Ik schreef al eens eerder over the corners of my livingroom in 2014, corners of my garden was er zelfs al in 2012. Eigenlijk is alles al zo’n beetje beschreven. Maar hey, meestal is dit zowel bij mij als bij mijn trouwe volgers weggezakt. En natuurlijk nieuw voor de verse kijkertjes. Dus ik gooi hem er nog maar een keer in: the corners of our garden.
Wanneer ik aan vreemden uitleg hoe we wonen, zeg ik vaak dat we een tuin formaat postzegel hebben: Ons kavel is ongeveer 200 m3. Toch voelt onze tuin als ‘precies goed’, dat komt mede doordat de huizen achter ons relatief ver weg staan. We hebben dus een ruim zicht op de lucht. De enige mensen die in onze achtertuin kunnen kijken zijn onze naaste buren, die ook al 30 jaar naast ons wonen.
Doordat we in een twee-onder-één-kap wonen is het onmogelijk een rondje om ons huis te rennen. Vandaar een half rondje.
Ik woon al 30 jaar op dit adres, nummer 9. Jan iets korter, hij kwam in 2014. Maar hij woonde sinds 1986 op nummer 5. Buurjan werd mijn Janlief. Altijd een leuk verhaal om te delen. En in de praktijk het handigste ooit! De gezamenlijke vijf kinderen kenden elkaar al hun hele leven. En wij: als we bij de één zaten en wat vergaten liepen we zo naar het andere huis. Ik ken Jan dus ook al sinds 1991. We kennen elkaars gezin & historie.
Mijn oudste stiefzoon deed onlangs het zelfde, kreeg een relatie met de buurvrouw twee huizen verderop. Runs blijkbaar in the family.
Anyhow, een half rondje en terug op nummer 9. Corners of our garden.
Onze klimroos, vol met knoppen!
Ook heb ik een bak met aardbeien. Ze doen het goed!
Ik heb een vrolijker hanger aan onze appelboom gehangen. Deze boom heeft haar langste tijd wel gehad. Ik snoei haar elk jaar in februari maar de laatste twee jaar liet ze geen bloesem meer zien. Maar ze mag blijven. Ik hang aan haar het vogelvoer en zo in de zomer een mooie hangplant. Gekocht bij d’ Olde Tuunderrije.
Ik had een mand met Duizendschoon staan maar dat bleek een lekkernij voor de slakken! Net alsof ze het van ver ruiken dat er een lekkers ligt. De mand maar op tafel gezet. Even afwachten wat de slakken doen. Het Duizendschoon komt nu alweer wat bij. Gelukkig is Jan dapper en pakt al die vieze slakken uit de mand. Brrrr….
Zo’n mand kan je makkelijk verplaatsen, maar ook de Stokroos, in de volle grond, bleek een delicatesse bij de slakken. Tja, daar doe je niet veel aan. Ik ben anti-gif namelijk…
Dit was de achtertuin. In de voortuin bloeit nu het vingerhoedskruid. Zoooo mooi!
Prachtig!
Er staat ook een witte mooi te wezen.
In de voortuin, hoe klein ook, heb ik nog best wat mooie flora staan: een Gele roos, Hortensia’s, IJzerhard (Verdena), Boerenwormkruid (Tanacetum vutare) wat bodembedekkers en een Rozemarijnplant. En nog een mandje met Gele zonnehoed (Rudbeckia fulgida).
Tot zover mijn halve rondje.
Op breigebied ben ik wel druk, maar al eerder zei ik dat dit een project is wat ik nog niet kan laat zien. Mijn andere lopende werkjes liggen bijna onaangeroerd.
Haken: mijn plaid voor in Jolly Jumper. Deze schiet echt wel op.
Jan heeft ook de eindspurt ingezet! Het keukenblok is geplaatst met aan één kant de koelkast. Er komt een gootsteentje en gasstel in het bovenste blad. Handige Jan! Zo trots op hem. Op zijn tomeloze energie en zijn kennis & kunde! Een enorm project, zo’n camper.
Lopende breiwerkjes: Twee paar sokken. Eén paar met garen dat luistert naar de mooie naam: It’s teatime. Een reliefpatroontje been-naar-teen-sok. Eén sok is al af.
En de koffieboontjes Knit-A-Long van It’s a Sarah. Deze van een bolletje Opal Abo.
Ik heb in de keuken nog een ouderwetse koffiemolen hangen. Ik gebruik hem niet eigenlijk. Zet gewoon koffie in een (nu ook alweer) ouderwets koffiezetapparaat met snelflitermaling.
Maar toch ik vind zulke oude meuk zo mooi!
Je kan zelfs een handeltje gebruiken voor grove maling of fijn.
Vanwege het mooie weer gingen we er gisteren op de fiets vandoor. Toerist uithangen in eigen omgeving. Ik had van dochterlief een bon gekregen voor een heel mooi tentje in Noordwolde. Doel dus: Verzilveren! Zo zaten we dus op het terras. Ik mocht van Jan het gebak uitkiezen. En dat deed ik!
Toen onze bestelling gebracht werd, heb ik never nooit niet aan een foto voor het nageslacht gedacht! Natuurlijk niet, want de taartjes zagen er zo smakelijk uit! Dus dan maar de lege bordjes maar op de kiek. In het pand toch nog een foto gescoord van deze heerlijke taart.
Laat komen wat komt
laat gaan wat gaat
zie wat overblijft.
Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!