slofjes voor Charlie

Babyslofjes
Jildou kwam met een bestelling. Altijd goed. Slofjes voor een pasgeboren meisje dat gaat luisteren (of niet 😉 ) naar de mooie naam:

Restje Zeeman Royal, 5 pennetjes 4 mm en gaan!

Een leuk werkje.

Je begint met het zooltje en vervolgens steekjes opnemen rondom dit zooltje voor de rest van het slofje. Een stretchy bind-off is niet onbelangrijk.

Keukenprinses
Nee, ik ben geen keukenprinses. Ik probeer wel elke dag een gezond bakje voer op tafel te zetten. En dat gaat me redelijk af.

Ik heb welgeteld 2 kookboeken. De eerste met de mooie titel ‘Koken is fijn’. Een exemplaar uit een kringloopwinkeltje uit Sloten. In de jaren ’80 vorige eeuw al gekocht. Nee, Chilli Con Carne staat er nog net niet in, Bami dan weer wel! Het komt uit 1978. Een boek voor leerlingen van de huishoudschool.

Ook al klinkt de titel hoopvol, koken is nooit mijn hobby geworden. Nummer twee, van Margriet, stamt uit 1998. Met deze twee kan ik me prima redden.

‘Koken is fijn’ is een zeer beduimeld exemplaar, de jaren dat het boekje mij ter zijde stond heeft het ook geen goed gedaan. Maar eerlijk is eerlijk: bij aankoop was het al behoorlijk vlekkerig.

Grappig is dat de recepten voor 2 personen zijn. Men ging er vanuit dat de leerling na de opleiding met dit boek in de hand aan de coke kook ging. Wanneer ze op kamers ging, 1-persoons gerechten makend of als pas beginnend gezin dan voor 2.

Mijn moeder kookte erg lekker. Toen ik net op mezelf woonde had ik de gewoonte om, zo rond een uur of 5, vanaf mijn werk, naar mijn moeder te bellen. ‘Wat gaan jullie eten?’ (standaard vraag). Als het antwoord me aanstond dan schoof ik bij mijn ouders aan.

Ik denk er graag aan terug. Het gaf een veilig gevoel. Zo kon ik nog eventjes onder vleugels van mijn ouders wegkruipen als Pykje. Zo noemde mijn moeder me altijd. Ik werd geboren als jongste. Dus bleef ik altijd dat kleine pykje (frysk voor kuikentje).

In mijn kookboek zitten nog wat recepten in mijn moeders handschrift, zo mooi!

Toen onze kindjes klein waren bakte ik nog wel eens wat. Wessel en Jildou vonden het dan lekker de gardes af te likken. O, wat rook het dan lekker in huis!

Time flies!

Sokken breien
Paar 16 gleed van mijn pennetjes.

Bolletje: Phildar, Phil Socks Multico, Milky Way kleur Naos. Een hele mond vol!

Ik moest even wennen aan de kleur. Wat je ook zo kan hebben met een kleur van een auto, ‘vind ik deze nu mooi of niet’. Uiteindelijk vond ik deze kleur wel mooi.

Plain Vanilla socks (recht-toe-recht-aan-sokken). Naaldjes 2.25 mm. Fijn te breien!

Honderd paar
‘As I type’ staat nummer 17 alweer op de pennen. Ik heb de vaart er aardig in, al zeg ik het zelf. Gemiddeld brei ik zo’n 12 paar sokken in het jaar. Dat is peanuts vergeleken bij mevrouw A. uit O. Zij breide in 2011 maar liefst 100 paar! HONDERD PAAR!

‘Wanneer je je met anderen vergelijkt, zou je ijdel en verbitterd kunnen worden, want er zullen altijd kleinere en grotere mensen zijn dan je zelf bent’. En zo is het. Hier de hele tekst die gevonden werd in de Saint Paul’s Church van Baltimore (1692). Ehrmann schreef deze tekst als instructie voor een goed en zinvol leven.

Anyhow: Met het 100ste paar sokken maakte A. de conducteur blij. Ze reisde namelijk dagelijks met de trein, tijdens de ritten altijd aan het sokken breien.

Ik wil mezelf wel uitdagen, nee 100 paar worden het er niet, 30 misschien? Dan zou ik de rest van het jaar elke 14 dagen een paar sokken moeten breien. Het is nog 227 dagen voordat we 2022 instappen. Ik denk dat het wel te halen is. Maar hé, het moet wel leuk blijven. Dan toch maar 25 paar? 20 misschien?

Ik ken A. van de bijeenkomsten van de Stitch ’n Bitch avonden in Leeuwarden. Deze breigroep werd in 2006 opgericht. We troffen elkaar in café Wouters.

Later werd ik uitgenodigd bij de Breibende, een groep die dichter bij huis was. Vanaf toen ging ik niet meer naar de Stitch ’n Bitch bijeenkomsten in Leeuwarden, maar ik heb mooie herinneringen aan de avonden daar.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

plain vanilla

Sokkenbreien
De term ‘plain vanilla’ betekent ‘zonder toeters en bellen’. Het komt voort uit het idee dat de standaard smaak voor ijs, vanille is. Plain staat voor ‘gewoon’. Breisters geven de recht-toe-recht-aan sokken deze term mee: ‘plain vanilla socks’.

Zo brei ik regelmatig plain vanilla socks. Vooral als het garen zelfstrepend is. De sok hierboven heeft ook geen werkje nodig. Garen: Phildar, Phil Socks Milky Way. Ik vind het gewoon fijn recht-toe-recht-aan-sokken te breien.

Een projectje wat ik meeneem wanneer ik op pad ga. Op bovenstaande foto stond ik natuurlijk wel stil. Een gevleugelde uitspraak van zuslief en mij: don’t leave home without een breiwerkje!

Ravelry
Sinds 2007 houd ik mijn projecten bij in Ravelry. Dit geeft mij veel gemak. Wanneer ik voor iemand sokken maak en na een jaar of wat dat weer wil doen, dan hoef ik maar te kijken in mijn ‘projecten’ voor de juiste maat. Wanneer sokken snel vervilten, dan kan ik zien welk garen ik had gebruikt. Maar ook andersom, zo weet ik dat Scheepjes Invicta Coloris een sterk sokken garen is.

Anyhow, hieronder mijn 243 projecten verhoudingsgewijs. Veel, heel veel sokken, wel 73 % van alle werkjes zijn sokken. Ik ben een sokken breister dat is klip en klaar!

Het is ook zo gemakkelijk, één bol van 100 gram, vijf breipennetjes en gaan. Wil je wat moeilijks breien dan kies je voor een werkje erin: een ajourtje (gaatjes), een reliëfje (rechte en averechte steken), een kabeltje of fair-isle patroon (kleurwerk). Uitdaging genoeg.

Lytse sokjes
In het gezin van ons neefje is een jongetje geboren. De tweede telg. Het jonge gezin woont op een boerderij hier even verderop.

Ik heb voor beide zoontjes sokjes gebreid. Maatje baby en maatje peuter.

Met restjes van de sokken die ik onlangs breide. Klaar om in hun brievenbus te doen.

Litterpicking of zwerfafvalrapen
Vroeger thuis moest ik van mijn vader ‘papiertjes zoeken’. Dicht bij ons huis was de Landbouwschool en de Huishoudschool. De jeugd ging dan, in de pauze, het dorp in. Zo kwamen er veel scholieren langs ons huis. Gevolg: een spoor van snoeppapiertjes. Doordat ik dit op moest ruimen kwam het natuurlijk niet in mij op om zelf een snoeppapiertje te laten slingeren. Foto: Onze straat, kleine Froukje met oppas tekkel Siera.

Ook onze kinderen hebben geleerd om hun troepjes mee naar huis te nemen. Een papiertje werd in de ‘buse’ (broek/jaszak) meegenomen. Voor het wassen van de kleding moest ik de zakken dus goed controleren.

Voordat ik kinderen kreeg had ik wel eens ideeën hoe dat zal zijn: een klein jochie of een kleine Jildou. Toen ik 16 jaar was hoorde ik voor het eerst de naam Jildou. Meteen wist ik, zouden we ooit een dochter mogen krijgen dan wordt dat een Jildou. De naam betekend waardevol. Jild is Frysk voor geld. De naam Wessel kwam boven drijven in de eerste zwangerschap.

Anyhow, ik stelde me dan voor dat zo’n kleutertje de wereld ging ontdekken en met een pad in zijn jaszak thuis zou komen, die ik dan vond. Gadegadegat! Dit is gelukkig nooit gebeurd. In de buses vond ik alleen snoeppapiertjes, schelpjes of takjes.

Wanneer ik zwerfvuil zie pak ik het meestal op. De omgeving rondom Hooltpae is best netjes en schoon. Tijdens een rondje door het Scheenebos (3.7 km) had ik één hondenpoepzakje vol. Lijkt veel hieronder maar het is echt weinig als je het hondenzakje ziet.

Dat zakje zat nog ergens verstopt in mijn jas. Reuze handig voor ‘papiertjes zoeken’.

Wanneer we allemaal ons eigen rotzooi opruimen en het van een ander ook oprapen blijft de omgeving zwerfafval-vrij. Wel zo netjes.

Ondertussen in het vogelhuisje
Een drama vandaag, de piekjes leefden om 11:00 uur nog, 1 eitje moest nog uitkomen. Om 13:00 nestje op het ei na leeg! Piekjes zijn vast dood gegaan en door ouders uit het nest gehaald.

Zo jammer dit! Hoewel pa en ma mees af en aan vlogen hebben we het idee dat de piekjes te weinig eten kregen. Of misschien wel gif? We weten het niet.

Fluitenkruidbermen geven me echt een voorjaarsgevoel.

Take care, kalm an
en lieve groet uit Hooltpae.

here are a few of my favourite things

Favourite things
JulieAndrews in de Sound of Music heeft het over 14 favoriete dingen. Maar zoals ze zingt ‘These are a few of my favorite things’. Op de pagina ‘over mij’ staan 24 favoriete dingen en ook dat zijn ze lang niet allemaal!

Wat is er toch veel waar een mens blij van wordt. Door alleen al aan deze dingen te denken kun je je mind al blij maken.

‘Raindrops on rose, (foto’s van pinterest)

whiskers on kittens…

…Wild geese that fly with the moon on their wings.
These are a few of my favorite things.’

Die drie dingen van hierboven, komen overeen met ‘the favorite things’ waar ik ook blij van word.

Ooit, in een ver verleden heeft zoonlief meegedaan voor een rol in deze musical. Hij moest een liedje instuderen en ten gehore brengen op de audities van ‘The sound of music’. (foto: Wessel en Kater Rebbel 1999)

Ik geloof dat Wessel het niet echt erg vond dat hij niet werd uitgekozen. Hij deed meer mee omdat zijn vriendinnetje Kitty ook auditie deed. Maar hij was wel weer een ervaring rijker.

blij
Waar ik blij van word is een kopje koffie, gewoon filterkoffie! (No.5 in de rij op de ‘over mij’ pagina)

Of bij Janlief achter op de motor en gewoon op pad gaan, de wereld voor onze motor. (No.16)

Beestjes zien in het wild. (No. 19)

Wat ik ook als ‘favoriet ding’ heb, is een nieuw breiwerkje opzetten. Ja, daar word ik blij van. Gewoon iets nieuws op de pennen. Zo staat nu al klaar om op te zetten de Elfriede van Shannon Cook.

Onlangs had ik mezelf getrakteerd op dit prachtige garen. Van Holland Creatief. 

100% Fine Merino. Eerst nog een lopend werkje afwerken en dan mag ik los met de Elfriede. Yes! (No.11 van mijn favoriete dingen)

Lopende werkjes
Eigenlijk heb ik 9 projecten liggen. Maar ik werk aan 3. Zo ben ik met bol twee weer een paar herensokken aan het breien. Het andere paar is nog maar net van de pennen gegleden. Dit is een verzoekje van dochterlief. Aangezien ik 3 bollen Bergen Botter IJsselmuiden had gekocht en makkelijk uit 1 bol 1 paar sokken kan breien, begon ik opnieuw met deze wol. Breit fijn. Maar dat wijt ik ook aan de sokkennaaldjes van KnitPro, Zing. Dit paar is met 2.5mm. Niet gesponsord hoor.

Dan heb ik nog een paar sokken op de pennen. Regia Pairfect Partnerlook kleur Erik 07132 naaldjes 2.25 mm. Het wordt een bijzonder paar. Ik heb namelijk ook de andere bol. Het garen voor de ‘andersom’ sokken, kleur Erik 07131. Daar kom ik in een latere blogpost nog op terug. Het beginnetje is er in ieder geval.

En dan brei ik nog aan de deken, ‘Les petites choses’. Dit was een KAL (Knit-A-Long) van het Spaans garenmerk Katia. ‘Was’ want alle delen zijn al op internet verschenen en veel breisters hebben deze babydeken al af. Ik maak de plaid breder dan het patroon. Zo heb ik 252 steken (= 120 cm) op de pen en het origineel is 168 steken (= 80 cm).

Ik heb er geen moeite mee dat ik er wat langer over doe. Het is echt een werkje voor een relaxte avond. Zo even tussendoor dan pak ik toch de sokken op.

Niets is zo bijzonder als het gewone (T. Hermans). En zo is het maar net.

Take care en kalm an,
lieve groet uit Olpae!

 

clearing clutter

Our house
Ons huis slipte wat dicht, dus ging ik ordenen. Een drang van ‘clearing clutter’ ofwel rommel opruimen.

Het is niet zo dat ik, à la Marie Kondo, in één ronde door het hele huis storm en klaar ben voor tenminste een decennium.

Dat komt door de kaboutertjes. Zij slepen, zonder dat ik het zie, dingen mee ons huis in. Dus is het raadzaam om van tijd tot tijd een ‘rondje huis’ te maken. De warboel opruimen en meteen een sopdoekje erdoor.

Een opgeruimd huis doet goed.

Ons huis is niet zo groot als ‘Old Stoutenburght’ van Meneer Halman. Hier 12 km vandaan.

Maar het is ook geen tiny house.

Het is precies goed voor ons.

Ik woon er 30 jaar. De kinderen groeiden er op en ik wisselde van echtgenoot. Poezen kwamen en gingen. Er kwam een hond bij. En nu ook een oppaskat.

Our house in the middle of our street.
Madness

Kantoortje
Jaren terug gingen we verbouwen en daarna volgde een herschikking van de slaapkamers.

Hierdoor kwam het kleine kamertje vrij. Dit werd een kantoor voor zoonlief. Toen hij uitvloog nam Wessel ook zijn computer, beeldschermen en administratie mee.

Sindsdien is het mijn plek.

Een plek voor mijn handwerkspullen. Een plek waar ik bezig kan zijn.

Ik noem het nog gewoon ‘het kantoortje’ want ik vind ‘hobbykamer’ een stom woord. Sowieso het woord ‘hobby’, dan denk ik aan modelspoorbanen, diamond painting of ballonfiguren maken. Niets ten nadele van deze vrijetijdsbestedingen hoor.

Handwerken is mijn passie, waarin ik me kan verliezen. Breien is eigenlijk meer een nijverheid ofwel ambacht. Een ambacht is handwerk dat aangeleerd is om er je beroep van te maken. Maar vandaag de dag kun je met het breien an sich nog geen droog brood verdienen.

Anyhow, hier een rondleiding in 1:21 van dit ‘kantoortje’:

Ons huis is normaliter wel opgeruimd. Alles wat ‘over’ is gaat naar de kringloop. Herinneringen bewaar ik in mijn hart en niet op zolder.

Alleen in het kantoortje:
Ik ben echt een kei in het garen vergaren!  Mijn hoeveelheid wol is huge. Hieronder het orde scheppen in de wol-chaos (vóór het filmpje).

‘Ik ben Froukje en ik ben een yarn-hoarder’.

Een professioneel hamsteraar, echt! Mijn wol-voorraad is meer dan ik ooit op kan breien. Sorry Irma, maar je zette hamsteren in gebarentaal echt op de kaart.

Maar ik heb een plekje voor alles en alles op een plekje. Zo kan ik mijn stash enigszins verantwoorden naar Janlief.

Verrassing
Maandag lag er een envelopje op de mat. Er zat een ‘Needle Minder’ in. Dit is een magneetje waar je je borduurnaald op kan ‘plakken’. Zo raak je de naald niet kwijt. Je klemt dit ‘Mindertje’ op je borduurstof.

Deze is zo mooi: Aan één kant is het een paddestoel en de andere kant een madeliefje.

De ‘Needle Minder’ van Handmade by Mandy. Een mooie webshop met een verscheidenheid aan producten, zoals handgeverfde garen en mutsen die Mandy zelf maakt. Ze heeft ook garen te koop van de betere merken.
Leuk om zo’n verrassing op de deurmat te vinden! Bedankt A.!

Hieronder een foto uit 2012. Het borduurt gewoon fijner als je gezelschap hebt. Kater Rebbel werd 13 jaar.

Take it easy & kalm an! Lieve groet uit Olpae.

agenda leeg en de sokkenla vol

Paar 2 van dit jaar, gleden van mijn pennen. Garen: Lang Yarn Twin Soxx. Een mooi zelfstrepend garen.

En dan… is er koffie! De wat oudere dames (m/v) onder ons kennen die tekst uit de Douwe Egberts reclame. In 2016 lanceerde het reclamebureau FHV BBDO de quote opnieuw. Een handige en catsie naam voor een reclamebureau trouwens! 😉

De sokken: wanneer je goed kijkt zie je in het voetstuk een smaller streepje.

Raar dat er één streepje smaller is. Bij sok 1 heb ik dit stukje in het beenstuk, er tussen uit gehaald.

Bij de voet kwam ik er achter dat dit dus zo hoort, want ook hier een smal streepje blauw/grijs. In sok 2 heb ik ook weer in het been het smallere stukje er tussen uit gehaald. Dat moest ook wel want hier zat een fout in het verven.

Een echt maandagmorgen bolletje dus! Geeft niet, ik red me er wel mee.

Uiteindelijk werden het wel twee identieke sokken. Ze zijn voor dochterlief. Het zestiende paar wat haar kant op gaat. In 15 jaar hoor, dus dan valt het aantal Jildou-sokken wel mee.

Mijn agenda ziet er al heel wat weken zo uit:

Leeg! Om die leegte wat op te vullen heb ik de minibolletjes katoen er om heen gelegd. Gewoon opleuken die foto.

Dit mandje met kleine 10 grams bolletjes heb ik bij elkaar verzameld. Het staat boven te pronk bij de rest van mijn handwerkspullen. Van de Action.

Ik heb al heel wat ideeën in mijn hoofd wat er mee te maken. Een tas met mini granny’s haken bijvoorbeeld, of paaseieren ermee breien, of verwerken in een lente-haak-krans, of amigrumies haken (zie 4us hieronder) of… Elke keer als ik naar het mandje kijk word ik er blij van. Dat alleen al is de aanschaf dubbel en dwars waard!

Anyhow: Corona houdt de hele wereld in haar greep. Ikzelf heb, naast een lege agenda, weinig ‘last’ van de maatregelen in verband met het Covid19-4us. Ook mijn naaste omgeving heeft in geringe mate hinder van het virus. Dat is natuurlijk fijn, zeer zeker. Nee, je hoort mij niet zeuren hoor.

Ik ben (nog) niet ziek geworden, ik kan elke dag de natuur opzoeken, onze woning is groot genoeg en ik woon niet alleen. Bovendien ben ik niet werkzaam in één van de getroffen sectoren, ook ben ik niet werkzaam in de overbelaste zorg, ik ben geen student en gelukkig ben ik ook niet de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport of deskundige bij het RIVM.

Alleen…
Ik mis onderhand wel het struinen in de bibliotheek.
Ik mis mijn breigroepjes.
Daarnaast mis ik ook de strooptochten door de kringloopwinkels.
En ik mis het koor.

Random order.

Nu heeft heeft elk nadeel zo z’n voordelen.
Wat ik niet mis zijn de oud Hollandsche verjaardagen. Het zitten in een kring en dan de pech hebben naast iemand te zitten waarbij het moeilijk is de conversatie gaande te houden. En ja, dat is het enige wat je kan doen tijdens zo’n partijtje. Converseren én van de plakjes worst en blokjes kaas te eten.

Het is best lastig te socialiseren tijdens een verjaardagsfeestje. Ik wordt er moe van en het meest frustrerende is dat je dit nauwelijks aan me merkt. Ik ben namelijk supergoed in het maskeren hiervan. Lang leve en In de gloria. Laat die ene Covid19- maatregel maar even voortduren.

Afijn: Ik sta dus niet direct het juichen om naar feestjes te gaan en ik ben niet de enige. Frank Boeijen zong in 1981 al: ‘Ik wil nooit meer naar een verjaardag feest omdat ze vervelend zijn’.

Wanneer ik dit typ maakt de sneeuwpret plaats voor het voorjaar. Komend weekend verwachten de weermannen (m/v) volop zon en lentetemperaturen. Fijn!

Onlangs had ik mezelf een borduurpakket gekocht. Ik ben begonnen met een lente-kussen.

‘Nieuwsgierige schaapjes’ een pakket van Vervaco.

Zo leuk om hiermee bezig te zijn. Kruisje voor kruisje. Wordt vervolgd.

Beestenboel op nummer 9.

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

zeilschip op het meer & schapen op de hei

Het eerste deel van de shawl is klaar. Ik loop op schema.


Deze ‘Segelschiff am See’ is een MAL (Make-a-long) van Siets aan de maak en de ontwerpster van de shawl Alexa Boonstra. De shawl dankt haar naam aan het handgeverfde garen waar Alexa het ontwerp van maakte. Die kleur heette Zell am See, naar de plaats in Oostenrijk. Omdat de vorm op een zeil lijkt, vond ze het leuk om dat samen in de naam te verwerken: ‘Segelschiff am See’. Zeilschip op het meer dus.

Na de strepen komt kantpatroon. Alexa noemt dit ajour stuk ‘Opkruisen in breed vaarwater’. Dit omdat het visualiseert welk spoor een zeilboot in het water zou achterlaten bij het laveren.


Ik heb hiervoor een mooi sokkenwolletje, te mooi om in de schoenen te verdwijnen. Nu bestaat dit kantstuk ook uit ribbels. Ik twijfelde of ik dit, met zulk bont garen, wel zo mooi vindt. Dus een klein stukje in patroon gebreid. Best wel druk met dit kleurige draadje. Na rijp beraad en onderling overleg met zuslief besloten toch van het patroon af te wijken.


Dus ging ik zo verder. Geen ribbels in dit deel, wel ajour.
Handig trouwens, zo’n Yarn Cosy, een soort hoesje die om je yarncake kan doen. Deze voorkomt dat de bol bij het opbreien uit elkaar valt.


Hier één keer het patroon van de totaal acht keer om voldoende shawl-lengte te krijgen. De shawl wordt steeds breder dus de toeren steeds langer. Maar het is fijn breien. 


In de breierij heb je drie namen voor dezelfde techniek. Kant, lace of ajour. Het is breiwerk met gaatjes die ontstaan door omslagen van het garen om de pen. Door ook weer steken samen te breien kan je prachtige patronen in het breiwerk maken.
à jour komt uit het Frans en betekent letterlijk: aan de dag, ofwel je kunt het daglicht door het breiwerk zien. Dus eigenlijk is ajour: opengewerkt.

Bij ajourbreien kun je de heengaande toer in patroon breien. De teruggaande naald brei je dan averecht. Op deze manier krijg je tenminste twee draden tussen elke twee rijen met gaatjes. En je krijgt een voor- en achterkant.

Een moeilijker variant is, om in beide breirichtingen gaatjes te maken waarbij de gaatjes gescheiden worden door slechts één draad. Deze techniek beheers ik (nog) niet. Bij de bovenste manier zie ik beter wat ik doe, dit omdat de teruggaande toer alle steken weer netjes averechts worden gebreid. 

(foto: je kan natuurlijk ook best een Ajourtje in je sokken stoppen, deze sokken breide ik in 2009, de Blackrose)

Deze shawl hieronder is de ‘Brain Waves‘ ontworpen door Monique Boonstra. Ik breide dit patroon voor onze huwelijksdag. Een brede omslagdoek uitlopend op twee punten

Ik ben een Instagram-gebruiker. Regelmatig plaats ik foto’s. Maar ik kan ook enorm genieten van foto’s van anderen. Zo volg ik al een tijdje Schaapsherder Daphne. Herder van Schaapskudde Elspeterheide.


De kudde bestaat uit ongeveer 200 schapen van het zeldzame huisdierras Veluws heideschaap. Daphne hoedt de schapen samen met haar Bordercollies, Sem Jan en Tan. Dit hondenras is afkomstig uit het gebied dat men de Borders noemt, tussen Engeland en Schotland. Collie betekent herdershond.

Pup Keet staat nog aan het prille begin van haar loopbaan. Zij mag nog lekker mee snuffelen.


Keet heeft wel eigen knuffels hoor, maar ze zeult het liefst met de sokken van haar baas rond.


Deze week werd het eerste l(r)ammetje geboren. Hierna volgden er (veel) meer! Drukke tijden dus voor de kudde en verzorgers! 


Van zulke foto’s wordt je toch vanzelf blij! Dat vind ik nou zo mooi aan Instagram, dat ik zo even een kijkje kan nemen bij de schaapskudde. Het zien van de natuur en dat ik eventjes mee kan wandelen met Daphne. Virtueel dan.

De spreuk hieronder plaatste ik al eens eerder maar het is zo waar dat ik deze nogmaals plaats.

De taak die we onszelf moeten stellen is niet
om onszelf veilig te voelen,
maar om onzekerheid te verdragen.
(E. Fromm)


Vanuit Olpae:
Een poot van Chiqo en een lieve groet van mij.

breien met compassie

Hier een beginnetje van een sok.

Hier iets meer toeren, het hoekje om.


En nadat ze beide af waren zijn mochten de sokken in het ruime sop om daarna blockend te drogen.

Het eerste paar sokken van 2021. Ik gebruikte het reliëfpatroontje al eens voor een paar sokken voor Janlief. Soxxlook no.5, een boek van Kristin Balke. Eén toer recht, één toer twee recht-twee averecht. Mooi strechy en leuk te breien. Garen Cocktail van Beijer. Nld 2.25 mm. Heel, heel, heel toevallig zijn de hakken hetzelfde geworden: Yess!


Ik had dit paar in 9 dagen klaar. Dat kwam omdat ik alle lopende werkjes even te rusten had gelegd. Dit was een speciaal paar. 

Wat was nou het geval: Een dorpsgenoot kan niet meer goed breien vanwege pijnlijke handen. Zo verdrietig. Haar voorraad was bestemd voor een mooi beddensprei. Beseffend dat dat er niet meer in zat appte ze mij of ik het garen wilde hebben. Zo lief dat ze aan mij dacht.


De tegenprestatie: een paar sokken voor haar man. Een goede deal!


In het boek ‘De kracht van breien’ beschreef Loretta Napoleoni een mevrouw uit Toronto, die kleertjes breide voor premature babytjes in het ziekenhuis. Ook voor de kindjes die nooit naar huis zullen komen. Zo ontroerend. Zij, een anonieme breier, die met compassie voor het geluk én verdriet van een ander kleertjes maakt is bijzonder, troostend en helpend.


Jaren terug breide ik een paar sokjes voor een pasgeboren en gezond baby’tje. Wie kon bedenken dat dit kindje een aantal maanden later zou komen te overlijden. Wat een drama, wat een verdriet! Na de begrafenis vertelde de moeder mij dat ze de sokjes, door mij gebreid, het kindje had aangedaan. Heftig en toch zo bijzonder.


In 2017 liep ik stage in het ziekenhuis. Ik werd, als ervaringsdeskundige i.o., geroepen bij een mevrouw op de afdeling PAAZ. Er was intens verdriet en mevrouw lag te huilen. Bijna niet te doorbreken. Na een tijdje stilletjes naast haar bed te hebben gezeten begon ik over de mooie kleurrijke plaid op haar bed. Het bleek een opening tot gesprek en ze vertelde dat ze die had gekregen van een groep haaksters ergens in de polder. Het maakte haar ziekenhuisbed meteen een stuk vrolijker en gezelliger. (Foto: zo kleurrijk kan een plaid zijn patroon: Lossen & vasten Cal ’16)


Drie dingen, los van elkaar, maakten dat ik bewust werd van de kracht van breien/haken. De liefde die de maakster in het werkje achterlaat. Met aandacht en compassie gebreid maakt het project bijzonder. Je voelt het!


Dit gekregen garen wil ik niet gewoonweg in een project voor mezelf verwerken. De drie hierboven genoemde voorbeelden zette me aan het denken.

Ik was wel bekend met de ‘Droomdekentjes’ of ‘Little quilts of love’. Mooie quiltjes van ongeveer 60 x 60 voor overleden babytjes. De ‘Little quilts of love’ vinden hun oorsprong in Australië en vervolgens is dit idee over de hele wereld gewaaid. Het quiltje is bedoeld als een blijk van medeleven voor de ouders. Ouders die een verdrietig en moeilijke periode doormaken. Hieronder de Facebookgroup van Zuid-Afrika.

Ik ging zoeken op internet, ik kan niet quilten en bovendien heb geen lapjes gekregen maar garen.

Ik kwam al snel op de site Troostdekentje. Hier haken of breien ze belangeloos dekentjes voor kinderen die extra zorg of troost nodig hebben. Kinderen die in hun jonge leventje vaak in het ziekenhuis moeten verblijven, een handicap hebben, prematuur geboren of psychische problemen hebben.


Wat werd ik blij van het feit dat het voorgestelde garen in deze groep, nu precies het garen is van deze bollen! Ik ben al een tijdje fan van dit garen, Zeeman Royal. Ik heb er al 5 dekens/dekentjes mee gebreid. (Zie foto’s)

Ik meldde me aan bij de Facebookgroup van de Troostdekentjes. De groep ‘Friesland, Groningen, Limburg en Noord-Holland’. Josee, de beheerster, gaf me een warm welkom in de groep. Nu de sokken klaar zijn, kan ik beginnen met mijn eerste Troostdekentje. 


Wordt vervolgd!

NB: Voor een Troostdekentje wordt ‘granny square’ haken afgeraden want hier kan het infuus of vingertjes in vast komen te zitten. 

Afgelopen zondag, nog net een beetje wittig in het bos.


Kalm an! En blijf vooral de dingen doen waar je blij van wordt.
Lieve groet uit Olpae!

 

achteruit breien

Deze blog borduurt breit verder op de blog van 29 december, hierin had ik het over breien met compassie.

Sarah zei in haar laatste vlog (IGTV): ‘Ik heb al aardig wat sokken gebreid, ik durf best te zeggen dat ik het aardig kan inmiddels. En toch moest ik de teen twee keer breien (laatste project, red.). Tijdens het breien gaat er soms in mijn brein iets mis en dan vind ik het veel makkelijker om de boel, rats, uit te trekken en opnieuw te breien. Volgens mij hoort dat bij handwerken, dingen opnieuw breien. Op sommige dagen brei ik evenveel achteruit als vooruit.’

Precies! Voor mij geldt dat ook, altijd fijn die herkenning! Inmiddels heb ik ook heel wat sokken van de pennen laten glijden en nog moet ook ik wel eens opnieuw beginnen of achteruit breien. Na paar 155 zou ik nog even een paar sokken voor dochterlief breien. Met dat nog even ging het al mis. Bij breien moet je nooit de turbo aan willen zetten. Überhaupt moet je nooit de turbo aan willen zetten wat je ook doet behalve als je wilt hardlopen.

Wanneer ik snel even brei ga ik broddelen en is mijn breiwerk niet mooi egaal. Dat ligt niet aan het snelle breien maar aan de aandacht die ik dan geef aan mijn breiwerk. Ofwel het gebrek aan aandacht dus. Breien behoeft namelijk ook gewoon wat brein-aandacht.

Zie het als fietsen. Je kunt fietsen, dus stap je op en gaat fietsen. Je brein weet dat je fietst. Je benen doen hun werk, je behoud je evenwicht en je kunt van je omgeving genieten. Je kunt zelfs een gesprekje voeren met degene die naast je fietst. Toch blijft je doorfietsen omdat je brein weet dat je ondertussen fietst.

Ik gaf hierboven het voorbeeld van fietsen maar ik denk dat het nog beter uit te leggen is met voeden van babytjes. Wanneer ik mijn kinderen borstvoeding gaf en ik teveel opging in het gesprek wat ik ondertussen voerde, dan begon m’n zoon/dochter te brullen, want melktoevoer stagneerde dan. Met herstelde brein-aandacht en een aai over het bolletje kon kindje weer drinken en moeders weer kletsen.

Breien behoeft ook die aandacht. Het brein weet dat je breit en ondertussen kun je best praten of een podcast volgen. Maar er moet een seintje zijn: Ik brei, ik brei met aandacht! Mijn breiwerk begint helaas niet krijsen bij verslappen van mijn aandacht en dus kan het dan ook best lang duren dat ik de des-aandacht bemerk. En vervolgens weer eens achteruit moet breien. Het hoort er gewoon bij.

Anyhow: Hier dus de keyword: ‘even snel’. Wanneer ik snel, snel iets wil maken, dan is het vragen om moeilijkheden puur door een te min aan echte aandacht voor mijn werkje. In dit geval: mijn breiwerk werd niet mooi gelijkmatig. Hieronder op de foto goed te zien. Brieke (Stellingwarfs voor: niet zoals het betaamt, fout, mis) breisteken.

Ik had nog steeds even snel, in het hoofd. Ik zou de sok gewoon blocken en dan werd het breisel vast regelmatiger en het dus zou het wel goed komen. Inmiddels bij de hak, ook broddelwerk, foutjes die ik probeer te verdoezelen.

Pas wanneer ik me bewust word van dat even snel begin ik te zuchten, want het enige juiste wat ik kan doen is afhalen, alles afhalen en opnieuw beginnen met wel de juiste aandacht voor dit breiwerk.

En ik was al halverwege de voet!! Zie bovenste foto. Waarom ben ik geen ezeltje? (Garen: Twin soxx, Lang yarns)

Het zijn grijze, koude dagen en het is nat in het bos. Toch vind ik dit heerlijk weer.

O, wat heb ik toch een hekel aan die hete zomerdagen van 30+! Ik heb het al eens genoemd maar het zit me blijkbaar zo hoog. Ik heb een donkerbruin vermoeden* dat de zomers alleen maar heter zullen worden. Dan stel ik manlief voor om te over-zomeren in Noorwegen.

Wanneer het buiten donker is, doe ik binnen de lichtjes aan. En één van die lichtjes: kijk nou, daar wordt je toch blij van!

Deze toffe-theepot-lamp komt van Ellen van Gekkleurd. Van theepotten van de kringloop maakt ze deze leuke lampjes.

Ik krijg het idee dat de wereld in brand staat. Coronavirus legt, naast gevaar voor gezondheid, de maatschappij gedeeltelijk plat. Dit heeft voor veel mensen grote gevolgen. En dat is nog maar een klein deel van de problematiek qua Cornona. Wereldwijd is dit een serieus probleem natuurlijk. Het is een dik jaar geleden dat Covid 19 uitbrak, wie had kunnen denken dat we er nog steeds middenin zitten en het eind gewoon nog niet in zicht is.

En dan de gebeurtenissen in Washington in het parlement. Het laat zien dat groepen mensen die ontevreden zijn over het beleid heel makkelijk op te ruien zijn. Dat kan natuurlijk ook zo in Nederland gebeuren aldus Caspar van den Berg. (L.C. 8-9)
Het laat ook zien dat de geschiedenis van de mensheid zich altijd weer herhaald.

* de uitdrukking ‘donkerbruin vermoeden’ gaat over iets negatiefs. Bruin betekend hier niet de ‘kleur’ maar ‘zorgwekkend’. In zeemanstaal is bruin weer ‘ruw of onstuimig’. Vermoedelijk kreeg ‘bruin’ vandaar de betekenis zorgwekkend: ruw weer kon immers vervelende gevolgen hebben.

Be safe, take care en kalm an! En blijf vooral de dingen doen waar je blij van wordt.
Lieve groet uit Olpae!

alle goeds voor 2021

Soms hebben we de mist nodig 
om onszelf eraan te herinneren 
dat het leven niet zwart-wit is.

tekst: Johnatan Lockwood Huie
foto: Ten oosten van Scheenebos, Oldeholtpade.

Be safe, take care en kalm an!
En blijf vooral dingen doen waar je blij van wordt.

 

zelf gemaakt

Everything you make, that’s make out of you energy, is partially made out of you. It’s made out of whatever experiences you’ve had. So you can knit little booties and they can be you rage out of your body by creating something and putting it in a safe place outside of yourself where maybe it could even do somebody some good. (Amelia Nagoski, auteur)

Grote woorden van Nagoski. Maar wel zo waar. 

Zeer vrij vertaald: Alles wat je maakt, dat is gemaakt met jou energie en liefde erin. Gemaakt door middel van alle ervaringen die je hebt meegemaakt. Met andere woorden: je kunt kleine sokjes breien, creëren en weggeven waarmee je voor iemand anders iets goeds kan doen door wat je in het project hebt gestopt.


Als ik denk aan ‘zingeving’, wat dit voor mij betekent, dan denk ik vooral aan ‘mooie dingen maken’. Ik maak een project vaak vanuit een patroon of geïnspireerd door plaatjes en ideeën van anderen. En dat is prima. Alles wat uit positiviteit voortkomt is juist, lijkt me.

‘Nuttig bezig zijn’ zit in mijn genen. Wanneer ik passief naar het kastje (tv) kijk dan geeft me dat geen voldoening. Iets maken geeft me dat wel. Toch is ‘kastje-kijken’ niet verkeerd, begrijp me goed. Ik kan me best verliezen in een mooi programma maar voor mij niet avond aan avond. En helemaal niet binge-watchen van series. Maar ieder zijn ding, toch? Misschien heb ik de juiste serie nog niet gevonden op Netflix? 


Creatief bezig zijn is voor mij dus in zekere zin ‘zingeving’ met daaraan gekoppeld ‘het nuttig bezig’. Laat mij maar ‘nuttige mooie dingen maken’.

Ik prijs mezelf gelukkig dat ik vroeger heb leren handwerken. En zo blij ook dat ik er net zoveel voldoening uit kan halen als mijn oma’s, moeder en zus. Maar ook het kunnen delen van deze passie is zo waardevol.

Foto hieronder: Zus, moeder en ik bezochten de tentoonstelling Breien! in het Fries museum. (2015 onze moeder is in middels uit de tijd).


Handwerken is een rode draad in mijn leven. Het is mijn ‘way of life’. Sinds ik heb leren werken met draad en naalden kon ik niet anders meer. Truien breien, beestjes haken maar ook borduren. 

Altijd bezig. Altijd zoekende naar mooie patronen. Vele projecten waarvan ik droom, om die nog eens te maken.

Never give up on a dream because of the time it will take to accomplish it. The time pass anyway. (Earl Nightingal)

Je moet altijd dromen houden. Wanneer je geen dromen meer hebt heb je eigenlijk ook geen toekomst meer. Dat zei mijn broer, toen mijn vader op het eind van zijn levensweg was. Blijf dromen.

Mijn vader, ook altijd dromend van mooie dingen maken. Altijd! 
Niet met garen maar met hout. Vaak afvalhout. Hieronder maakte hij een prieel in de Sickenga’s-bos in Wolvega. Eén van de dromen die hij nog wel kon verwezenlijken.


Het handwerken zit in mijn genen. Het maakt dat ik met twee benen op de grond blijf staan. Aarden zoals dat heet. Handen die bezig zijn en maken dat ik niet afdwaal in gedachtes die nergens toe leiden.

In mooie maar ook in moeilijke momenten was handwerken mijn lifeline. Hieronder een paar voorbeelden hoe dat voor mij geldt.

Toen ik net in verwachting was van onze zoon rende ik naar de handwerkwinkel om rood garen voor een gerstekorrel-truitje. Dat had ik al jaren in het hoofd. Toen ons dochtertje in het ziekenhuis kwam, rende ik naar de handwerkwinkel om garen te kopen voor een vestje voor Jildou, om zittend aan haar bedje te breien. Later, toen ons huwelijk op de klippen liep, rende ik naar de handwerkwinkel om garen, veel garen te kopen om een warme deken te haken.

Maar toen ik voor de twee keer in het bootje klom, rende ik natuurlijk weer naar de handwerkwinkel, nu om het mooiste lacegaren te kopen wat er was om een Weddingringshawl te breien.


Bijzonder toch. 


Be safe, take care en kalm an!
En blijf vooral dingen doen waar je blij van wordt.