tweeduizend drieëntwintig

foto: Noorwegen, Vang
61°19’58.1”N   8°16’28.9”E

Some beautiful paths
can’t be discovered
without getting lost. (Erol Ozan)

Sommige mooie paden
kun je zonder te verdwalen
niet ontdekken.

Alle goeds voor 2023!

and we’re turning on the tide, the tide and the time

.
Titel uit ‘The Tide’ van The Lasses . Deze video is opgenomen tijdens de ‘Amsterdam boot sessies’.

Toch nog even over mijn schouder kijken
Elk jaar blik ik terug. Met in mijn hoofd de tekst van ‘Uren, dagen, maanden, jaren vliegen als een schaduw heen’ (Johannes de Heer, 406). Dat zong mijn vader in deze tijd van het jaar. Hier op een dierbare foto, zo tussen het werk door. Stofjas aan en even een liedje zingen.

Lastig
Het is gek dat de mooie momenten eerder je gedachtes vullen dan de moeilijker dingen van 2022. Net een fotoboek: daarin worden, in de regel, alleen de prachtigste momenten vastgelegd. In die fotoboeken is het altijd feest, altijd vakantie ook.

De lastigste maand was februari, toen waren mijn dagen gevuld met ritjes naar het Radiotherapeutisch Instituut Friesland vanwege bestraling van een plekje op mijn neus. Ik heb me best beroerd gevoeld en moe. Maar het herstel verliep voorspoedig.

Gouden-randjes-dagen
Mijn mooiste moment is, denk ik het concert in het Albert Stadion in Brussel. We waren bij Coldplay. Prachtig!

Maar ook het concert van Danny Vera in het Zigggodome. En de roadtrips met onze camperbus naar de poolcirkel en de andere kant uit, naar Portugal, zijn toch echt de dagen met gouden randjes.

Maar als ik eerlijk ben, zijn het ook vooral de alledaagse dagen die een gouden randje krijgen. Het wandelen met Douwe, wakker worden met de geur van verse koffie, bloemetjes spotten in de weide of een mooie zonsondergang.

Terugkijkend op handwerkgebied
Dit jaar breide ik 1 zonnehoed, 3 shawls & 21 paar sokken.

Hieronder mijn laatste paar van 2022:

Zelf geverfd garentje (Zareska Maris) en eigen patroontje (naaldjes 2.5 mm). Voor mijn schoonzusje, die er blij mee was! Fijn!

Plannen voor 2023
Ik ga met 5 lopende werkjes het nieuwe jaar in. Natuurlijk heb ik sokken op de pennen, daarnaast 2 dekens, 1 shawl en 1 col.

Vooreerst ga ik de Stephen West shawl ‘Twist en turns’ afmaken. Verder heb ik heb garen gekocht voor een prachtige trui voor Jan, de ‘Moby’ van Petit Knit. Hieronder een voorbeeld.

Antraciet Karisma garen van Drops.

Best wel overzichtelijk eigenlijk. Want voor de rest, qua handwerkplannen, zie ik het wel. Vooral projecten maken waar ik plezier in beleef.

Een ‘wist-u-datje’
Sinds ik ze in Spanje aan de boom zag hangen, heb ik de mandarijn ingeruild voor de sinaasappel.

Op internet zag ik DE manier om netjes een sinaasappel te eten: Dakje en onderkantje eraf snijden, één snijtje verticaal en je vouwt het appeltje van oranje open. Zo kan je de partjes er, zonder geknoei, uit halen.

Us Douwe
In zijn korte hondenleventje heeft Douwe al heel wat van Europa gezien. Hij is geboren op 10 juli 2021. En dit jaar mocht hij een paar keer mee op reis. Zo zag Douwe Duitsland, Denemarken, Zweden, Noorwegen, België, Frankrijk, Spanje en Portugal.

Vanaf pup zat hij graag in de auto. Of het onze kleine Panda is of onze camperbus, het maakt hem niet uit, zolang hij maar uit het raampje kan kijken.

Reizen met een hond maakt dat je je wel iets moet aanpassen. Langere pauzes houden om lekker te kunnen wandelen bijvoorbeeld. Maar hé, wandelen is voor iedereen goed. Ik denk dat Douwe het vooral fijn vindt om samen met ons te zijn. Waar we dan ook maar naar toe gaan. Tuurlijk lekker rennen op het strand vindt Douwe geweldig! Welke hond nou niet? Douwe onze ‘beachdog’.

Wat zo fijn is, is dat Douwe altijd blij en tevreden is. Gezellig om hem om ons heen te hebben.

Het enige nadeel is wel dat je eigenlijk niet kan stoppen langs de snelweg: het is er zo ontzettend smerig, zoveel vieze doekjes en ander afval. Douwe vindt die doekjes niet vies en is het lastig ze uit zijn bek te houden. Wat zijn reizigers toch een stelletje viesterts!

Vuurwerk
Gisteravond vonden mensen (m/v) het nodig om vuurwerk af te steken. Met die actie was het raak, ook al zat Douwe bij mij op de bank en wij er geen aandacht aan schonken: Douwe is angstig geworden. Toen Jan hem later op de avond uitliet hadden we niet verwacht dat er weer vuurwerk zou worden afgeschoten. Dus toch! Jan houden en keren met Douwe, hij wilde vluchten en wel weg van ons dorp, waar het schieten was. Gelukkig hield zijn riem het anders was Douwe zo, in blinde paniek, over de provinciale weg gerend.

Waarom, waarom o, waarom moeten mensen nu al vuurwerk afschieten? Het maakt de dieren banger dan bang. Als we ons nu gewoon aan de regels houden en op 31-12 vanaf 18:00 pas gaan schieten. En, ook niet onbelangrijk, hiermee te stoppen op 1-1 02:00 uur.

Slotgroet
Tijd hebben we allemaal, hoe we die gebruiken is onze eigen keus.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

stare at the sea, that’s what I need from time to time

.
Titel uit ‘Karaoke’ van de Utrechtse singer-songwriter Judy Blank. Lief liedje met prachtige tekst.

Slipping through my fingers
30 jaar geleden werd onze jongste geboren. Dertig! Time flies! Ik moet dan denken aan het liedje van ABBA, ‘Slipping true my fingers’.

Herman van Veen, ‘Kinderfiets’:
‘Hé lieve meid op je kleine fiets, als een roze stip in het groen.
Slingert je blinkende kinderfiets, zich dwars door het zomerseizoen.
En je rijdt maar door en je fiets wordt steeds kleiner, plotseling ben je weer weg, fiets’.

Jildou heeft dat kinderfietsje omgeruild voor de motorfiets van haar stiefvader.

Hier linkje naar bewegend beeld materiaal. Wat hebben we toch een stoere dochter!

5981 km
was onze roadtrip van afgelopen tijd. We gingen 7 december op pad en gisteren reden we de dam weer op. Het deed ons beseffen dat je in elk jaargetijde best kan ‘camperen’. Ondanks de frisse vriesnachten hebben we het niet koud gehad. En ook de vele regen maakte ons niet uit, we zaten droog.

Natuurlijk hebben we ook prachtig weer gehad hoor. Het enige nadeel van het reizen in december is dat de dagen kort zijn. We reden geregeld door tot het al donker was. Van de omgeving waar je dan terecht komt zie je dan niet zoveel. Pas de volgende dag kun je dan de streek verkennen.

Onze reis: Zuid Frankrijk, via kust van Golf van Biskaje naar Spanje. Door Baskenland naar Portugal. Aanvankelijk wilden we over Pyreneeën terug en via Lourdes weer richting Noorden. Maar om die bergen te nemen in de winter met min 12 leek ons geen goed plan. Dus opnieuw langs de westkust.

In het nu
Wanneer we op pad zijn in onze camperbus is de reis onze vakantie. Niet het doel om ergens te komen. Niet die bestemming. Natuurlijk nemen we wel eens de snelweg om even wat kilometers in korte tijd te kunnen overbruggen maar wanneer we weer op de kleinere wegen rijden is dat echt genieten.

Het gaat er dan ook niet om waar we aan het eind van de dag zijn. We stoppen gewoon wanneer de dag aan het eind loopt. Of waar het mooi is. Een andere mind-set dan wanneer je naar een vakantiehuisje moet rijden. De groene puntjes: daar stonden we voor de nachten. Vaak gratis gedoogplaatsen, soms betaald en 4 campings.

Knitting on the road
Onderweg brei ik niet zoveel, ik vind het fijn om naar buiten te kijken. Er is zoveel te zien! Zo prachtig om over kleine B- (of C-)weggetjes te rijden, dwars door natuur, hoogtes & kleine dorpjes. Toch is het paar sokken welke ik op de pennen had wel af gekomen.

De avonden zijn lang in deze tijd van het jaar. Heerlijk om te breien, te lezen of een spelletje scrabble te doen. Zo lekker rustig en gezellig in ons kleine huisje op wielen.

Haakvlijt
We reden door Quamada in de regio Castilië en León, een dorpje bestaande uit kleine oude huisjes met maar 235 inwoners. Maar wel met een prachtige kerstboom! Een gevalletje ‘haakvlijt’.

Prachtig toch?

Weer thuis
De donkere dagen voor Kerst. En drinken we, sinds gisteren, onze thee weer voor de (pallet-)kachel.

‘Waar besteed jij op een vrije dag de meeste tijd aan?’ stond er op het labeltje. Dat is duidelijk:

Hierboven de Stephen West shawl ‘Twist & turns’. Echt een fijn en mooi patroon, waar ik bovendien veel van leer. Dit lopend werkje heeft prioriteit.

Slotgroet
Merry everything and a happy always.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

and the songbirds are singing

.
‘Songbird’ is geschreven en gezongen door Christine McVie. Christine was één van de twee zangeressen van Fleetwood Mac. Ze is verleden week, op 79 jarige leeftijd, overleden.

McVie zei over dit liedje: ’It’s “about nobody and everybody…in retrospect, it’s like an anthem…a little prayer of sorts.”

(foto: bron onbekend)

Bij mooie liedjes mag je zo je eigen ideeën, gedachtes en gevoelens hebben, denk ik. Bij stome* liedjes mag dat natuurlijk ook.

*In ons gezin zeggen we tegen stomme ‘STOME’. Toen de kindjes nog op de lagere school zaten hadden ze samen een website over onze poezekes gemaakt. Een klasgenootje van de jongste had een reactie achter gelaten: ‘Ik vind dit een stome site!’ Sindsdien is stomme veranderd in stome.

(foto: Jiskepoes 1999-2018)

Adventstijd
Vier adventzondagen, vier kaarsen die week na week aangestoken worden. En met Kerst de vijfde. De kaarsen staan symbool voor het terugkerend licht.

Een tijd van bezinning, van overdenken en van verwachting. Voor mij een periode om even mijn pas wat te vertragen. Gewoon meegaan met het ritme van de natuur.

‘Alle duisternis in de wereld kan het licht van een enkele kaars niet doven’.

Kerststress
Onze ouders hadden vroeger een poelierderij. Ik hielp als tiener mee in de winkel. Voor de Kerst was het heel druk, we werkten hard maar hadden ook veel lol.

Waar ik me over verbaasde, jaar in jaar uit, waren de gestresste klanten die enorme hoeveelheden eten insloegen. Alles moest veel én perfect. Dat zie je vooral terug in de media en dat lijkt met de jaren erger te worden.

Als ik die poppenkast rond de feestdagen zie, dan moet ik denken aan mensen met verdriet, ziekte of ander leed. Mensen die niets hebben, zelfs geen toekomstperspectief. ‘The greatest gift they’ll get this year is life’. (Band Aid)

‘We have just one world but we live in different ones.’ (Dire Straits)

Kerstkind
Ik ben geboren met kerst, een kerstkind dus.

Maar ik ben niet van de hele soesa rond Kerst. Ik bewandel, zeg maar, de gulden middenweg. En die houding deugd volgens Aristoteles. Maar daar schreef ik onlangs nog over.

De doos met kerstmeuk blijft lekker op zolder staan maar de krans hangt wel op de deur.  Geen Skyradio met kerstliedjes maar wel NPO radio 2. Wel kaarten versturen maar hier géén ‘Merry Xmas’ op zetten, maar wel ‘Alle goeds voor 2023!’.

Gelukkig is Janlief ook niet van het kerstgedoe, dus we eten lekker boerenkool mét worst!

Top 2000
Ik ben wel van de lijstjes. Een to-do lijstje ligt dagelijks op de tafel. Lijstje met lopende projecten, lijstje met wat ik nog wil gaan starten qua breiwerkjes en het ‘gelezen-boeken-lijstje’. Ik heb zelfs een ‘bucketlist’, waarvan ik al heel wat kon wegstrepen. Hier een blogje erover.

Het is voor mij dan ook een feestje om mijn lijst met liedjes samen te stellen voor de Top 2000. Eén groot nadeel, het mogen maar 35 nummers zijn en ik moet ik dus een keuze maken. Lastig, lastig! Stemmen kan nog tot woensdag 7 dec 15:00. Hier mijn lijst. NB: Random oder.

Nieuwjaarsgroet
Nee, ik zet dus geen Prettige Kerstdagen op de kaarten die wij elk jaar versturen. Al sinds 2001 gebruikt ik een foto waar ik dan probeer een passend spreukje op te zetten.

Ik was nog nooit zo vroeg met de kaart als dit jaar. Eigenlijk waren we er gewoon snel uit welke foto wij zouden kiezen. Ik publiceer onze Nieuwjaarskaart op 1 januari.

Dus dat komt nog. In september begon ik met het breien van hele kleine sokjes.

Sleutelhangers! Voor iedere (brei-)vriendin één. Het was zo leuk karweitje! Elke keer weer andere kleurtjes, zie nu: zo veel!

Slotgroet
“Onze dagen worden mooier als we anderen een stukje van ons hart geven
in plaats van onze mening.”
Ik weet niet wie dit schreef, maar het is zo waar.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

iets in het water

.
De Nieuw-Zeelandse Brooke Fraser schreef dit nummer in 2010. Het is gewoon een vrolijk liedje over de goede dingen in het leven: hangen in de hangmat op een zwoele avond, een glas wijn en verliefdheid. Zo mooi om, in a split second, de gehaakte dekens in de videoclip te zien.

Still knitting socks
Hier nog op de pennen, de Curieus Cable Socks van ontwerper Brittany.


Maar inmiddels van de pennen, gewassen, geblockt, gedroogd en weggegeven.

Ik brei graag sokken voor een ander. Gewoon omdat je er wat liefde in kan stoppen voor iemand die het kan gebruiken. Nu heeft ieder mens liefde nodig, net als zonlicht & gezelschap. Maar sommige mensen krijgen nu eenmaal meer op hun bord dan de gemiddelde mens.

Tussendoor breide ik ook deze kleine sokjes. Voor een nieuwe wereldburger, een klein manneke. Ik gebruikte dikker garen dan sokkengaren met naaldjes 2.5 mm. Iets groter ook dan ik normaal brei. Maar nu kunnen deze sokjes over andere sokjes gedaan worden. Lekker warm.

Nieuwe sok opzet: Van zelf-geverfd garen. Laatst had ik ook al streng opgebreid en die sokken zijn zo lekker warm dat ik ze steeds draag. Dus ik kan er nog wel een paar van gebruiken.

Een eigen patroontje genaamd ‘Aaltje’. Een sok met een ajourtje erin. Ofwel een gaatjes patroon.

Dieren in het nieuws
Dorpsgenoot Jeffrey Griffioen had afgelopen week de wildcamera opgehangen in het Scheenebos. Wij lopen daar dagelijks. Zo leuk om de verschillende bosdieren langs te zien komen.

.

Aangenomen handwerk
Soms krijg ik de vraag of ik wil breien in opdracht.
Maar ik neem geen (hand-)werk meer aan. Is dat lastig om ‘nee’ te zeggen? Ja, dat is lastig. Toch is dit gewoon een afspraakje met mezelf. Te vaak heb ik ‘Ja’ gezegd en breiwerk ‘aangenomen’. En altijd kwam ik van een koude kermis thuis. Ik zei te snel ‘Ja’ omdat ik me dan best gevleid voelde door de opdracht-gever.

Handwerken is een tijdrovende bezigheid. Dat maakt het juist speciaal. Maar… als je iets móet maken dan werkt het niet, voor mij althans. Toen ik nog een tiener was breide ik op verzoek een peutertruitje. Het garen was niet fijn, de kleuren afschuwelijk (in mijn beleving) en het werd een hele bevalling.

Zo heb ik eens een shawl gebreid, voor een bedrijf. Ik kreeg er wol voor terug. Och dacht ik, dikke pennen (7 mm): snel af. Maar dat valt toch tegen bij een beetje shawl.

Of de keer dat iemand me vroeg om motorcross-sokken te breien: die zijn óver de knie hè! Maat 47 ook nog eens.

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Natuurlijk, soms, heel soms komt er een verzoekje van dochterlief wat ik dan wel aanneem. Immers het zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen! 😉

Douze points
Die waren voor Douwe. Ik heb Douwe altijd aan de lijn. Dat komt omdat Douwe vaak bananen in zijn oren heeft en op mijn ‘Kom’ en ‘Wacht’ niet reageert. Nu komt dat vaker voor bij stabijtjes. In dit geval misschien iets te weinig overwicht mijnerzijds en Douwe die alle bospaadjes op zijn pootje kent.

Gister kwam Douwe stabijvriendje Olke tegen. We waren ver van drukke wegen dus toch, voor deze keer Douwe maar even los gelaten. Altijd leuk om die ravottende honden te zien. Tot ze beide over de sloot sprongen om opgetogen & hongerig aan een koeienvlaai te beginnen.

Holy Shit! Olke had bananen in zijn oortjes. Maar, je raad het nooit: Douwe kwam wél bij ‘Douwe KOM!’ Dat doet hij anders nooit! En met Olke in zijn kielzog. Gelukkig! De draakjes!

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

we doen wat we kunnen

.
Bløf samen met Geike Arnaert: ‘We doen wat we kunnen’.
Je weet dat de wijzer blijft draaien, je weet dat het nooit anders wordt.
Je weet dat je tijd niet kunt stoppen, maar we doen wat we kunnen.

De wet van polariteit
‘Geluk zit ‘m niet in de afwezigheid van ongeluk, pech of pijn. Geluk zit ‘m in de bereidheid om de aanwezigheid van die dingen ontspannen te accepteren’.

Lastig. Ik ben van het type dat wel bereid is om mijn kop lekker in het zand te steken en die pas weer bovenhalen wanneer de storm is overgewaaid. Nu leert het boek van Susan Smit, ‘De wijsheid van de heks’ juist om alle facetten in het leven te accepteren. Dat klinkt makkelijk maar zo bedoeld ze het niet. Smit gebruikt de metafoor van een koorddanser die met een lange stok zijn evenwicht bewaard op de draad. Soms buigend naar links, soms naar rechts maar de koorddanser blijft op zijn koord lopen, juist door deze balancerende stok. In het midden blijven door wel mee te bewegen naar links en rechts.

Het zijn twee tegengestelde principes of krachten wat in elk aspect van het leven en het universum zit. De zon komt immers op omdat het nacht was. Hoog en laag, koud en warm.

De deugd ligt in het midden. Voorbeeld: Tussen ‘angst’ en ‘overmoed’ ligt ‘moed’. Je laat je niet verlammen door angst voor gevaar, maar je neemt ook niet overmoedig risico’s alsof je onkwetsbaar bent. Nee, wees juist moedig (in het midden).

Het gaat om het verzoenen van die tegengestelden; dat is de kunst van polarisatie. Voor mij is de uitdaging om ook met de ‘donkere’ kant te dealen. Het ‘waarom’ omzetten in ‘het zij zo’. Bij de zegeningen in mijn leven, de positieve dingen, zet ik meestal niet dit ‘waarom’ in maar juist wél bij het leed, verdriet en pijn op deze aarde.

Een col met poezekes
Afgelopen maart breide ik mee met de KAL (Knit Along ofwel een samenbreiproject) van Wolhobby, de Lentocol. Resultaat was een heerlijk dichte warme col. Ik gaf hem aan dochterlief. Ze was er blij mee. Een dikke col met warmte van een shawl.

Terwijl je niet zo’n stuk overtollig stof op je borstpartij hebt liggen zoals bij een dikke shawl. Ik bedacht me er nog een te maken, met poezekes. Dochterlief heeft er drie dus kan ik haar daar vast blij mee maken. Ik was al best een eindje op pad. Ik had dus de originele col even mee naar huis om te passen.

Oeps, de nieuwe col werd veel smaller. Ik had het zelfde aantal steken en dezelfde naalddikte. Toch blijkt deze wol net wat dunner, met dit als resultaat. Afhalen?

Twijfel duurde niet lang. Afhalen! Deze col wordt niet gedragen wanneer hij te strak zit. Maar zo wijd als de ‘Lento’ is ook geen goed plan aangezien het breisel dunner is. Dus ik zette opnieuw op met twee poesjes extra. Nu moet het goed komen.

Best wel jammer, zoveel uren breiwerk afhalen. Maar als het niet goed blijkt, kun je volgens mij niet anders. Zo heb ik eens een kabeltrui voor Jan, waarbij ik bijna bij armsgaten was (button-up) afgehaald omdat het te smalletjes werd. Foto uit de tijd dat ik nog koffie in mijn melk dronk.

Garen: Drops Karisma, patroon: Dreams of Aran (Dropsdesign).

Mijn breiwerken hoeven echt niet perfect. Maar moeten wel draagbaar zijn. Klopt het niet dan is het afhalen. Zowel bij trui als col kwam ik tot dat besef na heel wat breiuren. Jammer en ook wel beetje dom. Het is niet anders. Dubbel lol van de wol zullen we maar zeggen.

Us Douwe
Ik kan het niet laten even wat foto’s te delen.

Het is zo mooi om interactie tussen dieren te zien. De koeien vs hond. Het vee kwam op een rijtje naar Douwe kijken. En Douwe keek weer vol interesse naar de koeien.

En ik keek vervolgens weer verwonderd naar het schouwspel.

En als laatste foto: Douwe in de bocht!

Slotgroet
Niet iedereen kan een held zijn, er moeten ook mensen (worden) gered.
De truc is dansen op de gulden middenweg en dat red ik nog maar. (Acda en De Munnik, ‘Slaap zacht Elisabeth‘.)

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

better place

.
Een lief liedje van de Amerikaanse zangeres Rachel Platten.

I’ll tell the world, I’ll sing a song,
it’s a better place since you came along.
En zo is het maar net.

Een linkje naar Douwe’s Instagram: Us lytse Douwe

Us Douwe wat grutter:

Still knitting socks
Natuurlijk heb ik een paar sokken op de pennetjes. Garen: Opal Relief 2, naaldjes 2.25 mm.

Ik gebruik de charts van de Curious Cable Socks van Two Birds Knitting Co. Chart is een ander woord voor grafiek. Dus het patroon niet uitgeschreven maar als schema.

Ik heb onderhand een ‘eigen’ hand van sokkenbreien. Het aantal steken voor de maten haal ik van een tabel en gebruik altijd de Hollandse hiel. Door een chart toe te passen maak ik een patroontje in de sok, zoals hier een kabeltje met rechte en averechte steken.

Stash
Ik heb mijn voorraad weer eens even door handen gehad. Ik heb veel, heel veel. Ik zit nog niet bij de Anonieme Garen-spaarders (Anonymous Yarnhoarders). Alhoewel ik daar wel zeker thuis hoor.
‘Mijn naam is Froukje en ik koop meer wol dan ik opbrei…’

Garen heeft geen houdbaarheidsdatum, dat is dan wel weer fijn. Zo heb ik garen liggen voor wel 5 truien. Wol voor wel een stuk of 3 dekens. Lacegaren voor minstens 7 shawls. En sockyarn… ik denk wel voor 30 paar sokken.

Maar net als Katootje, die van de botermarkt, kan ik maken wat ik wil, ja ik kan maken wat ik wil!

Het voelt trouwens goed om lang liggende projecten af te halen en het garen weer netjes bij mijn stash te voegen. Mijn lopende werkjes zijn zo weer te overzien. 3 breisels en 2 haakwerkjes.

Process- of project-knitter?
Een project-knitter is iemand die de focus heeft op het resultaat. Het project moet zo snel mogelijk van de pennen. Om aan te doen of weg te geven, wat dan ook.

Een proces-knitter geniet meer van het ‘doen’, dan wanneer het klaar en af is. Het gaat om de weg ernaar toe. Niet het resultaat.

Bij mij werkt het wel door elkaar. Ik geniet van het handwerken an sich, dit scoort hoog bij mij. Wanneer dat niet zo is dan haal ik het werkje af. Natuurlijk bedoel ik dan niet de toeren die lastig zijn in een werkje, daar moet je soms even doorheen. Draadjes wegwerken is ook niet echt een uitdaging maar hey, het hoort erbij. Wanneer ik iets zou maken wat ik niet leuk vind, dan is dat een ‘no-go’.

Natuurlijk, soms wil je een project af hebben voor een bepaalde datum dan ben ik weliswaar een project-knitter maar alsnog geniet ik wel van het maken.

Stephen West Mystery Knit Along
Ik werk op mijn gemakje aan de Stephen-West-shawl. Meer info over deze Mystery Knit Along, zie vorige blog.

Hierbij gaat het écht om het proces en niet om het project. Het leren van nieuwe technieken. Nu moet ik zeggen dat het resultaat echt wel mooi wordt. Ik ben inmiddels begonnen met Clue 2, maar ik ben nog maar een paar toer op pad.

Nog niet zoveel te zien dus. Ik zag al vele mooie ‘Twist and Turnsshawls’ voorbij komen. Zo zag ik een modificatie die ik zeker toe ga passen.

Stokpaardje
Bij ‘procesknitting’ gaat het dus vooral over het ‘bezig zijn’. Je handen laten werken, steek voor steek, toer voor toer. In dat moment zijn. Mijn stokpaardje.

Een ander doet aan yoga, mediteren of hardlopen. Ik doe aan breien. Breien is mijn yoga voor de ziel. Het zijn in het nu. Daar streef ik wel naar: leven in het nu. En dat is voor mij best een uitdaging. Ik zit veel in mijn hoofd en dwalen mijn gedachten alle kanten op: in tijd en ruimte. Het focussen op mijn breiwerk demarqueert mijn hoofd als het ware.

Wat dat betreft kunnen we veel van onze huisdieren leren. Die léven gewoon (nu)!

Us Douwe
Zo kan Douwe intensief en vol overtuiging met takken spelen.

Zijn favoriete bezigheid!

Om een uurtje later weer helemaal relaxt op mijn schoot te liggen. Voor alles is een tijd. (Prediker 3)

Slotgroet

Raindrops are just confetti from the sky.

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

kosmopoliet

.
Bovenstaand is een liedje van de Belg Ferre Grignard. Een protestlied uit ’66. Nog steeds actueel.

Deze melodie werd in het programma ‘Dwars door België’, van televisiemaker Arnoud Hauben gebruikt. Arnoud liep in 23 dagen de ruim 500 kilometer van het langste Belgische wandelpad de ‘GR129’. Samen met cameraman Philippe Niclaes en geluidsman Ruben Callens stapte hij van Brugge naar het zuidelijke Aarlen. Hier een prachtig interview met Hauben.

Het programma geeft een kijkje in het echte leven van mensen. Ontdaan door opsmuk of hoogdraverij. Maar vertelde ook het verhaal van drie vrienden die hun grenzen verleggen door het wandelen van deze afstand in weer en wind.

‘Wandelen is het beste medicijn tegen een negatief wereldbeeld’ (Dewi Oudijk)

Nieuws
We leven in zorgelijke tijden. De onderkant van onze maatschappij lukt het niet meer om de eindjes aan elkaar knopen. En die groep wordt groter.

Het leven is ingewikkeld, tenminste als je verder kijkt dan je eigen voordeur. Alhoewel ik me kan voorstellen dat je gewoon niet (alles) wilt zien en die voordeur stevig dicht houdt. Mijn voordeur is niet gesloten. Ik wil wél weten wat er gaande is. Nee, ik heb geen oplossing voor de wereldproblematiek. Maar ik zie mezelf als wereldburger en in die zin heb ik interesse in wat er op de aarde speelt. Dat is de reden waarom ik het nieuws volg.

Nee, ik spel de krant niet uit. Nee, ook zit ik niet uren op teletekst of op nu.nl. Maar op mijn manier weet ik wel zo’n beetje waar het over gaat in de wereld. En nee, daar wordt ik niet blij van. Maar om díe reden de deur van actualiteiten dan maar dicht te laten, dat wil ik niet. Al wakend om niet de wereld op mijn schouders te willen nemen.

(De Dijk, Dat zou mooi zijn.)

Door me in te zetten als vrijwilliger bij de voedselbank kan ik misschien een klein steentje druppeltje bijdragen in de armoede. Door rommel van een ander uit het bos op te ruimen kan ik misschien een klein steentje druppeltje bijdragen aan de vervuiling. Door zuinig te zijn met energie kan ik misschien een klein steentje druppeltje bijdragen aan klimaatverandering. Druppeltjes op een gloeiende plaat, maar hey, vele druppeltjes maken de emmer vol.

‘Te veel mensen kan het niet schelen wat er gebeurd,
zolang het hun maar niet gebeurd.’
Dat dus.

Still knitting socks
Van dit bolletje van Lana Grossa, de Meilenweit Terazzo kleur 1612, breide ik een paar sokken.

Soms wil ik wat zeggen en kan ik de woorden niet vinden. Wat is het dan fijn om je gevoel gewoonweg om te kunnen zetten in een paar warme sokken.

Recht-toe-recht-aan gewoon omdat dit het garen ‘recht’ deed. Een kloddertje roze bij hak en teen. En een plat boordje.

Het 18de paar sokken van dit jaar.

Wandelen
Het is stralend herfstweer.

Het maakt de rondjes met Douwe als hoogtepuntjes van de dag.

Vliegenzwammen zijn toch wel de mooiste paddenstoelen!

Het blad verkleurd, valt uiteindelijk op de grond en vergaat. Toch is het mooi om op te merken dat, ondanks dat het herfst is, je het voorjaar al kunt zien. De cirkel van de natuur.

Zie nu: deze knoppen van de kastanje, ik noem ze ‘knoppen van hoop’!

Stephen West Mystery Knit Along (MKAL SPOILER: NIET VERDER SCROLLEN)
Dit is een samenbrei event op internet. Inmiddels staan alle patroondelen in mijn mailbox.

Ontwerper Stephen West organiseert elk najaar een Mystery Knit Along. Je weet van te voren alleen dat je een shawl gaat maken en wat je ervoor nodig hebt aan garen. Hoe de shawl eruit komt te zien is het mysterie van deze KAL. Sommige deelnemers mijden de socials nu, om niet (voor het breien) het mysterie ontrafeld te zien.

Ik wel, ik scrol juist meteen door naar het eind van elk tutorial van West om te bekijken waar de shawl naar toe gaat. En zo heb ik het eindresultaat al kunnen aanschouwen. Mooi, ja echt een ‘West-knit’! Het lijkt nog het meest op een cape, een super-knit-cape! Zie je me al door het bos vliegen?

Maar zonder gekheid: ik heb niet stil gezeten en ik kan vol trots het eerste deel showen:

Hier een close-up:

Ik heb al een begin gemaakt met het tweede deel. Wordt vervolgd.

Slotgroet
Je verandert de wereld niet met de mening die je hebt 
maar met het voorbeeld wat je geeft. (Paulo Coelho)

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

de herfst komt zoals het hoort

.
Titel uit ‘Autumn comes’, David Gramberg vs Mary Lou.

Brei- en haakdagen
Ik bezocht de IJsselhallen in Zwolle, 69 standhouders met kramen vol ‘snoepgoed’. Heerlijk rondkijken dus. Hier en daar aan de babbel met andere knit-nerds. Zo praatte ik met Irma van Wolwerkjes, zij had een ‘Steven West shawl’ hangen. En ze toverde haar MKAL tevoorschijn om mij te laten zien. Zo leuk.

Ik had een boodschappenlijstje. Nee, er stond geen garen op. Mijn stash is huge dus even op Cold Sheep.

Wel heb ik een spintol gekocht bij Dutch Wol Diva. Fijn dat Agnès de tijd nam om me ‘in te wijden’ door tips en trucs met me te delen over het spinnen per tol.

Verder een ChiaoGoo breinaald gekocht. De naald die ik in mijn MKAL-breisel had zitten beviel niet goed. Een Knitpro-nova, met losse puntjes waar je een draad aan vast draait. Die overgang loopt niet soepel. Maar deze naald is perfect! Meteen bij thuiskomst in het werk gebreid. Goed gereedschap is het halve werk!

Wandelen
Zo tussen de riviertjes de Tjonger (Kuunder) en de Linde (Lende) is het fijn wonen. We waren in de Rottige Meenthe. Dit is een natuurgebied met riet-, graslanden en petgaten. De petgaten zijn ontstaan tijdens de turfwinning.

We kunnen hier uren struinen zonder een mens tegen te komen.

Het enige wat je hoort zijn de gakkende ganzen en het ruisende riet.

Hier draaien de Roosmolens onafgebroken, dit om de waterstand te reguleren.

Blij ei!

Still knitting socks
De dames Tiny en Ingrid organiseerden de sokkenbrei Knit Along: #socktoberparty2022.

Ik schreef hier al eerder over. Iedereen die mee doet breit het patroon ‘Strawberry cheesecake socks’ van Debbie Ford. Ik deed mee met eigen geverfd sokkengaren in oud-roze kleur.

Spelen met textielverf
‘Een pannetje roze hier, een pannetje roze daar…’ Vrij vertaald van Tante Til uit Familie Knots. Garen: Zareska Maris 60% acryl/ 20% scheerwol/ 20% polyamide. Destijds (2010) kocht ik grootverpakkingen van dit garen. Met minstens 6 kleuren verfbadjes in de pannen verfde ik er lustig op los.

Heerlijk om zo je eigen sokkenwol-voorraad te hebben. Ik ben er bijna doorheen trouwens.

Zie nu, zo leuk roze en geel combineert. Deze streng is opgebreid.

En met restjes brei ik babysokjes.

Als ik dit zo type, bedenk ik me om die verfpannen weer eens uit het stof halen.

Stephen West Mystery Knit Along (MKAL SPOILER: NIET VERDER SCROLLEN)
Het lijkt op een mysterieus genootschap, al die breisters die meedoen aan de MKAL. Op de breidagen te herkennen aan eerdere versies van de shawls. Iedere participant herkent ze meteen: de ‘West’ patronen. Eigenlijk zijn het ‘niet-te-dragen-super-ingewikkelde-shawls’.

Op Instagram mag je je vorderingen wel laten zien, maar dan moet de eerste foto een ‘Spoiler’-foto zijn. Dan klikken de breisters die het patroon nog als verrassing willen hebben niet door.

Twee van de vier patroondelen staan nu online. Ik zit in ‘cleu 1’. Toen ik aan deze MKAL begon had ik als doelstelling om ‘bij’ te blijven. In mijn dagelijkse leven beschik ik over best wat breitijd. Maar desondanks is het me, bij lange na niet gelukt om het eerste deel op tijd af te krijgen.

Ik had me obsessief vastgebeten in het patroon. Alles liet ik uit mijn handen vallen om elk vrij moment met de MKAL op schoot te zitten. Verbeten doorbreiend.

Leermoment één: Doel bijstellen.
Dit is niet de bedoeling, zo breiend als een malle! Ik moet de patroonregels al breiend herlezen en doen wat er staat. Dit neemt gewoon tijd. No big deal! De door mezelf opgelegde tijdslimiet laat ik los. Ik moet me ook zeker niet laten intimideren door de snelle breisters. Waarschijnlijk hebben die geen hond, huishouden of klusjes buiten de deur.

Leermoment twee: De fouten onderweg.
Er is gaandeweg wel wat imperfectie in mijn breiwerk geslopen. De niet-breiers valt dat niet op. De MKAL-breiers wel.

Eén van de foutjes: Ik had de ‘S2KP’ minderingen niet goed gedaan. ‘Slip two stitches together knit-wise, knit 1 and pass the 2 slipper stitches over’. Door te kijken bij anderen, online, zag ik dat dit ‘stekensetje’ er bij mij anders uitzag. Maar ik weet nu waar het mis ging. Ik deed 1 voor 1 de steken op rechter pen. Je moet ze met z’n tweeën pakken en overzetten op je andere naald. Nu lukt het wel. Guess what… Sarah had precies hetzelfde!

Nee, uithalen is geen optie. Fouten mogen gewoon bestaan. Zo maak je het leerproces inzichtelijk. ‘S2KP’ zal ik nooit meer onjuist doen!

Slotgroet

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!

 

there are blessings all around you II

.
‘Sunlight fell and reminded me that life can be so gracious sometimes
There are blessings all around you
Open up your eyes, feel the sunlight fall upon you
Let it free your mind, there are blessings all around you
Take a step outside, let your heart shine in a new light.’

Ik deelde dit liedje van het Australische duo ‘Hollow Coves’, al eens eerder, maar hoe mooi!

Ook de betekenis ervan: Het gaat over dankbaarheid. Het herkennen van de kleine zegeningen die het leven te bieden heeft. Als we geen tijd nemen om ze te zien, missen we ze vaak. Het is bekend dat het bewust zijn van dankbaarheid goed is voor de mentale gezondheid. In een wereld waar angst en depressie steeds vaker voor komen, zijn we misschien te afgeleid om de tijd te nemen om dankbaar te zijn. Het beseffen dat er overal zegeningen zijn als je maar gewoon opkijkt en de tijd neemt om het bewust te zien maakt blij.

Herfst
Nu ik dit type is het prachtig herfstweer. De zon laat het bos er indrukwekkend mooi uitzien.

.

De laatste zomerbloemen zijn nog zo kleurrijk.

Chiqo
Het is vandaag de geboortedag van ons hondenvriendje Chiqo, onze stabijna. Hij was namelijk een kruising van stabij/wettehoun. Chiqo wandelde in 2021 over de regenboogbrug, 16 jaar oud. Vandaag steken we een kaarsje voor hem aan. Hieronder een foto, de oude Chiqo, grijzer dan ooit.

Onze Douwe is een ‘echte’ stabij. Hij is groter dan Chiqo en ranker. Een hele andere hond.

Maar alle twee zo ontzettend lief!

Mystery Knit Along
Afgelopen donderdag kwam de eerste clue (eerste patroon-deel) online van deze MKAL van Stephen West. Ik schreef hier in de vorige blog al over. Het begin is er!

Het daagt de brei-deelnemers al behoorlijk uit. Wereldwijd doen een dikke 6000 mensen mee. Ik denk nog wel wat meer. Er zijn al 6383 patronen verkocht. Het getal geef wel aan hoe ontzettend populair dit event is.

West maakt goede tutorials (voorbeeld filmpjes) en deze #westknitsmkal2022 is voor mij dan ook goed te volgen. Maar eerlijk is eerlijk je moet het breien wel een beetje machtig zijn.

Het woordje mystery slaat op het feit dat we niet weten hoe de shawl eruit komt te zien. Bij Clue 1 ging ik meteen naar het eind van het filmpje scrollen om het eerste deel te zien. Gewoon omdat ik dan een idee heb waar het breisel naar toe moet gaan. Dan snap ik beter wat ik moet doen.

Nog wel nog een tijdrovend klusje, ofwel lusje. In dit eerste deel maken we namelijk lusjes die we in elkaar vlechten.

Ondanks instructiefilmpje is het dus nog best een uitdaging, deze MKAL. Daar is niets mis mee trouwens! Ook al ziet het er best ingewikkeld uit, West doceert alles in kleine hapklare stukjes.

Ook al hoef je natuurlijk dit eerste stuk niet af te hebben als clue 2 uitkomt, op donderdag, ga ik wel streven ‘bij’ te blijven.

Vlogster Sarah verwoordde het zo: De MKAL is een uitdaging in zelfdiscipline, wilskracht en doorzettingsvermogen. Mee eens!
Wordt vervolgd.

Still knitting socks
Mijn ‘strawberry cheescake socks’ vorderen gestaag. Een mooi patroontje zonder veel nadenk werk. In het kader van #socktoberparty georganiseerd door Ingrid (@sunny_designes) en Tiny (@design_by_tiny). In deze Knit Along breit iedereen dit patroon van Debbie Ford.

Kringloopgelukje
Ik mag het zo graag doen: Kringlopen. Snuffelen tussen de rommeltjes om toch dat ene gelukje te kunnen bemachtigen.

Zie nu, dit kleine blikje!

Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!