zolang de lente maar blijft komen

.
Titel uit: ‘Zolang de liefde maar blijft winnen’ van Daniël Lohues en gecoverd door Stephanie Struijk samen met het Noordpool Orkest. Een prachtig liedje. Ik kreeg dit filmpje van mijn buurvrouw doorgestuurd. (Dank T!)

Foto: ‘zolang de Oostenwind blijft waaien zullen bladeren blijven vallen’

Ik deelde hier al eens eerder een stukje van Stephanie Struijk.

De tekst is zo mooi, ongecompliceerd en natuurlijk. Zo vol van hoop ook: ‘Zolang de liefde maar blijft winnen, komt het allemaal wel goed’.

Poezekes-kol

De tweede kol gleed van de pennen. Zeeman Royal, 4 mm naald. Voor onze kleindochter Tess.

Still knitting socks
Hoeveel ‘lopende werkjes’ ik ook heb, één ervan is een sok.

Ieder sokkenbreister zal het beamen. Het is het perfecte werkje voor onderweg. Zo’n projectje neemt weinig ruimte in en past altijd in mijn tas. Wachtmomentjes worden fijn met een breiwerkje.

Op Facebook ben ik lid van deze groep:

En in februari deelde ik dit bericht:

Het was een onderwerp wat ‘speelt’ onder de sokkenbreiers (en andere dingen) gezien dat er 175 (!) opmerkingen op kwamen. Er was een veelzijdigheid in antwoorden. Mensen die juist altijd breien vs mensen die dat juist niet doen. En alles ertussen.

En ik? Ik pak mijn breiwerkje soms wel en soms niet uit mijn tas. Mijn gevoel verteld me wanneer het ‘kan’ of wanneer misschien niet. Ik hou hierin de veilige kant aan. Lang leve de ‘breibende’ en het ‘breicafé’ waar we ongegeneerd & eindeloos kunnen breien en toch ook de wereld bespreken.

Acquisitions
Bij de Zeeman in Leeuwarden vielen er zomaar 3 bolletjes sokkenwol in mijn winkelmandje.

Ja, ik koop garen bij de Zeeman of de Wibra. En ja, ik koop ook garen bij kleine ‘stenen winkels’, online of bij Indie dyers*. Ik wissel het af. Dat vindt mijn beurs het fijnste.

*Indie dyers staat voor ‘Independently dyer’. Iemand die garen verft op kleine schaal, gewoon in de keuken bijvoorbeeld. Kleine hoeveelheden en daardoor unieke garens.

Honing
Stem van Paul Jambers: ‘Overdag is hij apotheker maar s’nachts is hij imker’. Als imker had mijn apotheker een goed honingjaar. Genoeg om in de apotheek aan de klanten te verkopen.

Honing uit eigen buurt, altijd goed. En helemaal omdat de opbrengst van dat potje naar Brooke gaat. Beerend rook de zoete verleiding al.

In de categorie ‘Maartse buien’
Natte sneeuw.

Maart Douwe roert zijn staart.

.

Bezem
En ach, mijn bezem ook helemaal nat gesneeuwd, gelukkig hoefde ik niet meer weg.

Slotgroet
Zorg dat je zoveel vertrouwen in jezelf krijgt, dat andermans oordeel, verwijt of afwijzing je niet van slag brengt. (anonymous)

foto: Ruurd-Jelle van der Leij

Be safe, take care en kalm an!
Lieve groet uit Olpae!

 

and the songbirds keep singing

Uit Songbird van FleedwoodMac. Ook zo’n

slofjes voor Charlie

Babyslofjes
Jildou kwam met een bestelling. Altijd goed. Slofjes voor een pasgeboren meisje dat gaat luisteren (of niet 😉 ) naar de mooie naam:

Restje Zeeman Royal, 5 pennetjes 4 mm en gaan!

Een leuk werkje.

Je begint met het zooltje en vervolgens steekjes opnemen rondom dit zooltje voor de rest van het slofje. Een stretchy bind-off is niet onbelangrijk.

Keukenprinses
Nee, ik ben geen keukenprinses. Ik probeer wel elke dag een gezond bakje voer op tafel te zetten. En dat gaat me redelijk af.

Ik heb welgeteld 2 kookboeken. De eerste met de mooie titel ‘Koken is fijn’. Een exemplaar uit een kringloopwinkeltje uit Sloten. In de jaren ’80 vorige eeuw al gekocht. Nee, Chilli Con Carne staat er nog net niet in, Bami dan weer wel! Het komt uit 1978. Een boek voor leerlingen van de huishoudschool.

Ook al klinkt de titel hoopvol, koken is nooit mijn hobby geworden. Nummer twee, van Margriet, stamt uit 1998. Met deze twee kan ik me prima redden.

‘Koken is fijn’ is een zeer beduimeld exemplaar, de jaren dat het boekje mij ter zijde stond heeft het ook geen goed gedaan. Maar eerlijk is eerlijk: bij aankoop was het al behoorlijk vlekkerig.

Grappig is dat de recepten voor 2 personen zijn. Men ging er vanuit dat de leerling na de opleiding met dit boek in de hand aan de coke kook ging. Wanneer ze op kamers ging, 1-persoons gerechten makend of als pas beginnend gezin dan voor 2.

Mijn moeder kookte erg lekker. Toen ik net op mezelf woonde had ik de gewoonte om, zo rond een uur of 5, vanaf mijn werk, naar mijn moeder te bellen. ‘Wat gaan jullie eten?’ (standaard vraag). Als het antwoord me aanstond dan schoof ik bij mijn ouders aan.

Ik denk er graag aan terug. Het gaf een veilig gevoel. Zo kon ik nog eventjes onder vleugels van mijn ouders wegkruipen als Pykje. Zo noemde mijn moeder me altijd. Ik werd geboren als jongste. Dus bleef ik altijd dat kleine pykje (frysk voor kuikentje).

In mijn kookboek zitten nog wat recepten in mijn moeders handschrift, zo mooi!

Toen onze kindjes klein waren bakte ik nog wel eens wat. Wessel en Jildou vonden het dan lekker de gardes af te likken. O, wat rook het dan lekker in huis!

Time flies!

Sokken breien
Paar 16 gleed van mijn pennetjes.

Bolletje: Phildar, Phil Socks Multico, Milky Way kleur Naos. Een hele mond vol!

Ik moest even wennen aan de kleur. Wat je ook zo kan hebben met een kleur van een auto, ‘vind ik deze nu mooi of niet’. Uiteindelijk vond ik deze kleur wel mooi.

Plain Vanilla socks (recht-toe-recht-aan-sokken). Naaldjes 2.25 mm. Fijn te breien!

Honderd paar
‘As I type’ staat nummer 17 alweer op de pennen. Ik heb de vaart er aardig in, al zeg ik het zelf. Gemiddeld brei ik zo’n 12 paar sokken in het jaar. Dat is peanuts vergeleken bij mevrouw A. uit O. Zij breide in 2011 maar liefst 100 paar! HONDERD PAAR!

‘Wanneer je je met anderen vergelijkt, zou je ijdel en verbitterd kunnen worden, want er zullen altijd kleinere en grotere mensen zijn dan je zelf bent’. En zo is het. Hier de hele tekst die gevonden werd in de Saint Paul’s Church van Baltimore (1692). Ehrmann schreef deze tekst als instructie voor een goed en zinvol leven.

Anyhow: Met het 100ste paar sokken maakte A. de conducteur blij. Ze reisde namelijk dagelijks met de trein, tijdens de ritten altijd aan het sokken breien.

Ik wil mezelf wel uitdagen, nee 100 paar worden het er niet, 30 misschien? Dan zou ik de rest van het jaar elke 14 dagen een paar sokken moeten breien. Het is nog 227 dagen voordat we 2022 instappen. Ik denk dat het wel te halen is. Maar hé, het moet wel leuk blijven. Dan toch maar 25 paar? 20 misschien?

Ik ken A. van de bijeenkomsten van de Stitch ’n Bitch avonden in Leeuwarden. Deze breigroep werd in 2006 opgericht. We troffen elkaar in café Wouters.

Later werd ik uitgenodigd bij de Breibende, een groep die dichter bij huis was. Vanaf toen ging ik niet meer naar de Stitch ’n Bitch bijeenkomsten in Leeuwarden, maar ik heb mooie herinneringen aan de avonden daar.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

ratjetoe

Mijn zus deed het al langer, een luisterboek luisteren en onderwijl breien.
Nu kreeg stief-schoon-zoon (wat een woord, maar ja, dat is hij nu eenmaal) via zijn T-Mobile abonnement van Bookchoice 16 (!) boeken. Aangezien hij zelf niet zo’n lezer is dacht hij aan mij: zie das nou lief!

Anyhow: je mag kiezen tussen e-books en luisterboeken. Dus vond ik dat een mooie gelegenheid om het luisterboek ook eens uit te testen. Boek: Moord op de moestuin, Nicolien Mizee.

En zo zat ik afgelopen zondagmiddag, met een kopje thee, hond, breiwerk en laptop op/voor de bank.

Ik moet zeggen dat het me prima beviel. Wanneer je tijdens je breiwerk de tv aan hebt met een praatprogramma om, naast de tikkende naalden, nog iets zinnigs te horen wordt ik toch afgeleid door het beeld: ik ga toch kijken. Ik brei niet blind dus dan liggen de naalden stil. Ik merkte dat een luisterboek ideaal is. Geen afleiding voor mijn ogen en kan helemaal opgaan in het verhaal. Hoe spannender het boek hoe sneller ik mijn steken breide! Echt!

De eerste sok was zo-o-o-o af! Nummer twee nu op de pennen. Het garen is van Regia Etude Color. Dit geeft een grappig streepje. Omdat ik het streepje bij het hakgedeelte ook netjes door wilde laten lopen heb ik de hak van witte Botter IJsselmuiden Bergen gebreid. En ook de teen met dat garen. Ik ben wel tevreden over deze combi.

De Breibende is weer los! We hadden een zomerstop. De eerste bijeenkomst was bij mij aan de keukentafel. Gezellig!

Op de tafel pronkte mijn windlicht-bloem. Gemaakt van dik vilt uit Nepal.
Zo leuk om te maken! Ontworpen door Marianne van Lindelicht. Hier patroon te krijgen.

Gistermiddag kwamen onverwacht de kleinkinderen bij ons. We maakten een lange wandeling over de grote stille heide.

Alle torretjes werden gezien. We zagen zelfs een kleine slang: iiiiieeuuhhhh!
De herder hebben we echter niet gezien, evenmin zijn hond. De schapen stonden keurig achter een tijdelijk hekje.

Natuurlijk zongen Jan en ik onderstaand liedje, met behulp van YouTube konden we de tekst weer herinneren:

Op de grote stille heide, dwaalt een herder eenzaam rond
Wijl zijn witgewolde kudde, trouw bewaakt wordt door zijn hond
En al dwalend ginds en her, denkt de herder;
“Och hoe ver is mijn heide”.

Op de grote stille heide bloeien bloempjes lief en teer
Pralend in de zonnestralen als een bloemhof heinde en veer
En tevreën met karig loon roept de herder:
“Och hoe schoon is mijn heide”.

Op de grote stille heide rust het al bij maneschijn
Als de schaapjes en de bloemen vredig ingesluimerd zijn
En terugziend op zijn pad juicht de herder:
“Welk een schat, hoe rijk is mijn heide”.

P. Louwerse / J. Worp
Liedje

 

zomerzonnewende

De tijd ‘vliegt’ voor mijn gevoel. Het is vandaag alweer de langste dag.
De astronomische zomer begint nu pas, op 21 juni, wanneer de zomerzonnewende is. De zon bereikt de hoogste stand boven de horizon waardoor deze dag het langst duurt. Echter de meteorologische zomer gaat uit van 1 juni.

Het maakt mij niet uit wanneer de zomer begint, zolang het maar mooi weer is. Weer om buiten in het zonnetje te zitten, nippend aan een rosé-tje en dit dan afwisselen met een toertje breien.

Litha, het jaarfeest, wordt ook wel Midzomer genoemd. Rare benaming eigenlijk want de zomer begint dan. De dagen zullen vanaf vandaag weer korter worden. Tot Yule. (21-12)

Wanneer je tijdens de zomerzonnewende een vuurtje stookt en je mikt er ook nog wat Sint Janskruid bij, dan brengt dit geluk en weert boze geesten af. De as van dit vuur beschermt tegen onweer en bliksem maar, ook niet onbelangrijk, verzekert dit harmonie in het huwelijkse leven. Met dat laatste voor de deur zal ik zeker & vast een vuurtje doen oplaaien vanavond. En de as…dat leg ik hier in huis.

And then for something completely different…

Het was 2006 dat ik voor het eerst aan mocht schuiven bij de Breibende. Een groepje van 11 vrouwen uit deze omgeving met een gezamenlijke passies: handwerken, theedrinken en praten over het leven.

Gisteren hadden we onze laatste bijeenkomst. We houden elk jaar een zomerstop. Bijzonder was wel dat we er allemaal waren. Fijn om elkaar te zien en bij te praten. We zijn alle 11 zo verschillend, we maken alle 11 van alles mee in ons leven. Mooie, dierbare maar ook nare en verdrietige gebeurtenissen. Het is fijn om lief en leed te kunnen delen.

Op de eerste foto al te zien, mijn O.W. (Onderhanden Werkje).

De tweede sok wordt zo ánders dat het weer mooi wordt. Even uitleggen: ik brei alle sokken hetzelfde, tenminste dat probeer ik. Bij deze bol, Schoppel Zauberball Crazy, is het echt onmogelijk om twee gelijke sokken te breien. Maar zie hoe grappig de tweede sok matcht.

lazy sunday afternoon

Wat kan dat soms zo fijn zijn, een ‘luie’ zondagmiddag. Zo’n middag waarop Janlief thuis is, ik rustig kan breien, een bakje koffie erbij mét wat lekkers: het is zondag tenslotte!

Het breiwerkje wat ik onder handen heb is een paar recht-toe-recht-aan sokken van Regia Pairfect, ontworpen door de Noren Arne en Carlos. Ik heb me voorgenomen om eerst een aantal WIP’s (work-in-progress) af te maken. Met deze bol maak je twee identieke sokken. Wel moet je dan beginnen aan de binnenkant van de bol.

Al een aantal dagen is het prachtig winterweer.

Dat maakt onze wandelingen in de vrieskou en zon heerlijk!

Het is alweer 12 jaar geleden dat ik voor het eerst aan mocht schuiven bij de Breibende. Tjonge, wat vliegt de tijd. Gisteren streken we, voor een keer, neer in bij Tramhalteplein. Gezellig om bij te praten.
We komen regelmatig bij elkaar om, zo aan de keukentafel, te handwerken, thee te drinken en te praten over alles wat ons zoal bezig houdt.

breibende

Elke veertien dagen komen we bij elkaar: de breibende. Een groep van 11 vrouwen die samen komen breien en aan de keukentafel het leven bespreken. Vanavond kwamen we ook weer bij elkaar. Alleen nu niet aan de keukentafel maar lekker bij de kachel. De laatste keer van het jaar. M had warme appelsap met kruiden, zo lekker!
Poes lag lekker bij ons op de bank tussen de bolletjes wol.
Nadat we bijgepraat hadden kwam er zowaar een koortje binnenvallen! Zo bijzonder! Een huiskamer-mini-concert van Riks! Het hoorde of er een heel koor stond te zingen terwijl ze maar met z’n zessen er stonden. Prachtig!
Hierna hebben we met elkaar nog een wijntje hadden gedronken op het nieuwe jaar en op onze breibende.

oogst en breigroep

Samen met zus en moeder bezocht ik de handwerkbeurs in Zwolle. Elk jaar een uitje om naar uit te kijken. Heerlijk sneupen tussen alle wolletjes, borduurpatronen en viltpakketjes. Ik had niet echt een boodschappenlijstje bij me, eigenlijk niets nodig. Toch mocht ik mezelf trakteren op een mooie streng sokkengaren. En die zag ik liggen op de stand van Wol-met-verve. Zij verkochten ook mini-strengetjes sokkengaren. Ik heb een oranje kleur gekocht. Verder kwam ik nog thuis met een borduurpatroon van een hart. En een sjaal-speld.

Bij thuiskomst kreeg ik het droevige bericht dat één van mijn brei-vriendinnen plotseling is overleden. Onze “breibende” zoals we de breigroep noemen bestaat uit 12 vrouwen. Een hechte groep. We spreken elke 14 dagen af en delen naast onze gezamenlijke interesse in het handwerken ook vele andere dingen. Aan de keukentafel wordt naast ons eigen lief & leed de hele wereld besproken.
Wat zullen we haar missen!