ministerie van gebreide zaken

Podcast
Jacky, Loes en Cor staan tot uw dienst bij Het Ministerie van Gebreide Zaken. De Belgische vrouwen maken samen deze podcast. Alleen de naam al, geweldig!

Het Ministerie brengt verslag uit over de stand van het Breiland. Het doet onderzoek naar verschillende aspecten van het breiambacht en naar de draad die breiers met elkaar en met de rest van de wereld verbindt. Aldus de dames.
‘As I type’ zijn er twee afleveringen verschenen. Succes madames!

In de eerste aflevering werd duidelijk waarom wij onze naalden ook wel ‘priemen’ noemen. Ik dacht dat het Fries was en te maken had met ijspriemen. Maar de Oersethelp (soort van Fries woordenboek) is duidelijk breinaald = breinaald en naald = nulle in het Frysk. Niets geen priemen.

Het blijkt dat ‘priemen’ (naalden) komt van het merk Prym. Hans Prym vond in 1903 de drukknoop uit die wereldwijd geprezen werd. Later breidde het assortiment uit met dus de breinaalden. Wat grappig dat zowel in België als hier in Fryslân het woord ‘priemen’ wordt gebruikt.

 

Het project blikje
Ik heb mijn lopend werkje vaak in een blikje. Heel handig. Het blikje gaat mee in mijn rugzak. De korte naaldjes passen er goed in en de steken blijven in het trommeltje ook keurig op de naaldjes. (foto: making off Jacobus)


We togen destijds met ons gezin en aanhangkindjes langs de festivals. Echt leuk! Je hangt wat dagen rond op het terrein, drinkt wat biertjes en beluistert de mooiste bands. 

Wanneer je naar binnen wilt is de controle scherp. Je tas wordt op de kop gedaan op zoek naar drugs of bier. Dat mag niet mee naar binnen. (Foto: Jacobus paste dan op de camper)

Anyhow, Rock Werther 2011. De controle-meneer keek in mijn rugtas en zag het blikje. ‘O shit, het blikje, HET BLIKJE… zo’n blikje mag natuurlijk óók niet mee…’

Ik had steeds blikjes bier in het hoofd want daar kun je mee gooien en dus iemand verwonden. Maar mijn projectblikje, het kwam niet in me op om daar mee te gaan gooien. Hij had het trommeltje al geopend en stuitte op mijn breiwerk. De beveiliger zal wel verbaast zijn geweest. Ik smeekte de meneer of ik het breiwerk mocht houden. In een split second was er vertwijfeling op zijn gezicht te lezen. Toen: Ja, het mocht inclusief naaldjes gelukkig. Pfff… 

Maar mijn mooie blikje flikkerde hij zo, met een boogje (ja echt!) in de container. Best wel een beetje dom van mij. Maar ik ben vredelievend en heb niet de neiging om met dingen te gaan gooien. Dan is het toch niet zo raar dat ik, zonder er bij na te denken, het projectblikje in mijn rugzak liet glijden?

Een paar jaar later hield zuslief een opruiming. En maakte mij blij met een replica van mijn blikje. Happy me!

Mandje vol sokken
Onder in de kledingkast heb ik een mandje staan met iets meer dan 30 zelfgebreide sokken. Ik kan zelfs zeggen dat ik geen enkele kant-en-klaar-sok uit de winkel heb.

Van die 30+ draag ik maar de helft, de rest zit niet lekker of zijn vervilt bij teen of boord. Ik denk dat ik die sokken gewoon ga weggooien. Ja, dat ga ik doen. 

Mijn eerste paar gebreide sokken zitten er ook nog in. En om die nu te bewaren om elke keer bij het pakken ‘Oooh’ te zeggen en vervolgens weer weg te leggen is ook zo wat. Dit paar heeft de slechtste pasvorm ooit! Ik denk dat ik er gewoon nieuwe voeten aan ga breien. Ja, dat ga ik ook doen!

In de zomer draag ik ook eigen breisels. Soms, heel soms pak ik een paar dunties uit Jan zijn sokkenla. Maar dat is alleen wanneer ik sportschoenen draag en die draag ik dan weer heel zelden.

Lopend werkje


Inmiddels drie sokjes af. Twee voor Tess en één voor Kyan. Drie sokjes. Dat doet me denken aan het gedichtje van Koos Meinderts.

Verdriet is drie sokken, een te weinig,
of een te veel en altijd ergens één helemaal alleen.


Maar snel het vierde sokje op de pennen zetten.

Ooievaar!
Wanneer we in Frankrijk zijn dan zeg ik bij het weggaan gewoon ‘Ooievaar!’ en dat klinkt als ‘Au revoir’.

Hier in ’t dorp vliegen de ooievaars af en aan met takjes. En op het nest gekomen ‘klepperen’ ze er op los, van ver te horen! Schitterend!

Ze klepperen ter begroeting. Wanneer de partner weer op het nest verschijnt gaat het setje zo te keer: alsof ze elkaar jaren niet gezien hebben. Geweldig toch!

Take it easy & kalm an!

Lieve groet uit Olpae.