soktober

Hoe leuk is dat?
Knit Pro (een breinaalden-merk) organiseert in de maand oktober een KAL (Knit-A-Long) op Ravelry*. Alle deelnemers gaan een paar sokken breien. Wanneer die sokken dan af zijn, aan het eind van deze maand, zijn er prijzen te winnen. Voorwaarde is wel dat de sokken op Knit Pro naalden zijn gebreid.

Nu vind ik Knit Pro Zing dé Rolls Royce onder de pennen. Ik ben inmiddels in bezit van twee setjes (2.25 mm en 2.50 mm). Dat maakt dat ik prima in het profiel van een deelnemer pas. Dus heb ik een extra mooi wolletje uit mijn stash gediept.

Joehoe! Ik ga los! En sleep alle mooie prijzen in de wacht, haha!

Garen: Wol met Verve, basis sok 4-draads 75% scheerwol 25% polyamide.
Naaldjes: 2.25 Knitpro Zing 15 cm.
Een patroon heb ik, as we typ, nog niet. Maar ik zet vandaag wel de boord op. Het is tenslotte 1 oktober. Geen muizentandje maar een omgevouwen zoom. Wordt vervolgd.

*Ravelry: onderaan dit blogje uitleg over deze brei en haak community.

sokjes breien

‘Zou je weer sokken voor mij willen breien?’ vroeg Tess (7). Kyan (bijna 4) kwam meteen met dezelfde vraag. Natuurlijk!

Dus ik heb mijn pennen geslepen en ging aan de brei: sokken maat 32 en een paar maatje 28.
Het zijn al hele sokken. Toch passen ze prima.

Wat groeien onze kleinkinderen toch enorm snel. (Zucht…)

Voor Tess: Regia 4-fädig, naalden 2.25 mm. Echte meisjes sokken.

Toen ik één van de sokken van Tess af had, twijfelde ik toch erg aan de maat, zo groot, klopte dat wel? Vorig weekend logeerde Tess en Kyan bij ons, dus kon ik Tess haar voet even lenen om te passen. Nou dat paste goed, bij de teen nog wel iets ruimte gelukkig.

Voor Kyan maakte ik een paar van Botter IJselmuiden Bergen, met in de boord een streepje. Naald 2.5 mm.

Iets dikkere sokken dan die voor Tess. Lekker voor in zijn laarzen.

Ondanks dat de sokken niet meer maatje peuter hebben had ik toch vrij snel de sokken klaar. En verwarmen ze, as we typ, alle vier voetjes!

sokken-praat

Sokken: vers van de pennen. Paar no. 227. Klaar om weg te geven. Deze keer vinden ze hun weg via de post. En ik denk dat dit pakje wel in goede aarde zal vallen.

Het wolletje vond ik zo mooi breien. De kleuren doen me denken aan onze hortensia.

Het garen is van Regia Etude Color: een grappig streepje. Omdat ik het streepje bij het hakgedeelte ook netjes door wilde laten lopen heb ik de hak van witte Botter IJsselmuiden Bergen gebreid. En ook de teen met dat garen.

Dit Regia sokkengaren is sterk en ook in de was gaat het goed. Omdat ik alle sokken in mijn projectpagina van Ravelry zet, kan ik altijd terug zoeken welke garens niet zo goed zijn of ronduit slecht. Toen ik in 2007 mijn Ravelryaccount aanmaakte kon ik zo al mijn gebreide sokken archiveren. (Uitleg Ravelry onderaan deze blog.)

Mijn allereerste paar, uit 2006, heb ik nog steeds. Ik breide alleen het beenstuk van het gestreepte garen omdat ik het zo zonde vond als dat mooie garen in mijn schoenen belandde. Het eerste paar heeft een bijzondere voet! De hak deed ik toen met verkorte toeren en met heel veel gaten! Maar al doende leert men.

Terug naar de kwaliteit van sokkengaren: In 2014 kocht ik een bolletje sokkenwol in Portugal, Balade. ‘Socken wolle’, het stond er zo duidelijk op! In 2018 maakte ik er een paar sokken van. Ik kon ze niet weggeven omdat ze erg slobberig waren geworden. Heel raar, want ik brei altijd op dezelfde manier en met het zelfde schema. (Basissok van Wolhalla.)

Het paar belande in mijn nachtkastje om als bedsokken te dienen. En trok ik ze aan, op een koude nacht.

Wanneer bedsokken in je nachtkastje liggen kun je er zo bij! En hoef je dus niet je bed uit om naar de kast te lopen voor warme sokken. Want dat doe ik dus niet hè… ik blijf dan in bed liggen mét koude voeten & blijf vervolgens wakker liggen!

Afijn, de sokken gingen de was in. Uit de was paste ik ze precies! Fijn! Een paar sokken erbij!
Maar wat ik zelf ook wel had kunnen bedenken… de tweede wasbeurt krompen ze nog meer. Totaal vervilt en ze konden zo kliko in…

Eigenlijk moet je gewoon geen risico lopen en alleen de bolletjes gebruiken waarvan je wéét dat het goed garen is… Regia, Online, Beijer Coctail of Opal. Maar zo op save wil ik niet gaan. Die streng regenboog-garen van Biscotte Yarns Bis-Sock wilde ik gewoon proberen. Een duur strengetje hoor, meer dan €20! Gebreid in 2017.

Maar zooo zacht! Het pakte goed uit: Ik heb ze graag aan. Fijne sokken in prachtige kleuren.

Ik vraag altijd feedback aan de dragers (m/v) van mijn breisels. Hoe zaten de sokken en hoe gedroegen ze zich in de was? Zo vergaar ik kennis van zaken.

Zoals bij dat bolletje uit Portugal, dat is zo zonde: van het breiwerk en van het geld. Wat ik net al zei: ik zal me er vast nog wel eens weer aan wagen, aan een onbekend bolletje sokkengaren… Zie het maar als een vorm van ‘thrill seeking’!

ratjetoe

Mijn zus deed het al langer, een luisterboek luisteren en onderwijl breien.
Nu kreeg stief-schoon-zoon (wat een woord, maar ja, dat is hij nu eenmaal) via zijn T-Mobile abonnement van Bookchoice 16 (!) boeken. Aangezien hij zelf niet zo’n lezer is dacht hij aan mij: zie das nou lief!

Anyhow: je mag kiezen tussen e-books en luisterboeken. Dus vond ik dat een mooie gelegenheid om het luisterboek ook eens uit te testen. Boek: Moord op de moestuin, Nicolien Mizee.

En zo zat ik afgelopen zondagmiddag, met een kopje thee, hond, breiwerk en laptop op/voor de bank.

Ik moet zeggen dat het me prima beviel. Wanneer je tijdens je breiwerk de tv aan hebt met een praatprogramma om, naast de tikkende naalden, nog iets zinnigs te horen wordt ik toch afgeleid door het beeld: ik ga toch kijken. Ik brei niet blind dus dan liggen de naalden stil. Ik merkte dat een luisterboek ideaal is. Geen afleiding voor mijn ogen en kan helemaal opgaan in het verhaal. Hoe spannender het boek hoe sneller ik mijn steken breide! Echt!

De eerste sok was zo-o-o-o af! Nummer twee nu op de pennen. Het garen is van Regia Etude Color. Dit geeft een grappig streepje. Omdat ik het streepje bij het hakgedeelte ook netjes door wilde laten lopen heb ik de hak van witte Botter IJsselmuiden Bergen gebreid. En ook de teen met dat garen. Ik ben wel tevreden over deze combi.

De Breibende is weer los! We hadden een zomerstop. De eerste bijeenkomst was bij mij aan de keukentafel. Gezellig!

Op de tafel pronkte mijn windlicht-bloem. Gemaakt van dik vilt uit Nepal.
Zo leuk om te maken! Ontworpen door Marianne van Lindelicht. Hier patroon te krijgen.

Gistermiddag kwamen onverwacht de kleinkinderen bij ons. We maakten een lange wandeling over de grote stille heide.

Alle torretjes werden gezien. We zagen zelfs een kleine slang: iiiiieeuuhhhh!
De herder hebben we echter niet gezien, evenmin zijn hond. De schapen stonden keurig achter een tijdelijk hekje.

Natuurlijk zongen Jan en ik onderstaand liedje, met behulp van YouTube konden we de tekst weer herinneren:

Op de grote stille heide, dwaalt een herder eenzaam rond
Wijl zijn witgewolde kudde, trouw bewaakt wordt door zijn hond
En al dwalend ginds en her, denkt de herder;
“Och hoe ver is mijn heide”.

Op de grote stille heide bloeien bloempjes lief en teer
Pralend in de zonnestralen als een bloemhof heinde en veer
En tevreën met karig loon roept de herder:
“Och hoe schoon is mijn heide”.

Op de grote stille heide rust het al bij maneschijn
Als de schaapjes en de bloemen vredig ingesluimerd zijn
En terugziend op zijn pad juicht de herder:
“Welk een schat, hoe rijk is mijn heide”.

P. Louwerse / J. Worp
Liedje

 

yellow rose

Als de temperatuur een aantal dagen boven de 30 graden gaat, dan sluipt de warmte uiteindelijk ook het huis in. Dan leg ook ik de breinaalden aan de kant. Het is dan fijn om me te verliezen in een goed boek.

Momenteel zit ik midden in ‘Storm’ van de Zussen-serie van Lucinda Riley. Ik schreef al eerder over deze auteur. Zelf moest ik wel even wennen aan de schrijfstijl. Ik lees vaak literaire thrillers en dit is echt anders. Heel verhalend met een romantische inslag om het zo maar te noemen. Er lopen verschillende verhaallijnen door het boek. Het is mysterieus, meeslepend en dat blijft boeien. De serie van de Zussen is populair, al een dik jaar staan Lucinda haar serie in de boeken top. Ook deze week weer, Leeuwarder Courant:

De boeken zijn voortdurend uitgeleend in de bieb. Gelukkig heb ik vier van de boeken op mijn e-reader.

Afgelopen dagen was het wel weer brei-weer.

Met een appeltje erbij, die we eerlijk delen. Ja, Chiqo lust wel een stukje. Ach, wat lust hij niet… Nou banaan en aardbei.

Anyhow de gele sokken met ajourwerkje zijn klaar. Afgelopen maart op de pennen gezet. Wel tijd dat er aan dit lopende werkje een eind werd gebreid.

Garen: geseponeerd door Hobbii: Mayflower, 1 Class: 75% wol, 25% nylon (polyamide). Naaldjes 2.25 mm. Ajour patroontje van Suzi Anvin ‘Black Rose‘.

needlecosy

Needlecosy of DPNholder, of in het Nederlands een naaldhouder of houder voor naaldjes met dubbele punten. Reuze handig! Deze maakte ik alweer even geleden. De sokkennaaldjes van 15 cm passen er precies in.

Wanneer ik nu, mijn breiwerkje uit mijn projecttasje opdiep heb ik nooit meer dat de steken van de naalden glippen. Wat voorheen wel vaak het geval was. Doordat ik zulke korte naaldjes gebruik (15 cm lang).

Aan één kant heb ik de naaldhouder 2 cm dicht gestikt en aan de andere kant zit een drukknoopje. Hierboven, de sok in wording, is af. Nu staat sok twee op de pennen.

Garen: geseponeerd door Hobbii, Mayflower, 1 Class: 75% wol, 25% nylon (polyamide). Naaldjes 2.25 mm. Ajour patroontje van de Black Rose.

lopende werkjes II

In no-time vlogen de drie vakantieweken voorbij, Jan is maandag weer naar zijn werk vertrokken. Ook ik pak de dagelijkse dingen weer op.
Poe, wat gaat de tijd toch snel wanneer je plezier hebt!

Hier mijn projecttasje waar twee van de werkjes inzitten. Het lijkt op een toilettasje, en dat is het waarschijnlijk ook, maar ik gebruik dit tasje voor mijn l.w.’s.

Hier een up-date van mijn lopende werkjes.

Links de recht-toe-recht-aan-sok van een bolletje Regia Etude Color.
Ik haak een plaid voor dochterlief met Zeeman Royal. Rechts de eerste Granny’s. En in het midden, de gele sok van gele Hobbii Mayflower Class 1. Hier brei ik een ajourpatroontje in, de Black Rose. Ik had dit werkje mee naar het breicafé, hier in ons dorp. Niet handig: volgens mij heb ik net zoveel vóóruit gebreid als áchteruit!

Het boekje is een dwarsligger van de Bibliotheek. Ik had het mee op tijdens de motorvakantie. Super klein en handig dus wanneer je weinig bagage mee kunt nemen. Natuurlijk zat mijn e-reader ook in de bagage, maar ik vind het fijn om altijd een plan B te hebben. Want wat als de e-reader het niet meer doet? Daarvoor had ik die dwarsligger mee. Maar ik pakte steeds de dwarsligger. Ja, dat formaat handigt me wel! Dit is ‘Steenhouwer’ van Camilla Lackberg, De derde van deze serie van tien titels. Deze misdaadromans spelen zich af in het zuiden van Zweden, in Fjällbacka. Echt heerlijk om je daarin te verliezen.

De Chileense Jasmijn bloeit dat het haar lieve lust is. Zo fleurig zo op de tuintafel!

Onze lieve Chiqo, een bejaard hondje 14-1/2 jaar. Een hondje van de dag. Soms wil het allemaal niet zo, loopt hij wat stram en ontbreekt het hem aan energie. Maar het komt ook voor dat hij ineens enthousiast op zijn knuffel duik en er mee aan de haal gaat.

Chiqo is wat hard horend, ook hard luisterend trouwens.
Maar zo nu & dan doet Chiqo of hij bij de commando’s zit en voert hij zijn bevel gewoon goed uit… ‘CHIQO ZIT!’ roep ik dan… en jawel: TADAAA!

driemaal

Driemaal is scheepsrecht. Dat spreekwoord is van toepassing op mijn gele sokken in wording.

Tot driemaal moest ik de sok weer afhalen. Elke keer prutste ik er in om… Broddelwerk werd het! Zo’n simpel ajourpatroontje. Misschien juist wel daarom. Ik onderschatte het werkje. Immers ik had al drie keer eerder de Black Rose gebreid. Anyhow: van de week voor de derde keer deze sok opnieuw opgezet. Ajour breien is breiwerk met een gaatjes patroon erin.

Als iets niet lukt, dan lukt het vaak de derde keer wel. Dat in het spreekwoord het getal drie zit is natuurlijk niet toevallig. In bijvoorbeeld het Christendom heeft het getal drie een symbolische waarde vanwege de Heilige Drie-eenheid: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. In de scheepvaart, waar dit spreekwoord vandaan komt, komt drie ook veelvuldig voor. Zo was de schipper verplicht de bemanning drie maaltijden per dag te geven en bij onbehoorlijk gedrag werd men gestraft met drie slagen. Een gestorven zeeman wordt met een ‘één, twee, drie, in godsnaam’ over boord gezet.

Terug naar mijn l.w. (lopende werkje), mijn gele sokken.

Het garen is van Hobbii. Ik mocht dit garen voor deze online wolwinkel uittesten. Gesponsord garen dus… Dit is sokkenwol van Mayflower, 1 Class: 75% wol, 25% nylon (polyamide). Naaldjes 2.25 mm. Een unikleur leent zich erg goed voor het ajour patroontje van de Black Rose. Bij deze sokken past de naam Yellow Rose net iets beter!

In onze voortuin pronkt al jaren deze roos: zo mooi als ze bloeit!

ratjetoe

Natuurlijk heb ik een nieuw paar sokken op de pennen gezet. No. 226. Van de week aan de brei gegaan met een bolletje Regia. Ik was al zo’n 10 cm met het beenstuk toen ik toch eens kritisch keek. De sok werd wel erg breed. Wat bleek, ik breide met naald 2.5 (anders 2.25) en had 64 steken opgezet (anders 60). Ja, dan worden de sokken zo breed dat ze afzakken. Maar ik heb geen behoefte aan slobbersokken dus het breisel maar afhaalt.

Ik brei continentaals: ik heb de werkdraad over mijn linker wijsvinger. Hierdoor kan ik met kleine naaldjes breien. Want ik heb dus geen pen onder de rechterarm.

Vroeger op school heb ik op de Engelse manier leren breien, dus wel de rechter naald onder de rechter arm en de werkdraad rechts. Alweer heel wat jaren terug heb ik mezelf het knoffelen aangeleerd. Dat had wat voeten in aarde maar uiteindelijk brei ik niet anders meer. Knoffelen is een ander woord voor continentaals sokken breien.

Nu ik deze blog type staat er een lekker bakje thee voor me. Om van elke dag een feestje te maken drink ik Champagne-thee! Een goed alternatief voor echte Champagne. Net gekocht op Wollig Landleven in Havelte bij Thee en kruid. Meta heeft in haar kraam een enorme hoeveelheid wekpotten met kruiden en theeën.

Ik bezocht deze markt samen met dochterlief Jildou. Gezellig even. Ik had wel de indruk dat er vorig jaar meer wolkramen stonden dan dit jaar.

And then for something completely different…
Ik las een artikel van Henriëtte Jordens, zij is een expert in hondengedrag. Titel: ‘Waarom is het goed om je hond therapeutisch te laten snuffelen’.
De snuffelsessies van een hond verminderen stress.

Het is een natuurlijk gedrag van een hond. Hij ruikt wel 100.000 beter dan wij mensen. Een hond is vooral ook gericht op het besnuffelen van andere honden en andere dieren. Zo leert het snuffelen de hond ook om ander buurhonden te herkennen en ook om zijn (m/v) omgeving in kaart te brengen. Wij ‘bekijken’ de omgeving de hond ‘besnuffelt’ de omgeving.

Snuffelen stimuleert de hersenen. Immers moet de hond nadenken over al die geurtjes. Dat maakt het snuffelen tot een mentale uitdaging voor de hond. Het centrum in de hersenen waar emoties gereguleerd worden (het limbisch systeem) staat rechtstreeks in verbinding met de geurreceptoren in de neus. Interessant artikel.

Onze stabijna is een echte snuffelaar. Wanneer wij over een bospad lopen dan loop ik recht op het pad. Chiqo niet, die neemt het pad zigzaggend. Het verbaast me regelmatig dat hij na een flinke wandeling nóg niet uit gesnuffeld is. Wanneer hij los loopt is, is zijn gesnuffel geen probleem, hij komt vanzelf weer bij me. Aan de lijn moet ik soms wat geduld opbrengen voor deze snuffelkont.

 

sokken

Voor dat ik los ga over de nieuwe sokken voor Jildou wil ik graag eerst dit kwijt:

De eerste sok zette ik eind april al op. Garen: Schoppel-Wolle Zauberball Crazy, naaldjes 2.25, recht-toe-recht-aan, boord: muizentandje.

De second sock is gisteren van mijn pennetjes gegleden. Ik kocht de bol op de laatste handwerkbeurs. Zulke leuke kleuren. De bol is inderdaad een beetje ‘crazy’ want het lukt je never nooit niet om twee gelijke sokken te maken. Er zit gewoon geen herhaling in het kleurverloop.

Twee echt verschillende sokken dus. Beetje wennen voor mij, ik ben blijkbaar toch wel van de symetrie in sokken. Recht-toe-recht-aan, hoe makkelijk wil je het hebben. Ik heb inmiddels wel ervaring met sokkenbreien. Dit is mijn 225’ste paar.

Toch ben ik niet tevreden over de boord. Er is in de hele sok maar één toer lastig en dat is wanneer ik de boord ‘vast’ brei. Muizentandje maak je door eerst 10 toeren tricot te breien, dan één toer twee samen, omslag, twee samen, omslag etc. Dan weer tien toeren en dan vouw je je breiwerk, het stukje tricot en de gaatjestoer naar binnen toe. Daarna brei je de steken op de naald vast aan je breiwerk.

Zoals ik al zei: dit is het enige moeilijke aan deze sokken. Bij de tweede sok is de boord toch niet helemaal mooi geworden. Ik heb niet consequent de steken één voor één vast gebreid blijkbaar. Wanneer ik er een kritische blik op werp dan zie je dat gepruts in de boord niet bij het dragen van de sokken. En ik denk zelfs dat door het dragen en wassen het boordje prima ‘in shape’ komt. En anders: Als Jildou snel loopt zie je het niet!