so forget who you are, just go into the dark and be sure that the light will be yours

.
Van Town of Saints uit ‘The Silent Sea’. Deze regel is de vertaling van de titel van de blog: Dus vergeet wie je bent, ga gewoon het donker in en zorg ervoor dat het licht van jou zal zijn.

Town of Saints is een Groningse band. Aanvankelijk waren het straatmuzikanten. Na wat wisselingen werd het in 2011 Town of Saints met Harmen, Heta en Sietse. 

Verspulling
Een gemiddeld huishouden heeft veel, heel veel spullen in huis. We ‘verspullen’ met elkaar. Te denken valt dan aan kleding, keukenspullen, vervoersmiddelen, spullen om de socials op de volgen en zo nog véél meer spullen. Ik neem aan dat je wel een idee hebt, rondkijkend in je eigen kot. Zo’n 30.000 spullen per huishouden! Maar hoeveel spullen heeft een mens nodig?

Ik denk dat we ook door de Action en dat soort winkels eerder verspullen. Voor een prikkie koop je die sooi, die je misschien niet eens nodig hebt, maar ach, kost geen drol dus meenemen. Vroeger deed men langer met de spulletjes in huis. Nu leven we toch wel in een weggooimaatschappij. Niet zo duurzaam trouwens.

Ik ben al een aantal jaar bewust van de spullen in ons huis. Ik ben ook wel van het opruimen. En ja, ik heb de boeken van Marie Kondo gelezen. En natuurlijk die van Dennis Storm: ‘Weg ermee’.

Onze zolder was dan ook bijna leeg. Toch togen de kabouters s’nachts weer spulletjes mee naar binnen en ontstaat er weer één looppad op zolder, in plaats van een lege vloer.

Ik koop weinig, maar de kringloop blijft voor mij heel aantrekkelijk. In mijn geval ‘De Veurdele’ in Noordwolde. 


Ik kan zelfs wel zeggen: mijn sport is kringlopen! Wanneer ik daar ben geweest heb ik toch meestal weer spulletjes gekocht. Nodig? Welnee! Maar ja, ik wordt er wel blij van en dat telt dan wel. Toch? Ach het leven zit vol tegenstrijdigheden.

Goed voornemen 2022
Nu heb ik mezelf een 2022-challange bedacht. Elke dag één ‘ding’ wegdoen. Weggeven of naar de kringloop. 365 dingen dus in 2022. Nee, niet veel gezien de 30.000 spullen die zich hier in huis verzameld hebben. Het is maar 1, 1 %! Het maakt wel dat ik me bewust blijf van ontspullen. Het is nu eenmaal fijner leven met minder spullen. NB: Misschien toch elke dag 4 spullen? Dat is 4.4 % = 28.540 spullen. 


Jan en ik trokken in 2014, 2015 en 2016 door Europa samen op één motor. Op die motor onze bagage én de hele kampeeruitrusting. Het ging prima. 


Hoe minder we mee hadden hoe makkelijker we konden reizen. Echt, ik vond het zo fijn. Maar ook het besykje (onderzoeken) wat je nu echt nodig hebt en wat dus niet. 

Zo ook in onze camper, niets te veel! En dat leeft zoveel fijner! ’s Morgens na het ontbijt zo weg kunnen rijden. Alles wat je dan ál mee hebt heeft een eigen plekje.

Simple life, dat is het.

Wolvoorraad
Ik  moet toegeven dat ik wel een grote wolvoorraad heb. Dit voelt echter niet als ‘druk’ of als ‘te veel’. Het komt omdat het een bezigheid is welke je graag doet. Dan is het fijn om keuze te hebben wanneer je iets nieuws wilt opzetten. De spullen liggen op een kamertje welke we ‘kantoor’ noemen. Nog uit de tijd het Wessel zijn werkplek was. Heerlijk om zo’n kamertje te hebben! Filmpje heb ik al eens eerder geplaatst.



Warme sjaal
In 2021 begon ik met een Trees. Dat is een patroon van Puk Vossen, eigenlijk een sjaal in vorm van koker, dus gewoon rond breien. Hierdoor wordt sjaal wel dubbel dik.


Ik ben super blij met het garen: Zeeman Royal gecombineerd met Zeeman Batik. Voor op mijn donkerblauwe winterjas. Met de temperaturen van now a days zou je vermoeden dat ik deze dikke sjaal komende winter niet zal dragen. We will see…


Het breit heerlijk, vooral met luisterboek omdat het gewoon immer gerade aus breien is.

Us Douwe
Hij is oud & nieuw doorgekomen. Om 00.15 even in de stress omdat ze hier in Hooltpae schijt hadden aan het vuurwerkverbod. Hij trilde zo, daar kon ik geen snackjes tegen op voeren. Idee hierachter is dat je iets engs voor de hond omzet door iets prettigs, dus snackje. In de weken vooraf oud & nieuw tijdens wandelen bij elke harde knal snackje geven. Verder geen aandacht aan geven. 


Ging super, oudejaarsavond, bij knallen geen angst. Maar om 00:15… paniek! Gelukkig zocht hij steun bij mij. Hij zat rechtop naast me op de bank. Ik heb gewoon een arm om hem heen geslagen. Negeren terwijl de hond angst ervaart is ook zo wat. Maar bevestigen in zijn angst door ‘oh kom maar hier, och wat een knallen!’ is ook niet goed. Zodra hardste knallen voorbij waren was Douwe weer D(e) ouwe!


Puberhond
Kan dat? ’s Middags loop je nog een coöperatieve hond en ’s avonds is diezelfde hond veranderd in een draakje! Gisteravond wilde Douwe echt alle kauwgommetjes op straat opeten die hij kon vinden. En geloof me, dat zijn er veel. Die kids van Hooltpae lusten wel kauwgom! Nee, nee, nee van mijn kant inclusief de daarbij behorende snoepje. Zo is mijn jaszak snel leeg. Dan gaat hij poepen, ik zakje pakken: wil zakje niet open… Zit ik aan de verkeerde kant? In donker ook zo lastig te zien (in licht trouwens ook).

Afijn, Douwe klaar met poepen, glipt hij me het weiland op. Onder hekken met linten door, om paal heen, dus riem om paal heen. Ik nog steeds met zakje klooien. Eerst maar achter hond aan. Dus al dansend tussen poep wat niet door anderen is opgeruimd, richting stekpaal, riem eromheen en trekken: ‘Kom Douwe, kom!’ Nee, dus. In één keer is dát lint van de afzetting ook heel eng. Met nog meer trekwerk en Douwe weer op het goede spoor.

Hij had gepoept en geplast voor mij dus reden om meteen richting huis te lopen. Ook dat weer met veel trekwerk (Douwe) en trekwerk (mijn kant). Douwe nog steeds gefocust op alle kauwgom en ik gefocust dat hij dat niet kan pakken. Mijn jaszak inderdaad bijna leeg.

En thuis? As we speak gaat het pubergedrag door. Nu op onze meubels gericht. Het slopen van de voortafel. Och, het is ‘iene’ van de kringloop maar toch. DAT DEED HIJ ANDERS NOOIT! Help hoe overleef ik een puberhond!


De overige voornemens
Nog even een briefje over goede voornemens delen. Dit plaatste caberetier Marjolijn Vank op Instagram.

Haha, zooo herkenbaar!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

maybe I should just let it be

.
Een regel van ‘The Decemberists’ uit het nummer ‘January hymne’ mooier kan het niet voor deze blog, zo op de drempel van 2021/22. Deze folk & alternatieve rock band en komt uit Oregon. Frontman Meloy zegt dat het nummer gaat over het scheppen van sneeuw. Hij was verhuisd naar Portland en 10 dagen afgesloten door het winterweer. Een hymne is een lofzang, een lofzang op de sneeuw dus. Ik lees echter meer in het nummer. En dat mag.

2021
Elk jaar blik ik even terug. Met in mijn hoofd de tekst van ‘Uren, dagen, maanden, jaren vliegen als een schaduw heen’ (Johannes de Heer, 406) Dat lied zong mijn vader in deze tijd.

Breiwerkjes
Op handwerkgebied heb ik wel één en ander verzet.
31 paar sokken, 2 shawls, 1 paar mofjes. 1 deken en 1 poesje.

Ik denk dat ik van al de projecten de ‘Segelschiff am See Shawl’ het mooist vind. Dit was een Knit-A-Long van Alexandra Boonstra. In deze blog de info. Deze driehoek-shawl heeft een gedeelte gestreepte ribbels en eindigt met een ajour (gaatjes) stuk.

Leesvoer
20 boeken uitgelezen/uitgeluisterd: Indrukwekkendste De Crèche van Elle van Rijn.

Beestjes in het nieuws
Afgelopen jaar is in april, Chiqo over de regenboogbrug gekuierd. Hij was na 16 jaar echt op.

Dit, hieronder, plaatste ik op dierendag.

Links Chiqo, rechts Douwe. Zonder dat we er op uit waren kwam in augustus Douwe op ons pad.

Getipt door een buurvrouw zagen we dit nestje. Zeven stabijtjes. Op 11 september kwam Douwe bij ons wonen.

Nee, we zijn Chiqo niet vergeten, hij heeft een plaatsje in ons hart.

Us Douwe
Zo vol leven! Maar beslist geen ADHD hond. Hij luistert goed. En in de buurt al flink wat hondenvriendjes gemaakt: Fauno, Pelle, Pacha en natuurlijk Bob.

Camper
2021 is ook het jaar dat Jan de camperbus bouwde. Onze Jolly Jumper. Een enorme klus!

Een iemand die geen weet van campers heeft kan zich niet voorstellen wat voor kennis & kunde er nodig is bij de verbouwen van een bus.

We zijn door omstandigheden nog niet ver weg geweest.

Vooruitblik 2022
Hmm, daar heb ik wat moeite mee dit jaar. Op mijn neus zit een basaalcelcarinoom, dat is een vorm van huidkanker. Nee, daar ga je niet aan dood. Wel moet een deel van mijn neus worden weggesneden. Ergens in maart hebben ze plaats voor mij. De plastisch chirurg kan het gat daarna weer dichten. Dit heet ‘voorhoofdsflap reconstructie’. Dat betekent meerdere operatie’s onder narcose. Een heel traject dus.

Ik zie vooral beren en op elke weg. Dat heb ik van mijn oer-beppe Margje. De oma van mijn vader. Die kon zich ook té grote zorgen maken. Hier het kleine huisje van haar op de Meulepolle in Wolvega.

Een mens lijdt het meest van het lijden dat zij vreest, valt hier bij mij wel op zijn plaats. Wanneer ik in een positieve bui ben niet hoor, dan bezie ik alles door een roze bril. Maar dát gevoel ben ik nu even kwijt.

Op reis
Wie weet kunnen we later in het jaar lekker weg met onze Jumper-bus. Scandinavië, Ierland, Noord-Spanje? Douwe tussen ons in. Gewoon maar zien waar we heen gaan.

Poezen
Vanaf 1999 hebben we steeds poezen gehad. Rebbel, Jiske, Guusje, Twinkel (oppaskat), Joep (oppaskat) ik ben echt een katten-mens.

Wanneer ik Douwe van de opvang haal, waar ook het asiel zit, sta ik altijd even met mijn neus tegen het glas. (Sorry, schoonmaakster!). Al die asielpoezekes daar. Ze liggen lekker in een warme kamer met veel zachte plekjes om te slapen. O, ik zou er zo één meenemen. Nee, allemaal! Eh, doe dat maar niet. Twee! Ja, twee! Wanneer wij weg zijn hebben ze elkaar nog…

Het geeft mij wel een mooi vooruitzicht te weten dat, na het ‘neustraject’, we twee lieve poezen te kunnen adopteren. Jan? Ja toch? Please?

Verdwenen
De Stephanuskerk was van de week niet te zien. Denk hem er maar even bij!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

maar wat ik schrijf ben ik echt

Ik ben geen held
Tenminste niet een die telt
Maar ik doe mijn best te blijven staan
Wat ik schreeuw lijkt niet slecht
Maar wat ik schrijf ben ik echt
Zo kan ik een beetje van de wereld aan

Vroeger luisterden we regelmatig Acda en De Munnik, onze kinderen kennen de nummers nu nog uit het hoofd. Dit liedje speelde ik vaak mee met mijn gitaar en dan heerlijk zingen. Waarom doe ik dat eigenlijk niet meer?

Still knitting socks
Robuust garen. Die naam geven ze aan garen wat de uitstraling heeft van ‘puur, natuurlijk en echte schapenwol’ en wat dus bij mij de associatie ‘prik-garen’ geeft. Zoals de Lett Lopi garens uit IJsland. Alhoewel dat garen na wassen wel iets vriendelijker wordt.

Ik had een bolletje uit mijn stash opgediept voor nieuw te breien sokken.

Ik ben al bijna 10 cm op pad. Geïnspireerd op het patroontje van ‘Strandkorb‘ (Strandstoel) van Ravelry. Maar al breiend kom ik er achter dat het garen enigszins een robuuste uitstraling heeft. Met andere woorden: Het prik volgens mij. Dat wil je niet in sokken. Afhalen?

Ik heb er een nachtje over geslapen. Kort nachtje, pup Douwe meldde zich al voor 5 uur. Bij Jan weliswaar dus ik hoefde er niet uit, maar wakker ben je toch. In de ochtend besloten, na breiwerk nog eens geobserveerd te hebben en advies van dochterlief ter harte te hebben genomen, dat de prik wel mee valt, toch maar door te breien.

Deken
De deken met Granny-stripes vordert gestaag. Garen Zeeman Royal, haaknaald 4 mm. Breedte 2.50 m.

Vliegenzwam
Hier in het bos staan ze met velen! ‘Als paddestoelen uit de grond schieten’ is hier wel op zijn plaats. De stoeltjes zijn ook zo weer verdwenen trouwens. Heel even staan de paddestoelen mooi te zijn en dan vallen de gaten er al weer in. Die ontstaan door slakken, muizen, konijnen, eekhoorns en kevers. Alhoewel deze zwammen wel een hallucinogene werking hebben, gaan de beestjes er niet aan dood.

Deze is ontdaan van haar mooiheid en daarom juist zo mooi!

Weblog
Mijn Jan heeft op zijn werk veel contacten, met allerlei mensen in verschillende functies. En zo sprak een meneer Jan aan over de camper die hij gebouwd heeft.

Wat bleek: zijn vrouw volgt deze weblog. Grappig dat Jan in het wild herkend werd van mijn blog, gelukkig vond hij dat zelf ook.

Puppyspam
Thomas van Luyn schreef in de Volkskrant een prachtige collum. De titel zegt genoeg: ‘Puppybezitters krijgen de hele dag alleen maar goede raad.’ En een ieder met een pup kan dat bevestigen: Je moet hem aan een korte lijn doen, nee niet, juist een lange lijn. Hij moet brokjes, droge brokjes, nee hoor, juist vers vlees van de scharrelslager.

Zo gaat Van Luyn nog even door. Maar hij komt met een prachtige oplossing. De truc met de pup is nu, om uit te stralen dat je al een hele roedel honden heb opgevoed!

Ik heb mijn handvatten, wat dat betreft, van Daniëlle Mastenbroek van Happyhonden gekregen. Douwe heeft met goed gevolg de puppycursus gedaan. En dat staat weer goed op zijn Curriculum Vitae!


Herfst
Het is prachtig herfstweer. Heerlijk om er dan met de hond uit te mogen.

Fijn dat er om ons dorp zoveel wandelpaden zijn.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

There are blessings all around you

‘Sunlight fell and reminded me that life can be so gracious sometimes
There are blessings all around you
Open up your eyes, feel the sunlight fall upon you
Let it free your mind, there are blessings all around you
Take a step outside, let your heart shine in a new light.’

Luchtballon
De titel komt uit dit prachtige liedje van de jongens van Hollow Coves. Ik ontdekte het via ‘Jochem in de Wolken‘. Lang leve Shazam, dit is een app die je verteld welk liedje het ‘hoort’. 

Anyhow: een echte aanrader, dit programma. Samen met de nuchtere Drent Ike Visser vaart Jochem Myjer in Ike zijn luchtballon over Nederland. Het programma gaat vooral over de liefde voor de Nederlandse natuur.



Herfstsokken

Dit paar gleed me van de pennen, gelukkig toen ze af waren. Voor dochterlief.


Regia Classic Star Color, kleur 4462. Nld 2.25 mm. Recht-toe-recht-aan met plat boordje.

Meteen maar een nieuw paar opgezet. Voor Janlief:


Met dit garen. Huis-Beerend hielp even mee tijdens de shoot. 


Breidagen
Eindelijk…eindelijk kon het weer, struinen op beursvloer van de breidagen in Zwolle. Heerlijk om in ‘real life’ garens te bewonderen, mensen te spreken en gewoon een bak inspiratie op te doen.


Kleine sfeerimpressie. Van links naar rechts: Wolbeest, Holland Creatief, Lindelicht en Schaap&draak.

Ik kocht bij Fratsen van Sas een leuke label. Sas heeft een prachtig winkeltje op wielen. Net zoiets als Holland Creatief. Het lijkt mezelf geweldig om zo de streek op te gaan en op elke markt je deurtjes los te gooien. 


En dan hier mijn buit:


De sokkenwolletjes, die van ‘Scheepjes’, kocht ik bij Marianne van Lindelicht. Mooi ingepakt met een zakje met knoopjes, bedeltje, thee en wolwasmiddel. Zo leuk! Met deze wol heb ik een speciaal plan. Maar dat houd ik nog even voor me.

Dat boekje, ‘Vissersdeken van tante Knots’, stond al op mijn lijstje. Hierin allerlei steken die in visserstruien werden gebruikt en uitleg om een eigen deken te breien. Altijd leuk, dekens breien. Houdt je lekker van de straat, zal ik maar zeggen.

De streng garen ‘Eenhoorn bij nacht’ is gewoon zo mooi. Ik mocht van mezelf één streng sokkengaren kopen. En het werd deze.

Alleen dat labeltje ‘Keep calm and’ was een impulsaankoop. Applaus voor mezelf! Ik heb me supergoed in weten te houden. Want: 1. ik heb al een enorme stash, 2. ik heb (nog steeds) geen geldboom in de tuin.

Puppyspam
Douwe houdt van stokken. Hij toogt ze nog niet mee naar huis hoor. Nee, gewoon een stok om mee te lopen, dat is altijd beter dan ‘mee te slaan’ toch.


Gisteren zijn we naar het wad gereden. Schapen kijken! Maar ook even bij de waddenzee gesnuffeld. Gezellig samen in de camperbus.



Herfstkleuren
Ik kan enorm genieten van de kleuren die de herfst met zich meebrengt. Zie nou, die schakeringen in dit eikenblad! 

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

meet oounze Douwe

Onze Douwe
We hebben gezinsuitbreiding gehad: oounze Douwe.


(Fotocredits Afke)
‘Oounze’ is dialect, ‘us’ Douwe kon ook, dat is Frysk. We praten toch meer Stellingwarfs vandaar ‘oounze’ Douwe..

Douwe is een Friese Stabij van nu 9 weken oud. Douwe betekent ‘vriend’, ‘vrede’ en ‘onschuld & eenvoud’. Prachtig toch! In het nest heette hij al Douwe. We wilden graag een Fryske namme dus Douwe bleef Douwe heten. 


Hij komt uit een nestje van 7, allemaal reutjes. Hier het hele stel, inclusief moeder Fenny. Douwe is de tweede van boven.


Sinds zondag woont Douwe bij ons. Het gaat goed. Douwe is een vrolijke pup die de hele dag om ons heen dartelt. Natuurlijk slaapt hij ook veel en we pogen hem zindelijk te maken.

Het is een werk-hondje, wil graag een pootje meehelpen!

We verwachten dat Douwe een forse Stabij zal worden, hij staat namelijk op hele stevige poten. Vader is ook fors dus vandaar onze verwachting qua grootte. 


Voornu mogen we vol aan de bak. Een pup die overal plast en poept. Ondanks onze beloningen wanneer hij het toevallig buiten doet. ’s Nachts moest Douwe erg huilen en blaffen. Dit kostte Jan zijn nachtrust. (Ik slaap er doorheen….’ontaarde baas’) Sinds gister slaapt hij bij ons op de slaapkamer en is hij stil. Okay, het zal hond-pedagogisch wel totaal onverantwoord zijn, het zij zo.

Hij is niet bang aangelegd. Is aan veel geluiden al gewend. Vindt mensen ontmoeten één groot feest. Hieronder de eerste ontmoeting met dochterlief. Van de meeste honden wordt Douwe ook wel blij, maar moet hierbij echt de hond uit de boom kijken. 


De grote verdwijntruc snapt Douwe totaal nog niet. Bij een wasje van boven halen (mij) gaat het alarm af (hij). Komt ook vast wel goed, zei ze niet gelovend in haar eigen uitspraak.

Campervan
Vorige week zijn Janlief en ik met onze bus op pad geweest. Fijn, even er tussenuit.


We reden via Edersee naar Zwarte Woud en Bodensee.


We maakten gebruik van de camperplaatsen.


En zo ziet het er dan uit, zo ’s morgens vroeg: a campervan with a view!

Onze bus is in de regel echt de kleinste op zulke camperplaatsen. Het stoort ons niet hoor. Wij kunnen gewoon bij de Aldi of Lidl parkeren. En echt, we hebben ruimte genoeg.


O, ik ben zo trost op mijn Jan! Hij heeft eigenhandig de hele bus omgebouwd tot een prachtig huisje.

Wennen aan ons busje
Douwe zit nu volop in de socialisatieperiode. De primaire socialisatieperiode loopt van ongeveer van 9 tot 14 weken. Douwe staat nu open voor het leren van nieuwe dingen zonder angst. Dus doel 1: wennen aan de campervan. We willen Douwe graag meenemen op onze road-trips. En ik denk dat dat wel zal lukken!

Wolletjebol
Bij de Netto (supermarkt in Duitsland) scoorde ik een bolletje sokkengaren, YESS!


Paar nummer 24 van dit jaar
We reden hoofdzakelijk op B-wegen. Zo zie je nog eens wat! En ik kan (sinds kort) sokkenbreien en naar buiten kijken tegelijkertijd. 


Ik heb er nog geen eigenaar voor deze sokken. Garen: Opal Joy kleur Lebensfreude. Naaldjes 2.25 mm. Dus denk ik stiekem om dit paar te gebruiken voor mijn ‘dam-kastje’. Dit is een disje/kastje/kraampje op de oprit waarin je spulletjes verkoopt. In mijn geval dus sokken.


Eigenlijk zou ik de haak-teen een andere kleur doen. Ik had een bolletje donkerblauwe merino wol hiervoor. Maar dat is met wassen een probleem, zo voorzie ik. Dit bolletje van Opal kan best in de was. Merino wol is toch iets viltgevoeliger vandaar dus. 


Ik had al bedacht dat ik, wanneer ik de sokken op de ‘dam’ verkoop er geen geld mee wil verdienen. Het geld wat ik krijg voor de sokken gaat naar een goed doel. Maar ja, welke? Ik dacht aan Kika en aan de Dierenbescherming. Maar waarom niet wat dichter bij huis? De Hersenstichting? Ach, één paar klaar, ik kan er dus nog wel even over nadenken.


Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

 

ik hou van je warmte op mijn gezicht

De zon in de zee zien zakken
Die regel, de titel van deze blog, komt uit de “Pastorale” het duet van Ramses Shaffy & Liesbeth List. Het lied beschrijft een gesprek van de zon met de aarde. Een mooi lied, vind ik. Geschreven door Lennaert Nijgh met muziek van Boudewijn de Groot.

Jan en ik zagen de zonsondergang op het wad dit weekend. Zo prachtig!

Wat binne wy moai fut no
We zijn het laatste weekend van Jan zijn vakantie er nog even op uit gegaan.

Nu stonden we met Jolly Jumper op Camperplaats de Zwarte Haan, direct aan de Waddenzee.

Vanwege het overlijden van de moeder (nog maar 62 jaar) van onze schoonzoon kwamen we tijdens onze eerste trip iets eerder terug dan gepland. Natuurlijk wil je er dan voor de kinderen zijn!

Garenhuis
Deze keer deden Sint Annaparochie nog even aan. Ik stuurde Janlief om boodschappen terwijl ik een bezoekje bracht aan ‘Het Garenhuis‘. Ik kocht een bolletje ElbSox, heerlijk zachte Merino wol 75% met 25% nylon. Sokkengaren dus.

De eigenaresse, Jettie, was een aardige mevrouw!

Alhoewel ik me niet echt alle tijd gunde, kon ik de winkel wel even bewonderen! We wisselden onze kaartjes uit en ik toog weer naar onze camperbus alwaar Jan geduldig op me zat te wachten.

Zwarte haan
Dicht bij huis is het ook mooi. Zo stonden we een nachtje op de Zwarte Haan, een gehuchtje aan de Waddendijk.

Een paar huisjes en een restaurant, meer is het niet.

Moddergat
De volgende dag reden we langs de Waddendijk.

We bezochten in Moddergat het museum ‘Het Fiskershuske’. Er lagen vier visserstruien ‘te pronk’, de truien van Wierum en Moddergat. Elke plaats heeft zijn eigen patroon qua trui. Wanneer er vroeger een visser overboord sloeg en aanspoelde wisten de vinders meteen uit welke plaats het slachtoffer kwam.

Anyhow: Er lagen twee truien van ongeverfde schapenwol en twee truien van donkerblauwe waddenwol. Nu lopen er geen blauwe schapen op de dijk, dus daar is wel een verfbadje aan te pas gekomen.

In het museum had ik een kleine aanvaring met de mevrouw die er werkte. Ik legde Jan iets uit over visserstruien. Nu heb ik alle drie boeken van Stella Ruhe over vissertruien, dus ik weet er wel íets van. Ik lichtte Jan niet goed voor volgens die mevrouw. Het rare, zij was een dame aan het helpen en vanachter haar balie onderbrak ze zo ons gesprek… Na haar tirade zei ik: ‘Sorry!’ (Waarom eigenlijk???)

Er is ook een visserstruienlijn die van gerecycled materiaal is gemaakt. Het merk Bleu Loop heeft in samenwerking met de Waddenvereniging en Stella Ruhe, ja die van de visserstruienboeken, een nieuwe visserstrui ontworpen.

Lauwersoog
Die nacht logeerden we op de jachthaven van Lauwersoog. Erg leuk!

De middelste is Jolly Jumper.

.
Het is natuurlijk lekker vis eten in de haven van Lauwersoog!

In stikje Fryske edukaasje
Ook zijn we nog een dagje met de kleinkinderen erop uit geweest. We togen ze mee naar het ‘elfstedenbrugje‘.

Dit Elfstedenmonument ‘It Sil Heve’ is ontworpen en gerealiseerd door de beeldend kunstenaars Maree Blok en Bas Lugthart. Dit Tegeltjesproject zit op de Kanterlandse brug over de Murk. Het kunstwerk bestaat uit duizenden tegeltjes met schaatsrijders erop. Dit is het laatste bruggetje op de Elfstedenroute. Ik denk dat we de Elfstedentocht als iets van een verleden moeten zien, door de klimaatveranderingen zit de tocht er volgens mij niet meer in ben ik bang.

Na dit bezoekje namen we Tess en Kyan mee naar AquaZoo, altijd leuk!

Still knitting socks
Alhoewel ik verschillende projecten bij me had tijdens onze campertocht heb ik het meest aan mijn paarse sokken gebreid. Zelfgeverfde sokkengaren, reliëfsteekje: 3 toer tricot, 1 toer 1 recht 1 averecht. Boordje: muizentandje.

Ik kon één sok van de pennen laten glijden. Op naar nummer twee.

Ook ben ik begonnen om mijn nieuwe breinaadjes, de AddiCraSyTrio uit te testen. Ik moet er nog wel even aan wennen. We zullen zien.

Bij deze techniek heb je drie naaldjes met een tussenstukje dat flexibel is. Lijkt wat ingewikkeld maar dat valt mee. Het is een tussenvorm van magicloop en korte sokkennaaldjes. Wordt vervolgd.
Garen Fortissima Color 365 Fjord Color. Naaldjes 2.25 mm.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

home is wherever I’m with you

(Breierij onder aan blog.)

Titel
Thuis is waar ik bij jou ben!

Die regel in het liedje van Edward Sharp past zo goed bij deze blog.

Op pad
We waren een aantal dagen op pad met Jolly Jumper, onze camperbus, een Citroën Jumper.

We reden via Achterhoek naar Limburg en door België heen naar Zeeland.

Al reizend kwamen we tot de conclusie dat onze bus precies voldoet aan onze wensen. Keuzes die we maakten tijdens de bouw waren de juiste. Zo staat het keukenblok links en is er alle ruimte bij de schuifdeur.

Elke keer wanneer ik naar de bus loop ben ik zo fier! En zo trots op mijn Jan ook, die in zijn ééntje deze camperbus heeft gemaakt. Het is een gezellig huisje op wielen.

Een camper waar we echt lange tijd in kunnen reizen. Naar de Noordkaap bijvoorbeeld.

Natuurlijk gingen Jacobus en Mies gezellig mee. (patronen ‘Zij maakt het‘)

We hadden mooie dagen, veel gezien. Gewandeld langs de Rijn

en uitgewaaid in Zeeland.

Atelier Jaffari
In Arnemuiden hebben we de winkel van Jeanet bezocht. Zoooo leuk!
Zij is van de weblog ‘Blij dat ik brei‘. Ik volg haar al jaren.

Wat een heerlijke winkel. Wol, wol en nog meer wol. Ik verliet de winkel met twee sokkenwolletjes. Die streng die heeft Jeanet zelf geverfd. Blij met mijn aankopen reden we verder naar West Kapelle.

Hier reden we met ons busje zo langs de Noordzee! Bij Brouwersdam de zon in de zee zien zakken.

Lopen werkje is afgekant
Hier nog op de pennen.


En nu… zijn ze klaar, de koffieboontjes-sokken.

Garen: Opal Abo kleur: 2021 M Rz, naaldjes 2.25.

Back home
Nu we thuis zijn wandel ik hier weer rond. En bedenk ik me dat ook wij in een prachtige omgeving wonen.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

 

 

 

 

half rondje om het huis

Ik schreef al eens eerder over the corners of my livingroom in 2014, corners of my garden was er zelfs al in 2012. Eigenlijk is alles al zo’n beetje beschreven. Maar hey, meestal is dit zowel bij mij als bij mijn trouwe volgers weggezakt. En natuurlijk nieuw voor de verse kijkertjes. Dus ik gooi hem er nog maar een keer in: the corners of our garden.

Wanneer ik aan vreemden uitleg hoe we wonen, zeg ik vaak dat we een tuin formaat postzegel hebben: Ons kavel is ongeveer 200 m3. Toch voelt onze tuin als ‘precies goed’, dat komt mede doordat de huizen achter ons relatief ver weg staan. We hebben dus een ruim zicht op de lucht. De enige mensen die in onze achtertuin kunnen kijken zijn onze naaste buren, die ook al 30 jaar naast ons wonen.

Doordat we in een twee-onder-één-kap wonen is het onmogelijk een rondje om ons huis te rennen. Vandaar een half rondje.

Ik woon al 30 jaar op dit adres, nummer 9. Jan iets korter, hij kwam in 2014. Maar hij woonde sinds 1986 op nummer 5. Buurjan werd mijn Janlief. Altijd een leuk verhaal om te delen. En in de praktijk het handigste ooit! De gezamenlijke vijf kinderen kenden elkaar al hun hele leven. En wij: als we bij de één zaten en wat vergaten liepen we zo naar het andere huis. Ik ken Jan dus ook al sinds 1991. We kennen elkaars gezin & historie.

Mijn oudste stiefzoon deed onlangs het zelfde, kreeg een relatie met de buurvrouw twee huizen verderop. Runs blijkbaar in the family.

Anyhow, een half rondje en terug op nummer 9. Corners of our garden.

Onze klimroos, vol met knoppen!

Ook heb ik een bak met aardbeien. Ze doen het goed!

Ik heb een vrolijker hanger aan onze appelboom gehangen. Deze boom heeft haar langste tijd  wel gehad. Ik snoei haar elk jaar in februari maar de laatste twee jaar liet ze geen bloesem meer zien. Maar ze mag blijven. Ik hang aan haar het vogelvoer en zo in de zomer een mooie hangplant. Gekocht bij d’ Olde Tuunderrije.

Ik had een mand met Duizendschoon staan maar dat bleek een lekkernij voor de slakken! Net alsof ze het van ver ruiken dat er een lekkers ligt. De mand maar op tafel gezet. Even afwachten wat de slakken doen. Het Duizendschoon komt nu alweer wat bij. Gelukkig is Jan dapper en pakt al die vieze slakken uit de mand. Brrrr….

Zo’n mand kan je makkelijk verplaatsen, maar ook de Stokroos, in de volle grond, bleek een delicatesse bij de slakken. Tja, daar doe je niet veel aan. Ik ben anti-gif namelijk…

Dit was de achtertuin. In de voortuin bloeit nu het vingerhoedskruid. Zoooo mooi!

Prachtig!

Er staat ook een witte mooi te wezen.

In de voortuin, hoe klein ook, heb ik nog best wat mooie flora staan: een Gele roos, Hortensia’s, IJzerhard (Verdena), Boerenwormkruid (Tanacetum vutare) wat bodembedekkers en een Rozemarijnplant. En nog een mandje met Gele zonnehoed (Rudbeckia fulgida).

Tot zover mijn halve rondje.

Op breigebied ben ik wel druk, maar al eerder zei ik dat dit een project is wat ik nog niet kan laat zien. Mijn andere lopende werkjes liggen bijna onaangeroerd.

Haken: mijn plaid voor in Jolly Jumper. Deze schiet echt wel op.

Jan heeft ook de eindspurt ingezet! Het keukenblok is geplaatst met aan één kant de koelkast. Er komt een gootsteentje en gasstel in het bovenste blad. Handige Jan! Zo trots op hem. Op zijn tomeloze energie en zijn kennis & kunde! Een enorm project, zo’n camper.

Lopende breiwerkjes: Twee paar sokken. Eén paar met garen dat luistert naar de mooie naam: It’s teatime. Een reliefpatroontje been-naar-teen-sok. Eén sok is al af.

En de koffieboontjes Knit-A-Long van It’s a Sarah. Deze van een bolletje Opal Abo.

Ik heb in de keuken nog een ouderwetse koffiemolen hangen. Ik gebruik hem niet eigenlijk. Zet gewoon koffie in een (nu ook alweer) ouderwets koffiezetapparaat met snelflitermaling.

Maar toch ik vind zulke oude meuk zo mooi!

Je kan zelfs een handeltje gebruiken voor grove maling of fijn.

Vanwege het mooie weer gingen we er gisteren op de fiets vandoor. Toerist uithangen in eigen omgeving. Ik had van dochterlief een bon gekregen voor een heel mooi tentje in Noordwolde. Doel dus: Verzilveren! Zo zaten we dus op het terras. Ik mocht van Jan het gebak uitkiezen. En dat deed ik!

Toen onze bestelling gebracht werd, heb ik never nooit niet aan een foto voor het nageslacht gedacht! Natuurlijk niet, want de taartjes zagen er zo smakelijk uit! Dus dan maar de lege bordjes maar op de kiek. In het pand toch nog een foto gescoord van deze heerlijke taart.

Laat komen wat komt
laat gaan wat gaat
zie wat overblijft.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

jolly jumper

Kleurrijk
Ze zijn zo mooi, die kleurrijke camperbusjes. Het internet staat vol met prachtige voorbeelden.

Afijn u ‘get the picture’!

Al een aantal jaren kijken we om ons heen voor een camper. Maar sinds we rondstruinen zijn de prijzen alleen maar giga omhoog gegaan.

Vakanties
Janlief en ik houden van reizen. We zijn van het type ‘veel willen zien’. En niet van het soort mensen voor 14 dagen in een huisje. Jan wil altijd weten hoe het er aan de andere kant van de berg uit ziet. En ik stiekem ook wel! Sinds we in 2014 een relatie begonnen zijn we ook meteen samen op vakantie gegaan.

We reden op de motor (Aprilia) via Luxemburg, Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. Een uitdaging: met een (lekke)tent en een benzinebrander die niet altijd wilde branden. Storm, regen, onweer, 30 graden en in de file en dat tegelijkertijd! Bagage wat we bijna verloren en in de regen de tent inpakken. En geen gemopper op elkaar. Als echte Nomaden trokken we door. Geweldig, ja echt!

Na een aantal keren met de motor en tent op pad te zijn geweest werd ik verwend. We boekten namelijk een motorreis waar we van hotel naar hotel gingen. Alle bergen van midden europa beklommen. Veel, heel veel kilometers gereden, prachtig!

En aan het eind van een lange rit hoefden we de tent niet op te zetten en konden we meteen een koud biertje nemen. Hmmm, ja dat paste me wel. Vorig jaar ook weer op die manier gereisd. Nu wat langer in een motorhotel in de Drôme, Frankrijk. Maar welk elke dag mooie ritten gereden. Zooooo mooi!

Jolly Jumper
Anyhow: Busjes, en dan de camperbusjes, zo leuk! Dat zou ons ook wel passen, maar die woekerprijzen niet. Dus ging Jan op zoek naar een gewone bestelbus. In november hebben we deze bus gekocht.

Het is een Citroën Jumper. Het Project Jolly Jumper startte. Voor de mensen die busjes kennen: Lengte 2 hoogte 2. Zo kunnen we erin staan en toch overal parkeren.

Jan is veel op internet gaan kijken, hoe doen anderen dat. Wat is handig, wat vooral niet. En nu, eind mei, staat er een echte camperbus op de dam.

(foto: genomen toen Twinkel, onze ietwat obese oppas-lapjeskat nog bij ons logeerde)

Het eerste wat Jan deed is de tussenwand tussen cabine en laadbak eruit halen. De bus is van een wijnhandel geweest. En zo kregen we twee flessen wijn bij de koop.

Jan is al maanden aan het isoleren, timmeren, zagen, elektrische tijd aanleggen. Hij heeft er 4 ramen erin zet en een dakraam. Licht genoeg in de Jolly Jumper.

Janlief doet alles zelf! Ik vind dat zo knap!

De bus is nog niet af. Er moet nog een keukentje in, éen en ander aangesloten, zeil erin. Maar hey, het is al een echte camperbus. Er zit al een leeslampje in!

Er komt ook bestickering op. Niet zo als de busjes van boven aan de blog. Alhoewel ik zoiets kleurrijks best zou willen! Maar nee, we dachten meer aan iets met strepen.

Plaid
En ik… ik maak een plaid voor het camperbed. Het is niet een lisimo-boxspring, maar wel een goed matras + lattenbodem. 140×190 cm. Prima!

Ik gebruik Zeeman Royal en deze kleuren.

Ik maakt de plaid met ‘granny sqaueres’.

Vertaald: ‘Oma’s vierkantjes’, die naam komt van de eerste emigranten vanuit Europa in Amerika. Vanwege hun armoedige bestaan haalden ze oude sokken en truien uit om van dat garen vierkantjes te haken. Zo konden ze dekens breien van relatief weinig garen. Dit haakwerk werd vaak door de oudere vrouwen gedaan omdat zij niet meer deelnamen aan het arbeidsproces. Granny squares dus.

Ik heb al een voorraadje gemaakt, ik denk dat ik 80 moet hebben. Nu staat teller op 42.

Ook heb ik al een prachtige projectbag gescoord bij Froukjes Wol Boutique. Die gaat mee in de camper. Hier past precies een sokkenprojectje in. Nu woont er iets in waar ik nog niets over zeg.

Reizen
Ik zie er zo naar uit om, samen met Jan onze Jolly Jumper te starten en op reis te gaan. Natuurlijk gaan we ook nog wel op de motor op pad, dat blijft ook schitterend!

In beide gevallen ga je op pad met zo weinig mogelijk bagage. Alles wat we thuis laten is mooi meegenomen. Ja, ook in ons busje. Dat maakt het misschien wel zo mooi, het minimalistische. En daardoor het makkelijk kunnen reizen.

Ik krijg vandaag mijn covidvaccinatie (Janssen: in 1 prik klaar) en Jan heeft de eerste gehad. (AstraZenica). Dus als het kan, dan kunnen we gaan. Nu eerst maar dromen over op reis gaan, is ook leuk.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!