meer II

In het blogje van 28 juli beschreef ik al één van mijn schooltrauma’s, de Brustest. Uiteindelijk heb ik maar met drie trauma’s mijn schoolcarrière doorlopen.

Trauma 2:
De schooltandarts waar ik voor het eerst naar toe moest in de 1e klas. Het bleek dat ik 9 (!) gaatjes had en dus de rest van de week elke dag in die bus moest verschijnen zonder moeder!

Als kind durf je niet te zeggen hoe naar het is om alleen die bus in te moeten klimmen waar de ‘bekkenbeul’ op je stond te wachten. Die naam voor de ‘tandarts’ kende je van de oudere kinderen en dat droeg ook niet bij aan een goed gevoel. Nu nog heb ik tandarts-vrees terwijl ik natuurlijk best weet dat gaatjes-vullen nu geen pijn meer doet.

Trauma 3:
Ik ben erg veelzijdig geweest in de sporten die ik beoefende. Zo ging ik na mijn zwemdiploma op tánnis, dit is geen schrijffout, in die tijd tánnisten mensen, een Gooise sport zal ik maar zeggen.
Vervolgens ging ik volleyballen, ging op Jazzballet, deed aan windsurfen en omdat ik met 8 jaar al op de ski’s stond kon ik dat ook aardig.

Anyhow, waar ik vrij slecht in ben is koppeltje-rollen. Ik ben trouwens van mening dat wij mensen dit kunstje niet echt nodig hebben om te kunnen overleven in de huidige maatschappij.

Op de middelbare school werd ik met een paar andere kneusjes op een matje gezet in een hoekje van de gymzaal. We mochten de hele gymles het koppeltje-duikelen oefenen, terwijl de gymleraar met de andere sportievere leerlingen leuke dingen ging doen. Ik stond dan wel in de hoek maar heb natuurlijk niet geleerd om koppeltje-te-rollen. Wel bijzonder dat je als leraar zo met leerlingen om kunt gaan. Wat extra aandacht was beter geweest in plaats van voor heel de klas voor schut te worden gezet.

Zo dat is er uit! Het is fijn om, zo nu en dan, even wat van je ongemakken in de groep te gooien.