaatjes patroon.

Dieren in het nieuws
Dorpsgenoot Jeffrey Griffioen had afgelopen week de wildcamera opgehangen in het Scheenebos. Wij lopen daar dagelijks. Zo leuk om de verschillende bosdieren langs te zien komen.

.

Aangenomen handwerk
Soms krijg ik de vraag of ik wil breien in opdracht.
Maar ik neem geen (hand-)werk meer aan. Is dat lastig om ‘nee’ te zeggen? Ja, dat is lastig. Toch is dit gewoon een afspraakje met mezelf. Te vaak heb ik ‘Ja’ gezegd en breiwerk ‘aangenomen’. En altijd kwam ik van een koude kermis thuis. Ik zei te snel ‘Ja’ omdat ik me dan best gevleid voelde door de opdracht-gever.

Handwerken is een tijdrovende bezigheid. Dat maakt het juist speciaal. Maar… als je iets móet maken dan werkt het niet, voor mij althans. Toen ik nog een tiener was breide ik op verzoek een peutertruitje. Het garen was niet fijn, de kleuren afschuwelijk (in mijn beleving) en het werd een hele bevalling.

Zo heb ik eens een shawl gebreid, voor een bedrijf. Ik kreeg er wol voor terug. Och dacht ik, dikke pennen (7 mm): snel af. Maar dat valt toch tegen bij een beetje shawl.

Of de keer dat iemand me vroeg om motorcross-sokken te breien: die zijn óver de knie hè! Maat 47 ook nog eens.

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Natuurlijk, soms, heel soms komt er een verzoekje van dochterlief wat ik dan wel aanneem. Immers het zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen! 😉

Douze points
Die waren voor Douwe. Ik heb Douwe altijd aan de lijn. Dat komt omdat Douwe vaak bananen in zijn oren heeft en op mijn ‘Kom’ en ‘Wacht’ niet reageert. Nu komt dat vaker voor bij stabijtjes. In dit geval misschien iets te weinig overwicht mijnerzijds en Douwe die alle bospaadjes op zijn pootje kent.

Gister kwam Douwe stabijvriendje Olke tegen. We waren ver van drukke wegen dus toch, voor deze keer Douwe maar even los gelaten. Altijd leuk om die ravottende honden te zien. Tot ze beide over de sloot sprongen om opgetogen & hongerig aan een koeienvlaai te beginnen.

Holy Shit! Olke had bananen in zijn oortjes. Maar, je raad het nooit: Douwe kwam wél bij ‘Douwe KOM!’ Dat doet hij anders nooit! En met Olke in zijn kielzog. Gelukkig! De draakjes!

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

better place

.
Een lief liedje van de Amerikaanse zangeres Rachel Platten.

I’ll tell the world, I’ll sing a song,
it’s a better place since you came along.
En zo is het maar net.

Een linkje naar Douwe’s Instagram: Us lytse Douwe

Us Douwe wat grutter:

Still knitting socks
Natuurlijk heb ik een paar sokken op de pennetjes. Garen: Opal Relief 2, naaldjes 2.25 mm.

Ik gebruik de charts van de Curious Cable Socks van Two Birds Knitting Co. Chart is een ander woord voor grafiek. Dus het patroon niet uitgeschreven maar als schema.

Ik heb onderhand een ‘eigen’ hand van sokkenbreien. Het aantal steken voor de maten haal ik van een tabel en gebruik altijd de Hollandse hiel. Door een chart toe te passen maak ik een patroontje in de sok, zoals hier een kabeltje met rechte en averechte steken.

Stash
Ik heb mijn voorraad weer eens even door handen gehad. Ik heb veel, heel veel. Ik zit nog niet bij de Anonieme Garen-spaarders (Anonymous Yarnhoarders). Alhoewel ik daar wel zeker thuis hoor.
‘Mijn naam is Froukje en ik koop meer wol dan ik opbrei…’

Garen heeft geen houdbaarheidsdatum, dat is dan wel weer fijn. Zo heb ik garen liggen voor wel 5 truien. Wol voor wel een stuk of 3 dekens. Lacegaren voor minstens 7 shawls. En sockyarn… ik denk wel voor 30 paar sokken.

Maar net als Katootje, die van de botermarkt, kan ik maken wat ik wil, ja ik kan maken wat ik wil!

Het voelt trouwens goed om lang liggende projecten af te halen en het garen weer netjes bij mijn stash te voegen. Mijn lopende werkjes zijn zo weer te overzien. 3 breisels en 2 haakwerkjes.

Process- of project-knitter?
Een project-knitter is iemand die de focus heeft op het resultaat. Het project moet zo snel mogelijk van de pennen. Om aan te doen of weg te geven, wat dan ook.

Een proces-knitter geniet meer van het ‘doen’, dan wanneer het klaar en af is. Het gaat om de weg ernaar toe. Niet het resultaat.

Bij mij werkt het wel door elkaar. Ik geniet van het handwerken an sich, dit scoort hoog bij mij. Wanneer dat niet zo is dan haal ik het werkje af. Natuurlijk bedoel ik dan niet de toeren die lastig zijn in een werkje, daar moet je soms even doorheen. Draadjes wegwerken is ook niet echt een uitdaging maar hey, het hoort erbij. Wanneer ik iets zou maken wat ik niet leuk vind, dan is dat een ‘no-go’.

Natuurlijk, soms wil je een project af hebben voor een bepaalde datum dan ben ik weliswaar een project-knitter maar alsnog geniet ik wel van het maken.

Stephen West Mystery Knit Along
Ik werk op mijn gemakje aan de Stephen-West-shawl. Meer info over deze Mystery Knit Along, zie vorige blog.

Hierbij gaat het écht om het proces en niet om het project. Het leren van nieuwe technieken. Nu moet ik zeggen dat het resultaat echt wel mooi wordt. Ik ben inmiddels begonnen met Clue 2, maar ik ben nog maar een paar toer op pad.

Nog niet zoveel te zien dus. Ik zag al vele mooie ‘Twist and Turnsshawls’ voorbij komen. Zo zag ik een modificatie die ik zeker toe ga passen.

Stokpaardje
Bij ‘procesknitting’ gaat het dus vooral over het ‘bezig zijn’. Je handen laten werken, steek voor steek, toer voor toer. In dat moment zijn. Mijn stokpaardje.

Een ander doet aan yoga, mediteren of hardlopen. Ik doe aan breien. Breien is mijn yoga voor de ziel. Het zijn in het nu. Daar streef ik wel naar: leven in het nu. En dat is voor mij best een uitdaging. Ik zit veel in mijn hoofd en dwalen mijn gedachten alle kanten op: in tijd en ruimte. Het focussen op mijn breiwerk demarqueert mijn hoofd als het ware.

Wat dat betreft kunnen we veel van onze huisdieren leren. Die léven gewoon (nu)!

Us Douwe
Zo kan Douwe intensief en vol overtuiging met takken spelen.

Zijn favoriete bezigheid!

Om een uurtje later weer helemaal relaxt op mijn schoot te liggen. Voor alles is een tijd. (Prediker 3)

Slotgroet

Raindrops are just confetti from the sky.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

kosmopoliet

.
Bovenstaand is een liedje van de Belg Ferre Grignard. Een protestlied uit ’66. Nog steeds actueel.

Deze melodie werd in het programma ‘Dwars door België’, van televisiemaker Arnoud Hauben gebruikt. Arnoud liep in 23 dagen de ruim 500 kilometer van het langste Belgische wandelpad de ‘GR129’. Samen met cameraman Philippe Niclaes en geluidsman Ruben Callens stapte hij van Brugge naar het zuidelijke Aarlen. Hier een prachtig interview met Hauben.

Het programma geeft een kijkje in het echte leven van mensen. Ontdaan door opsmuk of hoogdraverij. Maar vertelde ook het verhaal van drie vrienden die hun grenzen verleggen door het wandelen van deze afstand in weer en wind.

‘Wandelen is het beste medicijn tegen een negatief wereldbeeld’ (Dewi Oudijk)

Nieuws
We leven in zorgelijke tijden. De onderkant van onze maatschappij lukt het niet meer om de eindjes aan elkaar knopen. En die groep wordt groter.

Het leven is ingewikkeld, tenminste als je verder kijkt dan je eigen voordeur. Alhoewel ik me kan voorstellen dat je gewoon niet (alles) wilt zien en die voordeur stevig dicht houdt. Mijn voordeur is niet gesloten. Ik wil wél weten wat er gaande is. Nee, ik heb geen oplossing voor de wereldproblematiek. Maar ik zie mezelf als wereldburger en in die zin heb ik interesse in wat er op de aarde speelt. Dat is de reden waarom ik het nieuws volg.

Nee, ik spel de krant niet uit. Nee, ook zit ik niet uren op teletekst of op nu.nl. Maar op mijn manier weet ik wel zo’n beetje waar het over gaat in de wereld. En nee, daar wordt ik niet blij van. Maar om díe reden de deur van actualiteiten dan maar dicht te laten, dat wil ik niet. Al wakend om niet de wereld op mijn schouders te willen nemen.

(De Dijk, Dat zou mooi zijn.)

Door me in te zetten als vrijwilliger bij de voedselbank kan ik misschien een klein steentje druppeltje bijdragen in de armoede. Door rommel van een ander uit het bos op te ruimen kan ik misschien een klein steentje druppeltje bijdragen aan de vervuiling. Door zuinig te zijn met energie kan ik misschien een klein steentje druppeltje bijdragen aan klimaatverandering. Druppeltjes op een gloeiende plaat, maar hey, vele druppeltjes maken de emmer vol.

‘Te veel mensen kan het niet schelen wat er gebeurd,
zolang het hun maar niet gebeurd.’
Dat dus.

Still knitting socks
Van dit bolletje van Lana Grossa, de Meilenweit Terazzo kleur 1612, breide ik een paar sokken.

Soms wil ik wat zeggen en kan ik de woorden niet vinden. Wat is het dan fijn om je gevoel gewoonweg om te kunnen zetten in een paar warme sokken.

Recht-toe-recht-aan gewoon omdat dit het garen ‘recht’ deed. Een kloddertje roze bij hak en teen. En een plat boordje.

Het 18de paar sokken van dit jaar.

Wandelen
Het is stralend herfstweer.

Het maakt de rondjes met Douwe als hoogtepuntjes van de dag.

Vliegenzwammen zijn toch wel de mooiste paddenstoelen!

Het blad verkleurd, valt uiteindelijk op de grond en vergaat. Toch is het mooi om op te merken dat, ondanks dat het herfst is, je het voorjaar al kunt zien. De cirkel van de natuur.

Zie nu: deze knoppen van de kastanje, ik noem ze ‘knoppen van hoop’!

Stephen West Mystery Knit Along (MKAL SPOILER: NIET VERDER SCROLLEN)
Dit is een samenbrei event op internet. Inmiddels staan alle patroondelen in mijn mailbox.

Ontwerper Stephen West organiseert elk najaar een Mystery Knit Along. Je weet van te voren alleen dat je een shawl gaat maken en wat je ervoor nodig hebt aan garen. Hoe de shawl eruit komt te zien is het mysterie van deze KAL. Sommige deelnemers mijden de socials nu, om niet (voor het breien) het mysterie ontrafeld te zien.

Ik wel, ik scrol juist meteen door naar het eind van elk tutorial van West om te bekijken waar de shawl naar toe gaat. En zo heb ik het eindresultaat al kunnen aanschouwen. Mooi, ja echt een ‘West-knit’! Het lijkt nog het meest op een cape, een super-knit-cape! Zie je me al door het bos vliegen?

Maar zonder gekheid: ik heb niet stil gezeten en ik kan vol trots het eerste deel showen:

Hier een close-up:

Ik heb al een begin gemaakt met het tweede deel. Wordt vervolgd.

Slotgroet
Je verandert de wereld niet met de mening die je hebt 
maar met het voorbeeld wat je geeft. (Paulo Coelho)

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!