.
Titel uit ‘For all you give’. Het is een duet tussen de Australische band The Paper Kites en de Britse zing & liedjesschrijfster Lucy Rose. Een echt ‘weg-droom-liedje’.
Stervelingen in de tijd
De mens op aarde is sterfelijk en door dat gegeven leven wij in tijd. Ik kwam deze alinea (hieronder) tegen en het fascineerde mij op één of andere manier.
‘Alle mensen hebben er mee te maken, iedereen kent het, maar slecht weinigen denken er ooit overna. De meeste mensen accepteren het gewoon en verbazen zich er helemaal niet over: De tijd. Je hebt kalenders en klokken om hem te meten, maar dat wil weinig zeggen. Iedereen weet dat één enkel uur wel een eeuwigheid kan lijken. Maar soms kan hij ook als een ogenblik voorbijvliegen – het hangt er maar vanaf wat je dat uur beleeft. Want tijd is leven en het leven woont in je hart’. Uit ‘Momo en de tijdspaarders’ van Michael Ende.
Still knitting socks
Mijn eerste paar van 2023. Sok één is af. Garen: Opal ABO, naaldjes 2,25 en 64 steken.
Hoe komt het toch dat je in sokken die je voor jezelf maakt gemakkelijk foutjes laat zitten. Terwijl je, wanneer je voor een ander breit, de sokken in de richting van perfect moeten zijn.
Ik weet het niet. Feit is dat de (platte) boord netter kon van deze sok. Ik kwam niet helemaal uit met de steken tijdens het vast breien van de boord. Bovendien in de eerste teen liet ik 3 steken (!) vallen die ik met een draadje weer heb vastgezet onder mom van ‘dat-zie-je-toch-niet’. Da’s toch best raar! Bij weg-geef-sokken zou ik de teen hebben uitgehaald.
Wanneer ik foutjes maak denk ik gemakzuchtig: Mensen-werk mag niet perfect zijn, alleen wat God maakt is perfect.
Ik heb in deze sok steekmarkeerders gezet bij elke 10 toeren. Normaal mat ik de centimeters, nu een keer de toeren, dit is net wat nauwkeuriger. Zie, dat dan weer wel.
Stephen West Mystery KAL
Inmiddels bij Clue 3 aangekomen. Beginnend met twee lange rechthoeken met kabel. Het is een leuk werkje maar neemt enorm veel tijd. In mijn hoofd was de shawl al af en kon ik met de trui van Jan beginnen. Dus niet. Maar ik houd vol! Ik heb mijn einddatum iets aangepast. Ik wil de shawl kunnen dragen op de Handwerkbeurs. Dat is 9 t/m 12 februari.
Je kunt de Stephen West Mystery KAL vergelijken met een geheim genootschap. Iedereen die hem heeft gemaakt herkend de ander die dezelfde shawl ook van de naalden liet glijden.
Ik brei stug door. Steek na steek, uur na uur, dag na dag. Wel met plezier hoor!
Us Douwe
Het is echt nat in het bos now-a-days.
Dan loop ik ons loopje op Jan zijn rubberen kaplaarzen. Zo blijven mijn voeten droog en warm, ook bij de grootste modderpoelen. Ik loop erbij als Nelly Frijda in Flodder, alleen de sigaar ontbreekt.
Het maakt me niets uit hoor. Immers wanneer het ‘Takkieweer’ is kom ik in de regel niemand tegen die mij ziet in mijn Ma Flodder outfit.
Slotgroet
Go easy & take care,
Lieve groet uit Hooltpae!
froukje's weblog 
anja
jan 15, 2023 @ 07:57:25
Wat een leuk blog weer om te lezen! Ik ben een perfectionist, en de enige voor wie ik “durf” te breien is mijn dochter. Ja, daar mag dan geen foutje in zitten (vind ik) maar als ik achteraf een foutje zou ontdekken, weet ik dat zij er echt niet mee zou zitten, en dat ze alleen maar heel veel houdt van de sokken of trui, juist omdat IK het voor haar heb gebreid.
Ook voor mijzelf mag er geen fout in zitten uiteindelijk. Dus zoals bij jouw sokken, zou ik aanvankelijk die teen en dat boordje acceptabel vinden, maar uiteindelijk haal ik het dan toch uit. Maar dat doe ik ook wel als ik een trui precies naar patroon brei, en tijdens het dragen merk dat ik een boord te lang/kort vind of zo, dan gaat het weer terug op de naalden.
Mag ik je vragen waarom je de steekmarkeerders hebt geplaatst? Bij een effen garen begrijp ik het wel, maar bij een kleurverloop als dit kun je de tweede sok toch precies nabreien? Of heb je er een andere reden voor?
Ik brei mijn sokken altijd 2 tegelijk op 1 rondbreinaald, zo zie ik het direct als een kleurverloop een paar steekjes opschuift. Want gek genoeg gebeurt dat soms, dan brei ik blijkbaar de ene sok iets strakker dan de andere, waardoor een volgende kleur bij de ene sok al begint, en bij de andere nog niet. En dat betekent: uithalen 😄.
Zo, lange reactie, maar ik geniet altijd weer van jouw blogjes.
Fijne zondag!
Marijke
jan 18, 2023 @ 08:09:22
Hoi ‘Ma Flodder’! Haha, herkenbaar. Laarzen zijn ideaal nu, en met de capuchon op herkent toch niemand me, hou ik mezelf maar voor. En wat dan nog?
Vanochtend al flink de handen uit de mouwen gestoken en nu even een kleine pauze met het lieve liedje dat je hebt gekozen en je gezellige verhaal.
Ooit volgde ik een soort van cursus mandala-borduren. Het idee daarbij was dat je foutjes juist bewust liet zitten en er zelfs letterlijk op voortborduurde. Een goede ervaring, en het werkt prima bij borduurwerk. Maar bij breien? Nee, dan haal ik het toch weer uit, ook als het ‘maar’ voor mezelf is. Tenminste meestal…
Misschien kom ik je wel tegen op de Handwerkbeurs. En dan herken ik je in ieder geval aan je spannende sjaal 😉